dcsimg

Iberischer Laubfrosch ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE
 src=
Iberischer Laubfrosch (Hyla molleri)

Der Iberische Laubfrosch (Hyla molleri) ist eine Art der Laubfrösche und lebt auf der Iberischen Halbinsel. Er galt früher als Unterart des Europäischen Laubfrosches.

Merkmale

Kleiner Frosch von 3,5–4,5 cm Länge, selten bis 5 cm. Oberseits meist grasgrün, seltener grau-, rot- oder schwarzbraun, dabei in der Regel fleckenlos. Vom Nasenloch bis in die Nähe der Hinterbeinansätze zieht sich seitlich je ein dunkles, nach oben hell gesäumtes Längsband, das breit über das Trommelfell hinwegläuft und am hinteren Ende ein kleines Stück hakenförmig nach oben zieht (sogenannte Hüftschlinge). Finger- und Zehenspitzen verbreitert, mit rundlichen Haftscheiben. Die Kehle der Männchen ist faltig und grau, bräunlich, gelblich oder orangefarben, während sie bei den Weibchen glatt und beigefarben ist. Die Jungtiere haben eine glatte, blass gelbliche oder goldgelbe Kehle. Die älteren Larven zeichnen sich durch einen kräftigen schwarzen Längsstreifen auf der Schwanzmuskulatur aus.

Vom Mittelmeer-Laubfrosch unterscheidet sich die Art durch den durchgehenden Seitenstreifen.

Verbreitung

Der Iberische Laubfrosch besiedelt große Teile der Iberischen Halbinsel, sowie ein kleines Areal in Südwestfrankreich. In Spanien wird er im Süden und Nordosten vom Mittelmeer-Laubfrosch abgelöst, im Süden von Portugal und Südwesten von Spanien gibt es Überschneidungen in der Verbreitung der beiden Arten. In Frankreich lebt die Art an der Atlantikküste von Nouvelle-Aquitaine. Nördlich davon findet sich der Europäische Laubfrosch.

Lebensraum

Von Meeresspiegelhöhe bis 2170 m über NN in der Sierra de Guadarrama in Zentralspanien. Als Laichgewässer dienen stehende, vielfältig strukturierte Gewässer verschiedenster Größe, von vegetationsarmen Pfützen bis zu Röhricht von Seeufer-Bereichen, Stauseen, Teichen, Altarmen, Brunnen und Zisternen. Die Art findet sich auch in Reisfeldern und auf hochgelegenen Zwergstrauchheiden.

Lebensweise

Die Jahresaktivität richtet sich nach der Höhenlage und Region. Im Norden der Halbinsel und in höheren Gebirgslagen wird von Oktober bis März eine Winterruhe gehalten, in den tieferen Lagen und im Süden sind die Tiere dagegen ganzjährig aktiv. Die Fortpflanzung findet im Norden und in den höheren Gebirgslagen im Frühjahr und Frühsommer statt, im Süden und in tieferen Lagen dagegen von November bis April/Mai. Die Paarung, Laichabgabe und Eizahlen entsprechen denen des Europäischen Laubfrosches. Die Nahrung besteht aus Insekten und Spinnen. Zu den Fressfeinden gehören unter anderem Europäische Wassernattern, Reiher, Steinkauz und Schleiereule.

Tagsüber ruht die Art in sonnenexponiertem Gebüsch in Gewässernähe, oft auf Blättern und Ästen. Die flinken Larven sind Einzelgänger und halten sich nahe der Wasseroberfläche oder zwischen dicht wachsenden Wasserpflanzen auf.

Gefährdung

Im Allgemeinen eine häufige Art und meist nicht gefährdet. Lokale Gefährdungen resultieren unter anderem aus der Verschmutzung oder dem Zuschütten der Laichgewässer, der Überbauung der Lebensräume, der Beseitigung von Gebüschen, Hochstaudenfluren und anderen wichtigen Strukturen des Landlebensraumes und schließlich durch Überfahren auf den Straßen vor allem in den wanderaktiven Phasen.[1]

Literatur

  • Dieter Glandt: Die Amphibien und Reptilien Europas. Alle Arten im Porträt. 2., aktualisierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2015, ISBN 978-3-494-01581-1, S. 192–194.

Einzelnachweise

  1. Dieter Glandt: Die Amphibien und Reptilien Europas: Alle Arten im Porträt. 2., aktualisierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2015, ISBN 978-3-494-01581-1.
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Iberischer Laubfrosch: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE
 src= Iberischer Laubfrosch (Hyla molleri)

Der Iberische Laubfrosch (Hyla molleri) ist eine Art der Laubfrösche und lebt auf der Iberischen Halbinsel. Er galt früher als Unterart des Europäischen Laubfrosches.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Hyla molleri ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Hyla molleri, also known as the Iberian tree frog or Moller's tree frog, is a species of frog in the family Hylidae, endemic to the Iberian Peninsula and southwesternmost France.[1] It was formerly treated as a subspecies of Hyla arborea, but was split based on genetic differences.[1][2] The specific name molleri honours Adolphe F. Moller (1842–1920), a Portuguese botanist.[3]

References

  1. ^ a b c Frost, Darrel R. (2019). "Hyla molleri Bedriaga, 1889". Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.0. American Museum of Natural History. Retrieved 24 May 2019.
  2. ^ Stöck, M.; Dubey, S.; Klütsch, C.; Litvinchuk, S.N.; Scheidt, U.; Perrin, N. (2008). "Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group". Molecular Phylogenetics and Evolution. 49 (3): 1019–1024. doi:10.1016/j.ympev.2008.08.029. PMID 18814852.
  3. ^ Beolens, Bo; Watkins, Michael & Grayson, Michael (2013). The Eponym Dictionary of Amphibians. Pelagic Publishing. p. 146. ISBN 978-1-907807-42-8.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Hyla molleri: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Hyla molleri, also known as the Iberian tree frog or Moller's tree frog, is a species of frog in the family Hylidae, endemic to the Iberian Peninsula and southwesternmost France. It was formerly treated as a subspecies of Hyla arborea, but was split based on genetic differences. The specific name molleri honours Adolphe F. Moller (1842–1920), a Portuguese botanist.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Hyla molleri ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

La ranita de San Antón o de San Antonio (Hyla molleri) es una pequeña rana arborícola del género Hyla, de color verde. Durante muchos años fue considerada una subespecie de Hyla arborea hasta que estudios de filogenia molecular demostraron que era una especie distinta. Durante el cortejo y la reproducción se encuentran en las charcas cercanas a la vegetación donde suele habitar el resto del año. Los machos croan repetidamente para atraer a las hembras que depositan los huevos y se desarrollan en pocos días. Los renacuajos maduran en un mes y medio o tres, dependiendo de las condiciones del agua. Esta nueva especie se distribuye únicamente por el suroeste atlántico de Francia y la península ibérica, encontrándose casi amenazada debido a la pérdida de hábitat y a la contaminación de las aguas.

Descripción

Es una pequeña rana de unos 3,5 a 4,5 cm de longitud. La longitud máxima registrada de la especie es de 5 cm, sin embargo en las poblaciones del sistema Central su longitud media no sobrepasa los 2 cm. Es de forma rechoncha con la piel lisa, largas patas bordeadas de franjas marrones y con la punta de los dedos ensanchada en forma de discos adhesivos. Suelen ser de color verde aunque puede variar hacia marrones, verdes o amarillos e incluso azules según el sustrato, la temperatura o la humedad relativa. Posee una banda marronácea o negruzca enmarcada en amarillo que parte del orificio nasal y llega hasta las ingles formando un bucle hacia el dorso anterior.[1]​ La longitud de esta banda la diferencia de la ranita meridional.

Las puestas y el desarrollo de las larvas se produce en charcas, marismas y ríos de cursos lentos con hidroperiodos prolongados. El renacuajo, de tonos verdes irisados, mide entre medio y cinco centímetros de longitud, posee el espiráculo en su lado izquierdo y el ano en el derecho, y una cresta dorsal muy elevada que comienza en los ojos. La cola termina en una punta fina y suele ser lisa, aunque a veces posee una franja oscura longitudinal.[1]

Sistemática

Hasta finales de la década de 2000 era considerada una subespecie de Hyla arboreaH. arborea molleri—, caracterizada por su menor tamaño, patas traseras relativamente más largas y distribución ibérica. En 2008 estudios moleculares llevados a cabo por el equipo de M. Stöck sugirieron la especificidad de esta rana, alejada filogenéticamente de H. arborea.[2]​ Con posterioridad, en 2011, Barth y colaboradores apoyaron el estatus de nueva especie basándose también en estudios de genética molecular, haciendo notar que las mayores diferencias se encuentran en las poblaciones de la costa norte de Galicia y que la zona de contacto entre H. molleri e H. arborea se encuentre posiblemente en el País Vasco franco-español.[3]

Sin embargo esta distinción entre especies se ha discutido desde antiguo. En 1974, H. Schneider, basándose en las llamadas de apareamiento y en las relaciones entre las ranas del género Hyla europeas, y en su trabajo de sistemática de 2004 ya rechazaba esta hipótesis. Más recientemente, en 2010, J. Speybroeck y colaboradores aseguraban que el reconocimiento de esta nueva especie solo puede basarse en el genoma mitocondrial y que no existe ninguna evidencia morfológica ni de canto para separar ambas especies.[4][5][6]

El nombre científico se atribuye a Jacques von Bedriaga, quien en 1890 denominó a esta especie como la variedad Hyla arborea var. molleri basándose en un ejemplar de Coímbra, en Portugal. Posteriormente, Parker en 1956 la denominó Hyla meridionalis molleri. Con los estudios moleculares y al confirmar que se trataba de una nueva especie, Stöck y colaboradores la nombraron Hyla molleri Stöck, Dubey, Klütsch, Litvinchuk, Scheidt, and Perrin, 2008, incurriendo en sinonimia.[6][2][7][8]

Reproducción y desarrollo

 src=
Juvenil de ranita de San Antonio

Durante la época de reproducción, que comienza en primavera, los machos hinchan su gran saco vocal, esférico, pardo amarillento, y sin pliegues al deshincharse, con el que emiten el canto de apareamiento. Éste es muy sonoro y es croado cerca de las charcas durante la noche. Además poseen otro canto territorial para ahuyentar a posibles rivales demasiado cercanos. Las hembras no poseen este saco vocal y la parte inferior del mentón es más clara. Acuden a la charca menos de tres días, de los más de treinta que los machos croan. Tras el amplexo y según la temperatura del agua, los huevos eclosionan entre dos y nueve días. Después, los renacuajos se desarrollan durante cuarenta y seis a noventa días, pudiendo, en casos excepcionales, pasar el invierno en estado larvario.[1]

Hábitat y distribución

Se trata de un endemismo ibérico y del extremo suroccidental atlántico francés. Se distribuye sobre todo por el noroeste de la península ibérica, alcanzando el sur de Portugal, y oeste y norte de Andalucía. Por el este llega a Albacete, Cuenca, Teruel y Huesca.[1][6]

Es una rana arborícola, esto es, trepa por la vegetación ribereña adyacente a la masa de agua. Los subadultos se encuentran más frecuentemente en la hierba húmeda y próxima al agua. Su hábitat son los zarzales, vegetación de ribera, setos, jardines y, en general, vegetación húmeda o de zonas pantanosas, de regiones con clima atlántico o submediterráneo, desde el nivel del mar hasta los 2100 msnm.[9]​ Es más activa durante la noche o el crepúsculo, aunque puede estar activa durante los días calurosos y húmedos. Muy buena y ágil trepadora, se la puede encontrar en tapiales, abrevaderos y pozos.[1]

En las zonas de contacto con la especie Hyla meridionalis —valle del Tiétar, Sierra Morena, Badajoz y Guipúzcoa— puede hibridar con ella produciendo individuos estériles.[1][9]

Conservación

 src=
Es un anfibio casi amenazado.

Esta especie no aparece en la Lista Roja de la UICN, aunque sí lo hace Hyla arborea que se encuentra en la categoría LC de «preocupación menor». Sin embargo, sí aparece recogida en el Atlas y libro rojo de los anfibios y reptiles de España con la categoría NT «casi amenazada» debido a la regresión de sus poblaciones, fundamentalmente las que se encuentran en las zonas más secas. Los renacuajos son muy sensibles a la contaminación agro-química de sus charcas, así como a las sequías.[1]

Véase también

Referencias

  1. a b c d e f g Masó y Pijoan (2011)
  2. a b Stock et ál. (2008)
  3. Barth et ál. (2011)
  4. Schneider (1974 y 2004)
  5. Speybroeck et ál (2010)
  6. a b c Frost et ál. (2010)
  7. Bedriaga, J. v. (1890)
  8. Parker, H. W. (1956)
  9. a b Atlas y libro rojo de los anfibios y reptiles de España

Bibliografía

  • Barth, A.; P. Galán, D. Donaire, J. P. González de la Vega, M. Pabijan & M. Vences (2011). «Mitochondrial uniformity in populations of the treefrog Hyla molleri across the Iberian Peninsula». Amphibia-Reptilia (en inglés) (32): 557-564. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)
  • Bedriaga, J. v. (1890). «Die Lurchfauna Europas. I. Anura. Froschlurche». Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou. Nouvelle série (en alemán) (3): 466-622.
  • Carretero, M.A.; E. Ayllón, y G. Llorente (2010). «Lista patrón de los anfibios y reptiles de España». Asoc. Herpetol. Esp., Mus. Cienc. Nat. Madrid. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)
  • Frost, Darrel R. «Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 5.4 (8 April 2010)» (en inglés). American Museum of Natural History, New York, USA. Consultado el 14 de enero de 2012.
  • Márquez, R. (2006). «Atlas y Libro Rojo de los Anfibios y Reptiles de España. Hyla arborea». Consultado el 14 de enero de 2012.
  • Masó, A. y M. Pijoan (2011). Anfibios y reptiles de la península ibérica, Baleares y Canarias. Barcelona: Omega. p. 848. ISBN 978-84-282-1368-4.
  • Parker, H. W. (1956). «Species transgressions in one horizon. In: Sylvester-Bradley, P. C. (Ed.), The Species Concept in Paleontology». Systematics Association Publication No. 2. The Systematics Association (en inglés): 9-15.
  • Rivera, X., D. Escoriza, J. Maluquer-Margalef, O. Arribas y S. Carranza (2011). Amfibis i rèptils de Catalunya, País Valencià i Balears (en catalán). Barcelona: Lynx edicions. p. 276.
  • Schneider, H. (1974). «Structure of the mating calls and relationships of the European Tree Frogs (Hylidae, Anura)». Oecologia (en inglés) (14): 99-110.
  • Schneider, H. (2004). «Der Laubfrosch, Hyla arborea: Rufe, Verhalten, Systematik». Zeitschrift für Feldherpetologie, Supplement, Magdeburg (en alemán) (5): 9-26.
  • Speybroeck, J.; W. Beukema, & P.A. Crochet (2010). «A tentative species list of the European herpetofauna (Amphibia and Reptilia) —an update». Zootaxa (en inglés) (2492): 1-27. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)
  • Stöck, M.; S. Dubey, C. Klütsch, S.N. Litvinchuk, U. Scheidt & N. Perrin (2008). «Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group». Mol. Phyl. Evol. (en inglés) (49): 1019-1024. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Hyla molleri: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

La ranita de San Antón o de San Antonio (Hyla molleri) es una pequeña rana arborícola del género Hyla, de color verde. Durante muchos años fue considerada una subespecie de Hyla arborea hasta que estudios de filogenia molecular demostraron que era una especie distinta. Durante el cortejo y la reproducción se encuentran en las charcas cercanas a la vegetación donde suele habitar el resto del año. Los machos croan repetidamente para atraer a las hembras que depositan los huevos y se desarrollan en pocos días. Los renacuajos maduran en un mes y medio o tres, dependiendo de las condiciones del agua. Esta nueva especie se distribuye únicamente por el suroeste atlántico de Francia y la península ibérica, encontrándose casi amenazada debido a la pérdida de hábitat y a la contaminación de las aguas.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Hyla molleri ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Hyla molleri est une espèce d'amphibiens de la famille des Hylidae[1]. Elle est parfois appelée en français Rainette ibérique.

Répartition

 src=
Répartition géographique de Hyla molleri

Cette espèce se rencontre en Espagne, au Portugal et dans le sud-ouest de la France[1].

Taxinomie

BennyTrapp Iberischer Laubfrosch Hyla molleri Burgos Spanien.jpg

Cette espèce a longtemps été considérée comme une sous-espèce de la Rainette verte jusqu’à ce qu'une étude de phylogénie moléculaire ait montré qu'il s'agissait bien d'une espèce distincte[2].

Étymologie

Cette espèce est nommée en l'honneur d'Adolphe F. Moller (1842-1920)[3].

Publication originale

  • Bedriaga, 1890 "1889" : Die Lurche Europa's. Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou, Nouvelle série, vol. 3, p. 466–622 (texte intégral).

Notes et références

  1. a et b Amphibian Species of the World, consulté lors d'une mise à jour du lien externe
  2. Stöck, Dubey, Klütsch, Litvinchuk, Scheidt & Perrin, 2008 : Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group. Molecular Phylogenetics and Evolution, vol. 49, p. 1019-1024 (texte intégral)
  3. Beolens, Watkins & Grayson, 2013 : The Eponym Dictionary of Amphibians. Pelagic Publishing Ltd, p. 1-262
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Hyla molleri: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Hyla molleri est une espèce d'amphibiens de la famille des Hylidae. Elle est parfois appelée en français Rainette ibérique.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Rela ( الجاليكية )

المقدمة من wikipedia gl Galician

A rela[1], ra de Santo Antón[1], ra das figueiras ou estroza[2] (Hyla molleri Bedriaga, 1890) é un anfibio anuro pertencente á familia dos hílidos (Hylidae), de pequeno tamaño, corpo algo repoludo, cor verde e hábitos arborícolas.

Durante moitos anos foi considerada unha subespecie de Hyla arborea, até que recentes estudos de filoxenia molecular demostraron que era unha especie distinta.

Esta nova especie distribúese unicamente pola península Ibérica e o suroeste atlántico de Francia, encontrándose case ameazada debido á perda de hábitat e á contaminación das augas.

Características

É unha ra de pequenas dimensións, duns 3,5 a 4,5 cm de lonxitude. A lonxitude máxima rexistrada da especie é de 5 cm, porén, nas poboacións do sistema Central a súa lonxitude media non supera os 2 cm.

É de forma repoluda, coa pel lisa, longas patas bordeadas de franxas pardas e coa punta dos dedos ensanchada en forma de discos adhesivos, como é habitual nos hílidos.

Adoita ser de cor verde, aínda que pode variar até parda, amarela e mesmo azul, segundo o substrato, a temperatura ou a humidade relativa. Presenta unha banda apardazada ou negra enmarcada en amarelo que parte do orificio nasal e chega até as inguas formando un bucle cara ao dorso anterior.[3] A lonxitude desta banda diferénciaa da Hyla meridionalis.

Distribución e hábitat

A especie é endémica da península Ibérica, encontrándose en Portugal, España e, marxinalmente, na Francia sudoccidental.

A rela vive entre a vexetación preto da auga ou en zonas húmidas como prados, canavais, xunqueiras, sebes e xardíns.

Bioloxía

Alimentación

É unha especie insectívora e de hábitos nocturnos; durante o día repousa agochada na vexetación.

 src=
Macho de rela croando.

Reprodución e desenvolvemento

Durante a primavera as relas habitan en charcas, marismas e ríos de cursos lentos, onde se produce a desova e o desenvolvemento das larvas. Alí os machos cantan para atraeren as femias; os machos teñen un só saco vocal, de gran tamaño. Na auga, prodúcese o amplexo; a femia pon os ovos e o macho fecúndaos.

Os cágados, de tons verdes irisados, miden entre medio e cinco centímetros de lonxitude, teñen o espiráculo no lado esquerdo e o ano no dereito, e unha crista dorsal moi elevada que comeza nos ollos. A cola remata nunha punta fina e adoita ser lisa, aínda que ás veces presenta unha franxa escura lonxitudinal.[3]

Taxonomía

Até finais da década de 2000 era considerada unha subespecie de Hyla arborea, H. arborea molleri, descrita en Portugal en 1890 por Bedriaga, caracterizada polo seu menor tamaño, patas traseiras relativamente máis longas e distribución ibérica. Esta subespecie encontraríase tamén en Galicia, nas provincias limítrofes co país lusitano. Porén, moitos autores non recoñeceron a existencia desta forma, afirmando que todas as relas ibéricas pertencían á subespecie tipo, H. a. arborea (Linnaeus, 1758).[4]

Pero en 2008, estudos moleculares levados a cabo polo equipo de M. Stöck suxeriron a especificidade desta ra, afastada filoxeneticamente de H. arborea.[5] Con posterioridade, en 2011, Barth e colaboradores apoiaron o status de nova especie baseándose tamén en estudos de xenética molecular, facendo notar que as maiores diferenzas se encontran nas poboacións da costa norte de Galicia e que a zona de contacto entre H. molleri e H. arborea encóntrase posibelmente no País Vasco franco-español.[6]

Porén, esta distinción entre especies tense discutido desde antigo. En 1974, H. Schneider, baseándose nas chamadas de apareamento e nas relacións entre as ras do xénero Hyla europeas, no seu traballo de sistemática de 2004 xa rexeitaba esta hipótese. Máis recentemente, en 2010, J. Speybroeck e colaboradores aseguraban que o recoñecemento desta nova especie só pode basearse no xenoma mitocondrial e que non existe ningunha evidencia morfolóxica nin de canto para separar ambas as especies.[7][8][9]

O nome científico atribúese a Jacques von Bedriaga, quen en 1890 denominou esta especie como a variedade Hyla arborea var. molleri baseándose nun exemplar de Coímbra, en Portugal. Posteriormente, Parker, en 1956, denominouna Hyla meridionalis molleri. Cos estudos moleculares e ao confirmar que se trataba dunha nova especie, Stöck e colaboradores nomeárona Hyla molleri Stöck, Dubey, Klütsch, Litvinchuk, Scheidt, e Perrin, 2008, incorrendo en sinonimia.[5][9][10][11]

Galería de imaxes

Notas

  1. 1,0 1,1 Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para rela.
  2. Pedro Galán Regalado, Gustavo Fernández Arias. Anfibios e réptiles de Galicia. Xerais. 1993. Páxina 218. ISBN 84-7507-722-6.
  3. 3,0 3,1 Masó e Pijoan (2011)
  4. Galán e Fernández (1993), p. 219.
  5. 5,0 5,1 Stock et al. (2008).
  6. Barth et al. (2011).
  7. Schneider (1974 e 2004).
  8. Speybroeck et al (2010).
  9. 9,0 9,1 Frost et al. (2010).
  10. Bedriaga, J. v. (1890).
  11. Parker, H. W. (1956).

Véxase tamén

Bibliografía

  • Barth, A., P. Galán, D. Donaire, J. P. González de la Vega, M. Pabijan & M. Vences (2011): "Mitochondrial uniformity in populations of the treefrog Hyla molleri across the Iberian Peninsula", Amphibia-Reptilia, 32, pp. 557–564.
  • Bedriaga, J. v. (1890): "Die Lurchfauna Europas. I. Anura. Froschlurche", Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou. Nouvelle série (3): pp. 466–622.
  • Carretero, M. A., E. Ayllón, e G. Llorente, eds. (2011): "Lista patrón de los anfibios y reptiles de España", Asoc. Herpetol. Esp., Museo de Ciencias Naturales, Madrid. PDF
  • Frost, D. R. (2010): Amphibian Species or the World, an Online Reference. Version 5.4. American Museum of Natural History, New York, USA. PDF
  • Galán, P. e G. Álvarez (1993): ''Anfibios e réptiles de Galicia. Vigo: Xerais. ISBN 84-7507-722-6.
  • Márquez, R. (2006): Hyla raborea en Atlas y Libro Rojo de los Anfibios y Reptiles de España, pp. 114-116.
  • Masó, A. e M. Pijoan (2011): Anfibios y reptiles de la península Ibérica, Baleares y Canarias. Barcelona: Omega. ISBN 84-282-1368-4.
  • Parker, H. W. (1956): "Species transgressions in one horizon", in Sylvester-Bradley, P. C. (ed.), "The Species Concept in Paleontology", Systematics Association Publication Nº 2. The Systematics Association, pp. 9-15.
  • Schneider, H. (1974): "Structure of the mating calls and relationships of the European Tree Frogs (Hylidae, Anura)", Oecologia, 14, pp. 99–110.
  • Schneider, H.(2004): "Der Laubfrosch, Hyla arborea: Rufe, Verhalten, Systematik", Zeitschrift für Feldherpetologie, Supplement, Magdeburg, 5, pp. 9–26.
  • Speybroeck, J., W. Beukema, & P. A. Crochet (2010): "A tentative species list of the European herpetofauna (Amphibia and Reptilia)", Zootaxa, 2492, pp. 1–27.
  • Stöck, M., S. Dubey, C. Klütsch, S. N. Litvinchuk, U. Scheidt & N. Perrin (2008): "Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group", Mol. Phyl. Evol., 49, pp. = 1019-1024.

Outros artigos

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia gl Galician

Rela: Brief Summary ( الجاليكية )

المقدمة من wikipedia gl Galician

A rela, ra de Santo Antón, ra das figueiras ou estroza (Hyla molleri Bedriaga, 1890) é un anfibio anuro pertencente á familia dos hílidos (Hylidae), de pequeno tamaño, corpo algo repoludo, cor verde e hábitos arborícolas.

Durante moitos anos foi considerada unha subespecie de Hyla arborea, até que recentes estudos de filoxenia molecular demostraron que era unha especie distinta.

Esta nova especie distribúese unicamente pola península Ibérica e o suroeste atlántico de Francia, encontrándose case ameazada debido á perda de hábitat e á contaminación das augas.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia gl Galician

Hyla molleri ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

La raganella iberica (Hyla molleri Bedriaga, 1890) è una anuro appartenente alla famiglia Hylidae.

Descrizione

È una rana di dimensioni medio-piccole, che raggiunge una lunghezza di 3,5-4,5 cm.
Fino a tempi recenti è stata considerata sottospecie di Hyla arborea, ma nel 2008 studi di filogenesi molecolare hanno permesso di elevarla a specie.[1]. Il colore è verde accesso con ventre biancastro, una banda scura corre lungo i fianchi.

Distribuzione e habitat

 src=
Areale di H. molleri

La specie è endemica della Penisola iberica, si ritrova in Portogallo, Spagna e marginalmente in Francia sud-occidentale. Vive sulla vegetazione nei pressi dell'acqua o comunque in zone umide, Come prati, canneti, siepi, giardini.

Biologia

Alimentazione

È una specie insettivora e con abitudini notturne, durante il giorno riposa nascosta tra la vegetazione.

Riproduzione

Durante la primavera le raganelle raggiungono le raccolte d'acqua ed i maschi cantano per attirare le femmine. I maschi possiedono solo un sacco vocale. L'accoppiamento è ascellare ed avviene in acqua, la femmina depone le uova e il maschio le feconda.

Note

  1. ^ Stöck, Dubey, Klütsch, Litvinchuk, Scheidt & Perrin, 2008: Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group. Molecular Phylogenetics and Evolution, (testo integrale)

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Hyla molleri: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

La raganella iberica (Hyla molleri Bedriaga, 1890) è una anuro appartenente alla famiglia Hylidae.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Hyla molleri ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Herpetologie

Hyla molleri is een kikker uit de familie boomkikkers (Hylidae).[1]

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Jacques von Bedriaga in 1890. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Hyla arborea var. molleri gebruikt, later werd de kikker beschreven als Hyla meridionalis molleri. De soortaanduiding molleri is een eerbetoon aan Adolphe F. Moller. De kikker werd lange tijd als een ondersoort van de Europese boomkikker gezien.[2]

Verspreiding en leefgebied

 src=
Verspreidingsgebied van Hyla molleri in het groen.

Deze soort komt voor op het Iberisch Schiereiland (Spanje en Portugal) tot in zuidwestelijk Frankrijk.[1]

Referenties
  1. a b Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.0 - American Museum of Natural History, Hyla molleri.
  2. Nöllert, A & Nöllert, C, Die Amphibien Europas, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Company, Stuttgart, 1992, Pagina 305. ISBN 90-5210-419-0.
Bronnen
  • (en) - Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.0 - American Museum of Natural History - Hyla molleri - Website Geconsulteerd 22 december 2016
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Hyla molleri: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Hyla molleri is een kikker uit de familie boomkikkers (Hylidae).

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Jacques von Bedriaga in 1890. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Hyla arborea var. molleri gebruikt, later werd de kikker beschreven als Hyla meridionalis molleri. De soortaanduiding molleri is een eerbetoon aan Adolphe F. Moller. De kikker werd lange tijd als een ondersoort van de Europese boomkikker gezien.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Hyla molleri ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Hyla molleri – gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych, z rodzaju Hyla, wcześniej była traktowana jako odmiana rzekotki drzewnej, następnie jako podgatunek rzekotki śródziemnomorskiej, ostatecznie w 2008 roku uznana za oddzielny gatunek.

Występowanie

Występuje na płw. Iberyjskim, na obszarze na którym jest południowa granica zasięgu występowania rzekotki drzewnej i północna granica zasięgu rzekotki śródziemnomorskiej.

Zamieszkuje na terenach lesistych i zakrzaczonych w pobliżu cieków wodnych.

Opis

Niewielka rzekotka o długości od 3,5 do 4,5 cm. Głowa szeroka z krótki zaokrąglonym pyskiem. Oczy z wyraźnie widoczną złotą tęczówką. Przednie łapy z czterema, a tylne z pięcioma palcami. Tylne łapy zdecydowanie dłuższe od przednich. Skóra gładka. Ubarwienie grzbietu zwykle zielony. Wzdłuż boku paski koloru brązowawego ciągnące się od oczu do kończyn tylnych, w środkowej części szerszy. Brzuch białawy.

Tryb życia

Rzekotka jest aktywna w nocy, choć także w dni pochmurne. Zazwyczaj przebywa na krzakach w pobliże cieków wodnych. W dni słoneczne widywana jest także na górnych liściach wygrzewające się w słońcu. Żywi się drobnymi bezkręgowcami: pająkami, muchami, mrówkami, drobnymi skorupiakami. Rozród odbywa się w okresie wiosennym. Samica składa od 200 do 1400 jajek, które tworzą małe kuliste grudki.

Przypisy

  1. Hyla molleri, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. American Museum of Natural History - Hyla molleri Bedriaga, 1889

Bibliografia

  • Hyla molleri (port.). Naturdata Biodiversidade Online. [dostęp 26 listopada 2014].
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Hyla molleri: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Hyla molleri – gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych, z rodzaju Hyla, wcześniej była traktowana jako odmiana rzekotki drzewnej, następnie jako podgatunek rzekotki śródziemnomorskiej, ostatecznie w 2008 roku uznana za oddzielny gatunek.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Hyla molleri ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV


Hyla molleri[1] är en groddjursart som beskrevs av Jacques von Bedriaga 1890. Arten ingår i släktet Hyla och familjen lövgrodor.[2][3] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[2]

Hyla molleri lever på den Iberiska halvön och i södra Frankrike.[1]

Källor

  1. ^ [a b] Frost, Darrel., The American Museum of Natural History. 2014. Hyla molleri. Amphibian Species of the World: an Online Reference v6.0. Läst 14 januari 2016.
  2. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (5 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/hyla+molleri/match/1. Läst 24 september 2012.
  3. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26


Externa länkar

Blue morpho butterfly 300x271.jpg Denna artikel om lövgrodor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Hyla molleri: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV


Hyla molleri är en groddjursart som beskrevs av Jacques von Bedriaga 1890. Arten ingår i släktet Hyla och familjen lövgrodor. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.

Hyla molleri lever på den Iberiska halvön och i södra Frankrike.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV