الأسماء في صفحات التنقل
Ichneumon is a genus of parasitoid wasps in the family Ichneumonidae.
This genus includes about 270 species:
In the eighteenth century Ichneumon was regarded as an instance of the God-given balance in nature; in the nineteenth the possibility of using it as a form of biocontrol was briefly entertained. It was used as the symbol of the reformed Entomological Society of London in 1833.[1]
Ichneumon laetus female
Ichneumon ultimus female
Ichneumon mendax female
Ichneumon is a genus of parasitoid wasps in the family Ichneumonidae.
Ichneumon es un género de avispas parasíticas de la familia Ichneumonidae. Son endoparásitos de orugas. Las hembras adultas pasan el invierno y buscan huéspedes en la primavera.
Este género incluye cerca de 270 especies. Entre otras:
Ichneumon laetus hembra
Ichneumon ultimus hembra
Ichneumon mendax hembra
Ichneumon es un género de avispas parasíticas de la familia Ichneumonidae. Son endoparásitos de orugas. Las hembras adultas pasan el invierno y buscan huéspedes en la primavera.
Ichneumon (les ichneumons en français) est un genre d'insectes hyménoptères de la famille des Ichneumonidae, famille qui comprend environ 25 000 espèces décrites (on estime que la famille pourrait en compter de 60 000 à 100 000), soit plus que toute autre famille d'hyménoptères. De nombreuses espèces sont présentes en Europe.
Les ichneumons, qui sont des guêpes parasitoïdes, sont d'importants régulateurs d’insectes ravageurs de cultures. Utilisés dans la lutte biologique, ils jouent un rôle clé de régulation dans leurs écosystèmes.
Charles Darwin évoque l'ichneumon en ces termes dans son livre L'Origine des espèces : « Comme la sélection naturelle agit au moyen de la concurrence, elle n’adapte et ne perfectionne les animaux de chaque pays que relativement aux autres habitants ; nous ne devons donc nullement nous étonner que les espèces d’une région quelconque, qu'on suppose, d'après la théorie ordinaire, avoir été spécialement créées et adaptées pour cette localité, soient vaincues et remplacées par des produits venant d’autres pays. Nous ne devons pas non plus nous étonner de ce que toutes les combinaisons de la nature ne soient pas à notre point de vue absolument parfaites, l’œil humain, par exemple, et même que quelques-unes soient contraires à nos idées d’appropriation. Nous ne devons pas nous étonner de ce que l’aiguillon de l’abeille cause souvent la mort de l’individu qui l’emploie ; de ce que les mâles, chez cet insecte, soient produits en aussi grand nombre pour accomplir un seul acte, et soient ensuite massacrés par leurs sœurs stériles ; de l'énorme gaspillage du pollen de nos pins ; de la haine instinctive qu’éprouve la reine abeille pour ses filles fécondes ; de ce que l'ichneumon s'établisse dans le corps vivant d'une chenille et se nourrisse à ses dépens, et de tant d’autres cas analogues[1]. »
En 1860, dans une correspondance avec le botaniste américain Asa Gray disciple et collaborateur de John Torrey, Darwin, pourtant fils de pasteur, déclare avoir cessé de croire à l'existence d'un Dieu bienveillant lorsqu'il a découvert le mécanisme de reproduction de la guêpe ichneumon « Je ne parviens pas à voir aussi pleinement que d'autres, ni aussi pleinement que je le souhaiterais, la preuve d’un dessein et d'un dessein généreux dans ce qui nous environne. Il me semble qu'il y a trop de misère en ce monde. Je n'arrive pas à me persuader qu’un Dieu bienveillant et tout-puissant ait pu créer délibérément les ichneumons avec l'intention de les faire se nourrir de l’intérieur du corps de chenilles vivantes.…[2] » (« With respect to the theological view of the question: This is always painful to me. I am bewildered. I had no intention to write atheistically, but I own that I cannot see as plainly as others do, and as I should wish to do, evidence of design and beneficence on all sides of us. There seems to me too much misery in the world. I cannot persuade myself that a beneficent and omnipotent God would have designedly created the Ichneumonidae with the express intention of their feeding within the living bodies of caterpillars…[3] »).
Dans Les Fourmis de Bernard Werber, la guêpe ichneumon est présente.
Ichneumon (les ichneumons en français) est un genre d'insectes hyménoptères de la famille des Ichneumonidae, famille qui comprend environ 25 000 espèces décrites (on estime que la famille pourrait en compter de 60 000 à 100 000), soit plus que toute autre famille d'hyménoptères. De nombreuses espèces sont présentes en Europe.
Les ichneumons, qui sont des guêpes parasitoïdes, sont d'importants régulateurs d’insectes ravageurs de cultures. Utilisés dans la lutte biologique, ils jouent un rôle clé de régulation dans leurs écosystèmes.
Ichneumon er ættkvísl sníkjuvespna í ættinni Ichneumonidae. Þær sníkja yfirleitt á lirfum fiðrilda eða bjalla.
Ættkvíslin inniheldur um 270 tegundir (sumir halda fram meiri fjölda: 60.000 eða fleiri.[1]):
Ichneumon er ættkvísl sníkjuvespna í ættinni Ichneumonidae. Þær sníkja yfirleitt á lirfum fiðrilda eða bjalla.
Ichneumon ir plēvspārņu ģints no tievvēderlapseņu dzimtas. Tā ir parazītisko plēvspārņu ģints, no kuriem vairākas sugas ir polifāgas (daudzu saimnieku parazīti) un dažas oligofāgas (noteiktas saimnieku dzimtas parazīti) vai monofāgas (parazitē uz vienas saimnieku sugas vai vienas ģints robežās).[2] Sugas ir ar diezgan līdzīgu ķermeņa formu un krāsu, kas rada grūtības sugu diagnostikā. Taču ir diezgan labi attīstīts dzimumdimorfisms un krāsojuma atšķirība starp tēviņiem un mātītēm.[3]
Lielāka daļa no Ichneumon pārstāvjiem ir endoparazitoīdi, kas uzbrūk lielo zvīņspārņu kūniņām. Ja saimnieks (zvīņspārņa kūniņas) tiek parazitēts, tas pārstāj augt, bet parazītiskais Ichneumon kāpurs pretēji - sāk attīstīties, izmantojot saimnieka resursus. Dažas Ichneumon sugas nogalina savus saimniekus (idiobionti). Daži citi Ichneumon (Ichneumon eumerus, Ichneumon caloscelis) uzbrūk saimnieka kāpuriem, ļaujot tiem attīstīties tālāk (koinobionti). Polifāgās sugas parasti ir idiobionti.[2]
Pamatojoties uz morfoloģiskiem izmeklējumiem un laboratoriskiem saimnieku izvēles eksperimentiem, Hincs un Horstmans (Hinz & Horstmann) iedalījuši ģinti divās grupās. Pirmā grupā ietilpst polifāgi parazitoīdi, kas pārsvarā uzbrūk pūcīšu dzimtas zvīņspārņiem (retāk citiem zvīņspārņiem), kas iekūņojas dobumos augsnē. Otras grupas saimnieki iekūņojas augsnē vai augos; šie Ichneumon pārstāvji ir parasti oligofāgi vai monofāgi un tie parasti uzbrūk taureņiem (Rhopalocera).[2]
Hilperta filoģēnijas hipotēze ad hoc par Ichneumon ģinti bija pamatots uz pieļāvumu, ka šīs divas parazitoīdu grupas izpauž dabisku būtību. Viņš rakstījis, ka divu grupu iespējamā sinamorfija galvenokārt ir ķermeņa forma un, vēl svarīgāk, ūsu garums mātītēm, kas ir īsākas un resnākas ar trulu virsotni pirmās grupas pārstāvjiem un garākas un punktētas otrai grupai. Ūsu īsumu, kas vairāk kombinējas ar tievu un vairāk kompaktu ķermeņa formu, var izskaidrot kā adaptāciju saimnieku meklēšanai, kas iekūņojas augsnē, pie kam garas ūsas traucē un ir lielāks to traumatizācijas risks.[2]
Ichneumon ir plēvspārņu ģints no tievvēderlapseņu dzimtas. Tā ir parazītisko plēvspārņu ģints, no kuriem vairākas sugas ir polifāgas (daudzu saimnieku parazīti) un dažas oligofāgas (noteiktas saimnieku dzimtas parazīti) vai monofāgas (parazitē uz vienas saimnieku sugas vai vienas ģints robežās). Sugas ir ar diezgan līdzīgu ķermeņa formu un krāsu, kas rada grūtības sugu diagnostikā. Taču ir diezgan labi attīstīts dzimumdimorfisms un krāsojuma atšķirība starp tēviņiem un mātītēm.
Ichneumon is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Ichneumonidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Ichneumon is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Ichneumonidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Gąsienicznik (Ichneumon) – rodzaj błonkoskrzydłych z rodziny gąsienicznikowatych i podrodziny Ichneumoninae.
Przedstawiciele rodzaju są parazytoidami, których larwy rozwijają się w ciele żywicieli. Większość gatunków to endopasożyty porażające poczwarki motyli z grupy Macrolepidoptera. W rodzaju tym przeważają idiobionty, ale znaleźć tu można również koinobionty, które porażają larwę zanim ta przeobrazi się w poczwarkę. Istnieją zarówno gatunki wysoko polifagiczne, jak i ograniczone do jednego gatunku żywiciela[1].
Z terenu Polski wykazano około 150 gatunków, z których około 20 wymaga potwierdzenia[2].
W sumie do rodzaju tego należy ponad 270 opisanych gatunków[3]:
Gąsienicznik (Ichneumon) – rodzaj błonkoskrzydłych z rodziny gąsienicznikowatych i podrodziny Ichneumoninae.
Przedstawiciele rodzaju są parazytoidami, których larwy rozwijają się w ciele żywicieli. Większość gatunków to endopasożyty porażające poczwarki motyli z grupy Macrolepidoptera. W rodzaju tym przeważają idiobionty, ale znaleźć tu można również koinobionty, które porażają larwę zanim ta przeobrazi się w poczwarkę. Istnieją zarówno gatunki wysoko polifagiczne, jak i ograniczone do jednego gatunku żywiciela.
Z terenu Polski wykazano około 150 gatunków, z których około 20 wymaga potwierdzenia.
W sumie do rodzaju tego należy ponad 270 opisanych gatunków:
Ichneumon acosmus Kriechbaumer, 1880 †Ichneumon acourti Cockerell, 1921 Ichneumon acuticornis Thomson, 1896 Ichneumon adelungi Kokujev, 1909 Ichneumon admontis Hilpert, 1992 Ichneumon adonis (Viereck, 1903) Ichneumon aemulus (Tosquinet, 1889) Ichneumon aequicalcar Thomson, 1888 Ichneumon affector Tischbein, 1879 Ichneumon albiger Wesmael, 1844 Ichneumon albiornatus Tischbein, 1877 Ichneumon alius Tischbein, 1879 Ichneumon almeriae Hilpert, 1992 Ichneumon alpestriformis (Viereck, 1923) Ichneumon alpestriops Heinrich, 1951 Ichneumon alpestris Holmgren, 1864 †Ichneumon alpha Brues, 1910 Ichneumon alpinator Aubert, 1964 Ichneumon altaicola Heinrich, 1978 Ichneumon amauropus Heinrich, 1956 Ichneumon amblypygops Heinrich, 1978 Ichneumon ambulatorius Fabricius, 1775 Ichneumon americanicolor Heinrich & Gupta, 1957 Ichneumon amphibolus Kriechbaumer, 1888 Ichneumon ampliventris Berthoumieu, 1894 Ichneumon analis Gravenhorst, 1829 Ichneumon analisorius Heinrich, 1952 Ichneumon annaelisae Heinrich, 1965 Ichneumon annulatorius Fabricius, 1775 Ichneumon appetens Kawall, 1868 Ichneumon approximans Provancher, 1886 †Ichneumon aquensis Heer, 1861 Ichneumon aquilonius Perkins, 1953 Ichneumon aranearum Retzius, 1783 Ichneumon ardates Cameron, 1897 Ichneumon areolaris Kokujev, 1904 Ichneumon arisanus Uchida, 1929 Ichneumon artemis (Viereck, 1902) Ichneumon arvernicus Pic, 1914 Ichneumon asiaticus Roman, 1926 Ichneumon atrox Cresson, 1877 Ichneumon australis (Uchida, 1926) Ichneumon balteatus Wesmael, 1845 Ichneumon barbator Fabricius, 1793 Ichneumon barbatus Cuvier, 1833 Ichneumon basilaris Geoffroy, 1785 Ichneumon bavaricus Hilpert, 1992 Ichneumon bellipes Wesmael, 1845 Ichneumon berninae (Habermehl, 1916) Ichneumon bicinctus Fuesslin, 1775 Ichneumon bicingulus (Townes, Momoi & Townes, 1965) Ichneumon bicoloranus (Cushman, 1938) Ichneumon bifasciatus Geoffroy, 1785 Ichneumon bilimeki Cameron, 1884 Ichneumon bimembris Provancher, 1877 Ichneumon binotatus (Ashmead, 1890) Ichneumon boreellus Thomson, 1896 Ichneumon brenthise Uchida, 1957 Ichneumon brevis Tischbein, 1873 Ichneumon broweri Heinrich, 1961 Ichneumon browni Heinrich, 1961 Ichneumon browniops Heinrich, 1969 Ichneumon brunneicauda (Cushman, 1938) Ichneumon bucculentus Wesmael, 1845 Ichneumon buryas Heinrich, 1949 Ichneumon byrdiae Heinrich, 1956 Ichneumon byrdiops Heinrich, 1956 Ichneumon caedator Gravenhorst, 1829 Ichneumon caliginosus Cresson, 1864 Ichneumon calitergus Cresson, 1867 Ichneumon caloscelis Wesmael, 1845 Ichneumon canadensis Cresson, 1867 Ichneumon canadicola Heinrich, 1961 †Ichneumon cannoni Cockerell, 1910 Ichneumon capriolus Hilpert, 1992 Ichneumon captorius Thunberg, 1822 Ichneumon carinator Fabricius, 1798 Ichneumon carinatus (Kokujev, 1927) Ichneumon castor Cameron, 1884 Ichneumon cavator Müller, 1776 Ichneumon centralpinicola Bauer, 1999 Ichneumon centrator Say, 1825 Ichneumon cerebrosus Wesmael, 1859 Ichneumon cerinthius Gravenhorst, 1820 Ichneumon cervulus Provancher, 1875 Ichneumon cessator Müller, 1776 Ichneumon cessatorops Heinrich, 1956 Ichneumon chasmiops Heinrich, 1965 Ichneumon chasmodops Heinrich, 1961 Ichneumon chernovi Heinrich, 1978 Ichneumon chinensis Kokujev, 1904 Ichneumon cinxiae Kriechbaumer, 1890 Ichneumon citrifrons Cresson, 1867 Ichneumon clarimontis Cameron, 1908 Ichneumon clasma (Carlson, 1979) Ichneumon compar Cresson, 1877 Ichneumon computatorius Müller, 1776 †Ichneumon concretus Brues, 1910 Ichneumon confundor Heinrich, 1978 Ichneumon confusor Gravenhorst, 1820 Ichneumon coniger Tischbein, 1876 Ichneumon connectens Roman, 1904 Ichneumon conscopa Heinrich, 1961 Ichneumon contemptus Kokujev, 1909 Ichneumon contractus (Ashmead, 1890) Ichneumon contrarius Berthoumieu, 1895 Ichneumon corax Berthoumieu, 1894 Ichneumon crassifemur Thomson, 1886 Ichneumon craterorum Heinrich, 1978 Ichneumon creperus Cresson, 1867 Ichneumon criticus Tischbein, 1881 Ichneumon cupidus Kawall, 1868 Ichneumon cupitus Cresson, 1877 Ichneumon curticrus (Provancher, 1888) Ichneumon curtulus Kriechbaumer, 1882 Ichneumon cyanimontis Heinrich, 1978 Ichneumon cynthiae Kriechbaumer, 1888 Ichneumon decurtatus Wesmael, 1845 Ichneumon delator Wesmael, 1845 Ichneumon denticulator Müller, 1776 Ichneumon didymus Gravenhorst, 1829 Ichneumon dilleri Heinrich, 1980 Ichneumon diversor Wesmael, 1855 Ichneumon dolosus Wesmael, 1855 Ichneumon emancipatops Heinrich, 1978 Ichneumon emancipatus Wesmael, 1844 Ichneumon enervator Linnaeus, 1758 Ichneumon eremitatorius Zetterstedt, 1838 Ichneumon erythromerus Wesmael, 1857 Ichneumon eumerus Wesmael, 1857 Ichneumon exilicornis Wesmael, 1857 Ichneumon extensorius Linnaeus, 1758 Ichneumon factor Dalla Torre, 1901 Ichneumon ferrandi Pic, 1914 Ichneumon filatus (Tischbein, 1879) Ichneumon flavoclypeatus Pfeffer, 1913 Ichneumon formosus Gravenhorst, 1829 Ichneumon freyi Kriechbaumer, 1880 Ichneumon fuliginosus Habermehl, 1909 Ichneumon fulvicornis Gravenhorst, 1829 Ichneumon gibbosus Brischke, 1878 Ichneumon gibbulus Thomson, 1886 Ichneumon gracilentus Wesmael, 1844 Ichneumon gracilicornis Gravenhorst, 1829 Ichneumon grandicornis Thomson, 1886 Ichneumon gratus Wesmael, 1855 Ichneumon haematofemur Heinrich, 1980 Ichneumon haematonotus Wesmael, 1859 Ichneumon haemorrhoicus Kriechbaumer, 1887 Ichneumon haeselbarthi Heinrich, 1973 Ichneumon haglundi Holmgren, 1864 Ichneumon helleni Heinrich, 1951 Ichneumon helveticus (Pic, 1899) Ichneumon hinzi Heinrich, 1972 Ichneumon hypolius Thomson, 1888 Ichneumon ignobilis Wesmael, 1855 Ichneumon ingae Heinrich, 1980 Ichneumon ingratus (Hellén, 1951) Ichneumon inops Holmgren, 1880 Ichneumon inquinatus Wesmael, 1844 Ichneumon insidiosus Wesmael, 1844 Ichneumon intermedius Constantineanu & Voicu, 1977 Ichneumon intricator Wesmael, 1855 Ichneumon inutilis Wesmael, 1855 Ichneumon jugicola Heinrich, 1949 Ichneumon karpaticus Heinrich, 1951 Ichneumon laevibasis Hellén, 1951 Ichneumon languidus Wesmael, 1844 Ichneumon lapponicus Hellén, 1951 Ichneumon latecinctus Schmiedeknecht, 1929 Ichneumon lateralis Kriechbaumer, 1887 Ichneumon lautatorius Desvignes, 1856 Ichneumon lectus Kokujev, 1908 Ichneumon leptostigma Kriechbaumer, 1888 Ichneumon leucopeltis Thomson, 1888 Ichneumon ligatorius Thunberg, 1822 Ichneumon luteipes Wesmael, 1855 Ichneumon macilentus (Tischbein, 1881) Ichneumon manicatus Holmgren, 1864 Ichneumon marmotus Hilpert, 1992 Ichneumon megapodius Heinrich, 1949 Ichneumon melanobatus Gravenhorst, 1829 Ichneumon melanoceras Ratzeburg, 1844 Ichneumon melanoleucos Gmelin, 1790 Ichneumon melanophthalmus Schrank, 1776 Ichneumon melanopygus Wesmael, 1855 Ichneumon melanosomus Wesmael, 1855 Ichneumon melanotis Holmgren, 1864 Ichneumon memorator Wesmael, 1844 Ichneumon micropnygus Thomson, 1893 Ichneumon minutorius Desvignes, 1856 Ichneumon mixtus Gmelin, 1790 Ichneumon moelleri Holmgren, 1884 Ichneumon molitorius Holmgren, 1861 Ichneumon monospilus Thomson, 1896 Ichneumon mordax Kriechbaumer, 1875 Ichneumon multipictus Gravenhorst, 1820 Ichneumon nebulosae Hinz, 1975 Ichneumon norvegicus Hilpert, 1992 Ichneumon novemalbatus Kriechbaumer, 1875 Ichneumon nubigenus Roman, 1938 Ichneumon nyssaeus Holmgren, 1878 Ichneumon obliteratus Wesmael, 1855 Ichneumon oblongus Schrank, 1802 Ichneumon obscuritarsis Dalla Torre, 1902 Ichneumon obscurus Geoffroy, 1785 Ichneumon observandus Heinrich, 1951 Ichneumon occidentis Hilpert, 1992 Ichneumon opacus Tischbein, 1881 Ichneumon ostentator Heinrich, 1978 Ichneumon oviventroides Hinz, 1975 Ichneumon palugracilicornis Bauer, 1999 Ichneumon paragravipes Rasnitsyn, 1981 Ichneumon parengensis Kiss, 1929 Ichneumon peloponnesus Heinrich, 1980 Ichneumon phaeostigmus Wesmael, 1857 Ichneumon piceatorius Gravenhorst, 1820 Ichneumon pictus Bauer, 1936 Ichneumon pinquicornis Bauer, 1985 Ichneumon plautus Hilpert, 1992 Ichneumon polyxanthus (Kriechbaumer, 1869) Ichneumon porcellus Hilpert, 1992 Ichneumon posticus Geoffroy, 1785 Ichneumon primatorius Foerster, 1771 Ichneumon proletarius Wesmael, 1848 Ichneumon promissorius Erichson, 1842 Ichneumon propinquus Tischbein, 1874 Ichneumon pseudocaloscelis Heinrich, 1949 Ichneumon pulvinatus Kriechbaumer, 1874 Ichneumon pygolissus Heinrich, 1951 Ichneumon quadrialbatus Gravenhorst, 1820 Ichneumon quadriannellatus Thomson, 1893 Ichneumon quaesitorius Linnaeus, 1761 Ichneumon quinquealbatus Kriechbaumer, 1890 Ichneumon rogenhoferops Heinrich, 1980 Ichneumon rudolphi Holmgren, 1884 Ichneumon rufidorsatus Bridgman, 1887 Ichneumon rufigena Kriechbaumer, 1875 Ichneumon ruttneri Heinrich, 1944 Ichneumon sarcitorius Linnaeus, 1758 Ichneumon saxifragator Bauer, 1985 Ichneumon scopulator Berthoumieu, 1892 Ichneumon sculpturatus Holmgren, 1864 Ichneumon seisensis Kriechbaumer, 1893 Ichneumon semiorbitalis Gravenhorst, 1820 Ichneumon sexcinctus Gravenhorst, 1829 Ichneumon siculus Kriechbaumer, 1887 Ichneumon signaticornis Kriechbaumer, 1893 Ichneumon silaceus Gravenhorst, 1829 Ichneumon similaris Provancher, 1875 Ichneumon simulans Tischbein, 1873 Ichneumon spurius Wesmael, 1848 Ichneumon stenocerus Thomson, 1887 Ichneumon stigmatorius Zetterstedt, 1838 Ichneumon stramentarius Gravenhorst, 1820 Ichneumon stramentor Rasnitsyn, 1981 Ichneumon subalpinus Holmgren, 1864 Ichneumon subannulatus Gravenhorst, 1820 Ichneumon submarginatus Gravenhorst, 1829 Ichneumon subsolis Hilpert, 1992 Ichneumon sulcatoriops Hilpert, 1992 Ichneumon suspiciosus Wesmael, 1844 Ichneumon suturalis Holmgren, 1864 Ichneumon terminatorius Gravenhorst, 1820 Ichneumon thomsoni Holmgren, 1864 Ichneumon trialbatus Kriechbaumer, 1880 Ichneumon tuberculipes Wesmael, 1848 Ichneumon vafer Tischbein, 1876 Ichneumon validicornis Holmgren, 1864 Ichneumon ventus Hilpert, 1992 Ichneumon veressi (Kiss, 1915) Ichneumon vorax Geoffroy, 1785 Ichneumon vulneratorius Zetterstedt, 1838 Ichneumon xanthorius Foerster, 1771Наездники-ихневмоны (Ichneumon) — род наездников из семейства Ichneumonidae (подсемейство Ichneumoninae). Распространены повсеместно.
Средних размеров. У крупных наездников длина тела может достигать 20 мм. Один из самых крупных по численности родов насекомых, насчитывает более 1000 видов. Личинки — эктопаразиты пилильщиков.
Некоторые виды:[1]
Наездники-ихневмоны (Ichneumon) — род наездников из семейства Ichneumonidae (подсемейство Ichneumoninae). Распространены повсеместно.
