الأسماء في صفحات التنقل
Rattus losea ye una especie de royedor de la familia Muridae.
Alcuéntrase en China, Laos, Taiwán, Tailandia, y Vietnam.
Rattus losea és una espècie de rosegador de la família dels múrids que viu a la Xina, Laos, Taiwan, Tailàndia i Vietnam.
Rattus losea és una espècie de rosegador de la família dels múrids que viu a la Xina, Laos, Taiwan, Tailàndia i Vietnam.
Die Kleine Reisfeldratte (Rattus losea) ist eine Nagerart Ost- und Südostasiens, die in der dortigen Landwirtschaft zu den Schädlingen zählt. Die mittelgroße Ratte kommt oft zusammen mit anderen Ratten, zum Beispiel Reisfeld- und Hausratten vor. Vieles über die Biologie von R. losea ist noch unbekannt.
Ebenso für diese Art verwendete wissenschaftliche Namen sind R. exiguus, eventuell wird auch fälschlicherweise R. hoxaensis (normalerweise ein Synonym für R. argentiventer) verwendet.
Im Tiefland Ost- und Südostasiens kommen zwei deutlich voneinander getrennte Formen von R. losea vor. Eine ist in Südchina (inklusive der Hainan-Inseln), Taiwan sowie Nord- und Zentralvietnam zu finden. Die zweite Form findet sich in der Region des Mekong-Deltas in Südvietnam sowie in Kambodscha, Thailand und dem Norden Laos’ (Provinz Vientiane).
Auf der Malaiischen Halbinsel, südlich des Isthmus von Kra existiert eine weitere, isolierte Population, deren Verwandtschaftsgrad mit den beiden zuvor erwähnten noch unklar ist.
Die Kleine Reisfeldratte unterscheidet sich von anderen Rattus-Arten Südostasiens durch die kleineren Ohren, ein weicheres Rückenfell und einen kürzeren, feiner gerippten Schwanz. Die zwei oben genannten Hauptpopulationen unterscheiden sich sowohl morphologisch als auch genetisch. R. losea aus Taiwan und Nordvietnam sind mittelgroße Ratten (bis 90 Gramm), mit grau-braunem Rückenfell und grauem Bauchfell, dessen Spitzen aber weiß oder cremefarben sein können. Der Schwanz kann zweifarbig sein (Oberseite dunkler als Unterseite) und ist in der Regel 5 bis 15 Millimeter kürzer als die Kopf-Rumpf-Länge (120 bis 185 Millimeter). Im Vergleich sind in Vietnam, Kambodscha, Thailand und im Tiefland von Laos vorkommende R. losea kleiner und bunter (Kopf-Rumpf-Länge 120 bis 177 Millimeter). Deren Rückenfell ist braun bis rotbraun, das Bauchfell ist dunkelgrau mit gelbbraunen Haarspitzen. Auch ist der Schwanz etwas kürzer und sowohl auf Ober- als auch Unterseite dunkel. Ihre Pfoten sind dunkel.
Reisfelder, Obstgärten sowie Plantagen sind der Lebensraum für R. losea, in der Thailändischen Provinz Chaiyaphum ist eine Population in natürlichem Grasland beschrieben, was eventuell der ursprüngliche Lebensraum gewesen sein könnte. Sie kommen meist mit größeren Rattenarten zusammen, aber umgekehrt proportional häufig vor. Zur dominierenden Rattenart wird sie nur in Gebieten (Reisfeldern) mit starken, unregelmäßigen Flutereignissen sowie Reisfeldern, die einen sehr hohen Wasserstand aufweisen.
Die Fortpflanzung ist sehr stark an landwirtschaftliche Aktivitäten angepasst. Normalerweise beginnt die reproduktive Phase während der Bestockung der Reisfelder und endet wenige Wochen nach der Reisernte. Die durchschnittliche Wurfgröße beträgt 7,5 Jungtiere.
Die Kleine Reisfeldratte wird oft als Schädling beschrieben, durch das gemeinschaftliche Vorkommen mit anderen, größeren Rattenarten (Reisfeld- und Hausratten) und deren Schadwirkung gibt es keine detaillierten Erkenntnisse über die Schadwirkung von R. losea. Regional kann diese Art als Hauptschädling auftreten.
Die Kleine Reisfeldratte (Rattus losea) ist eine Nagerart Ost- und Südostasiens, die in der dortigen Landwirtschaft zu den Schädlingen zählt. Die mittelgroße Ratte kommt oft zusammen mit anderen Ratten, zum Beispiel Reisfeld- und Hausratten vor. Vieles über die Biologie von R. losea ist noch unbekannt.
Ebenso für diese Art verwendete wissenschaftliche Namen sind R. exiguus, eventuell wird auch fälschlicherweise R. hoxaensis (normalerweise ein Synonym für R. argentiventer) verwendet.
Rattus losea — від пацукоў, сямейства мышыных.
Выяўлены ў Кітаі, Лаосе, Віетнаме, Тайвані і Тайляндзе.
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
The lesser ricefield rat (Rattus losea) is a rodent in the family Muridae. The species was first described by Robert Swinhoe in 1871. It is found in China, Laos, Taiwan, Thailand, and Vietnam.
The lesser ricefield rat (Rattus losea) is a rodent in the family Muridae. The species was first described by Robert Swinhoe in 1871. It is found in China, Laos, Taiwan, Thailand, and Vietnam.
Rattus losea es una especie de roedor de la familia Muridae.[2][3]
Se encuentra en China, Laos, Taiwán, Tailandia, y Vietnam.[2]
Datos: Q310573
Multimedia:
Especies: Rattus losea
Rattus losea Rattus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Rattus losea Rattus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Rattus losea (Swinhoe, 1870) è un roditore della famiglia dei Muridi diffuso in Cina e Indocina.[1][2]
Roditore di medie dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 120 e 185 mm, la lunghezza della coda tra 128 e 175 mm, la lunghezza del piede tra 24 e 32 mm, la lunghezza delle orecchie tra 18 e 21 mm e un peso fino a 90 g.[3]
La pelliccia è densa e soffice, priva di peli spinosi. Il colore delle parti superiori è bruno-giallastro, i fianchi sono cosparsi di peli giallastri mentre le parti ventrali sono bianche-grigiastre, con la base dei peli grigia. L'inguine ed il mento sono bianchi. Le orecchie sono marroni chiare. Il dorso delle zampe varia dal grigio al bruno-grigiastro. La coda è lunga come la testa ed il corpo ed è uniformemente marrone. Le femmine hanno un paio di mammelle pettorali, un paio addominali e 3 paia inguinali. Il cariotipo è 2n=42 FN=58-62.
È una specie terricola e notturna. La popolazione fluttua notevolmente in relazione alla disponibilità di cibo. Viene considerata una piaga dagli agricoltori a causa dei cunicoli e delle tane che distruggono le colture.
Si nutre principalmente di parti vegetali.
Questa specie è diffusa in Cina, Taiwan, Hainan e Indocina.
Vive nei prati, boscaglie, mangrovie, campi coltivati e altre aree modificate dall'uomo fino a 1.000 metri di altitudine.
Sono state riconosciute 3 sottospecie:
La IUCN Red List, considerato il vasto areale e la popolazione numerosa, classifica R.losea come specie a rischio minimo (LC).[1]
Rattus losea is een rat die voorkomt op Taiwan, de Pescadores, Hainan, China ten zuiden van de Jangtsekiang, Vietnam, Laos en Thailand, behalve het zuiden. Rattus osgoodi uit de Vietnamese provincie Tuyen Duc en Rattus argentiventer, die wijdverspreid is in Zuidoost-Azië, zijn waarschijnlijk zijn nauwste verwanten. Ze komen voor tot op 900 m hoogte, meestal in struik- of grasgebieden, op akkers en rond huizen. In het bos zijn ze veel zeldzamer.
Het is een kleine, op de grond levende rat met een korte staart. De meeste dieren hebben een lange, ruige vacht, met wat smalle, zachte stekels. Deze ratten hebben meestal een bruingrijze rug, de buik vuilwit, terwijl de flanken een overgang vormen. De oren zijn lichtbruin. De voeten zijn van boven meestal bedekt met lichtgrijze, soms met grijsbruine haren. Vietnamese exemplaren hebben een wat lichtere rug. Ratten uit Taiwan hebben een donkerdere rug en een grijzere buik. De exemplaren uit de provincie Trat in het zuidoosten van Thailand zijn veel donkerder van kleur. De rug is donkerbruin tot bijna zwart, de buik donkergrijs, soms gemengd met geelgrijs. De voeten zijn grijs of donkerbruin. Waarschijnlijk bestaat er een verband tussen de seizoenen en enkele kenmerken van de vacht. 's Zomers is de vacht harder en stekeliger. 's Winters is de buikvacht iets geler. Meestal is de staart korter dan de kop-romp, behalve op Taiwan. De hele staart is bruin, hoewel de onderkant soms wat lichter is. De achtervoeten zijn lang en smal. De schedel is klein en gedrongen. Jonge dieren hebben een donkerdere, zachtere en fijnere vacht dan volwassen exemplaren. Vrouwtjes hebben 1+1+1+2=10 mammae. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 295 mm, de staartlengte 75 tot 189 mm, de achtervoetlengte 19 tot 37 mm, de oorlengte 15 tot 24 mm en de schedellengte 32,5 tot 43,5 mm. Het dier heeft 42 chromosomen, zoals veel soorten van Rattus.
Er zijn twee ondersoorten:
Rattus losea is een rat die voorkomt op Taiwan, de Pescadores, Hainan, China ten zuiden van de Jangtsekiang, Vietnam, Laos en Thailand, behalve het zuiden. Rattus osgoodi uit de Vietnamese provincie Tuyen Duc en Rattus argentiventer, die wijdverspreid is in Zuidoost-Azië, zijn waarschijnlijk zijn nauwste verwanten. Ze komen voor tot op 900 m hoogte, meestal in struik- of grasgebieden, op akkers en rond huizen. In het bos zijn ze veel zeldzamer.
Het is een kleine, op de grond levende rat met een korte staart. De meeste dieren hebben een lange, ruige vacht, met wat smalle, zachte stekels. Deze ratten hebben meestal een bruingrijze rug, de buik vuilwit, terwijl de flanken een overgang vormen. De oren zijn lichtbruin. De voeten zijn van boven meestal bedekt met lichtgrijze, soms met grijsbruine haren. Vietnamese exemplaren hebben een wat lichtere rug. Ratten uit Taiwan hebben een donkerdere rug en een grijzere buik. De exemplaren uit de provincie Trat in het zuidoosten van Thailand zijn veel donkerder van kleur. De rug is donkerbruin tot bijna zwart, de buik donkergrijs, soms gemengd met geelgrijs. De voeten zijn grijs of donkerbruin. Waarschijnlijk bestaat er een verband tussen de seizoenen en enkele kenmerken van de vacht. 's Zomers is de vacht harder en stekeliger. 's Winters is de buikvacht iets geler. Meestal is de staart korter dan de kop-romp, behalve op Taiwan. De hele staart is bruin, hoewel de onderkant soms wat lichter is. De achtervoeten zijn lang en smal. De schedel is klein en gedrongen. Jonge dieren hebben een donkerdere, zachtere en fijnere vacht dan volwassen exemplaren. Vrouwtjes hebben 1+1+1+2=10 mammae. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 295 mm, de staartlengte 75 tot 189 mm, de achtervoetlengte 19 tot 37 mm, de oorlengte 15 tot 24 mm en de schedellengte 32,5 tot 43,5 mm. Het dier heeft 42 chromosomen, zoals veel soorten van Rattus.
Er zijn twee ondersoorten:
Rattus losea sakeratensis (populaties op het vasteland en Hainan) Rattus losea losea (Taiwan en de Pescadores)Szczur tajwański[3] (Rattus losea) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej[2][4].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1817 roku przez R. Swinhoe’a, na podstawie okazu z Tajwanu; należy do grupy gatunków spokrewnionych ze szczurem śniadym (Rattus rattus). Morfologicznie i prawdopodobnie filogenetycznie jest najbliższy szczurowi wietnamskiemu (Rattus osgoodi)[4]. W Chinach wyróżnione zostały trzy podgatunki: Rattus losea exiguus w części kontynentalnej, R. l. losea z Tajwanu i R. l. sakeratensis z Hajnanu[2], aczkolwiek inne źródła podają te nazwy jako synonimy[1][4].
Szczur tajwański występuje w południowo-wschodnich Chinach, na Tajwanie, w Laosie, Wietnamie, Kambodży i Tajlandii i Malezji. Żyje na terenach trawiastych, krzewiastych, w lasach namorzynowych i na terenach uprawnych od poziomu morza do około 1000 m n.p.m. Prowadzi naziemny tryb życia[2].
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje szczura tajwańskiego za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, jest on szeroko rozpowszechniony i pospolity. Ocenia się że jego liczebność rośnie; w Wietnamie stwierdzono, że wielkość populacji może zmieniać się wraz z wielkością plonów[2].
Szczur tajwański (Rattus losea) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej.
Rattus losea[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Swinhoe 1871. Rattus losea ingår i släktet råttor, och familjen råttdjur.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4]
Denna råtta förekommer med flera från varandra skilda populationer i östra och sydöstra Asien. Utbredningsområdet sträcker sig från centrala Kina till Malackahalvön. Arten lever även på Taiwan och Hainan. I bergstrakter når den 1000 meter över havet. Habitatet utgörs av gräsmarker och mangrove. Rattus losea är vanlig förekommande på jordbruksmark.[1]
Individerna når en kroppslängd (huvud och bål) av 12 till 18 cm, en svanslängd av 7,5 till 17 cm och en vikt av 22 till 92 gram. I norra delar av utbredningsområdet ungefär fram till norra Vietnam har Rattus losea en gråbrun päls på ryggen och en krämvit päls på buken. Fötterna är vita. Den södra populationen är mera brokig på ryggen med rödbruna ställen och mörkgrå på buken. Dessutom är fötterna av den södra populationen mörkare.[6]
I regioner med risodling är fortplantningen kopplad till risplantornas utveckling. Årets sista kull föds allmänt några veckor efter skörden och per kull föds i genomsnitt 7,5 ungar.[6]
Rattus losea betraktas av risbönder som betydande skadedjur. I samma region förekommer även svartråttan (Rattus rattus) och Rattus argentiventer som likaså kan vara ansvarig för förstöringen.[6]
Wikimedia Commons har media som rör Rattus losea.
Wikispecies har information om Rattus losea.
Rattus losea är en däggdjursart som först beskrevs av Swinhoe 1871. Rattus losea ingår i släktet råttor, och familjen råttdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Denna råtta förekommer med flera från varandra skilda populationer i östra och sydöstra Asien. Utbredningsområdet sträcker sig från centrala Kina till Malackahalvön. Arten lever även på Taiwan och Hainan. I bergstrakter når den 1000 meter över havet. Habitatet utgörs av gräsmarker och mangrove. Rattus losea är vanlig förekommande på jordbruksmark.
Individerna når en kroppslängd (huvud och bål) av 12 till 18 cm, en svanslängd av 7,5 till 17 cm och en vikt av 22 till 92 gram. I norra delar av utbredningsområdet ungefär fram till norra Vietnam har Rattus losea en gråbrun päls på ryggen och en krämvit päls på buken. Fötterna är vita. Den södra populationen är mera brokig på ryggen med rödbruna ställen och mörkgrå på buken. Dessutom är fötterna av den södra populationen mörkare.
I regioner med risodling är fortplantningen kopplad till risplantornas utveckling. Årets sista kull föds allmänt några veckor efter skörden och per kull föds i genomsnitt 7,5 ungar.
Rattus losea betraktas av risbönder som betydande skadedjur. I samma region förekommer även svartråttan (Rattus rattus) och Rattus argentiventer som likaså kan vara ansvarig för förstöringen.
Rattus losea — один з видів гризунів роду пацюків (Rattus).
Країни поширення: Камбоджа, Китай, Лаос, Малайзія, Тайвань, Таїланд, В'єтнам. Населяє луки, чагарники, мангрові ліси, оброблені поля та інші змінені людиною середовища від рівня моря приблизно до 1000 м. Дослідження у В'єтнамі запропонувало те, що чисельність може коливатися залежно від наявності польових культур.
Немає серйозних загроз виду. Присутній в кількох охоронних територіях.
Rattus losea là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Swinhoe mô tả năm 1870.[1]
Rattus losea là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Swinhoe mô tả năm 1870.
黄毛鼠（学名：Rattus losea）又名小黃腹鼠，为鼠科家鼠属的动物。分布于台湾岛以及中国大陆的湖北、湖南、江西、浙江、福建、广东、广西、海南、贵州、云南、四川、西藏等地，一般生活于田野。该物种的模式产地在台湾。[1]
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 黄毛鼠（学名：Rattus losea）又名小黃腹鼠，为鼠科家鼠属的动物。分布于台湾岛以及中国大陆的湖北、湖南、江西、浙江、福建、广东、广西、海南、贵州、云南、四川、西藏等地，一般生活于田野。该物种的模式产地在台湾。
작은논쥐(Rattus losea)는 시궁쥐속에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 중국과 라오스, 타이완, 태국, 베트남에서 발견된다.[1]
꼬리 길이 128~175mm를 제외한 몸길이가 120~185mm인 보통 크기의 설치류이다. 발 길이는 23~32mm이고, 귀 길이는 18~21mm, 몸무게는 최대 90g이다.[3] 털은 부드럽고 무성하다. 등 쪽은 누르스름한 갈색을 띠는 반면에 배 쪽은 희끄무레한 흰색이다.
땅 위에서 주로 생활하는 육상성 동물이고, 야행성 동물이다. 먹이 상황에 따라 개체수 변동이 크다. 농작물이 자라는 땅을 굴을 파기 위해 파헤치기 때문에 농부들은 해충으로 간주한다. 먹이는 주로 식물이다.
중국 대륙과 타이완, 하이난섬, 인도차이나에 널리 분포한다. 해발 1,000m 이하의 목초지와 덤불 지대, 망그로브숲, 경작지 등에서 서식한다.
3종의 아종이 알려져 있다.[2]
