Die Knorhane (Triglidae) is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Scorpaeniformes. Daar is agt genera met 125 spesies wat hoort tot dié familie en tien van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Die familie se lywe is lank en bedek met klein skubbe. Die pektorale vinne is lank en vergroot. Die grootte wissel van 15 – 70 cm en die familie kom voor op die bodem tot op dieptes van 480 m. Die familie gebruik die groot pektorale vinne om op die bodem te "loop" en hulle vreet skaaldiere en ander vis. Dit is 'n belangrike kommersiële vis.
Die volgende genera en spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Die Knorhane (Triglidae) is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Scorpaeniformes. Daar is agt genera met 125 spesies wat hoort tot dié familie en tien van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Ar c'horned a zo pesked mor eus ar c'herentiad Triglidae.
E-touez ar spesadoù korned emañ:
Ar c'horned a zo pesked mor eus ar c'herentiad Triglidae.
Els tríglids (Triglidae) constitueixen una família de peixos teleostis pertanyent a l'ordre dels escorpeniformes.[2] N'hi ha 7 representants a les aigües dels Països Catalans: la lluerna rossa (Trigla lucerna), el rafel (Trigla lyra), la gallineta (Trigla lastoviza), la lluerna verda (Eutrigla gurnardus), la lluerna roja (Aspitrigla cuculus), la lluerna fosca (Aspitrigla obscura) i el capet (Lepidotrigla cavillone).[3]
Es nodreixen de mol·luscs i peixos petits.
Després d'una fase pelàgica, els juvenils esdevenen peixos bentònics que viuen en fons de sorra de la regió costanera de la plataforma litoral fins als 200 m de fondària.[5][6][8][24]
A tots els mars i oceans de clima temperat i tropical.[5][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67]
La seua carn, encara que molt espinosa, és ferma, tendra i té molt bon gust, per la qual cosa és emprada per a fer fumets i arrossos.[68]
Els tríglids (Triglidae) constitueixen una família de peixos teleostis pertanyent a l'ordre dels escorpeniformes. N'hi ha 7 representants a les aigües dels Països Catalans: la lluerna rossa (Trigla lucerna), el rafel (Trigla lyra), la gallineta (Trigla lastoviza), la lluerna verda (Eutrigla gurnardus), la lluerna roja (Aspitrigla cuculus), la lluerna fosca (Aspitrigla obscura) i el capet (Lepidotrigla cavillone).
Knurhaner (Triglidae) er en familie af ulkefisk, der lever i saltvand i tempererede og subtropiske farvande. Knurhanernes hoveder har et panser af ben, og deres brystfinner har nogle lange "stråler", der er forsynet med organer, hvormed fiskene kan føle og smage, og de bruges til at opdage byttedyr i form af krebsearter og mindre fisk.
Der findes omkring 100 arter af knurhaner, og i danske farvande finder man grå knurhane (Eutrigla gurnardus) samt rød knurhane (Trigla lucerna). Den grå knurhane bliver ca. 50 cm lang, mens den røde bliver ca. 75 cm lang.[1]
Første del af navnet stammer fra, at fiskene kan frembringe en knurrende lyd ved bevægelser af svømmeblæren.
Fisken har tidligere været en bifangst, som blev kasseret, men den bliver i dag i højere grad solgt på fiskemarkeder rundt om i verden. Den bruges ofte i bouillabaisse.
De fleste arter i familien bliver 30-40 cm lange. Familiens arter er aflange fisk med store hoveder, som er dækket af benplader. Mange arter har også takker på hovedet. Brystfinnerne har 2 til 3 frie bevægelige stråler, der er forsynet med sanseorganer og bruges til madsøgning. De kan også bruges til bevægelse.[2][3] Arterne har to rygfinner: forrest en længere, som er forsynet med taggestråler, og bagest en mindre, som har bløde stråler. De længste medlemmer af familien kan blive op till 1 m lange.[4]
Knurhaner er saltvandsfisk som lever nær havbunden, selvom nogle underarter også kan forekomme i brakvand.[4] De lever på blødere havbund, som regel i en dybde af 20-80 m.[5]
Knurhaner ernærer sig ved rejer, mindre krabber og mindre fisk.[6]
Knurhaner kan frembringe lyde med deres svømmeblærer[7] ved at sætte svømmeblærens vægge i svingninger. Væggene består af en tyk muskel kaldet lydmusklen, som, når den sættes i rytmisk bevægelse, frembringer lyddannende svingninger i svømmeblærens væg. Dette sker ved påvirkning via nerver og hjerne.[6] Studier tyder på, at knurhaver på denne måde kan kommunikere indbyrdes ved at variere styrke og rytme, dog kun når de er nær hinanden. Ligeledes er det muligt, at knurren også kan anvendes som advarsel eller markering, når andre fiskearter er i nærheden.[6]
Fiskens knurren har givet dem det onomatopoietiske tilnavn gurnard på engelsk, da det minder om lyder, som de laver.[8]
Familiens arter forekommer i alle tempererede og tropiske have.[4] I Skandinavien forekommer 5 arter.[2]
Der findes fire underfamilier, 15 slægter og omkring 170 arter af knurhaner. Panserknurhanen, der oprindeligt blev betragtet som en separat familie, er en søstergruppe til kladerne Pterygotriglinae og Triglinae, og er først for nylig blevet lagt ind som en af de fire underfamilier af knurhaner.[9]
Nedenfor er et kladogram for knurhanefamilien.[10]
Prionotus
Triglinae
Pterygotrigla
Panserknurhane (Peristedion )
Taxonomien er usikker; blandt andet ITIS medtager også følgende slægter og arter[12]:
Knurhaner har fast hvidt kød, der holder godt sammen ved madlavning, hvilket gør dem velegnet til supper og gryderetter. Tidligere blev de ofte fanget i britiske farvande som bifangst men kasseret. Efterhånden som andre arter blev mindre bæredygtige og dyrere, blev knurhaner fra 2014 mere populære i Storbritannien,[13] og engrosprisen mellem 2007 og 2008 blev rapporteret at være steget fra 0,25 £ pr. kg til 4 £.[14] Knurhaner er nu også begyndt at optræde på fiskemarkeder i USA. Det har været hævdet, at knurhaner er temmelig benede og mangler smag og at de derfor sælges normalt ret billigt,[15] mens andre roser fiskens smag og struktur.[14]
Kødet fra denne fisk bruges ofte i den franske ret bouillabaisse.[16][17]
Knurhaner kan fanges ved at anvende forskellige slags madding og metoder ved havbunden, hvor fiskene aktivt søger føde. Makrel antages at være den mest effektive mading til at fange knurhaner, men krabber og fiskekød kan også bruges med held. Knurhaner kan også fanges ved fluefiskeri, hvis de anvendes i nærheden af substratet (havbunden). De anses ofte for at være skidtfisk, der fanges, når fiskere fisker efter mere værdsatte fisk, så som stribet havaborre eller skrubbe.[18]
Knurhaner bruges også som lokkemad, for eksempel af hummerfiskere.[14]
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|doi= (hjælp). Hentet 12. december 2019. Knurhaner (Triglidae) er en familie af ulkefisk, der lever i saltvand i tempererede og subtropiske farvande. Knurhanernes hoveder har et panser af ben, og deres brystfinner har nogle lange "stråler", der er forsynet med organer, hvormed fiskene kan føle og smage, og de bruges til at opdage byttedyr i form af krebsearter og mindre fisk.
Der findes omkring 100 arter af knurhaner, og i danske farvande finder man grå knurhane (Eutrigla gurnardus) samt rød knurhane (Trigla lucerna). Den grå knurhane bliver ca. 50 cm lang, mens den røde bliver ca. 75 cm lang.
Første del af navnet stammer fra, at fiskene kan frembringe en knurrende lyd ved bevægelser af svømmeblæren.
Fisken har tidligere været en bifangst, som blev kasseret, men den bliver i dag i højere grad solgt på fiskemarkeder rundt om i verden. Den bruges ofte i bouillabaisse.
Die Knurrhähne (Triglidae) sind eine Familie bodenbewohnender Meeresfische. Sie kommen in allen Schelfmeeren vor und leben bevorzugt auf sandigem oder weichem Grund, in dem sie mit ihren verlängerten Flossenstrahlen nach Nahrung stochern. Die Tiere leben in Wassertiefen von bis zu 400 Metern. Namensgebend für die Familie ist die Fähigkeit, knurrende oder grunzende Geräusche von sich zu geben. Diese Geräusche erzeugen die Fische mittels eines Muskels, der die zweikammerige Schwimmblase zum Vibrieren bringt. Die Nahrung der Knurrhähne besteht aus kleinen Fischen, Krebstieren und Weichtieren.
Typisch für die Knurrhähne sind die mit Geschmackszellen besetzten und zu Tastorganen umgebildeten unteren zwei bis drei Strahlen der Brustflossen, mit denen die Knurrhähne auch kurze Strecken über den Meeresgrund trippeln können. Die Brustflossen sind groß, flügelartig und ihr Rand ist oft auffallend blau gefärbt. Sie werden bei der Balz und beim Drohen gespreizt und dienen als Tragflächen beim Schwimmen.
Markant ist auch die Kopfform sowie das große, breite, endständige Maul. Die Lippen sind fleischig, die Zähne auf den Kiefern und dem Gaumen bürstenartig. Der Kopf ist mit zahlreichen Leisten gepanzert und an Kiemen- und Vorderkiemendeckeln mit Stacheln besetzt. An der Schnauze können sich zwei Rostralfortsätze befinden. Knurrhähne werden je nach Art zehn bis 75 Zentimeter lang.
Die Rückenflosse ist geteilt, die erste hartstrahlige Rückenflosse ist viel kürzer und höher als die zweite weichstrahlige. Die Basis der Rückenflossen sind mit spitzen Schildern geschützt. Die Schwanzflosse ist groß und eingedellt. Die Bauchflossen sind brustständig. Knurrhähne sind oft rötlich, aber auch silbrig oder dunkel gefärbt.
Flossenformel: Dorsale 1 VII–XI, Dorsale 2 10–23, Anale 0–I/11–23, Caudale 9–10
Knurrhähne sind geschätzte Speisefische.
Es gibt vier Unterfamilien und 15 Gattungen mit etwa 170 Arten. Die Panzerknurrhähne, die ursprünglich als eigenständige Familie galten, werden als Schwestergruppe einer Klade von Pterygotriglinae und Triglinae seit kurzem den Knurrhähnen als vierte Unterfamilie zugeordnet.[1]
Prionotinae
Triglinae
Pterygotriglinae
Panzerknurrhähne (Peristediinae)
In der Unterfamilie Prionotinae ist die Seitenlinie auf dem Schwanz nicht gegabelt. Ein Band (Baudelots Ligament) verbindet das obere Ende des Schultergürtels mit dem Hinterschädel. 26 Wirbel.
Die Knurrhähne (Triglidae) sind eine Familie bodenbewohnender Meeresfische. Sie kommen in allen Schelfmeeren vor und leben bevorzugt auf sandigem oder weichem Grund, in dem sie mit ihren verlängerten Flossenstrahlen nach Nahrung stochern. Die Tiere leben in Wassertiefen von bis zu 400 Metern. Namensgebend für die Familie ist die Fähigkeit, knurrende oder grunzende Geräusche von sich zu geben. Diese Geräusche erzeugen die Fische mittels eines Muskels, der die zweikammerige Schwimmblase zum Vibrieren bringt. Die Nahrung der Knurrhähne besteht aus kleinen Fischen, Krebstieren und Weichtieren.
Minuvi au panzi-bahari ni samaki wa baharini wa familia Triglidae katika oda Scorpaeniformes ambao wana mapeziubavu makubwa yanayowasaidia kuruka juu ya maji, lakini huumbia umbali mfupi kuliko panzi-bahari wengine wa familia Exocoetidae. Wanafanana na minuvi wa nusuoda Platycephaloidei.
Hawa ni samaki wa sakafu ya bahari wanaoishi mpaka kina cha mita 200, ingawa wanaweza kupatikana katika maji kame. Spishi nyingi zina urefu wa sm 30 hadi 40. Wana fuvu gumu lisilo la kawaida na spishi nyingi pia zina magamba ya deraya kwenye mwili wao. Sifa bainifu nyingine ni uwepo wa "msuli wa kupiga ngoma" ambao unafanya sauti kwa kukipiga kibofuhewa. Wakikamatwa hufanya sauti ya kuguna kama chura, ambayo ni asili ya jina la tanakali "gurnard" kwa Kiingereza. [
Minuvi wana "miguu" sita kama miiba, mitatu kwa kila upande. Miguu hiyo kwa kweli ni tindi kinamo ambazo mara moja zilikuwa sehemu za mapeziubavu. Wakati wa maendeleo tindi hizi zinajitenga kutoka sehemu nyingine ya pezi na kuendelea kuwa "miguu ya mbele" iliyo kama ndevu za mdudu. Tindi hizi zinaweza kutumika kutembea kwenye sakafu ya bahari na pia kuchunguza mchanga ili kutafuta chakula, kwa sababu zinaweza kudaka kemikali na kuwa nyeti sana kwa asidi amino zilizoenea katika invertebrata wa bahari.
Minuvi wana nyama nyeupe imara ambayo hushiriki pamoja vizuri wakati wa kupika na kuifanya vizuri katika supu na michuzi. Hukamatwa na kuuzwa sana huko pwani ya Afrika ya Mashariki. Katika maji ya Uingereza mara nyingi walikamatwa bila kusudi na kukataliwa. Hata hivyo, kama spishi nyingine ilipungua chini na kuwa na bei kubwa zaidi, kutoka mwaka 2014 minuvi walikuwa maarufu zaidi nchini Uingereza. Minuvi huonekana sasa pia katika masoko ya samaki huko Marekani, huku wameuzwa nchini kwa Bara la Ulaya tangu miaka mingi. Vyanzo fulani vinasema kwamba minuvi wana mifupa mingi na hawana ladha, na kwa kawaida kuuzwa kwa bei nafuu kiasi; wengine wanasifu ladha na usisisi wao. Nyama ya samaki hawa hutumiwa kwa kawaida katika mlo wa Kifaransa bouillabaisse.
Mnuvi kekeo
Mnuvi mapezi-buluu
Mnuvi mwekundu
Mnuvi kijivu
Mnuvi filimbi
Makala hii kuhusu mnyama fulani bado ni mbegu. Minuvi au panzi-bahari ni samaki wa baharini wa familia Triglidae katika oda Scorpaeniformes ambao wana mapeziubavu makubwa yanayowasaidia kuruka juu ya maji, lakini huumbia umbali mfupi kuliko panzi-bahari wengine wa familia Exocoetidae. Wanafanana na minuvi wa nusuoda Platycephaloidei.
Деңиз корооздору — (лат. Triglidae) деңиздин түбүндө жашоочу балыктардын бир тукуму.
Triglidae, commonly known as gurnards or sea robins, are a family of bottom-feeding scorpaeniform ray-finned fish. The gurnards are distributed in temperate and tropical seas worldwide.
Triglidae was first described as a family in 1815 by the French polymath and naturalist Constantine Samuel Rafinesque.[1] In 1883 Jordan and Gilbert formally designated Trigla lyra, which had been described by Linnaeus in 1758, as the type species of the genus Trigla and so of the family Triglidae.[2] The 5th edition of Fishes of the World classifies this family within the suborder Platycephaloidei in the order Scorpaeniformes.[3] Other authorities differ and do not consider the Scorpaeniformes to be a valid order because the Perciformes is not monophyletic without the taxa within the Scorpaeniformes being included within it. These authorities consider the Triglidae to belong to the suborder Triglioidei, along with the family Peristediidae, within the Perciformes.[4] The family Peristediidae is included in the Triglidae as the subfamily Peristediinae by some authorities.[2]
Triglidae's name is based on that of Linneaus's genus Trigla, the name of which is a classical name for the red mullet (Mullus barbatus), Artedi thought the red mullet and the gurnards were the same as fishes from both taxa are known to create sounds taken out of the water as well as being red in colour. Linnaeus realised they were different and classified Trigla as a gurnard, in contradiction of the ancient usage.[5] They get one of their common names, sea robin, from the orange ventral surface of the species in the genus Prionotus, and from large pectoral fins which resemble a bird's wings.[6] The other common name, gurnard, was given to them because when caught, they make a croaking noise similar to a frog, which has given them the onomatopoeic name gurnard.[7]
Triglidae is divided into 3 subfamilies and 9 genera as follows:[3][1][2]
These subfamilies have been given the rank of tribe, Prionotini, Pterygotriglini and Triglini, by some authorities. Prionotinae are regarded as the basal grouping with Triglinae being the most derived.[8]
Triglidae gurnards have mouths which are either terminal or positioned slightly below the snout, which has its tip normally having paired rostral projections, frequently armed with spines, and these create the impression of a 2 lobed snout when seen from above. There are no barbels on the head and the preorbital bones typically project forward. The lower 3 rays of the pectoral fins are enlarged and free of the fin membrane. They have two separate dorsal fins, the first having between 7 and 11 spines while the second has 10 to 23 soft rays. The anal fin may not have any spines or it can have a single spine and 11 to 23 soft rays. The head is bony and resemble a casque. There are 9 or 10 branched rays in the caudal fin.[3] The smallest species is the spotwing gurnard (Lepidotrigla spiloptera) which reaches a maximum total length of 10 cm (3.9 in) while the largest is the tub gurnard (Chelidonichthys lucerna) which has a maximum published total length of 75.1 cm (29.6 in).[9]
They are bottom-dwelling fish, living down to 200 m (660 ft), although they can be found in much shallower water. Most species are around 30 to 40 cm (12 to 16 in) in length. They have an unusually solid skull, and many species also possess armored plates on their bodies. Another distinctive feature is the presence of a "drumming muscle" that makes sounds by beating against the swim bladder.[10]
Sea robins have three "walking rays" on each side of their body.[11] They are derived from the supportive structures in the pectoral fins, called fin-rays. During development, the fin-rays separate from the rest of the pectoral fin, developing into walking rays.[12] These walking rays have specialized muscle divisions and unique anatomy that differ from typical fin-rays to allow them to be used as supportive structures during underwater locomotion.[11] These walking rays have been shown to be used for locomotion as well as prey detection on the seafloor via chemoreception highly sensitive to the amino acids prevalent in some marine invertebrates.[13][14][15]
Gurnard have firm white flesh that holds together well in cooking, making them well-suited to soups and stews. They are commonly used in the French dish bouillabaisse. One source describes gurnards as "rather bony and lacking in flavour";[16] others praise its flavour and texture.[17]
They were often caught in British waters as a bycatch and discarded. However, as other species became less sustainable and more expensive they became more popular,[18] with the wholesale price between 2007 and 2008 reported to have increased from £0.25 per kg to £4, and sales increasing tenfold by 2011.[17] Gurnards also are now appearing in fish markets in the U.S.
Sea robins can be caught by dropping a variety of baits and lures to the seafloor, where they actively feed. Mackerel is believed to be the most efficient bait for catching sea robins, but crabs, bunker and other fish meat can also be used successfully depending on location. Sea robins can also be caught by lure fishing if lured near the substrate. They are often considered to be rough fish, caught when fishing for more desirable fish such as striped bass or flounder.[19] Gurnard are also used as bait, for example by lobster fishermen.[17]
Triglidae, commonly known as gurnards or sea robins, are a family of bottom-feeding scorpaeniform ray-finned fish. The gurnards are distributed in temperate and tropical seas worldwide.
Triglo estas fiŝo el la ordo de skorpenoformaj, kun kirasa kapo. Ĝi havas dornojn sur la operkuloj kaj korpon maldikiĝiintan malantaŭen. Ili povas eligi murmuran sonon. Ĝi apartenas al la trigledoj.
Las vacas y rubios o escarchos son la familia Triglidae de peces marinos incluida en el orden Scorpaeniformes, distribuidos por mares y estuarios de todas las aguas templadas y tropicales del mundo.[1] Su nombre procede del griego trigla = salmonete rojo (por su parecido con este pez).[2]
Aparecen por primera vez en el registro fósil en el Eoceno, durante el Terciario inferior.[3]
Alcanzan hasta 1 m de longitud máxima descrita; tienen la cabeza recubierta de un hueso a modo de casco; las aletas pectorales tienen dos o tres radios más alargados que utilizan para detectar el alimento; las dos aletas dorsales están claramente separadas.[1]
Son todos especies bentónicas que viven en el fondo marino, donde se alimentan desenterrando sus presas; son buenos productores de sonidos.[1]
La familia ha sufrido remodelación, según FishBase[4] deben considerarse unas 125 especies agrupadas en los siguientes ocho géneros:
Las vacas y rubios o escarchos son la familia Triglidae de peces marinos incluida en el orden Scorpaeniformes, distribuidos por mares y estuarios de todas las aguas templadas y tropicales del mundo. Su nombre procede del griego trigla = salmonete rojo (por su parecido con este pez).
Aparecen por primera vez en el registro fósil en el Eoceno, durante el Terciario inferior.
Perloi zenbait arrain osteiktieen izen arrunta da, Triglidoen familia osatzen dutenak.
Buruan hezurrezko hainbat plakaz osatutako koraza bat dute eta bular-hegatsetako hiru hezur askeak eta mugikorrak dira. 75 cm-raino hazten dira eta itsaso epel eta tropikaletako hondoetan bizi dira.[1]
Triglidoak 40-70 cm luze izaten dira. Gorputza azpi-zapala eta sabelalde estukoa dute, ezkataz nahiz hezurrezko xaflaz estalia. Buru-muturrak ere zapalak dituzte, eta mota batzuek burugainean, begien parean, adar itxurako bi gingil dituzte. Kolorez grisaxkak edo gorrixkak izan daitezke.[2]
Familiak 114 espezie ditu, zortzi generotan banaturik:
Perloi zenbait arrain osteiktieen izen arrunta da, Triglidoen familia osatzen dutenak.
Buruan hezurrezko hainbat plakaz osatutako koraza bat dute eta bular-hegatsetako hiru hezur askeak eta mugikorrak dira. 75 cm-raino hazten dira eta itsaso epel eta tropikaletako hondoetan bizi dira.
Triglidoak 40-70 cm luze izaten dira. Gorputza azpi-zapala eta sabelalde estukoa dute, ezkataz nahiz hezurrezko xaflaz estalia. Buru-muturrak ere zapalak dituzte, eta mota batzuek burugainean, begien parean, adar itxurako bi gingil dituzte. Kolorez grisaxkak edo gorrixkak izan daitezke.
Kurnusimput (Triglidae) on simppukaloihin kuuluva heimo. Heimon lajeja tavataan kaikista lämpimistä ja lauhkeista valtameristä.
Kurnusimppujen heimoon kuuluu 10 sukua ja noin 105 lajia.[1] Varhaisimmat heimon lajien fossiilit on ajoitettu eoseenikaudelle. Ruumiinrakenteeltaan heimon kalat ovat suuripäisiä ja pitkänomaisia. Suurimmat lajit voivat saavuttaa noin metrin pituuden. Tyypillisiä piirteitä ovat jyrkkä otsaprofiili, luulevyjen suojaama pää, 2 selkäevää, kookkaat vatsaevät ja rintaevät ja rintaevien 3 alinta ruotoa ovt pidentyneet. Kursusimppulajit pystyvät tuottamaan kurnuttavia ääniä. Väriltään heimon kalat ovat usein punaisia, hopeanharmaita, ruskehtavia tai mustia. Selkäevässä on usein tumma täplä.[1][2][3]
Kurnusimppulajeja tavataan lämpimistä ja lauhkeista vesistä Atlantista, Intian valtamerestä ja Tyynestämerestä. Ne elävät lähellä muta- tai hiekkapohjaa tai koralliriutoilla tyypillisesti alle 200 metrin syvyydessä.[2][3]
Suurikokoiset heimon lajit ovat hyviä ruokakaloja.[3]
Kurnusimput (Triglidae) on simppukaloihin kuuluva heimo. Heimon lajeja tavataan kaikista lämpimistä ja lauhkeista valtameristä.
Les Triglidae sont une famille de poissons de l'ordre des Scorpaeniformes vivant sur les fonds marins, .
Des espèces de cette famille sont à même d'émettre des bruits en cas de danger, à la différence de la plupart des poissons. Ce grognement est produit par la vibration de la vessie natatoire, et est à l'origine de leur nom vernaculaire de « grondins ».
Ce qui est typique chez les Triglidae, ce sont les nageoires ventrales transformées en organes tactiles, avec lesquelles ils peuvent d'ailleurs « courir » de courtes distances sur le fond marin. La nageoire dorsale est divisée. La forme de la tête est également frappante, ainsi que l'ouverture du bec, grande et large. La longueur maximale est de 1 m.
On rencontre les Triglidae dans toutes les mers et ils vivent surtout sur du sable ou du sol meuble, dans lequel ils débusquent de la nourriture avec leurs nageoires ventrales. Ils vivent jusqu'à 300 m de profondeur.
Ils se nourrissent de poissons, de petits homards et de moules.
Les noms vernaculaires les plus couramment portés par cette famille sont grondins, rougets, trigles, malarmats. Ils sont largement utilisés en cuisine et sont connus pour leur chair ferme, ce qui les rend très idoines pour les soupes de poisson et bouillabaisses. Trigla lucerna (Syn Chelidonichthys lucerna) est l'espèce la plus connue ; sa saveur ressemble à celle des crevettes.
Selon World Register of Marine Species (8 février 2016)[2] :
Selon ITIS :
Les Triglidae sont une famille de poissons de l'ordre des Scorpaeniformes vivant sur les fonds marins, .
Kokoti (štitoglavke, lat. Triglidae) porodica su riba iz reda Škarpinki. Obuhvaća devet[1] rodova sa 125 vrsta. Može ih se naći u umjerenim i tropskim morima. Narastu do 1 metra duljine.
U Jadranu živi više vrsta kokota, ali narodni nazivi za njih ne prave razliku, pa ih sve nazivaju, kokotima, kokotićima ili hrokavcima. Naziv hropavac dolazi po hroptanju te ribe pomoč mjehura kada se nađe u opasnosti. To su ribe pjerskovitog i muljevitog morskoga dna, koje živve na dubinama od plićaka (Trigloporus lastoviza) pa do nekoliko stotina metara dubine.
Odlikuju se velikim glavama oblika kacige i velikim prsnim perajama, često sa plavim pjegama.
Rod Trigloporus sa vrstom T. lastoviza često se klasifiocira i rodu Chelidonichthys pod imenom C. lastoviza.[2]
Kokoti (štitoglavke, lat. Triglidae) porodica su riba iz reda Škarpinki. Obuhvaća devet rodova sa 125 vrsta. Može ih se naći u umjerenim i tropskim morima. Narastu do 1 metra duljine.
U Jadranu živi više vrsta kokota, ali narodni nazivi za njih ne prave razliku, pa ih sve nazivaju, kokotima, kokotićima ili hrokavcima. Naziv hropavac dolazi po hroptanju te ribe pomoč mjehura kada se nađe u opasnosti. To su ribe pjerskovitog i muljevitog morskoga dna, koje živve na dubinama od plićaka (Trigloporus lastoviza) pa do nekoliko stotina metara dubine.
Odlikuju se velikim glavama oblika kacige i velikim prsnim perajama, često sa plavim pjegama.
Rod Trigloporus sa vrstom T. lastoviza često se klasifiocira i rodu Chelidonichthys pod imenom C. lastoviza.
I Triglidae, conosciuti comunemente in italiano come gallinelle, caponi o cocci sono una famiglia di pesci ossei marini dell'ordine Scorpaeniformes.
Questa famiglia non ha nulla a che fare con i Mullidi, comunemente conosciuti in italiano come triglie.
Popolano tutti i mari e gli oceani tropicali e temperati.
Nel mar Mediterraneo sono presenti 8 specie:
Sono tipici abitatori dei fondali sabbiosi su cui fanno vita bentonica, sia in acque costiere che a profondità relativamente alte.
Questi pesci hanno un aspetto molto particolare caratterizzato dalla grande testa con numerose spine e creste ossee sporgenti. Gli occhi sono grandi, la bocca è inferiore, può allungarsi a tubo ed è dotata di piccoli denti molto numerosi. L'opercolo branchiale è dotato di una spina robusta rivolta all'indietro. Delle spine sono situate anche alla base delle pinne dorsali e, in alcune specie, lungo la linea laterale. Le pinne dorsali sono due, la prima alta e con raggi spinosi, la seconda, più lunga, con soli raggi molli. la pinna anale è simile e simmetrica alla seconda dorsale. La pinna caudale è abbastanza grande, tronca o leggermente intaccata al centro. Le pinne pettorali sono molto ampie, a forma di ali e spesso vivacemente colorate, all'estremità inferiore portano due o tre raggi liberi ed ispessiti che vengono usati per cercare le prede infossate nel sedimento. Le pinne ventrali sono grandi e inserite distanti.
Il colore è variabile, di solito non uniforme negli animali vivi ma marezzato e cosparso di macchie e strisce scure. Spesso la livrea ha tonalità rossastre.
La taglia è piccola nella maggior parte delle specie, in alcune però può raggiungere i 70 cm.
Alcune specie sono in grado di emettere suoni attraverso la vescica natatoria.
Si nutrono di invertebrati bentonici che individuano con i raggi liberi delle pinne pettorali e, le specie più grandi, anche di piccoli pesci.
Le uova e le larve sono pelagiche.
Si catturano, spesso in gran quantità, con lenze, palamiti, reti da posta e reti a strascico. Il valore economico delle specie più grandi come Chelidonichthys lucernus o Trigla lyra è buono per l'ottima qualità delle carni, le specie di piccola taglia invece vengono sfruttate solo per la zuppa di pesce.
I Triglidae, conosciuti comunemente in italiano come gallinelle, caponi o cocci sono una famiglia di pesci ossei marini dell'ordine Scorpaeniformes.
Questa famiglia non ha nulla a che fare con i Mullidi, comunemente conosciuti in italiano come triglie.
Jūrgaidinės, arba triglinės (Triglidae) – skorpenžuvių (Scorpaeniformes) būrio žuvų šeima. Paplitę vandenynų atogrąžų srityse.
Šeimoje yra 8 gentys, 114 rūšių.
Bellator egretta
Bellator militaris
Prionotus alatus
Prionotus beanii
Jūrgaidinės, arba triglinės (Triglidae) – skorpenžuvių (Scorpaeniformes) būrio žuvų šeima. Paplitę vandenynų atogrąžų srityse.
Šeimoje yra 8 gentys, 114 rūšių.
De ponen (Triglidae) zijn een familie van op de bodem levende zeevissen die ook wel knor- of zeehanen worden genoemd. FishBase en ITIS verschillen met elkaar van mening over de indeling van de geslachten en soorten van deze familie.
In tegenstelling tot de meeste vissen kunnen soorten uit deze familie geluid voortbrengen wanneer er gevaar dreigt. Het knorrende geluid wordt geproduceerd door de zwemblaas te laten trillen. Hieraan is ook de naam knorhaan te danken. Typerend voor de Triglidae zijn de in tastorganen veranderde buikvinnen, waarmee ze ook korte stukjes over de zeebodem kunnen lopen. De rugvin is gedeeld. Opvallend is ook de kopvorm en de grote, brede bekopening. De maximale lengte bedraagt 1 meter.
Ze voeden zich met vissen, kreeftjes en tweekleppigen.
Triglidae komen in alle zeeën voor en leven vooral op zanderige of weke grond, waarin ze met hun buikvinnen naar voedsel zoeken. Ze leven tot op een diepte van 300 meter.
Ponen worden vaak gebruikt in de keuken en staan bekend om hun vaste vlees, dat hen bijzonder geschikt maakt voor vissoep. De bekendste soort is de rode poon (Chelidonichthys lucernus). De smaak ervan wordt soms vergeleken met die van garnalen.
De ponen (Triglidae) zijn een familie van op de bodem levende zeevissen die ook wel knor- of zeehanen worden genoemd. FishBase en ITIS verschillen met elkaar van mening over de indeling van de geslachten en soorten van deze familie.
Knurrfamilien er en gruppe ulkefisker. En av artene er vanlig knurr.
Knurrfamilien er en gruppe ulkefisker. En av artene er vanlig knurr.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Kurkowate[2], kurki[3] (Triglidae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).
Wszystkie morza strefy tropikalnej i umiarkowanej[4], na szelfie[3]. W Polsce występuje kurek czerwony i kurek szary.
Duża, masywna głowa z szerokim otworem gębowym, bez wąsików. Od płetwy piersiowej oddzielone są dwa lub trzy przednie promienie służące dotykaniu i chodzeniu[5]. Kurkowate potrafią wydawać dźwięki. Prowadzą przydenny tryb życia. Dorastają do 1 m długości[4].
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[6] są zgrupowane w plemionach Prionotini, Pterygotriglini, Triglini:
Bellator — Bovitrigla — Chelidonichthys — Eutrigla — Lepidotrigla — Parapterygotrigla — Prionotus — Pterygotrigla — Trigla
Kurkowate, kurki (Triglidae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).
Cabrinha[1], coió, voador-de-fundo ou peixe-borboleta (nome comum mais usado para peixes da família Chaetodontidae) são nomes comuns dados a vários peixes da família Triglidae. Os triglidanídios pertencem à ordem Scorpaeniformes, pois possuem espinhos venenosos em cima da cabeça e barbatanas peitorais que lembram dedos, que usam para se locomover no leito arenoso marinho.[2] Raramente, algumas espécies são encontradas no comércio de aquários. Esse tipo de peixe é consumido na Europa,[3] na Ásia,[4] nas Américas,[5] na África[6] e na Oceania.[7]
A sua etimologia vem do grego trigla, -es = tainha vermelha[2]
Vivem no leito arenoso marinho costeiro ou profundo próximos á costões, recifes, estuários e prados marinhos de clima tropical ou temperado em todos os oceanos do mundo. A cabrinha-riscada (Chelidonichthys lastoviza) pode ser encontrada dês das águas temperadas da Noruega até as águas quentes de Moçambique.[8]
Por serem peixes que vivem no leito arenoso marinho, são alvos de vários parasitas. Entre maio de 2002 e agosto de 2003, exemplares de cabrinha-comum (Prionotus punctatus) foram capturados em Angra dos Reis, Rio de Janeiro, os exemplares estavam parasitados por Hysterothylacium sp., Progrillotia dollfusi e Dolops sp., a dominância dos endoparasitos que foram identificados nos peixes podem estar relacionados ao hábito alimentar predatório da espécie.[9]
A maioria das espécies se alimentam de crustáceos jovens,[1] mas recentemente foi descoberto que Pterygotrigla ryukyuensis não se alimenta só de crustáceos, mas também de ofiuroides, que foi o principal alimento dado para a espécie em cativeiro no Okinawa Churaumi Aquarium, no Japão.[10]
São conhecidos 9 gêneros que pertencem á essa família:[11]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|data= (ajuda) |url= (ajuda). YouTube. Consultado em 6 de novembro de 2020 |data= (ajuda) Cabrinha, coió, voador-de-fundo ou peixe-borboleta (nome comum mais usado para peixes da família Chaetodontidae) são nomes comuns dados a vários peixes da família Triglidae. Os triglidanídios pertencem à ordem Scorpaeniformes, pois possuem espinhos venenosos em cima da cabeça e barbatanas peitorais que lembram dedos, que usam para se locomover no leito arenoso marinho. Raramente, algumas espécies são encontradas no comércio de aquários. Esse tipo de peixe é consumido na Europa, na Ásia, nas Américas, na África e na Oceania.
A sua etimologia vem do grego trigla, -es = tainha vermelha
Knotfiskar (Triglidae) är en familj i ordningen kindpansrade fiskar med 121 till 170 arter i 8 till 15 släkten (den taxonomiska indelningen varierar).
Familjens arter är avlånga fiskar med stora huvuden, som täcks av benplattor. Många arter har även taggar på huvudet. Bröstfenorna har 2 till 3 fria, rörliga strålar som är försedda med sinnesorgan och brukas till födosök. De kan även användas för förflyttning.[1] Arterna har två ryggfenor: En främre, längre, som är försedd med taggstrålar, och en bakre, som har mjukstrålar. De kan frambringa ljud med simblåsan.[2] De längsta medlemmarna av familjen kan bli upp till 1 m långa.[3]
Knotfiskarna är bottenlevande saltvattensfiskar, även om en del arter även kan förekomma i brackvatten.[3]
Familjens arter finns i alla tempererade och tropiska hav.[3] I Skandinavien förekommer 5 arter.[1]
Taxonomin är osäker; bland annat ITIS tar dessutom med följande släkten och arter[5]:
Knotfiskar (Triglidae) är en familj i ordningen kindpansrade fiskar med 121 till 170 arter i 8 till 15 släkten (den taxonomiska indelningen varierar).
Kırlangıç balığı (Triglia lucerna), Triglidae familyasına ait bir deniz balığı türü. Marmara, Akdeniz ve Ege denizinin fazla göç etmeyen, yerli balığıdır. Karadenizde de kısmen rastlanır.
Ilık denizlerin sahil yakınlarında 5–300 m. derinliklerin diplerinde çiftler halinde yaşar. Küçüklerine derviş balığıda denir. Ortalama 25–30 cm. olur. 80 cm. ve 6–8 kg. olanlarına rastlanır. 15-20 yıl yaşayabilir. 3 yaşında olgunlaşıp sahillerden uzakta üremelerini yapar. Küçük kabuklular, yumuşakçalar, deniz bitkileri ve böceklerle beslenir. Etinin lezzet ve yararı, Her mevsimde bulunmasıyla ekonomik değeri yüksektir. Diğer Akdeniz ve Avrupa ülkelerinde de tükecilerin sevdigi ve bol tükettigi bir balıktır.
Kırlangıç balığı (Triglia lucerna), Triglidae familyasına ait bir deniz balığı türü. Marmara, Akdeniz ve Ege denizinin fazla göç etmeyen, yerli balığıdır. Karadenizde de kısmen rastlanır.
Ilık denizlerin sahil yakınlarında 5–300 m. derinliklerin diplerinde çiftler halinde yaşar. Küçüklerine derviş balığıda denir. Ortalama 25–30 cm. olur. 80 cm. ve 6–8 kg. olanlarına rastlanır. 15-20 yıl yaşayabilir. 3 yaşında olgunlaşıp sahillerden uzakta üremelerini yapar. Küçük kabuklular, yumuşakçalar, deniz bitkileri ve böceklerle beslenir. Etinin lezzet ve yararı, Her mevsimde bulunmasıyla ekonomik değeri yüksektir. Diğer Akdeniz ve Avrupa ülkelerinde de tükecilerin sevdigi ve bol tükettigi bir balıktır.
Триглові або морські півні (Triglidae) — родина морських риб ряду скорпеноподібні. Тіло веретеновидне, покрито лускою або пластинками. Довжина до 90 см ; 1—3 нижніх променя черевного плавника мають форму пальцевидних відростків і служать для повзання по дну, а також є органи дотику і смаку. В глибоководних двоносої риби малармат (Peristedion), все тіло покрите кістковими пластинками. Деякі види триглових можуть здійснювати короткі плануючі польоти. Поширені в морях субтропічних і помірних зон. На колишніх територіях СРСР — в Чорному, Балтійському, далекосхідних морях і зрідка в Баренцевому. Ікра пелагічна. Харчуються безхребетними і дрібною рибою. Мають промислове значення; м'ясо дуже смачне.
Триглові або морські півні (Triglidae) — родина морських риб ряду скорпеноподібні. Тіло веретеновидне, покрито лускою або пластинками. Довжина до 90 см ; 1—3 нижніх променя черевного плавника мають форму пальцевидних відростків і служать для повзання по дну, а також є органи дотику і смаку. В глибоководних двоносої риби малармат (Peristedion), все тіло покрите кістковими пластинками. Деякі види триглових можуть здійснювати короткі плануючі польоти. Поширені в морях субтропічних і помірних зон. На колишніх територіях СРСР — в Чорному, Балтійському, далекосхідних морях і зрідка в Баренцевому. Ікра пелагічна. Харчуються безхребетними і дрібною рибою. Мають промислове значення; м'ясо дуже смачне.
Triglidae Risso, 1826
Подсемейства
Тригловые, или морские петухи[1] (лат. Triglidae), — семейство морских лучепёрых рыб из отряда скорпенообразных. В состав семейства включают 9 родов и примерно 125 видов[2].
Тело тригловых удлинённое, в чешуе, иногда с костными пластинками в 1—2 ряда. Голову покрывают костные, у некоторых видов шиповатые пластинки. Три нижних луча грудных плавников преобразованы в длинные подвижные отростки, используемые для передвижения по дну и поисков пищи. Длина тела в среднем 50—60 см (до 1 м), а вес до 5,5 кг.
Тригловые становятся половозрелыми в 3—4 года. Нерестятся летом, самка вымётывает 200—300 тысяч пелагических икринок диаметром 1,2—1,6 мм, с жировой каплей.
Хищники. Охотятся на дне.
Обитают в основном в прибрежных тропических и умеренных водах. В России встречаются 1—2 рода. Несколько видов в Балтийском море, Чёрном море и морях Дальнего Востока, иногда появляются в Баренцевом море. В Чёрном море чаще всего встречается жёлтая тригла или морской петух (Chelidonichthys lucerna), а серая тригла (Eutrigla gurnardus) населяет прибрежные воды морей бассейна Атлантического океана.
Подсемейство Prionotinae
Подсемейство Pterygotriglinae
Подсемейство Triglinae
Тригловые являются объектом промысла.
Тригловые, или морские петухи (лат. Triglidae), — семейство морских лучепёрых рыб из отряда скорпенообразных. В состав семейства включают 9 родов и примерно 125 видов.
角魚科（学名：Triglidae）也称鲂鮄科，為輻鰭魚綱鮋形目的一个科。此類魚在水中游動時，牠們的胸鰭一開一合就像鳥的翅膀在飛行一樣，因而被命名為Sea robins。
他們是底棲魚類（英语：Demersal fish），最深可生活在水下200米（660英尺）左右 。大多數物種身長約30至40厘米。他們的頭骨非常堅實，而且許多物種的身上還有堅硬的外骨骼。另一個特徵是擁有擊鼓肌肉（drumming muscle），以打擊魚鰾發出聲音。[1]
角魚科有三對尖刺狀的"腳"，這些腿是真正靈活的脊骨，由一部分胸鰭轉化而成。 隨著時間的推移，脊骨從其餘的鰭分離出來，發展成觸角狀前腿。
角魚科原屬牛尾魚亞目，現與黃魴鮄科一同撥歸鮋亞目。在ITIS及Nelson也包含黃魴鮄科（Peristediidae）的物種，但在FishBase及Eschmeyer則分開。全科下分9個屬，如下：
角魚科（学名：Triglidae）也称鲂鮄科，為輻鰭魚綱鮋形目的一个科。此類魚在水中游動時，牠們的胸鰭一開一合就像鳥的翅膀在飛行一樣，因而被命名為Sea robins。
他們是底棲魚類（英语：Demersal fish），最深可生活在水下200米（660英尺）左右 。大多數物種身長約30至40厘米。他們的頭骨非常堅實，而且許多物種的身上還有堅硬的外骨骼。另一個特徵是擁有擊鼓肌肉（drumming muscle），以打擊魚鰾發出聲音。
角魚科有三對尖刺狀的"腳"，這些腿是真正靈活的脊骨，由一部分胸鰭轉化而成。 隨著時間的推移，脊骨從其餘的鰭分離出來，發展成觸角狀前腿。
Bellator イトヒキホウボウ属
Bovitrigla
Chelidonichthys ホウボウ属
Eutrigla オイトリグラ属
Lepidotrigla カナガシラ属
Prionotus ニシホウボウ属
Pterygotrigla ソコホウボウ属
Trigla
Trigloporus
ホウボウ科 (Triglidae) はカサゴ目の下位分類群。
大きな胸びれを開閉させて泳ぐ様子が鳥の羽ばたきのように見えることから、英語ではホウボウ科に属す各種の魚を Sea Robin （海のコマドリ）と呼ぶ。 6本の「脚」のように見えるのは胸びれ前端の軟条3対であり、胸びれから遊離して前脚のような姿に発達し、海底を探る触手として進化している。 腹びれは海底を「歩く」のに役立つと考えられていたが、実際には海底から餌を掻き揚げるのに使われている。 捕らえられると、カエルの鳴き声に似た音を発する。 胸びれ前端の軟条3本には鰭膜がなく、化学受容器として働く。
この項目は、魚類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然/プロジェクト:生物）。
양성대과(Triglidae)는 페르카목에 속하는 조기어류 과의 하나이다.[1] 저생어류로 수심 200m 깊이에서 서식하며, 더 얕은 곳에서 발견되기도 한다. 몸길이는 대부분의 종이 30~40cm 정도이다. 성대, 밀성대, 긴줄밑달갱이, 밑달갱이, 쌍뿔달재, 단익달강어, 꼬마달재, 히메성대, 가시달강어, 달강어, 고지달재, 뿔성대, 흑점달재 등을 포함하고 있다.
다음은 니어(Near) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[2][3]
페르카목 페르카아목Acanthistius
둑중개아목
