Dolomedes fimbriatus (Clerck 1757)

Dolomedes fimbriatus és una espècie d'aranya araneomorf de la família dels pisàurids (Pisauridae). És l'espècie tipus del gènere Dolomedes.

Sinonímies

Originalment fou descrita per Carl Alexander Clerck el 1757 en la seva obra Svenska Spindlar amb el nom Araneus fimbriatus.^[1] Carl von Linné, el 1758, en el Sistema Naturae va fer diverses descripcions de la mateixa espècie: Aranea fimbriata, Aranea virescens, Aranea palustris.^[2] Latreille, el 1804, la va reanomenar com a Dolomedes fimbriatus.^[3]

Hi ha una llarga llista de sinonímies:^[4]

• Araneus fimbriatus Clerck, 1757
• Araneus undatus Clerck, 1757
• Aranea fimbriata Linnaeus, 1758
• Aranea virescens Linnaeus, 1758
• Aranea palustris Linnaeus, 1758
• Aranea schaefferi Scopoli, 1763
• Aranea paludosa De Geer, 1778
• Aranea marginata De Geer, 1778
• Aranea elongata Olivier, 1789
• Aranea elegans Meyer, 1790
• Aranea quatuordecimpunctata Schrank, 1803
• Argyroneta bicolor Risso, 1826
• Dolomedes limbatus Hahn, 1831
• Dolomedes italicus Thorell, 1875

Descripció

El mascle fa entre 10 i 13 mm mentre que les femelles assoleixen els 17 mm. Viuen en pantans o en llocs on hi ha permanentment aigua. Són de color marró lleonat, amb una banda lateral de color blanc o groguenc.

Distribució i hàbitat

Es troben en la península Ibèrica, a la resta d'Europa, el Caucas, Rússia, Àsia Central fins al Japó.^[4] Es tracta d'una aranya habitual a Europa, però està escassejant a causa de la desaparició del seu biòtop: pantans on l'aigua roman de manera permanent. El més característic d'aquesta aranya és la seva manera de vida, condicionat per l'aigua. Encara que no pugui nedar, se submergeix en l'aigua sense dificultat. Es mantenen surant en l'aigua, com els sabaters, gràcies a la tensió superficial d'aquest mitjà.

Referències

Die Gerandete Jagdspinne (Dolomedes fimbriatus), auch Gerandete Listspinne genannt, gehört zur Familie der Raubspinnen (Pisauridae) und damit zur Überfamilie der Lycosoidea. Wie alle Raubspinnen trägt sie ihren Eikokon mit den Kieferklauen (Cheliceren) und bewacht ihre Jungen in einem kuppelförmigen Gespinst. Die Gerandete Jagdspinne ist eine sehr große und auffällige Spinnenart. Die Spinne lebt am Ufer stehender oder langsam fließender Gewässer; sie kommt in Hochmooren, Feuchtwiesen, Bruchwäldern und auch in Gärten vor.

Die Arachnologische Gesellschaft kürte die Gerandete Jagdspinne zur Spinne des Jahres 2020.

Merkmale

Die Weibchen erreichen Körperlängen zwischen 15 und 22 Millimetern,^[1] nach neueren Angaben bis zu 25 Millimetern,^[2] die Männchen zwischen neun und 15 Millimetern. Die Raubspinnen unterscheiden sich von den ähnlichen Wolfsspinnen u. a. in der Stellung der beiden hinteren Augenpaare, die ein Trapez bilden, das breiter als lang ist.^[3]

Die Grundfärbung variiert bei beiden Geschlechtern zwischen gelbbraun und schwarzbraun. Die Tiere besitzen auffällige gelbe oder weiße Längsstreifen über die Körperflanken, woher der auch gebräuchliche Begriff „Gerandete Jagdspinne“ rührt.^[4] Bei erwachsenen Männchen kann zusätzlich ein kleineres Herzmal auf dem Rückenschild des ansonsten dunkelbraunen Körpers vorhanden sein. Bei vielen Exemplaren, vor allem bei Jungtieren, seltener bei älteren, fehlen die Längsstreifen auch völlig. Die Spinne ist dann einheitlich gelbbraun gefärbt.

Dolomedes fimbriatus ist anhand des Habitus und der großen Ähnlichkeit sehr schwer von der nah verwandten, ebenfalls in Mitteleuropa verbreiteten, aber selteneren „Gerandeten Wasserspinne“ (Dolomedes plantarius) zu unterscheiden.

Lebensweise

Gerandete Jagdspinne auf dem Wasser

Die Spinne hält sich bevorzugt in Gewässernähe auf. Die Gerandete Jagdspinne kann sich mit ihrer dichten Behaarung auf dem Wasser bewegen und taucht bei Gefahr auch unter. Im Gegensatz zu manchen Wolfsspinnen, die ebenfalls auf dem Wasser jagen können (z. B. Pardosa, Pirata), „schwimmt“ die Gerandete Jagdspinne aber mit dem Körper. Sie ist zu schwer und benötigt die gesamte Körperbehaarung, um die Oberflächenspannung zu nutzen, und „rudert“ mit dem dritten und dem zweiten Beinpaar. Die Beine werden nicht gestreckt, sondern im Hüftgelenk gedreht. Damit stellt sie ihre Landbewegung (diagonale Bewegung der Beine) im Wasser um. Diese Bewegung ähnelt denen von Insekten, wie z. B. bei Wasserläufern (Gerridae). Ebenso kann die Spinne tauchen. Beide Fähigkeiten nutzt das Tier zur Flucht vor Feinden und zum Beutefang.

Vor allem Jungtiere halten sich auch in weiterer Entfernung vom Wasser auf, teilweise auch auf höherer Vegetation, z. B. auf Gebüsch.

Ernährung

Vom Wasserspiegel aus fängt sie nicht nur Insekten und Kaulquappen, sondern auch kleine Fische, die sie mit blitzschnellen Bewegungen greift und durch einen Giftbiss in wenigen Sekunden tötet. Sehr große Beute wird offenbar nur von Weibchen während der Reifungsphase der Eier genutzt. Die Beute wird an Land gezogen und dort verzehrt; oft wird sie in einem mehrstündigen Akt verflüssigt und aufgesogen.

Fortpflanzung und Entwicklung

Gerandete Jagdspinne (Dolomedes fimbriatus) mit Jungtieren

Die Paarung findet im Mai und Juni statt. Das Männchen überreicht dem Weibchen zur Paarung kein Brautgeschenk, sondern wartet darauf, dass sich das Weibchen selbst etwas fängt. Während das Weibchen frisst, kann das Männchen sich dem Weibchen nähern. Allerdings werden unvorsichtige Männchen dabei verspeist. Die weibliche Jagdspinne kann zweimal im Jahr ab Ende Juni bis zu 1000 Eier legen, die in einem kugeligen, weißlichen bis hellbraunen Kokon von einem Zentimeter Durchmesser transportiert und bewacht werden. Kurz vor dem Schlüpfen der Jungspinnen wird dieser Kokon in einem glockenförmigen Gespinst oft unmittelbar am Gewässerufer in der niedrigen Vegetation befestigt und eine Zeit lang bewacht. Die Entwicklung der Jungtiere ist zweijährig. Sie überwintern beim ersten Mal meist subadult und häuten sich im Mai ein letztes Mal. Die jungen Spinnen sind meist hell gefärbt mit einem grünlich-gelben Grundton. Sie halten sich häufig weit vom Ufer entfernt auf.

Einzelnachweise

1. ↑ Heiko Bellmann: Kosmos Atlas Spinnentiere Europas. Franckh-Kosmos, Stuttgart, 1997, S. 196, ISBN 3-440-10746-9.
2. ↑ Heiko Bellmann: Die Gerandete Jagdspinne, Geheimnisvolle Welt der Spinnen, abgerufen am 18. April 2019.
3. ↑ Gerandete Jagdspinne, Gerandete Listspinne, Natur in NRW, abgerufen am 18. April 2019.
4. ↑ Gerandete Jagdspinne, auf den Seiten des Nationalparks Neusiedlersee Seewinkel, abgerufen am 18. April 2019.

Каймалы аучы (Dolome­des fimbriatus) - күчмә аучылар гаиләлегеннән булган үрмәкүч. Русиянең барлык Европа өлешендә таралган. Татарстан территориясендә Лаеш, Яшел Үзән, Мамадыш районнарында күренә.

Ана доломедның озынлыгы - 13-18 мм, ата затныкы - 10-12 мм. Башкүкрәк һәм корсагы кызгылт көрән төстә, ян кырыйлары буйлап сары сызыклар сузылган, аяклары сары, кара төкчәле. Доломед, башка үрмәкүчләрдән аермалы буларак, ау ятьмәләре кормый, ә корбанын эзәрлекли. Суда һәм су янында яшәүче бөҗәкләр белән туклана. Су өстеннән яхшы йөгерә, йөзә һәм чума. Кайвакыт балык маймычларына, чукмарбашларга һөҗүм итә. Аталанулары язын була. 3-4 атнадан соң ана доломед әзерләнгән кузыга 500-600 йомырка сала. Нәсел барлыкка килгәнче, хелицерлары беләнтотып, ул аны барлык җирдә дә үзе белән йөртә яки яр буе үсемлекләренә асып куя һәм саклый. Яшь үрмәкүчләр җәй уртасында чыга. Агымсыз су буйларында, сазлык үсемлекләре арасында яши. Лишайниклы-мүкле, нарат җиләкле наратлыкларны, усаклык һәм су баса торган болыннарны үз итә.

ТРның Кызыл китабына кертелгән.

Чыганаклар

• ТР Фәннәр академиясенең Татар энциклопедиясе институты
• Татар энциклопедиясе. Казан, 2008.

Ҡаймалы аусы, доломед (лат. Dolomedes fimbriatus, (рус. Охотник каёмчатый^[1]) — Pisauridae ғаиләһенән пранеоморф үрмәкселәр төрө . Евразияла таралған, Рәсәйҙең Европа өлөшөндә таралған.

Инә доломедтың оҙонлоғо − 13-18 мм, ата заттыҡы — 10-12 мм. Баш күкрәк һәм ҡорһағы ҡыҙғылт көрән төҫтә, ян ҡырыйҙары буйлап һары һыҙыҡтар һуҙылған, аяҡтары һары, ҡара төксәле. Доломед, башҡа үрмәкселәрҙән айырмалы булараҡ, ау йәтмәләре ҡормай, ә ҡорбанын эҙәрлекләй. Һыуҙа һәм һыу янында йәшәүсе бөжәктәр менән туҡлана. Һыу өҫтөнән яҡшы йүгерә, йөҙә һәм сума. Ҡайһы ваҡыт бәләкәй балыҡ , сүмесбаштарға һөҗүм итә. Аталаныуҙары яҙ була. 3-4 аҙнанан һуң инә доломед әҙерләнгән куҙыға 500—600 йомортҡа һала. Нәҫел барлыҡҡа килгәнсе, хелицерҙары менән тотоп, ул уны бөтә ерҙә лә үҙе менән йөрөтә йәки яр буйы үҫемлектәренә аҫып ҡуя һәм һаҡлай. Йәш үрмәкселәр йәй уртаһында сыға. Ағымһыҙ һыу буйҙарында, һаҙлыҡ үҫентеләре араһында йәшәй. Лишайниклы мүкле, еләкле наратлыкларны, уҫаклыҡ һәм һыу баҫа торған болындарҙы үҙ итә.

Иҫкәрмәләр

Сығанаҡ

• Татар энциклопедияһы. Ҡазан, 2008 (тат.)

Әҙәбиәт

• В. Е. Соколов Жизнь животных. Быуынтыҡ аяҡлылар / под редакцией М. С. Гилярова, Ф. Н. Правдина. — 2-е изд. — М.: Просвещение, 1984. — Т. 3. — С. 68. — 463 с. — 300 000 экз.

The raft spider, scientific name Dolomedes fimbriatus, is a large semi-aquatic spider of the family Pisauridae found throughout north-western and central Europe.^[2] It is one of only two species of the genus Dolomedes found in Europe, the other being the slightly larger Dolomedes plantarius which is endangered in the UK.^[3]

Habitat and description

Juvenile raft spider

Raft spiders are semi-aquatic and adults inhabit freshwater wetlands, specifically wet heaths and acid swamps;^[4] although juveniles are predominantly found in terrestrial vegetation surrounding wetland areas.^[4] Adults are dark brown with a conspicuous white, cream or yellow stripe along both sides of their abdomen and thorax. Juveniles are similar in appearance but often have green translucent legs. As is common in other spiders, female raft spiders (body length: 9–22mm) are usually larger than males (body length (9-15mm).^[5] Dolomedes fimbriatus was described in chapter 5 of the book Svenska Spindlar by the Swedish arachnologist and entomologist Carl Alexander Clerck. It is the type species of its genus.

Behaviour

Like many other species of the genus Dolomedes (Greek translation= crafty or wily),^[6] the raft spider typically hunts on the surface of the water with its front appendages outstretched and relies on aquatic vibrations to detect prey.^[7] Juveniles are thought mainly to hunt in terrestrial vegetation.^[8] Their diet consists largely of freshwater invertebrates such as water beetles, pond striders and dragonfly larvae, but they occasionally feed on small vertebrates such as sticklebacks and small frogs.^[4] To avoid predation by birds, the raft spider can fully submerge itself in water and has been known to hide underwater for several minutes.^[8]

As is the case with some other Dolomedes species, Dolomedes fimbriatus is sexually cannibalistic, meaning that the female will sometimes eat the male before, during or immediately after mating.^[9][10] Males will try to court the female and prevent her from attacking by signalling their presence using vibrations on the female dragline.^[11] However, Dolomedes fimbriatus is one of the few species known to attempt to attack nearly all approaching males.^[11] This behaviour is regarded as unusual among biologists as it can prevent both the male and the female from copulating successfully.^[12]

If successful copulation takes place, the female will carry her fertilised egg sac around with her, before placing the egg sac inside a silken nursery tent that she has made. The female will then guard the nursery until the spiderlings are ready to disperse into the surrounding habitat.^[13]

• 

  Juvenile raft spider

• Dolomedes fimbriatus (video)

• 

  Female raft spider carrying egg sack

• 

  Juvenile Dolomedes fimbriatus

References

Dolomedes fimbriatus es una araña araneomorfa de la familia Pisauridae que más conocida como la Araña balsa, se distribuyen en toda Europa y partes de Asia.^[1]​

Características

El macho mide entre 10 y 17 mm mientras que las hembras alcanzan los 22 mm.^{[cita requerida]} Son de color marrón leonado, con una banda lateral de color blanco o amarillento. Lo más característico de esta araña es su modo de vida, condicionado por el agua. Aunque no pueda nadar, se sumerge en el agua sin dificultad. Se mantienen flotando en el agua, como lo hacen los zapateros, gracias a la tensión superficial de este medio.

Alimentación y hábitat

Habitan generalmente en pantanos y bosques cerca de las orillas de ríos y corrientes marinas, tejen sus telarañas en árboles, plantas y protegen sus crías. Raras veces suelen bajar al suelo y también ahí se pueden sumergir en el agua como los hacen otros artrópodos, los zapateros, están más activas durante la noche para realizar sus cazas nocturnas, la variedad de alimentos que puede consumir son insectos como avispas, abejas, moscas, cucarachas, libélulas, y también se ha comprobado que se pueden alimentar de animales vertebrados como peces y ranas solo cuando la araña se encuentra sumergida en el agua.^[2]​^[3]​

Reproducción

El apareamiento puede tener lugar desde mayo a julio donde el macho y la hembra buscan reproducirse tras la copula la hembra devora al macho y deposita las ninfas que miden 1 cm y son evueltas en una telaraña para su cuidado hasta que los individuos alcancen la madurez en un año.

Veneno

Dentro de todo son arañas tranquilas y asustadizas, huirán si se sienten amenazadas aunque su picadura no es muy severa debido a que su veneno no es tan potente, a diferencia de otras especies arañas más peligrosas. Su picadura puede ser curada con un remedio casero o asistiendo a un centro médico.

Referencias

Hiidämblik (Dolomedes fimbriatus) on ämblik hiidämbliklaste sugukonnast. Ta on levinud ka Eestis.

Hiidämblik eelistab niiskeid elupaiku. Ta peab jahti veepinnal joostes ja võib ohu korral sukelduda.

Emase hiidämbliku kehapikkus võib olla kuni 22 mm ja jalgade siruulatus 70 mm.

Välislingid

• Hiidämblik andmebaasis eElurikkus

Munakoteloa kantava naaras.

Rantahämähäkki eli rantaraituli^{kiitohämähäkkien (Pisauridae) heimoon kuuluva Euroopassa ja Aasiassa tavattava hämähäkkilaji. Se kuuluu Suomen suurimpiin hämähäkkilajeihin.}

Koko ja ulkonäkö

Koiraat ovat useimpien hämähäkkien tavoin pienempiä kuin naaraat. Naaraan ruumis voi olla jopa 22 mm pitkä, ja raajojen kanssa se yltää jopa 70 mm:n pituuteen asti.^[1][2] Rantahämähäkki on helppo tuntea paitsi koostaan, myös kontrastisesta värityksestään. Eläimen selkäpuolella on kaksi leveää vaaleankeltaista tai valkoista juovaa, jotka kulkevat tumman ruumiin sivuilla eturuumiin kärjestä takaruumiin kärkeen. Takaruumiissa on juovien välissä vaaleita pilkkuja, ja vatsapuolella on neljä vaaleaa pituusjuovaa.^[3]

Elinympäristö ja elintavat

Rantahämähäkkejä tavataan rannoilla ja aukeilla soilla, mutta nuoria yksilöitä myös kuivilla paikoilla jopa puissa ja pensaissa.^[3] Hämähäkkejä voi nähdä kulkevan vedessä vesimittarin tavoin pitkin veden pintakalvoa: hämähäkki käyttää hyödykseen veden pintajännitystä, joka antaa sille kyvyn kävellä veden päällä. Tämän lisäksi se voi myös sukeltaa veden alle tarpeen vaatiessa, ja tällöin ilman jäädessä loukkuun sen karvoihin, näyttää hämähäkki hopeiselta.

Rantahämähäkki ei kudo pyyntiverkkoa vaan liikkuu sammalikolla tai kasvillisuuden seassa etsien saalishyönteisiä hyvän näköaistinsa turvin. Usein hämähäkki saalistaa myös veden pintakalvolla pitäen etummaisia raajojaan ojennettuna vedenpinnalle. Näin se havaitsee saaliseläinten tuottamat värähtelyt. Vedessä rantahämähäkki saalistaa hyönteisten lisäksi sammakonpoikasia sekä pieniä kaloja. Ruokailu tapahtuu kasvillisuudessa vedenpinnan yläpuolella.^[1][4]

Koiras kosiskelee naarasta heiluttelemalla raajojaan sen edessä. Naaras kantaa munia pallomaisessa munakotelossa vatsapuolellaan ja pitelee siitä kiinni leuoillaan. Munakoteloa kantava naaras pitää yleensä kahta etummaista raajaparia yhdessä. Hieman ennen poikasten kuoriutumista naaras kutoo kasvillisuuden joukkoon seitistä telttamaisen verkon, jonka alle se asettaa munakotelon. Naaras vartioi verkkoa kunnes poikaset ovat hajaantuneet ympäristöön. ^[1]

Lähteet

Aiheesta muualla

• ITIS: Dolomedes fimbriatus (englanniksi)
• Parikkalan eläimet
• Hyönteiswiki
• Natur-Lexicon.com (saksaksi)

Dolomedes fimbriatus, la Dolomède des marais, est une espèce d'araignées aranéomorphes de la famille des Pisauridae^[1].

Distribution

Distribution

Cette espèce se rencontre en zone paléarctique^[1].

C'est une araignée assez répandue en France et en Europe mais elle se raréfie du fait de la disparition de son biotope : les marécages où l'eau reste en permanence.

Habitat

Cette espèce est très répandue en France, de nos jours rare à de nombreux autres endroits, elle vit exclusivement sur les rives d'eaux stagnantes ou à courant où l’écoulement est laminaire. On peut voir les araignées adulte généralement de mai à août^[2].

Description

Dolomedes fimbriatus

Les mâles mesurent de 9 à 15 mm et les femelles de 9 à 22 mm^[3].

Le corps sombre est brun avec une bande latérale jaunâtre.

L'araignée peut s'immerger dans l'eau sans se noyer. Elle se nourrit d'insectes aquatiques, d'alevins, de petits batraciens.

Les femelles pondent plus d'un millier d'œufs qu'elles répartissent dans deux (parfois plus) cocons verdâtres.

Aspect

Avec son corps d'une longueur de 15 à 20 mm, la femelle de la dolomède est un peu plus grande que le mâle, qui ne dépasse pas 10 mm. La couleur de fond varie chez les deux sexes du brun-jaune au brun-noir, le corps porte sur les côtés des bandes longitudinales blanchâtres ou jaunâtres^[2].

Mode de vie

Araignée-pêcheuse, elle reste normalement à proximité immédiate de l'eau. Elle est également capable de marcher sur l'eau, voire de plonger. Elle attrape principalement les insectes qui habitent les plantes des berges, elle peut aussi capturer des têtards, ou même de petits poissons. Vers la fin du printemps le mâle parade longuement en bougeant les pattes antérieures devant la femelle jusqu'à ce qu'elle accepte l’accouplement. Deux à trois semaines après l’accouplement, la femelle commence à tisser des cocons jusqu'à la quatrième semaine dans lesquels elle entoure les œufs. Elle porte les cocons avec elle pendant quelques semaines et les installe dans une toile pouponnière lorsque les jeunes araignées sont prêtes à éclore^[2].

Développement

Les araignées enfants sont surveillées avec soin par leur mère durant leurs premières semaines de vie, elle n'atteignent leur maturité sexuelle qu’au bout de deux ans^[2].

Capacité à marcher sur l'eau

La dolomède ou araignée radeau possède la capacité de « marcher » sur l'eau (comme de nombreuses araignées). En effet, la résultante de la force de la cohésion de l'eau (l'ensemble des liaisons hydrogène établies entre les molécules permet cette cohésion) est supérieure à la force appliquée par l'araignée sur la surface de l'eau^[4].

Elle court ainsi sur l'eau, plonge pour la fuite ou la capture des proies, tout en restant attachée à la végétation semi-submergée (tapis flottants d’Hypericum elodes, petits hélophytes, sphaignes) par les pattes arrière^[5].

Publication originale

• Clerck, 1757 : Svenska spindlar, uti sina hufvud-slågter indelte samt under några och sextio särskildte arter beskrefne och med illuminerade figurer uplyste. Stockholmiae, p. 1-154.

Notes et références

Juostuotasis plūdvoris (lot. Dolomedes fimbriatus, vok. Listspinne, Gerandete Jagdspinne, Floßspinne) – guolininkų šeimos voras. Patelė iki 2 cm, patinėlis – 1,0-1,1 cm. Viršutinė pusė vienspalvė, sodriai raudonai rudos spalvos, su gražiu šilkiniu blizgesiu ir su keletą mažų baltų taškelių. Galvakrūtinė ir pilvelis plačiu baltu iki gelsvumo krašteliu. Kojos ilgos, su tankiais plaukeliais.

Gyvena vandens telkinių pakrantėse, pelkėtose pievose ir užpelkėjusiuose miškuose, kur auga viksvos, vikšriai, švendrai ir kiti augalai. Vikiteka

De gerande oeverspin (Dolomedes fimbriatus) is een spin uit de familie kraamwebspinnen (Pisauridae).

Beschrijving

De gerande oeverspin heeft vrij dikke poten en een dichte, maar zeer korte, fluweelachtige beharing. Het eerste deel van de naam is te danken aan de gele 'randen'; twee duidelijke, donkerbruin omrande gele strepen aan weerszijden van het verder donkerbruin lichaam. Jonge spinnetjes hebben groenachtige poten en een lichtbruin abdomen. D. fimbriatus kan een lichaamslengte van ruim 2,5 centimeter bereiken. Ter vergelijking: de grootste huisspin (Tegenaria parientina) kan 2 centimeter lang worden. Maar omdat de poten van T. parientina in verhouding langer zijn, en de gerande oeverspin wat 'hoger op de poten staat' heeft het ongeveer een vergelijkbare spanwijdte van vijf tot zeven centimeter,^[1] Het T. parientina mannetje, met een kleiner lichaam, kan een spanwijdte bereiken van meer dan acht centimeter.^[2]

De gerande oeverspin lijkt erg veel op de grote oeverspin (Dolomedes plantarius) die ook gele randen heeft maar nogal variabel getekend is. Ondanks de naam zijn beide soorten van gelijke grootte.

Levenswijze

De gerande oeverspin wordt vaak langs wateren aangetroffen waarin krabbenscheer groeit, waar de spin het grootste deel van de dag zonnend op gewas wacht op onvermoede voorbijgangers zoals kikkervisjes en insecten. Ook zitten ze vaak half op het water, met de poten gespreid, om trillingen op het wateroppervlak te bemerken of om iets te vangen dat bovenkomt om adem te halen. Er wordt geen vangweb gemaakt, maar prooidieren worden gegrepen en ter plekke leeggezogen.

Gerande oeverspin in het Aamsveen

Oeverspinnen kunnen ondanks hun grootte met gemak over het water lopen, en er zelfs in duiken om te schuilen of een prooi te achtervolgen. Lucht wordt vastgehouden door kleine haartjes op het achterlijf, zodat de spin kan ademen onder water. Dit geeft een zilver-achtige glans aan het achterlijf. Volwassen dieren vangen grote prooien als libellen, waterjuffers en zelfs kleine visjes. In het water gevallen drijvende insecten zijn een makkelijke maaltje.

De "echte" waterspin (Argyroneta aquatica) is nog meer op het water aangepast; deze spin kan zelfs een duikersklok spinnen en leeft zodoende in een luchtbel onder water.

Ontwikkeling

Er kan wel spindraad worden gemaakt, maar voornamelijk voor de eieren, die in een eicocon gesponnen worden. Omdat een vrouwtje tot wel 600 eitjes kan leggen, is deze ronde cocon erg groot en kan niet, zoals bij veel wolfspinnen, op de rug meegedragen worden; het vrouwtje moet de bal wekenlang meezeulen en zich verstoppen, waarmee de familienaam wordt verklaard. Het vrouwtje beschermt de cocon met haar leven en vervoert de eicocon vaak met de palpen.

Als de jongen uitkomen vormen ze een grote bal spinnetjes en blijven zo de eerste dagen zitten tot ze verveld zijn. Bij verstoring lost de bal op en rennen de kleine spinnetjes alle kanten uit. Ze komen echter al snel weer bij elkaar. Na een tijdje verlaten de jonge spinnen het nest en laten zich aan een herfstdraad wegzweven.

Referenties

Myredderkopp (Dolomedes fimbriatus) er en av edderkoppene i gruppen myredderkopper eller bare rovedderkopper (Pisauridae). Den er trolig den største av de norske edderkoppene og finnes ganske vanlig i myrområder i Norge. Den løper gjerne på vannoverflaten.

Hunnen vokter på eggene, senere også på avkommet, helt til de forlater redet hun har laget for dem.

Utseende

Myredderkopp er ganske stor og langbeint edderkopp. Hunnen er størst, kroppen kan bli opptil 2,2 cm lang, med et beinspenn på 7 cm. Hannen er mindre. Kroppen er todelt i en bakkropp (abdomen) og en forkropp (prosoma eller cephalothorax). Den har en bred lys langsgående stripe på hver side av kroppen. Denne stripen kan være mindre market hos unge dyr. Fargen på eldre dyr er i hovedsak mørkt brun og beige. Yngre dyr kan være ganske lyst grønne.

Levevis

Myredderkopp er en aktiv jeger og bygger ikke fangstnett, men jakter ute i det fri. Voksne (imago) finnes helst på bakken, blant vegetasjonen, eller langs bredden av mindre dammer og myrpytter. De løper gjerne på vannoverflaten. De yngre dyrene jakter også i bladverket på busker og kratt.

Hunnen spinner en eggsekk av edderkoppsilke, hvor hun legger eggene og selv vokter over dem, også etter at de er klekket.

Eksterne lenker

• (sv) Myredderkopp hos Dyntaxa
• (en) Myredderkopp i Encyclopedia of Life
• (en) Myredderkopp i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Myredderkopp hos Fauna Europaea
• (en) Myredderkopp hos NCBI
• (en) Myredderkopp hos ITIS
• (en) Kategori:Dolomedes fimbriatus – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Dolomedes fimbriatus – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Dolomedes fimbriatus – detaljert informasjon på Wikispecies
• Glenn Halvor Morka: Edderkoppkroken. Nettside om norske edderkopper, med mange bilder (norsk)

Bagnik przybrzeżny (Dolomedes fimbriatus) – gatunek dużego pająka z rodziny darownikowatych (Pisauridae).

Morfologia

Osiąga do 22 mm długości (wraz z odnóżami do 7 cm). Samice nieco większe od samców. Ubarwienie brązowe z charakterystycznymi dwoma białymi pasami po bokach głowotułowia i odwłoka.

Siedliska

Żyje w bezpośredniej bliskości wody (brzegi rzek i jezior, podmokłe łąki, lasy bagienne), umie poruszać się po jej powierzchni oraz nurkować.

Pożywienie

Żywi się wodnymi owadami oraz rybami do wielkości ciernika, kijankami, a nawet dorosłymi żabami. Nie buduje sieci, poluje aktywnie.

Występowanie

W zachodniej Europie gatunek ten jest bardzo rzadki, w wielu rejonach wymarły, natomiast w Polsce wciąż stosunkowo liczny. Występuje również – choć w niezbyt dużej ilości – w Azji i na północy Afryki.

Pokrewnym gatunkiem jest bagnik nadwodny (Dolomedes plantarius), osiągający takie same rozmiary i żyjący w zbliżonych biotopach, lecz znacznie rzadszy. Łatwy do odróżnienia ze względu na brak białych pasów po bokach ciała.

Bibliografia

1. Barbara Baehr, Martin Baehr: Jaki to pająk?. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 90. ISBN 978-83-7073-635-4.

Dolomedes fimbriatus, numit și păianjen plută, este o specie europeană de păianjeni semiacvatici din familia Pisauridae.

Descriere

Femelă cu cocon

Dimorfismul sexual se manifestă prin mărimea opistosomii. Lungimea femelei e de 15 - 22 mm, a masculilor 10 - 16 mm. Culoare carapacei prosomei este maro, de obicei, cu benzi laterale longitudinale albicioase sau gălbui. Opistosoma este maro cu părțile laterale de culoare albă. Picioarele sunt scoperite cu peri asemănători cu spinii. La păianjenii tineri picioarele sunt verzui.

Modul de viață

Ca și ceilalți păianjeni dolomezi, acesta vânează insecte alergând pe suprafața apei. În caz că observă vreun dușman se ascunde scufundându-se sub apă. El preferă bazinile mici de apă, bălți și mlaștini. Pe lângă insecte, Dolomedes fimbriatus vânează și mormoloci sau pești mici.

Reproducere

Împerecherea are loc în lunile mai - iunie. Acuplarea se termină cu mâncarea masculului de către femelă. Femela poate să se împerecheze de două ori pe an, depunând până la 1000 de ouă. Ponta este depusă într-un cocon. Înainte de eclozare, coconul este transportat aproape de ap, fiind anexat de plate și bine păzit. Maturizarea are loc timp de doi ani.

Răspândire

Este una dintre speciile genului Dolomedes răspândite în Europa. Se întâlnește împreună cu Dolomedes plantarius, care se aseamănă mult după aspect.

Legături externe

• Raft spider at Digital Wildlife
• Raft spider photos

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Dolomedes fimbriatus

Kärrspindel (Dolomedes fimbriatus) är en europeisk spindelart som tillhör familjen vårdnätsspindlar. Kärrspindeln och Skräddarspindeln (Dolomedes plantarius) är de två största spindelarterna i Sverige. Kärrspindeln trivs i kärrliknade miljöer och jagar bland annat fiskyngel och insektslarver på vattenytan. Den är relativt aggressiv.

Som fullvuxen har kärrspindeln en mörkbrun kropp med ljusa, längsgående band på sidorna. Unga kärrspindlar är vanligen ljusare. Honan kan nå en kroppslängd på upp till 22 millimeter.

Externa länkar

• Alla dessa småkryp - kärrspindel
• Wikimedia Commons har media som rör Kärrspindel.
  Bilder & media

Denna Spindeldjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

Dolomedes fimbriatus là một loài nhện trong họ Pisauridae.

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Dolomedes fimbriatus tại Wikispecies

Bài viết về họ nhện Pisauridae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Dolomedes fimbriatus (Clerck, 1757)

Охотник каёмчатый^[1] (лат. Dolomedes fimbriatus) — вид аранеоморфных пауков из семейства Pisauridae, распространённый в Евразии.

Описание

Длина тела самки составляет от 15 до 22 мм, длина тела самца — от 10 до 13 мм. Окрас тела варьирует у обоих полов от жёлто-коричневого до чёрно-коричневого цвета. По бокам тела имеются белые или жёлтые продольные полосы. У многих особей, прежде всего у детёнышей, реже у более взрослых, длинные полосы полностью отсутствуют. Тогда паук окрашен в жёлто-коричневый цвет.

Распространение

Паук живёт на берегу стоячих или медленно текущих водоёмов. Он обитает в верховых болотах, на влажных лугах, в заболоченных лесах, а также в садах.

Образ жизни

Паук не строит убежища и держится в прибрежной растительности. Благодаря густому волосяному покрову он хорошо передвигается по воде и даже ныряет под воду при опасности.

Питание

Питается этот вид не только насекомыми и головастиками, но и мелкой рыбой, которую он молниеносно хватает и убивает за несколько секунд смертоносным укусом. Свою добычу паук тащит на берег, где разжижает и поглощает её в течение нескольких часов.

Размножение

Спаривание происходит в мае и июне. Самец не приносит самке добычу в подарок, а напротив, ждёт, чтобы самка сама что-нибудь поймала. В то время как самка поедает добычу, самец может приблизиться к ней. При этом часто неосторожные самцы сами становятся добычей. Начиная с конца июня самка паука кладёт до 1000 яиц в шарообразный от белёсого до светло-коричневого цвета кокон диаметром до 1 см. Незадолго до появления молодых пауков она подвешивает его на прибрежных растениях и охраняет его. Развитие детёнышей двухгодичное. Молодь выходит в середине лета и нередко в массе скопляется на прибрежных растениях. Молодые пауки окрашены чаще в светлый зеленовато-жёлтый цвет.

Примечания

水涯狡蛛（学名：Dolomedes fimbriatus）为盗蛛科狡蛛属的动物。分布于古北区以及中国大陆的河北等地。^[1]

参考文献