Ninox philippensis Bonaparte 1855

Ninox philippensis^[2] ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Strigidae endémica de Filipines.

Descripción

El ninox filipín ye un búho que nun tener plumes qu'asemeyen oreyes. Mide alredor de 20 cm de llargu, colo que ye de les especies más pequeñes del complexu de ninox de Filipines. Los machos y les femes tienen un aspeutu similar. El plumaxe de les sos partes cimeros ye pardu con llixos ovalaos blanques, ente que les inferiores tán veteadas en blancu y pardu. La so cola ye parda escura con fines llistes blanques, cola parte inferior blanca. Presenta llistes superciliares ablancazaes que se xunen na parte cimera del picu y el so cazu tamién ye ablancazada. L'iris de los sos güeyos ye mariellu

Distribución y hábitat

Alcuéntrase en tol archipiélagu filipín menos na islla de Palawan y delles islles menores circundantes. El ninox filipín atopar nos montes húmedos hasta los 1800 metros d'altitú, anque prefier los montes percima de los 1000 msnm.

== Taxonomía reconocen trés subespecies:

• Ninox philippensis centralis (Bohol, Boracay, Carabao, Guimarás, Negros, Panay, Semirara y Siquijor);
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Buad, Catanduanes, Leyte, Luzón, Marinduque, Polillo y Samar);
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao).

Comportamientu

Esta especie apáriase alredor de febreru. Añera nos buecos de los árboles.

Referencies

Bibliografía

• Kennedy, R.S., Gonzales P.C., Dickinson Y.C., Miranda, Jr, H.C., Fisher T.H. (2000) A Guide to the Birds of the Philippines, Oxford University Press, Oxford.

Enllaces esternos

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

El nínox de Luzon (Ninox philippensis) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita la selva humida de les illes Filipines.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalchdylluan y Philipinau (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwalchdylluan y Philipinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ninox philippensis; yr enw Saesneg arno yw Philippine hawk owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. philippensis, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r gwalchdylluan y Philipinau yn perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Cordylluan Glaucidium passerinum Cordylluan Bolifia Glaucidium bolivianum Cordylluan Brasil Glaucidium brasilianum Cordylluan Ciwba Glaucidium siju Cordylluan dorchog Glaucidium brodiei Cordylluan fannog Glaucidium perlatum Cordylluan frongoch Glaucidium tephronotum Cordylluan Hardy Glaucidium hardyi Cordylluan resog Asia Glaucidium cuculoides Cordylluan y goedwig Glaucidium radiatum Cordylluan y Gogledd Glaucidium gnoma Cordylluan yr Andes Glaucidium jardinii

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Philippinenkauz (Ninox philippensis) ist eine Eulenart aus der Gattung der Buschkäuze. Er kommt formenreich auf den meisten Inseln der Philippinen vor.

Merkmale

Die sehr kleine Eule wird 15 bis 20 Zentimeter lang und hat ein Gewicht von 120 bis 142 Gramm. Die Oberseite ist hell gelblichbraun, der Kopf eher dunkelbraun, die Flügeldecken weiß gefleckt. Kinn und Kehle sind weißlich. Die Unterseite ist weißlich mit bräunlichem Anflug und breiten ockerbraunen Streifen. Die Augen sind gelb, der Schnabel ist grünlich mit gelber Spitze. Die Beine sind fast bis zu den schmutzig gelben Zehen befiedert, die Krallen dunkel hornfarben mit schwärzlichen Spitzen.

Lebensweise

Er bewohnt Restbestände von primären Regenwäldern und Galeriewäldern, aber auch Sekundärwälder, stellenweise bis 1800 Meter Höhe. Er frisst vermutlich Insekten und kleine Wirbeltiere. Die Stimme besteht aus langen Serien kurzer huu-Laute in ein- bis zweisekündigen Intervallen in Kombination mit bis zu vier Lauten.

Verbreitung

Es werden sechs Unterarten unterschieden: N. p. philippensis auf Luzon, Polillo, Marinduque, Buad, Catanduanes, Samar und Leyte ist die Nominatform und zugleich die kleinste Form. N. p. proxima auf Masbate und Ticao ist oben dunkler braun und unten dunkler gestreift. N. p. centralis auf Semirara, Carabao, Boracay, Panay, Guimaras, Negros, Bohol und Siquijor ist größer und oben matter braun als proxima. N. p. reyi im Sulu-Archipel ist groß, unten ungestreift und an Kopf und Rücken rotbraun gebändert. N. p. spilonota auf Tablas, Sibuyan, Cebu und Camiguin Sur ist unten gebändert und am Bauch gelbbraun, außerdem groß und oben rotbraun. N. p. spilocephala auf Dinagat, Siargao, Mindanao und Basilan ist oben heller und weniger gefleckt, die Brust kastanienbraun getönt. Die beiden letzten Formen werden manchmal als selbstständige Arten angesehen, wobei zwischen den spilonota-Exemplaren wiederum deutliche Unterschiede auffallen. Deshalb wird der Philippinenkauz auch als Sammelart mit mehreren Arten und Unterarten aufgefasst.^[1]

Literatur

• Heimo Mikkola: Handbuch Eulen der Welt. Alle 249 Arten in 750 Farbfotos. Titel der Originalausgabe: Owls of the World. A Photographic Guide. 2012, Deutschsprachige Ausgabe, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co.KG, Stuttgart 2013, ISBN 978-3-440-13275-3, S. 464.

Einzelnachweise

1. ↑ Philippinenkauz bei Avibase, aufgerufen am 22. Juni 2020

The Luzon boobook or Luzon hawk-owl (Ninox philippensis) is a species of owl in the family Strigidae. It is endemic to the Philippines where it lives in forests. It is a brown and white mottled bird and males and females look much alike.

Description

The Luzon boobook is one of the smallest of the owls in the Philippine hawk-owl complex. It has white eyebrow-like streaks above the eyes and the beak and a white moustache forming an x-shape on the head. It does not have tufts of feathers on its head resembling ears. The upper parts of all subspecies are brown and the wings are mottled with oval-shaped white spots. The tail is dark brown with narrow white stripes. The sides of the head are brown, the chin is a whitish colour, while the rest of the underparts are pale white with wide brown streaks which are more prominent on the breast. The underside of the tail is white. The chequered subspecies have these reticulated patterns on the underparts, on the head, the upper parts of the back and the wings. The feet are partially covered with feathers and are pale yellow. The beak is olive.^[3]

Systematics and taxonomy

There are three recognised subspecies:

• Ninox philippensis centralis (Bohol, Boracay, Carabao, Guimaras, Negros, Panay, Semirara and Siquijor)
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Buad, Catanduanes, Leyte, Luzon, Marinduque, Polillo and Samar)
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao)

Ecology

The Luzon boobook can be found in forest areas up to an altitude of 1,800 m (5,906 ft) above sea level, although they mostly reside in areas below 1,000 m (3,281 ft). Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests and subtropical or tropical moist montane forests. The breeding season for this species starts around February utilizing hollows in trees as nesting sites. It feeds on insects and small rodents.^[3]

Conservation Status

They are locally common within that range and the population size is believed to be stable. The owls face no particular threats, and as a result, the IUCN has listed the group as being of "least concern" as it is also tolerant of secondary forest and clearings. ^[4]

References

El nínox filipino (Ninox philippensis)^[2]​ es una especie de ave estrigiforme de la familia Strigidae endémica de Filipinas.

Descripción

El nínox filipino es un búho que no posee plumas que simulen orejas. Mide alrededor de 20 cm de largo, con lo que es de las especies más pequeñas del complejo de ninox de Filipinas. Los machos y las hembras tienen un aspecto similar. El plumaje de sus partes superiores es pardo con motas ovaladas blancas, mientras que las inferiores están veteadas en blanco y pardo. Su cola es parda oscura con finas listas blancas, con la parte inferior blanca. Presenta listas superciliares blanquecinas que se unen en la parte superior del pico y su barbilla también es blanquecina. El iris de sus ojos es amarillo

Distribución y hábitat

Se encuentra en todo el archipiélago filipino menos en la isla de Palawan y algunas islas menores circundantes. El nínox filipino se encuentra en los bosques húmedos hasta los 1800 metros de altitud, aunque prefiere los bosques por encima de los 1000 msnm.

Taxonomía

Se reconocen tres subespecies:

• Ninox philippensis centralis (Bohol, Boracay, Carabao, Guimarás, Negros, Panay, Semirara y Siquijor);
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Buad, Catanduanes, Leyte, Luzón, Marinduque, Polillo y Samar);
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao).

Comportamiento

Esta especie se aparea alrededor de febrero. Anida en los huecos de los árboles.

Referencias

Bibliografía

• Kennedy, R.S., Gonzales P.C., Dickinson E.C., Miranda, Jr, H.C., Fisher T.H. (2000) A Guide to the Birds of the Philippines, Oxford University Press, Oxford.

Ninox philippensis Ninox generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Ninox
• Strigidae

Filippiinienhaukkapöllö (Ninox philippensis) on pöllöihin kuuluva lintu.

Se on kotoperäinen Filippiineillä.^[3]

Kuvaus

Filippiinienhaukkapöllö on korvaton laji. Koiraat ja naaraat ovat hyvin samannäköisiä. Alalajit eroavat toisistaan kooltaan ja vatsapuolen kuvioiltaan. Suurimpia ovat N. p. reyi and N. p. spilonota ja pienimpiä N. p. philippensis, N. p. spilocephala ja N. p. mindorensis. N. p. reyi, N. p. spilonota ja N. p. mindorensis ovat vatsapuoleltaan ruudullisia. Muiden alalajien kuvio on raidallinen.

N. p. philippensis -alalajilla on valkoinen läiskä, jossa silmät, nokka ja valkoiset viikset muodostavat päähän x:n muotoisen kuvion. Kaikkien alalajien selkäpuoli on ruskea, ja siipiä peittävät valkoiset soikea täplät. Pyrstö on tummanruskea, ja siinä on kapeita valkeita raitoja. Pää on sivuilta ruskea, leuka on valkeahko, mutta muuten on alapuoli vaalea, ja siinä on ruskeita raitoja, jotka vatsassa ovat näkyvämpiä. Pyrstö on alapuolelta valkea. Ruudullisilla lajeilla on tätä kuviota alapuolella, päässä, selän yläosassa ja siivissä. Jalat ovat puolittain höyhenpeitteiset. Nokka on oliivinvihreä, jalat vaaleankeltaiset.

Linnun koko on pyrstö mukaan lukien 21–26,5 cm, ja sen siipien väli on 16,5–20,5 cm.

Systematiikka ja taksonomia

Sen alalajeja tunnetaan kahdeksan:^[2]

• Ninox philippensis centralis (Bohol, Boracay, Carabao, Guimaras, Negros, Panay, Semirara ja Siquijor)
• Ninox philippensis mindorensis (Mindoro)
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Buad, Catanduanes, Leyte, Luzon, Marinduque, Polillo ja Samar)
• Ninox philippensis proxima (Masbate)
• Ninox philippensis reyi (Bongao, Jolo, Sanga Sanga, Siasi, Sibutu ja Tawi-Tawi)
• Ninox philippensis spilocephala (Basilan, Dinagat, Mindanao ja Siargao)
• Ninox philippensis spilonota (Camiguin, Cebu, Sibuyan ja Tablas)
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao)

Paikallisesti lintu tunnetaan muiden suurten pöllöjen tavoin nimellä kuwago.

Ekologia

Filippiinienhaukkapöllöä tavataan metsäalueilla 1 800 metrin korkeuteen, joskin ne oleskelevat enimmäkseen alle 1000 metrin korkeudessa. Sen luontaista elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat vuoristometsät. Tämä laji parittelee helmikuussa. Pesän se tekee onttoon puuhun.

Lähteet

• Kennedy, R.S., Gonzales P.C., Dickinson E.C., Miranda, Jr, H.C., Fisher T.H. (2000) A Guide to the Birds of the Philippines, Oxford University Press, Oxford

Viitteet

Aiheesta muualla

• Kuva ADW
• Kuva Flickr

Ninox philippensis

La Ninoxe des Philippines (Ninox philippensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.

Répartition

Cet oiseau est endémique des Philippines.

Taxinomie

Une révision de Pamela C. Rasmussen et al. en 2012 élèvent au rang d'espèces différentes populations jusqu'alors considérées comme sous-espèces de N. philippensis : Ninox spilocephala, Ninox mindorensis, Ninox spilonotus et Ninox reyi. Deux autres espèces sont par ailleurs conjointement décrites : Ninox rumseyi et Ninox leventisi.

Lorsque N. philippensis, N. spilocephala, N. mindorensis, N. spilonotus et N. reyi ne formaient encore qu'un seul taxon, il était aussi connu en français par le nom normalisé CINFO de Ninoxe des Philippines.

Sous-espèces

D'après le Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :

• Ninox philippensis philippensis Bonaparte, 1855 ;
• Ninox philippensis ticaoensis duPont, 1972 ;
• Ninox philippensis centralis Mayr, 1945.

La sous-espèce proxima (Rasmussen et al 2012) n'est pas reconnue et est intégrée dans N. p. philippensis. La validité de la sous-espèce N. p. ticaoensis a est remise en question par Rasmussen et al..

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Ninox philippensis
• (fr+en) Référence Avibase : Ninox philippensis (+ répartition) (consulté le 1^er juillet 2015)

Vogels

De luzonvalkuil (Ninox philippensis) is een uil die alleen voorkomt in de Filipijnen. Deze uil heette vroeger Filipijnse valk-uil, maar sinds 2012 is deze soort opgesplitst in de mindorovalkuil en deze valk-uil.

De Filipijnse naam voor deze vogel is Kuwago.

Algemeen

Deze niet zo grote uilensoort is oorloos. De mannetjes en vrouwtjes lijken sterk op elkaar. De luzonvalkuil verschilt van andere valkuilsoorten in de Filipijnen in grootte en patroon op de onderzijde en hun gezang. De suluvalkuil (N. reyi), cebuvalkuil (N. rumseyi) en camiguinvalkuil (N. leventisi) zijn groter dan de luzonvalkuil, mindanaovalkuil (N. spilocephala) en de mindorovalkuil (N. mindorensis). Het patroon op de onderzijde van sulu-, cebu-, camiguin- en mindorovalkuil is geruit en dat van de andere soorten gestreept.

De luzonvalkuil heeft een witte plek tussen de ogen en de snavel en een witte snor die een soort x vormt over het gezicht van de uil. De bovendelen van de Filipijnse valkuil zijn bruin, waarbij de vleugels zijn bedekt door ovaalvormige witte plekken. De staart is donkerbruin met smalle vaalwitte strepen. De zijkanten van het gezicht zijn bruin, de kin is witachtig kleur, terwijl de rest van de onderzijde vaalwit is met brede bruine strepen die opvallender zijn op de buik. De onderkant van de staart is wit. De geruite soorten hebben behalve een geruit patroon aan de onderzijde ook een meer opvallende geruit patroon over de kop, bovenkant van de rug en de vleugels. De poten zijn bedekt met veren tot ongeveer halverwege. De snavel is olijfkleurig geel. De poten zijn vaalgeel.

Deze soort wordt inclusief staart zo'n 21 tot 26,5 centimeter en heeft een vleugellengte van 16,5 tot 20,5 centimeter.

Taxonomie

Tot 1945 werden er in de Filipijnen zeven aparte soorten valkuilen onderscheiden. Een in 1945 gepubliceerde studie wees uit dat de Filipijnse valkuil een polytypische soort was.^[2] De Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World uit 2003 onderscheidde acht ondersoorten (tussen haakjes de geografische verspreiding):

• Ninox philippensis centralis (Bohol, Boracay, Carabao, Guimaras, Negros, Panay, Semirara en Siquijor)
• Ninox philippensis mindorensis (Mindoro)
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Buad, Catanduanes, Leyte, Lubang, Luzon, Marinduque, Polillo en Samar)
• Ninox philippensis proxima (Masbate)
• Ninox philippensis reyi (Bongao, Jolo, Sanga Sanga, Siasi, Sibutu en Tawi-Tawi)
• Ninox philippensis spilocephala (Basilan, Dinagat, Mindanao en Siargao)
• Ninox philippensis spilonota (Camiguin, Cebu, Sibuyan en Tablas)
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao)

Een studie die in 2012 werd gepubliceerd deed de inzichten over dit soortencomplex echter weer veranderen. Door zorgvuldige bestudering van de uiterlijke kenmerken en analyse van met name de geluiden van de diverse Filipijnse valkuilensoorten bleek dat vier van de eerder beschreven ondersoorten, als aparte soorten zijn te onderscheiden. Ze werden daarom van N. p. philippensis afgesplitst en gepromoveerd tot de aparte soorten: mindorovalkuil, mindanaovalkuil, suluvalkuil en romblonvalkuil (N. spilonota). Van dit laatste taxon werden bovendien twee nieuwe soorten afgesplitst, te weten: de cebuvalkuil (Ninox rumseyi) en de camiguinvalkuil (Ninox leventisi). De ondersoort N. p. promima uit Masbate werd in dezelfde studie weer onder N. philippensis geschoven. Omdat het verspreidingsgebied van de Filipijnse valkuil door de nieuwe taxonomische indeling beperkt werd tot Groot-Luzon is de Nederlandse naam van de soort veranderd in luzonvalkuil. Deze soort kent nu de volgende ondersoorten, met daarbij tussen haakjes de geografische indeling:^[3]

• Ninox philippensis centralis ( Siquijor)
• Ninox philippensis philippensis (Biliran, Bohol, Boracay, Buad, Carabao, Catanduanes, Guimaras, Leyte, Lubang, Luzon, Masbate, Negros, Panay, Polillo, Samar, Semirara)
• Ninox philippensis ticaoensis (Ticao)

Leefgebied

De Filipijnse valkuil is te vinden in primair en secundair woud tot 1800 meter, alhoewel ze meestal in gebieden onder de 1000 meter boven zeeniveau blijven.

Voortplanting

Deze soort paart rond februari. Over het nest en de eieren is in het wild niet veel bekend. De nesten zijn te vinden in holle bomen.

Bronnen, noten en/of referenties

• Kennedy, R.S., Gonzales P.C., Dickinson E.C., Miranda, Jr, H.C., Fisher T.H. (2000) A Guide to the Birds of the Philippines, Oxford University Press, Oxford.

Ninox philippensis é uma espécie de ave estrigiforme pertencente à família Strigidae.^[1]

Referências

Luzonspökuggla^[2] (Ninox philippensis) är en fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.^[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Filippinsk spökuggla delas in i tre underarter:^[3]

• Ninox philippensis philippensis – i Filippinerna på öarna Luzon, Panay, Negros, Bohol, Samar och Leyte, med tillhörande mindre öar
• Ninox philippensis centralis – i Filippinerna på öarna (Guimaras, Negros, Panay och Siquijor)
• Ninox philippensis ticaoensis – i Filippinerna, på ön Ticao

Tidigare fördes även suluspökuggla, mindanaospökuggla, mindorospökuggla och romblonspökuggla till denna art, då under det svenska trivialnamnet filippinsk spökuggla.

Noter

1. ^ [a b] Birdlife International 2014 Ninox philippensis Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-08.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2014) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-01-01
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 <http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download>, läst 2015-01-01

Externa länkar

• Wikispecies har information om Ninox philippensis.
  Artförteckning

Ninox philippensis là một loài chim trong họ Strigidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo