الأسماء في صفحات التنقل
Leimacomys buettneri és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a l'oest de Togo i, probablement, Ghana. Se sap molt poca cosa sobre el seu hàbitat i la seva història natural, car no se n'ha trobat cap exemplar des de finals del segle XIX. Probablement es tracta d'un animal parcialment insectívor. Es desconeix si hi ha alguna amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1]
L'espècie fou anomenada en honor del col·leccionista alemany Oscar Alexander Richard Büttner.[2]
Leimacomys buettneri és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a l'oest de Togo i, probablement, Ghana. Se sap molt poca cosa sobre el seu hàbitat i la seva història natural, car no se n'ha trobat cap exemplar des de finals del segle XIX. Probablement es tracta d'un animal parcialment insectívor. Es desconeix si hi ha alguna amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.
L'espècie fou anomenada en honor del col·leccionista alemany Oscar Alexander Richard Büttner.
Die Furchenzahn-Waldmaus (Leimacomys buettneri) ist eine Nagetierart aus der Familie der Langschwanzmäuse (Muridae). Sie ist durch ihre umstrittene systematische Stellung bemerkenswert, allerdings nur von zwei 1890 gefundenen Exemplaren bekannt und möglicherweise bereits ausgestorben.
Die gefundenen Exemplare hatten eine Kopfrumpflänge von 11,8 Zentimetern und einen 3,7 Zentimeter langen Schwanz. Ihr Fell war an der Oberseite dunkelbraun gefärbt, die Schulterregionen waren hellbraun und die Unterseite gräulich. Die Füße und die Ohren waren mit Haaren bedeckt, der auffallend kurze Schwanz hingegen unbehaart. Die Zehen, insbesondere an der Hinterbeinen, endeten in langen, scharfen Krallen.
Die Schneidezähne waren leicht gefurcht, pro Kieferhälfte waren außerdem drei Molaren vorhanden, insgesamt hatte das Tier also 16 Zähne. Das Gebiss deutet auf eine insektenfressende Ernährung hin.
Die beiden Exemplare wurden 1890 in einem Waldgebiet im zentralen Teil Togos (damals eine deutsche Kolonie) gefunden und werden heute im Berliner Museum für Naturkunde aufbewahrt.
Ihre systematische Stellung ist unklar: Die Art wurde nach ihrer Erstbeschreibung häufig zwischen verschiedenen Taxa hin- und hergeschoben. Meist wurde sie den Baummäusen (Dendromurinae) zugeordnet, manchmal auch den Altweltmäusen (Murinae) oder als Verwandte der Mähnenratten (Lophiomyinae) betrachtet, wobei die Ähnlichkeiten mit diesen nur auf Konvergenz beruhen dürften. Der Bau der Zähne zeigt wiederum Ähnlichkeiten mit dem der Rennmäuse (Gerbillinae).
In Mammal Species of the World (2005) wird sie schließlich in eine eigene Unterfamilie, Leimacomyinae, eingeordnet, wobei die Vorläufigkeit dieser Einteilung betont wird. Genauere Angaben zur Systematik können wohl nur genetische Untersuchungen bringen.
Seit 1890 wurde kein Exemplar dieser Art mehr gesichtet. Verschiedene Quellen halten sie bereits für ausgestorben; andere Theorien meinen, dass es nie ausführliche Nachforschung gegeben hat und dass die Furchenzahn-Waldmaus in kleinen Gebieten in Togo oder Ghana durchaus noch leben könnte. Die IUCN listet sie unter „zu wenig Daten vorhanden“ (data deficient).
Die Furchenzahn-Waldmaus (Leimacomys buettneri) ist eine Nagetierart aus der Familie der Langschwanzmäuse (Muridae). Sie ist durch ihre umstrittene systematische Stellung bemerkenswert, allerdings nur von zwei 1890 gefundenen Exemplaren bekannt und möglicherweise bereits ausgestorben.
The Togo mouse (Leimacomys buettneri), also known as Büttner's African forest mouse or the groove-toothed forest mouse, is a unique muroid rodent known from only two specimens taken from near the type locality of Bismarckburg, near Yege, Togo, in 1890. Its genus is monotypic.
The entirety of known material for this species consists of a single, poor-quality dry skin, a fluid-preserved animal, and a cranium and mandible. The cranium and mandible are from different animals. The material is deposited in the Zoologisches Museum of Humboldt University in Berlin, Germany.
The head and body length is 118 mm (4.6 in) with a tail of 37 mm (1.5 in). This tail is unusually short relative to the body length (ratio of 37%) and is considered an important diagnostic feature. The animal is dark to grey brown above and pale grey brown below. Ears are small and hairy. Feet are also somewhat hairy. The tail may be naked or slightly haired.
The incisors are shallowly grooved. The snout is long and wide, the interorbital width is broad, and the zygomatic plate is large).[2]
Based on skull morphology, the Togo mouse is presumed to be insectivorous.[3] Very little is known about the habits of this unusual mouse.
Leimacomys has been transferred back and forth between the Dendromurinae and the Murinae since its discovery. It most closely resembles Lophuromys, which has been transferred to a newly erected Deomyinae on the basis of molecular data. The association with Lophuromys is thought to be due to convergent evolution due to similar diets.[4] Tooth characters resemble dendromurines, Mystromys or basal gerbils. Denys et al.[5] generated a phylogeny that suggested, with limited support, Leimacomys is a sister taxon to the Gerbillinae.
Musser and Carleton[6] chose to erect a new subfamily, Leimacomyinae, to house this species. They placed it in the family Muridae due to its potential connection to either the Gerbillinae or Deomyinae, but emphasized that a broad phylogenetic study including Leimacomys, and a host of nesomyids and murids, is needed to determine its appropriate position.
The Togo mouse is considered to be either critically endangered or extinct depending on the authority. Schlitter[7] classified it as extinct, because subsequent surveys to the area failed to recover it. Grubb et al. (1998) noted these surveys inadequately sampled appropriate habitat in Togo and neighboring Ghana, and they were reluctant to declare the species extinct. Musser and Carleton[8] also emphasized the insectivorous muroids as a group have proven difficult to capture, and intense surveys of high-elevation forests in this region are required to determine if it still persists.
The IUCN[1] currently describes the Togo mouse as "data deficient".
The Togo mouse (Leimacomys buettneri), also known as Büttner's African forest mouse or the groove-toothed forest mouse, is a unique muroid rodent known from only two specimens taken from near the type locality of Bismarckburg, near Yege, Togo, in 1890. Its genus is monotypic.
Leimacomys büttneri Leimacomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Leimacomyinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Leimacomys büttneri Leimacomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Leimacomyinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Leimacomys buettneri (Matschie, 1893) è un roditore della famiglia dei Muridi, unica specie del genere Leimacomys (Matschie, 1893) e della sottofamiglia Leimacomyinae (Musser & Carleton, 2005), endemico del Togo.[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo di 118 mm, la lunghezza della coda di 37 mm, la lunghezza del piede di 23 mm, la lunghezza delle orecchie di 14 mm e un peso probabilmente intorno ai 30 g.[3]
Il cranio è robusto e presenta le placche zigomatiche estese, il rostro lungo e ampio che si assottiglia lateralmente verso la punta, creste sopra-orbitali sviluppate, la bolla timpanica piccola, i fori palatali lunghi e i terzi molari superiori ed inferiori non ridotti nelle dimensioni. Gli incisivi superiori hanno un solco longitudinale e sono protodonti, ovvero con le punte rivolte in avanti, mentre quelli inferiori sono molto stretti.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;La pelliccia è lunga, densa e senza peli più lunghi che fuoriescono dal pelliccia sottostante. Le parti superiori variano dal marrone scuro al bruno-grigiastro con la base dei peli grigia, le spalle e i fianchi sono marroni chiare, mentre le parti ventrali sono bruno-grigiastre chiare. Il dorso dei piedi è ricoperto di corti peli brunastri. Le orecchie sono piccole e ricoperte densamente di corti peli. Tutte le zampe hanno 5 dita, il mignolo è rudimentale. Gli artigli delle zampe anteriori sono abbastanza lunghi, anche se alquanto più corti di quelli dei piedi. La coda è estremamente corta e priva di peli.
È una specie terricola e fossoria.
Si tratta probabilmente di una specie insettivora.
Questa specie è conosciuta soltanto da 2 individui catturati nel 1890 vicino a Yege nel Togo centrale. Probabilmente è presente anche nelle adiacenti foreste del Ghana.
Vive nelle foreste.
La IUCN Red List, considerato che non è stato più osservato dalla data della sua descrizione e che non sono state affrontate ricerche sul campo per determinarne l'areale, lo stato delle popolazioni e i requisiti ecologici, classifica L. buettneri come specie con dati insufficienti (DD).[1]
Leimacomys buettneri (Matschie, 1893) è un roditore della famiglia dei Muridi, unica specie del genere Leimacomys (Matschie, 1893) e della sottofamiglia Leimacomyinae (Musser & Carleton, 2005), endemico del Togo.
De groeftandbosmuis (Leimacomys buettneri) is een Afrikaanse knaagdier uit de Muridae. Er zijn slechts enkele exemplaren bekend, die aan het eind van de 19e eeuw zijn gevangen in bos bij Bismarckburg in het zuiden van Togo. Het is de enige soort van het geslacht Leimacomys en de onderfamilie Leimacomyinae. Lang is dit unieke knaagdier in de Dendromurinae of de Murinae geplaatst, maar zijn unieke morfologie past noch bij de een, noch bij de ander. Daarom wordt hij nu beschouwd als het enige lid van een aparte onderfamilie.
De groeftandbosmuis is een middelgrote, op de grond levende insectivoor. De weinig behaarde staart is zeer kort. Aan de voorvoeten zitten vier vingers, de vijfde is rudimentair. Aan de achtervoeten zitten vijf tenen. De klauwen zijn bijna recht. De vacht is dicht, zonder guard hairs. Deze soort heeft een grijsbruine rugvacht, die naar de buik toe wat lichter wordt. De kop-romplengte bedraagt 118 mm, de staartlengte 37 mm en het gewicht waarschijnlijk 50 à 60 gram.
De enige morfologische reden om de groeftandbosmuis in de Dendromurinae te plaatsen was een extra knobbel op de eerste twee bovenkiezen. Modern onderzoek wijst er echter op dat Leimacomys en de Dendromurinae dat kenmerk onafhankelijk hebben verworven.
De groeftandbosmuis (Leimacomys buettneri) is een Afrikaanse knaagdier uit de Muridae. Er zijn slechts enkele exemplaren bekend, die aan het eind van de 19e eeuw zijn gevangen in bos bij Bismarckburg in het zuiden van Togo. Het is de enige soort van het geslacht Leimacomys en de onderfamilie Leimacomyinae. Lang is dit unieke knaagdier in de Dendromurinae of de Murinae geplaatst, maar zijn unieke morfologie past noch bij de een, noch bij de ander. Daarom wordt hij nu beschouwd als het enige lid van een aparte onderfamilie.
De groeftandbosmuis is een middelgrote, op de grond levende insectivoor. De weinig behaarde staart is zeer kort. Aan de voorvoeten zitten vier vingers, de vijfde is rudimentair. Aan de achtervoeten zitten vijf tenen. De klauwen zijn bijna recht. De vacht is dicht, zonder guard hairs. Deze soort heeft een grijsbruine rugvacht, die naar de buik toe wat lichter wordt. De kop-romplengte bedraagt 118 mm, de staartlengte 37 mm en het gewicht waarschijnlijk 50 à 60 gram.
De enige morfologische reden om de groeftandbosmuis in de Dendromurinae te plaatsen was een extra knobbel op de eerste twee bovenkiezen. Modern onderzoek wijst er echter op dat Leimacomys en de Dendromurinae dat kenmerk onafhankelijk hebben verworven.
Leimacomys buettneri (togomus) er en gåtefull museaktig gnager fra Togo i Vest-Afrika. Arten er plassert i den monotypiske slekten Leimacomys.
Arten er bare kjent fra to eksemplarer som ble fanget i Togo i 1890. Snuten er lang, halen er kort, og fortennene har grunne furer. En tror at arten er marklevende og hovedsakelig eter insekter. Alle forsøk på å finne L. buettneri i nyere tid har vært mislykket. Det er usikkert om arten er utdødd, eller om en har lett på feil sted, eller på feil måte. IUCNs rødliste fører den opp med mangelfullt datagrunnlag (DD).[2][3]
Den systematiske plasseringen er omstridt, og L. buettneri er vekselvis blitt flyttet mellom tremus (Dendromurinae) og ekte mus (Murinae). En studie fra 1995 som bruker både morfologiske og molekylære data, antyder slektskap med enten Deomyinae eller ørkenrotter (Gerbillinae).[4] Wilson & Reeder plasserer i påvente av en avklaring arten i en egen underfamilie, Leimacomyinae, under musefamilien.[5]
Myomorpha har tradisjonelt blitt delt inn i to overfamilier med i alt sju familier,[6] men ny forskning tyder nå på at det bør være ni.[7] To underfamilier i Dipodidae har i henhold til Wilson, Lacher & Mittermeier (2017) blitt løftet til full familiestatus; Sminthidae og Zapodidae. Familien Nesomyidae finnes bare i Afrika og på Madagaskar, og har utviklet økologiske nisjer som likner andre familier i musegruppen.
Leimacomys buettneri (togomus) er en gåtefull museaktig gnager fra Togo i Vest-Afrika. Arten er plassert i den monotypiske slekten Leimacomys.
Arten er bare kjent fra to eksemplarer som ble fanget i Togo i 1890. Snuten er lang, halen er kort, og fortennene har grunne furer. En tror at arten er marklevende og hovedsakelig eter insekter. Alle forsøk på å finne L. buettneri i nyere tid har vært mislykket. Det er usikkert om arten er utdødd, eller om en har lett på feil sted, eller på feil måte. IUCNs rødliste fører den opp med mangelfullt datagrunnlag (DD).
Den systematiske plasseringen er omstridt, og L. buettneri er vekselvis blitt flyttet mellom tremus (Dendromurinae) og ekte mus (Murinae). En studie fra 1995 som bruker både morfologiske og molekylære data, antyder slektskap med enten Deomyinae eller ørkenrotter (Gerbillinae). Wilson & Reeder plasserer i påvente av en avklaring arten i en egen underfamilie, Leimacomyinae, under musefamilien.
Togomyszka reliktowa [2] (Leimacomys buettneri) – gatunek gryzoni z rodziny myszowatych (Muridae), który występuje endemicznie w Togo.
Gatunek został opisany naukowo w 1893 roku przez Paula Matschie, miejsce typowe to Adele (dawniej Bismarckburg) w Togo. Znany jest jedynie z dwóch okazów złowionych w 1890 roku przez R. Büttnera (lub jego lokalnego pomocnika), którego upamiętnia epitet gatunkowy[4][3]. Okazy (w formie skóry i ciała zakonserwowanego w spirytusie) przechowywane są w Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie[3][5]. Monotypowy rodzaj togomyszka (Leimacomys) był umieszczany w rodzinach myszy (Murinae) i nadrzewników (Dendromurinae), jako że kształt ciała i czaszki przypomina myszy właściwe lub sztywniaki (Deomyinae), zaś cechy uzębienia przypominają nadrzewniki. Jest on jednak filogenetycznie odrębny od przedstawicieli tych podrodzin i obecnie plasowany w monotypowej podrodzinie togomyszek (Leimacomyinae) w rodzinie myszowatych[6]. Może być ostatnim przedstawicielem prymitywnej, odizolowanej linii myszowatych[7].
Jest to mały gryzoń przypominający mysz o bardzo krótkim ogonie. Ma złotobrązowy grzbiet, jaśniejsze boki ciała i szarobrązowy spód; włosy mają szarą nasadę, czarne końce i długość do 9,5 mm[7].
Bardzo niewiele wiadomo o tym gryzoniu. Znane osobniki zostały złapane w lesie, ich uzębienie i zawartość żołądka wskazują, że togomyszka reliktowa jest częściowo owadożerna. Krótki ogon (32% długości reszty ciała[6]) sugeruje naziemny, nie nadrzewny tryb życia. Oprócz Togo, gryzoń ten może występować także w sąsiedniej Ghanie[3][7].
Togomyszka reliktowa nie była obserwowana przez naukowców od 1890 roku i nie wiadomo, czy gatunek ten wyginął, czy wciąż żyje; czy jest krytycznie zagrożony, czy tylko rzadko spotykany. Badania przyrody mogły nie objąć właściwych typów środowiska, także stosowane metody chwytania mogą być niewłaściwe dla tego gatunku[3][4]. Członkowie personelu togijskiej służby ochrony przyrody i mieszkańcy terenów bliskich lokacji typowej po pokazaniu zdjęć twierdzili, że zwierzę to jest im znane (tubylcy określali go lokalną nazwą „Yefuli”), co wskazywałoby na jego przetrwanie. Lasy Afryki Zachodniej są zagrożone przez rozwój rolnictwa i związane z nim wylesianie, także łowcy z Ghany twierdzą, że działania negatywnie wpłynęły na wiele gatunków, wśród których ma być także togomyszka reliktowa. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody z braku danych nie przydzieliła togomyszki reliktowej do żadnej z kategorii zagrożenia[3].
Togomyszka reliktowa (Leimacomys buettneri) – gatunek gryzoni z rodziny myszowatych (Muridae), który występuje endemicznie w Togo.
Leimacomys buettneri é uma espécie de roedor da família Muridae. É a única espécie descrita para o gênero Leimacomys.[2]
Apenas dois espécimens coletados perto da localização-tipo de Bismarckburg, próximo de Yege, Togo em 1890, são conhecidos. Provavelmente também ocorre em Gana, devido à proximidade do local da coleta com a fronteira.
Leimacomys buettneri é uma espécie de roedor da família Muridae. É a única espécie descrita para o gênero Leimacomys.
Apenas dois espécimens coletados perto da localização-tipo de Bismarckburg, próximo de Yege, Togo em 1890, são conhecidos. Provavelmente também ocorre em Gana, devido à proximidade do local da coleta com a fronteira.
Leimacomys buettneri är en gnagare som för närvarande listas i familjen råttdjur. Djurets ställning i systematiken är omstridd. Arten är bara känd från två individer som hittades 1890 i Togo.
Artens holotyp hade en kroppslängd (huvud och bål) av 11,8 centimeter och en svanslängd av 3,7 centimeter. Pälsen var på ryggen mörkbrun till gråbrun, vid skuldrorna ljusbrun och på buken gråaktig. Extremiteterna och öronen var täckta med hår men den korta svansen saknade hår. Tårna, särskilt vid de bakre extremiteterna, hade långa klor.[2]
Framtänderna hade en liten ränna och dessutom fanns i varje käkhalva tre full utvecklade molarer, alltså 16 tänder sammanräknade. Därför antas att arten hade insekter som föda.[2]
De två nämnda individerna hittades 1890 i en skog i centrala Togo (vid denna tid en tysk koloni) och förvaras sedan dess i Museum für Naturkunde i Berlin.
Efter den första vetenskapliga beskrivningen flyttades arten bland olika systematiska grupper. Den listades bland trädmöss (Dendromurinae), egentliga möss (Murinae) eller som nära släkting till manråttan (Lophiomys imhausi). Alla ytliga likheter med dessa djurgrupper beror troligen på konvergent evolution. I tändernas konstruktion liknar arten underfamiljen ökenråttor (Gerbillinae).[3]
I den senaste större publikationen om däggdjur, Mammal Species of the World, listas arten i en egen underfamilj bland råttdjuren. Samtidigt påpekas att klassificeringen är tillfällig och en genetisk undersökning behövs.[3]
Efter 1890 hittades inga individer och i vissa publikationer betraktas arten som utdöd. Andra forskare anmärker att det aldrig gjordes en noggrann efterforskning och att arten kan finnas kvar i Togo eller Ghana. IUCN listar djuret med kunskapsbrist (data deficient).[1]
Leimacomys buettneri är en gnagare som för närvarande listas i familjen råttdjur. Djurets ställning i systematiken är omstridd. Arten är bara känd från två individer som hittades 1890 i Togo.
Голова й тіло типового зразка 118 мм, хвіст 37 мм. Верх від темно до сірувато-коричневого кольору. плечі й боки світло-коричневі. Низ блідо-сірувато-коричневий. Ступні вкриті коротким коричневим волоссям. Малі вуха добре вкриті волоссям. кігті на передніх лапах довгі, але дещо коротші ніж на задніх лапах. Хвіст дуже короткий і на вигляд оголений. Зубна формула: 1/1, 0/0, 0/0, 3/3 = 16
Цей вид відомий тільки з типової місцевості в Того по двох зразках. Типова місцевість знаходиться в лісовій зоні.
Зубний ряд і вміст шлунка вказує на частково комахоїдні вподобання; короткий хвіст припускає наземний спосіб життя.
Leimacomys büttneri là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Matschie mô tả năm 1893.[2]
Leimacomys büttneri là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Matschie mô tả năm 1893.
溜攀鼠亞科（Leimacomys buettneri），哺乳綱、囓齒目、鼠科的一亞科，而與溜攀鼠亞科同科的動物尚有長耳攀鼠屬（長耳攀鼠）、大攀鼠屬（大攀鼠）、剛果攀鼠屬（剛果攀鼠）、樹攀鼠屬（樹攀鼠）等之數種哺乳動物。
溜攀鼠亞科（Leimacomys buettneri），哺乳綱、囓齒目、鼠科的一亞科，而與溜攀鼠亞科同科的動物尚有長耳攀鼠屬（長耳攀鼠）、大攀鼠屬（大攀鼠）、剛果攀鼠屬（剛果攀鼠）、樹攀鼠屬（樹攀鼠）等之數種哺乳動物。
토고생쥐(Leimacomys buettneri)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다. 토고생쥐속(Leimacomys)의 유일종이다. 1890년 토고 예제 근처, 비스마르크버그 근처에서 수집된 2점의 표본만이 알려져 있다.
토고생쥐로 알려진 물질 전체는 단 하나의 빈약한 양의 건조한 피부와 액체 상태가 유지되어 있는 한 부분 그리고 두개골과 윗턱이다. 두개골과 윗턱은 서로 다른 개체의 것이다. 이 물질은 독일 베를린의 훔볼트 대학교에 소장되어 있다. 머리부터 몸까지 몸길이는 118mm이고, 꼬리는 37mm이다. 꼬리는 몸길이에 비해 비정상적으로 짧고(몸길이의 37%), 중요한 진단상의 특징으로 간주된다. 상체는 진한 회색빛 갈색이고, 하체는 연한 회색빛 갈색이다. 귀는 작고 털이 나 있다. 발 또한 약간의 털이 있다. 꼬리는 털이 없거나 거의 없다.
앞니는 얕은 홈이 있다. 주둥이는 길고 넓으며, 넓적다리 넓이는 넓고 광대뼈는 크다.[2]
두개골 형태학적 분석에 의하면, 토고생쥐는 식충성 동물로 추정된다.[3] 이 특이한 생쥐의 서식지에 대해서 알려진 내용은 극히 없다.
