الأسماء في صفحات التنقل
Ar c'halao Tickell(Daveoù a vank) a zo ur spesad kalaoed, Anorrhinus tickelli (pe Ptilolaemus tickelli) an anv skiantel anezhañ.
Dougen a ra anv Samuel Tickell (1811-1875), ofiser en arme vreizhveuriat diouzh e vicher hag evnoniour.
Bevañ a ra ar spesad e kreisteiz Myanmar ha kornôg Thailand[1].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar c'halao Tickell(Daveoù a vank) a zo ur spesad kalaoed, Anorrhinus tickelli (pe Ptilolaemus tickelli) an anv skiantel anezhañ.
Dougen a ra anv Samuel Tickell (1811-1875), ofiser en arme vreizhveuriat diouzh e vicher hag evnoniour.
El calau de Tickell (Anorrhinus tickelli) és un ocell de la família dels buceròtids (Bucerotidae).Habita els boscos del sud-oest de la Xina, nord-oest i sud-oest de Tailàndia, Laos, nord i centre de Vietnam i sud de Birmània.
El calau de Tickell (Anorrhinus tickelli) és un ocell de la família dels buceròtids (Bucerotidae).Habita els boscos del sud-oest de la Xina, nord-oest i sud-oest de Tailàndia, Laos, nord i centre de Vietnam i sud de Birmània.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cornbig Tickell (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cornbigau Tickell) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ptilolaemus tickelli; yr enw Saesneg arno yw Tickell's hornbill. Mae'n perthyn i deulu'r Cornbigau (Lladin: Bucerotidae) sydd yn urdd y Coraciiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. tickelli, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r cornbig Tickell yn perthyn i deulu'r Cornbigau (Lladin: Bucerotidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cornbig arianfochog Bycanistes brevis Cornbig Blyth Rhyticeros plicatus
_BHL38534653.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cornbig Tickell (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cornbigau Tickell) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ptilolaemus tickelli; yr enw Saesneg arno yw Tickell's hornbill. Mae'n perthyn i deulu'r Cornbigau (Lladin: Bucerotidae) sydd yn urdd y Coraciiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. tickelli, sef enw'r rhywogaeth.
Brun hornnæb (Anorrhinus tickelli) er en næsehornsfugl, der lever i det østlige Burma og i det vestlige Thailand.
Brun hornnæb (Anorrhinus tickelli) er en næsehornsfugl, der lever i det østlige Burma og i det vestlige Thailand.
Tickell's brown hornbill (Anorrhinus tickelli), also known as the rusty-cheeked hornbill, is a species of hornbill found in forests in Burma and adjacent western Thailand. Austen's brown hornbill is sometimes considered as a subspecies of Tickell's brown hornbill.
At about 60–65 cm (24–26 in) in length, it is a medium-sized hornbill, dark brown above and red-brown below. The male has brighter rufous cheeks and throat. Juveniles of both sexes resemble adult males.
It inhabits evergreen and deciduous hill forest from foothills to 1500 m.
It breeds co-cooperatively, in groups.
Habitat loss to logging and agriculture is known to be prevalent within its range.
The binomial commemorates the ornithologist Samuel Tickell.
Illustration of head from W. T. Blanford's Fauna of British India: Birds
_in_tree.jpg)
This bird fledged minutes before it was photographed
Tickell's brown hornbill (Anorrhinus tickelli), also known as the rusty-cheeked hornbill, is a species of hornbill found in forests in Burma and adjacent western Thailand. Austen's brown hornbill is sometimes considered as a subspecies of Tickell's brown hornbill.
La blankgorĝa bruna bucero ( Ptilolaemus tickelli ) el la ordo de koracioformaj birdoj kaj familio de buceredoj vidiĝas en la ĉina provinco Junnan ĉe la landlimo inter Ĉinio kaj Birmo, kaj ankaŭ en la zono de Hindio ĝis Hindoĉinio.
La Blankgorĝa bruna bucero longas 68 centimetrojn. Ĝia supra korpo estas olivgriza kaj ĝia frunto pala. Ĝi havas fortan okcipitan kreston olivgrizan kun blankaj strioj; ĝiaj primaraj kovraj plumoj estas flavblankaj kun nigraj pintoj kaj ĝiaj primaraj flugplumoj nigraj. Sub la plumaro troviĝas unu ekstera plumalo kun flava makulo kaj flavblanka pinto; ĉe ĝiaj centraj vostoplumoj kaj plumoj sur la dorso troviĝas mallarĝaj kaj blankaj pintoj, kaj ĝiaj ceteraj nigraj vostoplumoj kun blankaj pintoj brilas bronze; ĝiaj gorĝo kaj kolaj flankoj estas blankaj, kaj ĝia malsupra korpo estas cinamkolora. Ĉe la supra parto de ĝia granda beko troviĝas malgranda kornosimila ekkreskaĵo vaksflava, la irisoj de ĝiaj okuloj estas pure brunaj, kaj la ĉirkaŭaĵoj de ĝiaj okuloj estas nudaj kaj bluaj. La birdino estas simila al la virbirdo, sed ĝia kornosimila elkreskaĵo estas malpli granda.
Tiu orientalisa specio vivas sur ebenaĵoj, montetoj kaj en ĉiamverdaj kaj sekaj arbaroj je naŭcent metroj super la marnivelo.
Ĝenerale, ili vivas kvin aŭ dek kvinope kaj aktivadas sur la pinto de arboj. Dum flugado ili eligas bruon malpli grandan ol tiu de la malabara bunta bucero. Ilia krio similas al tiu de la lasta sed estas pli milda. Dum flugado kaj ripozado ili krias senĉese. Ili estas tre timemaj kaj malfacile alireblaj. Ili preskaŭ ĉiam serĉas nutraĵojn sur arboj, sed malofte surtere. Ili prefere manĝas arbosemojn, fruktojn kaj berojn, kelkfoje ankaŭ malgrandajn birdojn kaj insektojn. Kiam ili firme kaptas vivan animalon per la beko kun segildentoj, ili jen fermas jen malfermas la bekon, por ke la kaptaĵo moviĝu supren kaj malsupren. Post kiam la ĉasaĵo estas frotmortigita, ili tenas ĝin per bekpinto, ĵetas supren kaj poste englutas ĝin. Ĉiujare en februaro kaj marto ili pariĝas. La regenerado de la blankgorĝa bruna bucero estas simila al tiu de la malabara bunta bucero.
La blankgorĝa bruna bucero ( Ptilolaemus tickelli ) el la ordo de koracioformaj birdoj kaj familio de buceredoj vidiĝas en la ĉina provinco Junnan ĉe la landlimo inter Ĉinio kaj Birmo, kaj ankaŭ en la zono de Hindio ĝis Hindoĉinio.
El cálao pardo de Tickell[2] (Anorrhinus tickelli) es una especie de ave bucerotiforme de la familia Bucerotidae presente en los bosques de Birmania y Tailandia. Su nombre es un homenaje al ornitólogo Samuel Tickell. No se reconocen subespecies.[3]
El cálao pardo de Tickell (Anorrhinus tickelli) es una especie de ave bucerotiforme de la familia Bucerotidae presente en los bosques de Birmania y Tailandia. Su nombre es un homenaje al ornitólogo Samuel Tickell. No se reconocen subespecies.
Anorrhinus tickelli Anorrhinus generoko animalia da. Hegaztien barruko Bucerotidae familian sailkatua dago.
Anorrhinus tickelli Anorrhinus generoko animalia da. Hegaztien barruko Bucerotidae familian sailkatua dago.
Ruostesarvinokka eli aikaisemmalta nimeltään ruskosarvinokka[3] (Anorrhinus tickelli) on sarvinokkien heimon sukuun kuuluva lintu. Sen levinneisyysaluetta ovat eteläinen Myanmar ja kaakkoinen Thaimaa.[1]
Linnun elinalueita ovat vanhat metsät, ja siksi sen kanta varmasti kärsii ainakin kohtalaisesta pienenemisestä. Sen vuoksi se on silmälläpidettävä laji, mutta lisätutkimuksia tarvitaan, jotta voidaan arvioida tilanne kannan pienenemisen, elinalueiden häviämisen ja muiden uhkien kuten metsästyksen aihettaman paineen kannalta.[1]
Lajinimellä kunnioitetaan lintutieteilijä Samuel Tickelliä.
Pään kuva teoksesta W. T. Blanford's Fauna of British India: Birds.
Lintu ruokki ennen kuvausta poikasiaan.
Ruostesarvinokka eli aikaisemmalta nimeltään ruskosarvinokka (Anorrhinus tickelli) on sarvinokkien heimon sukuun kuuluva lintu. Sen levinneisyysaluetta ovat eteläinen Myanmar ja kaakkoinen Thaimaa.
Linnun elinalueita ovat vanhat metsät, ja siksi sen kanta varmasti kärsii ainakin kohtalaisesta pienenemisestä. Sen vuoksi se on silmälläpidettävä laji, mutta lisätutkimuksia tarvitaan, jotta voidaan arvioida tilanne kannan pienenemisen, elinalueiden häviämisen ja muiden uhkien kuten metsästyksen aihettaman paineen kannalta.
Lajinimellä kunnioitetaan lintutieteilijä Samuel Tickelliä.
Pään kuva teoksesta W. T. Blanford's Fauna of British India: Birds.
Lintu ruokki ennen kuvausta poikasiaan.
Anorrhinus tickelli
Le Calao brun (Anorrhinus tickelli) est une espèce d'oiseaux de la famille des Bucerotidae.
Cet oiseau a une taille de 60 à 65 cm. Le mâle pèse 850-900 g, la femelle 700-800 g.
Le mâle a un bec jaune-ivoire alors que chez la femelle il est brun-grisâtre sombre. Le plumage est principalement marron, tirant sur le roux sur les parties inférieures (cou, poitrine, ventre…)[1].
Cette espèce se rencontre dans le sud de la Birmanie (dans la région montagneuse de Tenasserim) et dans le sud-est de la Thaïlande[2].
Le calao brun fréquente les forêts tropicales d'arbres à feuilles persistantes et à feuilles caduques situées dans les régions de collines, et plus particulièrement les zones de grands arbres qui forment des parcelles denses.
On le trouve jusqu'à une altitude qui peut atteindre 1500 mètres.
Le calao brun est frugivore et carnivore.
Il se nourrit de fruits et de petits animaux. Il mange au moins 32 sortes de plantes, des arthropodes, des chauves-souris, des lézards, des mollusques terrestres, des vers de terre et des oisillons.
En Thaïlande : 22% de figues, 37% d'autres fruits et 40% de proies animales.
La saison des amours commence en février et se termine en avril (en Thaïlande, en février et mars).
Le nid se trouve dans une cavité naturelle d'un arbre, entre 3 et 8 mètres de hauteur et abrite de 2 à 5 œufs.
Son épithète spécifique, tickelli, commémore le colonel Samuel Richard Tickell (1811-1875), militaire et ornithologue britannique.
L'espèce est considérée comme Near Threatened (NT, quasi menacé) par l'UICN en raison de la diminution de sa population[2].
Anorrhinus tickelli
Le Calao brun (Anorrhinus tickelli) est une espèce d'oiseaux de la famille des Bucerotidae.
Il bucero di Tickell (Anorrhinus tickelli (Blyth, 1855)), che deve il nome al suo scopritore, il colonnello Samuel Tickell, è un uccello della famiglia dei Bucerotidi originario del Sud-est asiatico[2].
Misura 60–65 cm di lunghezza, per un peso di 854-912 g nel maschio e di 683-797 g nella femmina[3].
Questo bucero di cospicue dimensioni, della taglia simile a quella del bucero orientale, ha il becco e il casco di colore giallo-avorio, con una sfumatura un po' più marrone su quest'ultimo. Il maschio ha la testa, la nuca e le parti superiori di colore ambra-marrone, con riflessi verde oliva. Le parti inferiori, vale a dire il mento, il collo, i lati del collo, il petto, il ventre e le copritrici caudali inferiori, sono interamente rosso ruggine. Le remiganti secondarie e primarie sono nerastre; queste ultime hanno anche la punta bianca. Le due timoniere centrali sono dello stesso colore del dorso, ma hanno una banda terminale bianca. Le timoniere esterne sono nero-verdastre con delle estremità chiare. L'iride è marrone brillante, le zampe e i piedi marrone scuro.
La femmina adulta si distingue dal maschio soprattutto per il becco bruno-grigiastro scuro. Ha la testa e le parti superiori marrone scuro, di tonalità più scura ma molto simile a quella del maschio. Le parti inferiori sono bruno-grigiastre, più scure che nel maschio. L'iride e le zone glabre sono identiche. Le zampe e i piedi sono nero-brunastri.
Il bucero di Austen, un tempo considerato una sua sottospecie, si differenzia per il colore chiaro della testa e della gola. Inoltre, in questa specie, la femmina ha il becco giallo chiaro di colore simile a quello del maschio, mentre nel bucero di Tickell maschio e femmina hanno becchi di colori differenti[3].
Si ritiene che il bucero di Tickell sia una specie sedentaria e territoriale, nonostante effettui delle incursioni irregolari verso quote più elevate. Non conosciamo con esattezza le sue modalità di ricerca del cibo, ma si presume che non si discostino molto da quelle del bucero di Austen, che va in cerca di cibo in gruppi di 2-15 esemplari prevalentemente nella volta della foresta. Il bucero di Tickell insegue le sue prede in volo, ma le cattura anche tra il fogliame[3].
Il bucero di Tickell si nutre di frutta e di piccoli animali. La sua dieta è composta da almeno 32 tipi di piante e da molte varietà di artropodi. Mangia anche pipistrelli, lucertole, molluschi terrestri, lombrichi, nidiacei e uova di altre specie di uccelli. In Thailandia, durante la stagione riproduttiva, la sua dieta è composta per il 22% da fichi, per il 37% da altri frutti e per il 40% da prede animali[3].
La stagione di riproduzione varia a seconda delle regioni. In Birmania la deposizione delle uova ha luogo da febbraio ad aprile; in Thailandia le uova vengono deposte da febbraio a marzo, all'inizio della stagione secca. Come il bucero di Austen, anche questa specie mette in atto una nidificazione di tipo cooperativo. Attorno al nido, infatti, gravita fino ad un massimo di 10 assistenti, sia maschi che femmine. Il nido è posto nella cavità naturale del tronco di un albero, tra 3 e 8 metri di altezza. La nidiata comprende due o tre uova, raramente cinque, la cui incubazione dura circa 30 giorni. I piccoli nascono nudi e hanno una pelle giallo rosata. La femmina resta rinchiusa nella cavità con i piccoli fino alla fine del ciclo riproduttivo. Il maschio li alimenta rigurgitando il cibo all'interno della cavità. Durante la sua reclusione volontaria, la madre effettua la muta completa delle remiganti e delle timoniere. L'involo dei giovani ha luogo 62 giorni dopo la schiusa[3].
Il bucero di Tickell è originario del Sud-est asiatico, dove occupa un areale particolarmente ristretto limitato alla Birmania meridionale e alle regioni adiacenti della Thailandia occidentale. Frequenta le foreste sempreverdi e decidue situate in regioni collinari, in particolare nelle zone dove i grandi alberi formano dei fitti boschetti[3].
Questa specie, pur non essendo ancora in pericolo di estinzione, viene classificata come «prossima alla minaccia» (Near Threatened) per il fatto di occupare un areale molto ristretto, il che la rende sensibile al degrado ambientale[3].
Il bucero di Tickell (Anorrhinus tickelli (Blyth, 1855)), che deve il nome al suo scopritore, il colonnello Samuel Tickell, è un uccello della famiglia dei Bucerotidi originario del Sud-est asiatico.
Tikelio ragasnapis (lot. Anorrhinus tickelli, angl. Rusty-cheeked Hornbill, vok. Tickellhornvogel) – ragasnapinių (Bucerotidae) šeimos paukštis.
Paplitęs Pietų Azijoje.
Šis su ornitologija susijęs straipsnis yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį.
De bruine neushoornvogel (Anorrhinus tickelli) is een neushoornvogel die voorkomt in Zuidoost-Azië. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon aan Samuel Tickell.
De bruine neushoornvogel is 74 cm lang. Zoals de naam al zegt is deze neushoornvogel bijna geheel bruin gekleurd, van boven grijsbruin en van onder wat lichter naar roodbruin neigend bruin en de keel is vaak nog lichter, tot wit. Het mannetje heeft een geelachtige snavel en die van het vrouwtje is bruin. De "hoorn" is glad en weinig opvallend. De uiteinden van de handpennen en de buitenste staartpennen zijn wit.[2]
De bruine neushoornvogel is een schaars voorkomende vogel van de bergachtige gebieden van Tenasserim en Zuidoost-Thailand. Het is een uitgesproken bosvogel die voorkomt in tropisch regenbossen in heuvelland en middengebergte tot op een hoogte van 1500 m boven de zeespiegel.[1]
De bruine neushoornvogel heeft erg te lijden door het snelle verdwijnen van het tropisch regenwoud, daarom staat deze vogel als "gevoelig" op de internationale rode lijst.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe bruine neushoornvogel (Anorrhinus tickelli) is een neushoornvogel die voorkomt in Zuidoost-Azië. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon aan Samuel Tickell.
Multimedia w Wikimedia Commons Dzioborożec rdzawobrzuchy[4] (Anorrhinus tickelli) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Zasiedla lasy wschodniej Mjanmy i zachodniej Tajlandii. Często klasyfikowany jako podgatunek dzioborożca assamskiego.
Mierzy 60–65 cm. Średnich rozmiarów dzioborożec, ciemnobrązowy z wierzchu i czerwonobrązowy na spodzie ciała. Samce mają jaskraworude policzki i gardło. Młode obu płci przypominają dorosłe samce.
Zasiedlają wzgórzyste lasy wiecznie zielone albo z drzew zrzucających liście, do wysokości 1,5 km n.p.m.
Gniazduje kooperatywnie, w grupach.
Środowisku tego ptaka zagrażają wycinki lasów i agroturystyka.
Nazwa naukowa została nadana na cześć Samuela Tickella.
Dzioborożec rdzawobrzuchy (Anorrhinus tickelli) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Zasiedla lasy wschodniej Mjanmy i zachodniej Tajlandii. Często klasyfikowany jako podgatunek dzioborożca assamskiego.
Mierzy 60–65 cm. Średnich rozmiarów dzioborożec, ciemnobrązowy z wierzchu i czerwonobrązowy na spodzie ciała. Samce mają jaskraworude policzki i gardło. Młode obu płci przypominają dorosłe samce.
Zasiedlają wzgórzyste lasy wiecznie zielone albo z drzew zrzucających liście, do wysokości 1,5 km n.p.m.
Gniazduje kooperatywnie, w grupach.
Środowisku tego ptaka zagrażają wycinki lasów i agroturystyka.
Nazwa naukowa została nadana na cześć Samuela Tickella.
Tickellnäshornsfågel[2] (Anorrhinus tickelli) är en fågel i familjen näshornsfåglar inom ordningen härfåglar och näshornsfåglar.[3]
Fågeln förekommer i södra Myanmar och sydöstra Thailand.[3]
IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Fågelns svenska och vetenskapliga artnamn hedrar Samuel Richard Tickell (1811-1875), överste i British Army i Indien, Nepal och Burma samt fältornitolog och konstnär.[4]
Wikimedia Commons har media som rör tickellnäshornsfågel.
Wikispecies har information om Anorrhinus tickelli.
Tickellnäshornsfågel (Anorrhinus tickelli) är en fågel i familjen näshornsfåglar inom ordningen härfåglar och näshornsfåglar.
Anorrhinus tickelli là một loài chim trong họ Bucerotidae.[2]
Anorrhinus tickelli là một loài chim trong họ Bucerotidae.
_in_tree.jpg)
_in_tree.jpg)
