Burramys parvus é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos e familia dos burramíidos, que é a única integrante actual do xénero Burramys.[3][4] coñecido na bibliografía internacional como pósum pigmeo das montañas.[5]
Trátase dun pequeño mamífero omnívoro das montañas do sur de Australia que se encontra en grave perigo de extinción, moi ameazada polo quentameto global.[6]
A especie foi descrita en 1898 polo médico e paleontólogo australiano de orixe escocesa Robert Broom, en Proc. Linn. Soc. N.S.W., 10: 564.[3]
Este marsupial, coñecido desde 1895 como fósil, foi redescuberto vivo en 1966.
Mide 11 cm de lonxitude desde a cabeza até a cola, que alcanza os 14 cm. O seu peso é de tan só 45 g. Ten a aparencia dun rato cunha pelaxe gris que se fai amarelada no ventre. A cola está desprovista de pelo. A femia ten catro mamilas no marsupio.
Encóntrase no sur do estado de Victoria e no Parque Nacional de Mont Kosciuszko en Nova Gales do Sur, nas rexiós montañosas, entre os 1 400 e os 2 000 m de altitude. Vive en pedregais e cúmulos de rochas.[2]
A especie ten tres poboacións illadas entre si, xeneticamente distintas:
A súa área de dispersión é moito máis pequeña que a distribución asignada, xa que se estima que ocupa menos de 6 ou 7 km².[8][9]
É un animal nocturno que pasa o día durmindo.
A maior parte do ano, os machos e as mias viven por separado, as femias viven máis alto que os machos. Na época de celo, os machos soben para achegárense ás femias.
No monte Higginbotham, os machos debían cruzar para isto unha estrada, que poñía a súa vida en perigo. Para eviatalo construiuse un túnel que pasa baixo a estrada (e que os habitantes da zona chaman o túnel do amor) e os sinais da estrada advirten aos condutores que teñan coidado.
Aliméntase de insectos, arañas, vermes, froitos, noces e grans, que poden recoller no verán e gardar para consumir na estación fría.
A época de celo é no outono, entre novembro e decembro. Os partos son xeralmente de catro crías.
A poboación de Burramys parvus estimábase en 1994 que alcanzaba os 2 600 animais, dos que ao redor de 2 000 eran femias e 600 machos. É unha das especies máis vulnerábeis debido ao aumento das temperaturas en Australia no século XX, debido a que o seu ciclo de vida require que as montañas estean cubertas de neve durante un longo período. Calcúlase que un aumento na temperatura de 1 °C destruiría o seu hábitat.[6]
Aínda que é unha especie común onde se encontra, a súa poboación está diminuindo. Broome, en 2008, estimou a poboación total en aproximadamente 1 700 adultos femias e 550 machos.[9]
En 2008 a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualificou o status da especie como CR (en perigo crítico) debido a que a súa área de dispersión é de menos de 100 km², nos que ocupa menos de 10 km²; ademais a poboación está moi fragmentada, e persiste a caída na extensión e calidade do seu hábitat e o número de individuos maduros.[2]
Burramys parvus é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos e familia dos burramíidos, que é a única integrante actual do xénero Burramys. coñecido na bibliografía internacional como pósum pigmeo das montañas.
Trátase dun pequeño mamífero omnívoro das montañas do sur de Australia que se encontra en grave perigo de extinción, moi ameazada polo quentameto global.
A especie foi descrita en 1898 polo médico e paleontólogo australiano de orixe escocesa Robert Broom, en Proc. Linn. Soc. N.S.W., 10: 564.
Este marsupial, coñecido desde 1895 como fósil, foi redescuberto vivo en 1966.
