Sparassis

Siedzuń dębowy

Sparassis Fr. (siedzuń) – rodzaj grzybów z rodziny siedzuniowatych (Sparassidaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sparassidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Synonim naukowy Masseeola Kuntze^[2]:

Nazwę polską podał Henryk Orłoś w 1949 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako płaskosz, sorokop, siedź, szmaciak, strzępiak^[3].

Cechy charakterystyczne

Pasożyty korzeni i Saprotrofy powodujące brunatną zgniliznę drewna. Owocniki gąbczaste, ze zrośniętymi elementami kędzierzawymi, falisto-tasiemkowatymi (po obu stronach pokrytymi warstwą rodzajną), wyrastającymi ze wspólnego trzonu. Wysyp zarodników żółtawokremowy, nieamyloidalny. Zarodniki eliptyczne, gładkie, bez pory rostkowej^[4].

Gatunki

• Sparassis brevipes Krombh. 1834- siedzuń dębowy
• Sparassis crispa (Wulfen) Fr. 1821 – siedzuń sosnowy
• Sparassis cystidiosa Desjardin & Z. Wang 2004
• Sparassis kazachstanica Schwarzman 1964
• Sparassis laminosa Peck 1895
• Sparassis latifolia Y.C. Dai & Z. Wang 2006
• Sparassis minoensis Blanco-Dios & Z. Wang 2006
• Sparassis nemecii Pilát & Veselý 1932 – siedzuń jodłowy^[5]
• Sparassis spathulata ( (Schwein.) Fr. 1828
• Sparassis subalpina Q. Zhao, Zhu L. Yang & Y.C. Dai 2012

Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum. Obejmuje on wszystkie gatunki występujące w Polsce i niektóre inne. Uwzględniono tylko gatunki zweryfikowane o potwierdzonym statusie^[6]. Nazwy polskie według checklist Władysława Wojewody^[3].

W Polsce występują 4 gatunki: S. brevipes, S. crispa, S. laminosa i S. nemecii^[3].

Przypisy