الأسماء في صفحات التنقل
Ramalina fraxinea ist eine Strauchflechtenart, die Baumrinde besiedelt.
Ramalina fraxinea ist eine Strauchflechte, also nur an einer Stelle mit der Unterlage verwachsen. Ihre weitgehend starren Lagerabschnitte sind grau bis gelbgrün, flach bis rinnig, breit bandförmig, zwischen 2 und 25 mm breit und 2 bis 20 cm lang. Häufig sind sie grubig bis rippig. Ober- und Unterseite sind gleich gestaltet und gefärbt. Die bei gut entwickelten Exemplaren häufigen Apothecien sind rand- oder flächenständig, kommen auf beiden Lappenseiten vor, haben einen Durchmesser von 2 bis 10 mm und sind blass gelblich bis graugrünlich. Sorale fehlen, kleine helle Pseudocyphellen sind hingegen meist vorhanden.
Ramalina fraxinea bewohnt Rinde von überwiegend freistehenden, alten Laubbäumen (wie Esche, Pappel oder Linde). Die Art kommt in Mitteleuropa nur stellenweise häufiger vor, wegen ihrer hohen Empfindlichkeit gegenüber Luftschadstoffen ist sie besonders in tieferen, dicht besiedelten Lagen vielfach verschwunden oder nur zwerghaft entwickelt.
Ramalina fraxinea ist eine Strauchflechtenart, die Baumrinde besiedelt.
Ramalina fraxinea, the cartilage lichen,[1] is a fruticose lichen with erect or pendulous thalli and branches that are flattened. Colour varies from pale green though yellow-grey to white-grey; apothecia are frequent and soralia may also be present.
This lichen is widespread in the United Kingdom, being found on tree bark. In north-eastern England and eastern Scotland it is often well developed, growing up to 12 cm with thongs of up to 2 cm wide. In less favourable areas it is much smaller.[2] The species has declined markedly since the mid 20th century and is now rare or absent in many UK areas.[3] Its sensitivity to air pollution and fertilizer enrichment may be reasons for the decline.[4] It is mainly found on the bark of Acer, Fraxinus, Populus, Tilia and Ulmus; it has been found growing on Rhododendron[5] and oak.[6]
It has been recorded in Netherlands,[7] Spain,[8] Belgium, Luxembourg, France,[9][10] England, Scotland,[10] Hungary,[11] Norway[12] and Latvia.[13] The species has been widely recorded in the United States of America.[14]
Ramalina fraxinea likes windy, exposed and well-lit sites and it is found on species with nutrient-rich bark.[15] The species also likes humid or foggy areas near ponds or rivers.[16]
The Latin name 'Ramas' means branch. This genus is a shrubby or fruticose group with erect or pendulous thalli. The branches are flattened and rather stiff. Colour varies from pale green though yellow-grey to white-grey. Apothecia are frequent and soralia may be present. Apothecia are usually concave and often pruinose. R. fraxinea branches have a very distinctive shape, being widest toward the middle (as much as 4.5 cm in some specimens) and tapering at both the point of attachment and toward the tip (to about 1 cm). The thallus is green-grey in colour, pendent and may be as long as 10 cm. It has the overall appearance of being coarsely tufted, individual branches showing a channelled, wrinkled appearance. The branches may have a twist or turn to them. The apothecia are cup-like and convex and are found both along the edges of the branches and on the surface or lamina.[17]
The Ramalinas are also known as 'bush', 'strap',[16] or 'gristle' lichens.[5] They always grow upside-down, and this plant looks like seaweed nailed to a tree.[18]
The spores are kidney-shaped. It does not contain as many apothecia as Ramalina fastigiata.[17] The specimens in the photographs here shown here are very large, but does not have many apothecia, the spore-producing discs. The few that were present were borne on short stalks, and were located on the surface of the lobes, especially near the edges.[15]
Ramalina fraxinae is very sensitive to air pollution (SO2). It likes windy, exposed and well-lit sites and is found mainly on trees.[17] It was found in Edinburgh in 2008 after an absence since 1797 due to air pollution.[5]
Ramalina species were at one time dried and ground down to produce a white hair powder and also used as a cure for chilblains.[19] It was also used in making perfumes and in Sweden, northern Europe and northern Russia, R. fraxinea has been used to make brandy. This process was most commonly used with Cladina rangiferina, but several other lichen species have been used.[20]
Ramalina fraxinea, the cartilage lichen, is a fruticose lichen with erect or pendulous thalli and branches that are flattened. Colour varies from pale green though yellow-grey to white-grey; apothecia are frequent and soralia may also be present.
Saare-rihmsamblik (Ramalina fraxinea) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.[1]
Saare-rihmsamblik (Ramalina fraxinea) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.
Groot takmos (Ramalina fraxinea) (synoniem: Lichen fraxineus) is een struikvormig korstmos, dat behoort tot de ascomyceten en voorkomt op de bast van oude loofbomen, zoals zomereik, es, iep, populier en linde[1]. In Nederland is het een vrij zeldzaam voorkomende soort. Het korstmos kan slecht tegen luchtvervuiling. Groot takmos bestaat uit een mutualistische symbiose van de schimmel Ramalina fraxinea en een groenwier van het geslacht Trebouxia. Zo'n lichaam als geheel wordt thallus genoemd.
Groot takmos zit met een centrale voet vast aan de bast van de boom. De 2 - 25 cm brede en 2 - 20 cm lange bladachtige thalli zijn grijs tot geelgroen, vlak tot geribbeld en breed bandvormig. Ze hebben een spitse top en de onder- en bovenkant hebben dezelfde kleur.
De bleekgele tot grijsgroene, 2 -0 10 mm grote apotheciën hebben een rand of zijn vlak en komen aan beide zijden van de bladachtige structuren voor. De soralen ontbreken, maar wel zijn meestal kleine, lichtkleurige pseudocyphellen aanwezig. Pseudocyphellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling. De ascosporen zijn niervormig.
Bronnen, noten en/of referentiesGroot takmos (Ramalina fraxinea) (synoniem: Lichen fraxineus) is een struikvormig korstmos, dat behoort tot de ascomyceten en voorkomt op de bast van oude loofbomen, zoals zomereik, es, iep, populier en linde. In Nederland is het een vrij zeldzaam voorkomende soort. Het korstmos kan slecht tegen luchtvervuiling. Groot takmos bestaat uit een mutualistische symbiose van de schimmel Ramalina fraxinea en een groenwier van het geslacht Trebouxia. Zo'n lichaam als geheel wordt thallus genoemd.
Groot takmos zit met een centrale voet vast aan de bast van de boom. De 2 - 25 cm brede en 2 - 20 cm lange bladachtige thalli zijn grijs tot geelgroen, vlak tot geribbeld en breed bandvormig. Ze hebben een spitse top en de onder- en bovenkant hebben dezelfde kleur.
De bleekgele tot grijsgroene, 2 -0 10 mm grote apotheciën hebben een rand of zijn vlak en komen aan beide zijden van de bladachtige structuren voor. De soralen ontbreken, maar wel zijn meestal kleine, lichtkleurige pseudocyphellen aanwezig. Pseudocyphellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling. De ascosporen zijn niervormig.
Bronnen, noten en/of referenties Natuurfront. Substraten
Multimedia w Wikimedia Commons Odnożyca jesionowa (Ramalina fraxinea (L.) Ach.) – gatunek grzybów z rodziny odnożycowatych (Ramalinaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramalina, Ramalinaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1753 r. K. Linneusz nadając mu nazwę Lichen fraxinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1810 r. E. Acharius[1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Gatunek bardzo zmienny morfologicznie, tworzący dużą ilość form. Plecha listkowata lub krzaczkowata, o długości do 20 cm i szerokości do 2 cm, mniej lub bardziej widełkowato rozgałęziona. Odcinki plechy mają szerokość 0,2-5 cm, są płaskie lub pogięte, czasami rynienkowato zwinięte, dość grube. Obydwie powierzchnie plechy są jednakowo pomarszczone, siateczkowate lub znajdują się w nich liczne dołeczki. Do podłoża plech przyczepia się krótką nasadą. Jest sztywna, zwisająca lub odstająca od podłoża. Powierzchnia matowa lub nieco błyszcząca, o barwie oliwkowej lub szarozielonej. Pod korą znajduje się w niej mechaniczna nibytkanka. Widoczne są wyraźne białawe szczelinki w korze. Są to pseudocyfelle[4]. Reakcje barwne: wszystkie reakcje negatywne[5].
Niemal zawsze tworzy owocniki. Są to apotecja lekanorowe o średnicy do 1 cm. Są zagięte (nerkowate). Mają bladocieliste lub szarozielonawe tarczki i cienki, szybko zanikający brzeżek plechowy. W jednym worku powstaje po 8 dwukomórkowych, bezbarwnych, elipsoidalnych lub wrzecionowatych askospor o rozmiarach 12-16 × 5-6 μm[4].
Występuje na wszystkich kontynentach, łącznie z Antarktyką[6]. Występuje na niżu i w górach po regiel dolny[7]. W Polsce występuje na obszarze całego kraju[4], ale jest bardzo rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status EN – gatunek wymierający[8]. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[9].
Jest wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza SO2. Rośnie w miejscach dobrze oświetlonych i osłoniętych od wiatru[5], na korze drzew liściastych, zazwyczaj rosnących samotnie. Można go spotkać na drzewach przydrożnych, nad rzekami. Występuje na drzewach żywych, rzadko tylko na martwych[4].
W niektórych krajach gatunek ten jest wykorzystywany jako pasza dla zwierząt. Posiada dużą wartość odżywczą[10]. Może stanowić surowiec do wyrabiania gum[11]. W Szwecji, północnej Europie i północnej Rosji jest używany do produkcji perfum. Czasami używa się go także do przyprawiania brandy[12].
.jpg)
Odnożyca jesionowa (Ramalina fraxinea (L.) Ach.) – gatunek grzybów z rodziny odnożycowatych (Ramalinaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Ramalina fraxinea este un lichen fruticos cu erect sau tal căzut și ramuri aplatizate. Culoarea variază de la verde pal, la galben-gri și alb-gri; ascocarpul este frecvent și soralia poate fi de asemenea prezentă. Acesta face parte din regnul cunoscut sub numele de Sac Fungi.
