Multimedia w Wikimedia Commons Oryks[2] (Oryx) – rodzaj ssaków z podrodziny antylopowców (Hippotraginae) w rodzinie wołowatych (Bovidae). Oryksy znane były już starożytnym Egipcjanom, którzy często przedstawiali ich wizerunki na reliefach. Najbardziej znanym gatunkiem jest żyjący w Afryce Północnej, na skraju Sahary (Czad), oryks szablorogi (Oryx dammah) o zagiętych do tyłu długich, prawie metrowych rogach, pokrytych pierścieniowatymi zgrubieniami. Są zwierzętami bardzo płochliwymi i nadzwyczaj szybkimi. Sierść oryksa jest barwy żółtawobiałej, a jedynie szyję ma rdzawoczerwoną. Długość ciała ok. 2,3 m, wysokość w kłębie do 140 cm. Znakomicie przystosowany do życia w warunkach półpustynnych. Gatunek zagrożony wyginięciem.
Oryks arabski, który żył na pustynnych obszarach Półwyspu Arabskiego, został wytępiony całkowicie do 1972 r. Dzięki Brytyjskiemu Towarzystwu Ochrony Fauny w Londynie zapoczątkowano hodowlę zorganizowaną w USA. W 1987 r. powtórnie przywrócony do naturalnego środowiska.
Do rodzaju należą cztery gatunki[2][3]:
Oryks (Oryx) – rodzaj ssaków z podrodziny antylopowców (Hippotraginae) w rodzinie wołowatych (Bovidae). Oryksy znane były już starożytnym Egipcjanom, którzy często przedstawiali ich wizerunki na reliefach. Najbardziej znanym gatunkiem jest żyjący w Afryce Północnej, na skraju Sahary (Czad), oryks szablorogi (Oryx dammah) o zagiętych do tyłu długich, prawie metrowych rogach, pokrytych pierścieniowatymi zgrubieniami. Są zwierzętami bardzo płochliwymi i nadzwyczaj szybkimi. Sierść oryksa jest barwy żółtawobiałej, a jedynie szyję ma rdzawoczerwoną. Długość ciała ok. 2,3 m, wysokość w kłębie do 140 cm. Znakomicie przystosowany do życia w warunkach półpustynnych. Gatunek zagrożony wyginięciem.
Oryks arabski, który żył na pustynnych obszarach Półwyspu Arabskiego, został wytępiony całkowicie do 1972 r. Dzięki Brytyjskiemu Towarzystwu Ochrony Fauny w Londynie zapoczątkowano hodowlę zorganizowaną w USA. W 1987 r. powtórnie przywrócony do naturalnego środowiska.
