Grzywak afrykański[3] (Lophiomys imhausi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych[4], jedyny przedstawiciel podrodziny grzywaków[5] (Lophiomyinae)[6], oraz rodzaju grzywak (Lophiomys)[3]. Występuje we wschodniej Afryce, w Etiopii, Sudanie, Somalii, Dżibuti, Erytrei, Tanzanii, Ugandzie i Kenii[4][2].
W polskiej literaturze zoologicznej nazwa „grzywak” była używana dla oznaczenia gatunku Lophiomys imhausi[5]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi temu przypisano oznaczenie grzywak afrykański, rezerwując nazwę „grzywak” dla rodzaju Lophiomys[3].
Puszyste futerko o ubarwieniu ciemnym w jaśniejsze plamy. Na grzbiecie posiada dłuższe włosy tworzące grzywę. Długość ciała: ok. 35 cm, ogon 15 cm.
Zamieszkuje lasy górskie gdzie w norach i rozpadlinach skalnych zakłada gniazda. Żeruje nocą, wspina się po drzewach i odżywia się roślinami.
We włosach gromadzi truciznę, strofantynę, ktróra silnie działa na mięsień sercowy. Truciznę grzywak pozyskuje z przeżuwanej kory i korzeni drzewa Acokanthera schimperi[7].
Grzywak afrykański (Lophiomys imhausi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, jedyny przedstawiciel podrodziny grzywaków (Lophiomyinae), oraz rodzaju grzywak (Lophiomys). Występuje we wschodniej Afryce, w Etiopii, Sudanie, Somalii, Dżibuti, Erytrei, Tanzanii, Ugandzie i Kenii.
W polskiej literaturze zoologicznej nazwa „grzywak” była używana dla oznaczenia gatunku Lophiomys imhausi. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi temu przypisano oznaczenie grzywak afrykański, rezerwując nazwę „grzywak” dla rodzaju Lophiomys.
Puszyste futerko o ubarwieniu ciemnym w jaśniejsze plamy. Na grzbiecie posiada dłuższe włosy tworzące grzywę. Długość ciała: ok. 35 cm, ogon 15 cm.
Zamieszkuje lasy górskie gdzie w norach i rozpadlinach skalnych zakłada gniazda. Żeruje nocą, wspina się po drzewach i odżywia się roślinami.
We włosach gromadzi truciznę, strofantynę, ktróra silnie działa na mięsień sercowy. Truciznę grzywak pozyskuje z przeżuwanej kory i korzeni drzewa Acokanthera schimperi.