الأسماء في صفحات التنقل
Pinus greggii (lat. Pinus greggii) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Pinus greggii (lat. Pinus greggii) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
Pinus greggii ist eine nur in Mexiko heimische Pflanzenart der Gattung Kiefern (Pinus). Ihr botanischer Name ehrt den amerikanischen Kaufmann und Naturforscher Josiah Gregg (1806–1850).
Pinus greggii ist ein mittelgroßer Baum, der Wuchshöhen von 10 bis 25 Meter erreicht. Die Krone ist unregelmäßig rundlich. Die unteren Äste waagrecht bis abwärts gerichtet. Bei solitär wachsenden Bäumen stehen die Äste oft nahe am Boden, die Krone ist dicht und buschig. Die Borke ist bei reifen Bäumen im unteren Kronenbereich dick, graubraun und durch tiefe, senkrechte Risse in schuppige Platten geteilt. An jungen Bäumen ist die Borke graubraun und glatt. Ihre Krone ist offen und unregelmäßig verzweigt. Die Zweige sind schlank, aufrecht, glatt und graubraun.
Die Nadelblätter stehen in Bündeln an Kurztrieben zu dritt; die Scheiden sind fahl graubraun, 5 bis 10 mm lang, ausdauernd, selten abfallend. Die Nadelblätter sind schlank bis mitteldick, aufrecht, 10 bis 15 Zentimeter lang und hellgrün. Der Rand ist fein gesägt. Es sind zwei bis sechs Harzkanäle vorhanden. Es gibt zwei aneinanderliegende, aber abgegrenzte Leitbündel.
Die Blütenzapfen stehen einzeln oder in Gruppen von drei bis sechs, auch mehr, an schlanken Stielen. Ihre Zapfenschuppen sind breit und tragen einen schmalen Dorn.
Die Zapfen sind länglich-kegelförmig, gelbbraun, leicht gekrümmt. Sie sind 10 bis 14 Zentimeter lang. Sie stehen in Gruppen von drei bis sechs, oder auch acht, häufig gehäuft an einem Knoten. Wenn der Ast dicker wird, werden sie manchmal vom Holz teilweise umschlossen. Die Zapfenschuppen sind hart und steif.
Die Samen sind klein, 5 bis 6 Millimeter lang, dunkelbraun. Der Samenflügel ist rund 15 Millimeter lang.
Das Holz ist nicht sehr harzig und bleich-gelblich. Es wird lokal für Feuerholz, Grubenholz und Bauholz eingeschlagen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[1]
Pinus greggii hat eine sehr begrenzte Verbreitung. Sie kommt in verstreuten Populationen in den Bergen der Sierra Madre Oriental in Mexiko vor.
Diese Art wächst in Höhenlagen zwischen 1300 und 3000 Meter vor in Gebieten mit 600 bis 900 mm Jahresniederschlag, teilweise auch 1000 bis 1500 mm. Frost kommt in den höheren Gebieten im Dezember und Januar regelmäßig vor.
Pinus greggii ist eine nur in Mexiko heimische Pflanzenart der Gattung Kiefern (Pinus). Ihr botanischer Name ehrt den amerikanischen Kaufmann und Naturforscher Josiah Gregg (1806–1850).
Pinus greggii (лат. Pinus greggii) – быдмассэзлӧн пожум котырись пожум увтырын (Pinus субувтырын) торья вид. Пожумыс быдмӧ 6–15 метра вылына. Пожум пантасьӧ Мексикаын.
Pinus greggii (лат. Pinus greggii) – быдмассэзлӧн пожум котырись пожум увтырын (Pinus субувтырын) торья вид. Пожумыс быдмӧ 6–15 метра вылына. Пожум пантасьӧ Мексикаын.
Pinus greggii (лат. Pinus greggii) – Pinaceae семьяысь Мексикаын будӥсь пужым. Ӝуждалаез ог 6–15 м.
Pinus greggii, or Gregg's pine, is a small to medium high pine tree native to eastern Mexico, found in two distinct regions. It has an open crown and long and slender branches. The needles are in bundles of three with an average length of 11 cm. The cones are clustered in groups of 5 – 10. The branches en upper trunk is smooth. Pinus greggii is introduced in several countries.
The species was described by George Engelmann in 1868[1]
Two varieties are found in literature:
The species name greggii honors Josiah Gregg (1806 – 1850), a merchant, explorer, naturalist, and author of the American Southwest and Northern Mexico.
Pinus greggiii is a small to medium high tree, reaching a height of 15 – 20 meters.[4]
The bark remains smooth for a long time in this species, and only old trees have rough bark at the base of the trunk.[5] The bark is thick, with deep, longitudinal fissures and rough, elongated plates. On the upper part of the trunk and branches smooth to finally scaly. Greyish brown.[6]
The crown is loose and open. The branches are long and slender, swaying in the wind,[5] spreading or curved downward, not pendulous, forming a rounded, dense or more open crown.[6] The young twigs are bluish-green.[7]
The winter buds are narrow and sharp pointed, without resin and with loose scales, usually light-brown.[5]
The needles are (7-)9-13(-15) cm x 1-1.2mm bright lustrous green,[8] bundled in threes and with a short basal sheath.[5]
Pollen cones are crowded near the proximal end of a new shoot. They are subtended by broad, scarious bracts, spreading, ovoid-oblong to cylindrical, 15 – 20 x 5 – 6 mm, yellowish, turning yellowish brown.
The seed cones are (6-)8 – 13(-15) x (4-)5 – 7 cm when open (width 3.5 – 5 cm when closed),[9] light-brown when ripe, long, closed, and curved. They have an irregular conical shape. They are found in clusters of 5 – 10 on the branches.[5] In its native environment Pinus greggii begins flower and cone production at approximately 4 to 5 years of age. The cones ripen in December and January, approximately 21 months after pollination.[6][10]
The apophysis has a marked transverse keel and a blunt umbo.[5]
Pinus greggii is closely related to and has been crossed successfully with Pinus patula. The main morphological difference with the latter species is found in the needles: those of P. patula are longer and drooping.[5] The bark is also different.[11]
Pinus greggii is found in Mexico in the Sierra Madre Oriental, only in a limited area in the states of Coahuila, Nuevo León and Hidalgo. It occurs somewhat farther north than its close relative, Pinus patula, both ranges overlap slightly. About natural hybridization different opinions exist among specialists. Dvorak says that natural hybrids exist and that artificial hybrids have been successfully made.[12] Farjon says that natural hybrids have not been reported.[5]
Dvorak[12] states that Pinus greggii occurs in two distinct geographic regions in Mexico: a northern population in the States of Coahuila and Nuevo León (24° to 25° N latitude), and a southern population in the States of Puebla, San Luis Potosí, Hidalgo, Querétaro, and Veracruz (20° to 21° N). There is a gap of 360 km between these two populations. There are differences in needle and cone morphology and seed size between the two populations. There are also differences in ecology and size of trees.
In its natural habitat Pinus greggiii grows in the cool highlands, at altitudes between 1300 – 2600 m; in the northern part of its distribution at 2300 – 2700m.[13] Annual precipitation is 600 – 800 mm in much of its range, except on the east escarpment of the mountain ranges along the Hidalgo-Veracruz borderline, where it is 1000 – 1600 mm. In the north it is more often found on slightly alkaline soils (pH 7 – 8); in the south on acid soils (pH 4 – 5).[6]
It has little resistance to frost conditions, but may endure a sporadic light frost where it occurs at its altitudinal limits. Usually the climate is rather humid in these mountains of northeastern Mexico.[5]
It is nowhere abundant in its scattered range, and always occurred mixed with e.g. Quercus, Platanus, Liquidambar, Fraxinus, and other pines, like Pinus patula, P. pseudostrobus, P. teocote, P. montezumae, and P. arizonica var. stormiae; with P. cembroides and Juniperus flaccida on dry sites; and at higher and more mesic locations with Abies vejarii, Pseudotsuga menziesii or Cupressus lusitanica.[6]
Pinus greggii from the southern population was introduced in approximately 10 countries in the subtropics between the 1960s and 1980s. Trials from both northern and southern populations were carried out in Brazil, Colombia, New Zealand, South Africa, and Zimbabwe in the late 1980s.[12] These trials have resulted in plantations on a limited scale (e.g. 1000 ha per year in South Africa).[10] Pinus greggii is also introduced in Italy, India, Nepal and Argentina.[14][15]
Pinus greggii, or Gregg's pine, is a small to medium high pine tree native to eastern Mexico, found in two distinct regions. It has an open crown and long and slender branches. The needles are in bundles of three with an average length of 11 cm. The cones are clustered in groups of 5 – 10. The branches en upper trunk is smooth. Pinus greggii is introduced in several countries.
El palo prieto (Pinus greggii) es un pino pequeño a mediano, nativo de México. Es de la familia de las Pináceas. Alcanza de 10 a 25 metros de altura, sus conos maduran de noviembre a marzo y permanecen cerrados más de dos años. Se distribuye en los estados de Coahuila, Nuevo León, San Luis Potosí e Hidalgo. Habita en sitios con suelos someros, volcánicos en mesetas altas y pendientes bajas de montañas, con climas templados subúmedos. Tiene rápido crecimiento y adaptación a suelos pobres, se utiliza en programas de restauración del suelo de gradado. También se utiliza mucho en parques, jardines y unidades deportivas de la
Árbol perennifolio cuyo porte es de 10 a 25 m. La corteza lisa y de color grisácea en árboles jóvenes, la cual se vuelve obscura y áspera en árboles adultos. Hojas. Las hojas de color verde claro y brillantes, son ásperas, anchamente triangulares, de bordes aserrados, con canales resiníferos medios entre 2 y 12, en tamaño varían de 7 a 14 cm, en grupos de tres, las vainas son persistentes y miden aproximadamente 14 mm, que cuando maduran con frecuencia se caen. Conos laterales, pedunculados, obscuros, con anchas escamas provistas de puntas triangulares y extendidas. Conos casi negros, largamente ovoide o cilíndrico cónico, de 8 a 15 cm de largo, por 3.7 cm de diámetro, algo resinosos, pedúnculo fuerte, grueso y corto o casi nulo, cuando caen los conos dejan en la rama el pedúnculo con algunas escamas, las escamas delgadas y flexibles, apófisis aplastadas, con la cúspide hundida, espina pequeña o casi nula. Semilla de forma oval, de color obscura de 6 a 7 mm, con ala de 20 mm de largo, por 7 mm de ancho, engrosado en la base.[1]
Es nativo de México, específicamente de la Sierra Madre Oriental, se distribuye entre los estados de Coahuila, Nuevo León, San Luis Potosí e Hidalgo.[2] Su área de distribución natural se encuentra entre los 20° 13” y los 25 ° 29” de latitud norte, las poblaciones del norte, se conocen como P. greggii var. greggii y las del sur como P. greggii var. autralis. En Sudáfrica se han establecido plantaciones con P. greggii en localidades con niveles bajos de precipitación pluvial.[3]
Crece y desarrolla en un rango altitudinal de 1400 a 3000 msnm. Los suelos donde se desarrolla esta especie son de origen volcánico, ubicados en las mesetas altas y pendientes bajas de las montañas, sitios donde se encuentran los mejores ejemplares. También se pueden desarrollar en sitios secos o áridos, aunque bajo estas condiciones el crecimiento es lento y los árboles son de baja estatura y muy ramificados. Otros tipos de suelo en los que se encuentra son arcillosos, delgados, pobres en materia orgánica, con buen drenaje y un pH ligeramente ácido. La temperatura promedio donde se fluctúa de -9 hasta 29° C y con una precipitación promedio anual de 600 a 100 mm, bajos las condiciones anteriores, es una especie característica de las zonas templadas subhúmedas.[4]
P. greggi forma uno de los componentes estructurales clave en las comunidades en las que crece, ya que forma parte del dosel dominante y en muchos de los casos es la única que representa al estrato arbóreo. En los ecosistemas forestales en que se desarrolla, crecen diversas plantas herbáceas y arbustivas que dependen del microambiente que genera este árbol. Es una de las especies de mayor valor económico. En la mayoría de las poblaciones de P. greggii el impacto humano es fuerte a causa del aprovechamiento de madera y actividades agropecuarias, dando como resultado una deficiente proporción de renuevos. La mayoría de las comunidades vegetales correspondientes se encuentran en proceso de alteración por causas antropocéntricas, originando la fragmentación y el aislamiento de varias poblaciones, mismas que presentan un reducido número de individuos, con riesgo de la permanencia de la especie. Razón por la cual se exploran posibilidades de conservación de la especie in situ y ex situ.[3] Es una especie que en los últimos 8 años y debido a sus características de rápido crecimiento y adaptación a zonas limitadas de humedad. Está considerada como la cuarta especie de pino se utilizando en programas de reforestación.[3] En México no se encuentra bajo alguna categoría de riesgo de la norma 059-ECOL-2010 de la SEMARNAT. Sin embargo está considerado por la UICN como una especie altamente vulnerable .[5]
El palo prieto (Pinus greggii) es un pino pequeño a mediano, nativo de México. Es de la familia de las Pináceas. Alcanza de 10 a 25 metros de altura, sus conos maduran de noviembre a marzo y permanecen cerrados más de dos años. Se distribuye en los estados de Coahuila, Nuevo León, San Luis Potosí e Hidalgo. Habita en sitios con suelos someros, volcánicos en mesetas altas y pendientes bajas de montañas, con climas templados subúmedos. Tiene rápido crecimiento y adaptación a suelos pobres, se utiliza en programas de restauración del suelo de gradado. También se utiliza mucho en parques, jardines y unidades deportivas de la
Pinus greggii est une espèce de conifères de la famille des Pinaceae.
Selon Catalogue of Life (7 août 2014)[2], World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (7 août 2014)[3] et Tropicos (7 août 2014)[1] :
Selon The Plant List (7 août 2014)[4] :
Pinus greggii er lítil til meðalstór (10 til 25m) fura ættuð frá austur Mexíkó, á tvemur aðskildum svæðum. Hún er með opna krónu og langar og grannar greinar. Barrnálarnar eru þrjár saman, að meðaltali 11 sm langar.
Tegundinni var lýst af George Engelmann 1868[2]
Tvær undirtegundir eru skráðar:
Tegundarnafnið greggii er til heiðurs Josiah Gregg (1806 – 1850), kaupmaður, könnuður og náttúrufræðingur.
, ISBN 978-0-85199-539-7 , p. 144f. Online available at Google Books
Pinus greggii er lítil til meðalstór (10 til 25m) fura ættuð frá austur Mexíkó, á tvemur aðskildum svæðum. Hún er með opna krónu og langar og grannar greinar. Barrnálarnar eru þrjár saman, að meðaltali 11 sm langar.
Multimedia w Wikimedia Commons Pinus greggii Engelm. ex Parl. – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna ta jest endemitem meksykańskim i występuje w Meksyku na południowo-wschodnim krańcu Coahuila, południu Nuevo León, południowym wschodzie San Luís Potosí, w Querétaro, Hidalgo oraz na północy Puebla[3][4].
Populacje północne (var. greggii) występują na wysokości 1900–2600 m n.p.m. Drzewa te tolerują mrozy i susze. Rzadko występują razem z innymi sosnami, częściej z gatunkami świerka (Abies spp.), dębu (Quercus spp.) i jedlicą (Pseudotsuga flahaulti).
Populacje południowe (var. australis) występują na wysokości 1250–2380 m n.p.m.
Gatunek ten opisał George Engelmann w 1868 r., nadając mu nazwę gatunkową greggii na cześć Josiaha Gregga (1806–1850).
Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[5]:
Wyróżnia się dwie odmiany, o różnym zasięgu:
Populacje północna i południowa są oddalone od siebie o ok. 360 km. Przyczyna takiej luki w zasięgu nie jest znana. Blisko spokrewniona sosna Pinus patula także występuje na tym obszarze.
Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych i w 2007 r. przyznała mu kategorię zagrożenia NT (near threatened), uznając go za gatunek o wyższym ryzyku wyginięcia[2]. Odmianie var. australis nadano wówczas kategorię zagrożenia VU (volunerable), uznając za bardziej zagrożoną niż gatunek jako całość. Po ponownej ewaluacji w 2011 r. gatunkowi przyznano kategorię VU, uzasadniając to niewielkim obszarem występowania, fragmentacją zasięgu i postępującym spadkiem liczebności populacji, szczególnie odmiany var. australis[4]. Niezależnie oceniono także stan zagrożenia obydwu odmian, P. greggii var. greggii uznano za bliską zagrożeniu i przyznano kategorię NT, zaś var. australis za zagrożoną i przyznano kategorię EN (endangered)[6][7]. Populacje var. australis są często oddalone od siebie i otoczone przez użytki rolne, przez co wypas zwierząt ogranicza regenerację lasu.
Pinus greggii Engelm. ex Parl. – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna ta jest endemitem meksykańskim i występuje w Meksyku na południowo-wschodnim krańcu Coahuila, południu Nuevo León, południowym wschodzie San Luís Potosí, w Querétaro, Hidalgo oraz na północy Puebla.
Pinus greggii é uma espécie de pinheiro originária do Novo Mundo. Faz parte do grupo de espécies de pinheiros com área de distribuição na América Central, Caraíbas, México, sul do Arizona e Novo México.[1]
A autoridade científica da espécie é Engelm. ex Parl., tendo sido descrita em Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 16(2): 396. 1868.[2]
Pinus greggii é uma espécie de pinheiro originária do Novo Mundo. Faz parte do grupo de espécies de pinheiros com área de distribuição na América Central, Caraíbas, México, sul do Arizona e Novo México.
A autoridade científica da espécie é Engelm. ex Parl., tendo sido descrita em Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 16(2): 396. 1868.
У 1999 році було виявлено, що північні (var. greggii) і південні (var. australis) популяції не тільки географічно роз'єднані, але відрізняються морфологічно, а також екологічно. Це призвело до розколу на два таксони, визнаного Donahue and Lopez 1999.
Країни поширення: Мексика (Коауїла, Ідальго, Нуево-Леон, Пуебла, Керетаро, Сан-Луїс-Потосі). Висотний діапазон цього виду 1,300-2,600 м, у північній частині : 2,300-2,700 м над рівнем моря. Річна кількість опадів коливається від 600 до 800 мм в більшій частині ареалу, за винятком східного уступу гірських хребтів уздовж кордону Ідальго-Веракрус, де випадає 1000-1600 мм. На півночі частіше зустрічається на злегка лужних ґрунтах (рН 7,0-8,0), на півдні на кислих ґрунтах (рН 4,0-5,0).
Дерева до 25 м у висоту і 80 см діаметра на рівні грудей, як правило, з одного прямим стовбуром і округлою, відкритою, густою кроною. Кора спочатку гладка, сіро-коричнева, з віком стає темнішою, сіро-коричневою, луската, складається з грубих пластин, розділених глибокими поздовжніми тріщинами. Гілки гладкі, від червонувато-коричневого до сіро-коричневого кольору. Листя в пучках по 3, зберігаються до 4 років, жорсткі й прямі, (7 -) 9-13 (-15) см завдовжки, яскраво блискуче зелені. Пилкові шишки щільно згруповані, від овально-довгастих до циліндричних, 15-20 × 5-6 мм, жовтуваті, що переходять в жовтувато-коричневий колір. Насіннєві шишки розмірами (6 -) 8-13 (-15) × 3,5-5 см (у закритому стані). Насіння розміром 5-8 × 3-4 мм, від сіро-коричневого до чорно-коричневого кольору, з 15-20 мм довжиною від жовтуватого до сіро-коричневого кольору крилами. Шишки мають адаптацію до вогню, але ніяких досліджень про те, як це впливає на поширення насіння і схожість не проводилися (або не публікувались).
Деревина дуже смолиста і блідо-жовтувата. Її беруть локально на дрова, і лісо- та пиломатеріали.
Вирубка лісів є основною загрозою для цього виду. Деякі місця зростання знаходяться в межах охоронних територій.
Це незавершена стаття про родину Соснові.Pinus greggii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được Engelm. ex Parl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1868.[1]
Pinus greggii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được Engelm. ex Parl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1868.
