الأسماء في صفحات التنقل
Die Spanische Stabschrecke (Pijnackeria hispanica, Syn.: Leptynia hispanica) ist eine Stabschrecken-Art aus der Familie Diapheromeridae.
Unter den westeuropäischen Arten ist die Spanische Stabschrecke mit maximal 50 mm die kleinste. Die Tiere sind sehr schmal gebaut. Die elfgliedrigen Antennen sind kurz, haben unterschiedlich lange Segmente und sind rötlich gefärbt, also deutlich anders gefärbt als der Körper. Das dorsale Endsegment des Abdomens der ausgewachsenen Weibchen läuft spitz aus und die Körperseiten tragen deutliche weiße Streifen, die bei der Gallischen Mittelmeerstabschrecke viel schmaler sind.
Im Gegensatz zur Gallischen Mittelmeerstabschrecke (Clonopsis gallica), die auch den Westen Frankreichs bis in die Normandie hinauf bewohnt, kommt die Spanische Stabschrecke in Frankreich nur im Süden vor (ebenso wie die Mittelmeerstabschrecke). Vertikal ist die Art in Spanien bis in Höhen von 1800 Metern nachgewiesen.
Wie die anderen Arten der Region findet man die Spanische Stabschrecke bevorzugt in offenem, unbeschattetem Gelände. Die Populationsdichte schwankt ganz außerordentlich und hängt von kleinklimatischen Bedingungen und der Verbreitung der Nährpflanzen zusammen. Die Tiere ernähren sich in Frankreich überwiegend vom Backenklee Dorycnium pentaphyllum (Scopoli, 1763) aus der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae), der in Europa und Mittelasien verbreitet ist. Allerdings sind die Tiere gelegentlich auf der Hundsrose (Rosa canina L., 1753), auf dem Stacheligen Dornginster Calycotome spinosa (L.) oder dem Aschgrauen Ginster Genista cinerea (Vill.) anzutreffen. Dank Ihres Aussehens und dem Mangel an Bewegung am Tage sind die Stabschrecken kaum zu erkennen. Ihre eigentlich Aktivitätsphase beschränkt sich auf die Nacht.
Bis zur Errichtung der Gattung Pijnackeria durch Scali im Jahr 2009, wurde die Art der Gattung Leptynia zugeordnet. Drei der vier in Europa vorkommenden Arten dieser Gattung nämlich Leptynia attenuata Pantel, 1890, Leptynia caprai Scali, 1996 und Leptynia montana Scali, 1996 sind nur von der Iberischen Halbinsel bekannt. In Frankreich sind noch die Gallische Mittelmeerstabschrecke und die Mittelmeerstabschrecke (Bacillus rossius) verbreitet. Beide gehören zur Familie Bacillidae und besitzen nicht den markanten weißen Seitenstreifen der Spanischen Stabschrecke.[1][2]
Aus Frankreich sind von allen drei bekannten Arten nur Weibchen bekannt. Meist schlüpfen die ersten Nymphenstadien im April. Erwachsene Tiere sind dann von Ende Juni bis Ende September anzutreffen und leben durchschnittlich zwei Monate. Die Eier werden meist im Boden abgelegt. Ein Weibchen legt bis zu 60 Eier in kleinen Paketen über einige Wochen hinweg ab. Die Tiere haben trotz ihrer guten Tarnung zahlreiche Feinde, besonders sei hier eine Raupenfliege (Tachinidae) Thrixion halidayanum (Rondani, 1872) erwähnt, die bereits auf den Nymphen ihre Eier platziert, aus denen dann die den Wirt parasitierenden Larven schlüpfen. Das letzte Larvenstadium der Fliege verlässt dann die Stabschrecke und verpuppt sich.
Die Art wird von der Phasmid Study Group unter der PSG-Nummer 123 geführt.[3]
Die Spanische Stabschrecke (Pijnackeria hispanica, Syn.: Leptynia hispanica) ist eine Stabschrecken-Art aus der Familie Diapheromeridae.
Pijnackeria hispanica, commonly known as the Spanish walkingstick or the Spanish stick insect, is a species of Phasmid (stick insect) in the family Diapheromeridae.[2] It is found in Spain and France.[1] This species' color can be turquoise, brown, or green. P. hispanica usually feeds on rose leaves. This phasmid is slender with short antennae and yellow or brown eyes with a black horizontal stripe or pseudopupil.
Pijnackeria hispanica, commonly known as the Spanish walkingstick or the Spanish stick insect, is a species of Phasmid (stick insect) in the family Diapheromeridae. It is found in Spain and France. This species' color can be turquoise, brown, or green. P. hispanica usually feeds on rose leaves. This phasmid is slender with short antennae and yellow or brown eyes with a black horizontal stripe or pseudopupil.
Leptynia hispanica es una especie de insecto palo de la familia Phasmatidae.
Suelen predominar los individuos de color verde, aunque también pueden encontrarse de color pardo amarillento, marrones y grises.
El macho es de hasta 46 milímetros, mientras que la hembra alcanza los 58 milímetros de largo y 4 milímetros de grosor, y se puede identificar por una línea lateral de color blanco que recorre todo el cuerpo desde la base de los ojos. Las antenas son sensiblemente cortas, no alcanzando los 3,5 milímetros de longitud. Los cercos del macho se extienden más allá del abdomen. Las antenas del macho poseen 16 segmentos, mientras que las de las hembras tienen solamente 11.
Frecuentan lugares herbáceos. Su área de ditribución comprende gran parte de la Europa mediterránea. Antiguamente, los insectos palo abundaban en la península ibérica, aunque en la actualidad y debido al uso de pesticidas se ha producido una disminución drástica de las tres especies presentes en la misma.
Son activos por la noche, durante el día permanecen en completa inmovilidad. Es muy difícil localizar a esta especie, principalmente por la facultad de mimetizarse con la principal planta de la que se nutre, la retama negra, pero una vez visualizado, el animal es fácilmente identificable, ya que al sentirse descubierto tiende a permanecer quieto o se deja caer al suelo. En otras ocasiones se levantan completamente estirando las patas con el fin de parecer más grandes, e incluso en algunos casos, el insecto es capaz de amputarse alguna parte no vital de su cuerpo como defensa, para facilitar su escape mientras el depredador ataca la parte amputada.[1]
Aunque normalmente se pueden localizar desde mayo hasta septiembre, puede encontrarse en meses más fríos.
Pueden reproducirse por partenogénesis, por lo que la proporción de machos y hembras es aproximadamente de un macho por cada mil hembras.[2]
Los huevos tienen forma de salchicha. Las puestas se realizan en el suelo y las ninfas deben sufrir cuatro mudas para convertirse en adultos.
Leptynia hispanica es una especie de insecto palo de la familia Phasmatidae.
Pijnackeria hispanica is een insect uit de orde Phasmatodea en de familie Diapheromeridae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1878 door Bolívar.
Bronnen, noten en/of referenties
Pijnackeria hispanica – gatunek straszyka z rodziny Diapheromeridae i podrodziny Pachymorphinae.
Gatunek ten po raz pierwszy opisany został w 1878 roku przez Ignacia Bolívara jako Bacillus hispanicus[2]. W nowym rodzaju Leptynia umieścił go w 1890 roku P.J. Pantel[3]. Pod koniec XX wieku różne publikacje zaczęły rozpoznawać w L. hispanica kompleks gatunków bliźniaczych, nadając poszczególnym jej populacjom oznaczenia literowe[1]. Rangę rodzaju pod nazwą Pijnackeria nadał owemu kompleksowi Valerio Scali w 2009 roku[4]. W 2013 roku Valerio Scali, Liliana Milani i Marco Passamonti na podstawie danych z zakresu genetyki, cytologii, morfologii i biogeografii wydzieli z P. hispanicus gatunki P. barbarae, P. lelongi, P. lucianae, P. masettii i P. originis[1].
W nowym sensie P. hispanica jest tetraploidalną, rozmnażającą się partenogenetycznie hybrydą, której gatunkiem matczynym jest P. originis. W jego populacji występują tylko samice, których kariotyp to 4n=76, przy czym chromosomy w tetrapletach 1, 2, 8, 13, 14, 15 i 19 wykazują dymorfizm: wyróżnić się w nich da po dwie pary chromosomów bardziej podobnych do siebie niż do tych z drugiej pary[1].
Straszyk ten (n=6) osiąga od 49,3 do 55,3 mm długości ciała. Czułki jego zbudowane są z (n=23) 10 lub 11 członów i mają (n=24) od 3,4 do 4,1 mm długości. Odnóża tylnej pary mają uda o długości (n=11) od 8,1 do 12 mm. Vomer subanalny u samca nie występuje. Samice, tak jak u innych przedstawicieli rodzaju, mają spiczasty i sztywny wierzchołek odwłoka[1].
Jaja (n=10) tego gatunku mają od 3,8 do 4,8 mm długości, a ich szerokość jest od 2,72 do 3,5 raza większa od długości. Są one owalne, piaskowo ubarwione[1].
Owad ten jest endemiczny dla Hiszpanii. Występuje w środkowo-zachodniej części kraju[1].
Pijnackeria hispanica – gatunek straszyka z rodziny Diapheromeridae i podrodziny Pachymorphinae.
Gatunek ten po raz pierwszy opisany został w 1878 roku przez Ignacia Bolívara jako Bacillus hispanicus. W nowym rodzaju Leptynia umieścił go w 1890 roku P.J. Pantel. Pod koniec XX wieku różne publikacje zaczęły rozpoznawać w L. hispanica kompleks gatunków bliźniaczych, nadając poszczególnym jej populacjom oznaczenia literowe. Rangę rodzaju pod nazwą Pijnackeria nadał owemu kompleksowi Valerio Scali w 2009 roku. W 2013 roku Valerio Scali, Liliana Milani i Marco Passamonti na podstawie danych z zakresu genetyki, cytologii, morfologii i biogeografii wydzieli z P. hispanicus gatunki P. barbarae, P. lelongi, P. lucianae, P. masettii i P. originis.
W nowym sensie P. hispanica jest tetraploidalną, rozmnażającą się partenogenetycznie hybrydą, której gatunkiem matczynym jest P. originis. W jego populacji występują tylko samice, których kariotyp to 4n=76, przy czym chromosomy w tetrapletach 1, 2, 8, 13, 14, 15 i 19 wykazują dymorfizm: wyróżnić się w nich da po dwie pary chromosomów bardziej podobnych do siebie niż do tych z drugiej pary.
Straszyk ten (n=6) osiąga od 49,3 do 55,3 mm długości ciała. Czułki jego zbudowane są z (n=23) 10 lub 11 członów i mają (n=24) od 3,4 do 4,1 mm długości. Odnóża tylnej pary mają uda o długości (n=11) od 8,1 do 12 mm. Vomer subanalny u samca nie występuje. Samice, tak jak u innych przedstawicieli rodzaju, mają spiczasty i sztywny wierzchołek odwłoka.
Jaja (n=10) tego gatunku mają od 3,8 do 4,8 mm długości, a ich szerokość jest od 2,72 do 3,5 raza większa od długości. Są one owalne, piaskowo ubarwione.
Owad ten jest endemiczny dla Hiszpanii. Występuje w środkowo-zachodniej części kraju.
