الأسماء في صفحات التنقل
Graphium sarpedon, zo ur spesad balafenned a gaver e su Azia hag e gevred Azia, hag e lodennoù zo eus Aostralia. War-dro 15 isspesad zo e toleadoù disheñvel.
Graphium sarpedon boutin, gouenn eus India ar Su
Isspesad G. s. bingham, engravadur war goad diwar Fauna of British India
Graphium sarpedon, zo ur spesad balafenned a gaver e su Azia hag e gevred Azia, hag e lodennoù zo eus Aostralia. War-dro 15 isspesad zo e toleadoù disheñvel.
Graphium sarpedon boutin, gouenn eus India ar Su
Isspesad G. s. bingham, engravadur war goad diwar Fauna of British India
Graphium sarpedon, auch Kolibrifalter, ist ein Schmetterling aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae) und der Unterfamilie der Schwalbenschwänze (Papilioninae).
Der Falter besitzt lange, dreieckige Vorderflügel mit einer Spannweite von 60 bis 90 Millimeter. Die Hinterflügel sind an den Rändern gezahnt und ebenfalls recht lang und gebogen und besitzen keine Schwanzanhänge. Die Grundfarbe des Körpers sowie der Flügel ist schwarz. Blaugrüne, hellgrüne bis tiefblaue durchscheinende Bänder auf den Vorder- sowie Hinterflügeln, welche von zarten schwarzen Adern durchzogen werden, sind charakteristisch für diesen Falter. Am Außenrand der Hinterflügel befinden sich ebensolche blaugrüne sichelförmigen Punkte die auf deren Unterseite rötlich schimmern. Nahe der Basis an der Unterseite der Hinterflügel befindet sich ebenso ein roter Fleck. Männchen sind nur an den Duftbeuteln von den Weibchen zu unterscheiden die sie am Innenrand der Hinterflügel tragen. Ansonsten sind sich beide Geschlechter identisch gefärbt.
Die Eier sind cremig weiß und haben einen Durchmesser von ca. 1,2 Millimeter.
Die Raupen von Graphium sarpedon sind in ihrem Anfangsstadium kurz nach dem Schlupf blass gelblich-braun und verfärben sich einige Stunden später in ein dunkleres grünbraun. Sie besitzen kurze paarweise seitliche Stacheln an den vorderen drei Thoraxsegmenten und ein weißes Paar Stacheln am Analsegment. Ebenso verfügt ihr Körper über dorsale wie laterale Tuberkel mit langen Haaren. Nach ca. zwei Tagen erreicht die Raupe den Höhepunkt ihres Anfangsstadiums. Ihr Körper wirkt dann wie „aufgepumpt“, ist ca. 5 Millimeter lang und nimmt eine gelblich-braune Färbung mit grünem Unterton an. Danach ruht sie einige Zeit. Im zweiten Stadium vergrößert sich das zweite und dritte Thoraxsegment während sich der Bereich des Rumpfes zwischen Brust und Becken zum Analsegment hin verjüngt. Im Bereich des Kopfes und des Hinterleibes dunkelt die Raupe immer weiter nach während sie nach weiteren zwei Tagen ins dritte Raupenstadium kommt. Ihre Körperfarbe ist dann von einem dunklen gelbgrün schattiert und sie ist 6–8 Millimeter lang. Die vorderen Stacheln verfärben sich schwarz mit von der Spitze ausgehenden bläulich leuchtenden Punkten. Zum Ende dieses Stadiums ist die Raupe 10–12 Millimeter groß und kommt dann in das vierte Stadium. Die Farbe ist dann vornehmlich gelblich-grün mit gelben Sprenkeln. Auf dem Rücken verbindet eine gelbe Linie die Stacheln des dritten Thoraxsegments. Ebenso verläuft auf jeder Seite des Körpers eine schwache, dünne gelbe Linie. das Analsegment verfärbt sich hier in ein blaugrün. Nach zwei Tagen in diesem Stadium ist die Raupe 19–20 Millimeter lang. Im fünften Stadium, welches ca. vier Tage dauert, kommt die gelbe Linie zwischen den Stacheln des dritten Thoraxsegments deutlicher zum Vorschein, ebenso werden die Spitzen der Stacheln von deren Ende her weißlich. Zum Ende dieses Stadiums ist die Raupe 40–43 Millimeter lang und wird dann fast gänzlich grün und verliert die gelben Linien sowie Sprenkel. Ebenso verkürzt sich ihre Länge allmählich.
Die Puppe hängt an einem seidenen Faden von der Blattoberfläche und ist mit einem Anker am Analsegment gesichert. Sie ist von grüner Farbe mit einem schlanken, spitz zulaufendem und einem dickeren, stumpfen Ende. Zwei gelbliche Streifen ziehen sich vom Kopf bis zur Spitze des Schwanzes über den Rücken und geben der Puppe das Aussehen eins geäderten Blattes. Die Puppenruhe dauert ca. zehn Tage. Einen Tag vor dem Schlüpfen des Falters scheinen dessen Flügel bläulich-grün durch den Kokon.
Die Eier werden von den Weibchen an Pflanzen aus fünf Familien, unter anderem Myrtaceae und Lauracea in geringer Höhe über dem Boden auf frischen Blättern oder Triebspitzen abgelegt. Nach drei Tagen schlüpfen die Raupen. Zum Verpuppen bringen sich die Raupen auf einem Blatt in eine aufrechte Position um sich dann einen Tag später zu verpuppen.
Frisch geschlüpfte Raupen sind ca. 3 Millimeter lang und beginnen direkt nach dem Schlupf mit dem Auffressen der Eierschale. Die Raupe frisst bevorzugt an Zimtbäumen (Cinnamomum verum). Da sie nicht sehr wählerisch ist frisst sie auch an Kampferbaum (Cinnamomum camphora), Lorbeerbaum (Laurus nobilis) und Myrte (Myrtus communis). Raupen werden meist in geringer Höhe über dem Boden gefunden.
Adulte Falter fliegen bevorzugt in Höhe der Baumwipfel. Sie sind hierbei sehr schnell und wendig. Oft findet man sie aber auch an Wegrändern wo sie auf Urin verseuchtem Sand saugen. Hier sind sie gelegentlich in großen Gruppen anzutreffen. Außer bei der Eiablage, an ihren Futterpflanzen, finden sich Weibchen seltener in Gruppen zusammen. Die Falter saugen Nektar von Blüten wie dem Wandelröschen (Lantana camara). Nehmen aber auch Mineralstoffe durch Feuchtigkeit und Dung in Schmutzwasser auf.
Die Art ist recht häufig und besiedelt offenes Waldland, Flussufer, Lichtungen und Tieflandregenwälder von Indien über Burma, Thailand, China bis Japan und Korea sowie Malaysia, Indonesien bis Australien.
Die Raupe gilt in manchen Gegenden als Schädling.
Neben der Nominatform werden folgende Unterarten unterschieden:[1]
Graphium sarpedon, auch Kolibrifalter, ist ein Schmetterling aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae) und der Unterfamilie der Schwalbenschwänze (Papilioninae).
সাধাৰণ ব্লুবটল (ইংৰাজী: Common Bluebottle or blue triangle, বৈজ্ঞানিক নাম-Graphium sarpedon) এবিধ চাতকনেজীয়া (Swallowtail Butterfly) পখিলাৰ প্ৰজাতি৷ ইয়াক সাধাৰণতে দক্ষিণ-পূব এছিয়া আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ কিছু কিছু অংশত দেখা পোৱা যায়৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে ইয়াৰ কমেও ১৬ বিধমান উপ-প্ৰজাতি পোৱা যায়৷
সাধাৰণ ব্লুবটল ৰ ওপৰৰ অংশ গাঢ় ক’লা বৰণৰ (opaque black)৷ তলৰ অংশ গাঢ় মটিয়া হয়৷ [1]ইয়াৰ পাখিৰ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ৫৫-৭৫ মিমি৷ ইয়াৰ আগ আৰু পাছফালৰ অংশ (fore and hind wings)ত এটা নীলা বা নীল-সেউজীয়া বৰণৰ ত্ৰিভুজাকাৰ কেন্দ্ৰীয় ফোঁট (central spot) থাকে ৷ এই ত্ৰিভুজাকাৰ অংশটোৰ জোঙা ফালটো পখিলাটোৰ মূল দেহটোৰ ফালে মুখ কৰি থাকে৷
এই পখিলাবিধ সমগ্ৰ দক্ষিণ আৰু দক্ষিণ-পূব এছিয়াত বিস্তৃত হৈ আছে৷ ইয়াৰ বিভিন্ন উপ-প্ৰজাতি ভাৰত আৰু শ্ৰীলংকা (G. s. sarpedon আৰু teredon), চীন আৰু টাইৱান (G. s. semifasciatus আৰু connectens), জাপান (G. s. nipponum), ইণ্ডোনেছিয়া তথা নিউ গিনি (G. s. messogis), আৰু অষ্টে্ৰলিয়া (G. s. choredon) ত দেখা পোৱা যায়৷
ভাৰতবৰ্ষত ই দক্ষিণৰ দাক্ষিণাত্য (Western Ghats)ৰ পৰা কাশ্মীৰৰ হিমালয় পৰ্যন্ত বিস্তৃত হৈ আছে৷
এই পখিলাবিধ সাধাৰণতে সাগৰ পৃষ্ঠৰ পৰা ১৬০০ মিটাৰৰ তলৰ সেমেকা বৰ্ষাৰণ্যত দেখা পোৱা যায়৷ এনে ঠাইসমূহত ইয়াক গছৰ উচ্চতাতকৈ কিছু ওপৰত (above tree canopy) উৰা দেখা পোৱা যায়৷
সাধাৰণ ব্লুবটল পখিলাৰ পলুৱে সাধাৰণতে ল’ৰেচি (Lauraceae), মিৰটেচি (Myrtaceae), চেপ’টেচি (Sapotaceae) আৰু ৰুটেচি (Rutaceae) আদি গোত্ৰ বিভিন্ন উদ্ভিদৰ পাত খাই জীয়াই থাকে৷ বিশেষকৈ G.s. sarpedon আৰু G.s. teredonনামৰ উপ-প্ৰজাৰি দুটাই দালচেনি (cinnamon), Cinnamomum zeylanicum, Litsea sebifera আদি গছৰ পাত খাই বুলি জনা যায়৷
মতা পখিলাবোৰ বাটৰ কাষত বা পানীৰ ডোঙাৰ চাৰিওকাষে জুমপাতি পৰি খাদ্য খোৱা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ পূৰ্ণবয়স্ক পখিলাই ফুলৰ মৌ আদি খায়৷ [2]
সাধাৰণ ব্লুবটল পখিলাই দক্ষিণ ভাৰতলৈ প্ৰব্ৰজন কৰে বুলি জনা যায়৷ নিলিগিৰি পাহাৰত কৰা এটা অধ্যয়নত এই পখিলাবিধে মুঠ প্ৰব্ৰজনকাৰী পখিলাৰ প্ৰায় ৫% অধিকাৰ কৰি আছে বুলি জনা গৈছে৷ [3]
সাধাৰণ ব্লুবটল (ইংৰাজী: Common Bluebottle or blue triangle, বৈজ্ঞানিক নাম-Graphium sarpedon) এবিধ চাতকনেজীয়া (Swallowtail Butterfly) পখিলাৰ প্ৰজাতি৷ ইয়াক সাধাৰণতে দক্ষিণ-পূব এছিয়া আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ কিছু কিছু অংশত দেখা পোৱা যায়৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে ইয়াৰ কমেও ১৬ বিধমান উপ-প্ৰজাতি পোৱা যায়৷
நெட்டிலி அழகி (Graphium sarpedon) என்பது தெற்காசியா, தென்கிழக்காசியா, கிழக்கு ஆத்திரேலிய பகுதிகளில் காணப்படும் அழகிகள் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பட்டாம்பூச்சி ஆகும். வெவ்வேறு பகுதிகளில் வாழும் 16 உள்ளினங்கள் கண்டறிப்பட்டுள்ளன.
இப்பட்டாம்பூச்சி 80 மி.மீ. முதல் 90 மி.மீ. அகலம்வரை இருக்கும். உடலும் இறக்கைகளும் கறுப்புநிறத்தில் இருக்கும். இறக்கைகளின் மேற்புறத்தின் நடுவில் நீலப்பச்சை நிறத்தில் திட்டுகள் உண்டு. பின்னிறக்கைகள் நீண்டிருக்கும். பெண்ணின் இறக்கைகள் அகலமாக இருக்கும். ஆண்பூச்சிக்கு வயிற்றில் மடிப்பொன்று இருக்கும். அதைச்சுற்றி வெண்ணிற மயிர்க்கொத்து இருக்கும்.[1]
இது பெரும்பாலும் 5000 அடி உயரத்துக்குக்குக்கீழே அமைந்துள்ள பசுங்காடுகளில் காணப்படும். அங்கு மர உச்சிக்கு மேலே பறக்கும். இவை நகர்ப்புறப்பூங்காக்களிலும் இலவங்கப்பட்டை மரத்தோட்டங்களிலும் காணப்படும். கிழக்கு ஆத்திரேலியாவில் மழைகுறைந்த பகுதிகளுக்கும் இவை பழகியுள்ளன.
இவற்றின் உள்ளினப்பரம்பல்:
மிக விரைவாக நில்லாமல் பறக்கும். பூந்தேன் உறிஞ்சுகையில் படபடவென அடித்துக்கொள்ளும். திறந்த வெளிகளில் வெயில்காயும். ஆண் பூச்சிகள் நீரோடை ஓரத்திலும், விலங்குகளின் சாணம், பறவைகளின் எச்சம் ஆகியவற்றிலும் கூட்டமாக அமர்ந்து நீர் எடுக்கும்.[2]
வளர்ந்த வண்ணாத்திப்பூச்சிகள் பலவகையான பூக்களில் தேனுறிஞ்சும். கம்பளிப்புழுக்கள் இலவங்கப்பட்டை, சாம்பிரானிப்பட்டை (Litsea glutinosa), கொத்துகளா (Miliusa tomentosa), நெட்டிலிங்கம் ஆகிய மரங்களின் இலைகளைத் தின்னும்.[3]
ஆத்திரேலியாவில் இலவங்கப்பட்டை, சாம்பிரானிப்பட்டை மரங்கள் சார்ந்த பேரினத்துக்குட்பட்ட கற்பூரப்பட்டை போன்ற பிற மரங்கள் உணவாகின்றன.
இவ்வண்ணத்துப்பூச்சிகள் மஞ்சள்நிற முட்டைகளை உணவுச்செடிகளின் இலைகளில் ஒற்றை வரிசையில் இடுகின்றன.
தொடக்கநாள்களில் கம்பளிப்புழுக்கள் கறுப்பாகவோ, அடர்பச்சைநிறத்திலோ இருக்கும். நிறைய முட்களுடன் காணப்படும். பின்னர் பச்சைநிறத்தில் கழுத்திலும் பின்புறத்திலும் மட்டும் சிறிய முட்களுடன் இருக்கும். நான்காவது அடுக்கில் மஞ்சள் நிறத்தில் ஒரு குறுக்குக்கோடு இருக்கும். இவை இலைகளின் மேற்புறத்தில் நடுவில் இருக்கின்றன. மெதுவாக நகர்கின்றன.
கூட்டுப்புழு பச்சைநிறத்தில் இருக்கும். கழுத்துப்பகுதியில் சிறு கூரான நீட்டம் காணப்படும். இறக்கைக்கூட்டுப்பகுதி மஞ்சளாக பட்டை பட்டையாகக் காணப்படும்.
நெட்டிலி அழகி (Graphium sarpedon) என்பது தெற்காசியா, தென்கிழக்காசியா, கிழக்கு ஆத்திரேலிய பகுதிகளில் காணப்படும் அழகிகள் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பட்டாம்பூச்சி ஆகும். வெவ்வேறு பகுதிகளில் வாழும் 16 உள்ளினங்கள் கண்டறிப்பட்டுள்ளன.
Graphium sarpedon, the common bluebottle or blue triangle in Australia, is a species of swallowtail butterfly that is found in South and Southeast Asia, as well as eastern Australia. There are approximately sixteen subspecies with differing geographical distributions.
Upperside opaque black. Forewings and hindwings crossed from above the tornal area on the hindwing to near the apex of the forewing by a semi-hyaline broad pale blue medial band which is broadest in the middle, more or less greenish and macular anteriorly; the portion of the band that crosses interspaces 6, 7 and 8 on the hindwing white; beyond the band on the hindwing there is a sub-terminal line of blue slender lunules. Underside similar, ground colour dark brown. Hindwing: a short comparatively broad sub-basal band from costa to sub-costal vein, and the postdiscal area between the medial blue band and the sub-terminal lunules velvety black traversed by the pale veins and transversely, except in interspaces 6 and 7, by narrow crimson lines; lastly, a crimson spot near the tornal angle with an admarginal yellowish-white spot below it. Antenna, head, thorax and abdomen brown, the head and thorax suffused with greenish grey; beneath: the palpi, thorax and abdomen touched with dingy white, the abdomen with two whitish lateral lines.
Male has abdominal fold within grey, furnished with a tuft of long, somewhat stiff white hairs.[1]
Race teredon, Felder. (South India and Sri Lanka) is distinguishable in both sexes by the narrower medial band that crosses both forewing and hindwing. Colour brighter, the contrast between the green of the upper and the blue of the lower portion of the medial band more vivid. Hindwing more produced posteriorly at apex of vein 3, where it forms an elongate tooth or short tail.
Variously reported with wingspans between 55 and 75 mm, the common bluebottle has black upper wings and brown lower wings. Both forewings and hindwings are marked by a central spot in the form of a blue or blue-green triangle, with apex pointing toward the body.
Graphium sarpedon is primarily an inhabitant of moist, low-level rain forests (below 1600 m (5000 ft)). In these elevations it is usually seen flying just above the tree canopy. The larvae of the common bluebottle feed on trees of the laurel family, which includes the cinnamon tree, and have expanded their range to include cinnamon tree plantations. In eastern Australia, they have adapted to a drier subtropical environment, and are commonly seen in suburban gardens in Queensland and New South Wales.
The known distributions of some of the sixteen recognized subspecies:
Subspecies found in India occur in southern India in the Western Ghats and in the Himalayas from Kashmir in the west to Myanmar.
G. s. milon and G. s. monticolum, however, are not listed here as they are regarded as separate species in a number of works.
The males are known for their habit of feeding by the edges of puddles, often at the roadside. Occasionally, as many as eight will be seen at the same puddle. They have also been known to be attracted to animal droppings, carcasses and rotting insects.
It has been recorded as a migrant in South India and is known to mud-puddle during migration. The butterfly has been seen as comprising as much as 5% of the population of migrating butterflies during a 72-hour period in the Nilgiri hills.[4]
The common bluebottle is known for quick flight and rapid reactions. Consequently, it is difficult to catch.
The adult common bluebottle feeds on nectar from a variety of flowering herbs. The larvae feed primarily on the leaves of trees in the families Lauraceae, Myrtaceae, Sapotaceae, and Rutaceae. In particular, G.s. sarpedon and G.s. teredon often feed on leaves of the cinnamon bark tree (Cinnamomum zeylanicum) or of the Indian laurel (Litsea sebifera).
The list of larval food plants also include Alseodaphne semecarpifolia, Cinnamomum camphora, Cinnamomum macrocarpum, Cinnamomum malabathrum,[5] Litsea chinensis, Polyalthia longifolia, Miliusa tomentosa, Persea macrantha and Michelia doltospa.
The larvae of G. s. choredon, native to Australia, feed on many native Australian species of genera Cryptocarya and Litsea; and virtually all subspecies feed on leaves of the camphor tree, Cinnamomum camphora, which is native to China but has been naturalized throughout south-east Asia.
The egg is yellowish, laid singly on the leaves of a host plant.
When young, is black or dark green, with numerous spines; when full grown, it is green with a short spines on each thoracic segment and anal segment. There is a transverse yellow band on the 4th segment and a lateral band on the body. The caterpillar usually lies on the centre of a leaf on an upper surface. It is very sluggish and pupates near its feeding spot.
Frederic Moore quoted in Bingham, 1907, described it as: "Smooth, thickened from the second to the 5th segment and thence decreasing to the end; with two short subdorsal fleshy spines on the 4th segment, between which is a transverse pale yellow line, two shorter spines also on the 2nd and 3rd and two on the anal segment; colour green, with a longitudinal posterior lateral and lower pale yellowish line."
The pupa is green with a slender and pointed thoractic projection, yellowish wing cases and lateral bands. "Conical, truncated in front; thorax produced into a lengthened obtusely-pointed frontal process." (Frederic Moore quoted in Bingham, 1907)
Common blue bottle at Osaka, Japan Graphium sarpedon, the common bluebottle or blue triangle in Australia, is a species of swallowtail butterfly that is found in South and Southeast Asia, as well as eastern Australia. There are approximately sixteen subspecies with differing geographical distributions.
Graphium sarpedon, conocida como botella azul, y triángulo azul en Australia, es una especie de mariposa de la familia Papilionidae. Es nativa del sur y sureste de Asia, así como el este de Australia. Hay aproximadamente dieciséis subespecies con diferentes distribuciones geográficas. Destaca por tener quince tipos de fotorreceptores sensibles a la luz ultravioleta y a la luz visible para el ojo humano, superando a los cuatro de la mayoría de las aves.[1]
Parte superior negro opaco. Las alas anteriores y posteriores se cruzan desde arriba del área tornal en el ala trasera hasta cerca del ápice del ala anterior por una banda media semihialina ancha azul pálido que es más ancha en el medio, más o menos verdosa y macular anteriormente; la porción de la banda que cruza los espacios intermedios 6, 7 y 8 en el ala trasera blanca; más allá de la banda en el ala trasera hay una línea subterminal de lúnulas azules delgadas. Envés similar, color de fondo marrón oscuro. Ala posterior: una banda subbasal corta comparativamente ancha desde la costa a la vena subcostal, y el área posdiscal entre la banda azul medial y las lúnulas subterminales de un negro aterciopelado atravesada por las venas pálidas y transversalmente, excepto en los espacios intermedios 6 y 7, por estrechas líneas carmesí; por último, una mancha carmesí cerca del ángulo tornal con una mancha admarginal de color blanco amarillento debajo. Antena, cabeza, tórax y abdomen marrones, cabeza y tórax teñidos de gris verdoso; abajo: el palpo, el tórax y el abdomen tocados con un blanco sucio, el abdomen con dos líneas laterales blanquecinas.
El macho tiene un pliegue abdominal, provisto de un mechón de pelos blancos largos y algo rígidos.[2]
Raza teredon, Felder. (Sri Lanka e India del sur) se distingue en ambos sexos por la banda medial más estrecha que cruza las alas anteriores y posteriores. Posee un color más brillante, el contraste entre el verde de la parte superior y el azul de la parte inferior de la banda medial es más vivo.
Graphium sarpedon es principalmente un habitante de selvas tropicales húmedas de altitudes bajas (por debajo de 1600 m (5000 ft)). En estas elevaciones, se suele ver volando justo por encima del dosel de los árboles. Las larvas de esta mariposa se alimentan en árboles de la familia de laurel, el cual incluye al árbol de canela, y han ampliado su gama para incluir plantaciones de árboles de canela. En el este de Australia, se han adaptado a un ambiente subtropical más seco, y es comúnmente visto en jardines suburbanos en Queensland y Nueva Gales del Sur.
Las distribuciones conocidas de algunos de la dieciséis subespecies:
Las subespecies que se encuentran en la India ocurren en la India del sur en el Ghats occidentales y en el Himalaya desde Cachemira en el oeste hasta Myanmar.
Los machos son conocidos por su hábito de alimentarse junto a los bordes de los charcos, a menudo al borde de la carretera. Ocasionalmente, se ven hasta ocho en el mismo charco. También se sabe que se sienten atraídos por excrementos de animales, cadáveres e insectos en estado de descomposición.
Se ha registrado como migrante en el sur de la India y se sabe que se encharcan durante su migración. Se ha considerado que la mariposa comprende hasta el 5 % de la población de mariposas migratorias durante un periodo de 72 horas en las colinas de Nilgiri.[5]
Datos: Q1377249
Multimedia:
Especies: Graphium sarpedon
Graphium sarpedon, conocida como botella azul, y triángulo azul en Australia, es una especie de mariposa de la familia Papilionidae. Es nativa del sur y sureste de Asia, así como el este de Australia. Hay aproximadamente dieciséis subespecies con diferentes distribuciones geográficas. Destaca por tener quince tipos de fotorreceptores sensibles a la luz ultravioleta y a la luz visible para el ojo humano, superando a los cuatro de la mayoría de las aves.
Graphium sarpedon est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Papilionidae. On la trouve en Asie du Sud et du Sud-Est, en Chine ainsi qu'en Papouasie-Nouvelle Guinée et en Australie orientale.
L'espèce est appelée en anglais common bluebottle[1] or blue triangle[2]. Elle n'est pas présente dans des régions francophones, mais on trouve parfois le nom de « Voilier bleu »[3].
L'imago de Graphium sarpedon est un grand papillon, pour lequel on rapporte des envergures comprises entre 55 et 75 mm (voire de 80 à 90 mm).
Le dessus des ailes a une couleur de fond noir opaque. Les ailes antérieures et postérieures sont traversées par une large bande médiane bleu turquoise semi-hyaline qui va de la zone tornale de l'aile postérieure à la zone apicale de l'aile antérieure. Cette bande est plus large en son milieu, plus ou moins verdâtre et maculaire à l'aile antérieure, et la partie de la bande qui traverse les espaces 6, 7 et 8 de l'aile postérieure est blanchâtre. L'aile postérieure comporte par ailleurs une série de minces lunules submarginales bleues.
Le dessous des ailes est similaire, avec une couleur de fond brun foncé. L'aile postérieure a une courte bande subbasale relativement large allant de la côte à la nervure sous-costale, et la zone postdiscale entre la bande médiane bleu turquoise et les lunules submarginales est noir velouté, traversée par les nervures pâles, et transversalement, sauf dans les espaces 6 et 7, par de fines lignes pourpres. Il y a enfin une tache pourpre près de l'angle anal, avec une tache submarginale blanc jaunâtre en dessous.
Les antennes, la tête, le thorax et l'abdomen sont bruns, la tête et thorax suffusés de gris verdâtre. En dessous, les palpes, le thorax et l'abdomen sont marqués de blanc terne, et l'abdomen a deux lignes latérales blanchâtres. Le mâle a un pli abdominal gris, garni d'une touffe de longs poils blancs un peu raides[4].
La sous-espèce teredon Felder (Inde du Sud et Sri Lanka) se distingue chez les deux sexes par sa bande médiane plus étroite. Ses couleurs sont plus vives, et le contraste entre le vert de la partie supérieure de la bande médiane et le bleu de sa partie inférieure est plus net. L'aile postérieure est plus saillante à l'extrémité de la nervure 3, formant une dent allongée ou une courte queue.
L'œuf est jaunâtre, déposé individuellement sur les feuilles d'une plante hôte.
Lorsqu'elle est jeune, la chenille est noire ou vert foncé, avec de nombreuses épines. Une fois à maturité, elle est verte avec de courtes épines sur chaque segment thoracique et anal. Il y a une bande transversale jaune sur le 4e segment et une bande latérale sur le corps. La chenille se trouve généralement au centre d'une feuille sur sa face supérieure. Elle est très lente et se nymphose près de son lieu d'alimentation.
Frederic Moore, cité dans Bingham (1907)[4], la décrit comme suit : « Lisse, épaissie du deuxième au 5e segment et diminuant ensuite jusqu'à la fin; avec deux courtes épines subdorsales charnues sur le 4e segment, entre lesquelles se trouve une ligne transversale jaune pâle, deux épines plus courtes également aux 2e et 3e segment et deux sur le segment anal ; de couleur verte, avec une ligne longitudinale postérieure latérale et inférieure jaunâtre pâle. »
La chrysalide est verte avec une saillie thoracique mince et pointue, des enveloppes alaires jaunâtres et des bandes latérales. « Conique, tronquée à l'avant ; thorax formant un processus frontal allongé et pointu obtus » (F. Moore cité dans Bingham, 1907)[4].
Graphium sarpedon est principalement un habitant des forêts humides de faible altitude (en dessous de 1600 m). Dans ces élévations, on le voit généralement voler juste au-dessus de la canopée des arbres. Les chenilles se nourrissent des arbres de la famille des lauriers, qui comprend le camphrier[5] et les canneliers, et ont élargi leur gamme pour inclure les plantations de canneliers. Dans l'Est de l'Australie, ils se sont adaptés à un environnement subtropical plus sec et sont couramment observés dans les jardins de banlieue du Queensland et de la Nouvelle-Galles du Sud.
Il existe environ seize sous-espèces avec des répartitions géographiques différentes :
G. s. milon et G. s. monticolus ne sont pas répertoriées ici car de nombreux auteurs les considèrent comme des espèces distinctes.
Les sous-espèces présentes en Inde se trouvent dans le Sud de l'Inde, dans les Ghâts occidentaux et dans l'Himalaya (du Cachemire à la Birmanie).
Le voilier bleu est un insecte diurne.
Les mâles sont connus pour leur habitude de se nourrir au bord des flaques d'eau, souvent au bord de la route. De temps en temps, jusqu'à huit, voire plus, seront visibles dans la même flaque d'eau. Ils sont également connus pour être attirés par les déjections animales, les carcasses et les insectes pourris.
Il a été enregistré comme migrant dans le Sud de l'Inde et est connu pour former des flaques de boue pendant la migration. Le papillon a été considéré comme constituant jusqu'à 5% de la population de papillons migrateurs pendant une période de 72 heures dans les collines des Nilgiris[8].
Ce papillon est connu pour son vol rapide et ses réactions rapides. Par conséquent, il est difficile à attraper.
L'adulte se nourrit de nectar d'une variété d'herbes en fleurs. Les chenilles se nourrissent principalement des feuilles des arbres des familles Lauraceae, Myrtaceae, Sapotaceae et Rutaceae. En particulier, G. s. sarpedon et G. s. teredon se nourrit souvent des feuilles de l'écorce de cannelier (Cinnamomum zeylanicum) ou du laurier indien (Litsea sebifera).
La liste des plantes alimentaires larvaires comprend également Alseodaphne semecarpifolia, Cinnamomum camphora, Cinnamomum macrocarpum, Cinnamomum malabathrum[9], Litsea chinensis, Polyalthia longifolia, Miliusa tomentosa, Persea macrantha et Michelia doltospa.
Les chenilles de G. s. choredon, originaire d'Australie, se nourrit de nombreuses espèces australiennes indigènes des genres Cryptocarya et Litsea ; et pratiquement toutes les sous-espèces se nourrissent des feuilles du camphrier, Cinnamomum camphora, originaire de Chine mais qui a été naturalisé dans toute l'Asie du Sud-Est.
Graphium sarpedon est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Papilionidae. On la trouve en Asie du Sud et du Sud-Est, en Chine ainsi qu'en Papouasie-Nouvelle Guinée et en Australie orientale.
Graphium sarpedon, atau Common Bluebottle, Common Blue Triangle, adalah kupu-kupu yang termasuk dalam kelompok keluarga Papilionidae dan sub-keluarga Papilioninae. Ia mempunyai lebar sayap sekitar 60–70 mm.[1]
Graphium sarpedon, atau Common Bluebottle, Common Blue Triangle, adalah kupu-kupu yang termasuk dalam kelompok keluarga Papilionidae dan sub-keluarga Papilioninae. Ia mempunyai lebar sayap sekitar 60–70 mm.
Graphium sarpedon is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae).
De spanwijdte bedraagt ongeveer 60 tot 80 millimeter.
Deze vlindersoort komt voor in Korea, Japan, India, Myanmar, Thailand, de Filipijnen, Indonesië en Australië in bossen en open terreinen.
De waardplanten van de rupsen zijn soorten in de families Lauraceae, Myrtaceae en Sapotaceae. Soms wordt ook schade toegebracht aan de in Australië verbouwde kamferboom.
Graphium sarpedon er en sommerfugl i familiegruppen svalestjerter. Den lever i Australia, New Zealand og helt sørøst i Asia.
Kroppen har et ytre skjelett (hudplater) som holder de bløte indre organer på plass. Det ytre hudskjelettet er bygd opp for det meste av kitin. Bakkroppens indre organer består av fordøyelsesorganer, forplantningsorganer og åndedrett. Åndedrettet hos sommerfugler foregår ikke ved lunger, men ved at luft hentes inn og ut av kroppen gjennom små hull i hudskjelettet (spirakler). I kroppen er det et svært finmasket system av trakéer som leder oksygenet til kroppens vitale deler. En blodvæske som sirkulerer i kroppen, pumpes rundt av et avlangt rørformet hjerte.
Brystpartiet består for det meste av vingenes muskulatur. Sanseorganer, for syn, smak og lukt er stort sett plassert i hodet. Nervesystemet består av en bukmarg med to nervestrenger og én nerveknute (ganglion) i hvert kroppssegment. Den første nerveknuten, som ligger foran munnåpningen, er spesielt stor og omtales som hjerne.
Larvens hode består av en hard hodekapsel med noen punktøyne. Under øynene er det noen små antenner larven bruker til å finne riktig føde. Larvens bakkropp består nesten bare av fordøyelsessystemet. Dette er ganske kort og mye av maten larven spiser passerer før all næringen er tatt opp. Avføringen kommer ut som små kuler helt bakerst på kroppen. Larvene ånder gjennom åpninger i hudskjelettet (spirakler), langs kroppens sider.
Parringen skjer ved sammenkobling mellom de to kjønnene.
Larven er radikalt forskjellige fra de voksne, både i levevis og i kroppsbygning. Larven lever som plantespiser.
Graphium sarpedon tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadium, en hvileperiode, der sommerfuglens indre og ytre organer endres. Larvens bøyelige og myke kropp omdannes til en puppe med et hardt skall. Når skallet er hardt begynner omdanningen fra larve til den voksne (imago) sommerfuglen. De indre organer brytes i varierende grad ned til en cellemasse. En omorganisering skjer og dyret bygges opp igjen. Puppeperioden varierer etter temperaturen.
Graphium sarpedon er en sommerfugl i familiegruppen svalestjerter. Den lever i Australia, New Zealand og helt sørøst i Asia.
Graphium sarpedon — дневная бабочка из рода Графиум, семейства Парусники.
Размах крыльев 55—75 мм[1]. Основной фон крыльев чёрный, по которому проходит ярко-голубая вертикальная полоса[1].
Распространён в Южной и Юго-Восточной Азии, включая Корею, Японию, Индию, Бирму, Таиланд, Филиппины, Индонезию, а также обитает в Австралии[2]. Вид образует 15 подвидов.
Населяет влажные, низкоуровневые тропические леса, в горах поднимается до высот 1600 метров над уровнем моря.
Гусеницы питаются различными растениями из семейств: Lauraceae, Myrtaceae, Sapotaceae, Rutaceae[1][2]. В Австралии гусеницы иногда наносят вред плантациям камфорных деревьев[2].
Некоторые из подвидов:
青鳳蝶（common bluebottle ，學名Graphium sarpedon），鳳蝶亞科青鳳蝶屬下 的一種蝴蝶。，又稱青帶鳳蝶、樟青鳳蝶、藍帶青鳳蝶，英文名為常見水瓶藍蝶 (common bluebottle )，在澳洲則稱為藍三角蝶 (blue triangle )。為一種青鳳蝶屬之鳳蝶，廣佈南亞、東南亞、日本、與澳洲地區。不同的分佈大約有15個亞種，此種亦為青鳳蝶屬的模式物種。
飛翔力強，常在低海拔的潮濕與開闊地帶活動，在庭園、街道及樹林空地也常見，有時早上和黃昏常群聚在潮濕地及水池旁憩息。
青鳳蝶展翅寬70至80毫米，翅膀為不透明的深黑色，前後翅有個半透明如新月形的青藍色內側帶，前翅的側帶較為不連續，從頂角內側開始斜向後緣中部。後翅外緣波浪狀，無尾突。前翅基部、後側外緣個有一個紅色斑紋。
卵球形，底面淺凹。乳黃色，表面光滑，有強光澤。直徑與高均約1.3mm。
初 齡幼蟲頭部與身體均呈暗褐色，但末端白色。其後隨幼蟲的成長而色彩漸淡，至4齡時全體底色已轉為綠色。胸部每節各有1對圓錐形突，初齡時淡褐色；2齡時呈 藍黑色而有金屬光澤；到末齡時中胸的突起變小而後胸的突起變為肉瘤，中央出現淡褐色紋，體上出現1條黃色橫線與之相連；氣門淡褐色；臭角淡黃色。即將化蛹 時體色為淡綠色半透明。
蛹體色依附著場所不同而有綠、褐兩型。蛹中胸中央有1前伸的劍狀突；背部有縱向棱線，由頭頂的劍狀突起向後延伸分為3支，兩支向體側呈弧形到達尾端，另1支向背中央伸至後胸前緣時又二分，呈弧形走向尾端。綠色型蛹的棱線呈黃色，使蛹體似樟樹的葉片。體長約33mm。
交尾
青鳳蝶（common bluebottle ，學名Graphium sarpedon），鳳蝶亞科青鳳蝶屬下 的一種蝴蝶。，又稱青帶鳳蝶、樟青鳳蝶、藍帶青鳳蝶，英文名為常見水瓶藍蝶 (common bluebottle )，在澳洲則稱為藍三角蝶 (blue triangle )。為一種青鳳蝶屬之鳳蝶，廣佈南亞、東南亞、日本、與澳洲地區。不同的分佈大約有15個亞種，此種亦為青鳳蝶屬的模式物種。
飛翔力強，常在低海拔的潮濕與開闊地帶活動，在庭園、街道及樹林空地也常見，有時早上和黃昏常群聚在潮濕地及水池旁憩息。
アオスジアゲハ（青条揚羽、学名: Graphium sarpedon）は、アゲハチョウ科アオスジアゲハ属に分類されるチョウの一種。都市周辺でもよく見られ、公園、街路樹、照葉樹林などに生息する。クロタイマイともいう。
成虫の前翅長は 30-45mm ほど。翅は黒色で、前翅と後翅に青緑色の帯が貫いている。この帯には鱗粉がなく、鮮やかなパステルカラーに透き通っている。ごくまれに、青帯をまったく欠く変異個体が発見されることがある。翅斑は雌雄ともによく似ているため、雌雄の同定は生殖器で判断するのがよい。
成虫の出現期は5-10月。年3-4回発生する。飛び方は敏捷で飛翔力が高く、樹木や花のまわりをめまぐるしく飛び回っていることが多い。雄は初夏から夏にかけて水辺に吸水集団を形成する。アゲハチョウ類には珍しく、静止時には通常、翅を閉じて止まるが、翅を開いて止まることがないわけではない
幼虫の食草はクスノキ科植物（クスノキ、タブノキ、シロダモ、ヤブニッケイなど[1]）の葉である。
蛹はクスノキの葉を似せた形状をしている。一般のアゲハチョウ類と違い、幹ではなく葉に蛹を形成する。越冬態は蛹。
アオスジアゲハ
舗道で羽を広げた姿
東アジア、東南アジア、オーストラリア北部の広い範囲に生息し、15の亜種に分かれる。日本では G. s. nipponum (Fruhstorfer, 1903)[2] が本州以南に分布するが、南方を起源とするチョウなので、本州中部以北ではそれほど多くなく、東北地方南部あたりが北限とされており、北海道にはいない。この亜種は日本のほか朝鮮半島にも分布する。
アオスジアゲハ属（学名: Graphium）は東南アジアを中心に分布しており、5亜属に分かれ、主に次の種が属する。
アオスジアゲハ（青条揚羽、学名: Graphium sarpedon）は、アゲハチョウ科アオスジアゲハ属に分類されるチョウの一種。都市周辺でもよく見られ、公園、街路樹、照葉樹林などに生息する。クロタイマイともいう。
청띠제비나비(학명 : Graphium sarpedon)는 호랑나비과의 한 종류이다. 동아시아, 동남아시아, 호주에 분포한다. 한반도에서는 남부지방 섬 및 연안 지역, 그리고 울릉도에 분포한다. 애벌레는 녹나무, 후박나무를 먹고 자란다. 어른벌레는 검은바탕에 청색의 띄무늬를 가진 날개를 갖고 있다. 애벌레에 기생하는 기생파리 등 천적에 의해서 수가 조절된다.
수분을 섭취하는 청띠제비나비 무리
그림
_(7105651659).jpg)
.jpg)
.jpg)
