الأسماء في صفحات التنقل
Spalax graecus és una espècie de rata talp cega de la família dels espalàcids que viu a Romania, Moldàvia i Ucraïna. Abans era considerada una subespècie de S. microphthalmus. La llargada total és d'entre 20 i 31 cm i el pes d'entre 370 i 570 grams. Els ulls són rudimentaris i completament coberts d'una membrana de pell. No té cua. El pelatge sembla vellut i és normalment de color gris. Als dos costats del cap hi ha cerres blanques.
Spalax graecus és una espècie de rata talp cega de la família dels espalàcids que viu a Romania, Moldàvia i Ucraïna. Abans era considerada una subespècie de S. microphthalmus. La llargada total és d'entre 20 i 31 cm i el pes d'entre 370 i 570 grams. Els ulls són rudimentaris i completament coberts d'una membrana de pell. No té cua. El pelatge sembla vellut i és normalment de color gris. Als dos costats del cap hi ha cerres blanques.
The Oltenia blind mole-rat (Spalax istricus) is a critically endangered, possibly extinct species of rodent in the family Spalacidae. It is endemic to Romania.[2]
Previously described in 1909 by Lajos Méhelÿ as a subspecies of the Bukovina blind mole-rat (S. graecus), a 2013 morphological and phylogenetic analysis found it to be a distinct, well-defined species. Its closest taxonomic relations remain unclear due to a lack of genetic material from available specimens.[3] The American Society of Mammalogists and IUCN Red List follow the results of this study.[1][2]
This species is restricted to southern Romania, in the historical regions of Oltenia and Muntenia. It inhabits hilly and flat terrain of the Wallachian Plain, covered by steppe or forest-steppe vegetation. It likely inhabits similar habitats to Mehely's blind mole-rat (S. antiquus).[1]
This species is classified as critically endangered or possibly extinct on the IUCN Red List. Historically, blind mole-rats were persecuted as agricultural pests. However, the primary threat leading to this species' decline is thought to be agricultural intensification and conversion of habitat to ploughed fields.[1]
No individuals have been sighted at previous localities it was known from despite repeated survey efforts, and there have been no sightings of this species since 1983. If still extant, it likely has a small extent of occurrence, and if it still occurs in the localities it was previously known from, its population is likely highly fragmented.[1]
The Oltenia blind mole-rat (Spalax istricus) is a critically endangered, possibly extinct species of rodent in the family Spalacidae. It is endemic to Romania.
Spalax graecus es una especie de roedor de la familia Spalacidae.
Se encuentra en Rumania y Ucrania.
Datos: Q851747
Especies: Spalax graecus
Spalax graecus es una especie de roedor de la familia Spalacidae.
Spalax graecus Spalax generoko animalia da. Karraskarien barruko Spalacinae azpifamilia eta Spalacidae familian sailkatuta dago.
Spalax graecus Spalax generoko animalia da. Karraskarien barruko Spalacinae azpifamilia eta Spalacidae familian sailkatuta dago.
Spalax istricus Spalax generoko animalia da. Karraskarien barruko Spalacidae familian sailkatuta dago.
Spalax istricus Spalax generoko animalia da. Karraskarien barruko Spalacidae familian sailkatuta dago.
Le Spalax de Bukovine (Spalax graecus) est une espèce de rongeurs de la famille des Cricetidae présent en Roumanie, en Moldavie et en Ukraine.
Il habite dans les prairies et les pâturages herbeux, les champs cultivés et les vergers[3].
Selon NCBI (30 juillet 2020)[4] :
Le Spalax de Bukovine (Spalax graecus) est une espèce de rongeurs de la famille des Cricetidae présent en Roumanie, en Moldavie et en Ukraine.
Lo spalace della Bucovina (Spalax graecus Nehring, 1898) è un Roditore della famiglia degli Spalacidi.
Lo spalace della Bucovina è uno spalace di grande taglia: misura 19–31 cm di lunghezza e pesa 200-450 g. Il mantello presenta differenti sfumature di grigio. La parte posteriore della testa, e talvolta la fronte, è bianca. Possiede file di setole rigide, rizzate sulla testa, di colore bianco puro. È privo di vibrisse. Il cranio è simile a quello dello spalace occidentale, con rostro più largo e senza perforazioni su ciascun lato dell'apertura posteriore.
Lo spalace della Bucovina è presente unicamente in poche località della Romania (Suceava, Craiova, Transilvania e bacino del Danubio inferiore), dell'Ucraina sud-orientale (Cernovcy) e della Moldavia. Il suo areale è molto frammentato; in Ucraina è divenuto così raro che non viene più avvistato da 20-40 anni e si teme che sia scomparso.
Vive in praterie, steppe e aree coltivate, così come in piccoli campi di patate e di barbabietole e ai bordi delle strade. La densità di popolazione è generalmente bassa, in media 1-3 esemplari per ettaro, al massimo fino a 23 per ettaro.
Crepuscolare e notturno, lascia raramente le sue gallerie. Ciascun animale scava una tana complessa con gallerie di 8–10 cm di diametro, una camera col nido e camere di stoccaggio delle provviste. Erbivoro, si nutre di parti sotterranee di piante, tuberi e rizomi. Ove la densità di popolazione è elevata arreca danni alle colture.
Lo spalace della Bucovina è minacciato dall'agricoltura intensiva, dal momento che non può sopravvivere su terreni arati troppo di frequente. In Transilvania, dove è ancora praticata l'agricoltura di sussistenza, è più numeroso che nelle altre zone dell'areale.
Lo spalace della Bucovina (Spalax graecus Nehring, 1898) è un Roditore della famiglia degli Spalacidi.
De Balkanblindmuis (Spalax graecus) is een soort blindmuis uit Roemenië en Oekraïne. Behalve deze soort leven er nog twee blindmuizen in Zuidoost-Europa: de Podolskblindmuis (Spalax zemni) uit Oekraïne en de westelijke blindmuis of kleine blindmuis (Nannospalax leucodon), die verder naar het zuiden en westen leeft, van Zuid-Oekraïne tot in Hongarije en Europees-Turkije. De Balkanblindmuis werd vroeger, net als de Podolskblindmuis, als ondersoort beschouwd van de oostelijke blindmuis of grote blindmuis (Spalax microphthalmus).
De Balkanblindmuis is een gedrongen knaagdier. De ogen zijn rudimentair en geheel bedekt met een huidmembraan. De staart ontbreekt. De vacht is fluweelachtig en meestal grijzig van kleur. Langs beide zijden van de kop loopt een rij van witte borstelharen. De Balkanblindmuis is 20 tot 31 centimeter lang en 370 tot 570 gram zwaar.
De Balkanblindmuis leeft ondergronds in zelfgegraven gangen. Deze gangen liggen bij het oppervlak, maar sommige gangen liggen op twee meter diepte. De nestkamer wordt aangelegd onder een hoop aarde, die omhoog wordt geduwd tijdens het graven. Het nest heeft een diameter van 25 tot 35 millimeter. Anders dan de mollen graaft de blindmuis niet met zijn voorpoten, maar met zijn snijtanden, die vrij groot zijn, of met zijn hoofd. De poten duwen de aarde naar achteren. Hij waagt zich zelden bovengronds.
De Balkanblindmuis vindt zijn voedsel ook ondergronds. Hij leeft van wortels en ander plantaardig materiaal. Planten worden onder de grond de gangen ingetrokken. De Balkanblindmuis eet ook landbouwgewassen, en waar hij algemeen voorkomt, wordt hij als een plaagdier beschouwd.
In de lente worden vier à vijf jongen geboren.
De Balkanblindmuis komt voor in vruchtbare steppen, grasvelden en valleien. Er zijn twee ondersoorten: S. g. graecus uit Oekraïne en S. g. istricus uit Roemenië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Balkanblindmuis (Spalax graecus) is een soort blindmuis uit Roemenië en Oekraïne. Behalve deze soort leven er nog twee blindmuizen in Zuidoost-Europa: de Podolskblindmuis (Spalax zemni) uit Oekraïne en de westelijke blindmuis of kleine blindmuis (Nannospalax leucodon), die verder naar het zuiden en westen leeft, van Zuid-Oekraïne tot in Hongarije en Europees-Turkije. De Balkanblindmuis werd vroeger, net als de Podolskblindmuis, als ondersoort beschouwd van de oostelijke blindmuis of grote blindmuis (Spalax microphthalmus).
Ślepiec bałkański[3] (Spalax graecus) – gatunek gryzonia z rodziny ślepcowatych, występujący w południowo-wschodniej Europie[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1898 roku przez A. Nehringa[5]. Miejsce typowe to okolice Czerniowców w Bukowinie północnej w Ukrainie[4]. Bywał łączony ze ślepcem stepowym (Spalax microphthalmus), ale obecnie jest uznawany za osobny gatunek. W Rumunii został opisany podgatunek istricus (przez niektórych autorów podnoszony do rangi gatunku), wyróżniony na podstawie cech budowy czaszki, ale próba nie była dość duża, aby to wyróżnienie zostało powszechnie przyjęte. Garnitur chromosomowy tego zwierzęcia tworzy 31 par (2n=62) chromosomów (FN=124)[4].
Ślepiec bałkański jest znany zaledwie z trzech lokacji na obszarze Rumunii, Ukrainy i Mołdawii. Jego obszar występowania jest nieciągły. Występuje na nizinach i wyżynach. Na Ukrainie od 20-40 lat nie stwierdzono jego występowania; populacja w tym kraju mogła znacząco zmaleć, lub gatunek mógł w nim wymrzeć[2].
Ślepiec bałkański zamieszkuje stepy, pastwiska, pola i sady; często preferuje stoki nachylone ku północy. Unika bardzo suchych miejsc[2].
Jak inne ślepcowate, ślepiec bałkański prowadzi podziemny tryb życia; jednym z przystosowań tego rodzaju do takiego trybu życia jest brak widocznych oczu (są one małe i ukryte pod skórą). Kopie rozległe i złożone systemy tuneli, zawierające komory gniazdowe, magazynowe i toalety. Gryzonie te gromadzą się w zimie, ale rozpraszają w sezonie letnim. Żywią się bulwami, korzeniami, cebulami i innymi częściami roślin[2].
Nie wiadomo, jak liczny jest ślepiec bałkański. Typowa gęstość populacji to 1 do 3 osobników na hektar, choć notowano zagęszczenie sięgające 23 os./ha. Podobnie jak ślepiec mały (Spalax leucodon), także ten gatunek może być zagrożony przez intensywne wykorzystanie terenów uprawnych. W Transylwanii wciąż dominuje rolnictwo nastawione na własne potrzeby, co sprzyja stabilności populacji ślepców. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje ślepca bałkańskiego za gatunek bliski zagrożenia i zaleca monitorowanie populacji. Gatunek jest wymieniony w załączniku II konwencji berneńskiej i znajduje się na państwowych listach gatunków zagrożonych w Ukrainie i Rumunii[2].
Ślepiec bałkański (Spalax graecus) – gatunek gryzonia z rodziny ślepcowatych, występujący w południowo-wschodniej Europie.
Spalax graecus é uma espécie de roedor da família Spalacidae. Pode ser encontrado na Romênia (Suceava, Craiova, Transsilvânia, e no baixo Danúbio), no sudoeste da Ucrânia (Cernovcy) e na Moldova.
Spalax graecus é uma espécie de roedor da família Spalacidae. Pode ser encontrado na Romênia (Suceava, Craiova, Transsilvânia, e no baixo Danúbio), no sudoeste da Ucrânia (Cernovcy) e na Moldova.
Spalax graecus[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Alfred Nehring 1898. Spalax graecus ingår i släktet Spalax och familjen mullvadsråttor.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.[1]
Catalogue of Life listar S. graecus istricus som en synonym;[4] andra auktoriteter betraktar emellertid taxonet som antingen en underart, eller en självständig art[1].
Arten är en blind gnagare med kilformat huvud och gråaktig päls. Nacken och ibland även pannan är vita. De outvecklade ögonen är helt dolda under huden. Svansen saknas nästan helt. Kroppslängden är 19 till 31 cm, och vikten 200 till 450 g.[6]
Denna gnagare förekommer med flera från varandra skilda populationer i Rumänien, Moldavien och Ukraina. De senaste observationerna i Ukraina gjordes för 20 till 40 år sedan (räknat från 2008). Arten lever i låglandet och på högplatå.[1]
Habitatet utgörs av stäpper, andra gräsmarker och av jordbruksmark men Spalax graecus undviker allt för torra områden.[1]
Individerna gräver komplexa underjordiska tunnelsystem. Födan utgörs nästan uteslutande av rötter, rotfrukter och andra underjordiska växtdelar.[1] Arten är nattaktiv och lämnar sällan sina tunnelsystem.[6]
Wikispecies har information om Spalax graecus.
Spalax graecus är en däggdjursart som beskrevs av Alfred Nehring 1898. Spalax graecus ingår i släktet Spalax och familjen mullvadsråttor. IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.
Раніше вид часто плутали з іншими видами сліпаків, і у працях до 1960-65 років його звичайно не відрізняли він інших видів. Через це у більшості праць першої половини і середини ХХ ст. вид позначали назвами інших видів сліпаків: сліпака «звичайного» (Spalax microphthalmus), сліпака подільського (Spalax podolicus) (= zemni) і навіть сліпця понтичного (Nannospalax leucodon).
Трохи менший за сліпака подільського (Spalax zemni). Забарвлення хутра темніше.
Зустрічаються у південно-західній Україні. Живуть на схилах гір, іноді на сіножатях і посівах багаторічних трав.
Місцеве населення вважає вид безумовно шкідливим. Попри це, вид є обмежено поширеним і вже за цим критерієм заслуговує на охорону.
Вид включено до всіх видань Червоної книги України (1980, 1994, 2009).
Spalax graecus là một loài động vật có vú trong họ Spalacidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Nehring mô tả năm 1898.[1]
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Spalax graecus là một loài động vật có vú trong họ Spalacidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Nehring mô tả năm 1898.
발칸두더지쥐(Spalax graecus)는 소경쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 루마니아와 몰도바 그리고 우크라이나에서 발견된다.
대형 소경두더지쥐로 몸길이는 19~31cm이고 몸무게는 200~450g이다. 털은 다양한 회색을 띤다. 머리 뒷쪽은 희다.
해질녘과 밤에 활동적이고, 굴을 거의 떠나지 않는다. 직경 8~10cm의 굴을 복잡한 형태로 판다. 초식동물로 먹이는 땅 아래의 식물과 뿌리줄기 등이다. 개체 밀도가 높고 농작물을 해를 주는 해충이다.
루마니아의 일부 지역(수체아바주와 크라이오바, 트란실바니아, 도나우강 하류 분지)와 우크라이나 남동부(체르니우치주), 몰도바에서만 발견된다. 분포 지역은 상당히 파편화되어 있다. 우크라이나에서는 약 20~40년 동안 거의 발견되지 않고 있기 때문에 멸종 위협을 받고 있다. 초원과 스텝 지대, 작은 감자와 비트 밭과 같은 농경지, 도로가 등에서 서식한다. 개체 밀도는 대체로 낮은 편으로 헥타르 당 1~3마리로 헥타르 당 최대 23마리가 발견된다.
