The genus Malapterurus is found throughout western and central tropical Africa and the Nile River. They occur in all major freshwater systems including the Buzi Niger, Ogooué, Omo, Sanaga, Sabi-Lundi, Senegal, Shari, Zaïre and Zambezi River basins,as well as Lakes Albert, Chad, Kainji, Tanganyika and Turkana.
There are currently three species of Malapterurus. It is believed that M. electricus is restricted to the Nile River and Lake Chad (Moller, 1995).
Malapterurus minjiriya is known from the Niger River and Lake Kainji and M. microstoma is known from the Zaïre River basin.
Biogeographic Regions: ethiopian (Native )
Malapterurus electricus is a voracious piscivore (Sagua, 1979; Olatunde, 1984), hunting and stunning its prey using its paralyzing electrical organ discharge (EOD). It is an opportunistic feeder and will feed on the most readily available prey within its habitat. Electric catfish are able to consume prey up to half their size (Sagua,1979). The presence of high percentages of electric catfish with empty stomachs in wild-caught specimens studied suggests that these fish are slow-moving, deliberate feeders with infrequent, heavy meals (Sagua, 1979).
The EOD volleys involved in predation are long-lasting (up to 30 seconds long) and may comprise several hundred EODs. These feeding volleys are often preceded by low frequency "pre-volley" activity, which is believed to startle potential prey (Belbenoit et al., 1979).
Animal Foods: fish
Primary Diet: carnivore (Piscivore )
Malapterurus electricus is eaten as food in parts of Africa. Along the shores of Lake Kainji, smoked electric catfish is a popular delicacy (Moller, 1995). Besides being a food fish, M. electricus is also occasionally encountered in the pet trade as an aquarium fish.
The electric organs of Malapterurus have been used in studies of neuronal metabolism, axonal transport, and transmitter release (e.g. Volknandt & Zimmermann, 1986), being particularly suited for this task because of their innervation by only one giant neuron (Janetzko et al., 1987).
Positive Impacts: pet trade ; food ; research and education
Aside from giving an unpleasant surprise to the occasional careless fisherman who handles it (the EOD an electric catfish generates is not known to be fatal to humans), there are no other known negative effects of M. electricus on humans.
Negative Impacts: injures humans
Malapterurus is not considered to be threatened in any way by the IUCN and CITES.
According to Belbenoit et al. (1979) and Balon & Coche (1974), Malapterurus occur in relatively high densities (each fish is separated from its neighbor by 10 to 12 m). In Lake Tanganyika, Malapterurus occur in even higher densities, with fish separated by only 2 to 3 m (Brichard, 1978). These high densities could be due to the fact that, humans excluded, electric catfish have few natural predators (except for tigerfish).
However, the fact that the taxonomy of Malapterurus is poorly known and the discovery that some of the undescribed species currently lumped in M. electricus are endemic to small parts of Africa (Moller, 1995) means that continued deforestation could adversely affect the populations of these endemic species.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
Electric catfish were known to the ancient Egyptians, being unmistakably depicted in bas-reliefs in tombs more than 5,000 years old. The ancient Egyptians called electric catfish "he who had saved many in the sea", presumably because any electric catfish caught together with other fish would shock the fisherman through contact with the wet boating pole or the net, causing him to let go of his net and liberate his catch.
Preliminary data suggest that what is currently considered M. electricus consists of at least nine species (of which four miniature species with highly reduced electric organs from Zaïre possibly belong to a separate, undescribed genus) (Moller, 1995).
The phylogenetic relationships of the Malapteruridae are unclear. Howes (1985) proposed that they are most closely related to the Old World catfish family Siluridae, but Bornbusch (1991) questions this argument.
Malapterurus species have been reported to hiss like cats by Sorensen (1894), but this claim has never been substantiated.
Below is a list of additional resources on the web concerning the electric catfish:
For more scientific information on the electric catfish, visit the a href=" http://www.fishbase.org/Summary/SpeciesSummary.cfm?genusname=Malapterurus&speciesname=electricus">FishBase
For a picture of the electric catfish on an ancient Egyptian bas relief, click a href=" http://people.clemson.edu/~jwfoltz/WFB300/subjects/Ostario/catfish/Egyptian/egyptian.htm">here
Species in the genus Malapterurus are generally found among rocks or roots in turbid and/or black waters with low visibility; they favor sluggish or standing water.
Habitat Regions: freshwater
Aquatic Biomes: lakes and ponds; rivers and streams
Average lifespan
Status: captivity: 10 years.
Species in the genus Malapterurus have a general body form that has often been described as a bloated sausage. When they swim, their soft, puffy bodies give tham the "appearance of a rather rigid sausage propelled by somewhat ostraciform movements" (Lissmann, 1958).
The body is elongate and cylindrical, and the head is slightly depressed. The eyes are small, the lips are rather thick, and the snout is rounded with widely separated nostrils. The gill openings are narrow and restricted to the sides. Malapterurus species have three pairs of barbels, and lack a dorsal fin. The pectoral, pelvic and caudal fins are rounded. The pectoral fins lack spines and have 8 to 9 fin rays. The pelvic fins have 6 fin rays and are inserted approximately halfway between the tip of he snout and the base of the caudal peduncle. The anal fin has 9 to 10 rays and is located anterior to the adipose fin, which is low and has a rounded posterior edge.
Malapterurus electricus can reach up to 1220 mm in total length (Skelton, 1993).
Species in Malapterurus are generally grayish-brown on the back and sides, fading to an off white or cream color on the ventral surfaces of the head and body. There are irregular black spots or blotches randomly distributed on the sides of the body. The posterior half of the caudal peduncle usually has a dark brown or black vertical bar and a cream vertical bar immediately anterior to it. The distal margins of the anal and caudal fins have a cream margin, and the base of the caudal fin has a cream region and a dark brown crescentic band immediately posterior to it.
The three different species of Malapterurus can be differentiated by the following key (after Sagua, 1987):
1a. Gill rakers on proximal two-thirds of first ceratobranchial, usually not exceeding 15; adipose fin short, sloped posteriorly M. minjiriya
1b. Gill rakers throughout entire length of first ceratobranchial, usually 15 to 23; adipose fin rounded, see 2a and 2b below.
2a. Mouth relatively narrow; snout relatively long M. microstoma
2b. Mouth relatively wide; snout relatively short, M. electricus
The most notable aspect of Malapterurus is its strong electrogenic ability. The electric organ, which is evolved from its pectoral muscle (Johnels, 1957), surrounds the body over most of the length of the fish and is capable of discharging up to 350 V (in a 500 mm fish; Keynes, 1957).
Range mass: 0 to 20000 g.
Range length: 1220 (high) mm.
Other Physical Features: bilateral symmetry
Nothing much is known of the reproductive biology of M. electricus According to Polle & Gosse (1969), breeding pairs nest in holes some 3 meters in length excavated in clay banks in water 1 to 3 meters deep.
Key Reproductive Features: sexual ; fertilization (External )
There are 141 species of fish recorded in the Senegal River, most of which are native; however, there are no endemic species of fish in the Senegal Basin. Among the larger native benthopelagic taxa are: the 170 centimetre (cm) North African Catfish (Clarias gariepinus), the 149 cm Electric Catfish (Malapterurus electricus), and the 92 cm African Carp (Labeo coubie).
Some of the larger native demersal fishes of the Senegal Basin are: the 204 cm Aba (Gymnarchus niloticus). the 200 cm Nile Perch (Lates niloticus), the 183 cm Sampa (Heterobranchus longifilis), and the 150 cm Cornish Jack (Mormyrops anguilloides).
Pelagic native fishes in the Senegal River include the 65 cm True Big-scale Tetra (Brycinus macrolepidotus) and the 16 cm Ansorge Fangtooth Pellonuline (Odaxothrissa ansorgii).
El peix gat elèctric (Malapterurus electricus) és una espècie de peix de la família dels malapterúrids i de l'ordre dels siluriformes.
Forma parelles i excava forats i cavitats d'aproximadament 3 m de llargada i entre 1-3 m de fondària per a criar.[7][8]
Menja, durant la nit, peixos que atordeix amb descàrregues elèctriques.[5][9]
És depredat per Plecodus straeleni.[10]
Viu en àrees de clima tropical entre 23°C-30°C de temperatura.[11]
Es troba a Àfrica entre els 35°N i els 30°S de latitud: conca del riu Nil (incloent-hi el llac Victòria), el llac Turkana, el llac Txad, el riu Senegal, la conca del riu Níger i l'Àfrica Occidental.[5]
Viu fins als 10 anys.[12]
Els antics egipcis, fa 5.000 anys, ja coneixien aquesta espècie i la representaven en baixos relleus en tombes.[13]
El peix gat elèctric (Malapterurus electricus) és una espècie de peix de la família dels malapterúrids i de l'ordre dels siluriformes.
Der Zitterwels oder auch Elektrischer Wels (Malapterurus electricus) ist ein Raubfisch aus der Familie der Elektrischen Welse (Malapteruridae), die mit derzeit 21 Arten[1] vertreten ist. Der lateinische Artname electricus spielt auf die Fähigkeit des Fisches an, seiner Beute und Fressfeinden empfindliche Stromstöße zu versetzen.
Der Zitterwels kann eine maximale Körperlänge von 122 cm bei einem Gewicht von 20 kg erreichen. Sein schuppenloser Körper ist länglich bis zylindrisch und auf der Rückenseite grau-bräunlich gefärbt. Die Körperseiten sind fleischfarben und mit zahlreichen schwarzen Punkten besetzt, die zum Schwanz hin zunehmend größer werden. Bauchseite, Brust- und Bauchflossen sind gelblich-weiß oder rötlich, die Schwanzflosse an der Basis dunkel, dann orangegelb mit einem roten Rand. Der Kopf ist leicht abgeflacht, die Augen sind klein. Unter dem Kopf sitzen sechs Barteln, eine Rückenflosse fehlt. Brust-, Bauch- und Schwanzflossen sind abgerundet. Die Brustflossen werden von 8 oder 9 Flossenstrahlen getragen, die Bauchflossen von 6 Flossenstrahlen. Letztere sitzen ungefähr auf halbem Weg zwischen der Spitze der Schnauze und der Basis der Schwanzflosse. Die Schwanzflosse hat 9 bis 10 Strahlen. Flossenstacheln fehlen in allen Flossen. Die Fettflosse ist niedrig und hat eine abgerundete Hinterkante.[2][3] Die stromerzeugenden Muskeln (Elektroplax) befinden sich direkt unter der Haut und bedecken, bis auf die Flossen und den Kopf, den gesamten Körper[4]. Die von den Zitterwelsen erzeugten Stromschläge paralysieren Beutefische, haben jedoch keinen Einfluss auf die Funktion ihres eigenen Nervensystems und ihrer Muskulatur. Die Ursache für die Immunität der Zitterwelse gegenüber elektrischen Strömen ist noch nicht erforscht.[5] Die Stromstöße können jederzeit an jedem beliebigen Muskelpunkt erzeugt und abgegeben werden. Sie erreichen eine Spannung von 350 bis 450 Volt.[6][7]
Der Zitterwels ist in West- und Zentralafrika beheimatet. Sein Verbreitungsgebiet erstreckt sich vom Stromgebiet des Senegal über den Bandama, den Niger, den Tschadsee und das Stromgebiet des Nils (aber nicht im Victoriasee) bis zum Turkanasee.[8] Er kommt vornehmlich in ufernahen Gewässerzonen vor, wo er schnell bis langsam fließende, trübe Habitate bevorzugt. Er hält sich dort gern zwischen Felsen und ins Wasser reichenden Wurzeln auf.[3]
Über die Fortpflanzungsweise ist wenig bekannt. Der Zitterwels gräbt flache, bis zu 3 m lange Gruben in tonhaltige Uferbänke, die 1–3 m tief im Wasser liegen und in die der Laich gelegt wird.[3]
Der Zitterwels ist nachtaktiv. Die Hauptaktivitätszeit ist wenige Stunden nach Sonnenuntergang. Der Zitterwels jagt vornehmlich kleinere Fische, die er durch Anschleichen und anschließenden Stromschlag überrascht und als Ganzes verschluckt. Er frisst jede Art von Fisch.[3][7]
Die Männchen dieser Art weisen ein sehr ausgeprägtes Territorialverhalten auf. Jeglicher Artgenosse, der an Körpergröße und Gewicht dem Territoriumsbesitzer gleichkommt, wird energisch auf Distanz gehalten; sind die Abweisungsversuche erfolglos, kommt es nicht selten zu Kommentkämpfen, bei denen Körper, Barteln und auch Stromstöße eingesetzt werden. Auch Beutefische, die zu groß für den Verzehr sind und selbst kleine Fische jagen (artfremde Nahrungskonkurrenten), werden durch Drohgebärden und kurze Elektroschocks vertrieben.[3][7]
In der klassischen Systematik wird der Zitterwels in die Überfamilie Siluroidea gestellt. Nach molekularbiologischen Untersuchungen zählt er innerhalb der Unterordnung der Siluroidei zur „Big Africa“-Gruppe.[3] Der Zitterwels wird im Allgemeinen als „nicht gefährdet“ eingestuft, in Ägypten hingegen, besonders im Nildelta, ist der Bestand durch Übersalzung des Delta-Brackwassers und durch Giftchemikalien-Abgabe aus Industrieanlagen gefährdet.[9]
Noch heute ist die Art regional als Speisefisch beliebt. Für unerfahrene und unaufmerksame Fischer kann der Fangversuch des Zitterwelses aufgrund seiner elektrischen Fähigkeiten gesundheitsschädigende Folgen haben. Des Weiteren stehen die Strommuskeln im Zentrum von Studien zum neuronalen Stoffwechsel, des axonalen Transports und der Transmitterausschüttung innerhalb der Strommuskelzellen.[3]
Die Art war bereits den Alten Ägyptern bekannt. Darstellungen des Zitterwelses sind bereits aus der Frühzeit überliefert, aus dem Alten Reich stammen zahlreiche, sehr detaillierte Reliefabbildungen. Diese legen nahe, dass den Ägyptern die elektrische Fähigkeit des Zitterwelses offenbar bekannt war: Fischer fingen die Tiere nur mit Palmfaserschnüren oder in Netzen und schlugen sie tot, noch bevor sie den Fisch aus dem Wasser holten. Der frühägyptische König Narmer (1. Dynastie) benutzte eine Zitterwels-Darstellung als Namenszeichen.[10]
Der Zitterwels oder auch Elektrischer Wels (Malapterurus electricus) ist ein Raubfisch aus der Familie der Elektrischen Welse (Malapteruridae), die mit derzeit 21 Arten vertreten ist. Der lateinische Artname electricus spielt auf die Fähigkeit des Fisches an, seiner Beute und Fressfeinden empfindliche Stromstöße zu versetzen.
Malapterurus electricus is a thickset fish with six mouth barbels and a single fin on its back, just anterior to the rounded tail fin. It is brownish or grayish, irregularly spotted with black, and attains a length and weight of about 1.2 metres (3 ft 11 in) and 23 kilograms (51 lb) M. electricus is capable of generating and controlling the discharge of up to 450 volts of electricity. It uses its power to defend itself and to capture prey.
In Africa, it occurs in the Nile and tropical Africa (exclusive of Lake Victoria), Lake Turkana, Lake Chad and Senegal basins.
Occurs among rock favors standing water. Active at night, feeding mainly on fish stunned by electric shocks. The electric organ, capable of discharging 300-400 V, is derived from pectoral muscle and surrounds almost the entire body. It is used both for prey capture and defense.
This is an Old World catfish. It is reputed that Doctors in ancient Egypt used shocks from the Electric Catfish to reduce the pain of arthritis. This trait is still used today in some areas. It also has the earliest reference of them as hieroglyphics on the walls of ancient Egyptian tombs some 5,000 years ago.
Malapterurus electricus is eaten as food in parts of Africa. Being a food fish, M. electricus is also encountered in the pet trade as an aquarium fish.
The electric organs of Malapterurus have been used in studies of neuronal metabolism, axonal transport.
In their natural habitat they form pairs and lay their eggs in excavated cavities or holes. The male takes the eggs into his mouth. There have been rumours that they are mouth brooders. It is also unknown how the fry is immune to the electric shocks by the parents
Malapterurus electricus is sometimes encountered in aquarium supply stores. It can reach a maximum length of over 1 meter (3 ft 3 in) in the wild, but has an average size of 12 inches (30 cm) in the aquarium. It is quite hardy and greedily accepts most foods, although some experimentation may be required to find the best food. The only other animals that are compatible with this species are snails, which they will ignore. A minimum aquarium size of 55 US gallons (210 L; 46 imp gal) is required, with bogwood or pieces of PVC pipe. They are active burrowers and will often remove the gravel from under their favorite hiding spot. A minimum temperature of 75 °F (24 °C) is necessary. It is illegal to possess any species of electric catfish for personal or commercial use in Florida.[2]
Malapterurus electricus is a thickset fish with six mouth barbels and a single fin on its back, just anterior to the rounded tail fin. It is brownish or grayish, irregularly spotted with black, and attains a length and weight of about 1.2 metres (3 ft 11 in) and 23 kilograms (51 lb) M. electricus is capable of generating and controlling the discharge of up to 450 volts of electricity. It uses its power to defend itself and to capture prey.
Malapterurus electricus es una especie de peces de la familia Malapteruridae en el orden de los Siluriformes.
• Los machos pueden llegar alcanzar los 122 cm de longitud total y 20 kg de peso.[2]
Forma parejas y excava agujeros y cavidades de aproximadamente 3 m de largo y entre 1-3 m de profundidad para criar.
Come, durante la noche, peces que aturde con descargas eléctricas.
Vive en áreas de clima tropical entre 23 ° C-30 ° C de temperatura.
Se encuentran en África entre los 35 ° N y los 30 ° S de latitud: cuenca del río Nilo (incluyendo el lago Victoria), el lago Turkana, el lago Chad, el río Senegal, la cuenca del río Níger y el África Occidental.
Vive hasta los 10 años.
Los antiguos egipcios, hace 5.000 años, ya conocían esta especie y la representaban en bajorrelieves en tumbas.
Malapterurus electricus es una especie de peces de la familia Malapteruridae en el orden de los Siluriformes.
Malapterurus electricus Malapterurus generoko animalia da. Arrainen barruko Malapteruridae familian sailkatzen da.
Malapterurus electricus Malapterurus generoko animalia da. Arrainen barruko Malapteruridae familian sailkatzen da.
Sähkömonni (Malapterurus electricus) on sähkömonnien heimoon kuuluva kala, jonka levinneisyysalue ulottuu lähinnä Afrikkaan. Laji tunnetaan kyvystään tuottaa jopa 400 voltin sähköiskuja, joiden avulla se tainnuttaa kaloja ravinnokseen. Sähkömonni on suurikokoinen, jopa 120 senttimetrin pituinen ja 20 kilogramman painoinen. Lajin kalat elävät noin 10-vuotiaiksi. [1] Johann Friedrich Gmelin kuvasi lajin vuonna 1789. [2]
Viitteet
Sähkömonni (Malapterurus electricus) on sähkömonnien heimoon kuuluva kala, jonka levinneisyysalue ulottuu lähinnä Afrikkaan. Laji tunnetaan kyvystään tuottaa jopa 400 voltin sähköiskuja, joiden avulla se tainnuttaa kaloja ravinnokseen. Sähkömonni on suurikokoinen, jopa 120 senttimetrin pituinen ja 20 kilogramman painoinen. Lajin kalat elävät noin 10-vuotiaiksi. Johann Friedrich Gmelin kuvasi lajin vuonna 1789.
Malapterurus electricus
Le poisson-chat électrique du Nil (Malapterurus electricus) est une espèce de poissons-chats électriques présent dans le bassin du Nil et dans le lac Tchad. Il est présent dans les rivières d'Afrique Centrale, notamment en République Centrafricaine où il porte en sango le nom de "Gbigbi", et au Cameroun où l'on retrouve le même nom en langue baka
Il est connu depuis les égyptiens qui l'ont représenté sur certains bas-relief.
Taille jusqu'à 122 cm pour un poids de 20 kg. Corps allongé et cylindrique de couleur brun-gris avec de petites taches foncées sur le dos et les côtés. Le ventre est de couleur crème. Malapterurus electricus, comme les autres membres de la famille des Malapteruridae, possède un organe électrique. Celui-ci résulte d'une modification des muscles pectoraux (Johnels, 1957) qui encerclent le poisson sur pratiquement toute la longueur du corps. Cet organe est capable de provoquer une décharge jusqu'à 350 V (pour un poisson de 50 cm, Keynes, 1957), mais n'est pas connue pour être mortelle pour l'homme.
De fait, Malapterurus electricus, dont les yeux sont très petits, utiliserait cet organe pour se déplacer et pour repérer ses proies. Il est capable pour cela d'envoyer des salves d'impulsions variant (en fréquence, nombre et durée) selon les situations. C'est ainsi qu'en 1995 Moller a dénombré cinq types de salves différentes :
Malapterurus electricus
Le poisson-chat électrique du Nil (Malapterurus electricus) est une espèce de poissons-chats électriques présent dans le bassin du Nil et dans le lac Tchad. Il est présent dans les rivières d'Afrique Centrale, notamment en République Centrafricaine où il porte en sango le nom de "Gbigbi", et au Cameroun où l'on retrouve le même nom en langue baka
Il est connu depuis les égyptiens qui l'ont représenté sur certains bas-relief.
Malapterurus electricus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de siddermeervallen (Malapteruridae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Gmelin.
Malapterurus electricus is in staat om elektrische spanning te genereren tot 350 volt waarmee deze onder meer zijn prooi kan verlammen.[2] De soort komt voor in de Nijl en het Tsjaadmeer, is 's nachts actief, kan een lengte bereiken van 120 cm met een gewicht van 20kg en kan 10 jaar oud worden.[2][1]
Bronnen, noten en/of referentiesSum elektryczny[3] (Malapterurus electricus) – gatunek ryby sumokształtnej (Siluriformes) z rodziny Malapteruridae, charakteryzującej się możliwością wytwarzania napięcia elektrycznego 300–400 V. Był znany już w starożytnym Egipcie.
Afryka – w Nilu i w jeziorze Czad. Preferuje wody stojące i wolno płynące o słabej przezroczystości. Spotykany wśród skał i korzeni.
Ciało wydłużone, cylindryczne, obłe, o szarobrązowym ubarwieniu. Głowa masywna, nieznacznie spłaszczona grzbietobrzusznie, oczy małe, pysk zaokrąglony z szeroko rozstawionymi otworami nosowymi. Otwór gębowy zaopatrzony w trzy pary wąsików – dwie po bokach i jedna na podbródku. Brak płetwy grzbietowej, występuje natomiast przesunięta daleko w tył płetwa tłuszczowa. Pozostałe płetwy zaokrąglone, bez kolców. Sum elektryczny osiąga maksymalną długość 1,2 m i masę ciała do 25 kg. Od pozostałych przedstawicieli rodzaju Malapterurus różni się szerokością otworu gębowego i długością pyska.
Rozłożone wokół tułowia – od głowy do nasady ogona – narządy elektryczne mogą wytworzyć napięcie 300–400 V[4].
W ciągu dnia ukrywa się, żeruje nocą. Badania Mollera (1995) wykazały, że ryba stosuje różne taktyki posługiwania się narządami elektrycznymi w zależności od sytuacji. Inaczej zachowuje się atakując zdobycz, a inaczej w obronie i przy rozpoznawaniu otoczenia. Sumy elektryczne mają słaby wzrok. Podobnie jak u strętwy, starym osobnikom suma wzrok całkowicie zanika. Żywią się rybami paraliżowanymi impulsami elektrycznymi. Biologia rozrodu tego gatunku jest bardzo słabo poznana.
Pomimo wysokiego napięcia jakie może wytworzyć sum elektryczny nie zanotowano przypadków śmiertelnego porażenia w kontakcie z człowiekiem.
Sumy elektryczne są poławiane lokalnie, w niektórych regionach uważane za przysmak. Młode osobniki są spotykane w dużych akwariach.
Sum elektryczny (Malapterurus electricus) – gatunek ryby sumokształtnej (Siluriformes) z rodziny Malapteruridae, charakteryzującej się możliwością wytwarzania napięcia elektrycznego 300–400 V. Był znany już w starożytnym Egipcie.
O peixe-gato-elétrico, siluro-elétrico ou malapteruro (Malapterurus electricus) é um peixe-gato do gênero Malapterurus.[1] Com músculos modificados em volta do corpo, que emitem descargas elétricas de 400 volts, este peixe-gato tropical africano produz choques elétricos para atordoar presas e afugentar os predadores. As descargas elétricas são mais frequentes ao pôr do Sol.
O peixe-gato-elétrico, siluro-elétrico ou malapteruro (Malapterurus electricus) é um peixe-gato do gênero Malapterurus. Com músculos modificados em volta do corpo, que emitem descargas elétricas de 400 volts, este peixe-gato tropical africano produz choques elétricos para atordoar presas e afugentar os predadores. As descargas elétricas são mais frequentes ao pôr do Sol.
Somnul electric de Nil (Malapterurus electricus) este un pește de apă dulce din familia Malapteruridae, răspândit în Africa (bazinele fluviilor Nil, Niger și lacul Ciad), cu corpul gol, lipsit de solzi, lung de aproximativ 1 m, care are un organ electric de origine epidermică, care produc descărcări electrice cu care își ucide prada și se apără.
Somnul electric de Nil (Malapterurus electricus) este un pește de apă dulce din familia Malapteruridae, răspândit în Africa (bazinele fluviilor Nil, Niger și lacul Ciad), cu corpul gol, lipsit de solzi, lung de aproximativ 1 m, care are un organ electric de origine epidermică, care produc descărcări electrice cu care își ucide prada și se apără.
Загальна довжина досягає 1,25 м при вазі 20 кг. Середня довжина складає 40 см. Голова широка, сплощена зверху, коротка. Морда закруглена. Очі маленькі, зір дуже поганий. Ніздрі широко розставлені. Рот переважно широкий. Зуби широкі, пласкі. Губи товсті. Є 3 пари вусів. Зяброві отвори вузькі, обмежені з боків. Тулуб подовжений і циліндричний, черево доволі велике й масивне. Кількість хребців становить 38-41. Енергогенеруючі м'язи розташовано безпосередньо під шкірою і приховані на плавцях і голові, по всьому тілу. Відсутній спинний плавець. Жировий плавець невеличкий, закруглений. Грудні плавці складаються з 8-9 м'яких променів, розташовано по середині тіла. Анальний плавець складається з 9-11 м'яких променів. Хвостовий плавець добре розвинено, з 9-10 м'якими променями.
Забарвлення сіре, вкрито чорними крапочками, які у 4-5 разів більше діаметру очей. Черево, груди і черевні плавці жовтувато-білого або червонуватого кольору, хвіст в основі темно-помаранчеов-жовтого забарвлення з червоною облямовкою. На хвостовій частині присутні сіро-коричневі сідлоподібні плями.
Є бентопелагічною рибою. Зустрічається в повільно-текучих і стоячих прісних водоймищах. Активен у присмерку, полює вночі. Живиться рибою, яку глушити електричним ударом у 300—400 В. Здатен виробляти понад 100 розрядів на секунду.
Дорослі особини утворюють пари. Під час розмноження самці стають територіальними. Нерест відбувається у порожнинах або заглибинах на дні заглибжки до 3 м. Вважається, що відкладену ікру самець тримає у роті до появи мальків.
Є об'єктом місцевого промислу, також використовується місцевими жителями в народній медицині (електротерапія) для лікування різних захворювань. Існує думка, що слиз, який виділяється ним, наділено антибактеріальними властивостями. Для людини становить деяку небезпеку.
Також тримається в акваріумах.
Тривалість життя становить до 10 років.
Є одним з найбільш поширених видів електричних сомів. Зустрічається в Західній і Центральній Африці, зокрема в басейнах річок Ніл, Сенегал, Нігер, Сассандра, Бандама, озерах Вікторія, Чад, Туркана, Танганьїка. Відсутній в басейні річки Конго.
Malapterurus electricus là một loài cá trê điện xuất hiện rộng rãi ở châu Phi. Loài này phát triển đến chiều dài 122 cm (48 in). Loài này là quan trọng đối với thủy sản và như một cá thể thao. Đây cũng là loài cá trê điện phổ biến nhất xuất hiện trong buôn bán vật nuôi.
Malapterurus electricus đôi khi gặp phải trong cửa hàng cung cấp cá cảnh. Nó có thể đạt chiều dài tối đa 1 mét trong tự nhiên, nhưng có kích thước trung bình của 12 inch trong hồ. Nó khá khỏe mạnh, và tham lam chấp nhận hầu hết các loại thực phẩm, mặc dù một số thử nghiệm có thể được yêu cầu để tìm thức ăn tốt nhất. Chỉ các động vật khác tương thích với loài này là các loài ốc, mà chúng sẽ bỏ qua. Kích thước bể cá tối thiểu là 55 gallon là cần thiết, với gỗ chìm hoặc miếng ống nhựa PVC. Chúng có hoạt động đào hang, và thường xuyên sẽ loại bỏ sỏi từ trong chỗ nấp ưa thích của chúng. Nhiệt độ tối thiểu là 75 độ F nếu cần thiết.
Malapterurus electricus là một loài cá trê điện xuất hiện rộng rãi ở châu Phi. Loài này phát triển đến chiều dài 122 cm (48 in). Loài này là quan trọng đối với thủy sản và như một cá thể thao. Đây cũng là loài cá trê điện phổ biến nhất xuất hiện trong buôn bán vật nuôi.
Это довольно крупная рыба: максимальная длина тела 1,22 м[1]. Максимальная масса тела 20—23 кг[2][1]. Тело вытянутое. На голове расположены 6 усиков, одна пара на верхней челюсти и две пары на нижней. Глаза маленькие, светящиеся в темноте. Окраска довольно пёстрая: тёмно-коричневая спина, буроватые бока и желтоватое брюхо. По телу разбросаны многочисленные тёмные пятна, грудные и брюшные плавники розовые, хвостовой плавник с тёмным основанием и широкой красной или оранжево-красной оторочкой. Спинной плавник у электрического сома отсутствует. Имеется довольно крупный жировой плавник. Грудные плавники не имеют колючек. В анальном плавнике 9—11 мягких лучей. Хвостовой плавник закруглённый[3].
Главной особенностью электрического сома является наличие электрических органов, расположенных по всей поверхности тела, непосредственно под кожей.[4] Они составляют 1/4 массы сома.[5] Средний по размерам сом (50 см) способен вырабатывать напряжение, достигающее 350 В[6]; крупные особи — до 450 В[2][7][8] при силе тока 0,1[5][9]—0,5[10] А — это даёт основание относить электрического сома к сильноэлектрическим рыбам.[11]
Соединительные ткани служат в качестве своего рода перегородок для разделения электрического органа на несколько столбиков, составленных из большого количества мышечных, нервных и железистых клеток дискообразной формы, называемых электроцитами или электрическими пластинками[12], мембраны которых являются электрическими генераторами. У электрического сома насчитывается около 2 млн электроцитов.[5] Их связь с нервной системой осуществляется через ответвления одной большой нервной клетки в спинном мозге.[7][8] В столбиках электроциты расположены таким образом, что на лицевой стороне одного электроцита находится обратная сторона другого. Противоположные стороны электроцита электрически полярны, за счёт чего связь электроцитов представляет собой последовательное электрическое соединение. Таким образом, достигается значительное увеличение общего напряжения разряда[10].
Электрического сома можно найти в мутной воде в прибрежных районах водоёмов и рек тропической и субтропической Африки; предпочитает водоёмы с медленным течением.[6]
Электрический сом — малоподвижная хищная рыба. Питается преимущественно рыбой[13]. Охотится ночью: максимальная степень активности наблюдается через 4—5 часов после заката.[6] Во время ночной охоты он активно ощупывает усиками находящиеся вблизи предметы, генерируя при этом мощные разряды: он может производить более 100 разрядов в секунду. Когда запасы электроэнергии у него истощаются, он «отдыхает».[14] Электрические органы служат сому не только для ориентации в пространстве: поражающей силы электрических разрядов достаточно для того, чтобы парализовать или даже убить малых и средних по размерам рыб, которыми электрический сом и питается. Электрическое поле вокруг сома приводит также к электролизу воды, в результате которого происходит обогащение воды кислородом, что приманивает рыб и лягушек, облегчая тем самым электрическому сому поиски жертв.[15] Электрический сом является территориальной рыбой, агрессивно обороняющейся от любого рода вторжений.[6]
Половой диморфизм у электрических сомов не выражен[10]. Условия размножения изучены плохо[3][6]. Перед нерестом самцы и самки выкапывают ямы на глубине от 1 до 3 метров. Размер самого гнезда не превышает 3 метров в длину[16]. Ни одному исследователю не довелось быть наблюдателем нереста электрического сома[17]. Многочисленные попытки совмещения в аквариуме самца и самки оказывались неудачными, поскольку уже через неделю в живых оставалась только одна особь.[18] Все попадающие в неволю электрические сомы отловлены в дикой природе.[19]
Согласно CITES и IUCN, существование электрического сома не подвергается угрозе. Плотность расселения рыбы достаточно высока. В некоторых областях сомы могут располагаться на расстоянии 10 м друг от друга, а в озере Танганьика — даже на расстоянии 2—3 м. Такой высокий показатель объясняется тем, что электрический сом способен защититься практически от любого хищника. Некоторую опасность для сома представляет только человек и африканские тигровые рыбы[6].
Некоторые свойства электрического сома — в первую очередь, электрические — находят своё применение в различных сферах жизни.
Жители Египта и экваториальной Африки с давних пор используют электрические свойства сома в народной медицине[20]. Существуют указания, что местные жители используют эту рыбу как своеобразный физиотерапевтический метод для лечения ревматизма.[21] Прикладывать электрическую рыбу к телу больного рекомендовал и знаменитый древнеримский врач Гален.[22] Некоторые исследователи сообщают, что туземцы Африки издавна используют электрического сома для общего укрепления организма своих детей: заставляют детей прикасаться к нему; помещают их в бочку с водой с рыбой; дают пить в больших количествах воду, в которой находилась рыба.[23] Имеются сведения, что в лечебных целях используются не только электрические свойства: туземцы Африки и арабы вырезают электрический орган сома, сжигают его на угольях и этим дымом окуривают больных.[4]
Имеются сведения, что сильноэлектрические рыбы (включая и электрического сома) под видом лечения применялись для нанесения вреда человеку, например, для наказания не́мощных рабов. Если раб чувствовал немощность, болезнь и не мог более работать, то в целях «исцеления» его помещали в бочку с водой с сильноэлектрической рыбой, что, по всей вероятности, давало больному дополнительную мотивацию к выздоровлению и возвращению в рабочий коллектив.[24] Впрочем, злой умысел рабовладельцев стоит под сомнением, поскольку подобное лечение практиковалось на всех, включая детей (см. выше).
Мясо электрического сома употребляют в пищу.[3] Существует мнение, что оно не обладает высокими вкусовыми качествами.[4] Так или иначе, копчёный электрический сом является популярным среди африканского населения деликатесом.[6] Известно, что электрического сома употребляли в пищу в Древнем Египте.[22]
Электрических сомов содержат в аквариуме из эстетических соображений, а также в целях их изучения. Совмещать при этом в одном аквариуме электрического сома с другими рыбами представляется проблематичным, поскольку последние подвергаются постоянной опасности получить электрический удар. Некоторые любители-аквариумисты утверждают, что с течением времени электрический сом может сделаться «ручным»: так, например, если до рыбы попытается дотронуться посторонний, то она немедленно ударит его током; если же до рыбы касается человек, к которому она «привыкла», то удара не последует.[17][25]
Для человека электрический сом может представлять некоторую опасность. Известны случаи электрического шока, когда человек наступал босой ногой на сома. Ещё Альфред Брем указывал, что сила заряда зависит от состояния рыбы и что в отдельных случаях сома можно взять совершенно безнаказанно.[4] Наибольшую опасность электрический сом представляет для рыбаков. Пехуэль-Леше сообщает:
Рыбаку она доставляет большие затруднения, так как он ловит её без удилища и не любит отпускать леску, потому что при этом он может потерять столь ценный для него крючок. Линдер в своей фактории убедился, что, видимо, даже заснувшая крупная рыба этого вида силой своего удара может свалить на землю неосторожного рыбака, и наблюдал, как один неопытный европеец был проучен рыбой минут через десять как раз таким образом.[29]
В Древнем Египте электрический сом был известен даже как «тот, кто спас многих». Поводом для такого титула, по-видимому, послужил тот факт, что неопытные египетские рыбаки, получив электрический удар от мокрой сети, выпускали её из рук и лишались своего улова.[30] Опытные же рыбаки, увидев среди улова электрического сома, целенаправленно вытряхивали всех пойманных рыб обратно в море, опасаясь получить электрический удар.[20]
Это довольно крупная рыба: максимальная длина тела 1,22 м. Максимальная масса тела 20—23 кг. Тело вытянутое. На голове расположены 6 усиков, одна пара на верхней челюсти и две пары на нижней. Глаза маленькие, светящиеся в темноте. Окраска довольно пёстрая: тёмно-коричневая спина, буроватые бока и желтоватое брюхо. По телу разбросаны многочисленные тёмные пятна, грудные и брюшные плавники розовые, хвостовой плавник с тёмным основанием и широкой красной или оранжево-красной оторочкой. Спинной плавник у электрического сома отсутствует. Имеется довольно крупный жировой плавник. Грудные плавники не имеют колючек. В анальном плавнике 9—11 мягких лучей. Хвостовой плавник закруглённый.
Электрический органГлавной особенностью электрического сома является наличие электрических органов, расположенных по всей поверхности тела, непосредственно под кожей. Они составляют 1/4 массы сома. Средний по размерам сом (50 см) способен вырабатывать напряжение, достигающее 350 В; крупные особи — до 450 В при силе тока 0,1—0,5 А — это даёт основание относить электрического сома к сильноэлектрическим рыбам.
Соединительные ткани служат в качестве своего рода перегородок для разделения электрического органа на несколько столбиков, составленных из большого количества мышечных, нервных и железистых клеток дискообразной формы, называемых электроцитами или электрическими пластинками, мембраны которых являются электрическими генераторами. У электрического сома насчитывается около 2 млн электроцитов. Их связь с нервной системой осуществляется через ответвления одной большой нервной клетки в спинном мозге. В столбиках электроциты расположены таким образом, что на лицевой стороне одного электроцита находится обратная сторона другого. Противоположные стороны электроцита электрически полярны, за счёт чего связь электроцитов представляет собой последовательное электрическое соединение. Таким образом, достигается значительное увеличение общего напряжения разряда.
電鯰,為輻鰭魚綱鯰形目電鯰科的其中一種,分布於非洲尼羅河、查德湖、尼日河、塞內加爾河、圖爾卡納湖等流域流域,體長可達122公分,生活在岩石、樹根沉積的底中層水域,在夜間活動,屬肉食性,具有發電器官,以電擊擊昏獵物,可做為食用魚、遊釣魚及觀賞魚。
電鯰可以发出猫叫的声音[1]。
電鯰,為輻鰭魚綱鯰形目電鯰科的其中一種,分布於非洲尼羅河、查德湖、尼日河、塞內加爾河、圖爾卡納湖等流域流域,體長可達122公分,生活在岩石、樹根沉積的底中層水域,在夜間活動,屬肉食性,具有發電器官,以電擊擊昏獵物,可做為食用魚、遊釣魚及觀賞魚。
電鯰可以发出猫叫的声音。
デンキナマズ(電気鯰、学名:Malapterurus electricus)は、ナマズ目デンキナマズ科に属するナマズの一種。発電能力を持つ魚類として知られ、種小名(electricus)もこの特徴に由来する。
デンキナマズ科はデンキナマズ属(Malapterurus)および Paradoxoglanis 属の2属に大別され、本種を含め19種が所属する[1]。デンキナマズは体内の発電器官によって最大350ボルトに達する電気を発生させ、魚類としてはデンキウナギに次いで高い発電力を持つ。
主な分布域はヴィクトリア湖を除くナイル川水系、トゥルカナ湖、チャド湖、ニジェール川水系全域など[2]。
頭部から尾部まで太さの変わらない、丸太のような体型を持つ。最大で体長122cm、体重20kgにまで成長する[2]。上顎に1対、下顎に2対、計3対の口ヒゲを持つ[1]。体表に大きな斑紋を持つことが多く、尾柄部と尾鰭には黒い縞模様が存在する。背鰭を欠き、臀鰭と尾鰭の鰭条はそれぞれ9-11本・7-8本[2]。
デンキナマズ科は発達した発電器官を持ったナマズ目で唯一のグループである。体の後半部分が発電器官になったデンキウナギに対し、デンキナマズは体表を包むように発電器官が発達している。頭部がマイナス、尾部がプラス極となっている。発電の目的はデンキウナギと同じく、餌となる小魚の捕食と体の周りに電場を作ることによって周囲を探るためである。
古代エジプトの時代からデンキナマズは知られており、エジプト文明の壁画などに記述が見られる。エジプト初期王朝時代(BC3100年)のファラオとして知られるナルメルの化粧板に、王名を示す初期ヒエログリフの表音文字「ナル」として描かれたものが、現在知られている最初の記述である。また12世紀には、アラブ人の医師によってその発電能力が報告されている。水族館ではデンキウナギと並び、発電の様子を展示する目的で飼育されることが多い。また個人のアクアリウムにおいても飼育対象とされるが、感電の危険があるため取り扱いには注意を要する。
デンキナマズ(電気鯰、学名:Malapterurus electricus)は、ナマズ目デンキナマズ科に属するナマズの一種。発電能力を持つ魚類として知られ、種小名(electricus)もこの特徴に由来する。