La mariposa Colias croceus es una especie de la familia Pieridae, que fue descrita originalmente, con el nombre de Papilo croceus, por Geoffroy Saint-Hilaire, en 1785, en París (Francia). Es muy similar a la especie denominada Colias alfacariensis.[1]
Alas anteriores de color amarillo-naranja en su anverso, con fimbrias rosadas, con borde en banda negra, y una mancha negra destacada en su interior. Reverso amarillo-anaranjado uniforme, con mancha plateada. Las alas posteriores son amarillo-azufrado, con varias manchas pardas, entre las que destaca una con núcleo dorado. La hembra es muy similar al macho, con carácter general, aunque hay un morfotipo en el que el color de fondo de las alas es blanco-verdoso. Es una especie de mariposa tendente a posarse siempre con las alas cerradas.
Es polivoltina, se reproduce tres o hasta cuatro veces al año (aproximadamente en abril, julio y octubre), siendo invernantes las larvas de la última generación. La puesta se realiza sobre hojas de plantas muy diversas, sobre todo Trifolium y Medicago sativa, entre otras.
Es una especie extendida por toda Europa y África del norte. En España y Portugal es muy frecuente. Se extiende hasta el Asia Menor, el oeste de la India y Siberia. Es migratoria, algunos años tiene numerosas migraciones en masa en Europa, por ejemplo en los años 1877, 1947, 1983, 1992, 1994, 1996 y 2000.[2][3][4][5]
Suele vivir en zonas soleadas y vegetadas, e incluso en zona de cultivo, llegando hasta cierta altura (2.000 m). Solo están ausentes de zonas boscosas. Es muy usual en los macizos montañosos de tipo calizo, y menos abundantes, aunque frecuentes, en montañas más elevadas, como Sierra Nevada.
La mariposa Colias croceus es una especie de la familia Pieridae, que fue descrita originalmente, con el nombre de Papilo croceus, por Geoffroy Saint-Hilaire, en 1785, en París (Francia). Es muy similar a la especie denominada Colias alfacariensis.
Colias croceus f. deserticola Verity, 1909
Colias croceus f. helice
Colias croceus f. helicina Oberthür, 1880
Colias croceus f. mediterranea Stauder, 1913
Colias edusa (Fabricius, 1787) (non Fabricius, 1777: preoccupied)
Colias edusa f. obsoleta Grüber, 1929
Papilio croceus Fourcroy, 1785
Papilio edusa Fabricius, 1787 (non Fabricius, 1777: preoccupied)
Navadni senožetnik (znanstveno ime Colias croceus) je dnevni metulj iz družine belinov.
Navadni senožetnik meri preko kril med 40 in 52 mm in ima zgornjo stran kril oranžno rumene barve. Ob zunanjem robu zgornje strani kril ima ta vrsta širok črn pas. Ta je pri samcih prekinjen z rumenimi žilami, samice pa imajo na sredi tega pasu rumene lise. Na sredini sprednjega para kril je črna pega, na sredini zadnjega para pa se nahaja svetla lisa v obliki številke osem[1]. Obstaja tudi barvna oblika te vrste, pri kateri imajo samice zgornjo stran bledo rumene do zelenkasto bele barve, ta oblika pa se imenuje tip helice.
Metulji te vrste pri počitku nikoli ne razprejo kril.
Ta vrsta metuljev je razširjena po Severni Afriki, južni Evropi, preko Turčije do Bližnjega vzhoda. Poleti se pojavlja tudi v celinski Evropi, občasno pa tudi v Skandinaviji. Razširjen je tudi v Aziji, kjer ga na severu najdemo do Sibirije, na jugu pa do severnega dela Indije.
Navadni senožetnik je hiter letalec, ki se seli na velike razdalje. V Sloveniji ga je moč opaziti med aprilom in novembrom od morja do visokogorskih pašnikov. Najbolje se počuti na toplih travnikih.
Ta vrsta se skozi leto pojavlja v več generacijah, samice pa jajčeca odlagajo na gostiteljske rastline posamično. Gosenice se hitro razvijajo in se lahko zabubijo že po enem mesecu od izvalitve. Iz bube se lahko po dveh do treh tednih razvijejo odrasli metulji. V Sloveniji se gosenice prehranjujejo predvsem z listi rastlinskih vrst iz družine metuljnic (Fabaceae), v glavnem iz rodov meteljka (Medicago), detelja (Trifolium), nokota (Lotus), šmarna detelja (Coronilla), ranjak (Anthyllis) in turška detelja (Onobrychis)[1].
Navadni senožetnik (znanstveno ime Colias croceus) je dnevni metulj iz družine belinov.