Die Fanniidae sind eine Familie der Zweiflügler (Diptera) und gehören hier zu den Fliegen (Brachycera). Sie sind klein bis mittelgroß und meist grau gefärbt.
Bekannt ist die Kleine Stubenfliege (Fannia canicularis), die beinahe überall anzutreffen ist. Sie lebt auch in Haushalten und ist mittlerweile auf der ganzen Welt verbreitet (Kosmopolit). Die Larven dieser Fliegen ernähren sich von fauligen Substanzen, sehr häufig von Hühnermist.
In Europa ist die Familie der Fanniidae mit drei Gattungen und etwa 80 Arten vertreten.[1]
Einiges Aufsehen in der Fachwelt verursachte die 1966 gemachte Entdeckung von Fannia scalaris in einem Stück eozänen Baltischen Bernsteins der Sammlung des Naturhistorischen Museums in London. Zwar sind aus zahlreichen eozänen Insektengattungen – insbesondere solchen aus Baltischem Bernstein – rezente Vertreter bekannt, jedoch fehlte es an einem gesicherten Nachweis, dass auch eine Art aus dieser rund 50 Millionen Jahre zurückliegenden Periode der Erdgeschichte überlebt hat. Bei einer erneuten Untersuchung des Stückes im Jahre 1993 stellte sich dann allerdings heraus, dass es sich bei der Inkluse um eine Fälschung handelt[2].
Die Fanniidae sind eine Familie der Zweiflügler (Diptera) und gehören hier zu den Fliegen (Brachycera). Sie sind klein bis mittelgroß und meist grau gefärbt.
Bekannt ist die Kleine Stubenfliege (Fannia canicularis), die beinahe überall anzutreffen ist. Sie lebt auch in Haushalten und ist mittlerweile auf der ganzen Welt verbreitet (Kosmopolit). Die Larven dieser Fliegen ernähren sich von fauligen Substanzen, sehr häufig von Hühnermist.
The Fanniidae are a small (285 species in five genera) group of true flies largely confined to the Holarctic and temperate Neotropical realms; there are 11 Afrotropical species, 29 Oriental, and 14 Australasian.
Adults are medium-sized to small and usually have mainly dark body and leg colours. Males congregate in characteristic dancing swarms beneath trees; females are more retiring in habit. Larvae are characterised by their flattened bodies with striking lateral protuberances, and live as scavengers in various kinds of decaying organic matter.
The lesser housefly Fannia canicularis is a worldwide synanthropic species.
Fanniidae are indicators useful in forensic entomology.
The Fanniidae were once a subfamily of Muscidae from which they may be distinguished by:
References to identify the family include:
The Fanniidae are a small (285 species in five genera) group of true flies largely confined to the Holarctic and temperate Neotropical realms; there are 11 Afrotropical species, 29 Oriental, and 14 Australasian.
Adults are medium-sized to small and usually have mainly dark body and leg colours. Males congregate in characteristic dancing swarms beneath trees; females are more retiring in habit. Larvae are characterised by their flattened bodies with striking lateral protuberances, and live as scavengers in various kinds of decaying organic matter.
The lesser housefly Fannia canicularis is a worldwide synanthropic species.
Fanniidae are indicators useful in forensic entomology.
Fanniidae es una pequeña familia de moscas (285 especies en cuatro géneros) de distribución holártica y neotropical templada. Hay 11 especies afrotropicals, 29 orientales y 14 australoasiáticas.
Los adultos son de tamaño pequeño a mediano y generalmente tienen cuerpos y patas de colores oscuros. Los machos tienden a congregarse en enjambres de continuo movimiento a la sombra de los árboles. las hembras suelen mantenerse más ocultas. Las larvas tiene cuerpos aplanados con marcadas protuberancias laterales. Son carroñeras, se alimentan de materia orgánica en descomposición.
Fannia canicularis es una especie sinantrópica de distribución mundial.
Las moscas Fanniidae son indicadores usados en entomología forense.
Antes eran considerados una subfamilia de Muscidae, pero presentan suficientes diferencias para ser colocados en su propia familia.[3] [4]
References to identify the family include:
Fanniidae es una pequeña familia de moscas (285 especies en cuatro géneros) de distribución holártica y neotropical templada. Hay 11 especies afrotropicals, 29 orientales y 14 australoasiáticas.
Los adultos son de tamaño pequeño a mediano y generalmente tienen cuerpos y patas de colores oscuros. Los machos tienden a congregarse en enjambres de continuo movimiento a la sombra de los árboles. las hembras suelen mantenerse más ocultas. Las larvas tiene cuerpos aplanados con marcadas protuberancias laterales. Son carroñeras, se alimentan de materia orgánica en descomposición.
Fannia canicularis es una especie sinantrópica de distribución mundial.
Las moscas Fanniidae son indicadores usados en entomología forense.
Antes eran considerados una subfamilia de Muscidae, pero presentan suficientes diferencias para ser colocados en su propia familia.
Fanniidae est une famille d'insectes diptères brachycères.
Selon Catalogue of Life (27 févr. 2013)[1] :
Selon ITIS (28 févr. 2018)[2] :
Selon BioLib (28 févr. 2018)[3] :
Fanniidae incertae sedis :
Fanniidae est une famille d'insectes diptères brachycères.
Fanniidae zijn een familie uit de orde van de tweevleugeligen (Diptera), onderorde vliegen (Brachycera). Wereldwijd omvat deze familie zo'n 4 genera en 359 soorten.
Fanniidae zijn een familie uit de orde van de tweevleugeligen (Diptera), onderorde vliegen (Brachycera). Wereldwijd omvat deze familie zo'n 4 genera en 359 soorten.
Takfluer (Fanniidae) er en liten familie av fluer som er nært beslektet med møkkfluene. De ligner mye på den vanlige husfluen, men kan skilles fra møkkflue-artene på at det to bakerste årene i vingen nærmer seg hverandre mot kanten av vingen (ingen av dem når ut til vingekanten). Fanniidae har larver som lever i råtnende materiale og noen av artene kan opptre som smittespredere, men de skaper sjelden store problemer.
Små til middelsstore fluer (3 – 9 mm), forholdsvis slanke med stort hode. Fargen er gjerne mer eller mindre gråaktig på grunn av et grått støvlag som dekker kroppen, og bakkroppen har gjerne gule sideflekker. Hodet er stort, kortere enn høyt, med store, ovale fasettøyne. Den midtre delen av pannen er klart skilt fra sidene med lengdefurer. Mellom fasettøynene og den midtre delen av pannen sitter det mange børster som varierer i størrelse. Bakhodet er vanligvis tett hårete. Antennene er tre-leddete, det innerste leddet er svært lite og neppe synlig. Det andre leddet er også temmelig lite og danner en hette over roten av den tredje leddet. Det tredje leddet er kort stavformet og peker nedover. Nær roten av dette leddet sitter en kraftig, fint hårete eller fjærgrenet, antennebørste (arista). En kraftig kinnbørste (vibrissa) finnes. Munndelene er forholdsvis små og lite påfallende. Brystet (thorax) har nokså tett hårkledning, hårene er lengre og tettere hos hannene enn hos hunnene. Det finnes også en del grovere børster mellom de fine hårene. Vingene er store, uten fargeflekker, ofte røykfarget hos hannene. Vingeårenetter ligner sterkt på det hos møkkfluene men de to bakerste årene (A1 og A2) nærmer seg hverandre mot bakkanten. Beina er slanke hos hunnene, hos hannene er ofte leggene eller noen av fotleddene fortykket, eller de har ulike slags påfallende hårtuster. Leggene (tibiae) har noen lange børster hos begge kjønn. Bakkroppen er slank og noe flattrykt. Larvene er karakteristiske, noe flattrykte. Hvert av de 11 kroppsleddene, bortsett fra det fremste (hodeleddet) og det siste har to par lange, spisse kjøttfulle utvekster, et par på siden og et par midt oppe på ryggen. På det siste leddet er det tre par utvekster som er lengre enn de på de andre leddene og sitter langs bakkanten. Det bakerste leddet har også et par åndehull (spirakler) som sitter på opphøyde vorter.
Larvene til denne familien er saprofager, dvs. de lever av ulike slags dødt, organisk materiale. De kjennes fra råtehuller i trær, råtten ved, sopp, løvstrø, fuglereir, vepse- og humlebol, åtsel, møkk og søppel i tillegg til at de er en av de tallrikeste gruppene av fluelarver i jorden. En sjelden gang kan disse fluene angripe infiserte sår og forårsake myiasis hos mennesker og husdyr. Noen arter kan utvikle seg innendørs og skape problemer med at de sprer mage/tarmbakterier til matvarer, men i så måte er de mye mindre problematiske enn møkkfluene. Hannene svermer, og henger gjerne stille i luften på utkikk etter hunner mens de gir fra seg en høyfrekvent summing. Noen finner denne atferden spesielt irriterende hvis den skjer innendørs. Det er særlig artene liten husflue (Fannia canicularis) og latrineflue (Fannia scalaris) som lever i hus.
Arten latrineflue (Fannia scalaris) har vært antatt å være et meget interessant eksempel på en art som har holdt seg uforandret over meget lang tid. Det finnes nemlig et eksemplar av en flue i rav som åpenbart er denne arten, som ble antatt å være 20 – 40 millioner år gammelt. Den kjente flueforskeren Willi Hennig kom til det oppsiktsvekkende resultatet at latrinefluen måtte ha holdt seg totalt uforandret i flere titalls millioner år, noe som er overraskende da man vanligvis antar at en biologisk art har en levetid på maksimalt ca. 5 millioner år. Men da konservatoren ved Natural History Museum i London undersøkte det berømte eksemplaret for noen år siden fant han til sin skrekk at det hadde utviklet seg sprekker i ravet. Nærmere undersøkelser viste at det ikke var sprekker men skjøter. Noen hadde tatt en blokk av naturlig rav, saget den i to og skrapt ut et hull i den ene snittflaten. I hullet var det lagt inn en flue og så fylt opp med en naturharpiks som blir veldig lik rav når den størkner. Så var blokkene limt sammen igjen med den samme harpiksen. Falskneriet var meget dyktig utført. Man vet ikke, og vil trolig aldri få vite, hvem falskneren var, men det eksemplaret har vært lenge i samlingene ved Natural History Museum. Per i dag er det faktisk ikke kjent fossile eksemplarer av denne familien i det hele tatt.
Hogsette, J.A. og Farkas, R. 2000. Secretophagous and haematophagous higher Diptera. I: Papp, L. og Darvas, B. (red.): Contributions to a Manual of Palaearctic Diptera. 1: 769-792. Science Herald, Budapest.
Pont, A.C. 2000. Family Fanniidae. I: Papp, L. og Darvas, B. (red.): Contributions to a Manual of Palaearctic Diptera. Appendix: 447-454. Science Herald, Budapest.
Takfluer (Fanniidae) er en liten familie av fluer som er nært beslektet med møkkfluene. De ligner mye på den vanlige husfluen, men kan skilles fra møkkflue-artene på at det to bakerste årene i vingen nærmer seg hverandre mot kanten av vingen (ingen av dem når ut til vingekanten). Fanniidae har larver som lever i råtnende materiale og noen av artene kan opptre som smittespredere, men de skaper sjelden store problemer.
Multimedia w Wikimedia Commons Zgniłówkowate (Fanniidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich, infrarzędu łękorysych i nadrodziny Muscoidea.
Mała, obejmująca około 300 gatunków rodzina. Rozprzestrzenione są na całym świecie, ale zdecydowana większość gatunków jest holarktyczna[2]. W Europie stwierdzono występowanie 83 gatunków[3][4] z 3 rodzajów: Fannia, Euryomma i Piezura[3].
Muchówki te posiadają w rozwoju trzy stadia larwalne, które są saprofagami, odżywiającymi się martwą materią organiczną: roślinną lub zwierzęcą[2]. Niektóre gatunki, jak F. coracina i F. manicata należą do fauny zwłok i mogą być użyteczne do ustalania czasu śmierci w medycynie sądowej i kryminalistyce[5].
Zgniłówkowate (Fanniidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich, infrarzędu łękorysych i nadrodziny Muscoidea.
Mała, obejmująca około 300 gatunków rodzina. Rozprzestrzenione są na całym świecie, ale zdecydowana większość gatunków jest holarktyczna. W Europie stwierdzono występowanie 83 gatunków z 3 rodzajów: Fannia, Euryomma i Piezura.
Muchówki te posiadają w rozwoju trzy stadia larwalne, które są saprofagami, odżywiającymi się martwą materią organiczną: roślinną lub zwierzęcą. Niektóre gatunki, jak F. coracina i F. manicata należą do fauny zwłok i mogą być użyteczne do ustalania czasu śmierci w medycynie sądowej i kryminalistyce.
Fanniidae é uma família de moscas verdadeiras composta por um grupo de aproximadamente 360 espécies distribuídas em cinco gêneros, encontrada em todas as regiões biogeográficas, exceto nos pólos, sendo mais predominante em regiões temperadas.[1] Os adultos de Fanniidae são encontrados frequentemente em meio rural, em áreas de florestas sobre arbustos ou em flores.[2] As larvas apresentam hábito saprófago e desenvolvem-se nos mais diferentes substratos como matéria orgânica em decomposição, fungos e fezes, ou associados aos rejeitos de ninhos de abelhas ou ninhos de pássaros.[3] Muitas espécies têm hábitos sinantrópicos e podem causar impactos econômicos, enquanto outras possuem importância forense e de saúde pública. A mosca doméstica menor Fannia canicularis é uma espécie sinantrópica mundial, pois é bem adaptada à urbanização e convive próximo ao homem.[4]
A principal característica dessa família nos adultos é a presença da veia A1 + CuA2 curta e a veia subcostal não sinuosa, com curvatura apical suave para frente em direção à costal.[2] Também apresentam uma cerda forte na porção submediana da face dorsal da tíbia posterior. A perna mediana geralmente é modificada na superfície ventral, com muitos grupos de pelos, espinhos ou tubérculos. A placa fronto-orbital é larga com margens internas convexas, cerda orbital proclinada e cerdas interfrontais cruzadas ausentes.[5]
Os ovos são alongados, com um par de franjas latero-dorsais. As larvas são muito características, apresentam corpo achatado dorsoventralmente e ornamentado por numerosos processos laterais, que partem das regiões dorsal e lateral do corpo. Possuem cutícula engrossada com espiráculos protorácicos com 3 a 12 processos curtos ou digitiformes, o espiráculo posterior dorsal, geralmente se apresenta em curtos pedúnculos.[6]
Fanniidae é uma família de moscas verdadeiras composta por um grupo de aproximadamente 360 espécies distribuídas em cinco gêneros, encontrada em todas as regiões biogeográficas, exceto nos pólos, sendo mais predominante em regiões temperadas. Os adultos de Fanniidae são encontrados frequentemente em meio rural, em áreas de florestas sobre arbustos ou em flores. As larvas apresentam hábito saprófago e desenvolvem-se nos mais diferentes substratos como matéria orgânica em decomposição, fungos e fezes, ou associados aos rejeitos de ninhos de abelhas ou ninhos de pássaros. Muitas espécies têm hábitos sinantrópicos e podem causar impactos econômicos, enquanto outras possuem importância forense e de saúde pública. A mosca doméstica menor Fannia canicularis é uma espécie sinantrópica mundial, pois é bem adaptada à urbanização e convive próximo ao homem.
ヒメイエバエ科（Fanniidae）は、双翅目（ハエ目）に属する科の一つ。世界に4属約294種が知られ、日本からは約50種が記録されている[1]。
畜舎や便所等に発生する衛生害虫を多数含む。特にヒメイエバエ Fannia canicularis などは、世界的に分布するシナントロープ（人工的な環境を利用する生物）として知られる。
イエバエ科やハナバエ科などの種と形態的には類似する点が多い。ただし系統的にはそれほど近くない分類群であることが示唆されている[1]。翅脈の違い（ヒメイエバエ科ではA1脈が前方に屈曲する）などで近縁の科とは区別できる。
大きく分けて、人間の住環境を利用する人類親和性の高い種と、冷温帯の森林など湿潤で気温の低い環境を好む種とがいる[1]。そのため熱帯などには少なく、例外的にアフリカやオーストラリアなどに生息する少数の種は、高温や乾燥に耐性を持つよう特殊な形態を示す[1]。
人類親和性の高い種は、家畜の糞や生ごみ、漬物の桶[2]などから発生するほか、ヒトの糞も発生源となるため、汲み取り便所などからも発生する[3]。一方、森林性の種類の多くは腐食性で、落ち葉や朽木、キノコ、動物の死骸や糞などを利用している[4]。日本においては、森林性の種構成は植物の垂直分布と関連性があるとされ、亜高山帯、山地帯、丘陵帯のそれぞれで見られる種が異なる[4]。
なおワラベヒメイエバエのように、熱帯原産の種が外来種として世界各地に広まっている例も知られている。なおワラベヒメイエバエは、日本でも1990年代ごろから定着が確認されている[1]。
ヒメイエバエ科は、世界に4属約294種が知られる比較的小さいグループで、日本からはヒメイエバエ属とウスハラバエ属の2属、約50種が知られる[1]。冷帯、温帯に種数が多く、エチオピア区（約11種）、オーストラリア区（約14種）、東洋区（約29種）などでは少ない。ただし新熱帯区では75種が記録されている[5]。
ヒメイエバエ、コブアシヒメイエバエ、クロヒメイエバエなど、人家や畜舎周辺から発生する種が複数知られ、衛生害虫として扱われる。
一方先述のように、ヒメイエバエ科の種構成と植生には関連が見られ、ヒメイエバエ科の種構成を調べることでその地域の環境の型をある程度推測できるため、環境指標に用いられることもある[4]。
