Kolczakówka wonna (Hydnellum suaveolens (Scop.) P. Karst.) – rodzaj grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hydnellum, Bankeraceae, Thelephorales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1772 r. Scopoli nadając mu nazwę Hydnum suaveolens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Karsten, przenosząc go do rodzaju Hydnellum[1]. Synonimy naukowe[2]:
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako kolczak wonny[3].
Do 12 cm średnicy, białawy, niekiedy z błękitnawym lub szarawym odcieniem, później żółtawy do brązowawego. Przeważnie z białym brzegiem, zwykle wyraźnie promieniście pomarszczony, z koncentrycznymi fałdami lub nieregularnymi wyrostkami. Początkowo aksamitny, później łuskowaty[4].
Kolczasty, kolce zbiegające na trzon, białawe, niebieskoszare, w końcu purpurowobrunatne[4].
Cylindryczny, masywny, do 6 cm długi i 2,5 cm gruby. Aksamitny, fioletowoszary do fioletowoczarnego[4].
W kapeluszu białawy z niebieskofioletowym strefowaniem. W trzonie ciemniejszy, niebieski do granatowego, o silnym zapachu anyżu[4].
Brązowawe, nieregularnie guzkowate, wysyp zarodników brązowawy[4].
Rozwija się w lasach iglastych, częściej na obszarach górskich. Wytwarza owocniki od lipca do października, pojedynczo lub w pozrastane ze sobą grupach[4]. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[5]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Belgii, Niemczech, Danii, Szwecji i Finlandii[3].
Kolczakówka wonna (Hydnellum suaveolens (Scop.) P. Karst.) – rodzaj grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae).