طقسوس شرافي

Liście i owoce

Cis japoński (Taxus cuspidata Siebold & Zucc.) – gatunek drzewa iglastego należący do rodziny cisowatych. Występuje we wschodniej Azji, na terenie Rosji, Chin, Korei i wyspach Japonii^[2]. Do Europy sprowadził go w 1855 roku szkocki łowca roślin Robert Fortune^[5]. Obecnie wyróżnia się wiele kultywarów i mieszańców tego gatunku, w większości stanowiących rezultat krzyżowania go z cisem pospolitym.

Morfologia

Pokrój

Rozłożysty, szeroki, czasami stożkowaty. Dorasta do 15 m wysokości^[5]. Częściej rośnie jako krzew, tworząc zarośla.

Pień

Kora czerwonobrązowa, u dojrzałych osobników łuszcząca się strzępkami.

Liście

Zimozielone, spłaszczone, gwałtownie zwężające się ku końcowi blaszki liściowej, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Górna strona - ciemnozielona, błyszcząca, spodnia - jaśniejsza, żółtawa. Brak białych pasków oraz przewodów żywicznych. Igły na pędzie rozłożone są nieregularnie. Do 2,5 cm długości. Często tworzą V-kształtny przedział. Cierniste^[6].

Kwiaty

Roślina dwupienna, wiatropylna. Kwiaty niepozorne, żółtawe.

Nasiona

Nasiono wypełnia czerwoną, mięsistą osnówkę i jest lekko wystające poza jej brzegi. Wytwarza najwięcej nasion spośród wszystkich gatunków cisu.

Biologia i ekologia

Rośnie powoli, jest bardzo odporny na trudne warunki klimatyczne^[5]. Jak wszystkie cisy, gatunek silnie trujący, aczkolwiek stanowiący źródło taksolu, wykorzystywanego w leczeniu nowotworów.

Przypisy