Čapulka bahenní (Mitrula paludosa) je vřeckovýtrusá houba z čeledi voskovičkovitých.
Čapulka bahenní (Mitrula paludosa) je vřeckovýtrusá houba z čeledi voskovičkovitých.
Der Sumpf-Haubenpilz (Mitrula paludosa)[1] ist ein Schlauchpilz aus der Familie der Helotiaceae.
Die keuligen Fruchtkörper haben einen deutlichen weißen, im feuchten Zustand fast durchsichtigen Stiel mit einem deutlich abgegrenzten dottergelben bis orangen Kopfteil. Sie werden 2 bis 4 cm hoch und sind nicht gelatinös, sondern brüchig.[1][2]
Die Schläuche sind zylindrisch bis keulig. Die Paraphysen sind fadenförmig und gerade. Die zylindrisch-elliptischen bis leicht keuligen Sporen sind durchscheinend und glatt und messen 11–19 × 2,5–3 µm. Sie sind meist unseptiert.[1][2]
Der Wasser-Kreisling (Cudoniella clavus) wächst ebenfalls an sehr feuchten Standorten. Er ist aber blasser gefärbt und mehr scheibenartig geformt. Andere Haubenpilze wie der Zierliche Haubenpilz (Mitrula gracilis) leben zwischen Moosen an nicht sehr feuchten Standorten.[1]
Der Sumpf-Haubenpilz lebt auf verschiedenen pflanzlichen Abfällen wie abgefallene Nadeln oder feuchte Zweige, die meist im flachen Wasser liegen. Man findet ihn daher in Sümpfen, feuchten Wäldern, Tümpeln und Gräben, oft nur mit dem Köpfchen aus dem Wasser ragend. Besonders ist er im Gebirge zu finden.
Er fruktifiziert im Frühjahr und Sommer.[1][2]
Der Sumpf-Haubenpilz ist in ganz Europa von Portugal bis ins nördliche Skandinavien verbreitet. Vereinzelt gibt es Funde aus Japan und den Vereinigten Staaten (Pennsylvania).[3]
Der Sumpf-Haubenpilz wurde 1816 von Elias Magnus Fries erstbeschrieben. Allerdings wurde schon 1790 von Jean Baptiste François Bulliard die Art als Clavaria phalloides beschrieben.[4]
Der Sumpf-Haubenpilz (Mitrula paludosa) ist ein Schlauchpilz aus der Familie der Helotiaceae.
Mitrula paludosa (syn. Mitrula phalloides), the swamp beacon (US) or bog beacon, (UK) is a species of fungus. It is inedible.[1]
These mushrooms are found in swamps and bogs across North America in the cooler climates of south-eastern Canada, New England south to the Mason–Dixon line, and much of the mid-western United States. Also present in Europe from the British Isles to Eastern Europe.
On the West Coast of the United States, the Mitrula elegans looks similar.
Many related species of Mitrula look identical without microscopic study. The cap or club is yellow with a white stalk (possibly with some pink coloration). It is around 2-3 mm wide, and up to 4 cm tall.[2]
Mitrula paludosa (syn. Mitrula phalloides), the swamp beacon (US) or bog beacon, (UK) is a species of fungus. It is inedible.
Pisipahtlik (Mitrula paludosa) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Pisipahtlik (Mitrula paludosa) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
La Mitrule des marais, Mitrula paludosa, est un champignon ascomycète de la famille des Sclérotiniacées.
(la) Elias M. Fries, chap. XVII « MITRULA. Fries. », dans Systema mycologicum : Sistens fungorum ordines, genera et species, huc usque cognitas, quas ad normam methodi naturalis determinavit, disposuit atque descripsit, vol. 1, Ex Officina Berlingiana, 1821, 520 p. (OCLC , DOI , présentation en ligne, lire en ligne), p. 412
La Mitrule des marais, Mitrula paludosa, est un champignon ascomycète de la famille des Sclérotiniacées.
Het beekmijtertje (Mitrula paludosa) (ook: mijtertje of nachtlichtje)[1] is een in Nederland en België zeldzame zakjeszwam uit de orde Helotiales.
Het beekmijtertje is dooiergeel tot diep oranje gekleurd en heeft een knop- of knotsvormige hoed op een kale witte steel. De grootte is 2-5 cm.
De paddenstoel groeit in de maanden april en mei in moerassen en broekbossen op met water verzadigde plaatsen waar bladeren of naalden liggen te vergaan. Voorwaarde is een beschaduwde plaats bij een kwelbron of langs een beek waar voedselarm en zuurstofrijk water omhoog komt. De soort kan daar plaatselijk in groten getale lang de oever aanwezig zijn.
In Nederland is het beekmijtertje te vinden op een beperkt aantal plaatsen in Limburg, Noord-Brabant, Gelderland, Overijssel en in Noord-Drenthe. De soort is sinds 1950 sterk achteruitgegaan door het verdwijnen van schone bronnen en staat als zeer zeldzaam en bedreigd op de rode lijst. Sinds 1990 is het voorkomen stabiel.[2]
Het beekmijtertje (Mitrula paludosa) (ook: mijtertje of nachtlichtje) is een in Nederland en België zeldzame zakjeszwam uit de orde Helotiales.
Gamba bianca e testa fràgil groson viv.
AmbientA chërs ant ij leu motobin ùmid.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Mitróweczka błotna (Mitrula paludosa Fr.) – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mitrula, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi [1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
Łacińska nazwa rodzajowa pochodzi od słowa mitr (mitra), oznaczającego rodzaj nakrycia głowy, który przypomina swoim kształtem główka mitróweczki, nazwa gatunkowa od słowa palustris (błoto), odnoszącego się do siedliska, w którym występuje ten gatunek[3]. Nazwa polska jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej[4].
Ma wysokość 1-5 cm, składa się z główki i trzonu. Główka jajowata lub językowata, w środku pusta. Ma długość około 1 cm, powierzchnię gładką, błyszczącą o barwie od żółtej do pomarańczowej. Trzon osiąga wysokość do 4 cm, grubość 2-3 mm, jest walcowaty, bez przewężeń, biały. Owocnik bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
Askospory wydłużone, gładkie, hialinowe, o wymiarach 10-15 × 2,5-3 µm. Zakończenia worków delikatnie niebieszczeją pod wpływem odczynnika Melzera. Wstawki nitkowate, rozgałęzione, segmentowane[5]. W jednym worku powstaje po 8 askospor[3].
Mitróweczka błotna jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej i Europie, występuje też w Japonii[6]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek zagrożony wymarciem[7].
Saprotrof. Rośnie na opadłych liściach, igliwiu, gałązkach, gnijących mchach i glonach. Owocniki mitróweczki wyrastają wiosną i latem w mokrych siedliskach; na bagnach, w rowach, płytkich rozlewiskach[3].
Najbardziej podobna jest łopatnica żółtawa (Spathularia flavida). Jest większa, odróżnia się także jaśniejszą barwą bez pomarańczowych odcieni i nie występuje na tak podmokłych siedliskach[8].
Mitróweczka błotna (Mitrula paludosa Fr.) – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae).
Mitrula paludosa Fr., 1816 : Fr., 1821
Ми́трула боло́тная (лат. Mítrula paludósa) — вид грибов, входящий в род Митрула (Mitrula), входящего в порядок Гелоциевые (Helotiales). Типовой вид рода.
Плодовые тела — водянисто-мясистые апотеции булавовидной или яйцевидной формы. Диск ярко-оранжево-жёлтый приподнят над субстратом на ножке. Ножка 2—4(8) см высотой, бледно-жёлтая или серовато-беловатая, просвечивающаяся, ломкая, обычно почти прямая, расширяющаяся книзу, с полостью внутри.
Споры в массе белого цвета. Аски булавовидной формы, 90—130×7—9 мкм, содержат 8 спор, каждая из которых одноклеточная, веретеновидной формы, 10—15×3,5—4 мкм, неокрашенная, с гладкими стенками. Парафизы амилоидные, 105—140×2 мкм, септированные.
Пищевого значения гриб не имеет из-за небольших размеров и тонкой мякоти.
Гриб легко определяется по внешнему виду и консистенции. Можно спутать с другими водолюбивыми аскомицетами:
Сапротроф. Произрастает группами, иногда очень большими (десятками и сотнями плодовых тел), большей частью в горных регионах на очень влажной гниющей древесине хвойных и лиственных деревьев, иногда полностью погружены под воду. Сезон — конец весны — начало лета. Считается индикатором чистой воды. Широко распространена в Европе и на востоке Северной Америки, однако сравнительно редка.
Ми́трула боло́тная (лат. Mítrula paludósa) — вид грибов, входящий в род Митрула (Mitrula), входящего в порядок Гелоциевые (Helotiales). Типовой вид рода.