الأسماء في صفحات التنقل
El malcoha sirkir[2] (Phaenicophaeus leschenaultii), ye una especie d'ave de la familia Cuculidae.
Mide unos 42 cm de llargu. El so plumaxe ye de color ablondu, y la so llarga y gruesa cola tien plumes con estremos blancos prominentes. Lo cual ye niciu del so parentescu col cucal.[3] El so picu tien forma de gabitu de coloración coloráu brillante y mariellu. Dambos sexos son similares, Pero los xuveniles son menos llamativos y tienen un rayáu nel so envés.
Caza ente los parrotales, en busca d'alimentos; inseutos, llagarteses, frutes nel suelu y bayes, etc. Cuerre con rapidez pol sotobosque paeciendo una mangosta. Tien una amenorgada capacidá de vuelu, pero engata a los árboles con rapidez, saltando de caña en caña con gran axilidá, de manera similar al cucal.[4] La so llamada ye un "bzuk... bzuk" baxu; tamién tienen una llamada d'alarma que suena "p'tang" con una carauterística metálica nel timbre.[5]
Al igual qu'otros cuquiellos Malkohes, non parasita pa guarar. La temporada de reproducción va de marzu a agostu (dependiendo de la llatitú). El so nial ye pocu fondu formáu por fibres vexetales enxareyaes con fueyes verdes, al cual constrúi nun parrotal espinosu por casu de Euphorbia, o sapling n'altores de 2 a 7 m. La so puesta consiste de 2 a 3 güevos con una testura ablancazada tipo tiza.
El so nome conmemora al botánicu francés Jean Baptiste Leschenault de la Tour.
Ye una especie residente del subcontinente indiu. Habita en tola zona sub-Himalaya del subcontinente indiu, Bangladex, Sri Lanka; partes de Paquistán y Rayastán. Dacuando considérase esisten tres races, con variaciones na so coloración.
Principalmente son aves terrestres, habitando en zona de parrotales o bosquecillos espinosos, y xungla secundaria deciduous. Viven en pareyes o solos.
Forma de la cabeza Image:
En Hyderabad, India
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El malcoha sirkir (Phaenicophaeus leschenaultii), ye una especie d'ave de la familia Cuculidae.
La malcoha bec de corall (Taccocua leschenaultii) és un ocell de la família dels cucúlids (Cuculidae) i única espècie del gènere Taccoua Lesson, R, 1830, si bé s'ha situat al gènere Phaenicophaeus. Habita estepes i semideserts de Pakistan i l'Índia.
La malcoha bec de corall (Taccocua leschenaultii) és un ocell de la família dels cucúlids (Cuculidae) i única espècie del gènere Taccoua Lesson, R, 1830, si bé s'ha situat al gènere Phaenicophaeus. Habita estepes i semideserts de Pakistan i l'Índia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cog Sirkeer (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cogau Sirkeer) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Taccocua leschenaultii; yr enw Saesneg arno yw Sirkeer cuckoo. Mae'n perthyn i deulu'r Cogau (Lladin: Cuculidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. leschenaultii, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r cog Sirkeer yn perthyn i deulu'r Cogau (Lladin: Cuculidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cog beunaidd Dromococcyx pavoninus Cog ddaear adeingoch Neomorphus rufipennis
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cog Sirkeer (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cogau Sirkeer) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Taccocua leschenaultii; yr enw Saesneg arno yw Sirkeer cuckoo. Mae'n perthyn i deulu'r Cogau (Lladin: Cuculidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. leschenaultii, sef enw'r rhywogaeth.
Der Sirkarkuckuck (Taccocua leschenaultii, Syn. Phaenicophaeus leschenaultii; Zanclostomus sirkee) ist eine Vogelart aus der Familie der Kuckucke (Cuculidae).[1]
Er wird nicht mehr zur Gattung Phaenicophaeus gezählt.[2]
Der lateinische Name ehrt den Naturforscher Jean-Baptiste Leschenault de La Tour.
Er kommt in Indien, Nepal, Pakistan und Sri Lanka vor.
Sein Verbreitungsgebiet umfasst trockenen Sekundärwald, (dornige) busch- oder mit dichtem Gras bestandene Lebensräume, gerne auch mit Lantana oder Akazien bewachsen.[3][4][5]
Der Sirkarkuckuck ist etwa 23 cm groß, das Männchen wiegt um die 174 g. Die Geschlechter unterscheiden sich nicht. Die Oberseite ist sandfarben bis rotbraun mit schwarzen Streifen auf Kopf und Brust. Der Schnabel ist hell kirschrot, die hakenförmige Spitze gelb, er hat eine dunkle, weiß umrandete Maske. Der lange gestufte Schwanz ist schwärzlich-braun mit breiten weißen Enden der äußeren Steuerfedern. Insgesamt erinnert der Vogel an einen Spornkuckuck.[3][4]
Der nur selten zu hörende Ruf des Männchens wird als gelegentliches quiekendes „kek-kek-kek-kerek-kerek“ beschrieben.[3]
Es werden folgende Unterarten anerkannt:[3][6]
Die Nahrung besteht aus großen Insekten wie Grashüpfer, Heuschrecken, Fangschrecken, Raupen, Termiten, auch Echsen, Früchte und Beeren. Die Nahrung wird überwiegend auf dem Boden gesucht.[5]
Die Brutzeit liegt zwischen Juni und September in Indien, zwischen Juni und Juli in Sri Lanka. Das erdbodennahe Nest ist eine flache Schale aus mit grünen Blättern ausgelegten Zweigen. Meist werden 2 Eier gelegt.[3]
Anders als viele Kuckucke ist er kein obligater Brutschmarotzer, sondern zieht seinen Nachwuchs selbst groß.[5]
Diese Art gilt als nicht gefährdet (Least Concern).[7]
Der Sirkarkuckuck (Taccocua leschenaultii, Syn. Phaenicophaeus leschenaultii; Zanclostomus sirkee) ist eine Vogelart aus der Familie der Kuckucke (Cuculidae).
Er wird nicht mehr zur Gattung Phaenicophaeus gezählt.
Der lateinische Name ehrt den Naturforscher Jean-Baptiste Leschenault de La Tour.
Er kommt in Indien, Nepal, Pakistan und Sri Lanka vor.
Sein Verbreitungsgebiet umfasst trockenen Sekundärwald, (dornige) busch- oder mit dichtem Gras bestandene Lebensräume, gerne auch mit Lantana oder Akazien bewachsen.
न्याउरी मालकौवा (Phaenicophaeus leschenaultii) नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो ।
கள்ளிக் குயில் (Phaenicophaeus leschenaultii), என்பது குயிற் குடும்பத்தில் பூங்குயில் பேரினத்தில் உள்ள ஒரு பறவையினமாகும். இது இந்தியத் துணைக்கண்டத்தைச் சேர்ந்தது.
கள்ளிக்குயில்கள் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் இமயம் சார்ந்த பகுதிகளிலும், ராஜஸ்தான், பாக்கித்தான் என்பவற்றின் சில பகுதிகளிலும் வங்காளதேசம், இலங்கை ஆகிய நாடுகளிலும் காணப்படுகின்றன. இவற்றின் நிற வேறுபாடுகள் காரணமாக இவை மூன்று வெவ்வேறு இனங்களாகச் சிலவேளைகளில் வரையறுக்கப்படுவதுண்டு.
இவை 42 செமீ வரை வளரக்கூடிய பெரிய பறவையினமாகும். இப்பறவையினம் பொதுவாக மண்ணிறம் அல்லது செம்மண்ணிறம் கொண்டதாகக் காணப்படும். நிறை கூடியதாயும் நீண்டும் காணப்படும் இப்பறவையினத்தின் வால் நுனியில் வெண்ணிறமான பக்கக் கோட்டமைப்பில் அமைந்த இறகுகளைக் கொண்டிருக்கும். இது செம்பகங்களை ஒத்துக் காணப்படும்.[2] இதன் சொண்டு கீழ் நோக்கி வளைந்தும் பிரகாசமான சிவப்பு அல்லது மஞ்சள் நிறம் கொண்டு காணப்படும். இவற்றின் ஆண், பெண் பறவைகள் நிறத்தினடிப்படையில் ஒரே மாதிரியாகக் காணப்பட்டாலும் குஞ்சுகள் நிறம் மங்கியனவாக இருக்கும். இதன் ஒலி "பிசுக்...பிசுக்" என்பது போலிருக்கும். சில வேளைகளில் "ப்..தங்" என்பது போன்ற ஒலியையும் ஏற்படுத்தும்.
சிறுகீற்றுப் பூங்குயில்கள் பொதுவாக பெரு நிலப் பகுதியில், திறந்தவெளிப் புதர்கள், முட்காடுகள், சிறு காடுகள் போன்றவற்றிலேயே காணப்படும். இவை தனித்தோ, சோடியாகவோ காணப்படலாம். இவை பூச்சிகள், பல்லிகள், சிறு பழங்கள் போன்றவற்றை உணவுக்காகப் பெறத் தக்க வகையில் இவற்றில் உடலமைப்பு வளைந்து காணப்படும். இப்பறவைகள் புதர்களுக்கிடையே கீரிப்பிள்ளைகள் போன்று மிக வேகமாக ஓடக்கூடியனவாகும். மிகக் குறைவாகவே பறக்கக்கூடிய இப்பறவைகள் கிளைக்குக் கிளை தாவி மரங்களில் மிக வேகமாக ஏறக்கூடியனவாகும்.[3] (Glaucidium radiatum)
இவை பூச்சிகளையும், மயிர்க்கொட்டிகளையும், சிறு முண்ணாணிகளையுமே உணவாகக் கொண்டபோதிலும் சிறு பழங்களையும் சில வேளைகளில் உண்பதுண்டு.[4]
சிறுகீற்றுப் பூங்குயில் ஏனைய பூங்குயில்களைப் போன்றே ஒட்டுண்ணியல்லாததாகும். இதன் பொதுவான இனப்பெருக்க காலம் மார்ச்சு முதல் ஓகத்து வரையிலுமாயினும், இது வாழும் இடத்துக்கேற்ப சற்று வேறுபடும். முட்தாவரங்களில் 2 முதல் 7 மீற்றர் வரையான உயரத்தில் இது பசிய இலைகளைக் கொண்டு கூடுகளை அமைத்துக்கொள்ளும். ஒரு முறைக்கு இரண்டு அல்லது மூன்று முட்டைகளை இடும். முட்டைகள் வெண்கட்டி போன்ற நிறத்திற் காணப்படும்.
தலையமைப்பு
கள்ளிக் குயில் (Phaenicophaeus leschenaultii), என்பது குயிற் குடும்பத்தில் பூங்குயில் பேரினத்தில் உள்ள ஒரு பறவையினமாகும். இது இந்தியத் துணைக்கண்டத்தைச் சேர்ந்தது.
The sirkeer malkoha or sirkeer cuckoo (Taccocua leschenaultii), is a non-parasitic cuckoo found in dry scrub forest and open woodland habitats in the Indian subcontinent. The species is long-tailed, largely olive brown on the upper side with a distinctive curved red beak tipped in yellow. They forage singly or in pairs mainly on or close to the ground creeping between grasses and bushes, often on rocky habitats where they feed on small lizards, insects, and sometimes berries and seeds. They are very silent and the sexes are identical in plumage.
The sirkeer cuckoo is about 42–44 centimetres (16+1⁄2–17+1⁄4 in) long with dark olive brown on the back, wings and the central tail feathers. The underside is rufous. A greenish gloss is visible on the wing and dark parts of the tail feathers. The feathers have dark shafts which are especially prominent on the breast as streaks. The tail is graduated (with outer feathers being sequentially shorter) and tipped broadly in white. The upper tail coverts are long. The chin, throat and breast are pale. The most distinctive feature is the curved red bill with a yellow tip. The eyes have curved and long bristles around the eye but not behind it that resemble eyelashes (an adaptation to protect their eyes when creeping through grass and vegetation) and the iris is reddish brown. They have a short and pale whitish streak over and below the eye and a thin line of black feathers in line with the commissure of the bill that reaches under the eye. A dark bare patch of skin around the eye that tapers behind it exaggerates the size of the eye. The legs are grey.[3][4][5]
They have zygodactyle feet and are forage on the ground, on rocks or between grass and bushes in scrub and thin forest, often in hilly ground but generally below an altitude of about 1500 m above sea level. They feed on caterpillars, insects and other invertebrates, small vertebrates,[6] and on berries and seeds. When disturbed they creep through dense bushes and run on the ground almost appearing like a mongoose. Their flight is weak. They are normally very silent but produce a low buzzing zwik, or a sharp and repeated kik or kek sounds with a tone similar to the calls of a rose-ringed parakeet.[4] The primaries at the wing tip from the longest to the shortest are 7>6>5>8>4>3>2>1>9>10.[7] The primary moult is from August to December while the second moult occurs in April.[8]
The populations, P. l. sirkee in northwestern India (Rajasthan, Gujarat and Sind) are pale and have a yellowish throat and breast. The populations in the Eastern Himalayas are darker and larger and are considered to be a subspecies infuscata described by Edward Blyth (Latin scholars suggest it should be spelled infuscatus when used in the genus Phaenicophaeus[10]). The nominate subspecies is intermediate in coloration and is distributed across Peninsular India and extends into Sri Lanka.[4]
The species is placed in the genus Taccocua erected by Lesson in 1831 but some authors place it in the genus Phaenicophaeus.[11] The genus Taccocua was separated from that of Rhopodytes (usually merged into Phaenicophaeus) by the bill being narrower at the base and the upper mandible being festooned at the base. The generic name is derived from the French word taco used for lizard cuckoos in the genus Coccyzus (earlier Saurothera) combined with the genus name Coua[7] while the species epithet commemorates the French botanist Jean Baptiste Leschenault de la Tour while the name sirkeer has been claimed by James Jobling to be from the local name sirkee used for the bird in Gujarat[12] although Blanford noted that the supposed Indian names Surkool or Sircea of Latham[13] were untraceable.[14] One theory is that they were often found in areas with reeds called sirkanda (Saccharum sp., possibly S. bengalense Retz.[15]) in northern India from which mats used as curtains known as sirkee (sirkean in plural) were manufactured.[16] Across much of northern India, it is known locally as junglee tota meaning 'jungle parrot' (or 'parakeet') based on the similarity of the bill to that of the locally familiar rose-ringed parakeet.[4]
All of the sub-Himalayan Indian subcontinent, Bangladesh, Sri Lanka; patchily in Pakistan and Rajasthan. They are thought to have expanded into the Sind region in the 1930s following the construction of the Sukkur barrage and the extension of canal irrigation.[17] Three subspecies have been designated, varying in colouration but showing continuous variation and having no disjunctions in their distribution ranges.[4]
This cuckoo, like other malkohas, is non-parasitic. The breeding season varies from March to August. Their courtship display involves pairs bowing with the tail splayed wide, held upright and looking like an open fan. The plumage is puffed out and the bowing is followed by raising their head high and holding the bill upward for a few seconds. The bills are held open during the display and the pairs produce clicking sounds.[18] The nest is a broad saucer of twigs placed in a low bush or tree and lined with green leaves. The clutch is two to three eggs which are pale yellowish brown with a glaze that is lost when washed.[3] Both sexes incubate but the period is undocumented.[4]
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) The sirkeer malkoha or sirkeer cuckoo (Taccocua leschenaultii), is a non-parasitic cuckoo found in dry scrub forest and open woodland habitats in the Indian subcontinent. The species is long-tailed, largely olive brown on the upper side with a distinctive curved red beak tipped in yellow. They forage singly or in pairs mainly on or close to the ground creeping between grasses and bushes, often on rocky habitats where they feed on small lizards, insects, and sometimes berries and seeds. They are very silent and the sexes are identical in plumage.
La Helbruna malkohao (Phaenicophaeus leschenaultii), estas specio de la kukoledoj, familio de la ordo de birdoj, nome Cuculiformes, kiuj inkludas ankaŭ la vojkurulojn, la aniojn, la centropojn kaj la hoacinon. Ĝi estas loĝanta birdo en la Hinda subkontinento.
Ĉie sub Himalajo en Hinda subkontinento, tio estas Bangladeŝo, Srilanko; kaj laŭ regionoj en Pakistano kaj Raĝastano. Foje ĝi estis konsiderita kiel tri rasoj, variantaj laŭ koloro.
Tiu kukolo, kiel aliaj Malkohaoj estas neparazita.
La scienca nomo de tiu ĉi specio rememoras la francan botanikiston Jean Baptiste Leschenault de la Tour.
La Helbruna malkohao (Phaenicophaeus leschenaultii), estas specio de la kukoledoj, familio de la ordo de birdoj, nome Cuculiformes, kiuj inkludas ankaŭ la vojkurulojn, la aniojn, la centropojn kaj la hoacinon. Ĝi estas loĝanta birdo en la Hinda subkontinento.
El malcoha sirkir[2] (Taccocua leschenaultii), es una especie de ave de la familia Cuculidae.
Mide unos 42 cm de largo. Su plumaje es de color rufo, y su larga y gruesa cola posee plumas con extremos blancos prominentes. Lo cual es indicio de su parentesco con el cucal.[3] Su pico posee forma de gancho de coloración rojo brillante y amarillo. Ambos sexos son similares, Pero los juveniles son menos llamativos y poseen un rayado en su dorso.
Caza entre los arbustos, en búsqueda de alimentos; insectos, lagartijas, frutas en el suelo y bayas, etc. Corre con rapidez por el sotobosque pareciendo una mangosta. Posee una reducida capacidad de vuelo, pero trepa a los árboles con rapidez, saltando de rama en rama con gran agilidad, de manera similar al cucal.[4] Su llamada es un "bzuk... bzuk" bajo; también poseen una llamada de alarma que suena "p'tang" con una característica metálica en el timbre.[5]
Al igual que otros cucos Malkohas, no parasita para incubar. La temporada de reproducción va de marzo a agosto (dependiendo de la latitud). Su nido es poco profundo formado por fibras vegetales entrelazadas con hojas verdes, al cual construye en un arbusto espinoso por ejemplo de Euphorbia, o sapling en alturas de 2 a 7 m. Su puesta consiste de 2 a 3 huevos con una textura blanquecina tipo tiza.
Su nombre conmemora al botánico francés Jean Baptiste Leschenault de la Tour.
Es una especie residente del subcontinente indio. Habita en toda la zona sub-Himalaya del subcontinente indio, Bangladés, Sri Lanka; partes de Pakistán y Rajastán. A veces se considera existen tres razas, con variaciones en su coloración.
Principalmente son aves terrestres, habitando en zona de arbustos o bosquecillos espinosos, y jungla secundaria deciduous. Viven en parejas o solos.
Forma de la cabeza
En Hyderabad, India
Datos: Q1259789
Multimedia:
Especies: Phaenicophaeus leschenaultii
Taccocua leschenaultii Taccocua generoko animalia da. Hegaztien barruko Cuculidae familian sailkatua dago.
Taccocua leschenaultii
Le Malcoha sirkir (Taccocua leschenaultii) est une espèce d'oiseau de la famille des Cuculidae.
Son aire de répartition s'étend sur le Pakistan, l'Inde, le Népal, le Bhoutan, le Sri Lanka, le Bangladesh et la Birmanie.
C'est un grand oiseau de 42 cm. Il est parfois classé dans le genre Phaenicophaeus, des études récentes[1] ont conduit à le replacer dans le genre Taccocua dont il est l'unique espèce. Son nom binominal d'espèce commémore le naturaliste français Jean Baptiste Louis Claude Leschenault de la Tour (1773-1826).
Taccocua leschenaultii
Le Malcoha sirkir (Taccocua leschenaultii) est une espèce d'oiseau de la famille des Cuculidae.
La malcoa sirkir o cuculo di Sirkeer (Taccocua leschenaultii Lesson, 1830), è un uccello della famiglia dei Cuculidae e unico rappresentante del genere Taccocua[1].
Questo uccello vive nell'Asia meridionale, dal Pakistan al Myanmar, compresi lo Sri Lanka, il Bhutan e il Nepal.
Taccocua leschenaultii talvolta viene inserito nel genere Phaenicophaeus.
Ha tre sottospecie[1]:
La malcoa sirkir o cuculo di Sirkeer (Taccocua leschenaultii Lesson, 1830), è un uccello della famiglia dei Cuculidae e unico rappresentante del genere Taccocua.
De Indische malkoha (Taccocua leschenaultii) is een vogel uit de familie Cuculidae (koekoeken).
Deze soort komt voor in Pakistan en India en telt 3 ondersoorten:
Sirkeermalkoha[2] (Taccocua leschenaultii) är en fågel i familjen gökar inom ordningen gökfåglar.[3]
Sirkeermalkoha delas in i tre underarter:[3]
Tidigare inkluderades den tillsammans med övriga malkohor i släktet Phaenicophaeus men lyfts efter genetiska studier[4] numera oftast ut till det egna släktet Taccocua.[3][2]
Arten har ett stort utbredningsområde och en population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som förhållandevis sällsynt.
Sirkeer är ett indiskt ord för en buntad vassmatta som användes för att göra exempelvis möbler. Sirkeermalkohan trivs i vass. Dess vetenskapliga artnamn hedrar Jean Baptiste Louis Claude Théodore Leschenault de la Tour (1773-1826), fransk botaniker och ornitolog verksam som samlare av specimen i bland annat Indien och Ceylon 1816-1822.[5]
Wikimedia Commons har media som rör sirkeermalkoha.
Phaenicophaeus leschenaultii là một loài chim trong họ Cuculidae.[2]
