الأسماء في صفحات التنقل
The Diamond Dove (Geopelia cuneata), the world's second smallest dove (the New World Common Ground Dove, Columbina passerina, is slightly smaller), is a tiny, delicate dove with a pointed tail.Diamond Doves are found in arid interior Australia. They are largely absent from southwestern Western Australia and coastal eastern Queensland south to Victoria and west to South Australia. They occur in lightly wooded arid or semi-arid grasslands with a reliable water source in the vicinity and are often seen along roads.
Diamond Doves are almost entirely granivorous (although they consume small quantities of leaves and insects), often feeding on tiny seeds, depending especially on grasses and legumes (Fabaceae). They forage exclusively on the ground, typically in flocks of 20 to 30 birds. Diamond Doves may wander great distances to track available food or water.
Diamond Doves are common throughout much of their extensive range, occupying one of the less threatened habitat types in Australia and often inhabiting regions not heavily impacted by humans.
Diamond Doves have been bred in captivity for over a century and they are now popular cage and aviary birds. A range of different color varieties have been developed.
(Schleucher et al. 1991; Baptista et al. 1997 and references therein)
La tortolita diamante[1] (Geopelia cuneata) ye una especie d'ave columbiforme de la familia de les palombos (Columbidae). Distribuyir por Australia. Nun se conocen subespecies.[2]
Esta diminuta palombu con cola llarga bordiada de blancu, habita en carbes y parrotales. Suel formar pareyes o pequeñes bandaes, alimentándose nel suelu de pequeñes granes, fueyes y yemes. En vuelu, dexa ver una enllordia alar castañu-anaranxada. Visita los sos bebederos a última hora de la tarde pa beber. El reclamu ye un arrullu quexumoso y agudo.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. La tortolita diamante (Geopelia cuneata) ye una especie d'ave columbiforme de la familia de les palombos (Columbidae). Distribuyir por Australia. Nun se conocen subespecies.
Esta diminuta palombu con cola llarga bordiada de blancu, habita en carbes y parrotales. Suel formar pareyes o pequeñes bandaes, alimentándose nel suelu de pequeñes granes, fueyes y yemes. En vuelu, dexa ver una enllordia alar castañu-anaranxada. Visita los sos bebederos a última hora de la tarde pa beber. El reclamu ye un arrullu quexumoso y agudo.
La tortoreta diamant[1] (Geopelia cuneata) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita sabanes, boscos clars i matolls d'Austràlia, mancant de les franges sud i est.
La tortoreta diamant (Geopelia cuneata) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita sabanes, boscos clars i matolls d'Austràlia, mancant de les franges sud i est.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur fechan (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod bychain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Geopelia cuneata; yr enw Saesneg arno yw Diamond dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. cuneata, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
Mae'r turtur fechan yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Colomen Seland Newydd Hemiphaga novaeseelandiae Dodo Raphus cucullatus
.jpg)
.jpg)
_on_branch.jpg)
_(4111461954).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Turtur fechan (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: turturod bychain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Geopelia cuneata; yr enw Saesneg arno yw Diamond dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. cuneata, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Awstralia.
Holoubek diamantový (Geopelia cuneata) je malý pták z řádu měkkozobých. Vyskytuje se vždy v blízkosti vody, nejčastěji v lesích a porostech akácií, na území severní, západní a střední Austrálie.
Holoubek diamantový dorůstá velikosti 19 – 21 cm. Obě pohlaví jsou nápadná svým výrazným bílým skvrněním na křídlech. Spodní strana těla je krémově zbarvená, svrchní šedohnědá. Velmi výrazný je i červený proužek kolem očí.
Zdržuje se v párech nebo malých skupinách. Živí se zejména semeny, požírá však také drobný hmyz (zejména mravence). Hnízdo si staví z větviček a občas i z travin. Klade 2 bílá vejce, na kterých sedí 13 – 14 dnů. Mláďata opouštějí hnízdo po dvou týdnech po vylíhnutí.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Diamond Dove na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu holoubek diamantový ve Wikimedia Commons
Galerie holoubek diamantový ve Wikimedia Commons
Holoubek diamantový (Geopelia cuneata) je malý pták z řádu měkkozobých. Vyskytuje se vždy v blízkosti vody, nejčastěji v lesích a porostech akácií, na území severní, západní a střední Austrálie.
Holoubek diamantový dorůstá velikosti 19 – 21 cm. Obě pohlaví jsou nápadná svým výrazným bílým skvrněním na křídlech. Spodní strana těla je krémově zbarvená, svrchní šedohnědá. Velmi výrazný je i červený proužek kolem očí.
Zdržuje se v párech nebo malých skupinách. Živí se zejména semeny, požírá však také drobný hmyz (zejména mravence). Hnízdo si staví z větviček a občas i z travin. Klade 2 bílá vejce, na kterých sedí 13 – 14 dnů. Mláďata opouštějí hnízdo po dvou týdnech po vylíhnutí.
Das Diamanttäubchen (Geopelia cuneata) ist eine kleine, zierliche Taubenart. Sie gehört zur Fauna Australiens und kommt fast auf dem ganzen Kontinent vor; sie fehlt nur im Südwesten und -osten sowie in den Küstengebieten im Südosten von Queensland und New South Wales. Unter den australischen Taubenarten gilt sie als die Art, die sich in besonders hohem Maße an ein Leben in Trockengebieten angepasst hat.[1] Offene Wasserstellen müssen allerdings in wenigen Kilometern Entfernung zur Verfügung stehen.
Diamanttäubchen spielen in der Wildtaubenhaltung eine große Rolle und gelten als eine der am häufigsten gezüchteten Wildtauben.[2] Die Art wird häufig für Vergleiche der Körpergröße und -gestalt mit anderen Taubenvögeln herangezogen.
Diamanttäubchen erreichen eine Körperlänge von 19,5 Zentimetern und wiegen durchschnittlich 45 Gramm.[3] Sie haben damit in etwa die Größe einer Lerche. Der Geschlechtsdimorphismus ist nur sehr gering ausgeprägt. In der Regel weist das Gefieder des Weibchens am Hinterhals und am Mantel etwas mehr Braun auf.
Kopf und Brust sind schiefergrau, die Flügeloberdecken sind dagegen rehbraun mit weißen Sprenkeln. Diese feinen, weißen, runden Flecken waren namensgebend. Der Bauch und die Unterschwanzdecken sind aufgehellt. Der Schwanz ist im Verhältnis zum Körper sehr lang. Die mittleren vier Schwanzfedern sind graubraun mit einer dunkleren Spitze. Die äußeren Schwanzfedern sind an ihrer Basis weiß. Die Iris ist orangerot. Auffällig ist der nackte, leuchtend rote Augenring.
Der Ruf der Diamantäubchen ist leise gurrend, oft gurrt das Männchen zweimal nacheinander ein kurzes gru-gru, wonach das Weibchen meist mit einem rauen gruuh antwortet. Die Rufe sind langsam und wirken auf den Menschen klagend. Während der Balz stelzt das rufende Männchen den Schwanz und fächert ihn auf.
Diamanttäubchen sind Bewohner offenen Waldlandes und von Baum- und Strauchsavannen. Sie sind auf die Nähe von Wasser angewiesen. Sie halten sich tagsüber am Boden auf. Lediglich nachts und während der Ruhephasen des Tages sitzen sie in den Zweigen von Bäumen und Sträuchern. Anders als viele andere australische Vogelarten suchen sie während der heißesten Zeit des Tages nicht den Schatten auf, sondern hocken sonnenbadend auf der Erde.[4] Diamanttäubchen fressen überwiegend die feinen Samen verschiedener Gräser und nehmen ihre Nahrung nahezu ausschließlich am Boden auf. Zu ihrem Nahrungsspektrum zählen allerdings auch Ameisen.[5] Die Fortbewegung am Boden erfolgt in kleinen und schnellen Trippelschritten.
Diamanttäubchen sind Freibrüter, die ihr loses Nest aus Gräsern und Ästchen in den niedrigen Zweigen eines Baumes oder Strauches errichten. Bei der Balz verbeugt sich das Männchen mehrfach vor dem Weibchen. Der Schwanz wird dabei senkrecht angehoben und gefächert. Diese Balzgesten sind von rau klingenden Kurrlauten begleiten. Der Kopulation geht ein Schnäbeln der beiden Partner voraus. Am Nestbau sind beide Elternvögel beteiligt. Meist sammelt das Männchen das Nistmaterial, das vom Weibchen dann verbaut wird.[6] Das Gelege besteht meistens aus zwei Eiern, die 13 Tage lang von beiden Elternvögeln bebrütet werden. Die Nestlingszeit beträgt 11 bis 12 Tage.
Die Jungtauben haben, wenn sie aus dem Nest fliegen, noch nicht die vollständige Größe erreicht und auch der Schwanz hat noch nicht seine volle Länge erreicht. Wenn sie flügge sind, werden sie immer noch von den Elternvögeln gefüttert, bis sie selber fressen können. Die Jungtauben geben fiepende Laute von sich, die an Hühner- oder Entenkücken erinnern. Diamanttäubchen sind bereits mit drei bis vier Monaten geschlechtsreif. Dies ist unter Tauben ungewöhnlich früh.[7]
Diamanttäubchen wurden 1868 das erste Mal vom Londoner Zoo gehalten und bereits 1870 nachgezüchtet. In Deutschland kamen die ersten Diamanttäubchen 1875 in den Handel. Zu den ersten deutschen Importeuren zählte unter anderem Carl Hagenbeck.[8]
Diamanttäubchen spielen heute ähnlich wie die Lachtaube eine große Rolle in der Ziervogelhaltung und zählen zu den am meisten gehaltenen Taubenarten. Obwohl in Australien heimisch, sind sie gegenüber niedrigen Temperaturen nicht sehr empfindlich, werden aber in den gemäßigten Klimazonen Europas in der Regel in Schutzräumen überwintert. Man beachte aber die anzuwendende Tierhaltungsverordnung [Österreich] oder andere gesetzliche Regelungen zur Unterbringung in anderen Staaten! Mittlerweile treten auch Farbmutationen auf.[9]
Das Diamanttäubchen (Geopelia cuneata) ist eine kleine, zierliche Taubenart. Sie gehört zur Fauna Australiens und kommt fast auf dem ganzen Kontinent vor; sie fehlt nur im Südwesten und -osten sowie in den Küstengebieten im Südosten von Queensland und New South Wales. Unter den australischen Taubenarten gilt sie als die Art, die sich in besonders hohem Maße an ein Leben in Trockengebieten angepasst hat. Offene Wasserstellen müssen allerdings in wenigen Kilometern Entfernung zur Verfügung stehen.
Diamanttäubchen spielen in der Wildtaubenhaltung eine große Rolle und gelten als eine der am häufigsten gezüchteten Wildtauben. Die Art wird häufig für Vergleiche der Körpergröße und -gestalt mit anderen Taubenvögeln herangezogen.
The diamond dove (Geopelia cuneata) is a resident bird in Australia. The dove predominantly exists in areas near water but which are lightly arid or semi-arid in nature, being Central, West and Northern Australia. They are one of Australia's smallest pigeons along with the peaceful dove. They have been spotted occasionally in Southern Australia in parks and gardens when the centre of Australia is very dry.
English ornithologist John Latham first described the diamond dove in 1801.[2] The common name "diamond" is a reference to the white speckles on its wings.[2]
They are small pigeons with a length of 19 to 21 centimeters or 9 to 11 inches.[3] Regardless of sex, they have white spots and black edges on their wings, red eyes and orange eye-rings. The sexes look similar except the female's eye ring is less vivid and has more of a brown colour to the plumage. The male's head, neck, and breast are light blue-grey. The bill is a dark grey colour. The abdomen is a creamy colour while the back and tail is a brown-grey colour. The legs and feet are pink. The juveniles have a light grey bill; the iris and eye ring is fawn in colour; the feet and legs are grey; the breast is grey and does not possess any white spots on their wings.
Regardless of its astoundingly small size (weighing only about 35 g), it has a great tolerance to high heat levels due to adaptations in body temperature, metabolism, respiration, water balance, and behaviour.[4]
The diamond dove is often seen on the ground, where it runs with a waddling gait. Its flight is strong, direct, and sometimes undulating.[5] The wings can make a whistling "frrr" noise when flying.
Diamond doves tend to be seen in pairs or small groups feeding off the ground. They feed off seed mostly from grasses. They will also eat ants.
The doves tend to breed after rain but mostly in spring in Southern Australia. Nests are usually built from interwoven grasses and/or twigs, and are fragile in construction. Two white eggs are usually laid and incubated for 13 to 14 days. Their chicks are fast to grow, and are usually fully feathered and flying by two weeks.
They are known to have a variety of calls. The calls sound mournful, slow and have a soft, pleasant falsetto quality to them. Two calls consist of two long coos followed by a pause and then a long, short and long coo. Sometimes they call two long coos. The alarm coo consists of a few short but loud coos.
Diamond doves are not listed as threatened on the Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999.
Close-up of a captive bird
Next to a zebra finch at a waterhole, Northern Territory, Australia
The rufous inner vanes of the primary feathers are clearly visible in this captive bird, Northern Territory, Australia
The diamond dove (Geopelia cuneata) is a resident bird in Australia. The dove predominantly exists in areas near water but which are lightly arid or semi-arid in nature, being Central, West and Northern Australia. They are one of Australia's smallest pigeons along with the peaceful dove. They have been spotted occasionally in Southern Australia in parks and gardens when the centre of Australia is very dry.
La Diamanta kolombo (Geopelia cuneata) estas specio de birdo de la familio de Kolombedoj kiu estas loĝanto kaj disvastigata reproduktanto en Aŭstralio.
Ili estas etaj kolomboj 19 ĝis 21 centimetrojn longaj. Ĝenerale ili estas helgrizaj ĉe kapo kaj subaj partoj kaj brungrizaj ĉe dorso kaj longa vosto. Ambaŭ seksoj havas blankajn punktojn kaj nigrajn bordojn en siaj grizbrunaj flugiloj, malhelajn okulojn kun rimarkindaj ruĝoranĝaj okulringoj. Ambaŭ seksoj ŝajnas similaj escepte pro tio, ke la ino havas ne tiom koloran okulringon kaj pli brunan koloron en sia plumaro. La masklo havas helblugrizajn kapon, kolon kaj bruston. La beko estas malhelgriza. La ventro estas kremokolora dum la dorso kaj vosto estas grizbrunaj. La kruroj kaj piedoj estas rozkoloraj. Junuloj havas helgrizan bekon; la irizo kaj okulringo estas sablokoloraj; la piedoj kaj kruroj grizaj; la brusto estas griza kaj ili ne havas blankajn punktojn en siaj flugiloj.
Tiu kolombo loĝas ĉefe en areoj proksimaj de akvo sed kiuj estas sufiĉe sekaj aŭ duondezertaj, nome centra, okcidenta kaj norda Aŭstralio. Ili estas unu el la plej malgrandaj kolomboj de Aŭstralio kune kun la Pacema kolombo. Ili estis iam vidataj en Suda Aŭstralio en parkoj kaj ĝardenoj kiam la centro de Aŭstralio estas tro seka.
La Diamanta kolombo povas esti vidata surgrunde piediranta per mallongaj paŝetoj. Ties flugo estas forta kaj rekta kaj povas esti unda. La flugiloj povas fajfi brueton kiel "frrr" dumfluge. Tiu ĉi specio povas esti vidata en paroj aŭ etaj grupoj manĝanta surgrunde. Ili manĝas ĉefe semojn el la herbejoj. Ili manĝas ankaŭ formikojn.
Ili reproduktiĝas post sezono de pluvo sed ĉefe en printempo en Suda Aŭstralio. Nestoj estas kutime konstruataj de teksitaj herberoj aŭ bastonetoj. Ili estas feblaj konstruaĵoj. La ino demetas plej ofte du blankajn ovojn kiuj estos kovataj dum 13 aŭ 14 tagoj. La idoj ekhavas siajn kompletajn plumarojn kaj ekflugas post du semajnoj.
Ili havas multajn voĉojn. Ili sonas ĝememaj, bastonaj kaj havas kvaliton de falseto. Du alvokoj konsistas el du longaj kuus sekvitaj de paŭzo kaj poste longa, mallonga kaj longa kuu. Foje la alvoko estas du longaj kuus. La alarmiga kuu konsistas el kelkaj mallongaj sed laŭtaj kuus.
La Diamanta kolombo ne estas listita kiel minacata de la koncerna protokolo en Aŭstralio en 1999.
La Diamanta kolombo povas esti bredata facile en kaptiveco kaj kelkaj stirpoj estis jam breditaj dum tiom da generacioj ke estas konsiderataj enhejmitaj. Ili estas multe da tempo surgrunde kaj bezonas sufiĉe da spaco por piedire trankvile. Drataj kaĝoj ne estas dezireblaj; krome oni bezonas havi purigitan plankon aŭ grundon en la kaĝo ĉar la birdoj piediras sur ĝi. La kaĝo devas havi ankaŭ stangojn sufiĉe separitajn por ke la birdoj flugu sekurece.
La Diamanta kolombo povas esti manĝigata per varieco de grenoj kaj vegetaloj kiel aldonaĵo al sia kutima dieto de semoj. Ili englutas enterajn semojn kaj pro tio ili bezonas liberan aliron al sableroj kiuj helpos ilin digesti la semojn. Vintre, la birdoj suferas pro malvarmo kaj oni bezonas ne lokigi ilin ĉe ventofluoj; krome oni devos enmeti en la kaĝon ripozejon ĉu tolan ĉu rokan (kiel tiuj de vendejoj por lacertoj).
La Diamanta kolombo konstruas neston en malfermaj kestetoj. Sed ili povas nestumi en iu ajn ujo ekzemple la semujo. Pariĝado ekas per ripetita alvoko, kutime de la masklo se foje de la ino se estas sola. La masklo montras siajn vostoplumojn malsuprenigante sian kaponkaj levante sian voston, malfermante la longajn vostoplumojn kiel ventumilo al la dezirata ino kriante dunotan kuu. La paro restos kune longe, salutante unu la alian per mallaŭtaj kuu kaj vibrante siajn flugilojn, aŭ simbole glatigante plumaron unu al la alia per rapidaj mildaj bekofrapoj.
Ĝenerale ili devas vivi en paroj aŭ aroj, ĉar ili arde bezonas akompanantaron. Solaj birdoj de la specio Diamanta kolombo povas ligiĝi al homoj se oni akiras ilin kiam ili estas ankoraŭ junaj, sed tio postukas dediĉon de tempo kaj atenton de la posedanto ĉar oni bezonas monatojn aŭ jarojn por dresi ilin, same kiel ĉe psitako. Jam dresita, tiu kolombo estas tre afabla maskoto, kiu salutos la posedanton per ĝojaj kuus kaj ripozos sur ties fingro aŭ ŝultro. Ili ankaŭ glatos la posedanton per samaj rapidaj mildaj bekofrapoj kiel tiuj farutaj al partnero, kaj akceptos esti karesata milde kiel kompenso. Tamen oni devas eviti, ke la birdo konsideru laposedanton partneron, ĉar tio kaŭzos ovodemetadon, troan dependon de la kompano de laposedanto kaj streson. Tion oni povas eviti per malakcepto de la nestumado aŭ la montraj ceremonioj.
La Diamanta kolombo (Geopelia cuneata) estas specio de birdo de la familio de Kolombedoj kiu estas loĝanto kaj disvastigata reproduktanto en Aŭstralio.
La tortolita diamante[1] (Geopelia cuneata) es una especie de ave columbiforme de la familia de las palomas (Columbidae). Se distribuye por Australia. No se conocen subespecies.[2]
Esta diminuta paloma con cola larga bordeada de blanco, habita en matorrales y arbustos. Suele formar parejas o pequeñas bandadas, alimentándose en el suelo de pequeñas semillas, hojas y yemas. En vuelo, deja ver una mancha alar castaño-anaranjada. Visita sus abrevaderos a última hora de la tarde para beber. El reclamo es un arrullo lastimero y agudo.
La tortolita diamante (Geopelia cuneata) es una especie de ave columbiforme de la familia de las palomas (Columbidae). Se distribuye por Australia. No se conocen subespecies.
Esta diminuta paloma con cola larga bordeada de blanco, habita en matorrales y arbustos. Suele formar parejas o pequeñas bandadas, alimentándose en el suelo de pequeñas semillas, hojas y yemas. En vuelo, deja ver una mancha alar castaño-anaranjada. Visita sus abrevaderos a última hora de la tarde para beber. El reclamo es un arrullo lastimero y agudo.
Geopelia cuneata Geopelia generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Geopelia cuneata Geopelia generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Tarkennus: Osa tiedosta on edelleen lähteetöntä.
Timanttikyyhky (Geopelia cuneata)[2] on kyyhkyihin kuuluva lintu.
Timanttikyyhky on pienin Australiasta kotoisin olevista kyyhkyistä. Se on kotoperäinen australialainen laji, joten sitä ei esiinny muualla.[3] Timanttikyyhky painaa 23–32 grammaa ja on suunnilleen 17–20 senttimetrin pituinen päästä pyrstöön mitattuna. Perusväriltään se on sinisenharmaa, ja lisäksi aikuisilla yksilöillä on siivissä valkoisia pieniä täpliä. Timanttikyyhkyistäkin on olemassa useita eri värimuunnoksia, mutta Suomessa saatavilla on yleensä harmaita ja niin kutsuttua villiä värimuunnosta, joka on ruskea.
Silmiä ympäröivät oranssinpunaiset renkaat,[3] jotka ovat useimmiten koirailla hieman paksummat kuin naarailla. Yli vuoden ikäisellä koiraalla renkaan paksuus on noin 2–3 millimetriä, kun taas naaraalla se on noin yhden millimetrin paksuinen. Koiraan ja naaraan voi tunnistaa toisistaan myös siiven höyhenpeitteen avulla. Koirailla on hopeanharmaa väritys, naarailla väritys on pikemminkin ruskeanharmaa[3]. Vankeudessa timanttikyyhkyt elävät 10–14 vuotta tai jopa enemmän.
Timanttikyyhkyt ovat helppoja lemmikkejä. Ne eivät vaadi erikoista ruokavaliota ja pysyvät terveinä oikein hoidettuina. Ne tulevat myös hyvin toimeen muiden pienten ja rauhallisten lintujen, esimerkiksi peippojen, kanssa, jos vain tilaa on tarpeeksi.
Timanttikyyhkyt ovat melko aktiivisia lintuja ja lentelevät paljon, joten ne tarvitsevat suurehkon häkin, vaikka ovatkin pienehköjä lintuja. Koiraat saattavat olla aggressiivisia toisia timanttikyyhkykoiraita kohtaan, mutta naaraat tulevat yleensä hyvin toimeen keskenään.
Luonnossa timanttikyyhkyt syövät erilaisten ruohojen siemeniä.[3] Niitä voikin ruokkia siis melkeinpä samalla tavalla kuin peippoja.
Timanttikyyhkyt lisääntyvät vankeudessa melko helposti, kunhan olosuhteet ovat sopivat.
Timanttikyyhkyt munivat kaksi munaa päivän välein. Hautominen kestää 13–14 päivää. Koiras hautoo munia päivisin ja naaras öisin. Joskus molemmat linnut saattavat istua pesässä, varsinkin hautomisen loppuvaiheessa. Poikaset kuoriutuvat ilman höyheniä, mutta saavat täyden höyhenpuvun viikon sisällä ja lähtevät lentämään 12–14 päivän kuluttua kuoriutumisesta. Vanhemmat ruokkivat poikasia kupumaidolla ensimmäiset kaksi viikkoa, kunnes poikaset pystyvät syömään tarpeeksi siemeniä itse. Poikaset voi erottaa vanhemmista noin 20 päivän iässä. Timanttikyyhkyt tulevat sukukypsiksi hyvin nuorina, ja naaraskyyhky saattaakin alkaa munia jo 12 viikon ikäisenä.Lähteet
Aiheesta muualla
Timanttikyyhky (Geopelia cuneata) on kyyhkyihin kuuluva lintu.
Geopelia cuneata
La Géopélie diamant (Geopelia cuneata), parfois dite colombe diamant, est une espèce d'oiseaux de la famille des colombidés originaire d'Australie. C'est la colombe la plus petite du monde[1].
C'est une sorte de petit pigeon de 19 à 21 cm de long pesant de 40 à 50 g.
Différents coloris ont été obtenus par combinaison des mutations apparues pour la plupart en Afrique du Sud qui exportait beaucoup vers la Belgique et les Pays-Bas (brune répertoriée en 1964, jaune ou agaat en 1975, rouge importée en 1977). Voici les couleurs les plus courantes auxquelles il convient d'ajouter le croupion blanc (gène dominant à une seule dose[pas clair]) et la queue blanche (gène du croupion blanc à double dose) :
Les deux sexes sont semblables sauf le tour de l'œil qui est moins voyant chez la femelle que chez le mâle et le plumage qui est un peu plus brun suivant la mutation ou la combinaison de mutations réalisée.
Cet oiseau vit dans le Centre, le Nord et l'Ouest de l'Australie, dans des régions semi-arides mais toujours près d'un point d'eau. Quand les conditions de vie deviennent trop difficiles dans ces régions, les colombes diamant migrent vers le Sud.
La colombe diamant se nourrit sur le sol de graines, accessoirement d'herbes. Elle mange des fourmis.
Elle se reproduit après une pluie et de préférence au printemps. Elle niche alors sur le sol où elle couve deux œufs pendant 14 jours.
Cette colombe miniature est appréciée comme animal de compagnie ou de concours avicoles dans le monde entier. Les variétés d'élevage sont d'ailleurs souvent considérées comme domestiques par la législation. C'est le cas en France[2].
Les colombes diamants, facilement apeurées, doivent être maintenues en volière suffisamment grande pour voler, un seul couple à la fois. Elles supportent de rester à l'extérieur jusqu'à -10°[1].
Caractéristiques[réf. souhaitée] :
Geopelia cuneata
La Géopélie diamant (Geopelia cuneata), parfois dite colombe diamant, est une espèce d'oiseaux de la famille des colombidés originaire d'Australie. C'est la colombe la plus petite du monde.
A tortolita diamante[Cómpre referencia] (Geopelia cuneata) é unha especie de ave columbiforme da familia das pombas (Columbidae). Distribúese por Australia e non se lle coñecen subespecies.[2]
Esta diminuta pomba de cola longa bordeada de branco habita en matogueiras e arbustos. Adoita formar parellas ou pequenas bandadas, alimentándose no chan de pequenas sementes e follas. En voo, deixa ver unha mancha alar castaño-alaranxada. Visita os seus abrevaderos a última hora da tarde para beber. O reclamo é un arrullo lastimero e agudo.
A tortolita diamante[Cómpre referencia] (Geopelia cuneata) é unha especie de ave columbiforme da familia das pombas (Columbidae). Distribúese por Australia e non se lle coñecen subespecies.
Esta diminuta pomba de cola longa bordeada de branco habita en matogueiras e arbustos. Adoita formar parellas ou pequenas bandadas, alimentándose no chan de pequenas sementes e follas. En voo, deixa ver unha mancha alar castaño-alaranxada. Visita os seus abrevaderos a última hora da tarde para beber. O reclamo é un arrullo lastimero e agudo.
La tortora diamantina (Geopelia cuneata Latham, 1802) è un uccello appartenente alla famiglia dei Columbidi, originario dell'Australia.[2]
Sono piccole tortore con una lunghezza che va dai 19 ai 21 cm. Indipendentemente dal sesso, hanno macchie bianche e bordi neri sulle ali, gli occhi arancioni e un anello rosso attorno agli occhi. I sessi sono simili, tranne che l'anello attorno all'occhio della femmina è di un arancione meno vivace. La testa del maschio, il collo e il petto sono di colore azzurro-grigio. L'addome è color crema, mentre il dorso e la coda sono di colore grigio-marrone. Le gambe e i piedi sono di colore rosa. Le piccole tortore diamantine sono di colore grigio chiaro, l'iride e l'anello dell'occhio sono di colore beige, i piedi e le gambe sono di colore grigio, il petto è di colore grigio senza macchie bianche sulle ali.
La specie è endemica dell'Australia.[1]
La tortora diamantina può essere vista spesso in natura camminare a balzi.
Tendono ad essere viste in coppie o in piccoli gruppi mangiare a terra. Mangiano principalmente sementi d'erba ma si nutrono anche di formiche.
Queste tortore tendono a riprodursi dopo la pioggia, ma soprattutto in primavera nell'Australia meridionale. I nidi sono di solito costruiti da erbe intrecciate e/o ramoscelli. Depongono in genere 2 uova che covano per 14-15 giorni in un nido a coppa,o se in cattività a volte nelle mangiatoie. I piccoli sono di solito indipendenti già dalla seconda settimana.
Le tortore diamantine possono essere tranquillamente allevate in cattività e in alcuni casi sono state allevate per tante generazioni così da poterle considerare animali domestici. Essi trascorrono una considerevole quantità di tempo a terra e richiedono una vasta zona per camminare. Le tortore Diamantine costruiscono nidi in spazi aperti, e apprezzeranno costruire il loro nido su dei cestini anche se in caso di necessità, possono utilizzare anche il piatto delle sementi. In generale, devono vivere in coppia o in stormi, in quanto amano la compagnia. Una volta addomesticata, la tortora Diamantina è un animale dolce e gentile.
La tortora diamantina (Geopelia cuneata Latham, 1802) è un uccello appartenente alla famiglia dei Columbidi, originario dell'Australia.
Geopelia cuneata est parva avis columbiformis magnā parte oriunda Australiae.
Corpore exiguo est columbula, circiter 20 cm longa; sunt ambobus sexibus parvulae maculae et albae in alis, non adamantibus dissimiles, atque anuli carnosi rufoluteos circumscribentes oculos. Attamen sunt maribus rubicundiores spissioresque anuli femineis illis — sola inter sexus differitas, cantu neglecto. Colores principales inter cinereum atque glaucum variant, quamquam variationes sunt versicolores; venter floridus, cauda fuscior est.
G. cuneata ample Australiam inhabitat mediam septentrionalemque; rarior est in locis meridionalibus.
Cum avis solida et quieta sit, in captivitate undique retinetur.
G. cuneatae in exiguos congregant greges. Avis est plerumque granivora, cui interdum non displicet insecta pasci.
Mas suaviter columbatur, femina autem submisse pipiat. Mares, cantus dantes, pinnas caudales dilatant ut oculos feminarum in se convertant gratiamque concilient earum.
Nidum faciunt herbis et ramusculis; duo tantum deponunt ova, quae circa 15 dies incubantur. Pulli fere desinent auxilio parentum egere 15 dies nati.
Geopelia cuneata est parva avis columbiformis magnā parte oriunda Australiae.
Tekukur Berlian (Geopelia cuneata) adalah sejenis burung yang berasal dari Australia. Tukukur ini hidup dan membiak di kawasan berhampiran air tetapi sedikit kontang atau separuh kontang di Australia Tengah, Barat ataupun Utara. Ia merupakan salah satu daripada spesies merpati terkecil di Australia selain Peaceful Dove. Tekukur Berlian kadang kala boleh dijumpai di taman-taman di Australia apabila bahagian tengah Australi mengalami musim yang sangat kering.
Tekukur Berlian merupakan sejenis merpati kecil dengan panjang sekitar 19 hingga 21 sentimetre. Walau apapun jantinanya, ia memiliki bintik putih dan warna hitam pada hujung sayapnya, bermata oren dengan cincin mata berwarna merah. Rupa burung jantan dan betina seolah-olah serupa kecuali cincin mata bagi burung betina lebih pudar dan mempunyai warna perang yang lebih banyak pada bulunya. Warna kepala, leher dan dada pada burung jantan berwarna kelabu-biru cair. Paruhnya pula berwarna kelabu gelap. Perut berwarna krim manakala belakang dan ekor pula berwarna perang-kelabu. Kaki berwarna merah jambu. Anak Tekukur Berlian memiliki warna perang muda; mata dan cincin mata adalah berwarna perang cair; kaki berwarna kelabu; dada kelabu dan mereka tidak memiliki sebarang bintik putih pada sayapnya.
Tekukur Berlian (Geopelia cuneata) adalah sejenis burung yang berasal dari Australia. Tukukur ini hidup dan membiak di kawasan berhampiran air tetapi sedikit kontang atau separuh kontang di Australia Tengah, Barat ataupun Utara. Ia merupakan salah satu daripada spesies merpati terkecil di Australia selain Peaceful Dove. Tekukur Berlian kadang kala boleh dijumpai di taman-taman di Australia apabila bahagian tengah Australi mengalami musim yang sangat kering.
De diamantduif (Geopelia cuneata) is een endemische vogelsoort uit Australië, die vaak gehouden wordt als siervogel.
Hij dankt zijn naam aan zijn uiterlijk. De grijs-blauwe vleugels zitten vol met spikkeltjes die lijken op diamanten. Kopje en lijf zijn lichtgrijs. De staart is wat donkerder. Rond het oog heeft hij een rode ring. Zijn totale lengte van kop tot staartpunt is 20 centimeter. Het mannetje en vrouwtje zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden, alleen tijdens de balts is te zien dat het mannetje de staart uitspreidt en het vrouwtje niet. De oogring van het mannetje is donkerder en dikker dan van het vrouwtje.
In de siervogelhouderij komen ook kleurmutanten voor, zoals de zilveren diamantduif. Er zijn ook isabel-agaattinten, die gecombineerd kunnen worden met de witstuit.
De diamantduif heeft een grote verspreiding door het binnenland van geheel Australië. De duif ontbreekt in de kustgebieden van het oosten en het zuiden. De vogel is geïntroduceerd in Puerto Rico en komt daar ook in het wild voor.[1]
De vogel komt voor nabij water in overigens droge gebieden zoals scrubland, boomaanplant langs irrigatiekanalen en heuvelig gebied met struikgewas.[2]
De diamantduif heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd; het is een algemeen voorkomende vogel. Om deze redenen staat deze duif als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Het diamantduifje is een erg rustige vogel die vooral een voorbeeldig gedrag betoont voor kleinere vogelsoorten. Hij kan wel goed samen met vinkachtigen gehouden worden. Ze kunnen beter niet solo gehouden worden, want dan kunnen ze vrij lastig zijn, maar bij voorkeur altijd één paartje per volière, meerdere paartjes in één volière is ook af te raden, omdat mannetjes tijdens de broedperiode agressief kunnen zijn tegenover andere mannetjes.
Ze mogen gevoerd worden met allerlei soorten zaad, miereneieren en af en toe een meelworm. Tevens staat er groenvoer op hun menu.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Geopelia cuneata op Wikimedia Commons. De diamantduif (Geopelia cuneata) is een endemische vogelsoort uit Australië, die vaak gehouden wordt als siervogel.
Multimedia w Wikimedia Commons Gołąbek diamentowy (Geopelia cuneata) – gatunek małego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący endemicznie Australię.
Gołąbek diamentowy (Geopelia cuneata) – gatunek małego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący endemicznie Australię.
Cechy gatunku Należy do małych gołębi, jest prawie dwa razy mniejszy niż gołąb miejski. Ubarwienie głowy, szyi i górnej części piersi srebrno-szafirowe. Dolna część piersi jest jaśniejsza, a brzuch i pióra pokrywowe podogonowe są prawie białe. Pióra pokrywowe skrzydeł są brunatno-szare, nakrapiane białymi kropkami. Sterówki są szare. Między płciami występują niewielkie różnice w ubarwieniu. Samica jest nieco bledsza i ma mniejszą pomarańczową obwódkę wokół oka, co jest szczególnie widoczne w okresie godowym, w którym obwódka u samca przybiera kolor czerwony.Diamantduva[2] (Geopelia cuneata) är en fågel inom familjen duvor.[3] Arten är en populär burfågel då den är lättskött, häckningsvillig och har en vacker fjäderdräkt.
Diamantduvan är en liten, långstjärtad duva som mäter cirka 20 cm. Utmärkande för arten är de vita diamantliknande fläckarna på vingarna, i övrigt är översidan och stjärtpennorna gråbruna medan huvud och undersida är gråblå, vilket längst bak övergår i en mer gråvit färg. Ben och fötter är hos adulta individer rosa, näbben är grå och iris är mörkt oranga. De har rosaröd orbitalring där honans är brunaktig medan hanens blir rödare i början av häckningsperioden. Juveniler saknar vita fläckar på vingarna, har ljusbrun orbitalring, och deras ben och fötter är gråsvarta.
Diamantduvan är endemisk för Australien och förekommer främst i inlandet i torra eller halvtorra områden där den håller sig nära vatten. Den är delvis en flyttfågel och sprider sig över stora områden utanför häckningstid.
Diamantduvan lever i monogama förhållanden och häckar normalt i maj-augusti. Den lägger i genomsnitt två ägg som ruvas av båda föräldrarna i 13 dygn, ungarna blir flygfärdiga efter ungefär två veckor. Ett par kan föda upp flera kullar direkt efter varandra.
Diamantduva (Geopelia cuneata) är en fågel inom familjen duvor. Arten är en populär burfågel då den är lättskött, häckningsvillig och har en vacker fjäderdräkt.
Geopelia cuneata là một loài chim trong họ Columbidae.[2]
Geopelia cuneata là một loài chim trong họ Columbidae.
珍珠斑鸠（学名：Geopelia cuneata）又名宝石姬地鸠、雪鸠、雪花鸠、雪花鸽、钻石鸠、钻石鸽，为鸠鸽科姬地鸠属的一种，是原生于澳大利亚的鸟类，因翅膀上有许多白色斑点而得名，与戈氏姬地鸠同为澳洲最小的鸠鸽类。
本种生活于澳洲中部、西部及北部的半干旱地区的水源周边，当澳洲中部遇到干旱季节时，它们也会在南澳大利亚的公园及花园中出没。
本种体长约19至21厘米或9至11英寸，是一种小型的鸠鸽。[2] 不论其性别，其翅膀均有白色斑点和黑色边，眼睛红色，眼眶橙色，喙则深灰色，腹部为奶油色，尾巴棕色，腿部与爪则是粉红色的。
雌雄外观相似，只是雌鸠眼框颜色较淡、羽毛更偏棕色；雄鸠的头顶、颈部和胸部则呈浅灰蓝色。
幼鸟的喙为浅灰色，虹膜与眼眶淡黄褐色，脚部灰色，胸部灰色，翅膀上无白色斑点。
珍珠斑鸠经常在地面上活动，以鸭步疾行。常猛飞而起，作直线飞行，偶尔呈上下起伏。飞行时翅膀会发出呼哨声。
珍珠斑鸠经常成双成对觅食，偶尔形成小群。主要以禾本科的种子为食，也会吃蚂蚁。
本种经常在雨季开始繁殖，南澳洲则多在春季。鸠巢多以草或细枝交织而成，结构松散。雌鸠通常下两颗白色的蛋，孵化期约13到14天。雏鸠成长迅速，通常两个星期就羽翼丰满学会飞行。
其鸣声多变化，有时似哀伤而缓慢，有时又似愉快柔和的假声。每次鸣叫包含两个长咕声、停顿、接着一长一短又一个长咕声。它们偶尔发出两个长咕声。警告时则会发出数个短而响的咕咕声。
本种并未列入澳洲《1999年环境与生态多样性保护法》的受威胁物种。
珍珠斑鸠对人工养殖适应良好。它们需要长时间在空旷的地面上走动，因而并不适合饲养在底部为网状的鸟笼中；除笼底需要保持干净外，也应有足够的上部空间来供它们安全飞行。
珍珠斑鸠会完整地吞食种子，故需要提供沙砾以助其消化。本种畏寒，故冬天时应避免让其暴露在冷风之中，可从宠物店购买取暖电毯等供暖设备。
本种经常在开放的凹穴上筑巢，因而可让他们在篮子中筑巢。它们会自行选择筑巢的地方——包括盛饲料的碟子。求偶动作通常由雄性开始，起初它们会重复鸣叫，但偶尔也会从雌性持续鸣唱开始。雄鸟会反复鞠躬翘起尾部，将尾羽如扇子般展开向雌鸟展示并发出两个咕咕声。一对配偶会长期待在一起，会互相以低咕声或振翅示好，也会轻喙对方互相梳理羽毛。
基本上，本种依赖社交生活，至少必须将一对或一小群养在一起。如果单独饲养，主人必须从雏鸟饲养起，并需要多花时候陪伴，一旦驯服，就会对主人态度亲昵，比如会对主人鸣叫，经常停留在主人的手指上或肩膀上，轻喙向主人示好、接受主人抚摸。
但应该注意避免让鸟儿误将主人当作配偶，因为这会刺激它下蛋、过分依赖主人陪伴，会令鸟儿的压力倍增。基本上，当鸟儿开始筑巢或作出求偶动作时，主人应避免与其亲昵，即可防止上述事情发生。
家养的珍珠斑鸠寿命可达15到25年，而野生的通常只能活3到5年。
.jpg)
.jpg)
