الأسماء في صفحات التنقل
Xenophoridae, commonly called carrier shells, is a family of medium-sized to large sea snails, marine gastropod mollusks in the clade Littorinimorpha.
According to the taxonomy of the Gastropoda by Bouchet & Rocroi (2005) the family Xenophoridae has no subfamilies.
The Xenophorids live on sand and mud bottoms of the continental shelves and the continental slopes of the subtropical and tropical seas and range from very shallow water to depths of more than 1,400 meters.[1]
Xenophorids are unusual in that in many of the species the animal cements small stones or shells to the edge of the shell as it grows, thus the shells of those species are sometimes humorously referred to as "shell-collecting shells". The genus name Xenophora comes from two ancient Greek words and means "bearing (or carrying) foreigners". The shells are small to rather large (diameter of base without attachments 19–160 mm; height of shell 21–100 mm), depressed to conical, with narrow to wide, simple to spinose peripheral edge or flange separating spire from base. Aperture large, base broad, rather flattened, often umbilicate. Periostracum very thin or wanting. Protoconch depressed-conical, multispiral (in one species paucispiral). Teleoconch usually with foreign objects attached in spiral series to peripheral flange and, sometimes, remainder of dorsum, at least on early whorls. Operculum horny, yellowish to brown, nucleus lateral, with simple growth lamellae, sometimes with conspicuous radial striae or hollow radial ribs.[1]
Genera within the family Xenophoridae include:[1][2]
Xenophoridae, commonly called carrier shells, is a family of medium-sized to large sea snails, marine gastropod mollusks in the clade Littorinimorpha.
According to the taxonomy of the Gastropoda by Bouchet & Rocroi (2005) the family Xenophoridae has no subfamilies.
Les Xenophoridae constituent une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Littorinimorpha.
Ces coquillages se distinguent par leur habitude de souder des éléments durs à leur coquille, notamment d'autres coquilles de gastéropodes.
Alors que la plupart des sources donnent Troschel[2] comme auteur de cette famille, l'ITIS l'attribue à Philippi en 1853[3] soit un an après Troschel.
Selon World Register of Marine Species (26 mars 2016)[1] :
Les Xenophoridae constituent une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Littorinimorpha.
Ces coquillages se distinguent par leur habitude de souder des éléments durs à leur coquille, notamment d'autres coquilles de gastéropodes.
Xenophoridae Troschel, 1852 (1840) è una famiglia di molluschi gasteropodi appartenenti all'ordine Littorinimorpha[1].
Vivono su fondali fangosi e sabbiosi[2]. Sono diffusi in tutti gli oceani.
La conchiglia è conica, larga alla base; la radula è corta[3]. Una particolarità di molte specie di questa famiglia è che attaccano alla propria conchiglia detriti e conchiglie più piccole, probabilmente per nascondersi dai predatori[2]; le specie che vivono in acque profonde sono meno camuffate[3].
Questi molluschi si muovono "saltando": usano il piede per innalzare la conchiglia e lanciarsi in avanti[3]. Spesso l'opercolo è utilizzato per ancorarsi e per spingersi durante il movimento[2][3].
Si nutrono di alghe e foraminiferi che trovano sul fondale, nei detriti[3].
Comprende tre generi[1]:
Xenophoridae Troschel, 1852 (1840) è una famiglia di molluschi gasteropodi appartenenti all'ordine Littorinimorpha.
Xenophoridae is een uitgestorven familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Xenophoridae is een uitgestorven familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Xenophoridae – słabo zróżnicowana rodzina grupująca około 30 gatunków średniej wielkości ślimaków morskich. Przedstawiciele wyróżniają się zdolnością do przyczepiania i wbudowywania w ściany muszli rozmaitych materiałów zebranych z otoczenia (stąd pochodzi ich popularna nazwa: śmieciarki). Zamieszkują głównie wody tropikalne.
Nazwa pochodzi od typowego rodzaju rodziny, Xenophora, którego nazwa odzwierciedla zdolności do wbudowywania w muszlę i przenoszenia ciał obcych (xenos grek. – obcy, phorein – przenosić). Od tej ich zdolności urobiono również ich popularną polską nazwę: śmieciarki[2].
Muszle średniej wielkości (średnica od 1,9 do 16 cm, wysokość: 2—10 cm), stożkowate, nieregularne ze względu na ciała obce przyczepione do zewnętrznej powierzchni, stosunkowo cienkościenne, z niską skrętką i wklęsłą podstawą. Dołek osiowy obecny u większości gatunków, wąski ale głęboki. Niekiedy ornamentacja na zewnętrznej powierzchni muszli, w postaci rzędów kolców i guzków. Wieczko cienkie, gładkie, konchiolinowe (o barwie od żółtawej do brązowej), z koncentrycznymi liniami przyrostów, czasami z kolcami lub promienistymi żebrami. Zawiązek wieczka położony w pobliżu środka. Otwór muszli duży, owalny, lekko spłaszczony. Periostrakum cienkie lub jego brak.[2][3]. Dobrze rozwinięta noga jest podzielona na dwie części, jedna (tylna) wytwarzająca i przenosząca wieczko, przednia – służy do lokomocji. Para czułków na głowie, oczy leżą u ich podstawy[2].
Zamieszkują wody tropikalne, głównie zachodni Pacyfik, niezbyt pospolite[2].
Żyją w litoralu i sublitoralu, aż do krańców stoku kontynentalnego, do głębokości ponad 1400 m, na podłożu mulistym, piaszczystym lub kamienistym[3]. W środowisku poruszają się szybkimi skokami[2].
Przedstawiciele Xenophoridae mają zdolność do wbudowywania w zewnętrzną ścianę muszli najrozmaitszych przedmiotów i ciał obcych, które znajdują w otaczającym je środowisku (kamyków, muszli innych mięczaków, szkieletów i żywych kolonii koralowców, gąbek, rurek wieloszczetów. Miejsce wbudowywania wtrętów nie jest zwykle przypadkowe. Obiekty te są przytwierdzane do muszli w stosunkowo regularnych odstępach, za pomocą wydzieliny produkowanej przez nogę. Wydzielina ta produkowana jest przez całe życie ślimaka. Jedynie u przedstawicieli rodzaju Onustus tylko w początkowym okresie życia – a więc przedmioty te są przyczepiane tylko na początkowych skrętach muszli[2].
W rodzina Xenophoridae nie wyróżnia się podrodzin[4]. Rodzina obejmuje następujące rodzaje[2][3]:
Xenophoridae – słabo zróżnicowana rodzina grupująca około 30 gatunków średniej wielkości ślimaków morskich. Przedstawiciele wyróżniają się zdolnością do przyczepiania i wbudowywania w ściany muszli rozmaitych materiałów zebranych z otoczenia (stąd pochodzi ich popularna nazwa: śmieciarki). Zamieszkują głównie wody tropikalne.
Xenophoridae (nomeadas, em inglês, carrier shells[2][10]; na tradução para o português, "conchas transportadoras") é uma pequena família de moluscos gastrópodes marinhos, classificada por Franz Hermann Troschel em 1852 (1840), no texto "Bericht über die Leistungen im Gebiete in der Naturgeschichte der Mollusken während des Jahres 1851"; publicado em Archiv für Naturgeschichte. 18(2): páginas 257-307. São pertencentes à subclasse Caenogastropoda, na ordem Littorinimorpha[8], e sua distribuição geográfica abrange principalmente os oceanos de clima tropical e temperado da Terra[3], em profundidades da zona nerítica, na plataforma continental.[2][10]
Compreende, em sua totalidade, caramujos ou búzios de conchas circulares, em vista superior ou inferior, e cônicas de espiral baixa, em vista lateral, com dimensões geralmente menores do que os 10 centímetros. Geralmente suas espécies fixam, através de seu pé, objetos estranhos à superfície superior de suas conchas, obliterando suas delineações ao incluir outras conchas, completas ou quebradas, de moluscos bivalves, gastrópodes, escafópodes e ramos ou fragmentos de corais, Porifera, seixos, detritos de rochas e, após a Revolução Industrial, objetos não-marinhos como pedaços de vidro, metais como moedas, tampas ou até mesmo rolhas de garrafa. Acredita-se que tal material aderido sirva mais como um reforço do que como camuflagem. Vistas por baixo, apresentam uma expansão periférica pequena a grande ao redor da base e, em algumas espécies, espinhos curtos e rombudos na periferia, sendo dotadas (Onustus, Stellaria) ou não (Xenophora) de umbílico. Não possuem canal sifonal e seu opérculo é córneo, fino, em forma de leque e com núcleo lateral, sendo usado mais como apoio nos movimentos do que como proteção; pois o seu avanço é em empurrões, plantando o pé no substrato e levantando a concha para frente. Animal com pé pequeno e estreito e um par de tentáculos, em sua cabeça, dotados de olhos basais, acima de uma probóscide longa.[2][3][4][5][10][12][13][14][15]
De acordo com o World Register of Marine Species.[8]
Xenophoridae (nomeadas, em inglês, carrier shells; na tradução para o português, "conchas transportadoras") é uma pequena família de moluscos gastrópodes marinhos, classificada por Franz Hermann Troschel em 1852 (1840), no texto "Bericht über die Leistungen im Gebiete in der Naturgeschichte der Mollusken während des Jahres 1851"; publicado em Archiv für Naturgeschichte. 18(2): páginas 257-307. São pertencentes à subclasse Caenogastropoda, na ordem Littorinimorpha, e sua distribuição geográfica abrange principalmente os oceanos de clima tropical e temperado da Terra, em profundidades da zona nerítica, na plataforma continental.
Cinco vistas da concha de Xenophora crispa (König, 1825), encontrada do Mediterrâneo até Angola, no oeste da África. Este espécime é um fóssil do Plioceno da Itália.
Xenophoridae Troschel, 1852 (1840)
Синонимы
Ксенофориды[1], или ксенофоры[2] (лат. Xenophoridae), — небольшое по количеству видов семейство морских брюхоногих моллюсков, отличающихся своеобразной раковиной.
Форма раковины обычно уплощенно-конусовидная, её нижний край расширен. Размеры раковин представителей семейства различен: диаметр основания раковины — 19—160 мм, высота — 21—100 мм. Раковина может нести на себе шиповидные выросты. Наружная поверхность раковины представителей рода Xenophora усажена чужеродными предметами, которые могут быть одинаковыми у одной отдельно взятой особи, но различаться у разных индивидов. Данные чужеродные предметы могут включать в себя пустые раковины других моллюсков, камешки, иглы морских ежей, обломки кораллов, песчинки, а также любые другие доступные материалы. Крышечка раковины роговая, желтоватая или коричневая, иногда с заметными радиальными полосами или радиальными ребрами[3].
Моллюски являются активными хищниками, способными передвигаться с большой скоростью.
Представители семейства населяют тропические моря, предпочитая мелководья, которые густо бывают покрыты различными предметами, используемыми при наращивании раковины, однако встречаются на глубинах до 1400 метров.
Ксенофориды, или ксенофоры (лат. Xenophoridae), — небольшое по количеству видов семейство морских брюхоногих моллюсков, отличающихся своеобразной раковиной.
缀壳螺科（學名：Xenophoridae），又名衣笠螺科[1]或綴螺科，外號貪吃螺[2]，是一個中型到大型海螺物種的科，皆為玉黍螺目的海洋腹足綱軟體動物[3][4]。
本科物種分佈於熱帶及亞熱帶海域的大陸架及大陸坡，棲息於沙質底層，水深從淺水區到不超過1400米[5]。
本科物種的獨特之處，在於牠們愛在其斗笠狀的低錐形螺殼[2]的殼表[6]:55黏上砂石、珊瑚碎[2]、其他貝殼甚或海底雜物[6]:55作點綴。這也是本科物種的學名及中文譯名的由來：Xenophora這個名字就由Xeno-（外來者）和phora（喜愛）兩部分組成。當這些點綴了的螺殼隨其主人的身體成長時，這些「點綴物」依然黏附其上，就像裝飾物一樣。
螺殼本體的大小變化頗大：其直徑從19到160 mm、高從21到100 mm。depressed to conical, with narrow to wide, simple to spinose peripheral edge or flange separating spire from base. 殼口（英语：Aperture (mollusc)）大，底闊平，一般都有臍孔（英语：umbilicus (mollusc)）[7]。 外殻膜非常薄，甚或沒有。Protoconch depressed-conical, multispiral (in one species paucispiral). Teleoconch usually with foreign objects attached in spiral series to peripheral flange and, sometimes, remainder of dorsum, at least on early whorls. 口蓋（英语：Operculum (gastropod)）角質，質薄[6]:55，黃棕色至棕色，有簡單的生長紋，nucleus lateral, with simple growth lamellae, sometimes with conspicuous radial striae or hollow radial ribs.[5]
本科舊屬中腹足目的马掌螺总科（Hipponicacea）[7]。 根據2005年的《布歇特和洛克羅伊的腹足類分類》，本科之下不設亞科[3]；在2017年的《布歇特等人的腹足類分類》，本科是玉黍螺目的成員[4]。
_1_(15530047720).jpg)
_underside_view_-_BioLib.cz.jpg)
