Branta bernicla bernicla (Linnaeus 1758)

Stel je voor, je hebt maar twee maanden om een nest te bouwen, eieren uit te broeden en je jongen groot te brengen voordat je eten weer onder een dik pak ijs en sneeuw verdwijnt. Dat is zo ongeveer wat paartjes rotganzen meemaken als ze elk jaar tot ver voorbij Spitsbergen naar het schiereiland Taymir, in noord-oost Siberië, vliegen. Als bij aankomst de toendra te koud blijkt kunnen ze geen nest maken, en hebben ze de reis van 4500 kilometer voor niets gemaakt. Na het broedseizoen gaan ze maar weer terug naar het waddengebied, om de winter op een minder barre plek door te komen.

Just imagine having only two months to lay eggs, brood them and raise the young before your food disappears under a thick layer of snow and ice. That is what dark-bellied brent geese endure every year when flying far beyond Spits Bergen to the peninsula of Taymir, on the northeastern coast of Siberia. And if it stays too cold for too long after they arrive, they won't make a nest at all and have made the long 4500 kilometer-trip for nothing. After breeding season, they return to the wadden region, to spend the winter in a place less barren than up north.