dcsimg

Phalaenopsis equestris ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Phalaenopsis equestris is a flowering plant of the orchid genus Phalaenopsis and native to Philippines and Taiwan. The inflorescence has 10 to 20 flowers of about 25 mm (1 in) diameter.[1]

Phaleonopsis equestris plays an important role in the development of novelty species and it is frequently used to cross with other hybrids. It has become an important commodity in the international floral trade.

This species is highly variable in morphology as well in the color of its flowers. The following forms occur :[2]

  • Phalaenopsis equestris var. alba — a pure white form; lacking yellow pigments on the callus.
  • Phalaenopsis equestris var. aurea — white flowers with a solid yellow lip.
  • Phalaenopsis equestris var. rosea— flowers with even red petals and sepals; color of the mid-lobe of the lip varies from deep red to light red.
  • Phalaenopsis equestris var. leucaspis — small flowers with white edges on pink petals and sepals; mid-lobe of the lip is purple or orange in color with white or yellow callus.

The different colors on the lip are obtained through a different expression of both anthocyanins and carotenoids.[3]

References

  1. ^ "Botanica. The Illustrated AZ of over 10000 garden plants and how to cultivate them", p. 658-659. Könemann, 2004. ISBN 3-8331-1253-0
  2. ^ Ching-Yan Tang† and Wen-Huei Chen, "Breeding an development of new varietiesd in Phalaenopsis" Orchid biotechnology. World Scientific, Singapore, 2007
  3. ^ Fu YM, Chen WH, Tsai WT, et al. (1996). "Studies on floral color heredity of Phalaenopsis equestris". Report of the Taiwan Sugar Research Institute. 152: 35–49.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Phalaenopsis equestris is a flowering plant of the orchid genus Phalaenopsis and native to Philippines and Taiwan. The inflorescence has 10 to 20 flowers of about 25 mm (1 in) diameter.

Phaleonopsis equestris plays an important role in the development of novelty species and it is frequently used to cross with other hybrids. It has become an important commodity in the international floral trade.

This species is highly variable in morphology as well in the color of its flowers. The following forms occur :

Phalaenopsis equestris var. alba — a pure white form; lacking yellow pigments on the callus. Phalaenopsis equestris var. aurea — white flowers with a solid yellow lip. Phalaenopsis equestris var. rosea— flowers with even red petals and sepals; color of the mid-lobe of the lip varies from deep red to light red. Phalaenopsis equestris var. leucaspis — small flowers with white edges on pink petals and sepals; mid-lobe of the lip is purple or orange in color with white or yellow callus.

The different colors on the lip are obtained through a different expression of both anthocyanins and carotenoids.

Phalaenopsis equestris var. aurea

Phalaenopsis equestris var. aurea

Phalaenopsis equestris var. leucaspis

Phalaenopsis equestris var. leucaspis

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Phalaenopsis equestris ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Phalaenopsis equestris es una orquídea del género Phalaenopsis, de la subfamilia Epidendroideae, nativa de Taiwán y Filipinas.

 src=
Vista de la planta

Descripción

La Phalaenopsis equestris muestra un hábito de desarrollo monopodial. El rizoma se desarrolla erecto y en su extremo produce dos gruesas y carnosas hojas alternas y elípticas cada año. Las hojas basales más viejas se caen al mismo tiempo. La planta de este modo retiene de cuatro a cinco hojas. No tienen pseudobulbos y el almacenamiento de agua y sustancias de reserva se verifica en sus hojas, de láminas amplias y consistentes.

El racimo aparece del tallo que surge entre las hojas y florece en todo su esplendor durante varias semanas, con una inflorescencia larga y ramosa (más de un metro de larga).

Las flores son variables en tamaño y en color. Sépalo dorsal oblongo-elíptico a ovoide-elíptico, puntiagudo, márgenes recurvados. Sépalos laterales similares al dorsal, oblicuos, puntiagudos, vueltos de atrás a adelante. Pétalos estrechos romboideos, puntiagudos u obtusos, márgenes recurvados, constreñidos hacia la base.

El disco de la unión del lóbulo intermedio y de los lóbulos laterales forma un callo subcuadrado.

La columna arqueada de más de 9 mm de longitud Las raíces son gruesas y glabras. Se trata de una especie muy utilizada en hibridaciones como suministro de polen.

Hábitat

Orquídea epífita. En la naturaleza se encuentran debajo del dosel forestal en la humedad de la parte baja, protegidas de la luz solar directa. Se desarrolla en troncos de árboles con abundante musgo de donde las raíces de la planta sacan los nutrientes con los restos de corteza del árbol. Se encuentran desde el nivel del mar hasta una altitud de 300 metros.

Cultivo

Estas plantas no son muy exigentes en cuanto a su cultivo. Requieren unas condiciones mínimas que no son difíciles de conseguir dentro de las casas.

Temperatura
Se desarrolla bien con la temperatura de la casa. Soporta temperaturas de entre 14 y 35 °C con preferencia de temperatura durante el día de 20-24 °C. Para hacerla florecer, hay que mantener una diferencia de temperatura de 5 °C entre el día y la noche durante un mes.
Luz
Los Phalaenopsis prefieren una luz viva, sin el sol directo del periodo del mediodía. Su ideal está entre 15 000 y 20 000 lux. Para ello se pueden situar junto a una ventana orientada al este o al oeste, con un visillo o cortina fina de por medio. Sin que le de la luz directa del sol pues se le pueden quemar las hojas. Las raíces de estas orquídeas son verdes, tienen clorofila por tanto capaces de realizar la fotosíntesis, por lo que es conveniente que estén en macetas incoloras.
Agua
De preferencia no calcárea y sin cloro (usar cartuchos filtrantes si el agua disponible es muy calcárea). La humedad ambiental debe estar situada entre el 50 y 60%, si bien debe ser mayor cuanto más alta sea la temperatura.
Riegos
Moderados. Hay que dejar secar un poco el compost entre dos riegos. Las raíces prefieren los compost con buen drenaje. Disminuir los riegos cuando los nuevos pseudobulbos estén maduros. Algunas variedades prefieren que las raíces sequen rápidamente.
Humedad
Les gustan las vaporizaciones.
Aclareo
Normalmente al final del invierno o en la primavera, después de la floración. Toleran bien los tiestos pequeños. Utilizar de preferencia un tiesto no poroso (nada de macetas de barro cocido), a fin de no concentrar las sales minerales. Si no, se recomienda de humedecer el compost con agua clara de vez en cuando. Después del cambio de tiesto, esperar unas dos semanas antes de emprender el ritmo normal de riegos. Vaporizar el envés de las hojas.
Sustrato
Granulometría de fina a media, a base de corteza de pino, atapulgita o argex (esferas de tamaño variable), carbón vegetal, poliestireno. Es conveniente, no sólo en Phalaenopsis sino en orquídeas en general, desinfectar el medio de cultivo previo a su utilización. Un método eficaz e inocuo tanto para las plantas como para el ambiente es lograr la desinfección por acción del calor. El proceso consiste en colocar en una asadera la mezcla preparada bien humedecida y llevarla a horno convencional durante 20 minutos a temperatura de 180 °C cuidando de que no se seque en exceso para evitar que se queme. Retirar y dejar enfriar completamente. Una vez frío volver a humedecer (al plantar el sustrato siempre debe estar mojado).
Abonos
Debido a que son plantas epífitas que viven sobre troncos de árboles y recogen el agua de lluvia que escurre no tienen grandes exigencias de abono. Venden abonos especiales para ellas, pero basta con usar un abono para plantas de interior reduciendo su dosis a la cuarta parte, que aplicaremos cada 10-15 días en la floración y el resto del tiempo esporádicamente.
Reproducción
Producen innumerables semillas, pero difíciles de germinar como no estén en simbiosis con un hongo. Por lo cual, el método más fácil es mediante Keikis (hijuelo que la planta madre emite en la vara floral, tras la floración). Para estimular la aparición de Keikis tras la floración, se corta la vara por encima de un nudo sobre la mitad de su longitud. Luego se retira con cuidado la pielecilla que cubre las yemas de los entrenudos, con mucho cuidado para no dañar estos. Con ello conseguiremos que les llegue más luz. También se puede diluir una pizca de la hormona de crecimiento vegetal (benziladenina) en agua y con un pincel dar un fino toque en el corte para estimular su aparición. Una vez el keikis ha emitido unas raíces pequeñas se puede separar de la planta madre.

Historia

Descrita por vez primera por Schauer en 1843 con el nombre de "Stauroglottis equestris" procedente de plantas recolectadas por Meyen en Luzón. En 1848, Lindley describe esta planta con el nombre de Phalaenopsis rosea de una recolecta hecha por Thomas Lobb, quien trabajaba para el establecimiento Veitch.

Taxonomía

Phalaenopsis equestris fue clasificada por Heinrich Gustav Reichenbach y publicada en Linnea 22: 864. 1849.[1]

Etimología

Phalaenopsis: nombre genérico que procede del griego phalaina = “mariposa” y opsis = “parecido”, debido a las inflorescencias de algunas especies, que recuerdan a mariposas en vuelo. Por ello, a las especies se les llama “orquídeas mariposa”.

equestris: epíteto latino

Variedades de Phalaenopsis equestris
  • Phalaenopsis equestris (Taiwán (Hsiao Lan Yü) a Filipinas).
    • Phalaenopsis equestris var. rosea Valmayor & D.Tiu (1983)
    • Phalaenopsis equestris f. aurea Christenson (2001)
    • Phalaenopsis equestris f. cyanochila O. Gruss (2001)
Sinonimia
  • Stauroglottis equestris (Schauer, 1843)
  • Phalaenopsis rosea (Lindl, 1848)
  • Phalaenopsis stauroglottis (Hort., 1876)
  • Phalaenopsis rosea var. deliciosa (Burb., 1882)
  • Phalaenopsis riteiwanensis (Masamune, 1934)
Híbridos naturales de Phalaenopsis equestris

Véase también

Referencias

  1. «Phalaenopsis equestris». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 15 de marzo de 2013.

Bibliografía

  • Harper, Tom. “Phalaenopsis Culture: Advice for Growing 20 Species.” Orchids Magazine, Volume 73, No. 2 (February 2004). Delray Beach, FL: American Orchid Society, 2004.
  • Leroy-Terquem, Gerald and Jean Parisot. Orchids: Care and Cultivation. London: Cassel Publishers Ltd., 1991.
  • Schoser, Gustav. Orchid Growing Basics. Nueva York: Sterling Publishing Co., Inc., 1993.
  • White, Judy. Taylor’s Guide to Orchids. Frances Tenenbaum, Series Editor. Nueva York: Houghton-Mifflin, 1996.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Phalaenopsis equestris es una orquídea del género Phalaenopsis, de la subfamilia Epidendroideae, nativa de Taiwán y Filipinas.

 src= Ilustración Flower Garden de Paxton  src= Vista de la planta
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Phalaenopsis equestris ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Phalaenopsis equestris est une espèce d'Orchidées du genre Phalaenopsis.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Phalaenopsis equestris ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f è una orchidea epifita nativa delle Filippine e di Taiwan.[1]

Descrizione

Phalaenopsis equestris ha uno sviluppo monopodiale. Le foglie sono lunghe, rettangolari-ellittiche di forma e misura variabile. I fiori sono di dimensione variabile e di svariate tonalità, dal bianco al rosa intenso. Solitamente sono molto duraturi e membranosi. Può produrre, durante tutto l'anno, copiose infiorescenze portate da esili steli anche ramificati sui quali possono trovare posto anche 15 fiori con un diametro di circa 25 mm l'uno.

Tassonomia

Sono descritte le seguenti varietà:

  • Phalaenopsis equestris var. alba
  • Phalaenopsis equestris var. aurea
  • Phalaenopsis equestris var. cyanochilus
  • Phalaenopsis equestris var. leucaspis
  • Phalaenopsis equestris var. leucotanthe
  • Phalaenopsis equestris var. rosea

Coltivazione

È tra le Phalaenopsis non ibride più diffuse e coltivate, grazie alla sua adattabilità e generosità nel produrre bellissime infiorescenze e keiki.

Può essere coltivata in vaso con materiale inerte e corteccia di pino oppure su pezzi di sughero o altro legno idoneo.

Note

  1. ^ (EN) Phalaenopsis equestris, su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 1º marzo 2021.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f è una orchidea epifita nativa delle Filippine e di Taiwan.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Phalaenopsis equestris ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Phalaenopsis equestrisgatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w południowej części Tajwanu oraz na Filipinach[3]. Kwitnie od maja do września[4].

Morfologia

Pokrój
Bylina tworząca kępy[5]. Łodyga bardzo skrócona[3].
Liście
Trzy lub cztery, zielone. Równowąsko-językowate u nasady zwężone. Osiągają 10 do 24 cm długości i 3–5 cm szerokości. Na końcu są zaokrąglone lub nierówno nacięte[3].
Kwiaty
W liczbie 10–12 na kwiatostanie, który osiąga do 30 cm długości i jest łukowato wygięty[4]. Oś kwiatostanu jest nierozgałęziona i ciemnoczerwona. Kwiaty wsparte są przysadkami o długości 2–4 mm. Kwiaty rozwijają się sukcesywnie i osiągają ok. 2–2,5 cm średnicy. Listki okwiatu różnobarwne, choć najczęściej jasnoróżowopurpurowe. Listki okwiatu często białoobrzeżone. Środkowy listek warżki jest brązowy i różowo plamiasty. Listki boczne są różowe[4][3].

Systematyka

Gatunek klasyfikowany do podrodzaju Phalaenopsis i sekcji Stauroglottis[6].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2014-11-09].
  2. a b Phalaenopsis equestris. W: The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2014-11-09].
  3. a b c d Phalaenopsis equestris (Schauer) H. G. Reichenbach, Linnaea. 22: 864. 1849. W: Flora of China [on-line]. [dostęp 2014-11-09].
  4. a b c Krystyna Oszkinis: Storczyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2004, s. 287. ISBN 83-09-01774-X.
  5. Lutz Röllke: Storczyki. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2010, s. 139-143. ISBN 978-83-258-0326-1.
  6. Eric A. Christenson: Phalaenopsis – A Monograph, Timber Press Inc., Portland (Oregon) 2001, ​ISBN 0-88192-494-6
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Phalaenopsis equestris – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w południowej części Tajwanu oraz na Filipinach. Kwitnie od maja do września.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Phalaenopsis equestris ( السلوفاكية )

المقدمة من wikipedia SK
 src=
Phalaenopsis equestris

Lišajovec Phalaenopsis equestris Rchb.f. 1850 je rastlina z čeľade vstavačovité (Orcidaceae). Pochádza z Filipín, vyskytuje sa aj na Taiwane.

Je základom mnohých hybridných lišajovcov, ktoré sú dnes v masovej ponuke. Medzi hlavné znaky, ktoré prenáša na hybridné potomstvo je miniatúrny vzrast, veľký počet kvetov, rozvetvené súkvetie alebo červený pysk. Registrovaných je vyše 400 primárnych hybridov P. equestris.

Opis

Epifytická orchidea s krátkou stonkou skrytou v listových pošvách. Svetlozelené oválno-podlhovasté listy sú dlhé 10-20 cm, široké 5 – 6 cm.

Hnedá kvetná stonka je vzpriamená, na konci ohnutá až ovísavá, nesie strapec postupne dorastajúcich a otvárajúcich sa kvetov s priemerom do 25 mm. Kvety sú biele s ružovým nádychom až ružové, pysk je ružovo-fialový, postranné laloky so žltým nádychom.

Odrody a formy

Druh je prirodzene variabilný v závislosti od lokality. Opísané boli viaceré prírodné variety a formy. Všetky môžu sporadicky vytvárať pelorické kvety.

  • var. alba (Christ 2001)
    Kvety čisto biele, kalus so žltými až žltočervenými bodkami (alba = biela).
  • var. aurea
    Biele kvety, kalus je žltý, pysk čiastočne alebo úplne sýtožltý (aurea = zlatá).

Variety alba a aurea nesú rôzne recesívne mutácie, väčšinou v heterozygotnom genotype, takže potomstvo v prvej generácii po vzájomnom ich kríženci má divý fenotyp.

  • var. leucaspis (Rchb.f. 1881)
    Kvety majú divé sfarbenie, ale kalus a pysk sú biele, bez žltej farby, s výraznými červenými až hnedými bodkami. Podľa niektorých zdrojov sú tepaly ružové so zreteľným bielym okrajom (gr. leukos = biely, aspis = štít).
  • var. leucotanthe (Rchb.f. 1883)
    Má až 5 cm veľké kvety, biele až ružovkasté tepaly, pysk je tmavoružový, laterálne laloky biele, na báze žltkasté, kalus žltý s hnedými škvrnami.
    • var. aurantiaca (Gower 1892) je synonymum var. leucotanthe.
  • var. rosea (Valmayor & D. Tiu 1983)
    Kvetu sú sýtoružové, pysk tmavoružový, kvety sú menšie a okrúhlejšie; nazýva sa aj (nesprávne) var. ilocos podľa provincií Ilocos na filipínskom ostrove Luzon (rosea = ružová).
  • var. cyanochilus
    Má pysk výrazne dvojfarebný, na základe svetlý až žltý, distálne ružový až ružovomodrý (gr. kyanos = tmavý, modrý).
    • var. coerulea je synonymum var. cyanochilus

Medzi jedincami sa môžu sporadicky vyskytnúť farebné formy, ktoré nemajú konkrétne geografické rozšírenie a neboli uznané za odrody:

  • f. semi-alba
    Biele kvety ako ako var. alba, ale má žltý kalus, považuje sa za formu P. equestris var. alba.
  • f. orange
    Nie je botanická forma ale správne kultivar P. equestris ‘Yellow’, neskôr premenovaný na P. equestris ‘Orange’.

Synonymá

  • Phalaenopsis rosea (Lindl 1848)
  • Phalaenopsis rosea var. deliciosa (Burb. 1882)
  • Phalaenopsis stauroglottis (Hort. 1876)
  • Phalaenopsis riteiwanensis (Masamune 1934)
  • Stauroglottis equestris (Schauer 1843)

Prírodné hybridy

P. equestris vytvára viaceré prírodné hybridy

Galéria

Referencie

Iné projekty

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori a editori Wikipédie
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SK

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( السلوفاكية )

المقدمة من wikipedia SK
 src= Phalaenopsis equestris

Lišajovec Phalaenopsis equestris Rchb.f. 1850 je rastlina z čeľade vstavačovité (Orcidaceae). Pochádza z Filipín, vyskytuje sa aj na Taiwane.

Je základom mnohých hybridných lišajovcov, ktoré sú dnes v masovej ponuke. Medzi hlavné znaky, ktoré prenáša na hybridné potomstvo je miniatúrny vzrast, veľký počet kvetov, rozvetvené súkvetie alebo červený pysk. Registrovaných je vyše 400 primárnych hybridov P. equestris.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori a editori Wikipédie
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SK

Phalaenopsis equestris ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Phalaenopsis equestris[1] är en orkidéart som först beskrevs av Johannes Conrad Schauer, och fick sitt nu gällande namn av Heinrich Gustav Reichenbach. Phalaenopsis equestris ingår i brudorkidésläktet som ingår i familjen orkidéer.[2][3] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[2]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ Rchb.f., 1850 In: Linnaea 22: 864
  2. ^ [a b] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (27 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/details/species/id/9715388. Läst 26 maj 2014.
  3. ^ WCSP: World Checklist of Selected Plant Families

Externa länkar

Blue morpho butterfly 300x271.jpg Denna artikel om orkidéer saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Phalaenopsis equestris är en orkidéart som först beskrevs av Johannes Conrad Schauer, och fick sitt nu gällande namn av Heinrich Gustav Reichenbach. Phalaenopsis equestris ingår i brudorkidésläktet som ingår i familjen orkidéer. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Фаленопсис наїзник ( الأوكرانية )

المقدمة من wikipedia UK

Етимологія

У перекладі з латинської "I equester" (рідше equestris) - кінний, що належить до кінноти, кавалерійський, служба в кінноті, кінський, що належить до стану вершників, верхова їзда.

Вид не має усталеної української назви, в україномовних джерелах зазвичай використовується наукова назва Phalaenopsis equestris.

Англійська назва - The Horse Phalaenopsis.

Синоніми

  • Phalaenopsis equestris f. alba Hort. 1969
  • Phalaenopsis equestris f. alba [Hort] E A Christensen 2001
  • Phalaenopsis equestris f. aurea Christenson 2001
  • Phalaenopsis equestris f. cyanochila O. Gruss 2001
  • Phalaenopsis equestris [Schauer] Rchb.f var alba {Hort.] Sweet 1967
  • Phalaenopsis equestris [Schauer] Rchb.f var leucaspis Rchb.f 1881
  • Phalaenopsis equestris [Schauer] Rchb.f var leucotanthe Rchb.f 1883
  • Phalaenopsis equestris var. rosea Valmayor & D. Tiu in H. L. Valmayor 1984
  • Phalaenopsis esmeralda
  • Phalaenopsis riteiwanensis Masaume 1934
  • Phalaenopsis rosea Lindley 1848
  • Phalaenopsis rosea var aurantiaca Gower 1892
  • Phalaenopsis rosea var deliciosa Barb. 1882
  • Phalaenopsis rosea var leucaspis [Rchb.f] Rolfe 1886
  • Phalaenopsis stauroglottis [Schauer] Rchb.f 1881
  • Stauroglottis equestris Schauer 1843
  • Stauroglottis riteiwanensis (Masam.) Masam. 1934

Природничі гібриди

Природні різновиди

Phalaenopsis equestris f aureum toapel.jpg
  • Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb. f. var. equestris
  • Phalaenopsis equestris f. alba [Hort] E A Christensen 2001

Має синоніми:
Phalaenopsis equestris f. alba hort. 1969
Phalaenopsis equestris [Schauer] Rchb.f var alba {Hort.] Sweet 1967
Сепалії і петалії чисто білі, губа може бути як білої, так і білої з жовтою плямою.

  • Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb. f. aurea Christenson 2001

Сепаліі і петаліт білі, губа жовта, кінчик губи білуватий.

  • Phalaenopsis equestris var rosea (Valmayor & Tiu 1983)

Квіти меншого розміру, більш округлої форми, частково рожеві, губа темно-рожева. Синонім: Phalaenopsis equestris var llocos (за назвою острова, на якому було знайдено).

  • Phalaenopsis equestris var leucaspis [Schauer] Rchb.f 1849

Синонім: Phalaenopsis rosea var.leucaspis (Rolfe 1886)
Квіти іноді менше, ніж у номінальної форми Phalaenopsis equestris. Пелюстки білі з фіолетовим відтінком посилюється до основи пелюстків, губа фіолетова.

Так само є безліч невизнаних різновидів, без інформації про місцезнаходження в природі.

Біологічний опис

 src=
з книги John Lindley and Joseph Paxton, «Paxton's Flower Garden», 1852 р.

Мініатюрний моноподіальний епіфіт.
Стебло укорочене, повністю приховане основами листя. Коріння м'ясисте, гладке. Листя темно-зелене, овальне або довгасте, довжиною 10-20 см, шириною 5-6 см.
Квітконіс з'являється в пазусі нижнього листя, завдовжки до 30 см, багатоквітковий, китицеподібний або метельчатий. Продовжує зростання після початку цвітіння. Легко утворює "діток".
Квіти 1,5-3,5 см в діаметрі, від біло-рожевих до бузкових. Забарвлення квітів сильно варіює. Два піку цвітіння - навесні і восени, але може цвісти в будь-який час року.

Ареал, екологічні особливості

Філіппіни, Тайвань, Борнео.
На стовбурах і гілках дерев у вологих тропічних лісах на висотах до 300 метрів над рівнем моря.

Клімат на Філіппінах, на рівні моря в районі Маніли
Температура повітря не має великих сезонних змін: вдень 28-33 ° С, ніч 19-24 ° С.
Відносна вологість повітря 80-82%.
Сухий сезон з грудня по квітень, середньомісячне випадання опадів 10-90 мм. Вологий сезон з травня по листопад, середньомісячне випадання опадів 120-410 мм.

Історія опису

Вперше описаний Шауером в 1843 році під ім'ям Stauroglottis equestris. Рослини були привезені з острова Лусон і належали пану Мейєну. У 1848 р. Джон Ліндлі на рослинах з колекції Томаса Лоба, працівника фірми «Вейтч», повторно описав Phal. equestris, привласнивши їм назву Phalaenopsis rosea. У 1949 Phal. equestris отримав свою теперішню назву.

У культурі

Phalaenopsis equestris in pot.JPG

Температурна група - тепла. Для нормального цвітіння обов'язковий перепад температур день/ніч в 5-8°С.

Вимоги до освітлення: 1000-1200 FC, 10760-12912 lx [3].

Рослина толерантна до вологості повітря, добре росте при 60-80%. Квітконоси обрізають тільки після природного всихання. Розмножується "дітками" легко утворюються на квітконосах при високій вологості повітря. Додаткова інформація про агротехніки у статті Фаленопсис.

Вид активно використовується в гібридизації.

Первинні гібриди (грекси)

  • Ambotris - amboinensis х equestris (Fredk. L. Thornton) 1970
  • Anthony The - cochlearis х equestris (Atmo Kolopaking) 1981
  • Apricot Glow - fasciata х equestris (Fredk. Thornton) 1979
  • Artemis (= Younes Resal) - amabilis х equestris (Veitch) 1892
  • Bernice Maskin - gigantea х equestris (Dr Henry M Wallbrunn) 1977
  • Borobudur - equestris х fimbriata (Atmo Kolopaking) 1980
  • Carolina Tiny Phil - philippinensis х equestris (Lenette Greenhouses) 1992
  • Cassandra - equestris х stuartiana (Veitch) 1896
  • Christine Magro - equestris х javanica (Luc Vincent) 1994
  • Cornustris - equestris х cornu-cervi (Dr Henry M Wallbrunn) 1967
  • Ellen Hanoppo - equestris х fuscata (Atmo Kolopaking) 1984
  • Equalacea - equestris х violacea (Fredk. L. Thornton) 1967
  • Equicorning - equestris х corningiana (Masao Kobayashi) 1996
  • Equitrana - equestris х sumatrana (Fredk. L. Thornton) 1967
  • Equiwilson - equestris х wilsonii (Masao Kobayashi) 1996
  • Flores Rose - equestris х floresensis (Hou Tse Liu) 2000
  • Hebe - sanderiana х equestris (Veitch) 1897
  • Hiroshima Equmo - equestris х modesta (Masao Kobayashi) 1994
  • Hiroshima Tetratris - speciosa х equestris (Masao Kobayashi) 1995
  • Jean-François - equestris х bastianii (Luc Vincent) 2002
  • Kuntrarti Rarashati - equestris х venosa (Atmo Kolopaking) 1986
  • Linda Cheok - manii х equestris (Cheok Jiak Kim (Mrs Lester McCoy)) 1964
  • Linda Grainger - equestris х inscriptiosinensis (Luc Vincent) 1995
  • Little Sister - maculata х equestris (Herb Hager Orchids) 1973
  • Mahinhin - equestris х lueddemanniana (John H Miller) 1957
  • Memoria Hans-Werner Pelz - equestris х pulchra (Olaf Gruss (Hw. Pelz)) 2003
  • Memoria Herman Sweet - equestris х stobartiana (Brekinridge) 1999
  • Partris - equestris х parishii (Fredk. L. Thornton) 1965
  • Rose Marie - mariae х equestris (Oscar Kirsch) 1961
  • Schiller's Horse - schilleriana х equestris (Kunshan Biotec. (O / U)) 2006
  • Silbergrube - celebensis х equestris (Erwin Burkhardt) 1989
  • Taida Sunshine - equestris х tetraspis (Taida Horticultural Co Ltd) 1997
  • Tassanee Jongdamkerng - equestris х appendiculata (Yanyong Punpreuk) 2007
  • Venus - lindenii х equestris (A. Misumi) 1923
  • Без назви - equestris х chibae (Hou Tse Liu) 2008

Хвороби та шкідники

Примітки

  1. Назва «Фаленопсис наїзник» використано у перекладі книги Єжек Зденек, Орхідеї. Ілюстрована енциклопедія. Видавництво: Лабіринт, 2005 р.
  2. Tsai CC, Huang SC, Huang PL, Chen FY, Su YT, Chou CH Molecular evidence for the natural hybrid origin of Phalaenopsis × intermedia Lindl. 2006. Journal of horticultural science & biotechnology ISSN 1462-0316
  3. 版权所有 请勿 任意 转载

Література

  • Christenson, E. A. 2001. Phalaenopsis: a monograph. (Monog Phalaenopsis) 239-242.
  • Gruss O, 2001, Phalaenopsis equestris forma cyanochila, eine neue Farbform. Orchidee 52. (6): 749
  • Luckel E, 1980, Zum Titelbild: Phalaenopsis rosea Lindley gleich Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb. f. Orchidee 31. (6): 221 - 226
  • Lecoufle M, 1979, Phalaenopsis equestris Rchb. f. (Phalaenopsis equestre) Phalaenopsis rosea Ldl. (Phalaenopsis aux fleurs roses) synonymes. Orchidophile 10. (39): 1392
  • Miller J, 1975, Notes on the distribution of Phalaenopsis in the Philippines with a useful climate summary: part 4. Phalaenopsis lindenii, Phalaenopsis equestris and Phalaenopsis micholitzii. Orchid Dig. 39. (1): 24-25
  • Sweet HR, 1972, Observations on the genus Phalaenopsis: part 11. Phalaenopsis equestris and P.lindeni. Orchid Dig. 36. (6): 207-208

Посилання

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори та редактори Вікіпедії
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia UK

Phalaenopsis equestris ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Phalaenopsis equestris là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được (Schauer) Rchb.f. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1850.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Phalaenopsis equestris. Truy cập ngày 7 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết liên quan đến tông lan Vandeae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Phalaenopsis equestris: Brief Summary ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Phalaenopsis equestris là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được (Schauer) Rchb.f. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1850.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Фаленопсис наездник ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
 src=
из книги John Lindley and Joseph Paxton, «Paxton's Flower Garden», 1852 г.

Миниатюрный моноподиальный эпифит.
Стебель укороченный, полностью скрыт основаниями листьев. Корни мясистые, гладкие. Листья темно-зеленые, овальные или продолговатые, длиной 10-20 см, шириной 5-6 см.
Цветонос появляется в пазухе нижних листьев, длиной до 30 см, многоцветковый, кистеобразный или метельчатый. Продолжает рост после начала цветения. Легко образует "деток".
Цветы 1,5-3,5 см в диаметре, от бело-розовых до сиреневых. Окраска цветов сильно варьирует. Два пика цветения - весной и осенью, но может цвести в любое время года.

Ареал, экологические особенности

Филиппины, Тайвань, Борнео.
На стволах и ветвях деревьев во влажных тропических лесах на высотах до 300 метров над уровнем моря.

Климат на Филиппинах, на уровне моря в районе Манилы
Температура воздуха не имеет больших сезонных изменений: днем 28-33°С, ночь 19-24°С.
Относительная влажность воздуха 80-82%.
Сухой сезон с декабря по апрель, среднемесячное выпадение осадков 10-90 мм. Влажный сезон с мая по ноябрь, среднемесячное выпадение осадков 120-410 мм.

История описания

Впервые описан Шауэром в 1843 году под именем Stauroglottis equestris. Растения были привезены с острова Лусон и принадлежали господину Мейену. В 1848 г. Джон Линдли на растениях из коллекции Томаса Лобба, работника фирмы «Вейтч», повторно описал Phal. equestris, присвоив им название Phalaenopsis rosea. В 1949 Phal. equestris получил своё настоящее название.

В культуре

Phalaenopsis equestris in pot.JPG

Температурная группа — теплая. Для нормального цветения обязателен перепад температур день/ночь в 5-8°С.

Требования к освещению: 1000—1200 FC, 10760—12912 lx[4].

Растение толерантно к влажности воздуха, хорошо растет при 60-80 %. Цветоносы обрезают только после естественного усыхания. Размножается "детками" легко образующимися на цветоносах при высокой влажности воздуха. Дополнительная информация о агротехнике в статье Фаленопсис.

Вид активно используется в гибридизации.

Первичные гибриды (грексы)

  • Ambotris - amboinensis х equestris (Fredk. L. Thornton) 1970
  • Anthony The - cochlearis х equestris (Atmo Kolopaking) 1981
  • Apricot Glow - fasciata х equestris (Fredk. Thornton) 1979
  • Artemis (=Younes Resal) - amabilis х equestris (Veitch) 1892
  • Bernice Maskin - gigantea х equestris (Dr Henry M Wallbrunn) 1977
  • Borobudur - equestris х fimbriata (Atmo Kolopaking) 1980
  • Carolina Tiny Phil - philippinensis х equestris (Lenette Greenhouses) 1992
  • Cassandra - equestris х stuartiana (Veitch) 1896
  • Christine Magro - equestris х javanica (Luc Vincent) 1994
  • Cornustris - equestris х cornu-cervi (Dr Henry M Wallbrunn) 1967
  • Ellen Hanoppo - equestris х fuscata (Atmo Kolopaking) 1984
  • Equalacea - equestris хviolacea (Fredk. L. Thornton) 1967
  • Equicorning - equestris х corningiana (Masao Kobayashi) 1996
  • Equitrana - equestris х sumatrana (Fredk. L. Thornton) 1967
  • Equiwilson - equestris х wilsonii (Masao Kobayashi) 1996
  • Flores Rose - equestris х floresensis (Hou Tse Liu) 2000
  • Hebe - sanderiana х equestris (Veitch) 1897
  • Hiroshima Equmo - equestris х modesta (Masao Kobayashi) 1994
  • Hiroshima Tetratris - speciosa х equestris (Masao Kobayashi) 1995
  • Jean-François - equestris х bastianii (Luc Vincent) 2002
  • Kuntrarti Rarashati - equestris х venosa (Atmo Kolopaking) 1986
  • Linda Cheok - manii х equestris (Cheok Jiak Kim (Mrs Lester McCoy)) 1964
  • Linda Grainger - equestris х inscriptiosinensis (Luc Vincent) 1995
  • Little Sister - maculata х equestris (Herb Hager Orchids) 1973
  • Mahinhin - equestris х lueddemanniana (John H Miller) 1957
  • Memoria Hans-Werner Pelz - equestris х pulchra (Olaf Gruss (H-w. Pelz)) 2003
  • Memoria Herman Sweet - equestris х stobartiana (Brekinridge) 1999
  • Partris - equestris х parishii (Fredk. L. Thornton) 1965
  • Rose Marie - mariae х equestris (Oscar Kirsch) 1961
  • Schiller's Horse - schilleriana х equestris (Kunshan Biotec. (O/U)) 2006
  • Silbergrube - celebensis х equestris (Erwin Burkhardt) 1989
  • Taida Sunshine - equestris х tetraspis (Taida Horticultural Co Ltd) 1997
  • Tassanee Jongdamkerng - equestris х appendiculata (Yanyong Punpreuk) 2007
  • Venus - lindenii х equestris (A. Misumi) 1923
  • Без названия - equestris х chibae (Hou Tse Liu) 2008

Болезни и вредители

Примечания

  1. Об условности указания класса однодольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Однодольные».
  2. Название «Фаленопсис наездник» использовано в переводе книги Ежек Зденек, Орхидеи. Иллюстрированная Энциклопедия. Издательство: Лабиринт, 2005 г.
  3. Tsai C.C., Huang S.C., Huang P.L., Chen F.Y., Su Y.T., Chou C.H. Molecular evidence for the natural hybrid origin of Phalaenopsis × intermedia Lindl. 2006. Journal of horticultural science & biotechnology ISSN 1462-0316
  4. 版權所有 請勿任意轉載 (недоступная ссылка)
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Фаленопсис наездник: Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
 src= из книги John Lindley and Joseph Paxton, «Paxton's Flower Garden», 1852 г.

Миниатюрный моноподиальный эпифит.
Стебель укороченный, полностью скрыт основаниями листьев. Корни мясистые, гладкие. Листья темно-зеленые, овальные или продолговатые, длиной 10-20 см, шириной 5-6 см.
Цветонос появляется в пазухе нижних листьев, длиной до 30 см, многоцветковый, кистеобразный или метельчатый. Продолжает рост после начала цветения. Легко образует "деток".
Цветы 1,5-3,5 см в диаметре, от бело-розовых до сиреневых. Окраска цветов сильно варьирует. Два пика цветения - весной и осенью, но может цвести в любое время года.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

桃紅蝴蝶蘭 ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科
二名法 Phalaenopsis equestris
(Schauer) Rchb.f

桃紅蝴蝶蘭学名Phalaenopsis equestris),又名小兰屿蝴蝶兰姬蝴蝶蘭兰屿小蝴蝶兰,是蝴蝶蘭屬蘭花,原生於菲律賓台灣,因产於小蘭嶼而得名。本種花序有10到15朵約25毫米直徑的[1] 桃紅蝴蝶蘭在培育新品種上發揮了重要作用,它經常被用來與其他蝴蝶蘭雜交。它在國際花卉貿易已成為重要的商品。

这种兰花的基因很有特点,其基因数目类似人类的基因数目。[2]

在兰花器官发育的分子研究中,桃红蝴蝶兰是最广泛使用的模式物种。桃红蝴蝶兰也是第一种发表了基因组序列的兰科植物。

變種

該種在形態和花的顏色上差異很大,有以下幾種變種出現: [3]

  • Phalaenopsis equestris var. alba
  • Phalaenopsis equestris var. aurea
  • Phalaenopsis equestris var. rosea
  • Phalaenopsis equestris var. leucaspis

花青素類胡蘿蔔素影響所致而出現不同顏色的唇瓣。 [4]

  •  src=

    Phalaenopsis equestris var. aurea

  •  src=

    Phalaenopsis equestris var. leucaspis

參考文獻

  1. ^ "Botanica. The Illustrated AZ of over 10000 garden plants and how to cultivate them", p. 658-659. Könemann, 2004. ISBN 3-8331-1253-0
  2. ^ 中国研究称小兰屿蝴蝶兰基因数目类似人类. 搜狐健康. 2009-11-16 [2010-01-24] (中文(中国大陆)‎).
  3. ^ Ching-Yan Tang† and Wen-Huei Chen, "Breeding an development of new varietiesd in Phalaenopsis" Orchid biotechnology. World Scientific, Singapore, 2007[永久失效連結]
  4. ^ Fu YM, Chen WH, Tsai WT; 等. Studies on floral color heredity of Phalaenopsis equestris. Report of the Taiwan Sugar Research Institute. 1996, 152: 35–49. 引文格式1维护:显式使用等标签 (link)
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科

桃紅蝴蝶蘭: Brief Summary ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

桃紅蝴蝶蘭(学名:Phalaenopsis equestris),又名小兰屿蝴蝶兰、姬蝴蝶蘭、兰屿小蝴蝶兰,是蝴蝶蘭屬蘭花,原生於菲律賓台灣,因产於小蘭嶼而得名。本種花序有10到15朵約25毫米直徑的。 桃紅蝴蝶蘭在培育新品種上發揮了重要作用,它經常被用來與其他蝴蝶蘭雜交。它在國際花卉貿易已成為重要的商品。

这种兰花的基因很有特点,其基因数目类似人类的基因数目。

在兰花器官发育的分子研究中,桃红蝴蝶兰是最广泛使用的模式物种。桃红蝴蝶兰也是第一种发表了基因组序列的兰科植物。

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科