Multimedia w Wikimedia Commons Nosorożec biały (afrykański, szerokopyski, tęponosy) (Ceratotherium simum) – gatunek ssaka nieparzystokopytnego z rodziny nosorożców. Jest to największy z żyjących obecnie nosorożców. Uzbrojony jest w dwa rogi. Pierwszy osiąga długość do 1,5 metra. Na wolności nosorożce białe mogą żyć nawet do 40 lat. Nie są tak agresywne jak nosorożce czarne. Mogą biec z prędkością 45 km/h.
W końcu XIX wieku nosorożec biały znalazł się na krawędzi wymarcia, gdy przy życiu pozostało około 20–50 osobników w parku KwaZulu-Natal w RPA. Po wielu latach ochrony populacja gatunku osiągnęła pod koniec 2010 roku liczebność ponad 20 000 osobników[2].
Nazwa nosorożec biały nie ma związku z ubarwieniem zwierzęcia. Początkowo gatunek nazywał się wyd rhino (wyd – po afrykanersku „szeroki”) i określenie to odnosiło się do szerokiego pyska nosorożca. Nazwa zwierzęcia została przez angielskich osadników źle przetłumaczona na white rhino („nosorożec biały”) i ta wersja się utrwaliła.
Nosorożec biały występuje głównie na terenach Demokratycznej Republiki Konga, Namibii, Republiki Południowej Afryki, Botswany, Zambii i Kenii. Jako że nosorożec biały żywi się prawie wyłącznie krótkimi trawami, preferuje biotopy sawannowe.
Większość dnia nosorożce spędzają ukryte w cieniu, by nie przegrzewać organizmu. Najbardziej aktywne są pod wieczór i wczesnym rankiem. Żywią się trawą, ale zjadają również gałęzie drzew, osty i krzewy.
Ciąża nosorożca trwa ok. 16 miesięcy. Na świat przychodzi tylko jedno młode. Mimo osiągnięcia dojrzałości płciowej w wieku 4–5 lat, samica nie rozmnaża się przez następne około 2 lata. Kolejne ciąże przychodzą w odstępach 2–3 letnich. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 10–12 lat. Nosorożce białe żyją samotnie lub w grupach dochodzących do kilkunastu osobników (głównie samic z młodymi).
Wyróżnia się dwa podgatunki nosorożca białego[3], różniące się znacznie pod względem budowy:
Podstawowa broń nosorożca – jego róg – stał się przyczyną jego nieomal całkowitej zagłady z powodu znaczenia dla człowieka. W medycynie Wschodu uznaje się bowiem sproszkowany róg nosorożca za remedium na choroby wątroby, serca, skóry, a także za doskonały afrodyzjak.
Nosorożec biały (afrykański, szerokopyski, tęponosy) (Ceratotherium simum) – gatunek ssaka nieparzystokopytnego z rodziny nosorożców. Jest to największy z żyjących obecnie nosorożców. Uzbrojony jest w dwa rogi. Pierwszy osiąga długość do 1,5 metra. Na wolności nosorożce białe mogą żyć nawet do 40 lat. Nie są tak agresywne jak nosorożce czarne. Mogą biec z prędkością 45 km/h.
W końcu XIX wieku nosorożec biały znalazł się na krawędzi wymarcia, gdy przy życiu pozostało około 20–50 osobników w parku KwaZulu-Natal w RPA. Po wielu latach ochrony populacja gatunku osiągnęła pod koniec 2010 roku liczebność ponad 20 000 osobników.
Nazwa nosorożec biały nie ma związku z ubarwieniem zwierzęcia. Początkowo gatunek nazywał się wyd rhino (wyd – po afrykanersku „szeroki”) i określenie to odnosiło się do szerokiego pyska nosorożca. Nazwa zwierzęcia została przez angielskich osadników źle przetłumaczona na white rhino („nosorożec biały”) i ta wersja się utrwaliła.
.JPG)
