Mentha arvensis ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Lamiaceae, ye nativa de les rexones templaes d'Europa y Asia central y occidental, esti del Himalaya y de Siberia.[1][2][3]
Ye una planta yerbácea perenne qu'algama los 10–60 cm (raramente los 100 cm) d'altor. Les fueyes son opuestes, simples y de 2–6,5 cm de llargor y 1–2 cm d'anchu, peludas, y colos marxes serraos. Les flores son de color púrpura maciu (dacuando blanques o roses), n'agrupaciones sobre los tarmos, cada flor tien 3–4 mm de llargor.[3][4][5]colléchase tol añu == Variedaes == Tien seis subespecies:[1]
La especie Mentha canadensis ta incluyida en M. arvensis por dellos autores como dos variedaes, M. arvensis var. glabrata Fernald y M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L.H.Bailey.[6][7]
Louis *Mentha x sativa subsp. humifusa (Jord. ex Boreau) Berher in Louis 1887
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. 
Mentha arvensis ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Lamiaceae, ye nativa de les rexones templaes d'Europa y Asia central y occidental, esti del Himalaya y de Siberia.
Çəmən yarpızı (lat. Mentha arvensis) — dalamazkimilər fəsiləsinin nanə cinsinə aid növ.
Nanə cinsinin Avrasiyada — Avropada, Qərbi və Orta Asiyada, Qafqazda, Hindistan və Nepalda yayılmış növüdür.
Əkin yerlərində, çəmənliklərdə, su hövzələri, çay, göl, arx və bataqlıq sahələri kənarında bitir.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Çəmən yarpızı (lat. Mentha arvensis) — dalamazkimilər fəsiləsinin nanə cinsinə aid növ.
Nanə cinsinin Avrasiyada — Avropada, Qərbi və Orta Asiyada, Qafqazda, Hindistan və Nepalda yayılmış növüdür.
Əkin yerlərində, çəmənliklərdə, su hövzələri, çay, göl, arx və bataqlıq sahələri kənarında bitir.
Mentha arvensis és una espècie de planta espermatòfita que pertany a la família lamiàcia, és nativa de las regions temperades d'Europa i Àsia central i occidental, est de l'Himàlaia i de Sibèria.[1][2][3] En català rep els noms d'herba cuquera, menta, menta arvense i menta de ruc.[4]
És una planta herbàcia perenne que arriba als 10–60 cm (rarament als 100 cm) d'altura. Les fulles són oposades, simples i de 2–6,5 cm de longitud i 1–2 cm d'ample, peludes, i amb els marges serrats. Las flors són de color porpra pàl·lid (ocasionalment blanques o roses), en agrupacions sobre les tiges, cada flor té 3–4 mm de longitud.[3][5][6] Floreix del juliol a l'octubre.[4]
Mentha arvensis és una espècie de planta espermatòfita que pertany a la família lamiàcia, és nativa de las regions temperades d'Europa i Àsia central i occidental, est de l'Himàlaia i de Sibèria. En català rep els noms d'herba cuquera, menta, menta arvense i menta de ruc.
Planhigyn blodeuol dyfrol yw Mintys yr âr sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Lamiaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Mentha arvensis a'r enw Saesneg yw Corn mint.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Mintys yr ŷd, Mintys Gwylltion, Mintys-ar-dir, Mintys y Maes, Mintys y Meysydd, Minlys yr Âr, Mintys yr Ardir.
Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn tyfu mewn cynefinoedd oer a thymherus (neu gynnes) yn hemisffer y Gogledd a'r De fel y'i gilydd.
Planhigyn blodeuol dyfrol yw Mintys yr âr sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Lamiaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Mentha arvensis a'r enw Saesneg yw Corn mint. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Mintys yr ŷd, Mintys Gwylltion, Mintys-ar-dir, Mintys y Maes, Mintys y Meysydd, Minlys yr Âr, Mintys yr Ardir.
Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn tyfu mewn cynefinoedd oer a thymherus (neu gynnes) yn hemisffer y Gogledd a'r De fel y'i gilydd.
Máta rolní (Mentha arvensis) je nižší, vytrvalá plevelná bylina vyrůstající na vlhkých místech, druh obsahující množství aromatických silic které např. po rozemnutí natě unikají z jejích buněk.
Máta rolní se mimo jihozápadních a jižních oblastí původně vyskytuje téměř v celé Evropě a směrem na východ až po západní Sibiř a Střední Asii. Zavlečena byla do východní Asie a do Severní Ameriky.
V České republice je považována za naturalizovaný archeofyt který vyrůstá téměř po celém území státu od nížin (tam hojněji) až po podhorské oblasti (tam vzácněji). Ke zdárnému růstu požaduje vlhká nebo zamokřená místa s hlubokou, kyprou, hlinitou, mírně kyselou až alkalickou půdou; na takové často vytváří souvislé porosty. Vyskytuje se na polích, úhorech, pastvinách, zahradách, skládkách zeminy, říčních naplaveninách, okolo polních a lesních cest i na vypuštěných dnech rybníků.[3][4][5]
Vytrvalá rostlina s přímou nebo na bázi vystoupavou lodyhou vysokou 20 až 50 cm která vyrůstá z podzemního, mělce kořenícího oddenku s tenkými lysými výběžky dlouhými až 15 cm a tlustými do 3 mm, někdy kořeny hlízovitě tloustnou. Čtyřhranná lodyha, často fialově naběhlá, je od spodu rozvětvená a oděná do směrem dolů ohnutých jednoduchých chlupů. Je porostlá vstřícně vyrůstajícími, křižmostojnými, krátce řapíkatými listy které mají elipsovité, vejčité nebo kopinaté, po okraji jemně oddáleně pilovité čepele, u báze jsou zúžené a na konci tupé nebo špičaté, celé roztroušeně porostlé jednoduchými chlupy a na spodní straně mají vyniklou žilnatinu s 5 až 7 postranními žilkami. Čepele bývají dlouhé až 8 cm a široké 3 cm, směrem vzhůru pak přecházejí v listeny které se postupně zmenšují.
V horní části lodyhy, v úžlabí listenů podobných lodyžním listům, vyrůstají na 1,5 až 4 mm dlouhých stopkách drobné, souměrné květy sestavené do oddálených, hustých, kulatých lichopřeslenů. Oboupohlavní květy mají široký, zvonkovitý, odstále chlupatý kalich, asi 2,5 mm dlouhý, který je do pětiny až čtvrtiny délky členěný do pěti širších trojúhelníkovitých cípů, jeho v ústí lysá kališní trubka má deset žilek. Modrofialová, fialová nebo řidčeji bílá koruna má krátkou, v ústi brvitou trubkou s nepravidelným čtyřcípým lemem (horní dva cípy srostly v horní pysk). Z ústí koruny vynikají čtyři stejně dlouhé, lysé tyčinky s prašníky. Rostliny kvetou obvykle od července do září, opylovány jsou hmyzem hledajícím ve květech nektar. Plody jsou téměř 1 mm dlouhé, světle hnědé tvrdky držené po čtyřech na dně trvalého kalichu. Jsou vejčitého až oválného tvaru, na příčném řezu trojboké, jemně zrnité a na bázi mají bělavé masíčko.[3][4][5][6][7]
Máta rolní je po morfologické stránce velmi proměnlivý druh. Rostliny z různých typů stanovišť se odlišují výškou, rozvětvením, ochlupením, tvarem listů, délkou stopek květů apod. V minulosti se druh dělil do mnoha poddruhů nebo variet, což se v současnosti opustilo. Soudí se, že tato proměnlivost a jednotlivé morfotypy jsou jen výsledkem rozsáhlé genotypové různorodosti a fenotypové plasticity.[7]
Na jedné rostlině máty rolní může uzrát až několik stovek tvrdek které snadno roznáší voda, vítr i živočichové. Semena potřebují přezimování v půdě, dobře klíčí až další rok po dozrání, nejlépe z povrchu nebo z hloubky do 2 cm. V ulehlé půdě si semena podržují klíčivost po několik let. Na kyprých, úrodných půdách se máta rolní nejčastěji rozšiřuje úlomky oddenků (stačí 3 cm dlouhé) které jsou zanášeny do okolí při zpracovávání půdy. Přestože na vlhkých polích zapleveluje téměř všechny plodiny, je považována za méně významný plevelný druh.[5][6]
Máta rolní se, podobně jako ostatní druhy máty, samovolně kříží s jinými druhy. V ČR lze ve volné přírodě nalézt převážně tyto křížence máty rolní:
Nať obsahuje hodně silic, například mentolu má více než máta peprná, přesto pro celkově nevhodné složení silic nebyla zavedena do řízeného pěstování a průmyslového využití. V lidovém lékařství je využívána jako karminativum.[3][5]
Mladé listy
Květenství
Odkvétající porost
Obrázky, zvuky či videa k tématu máta rolní ve Wikimedia Commons
Máta rolní (Mentha arvensis) je nižší, vytrvalá plevelná bylina vyrůstající na vlhkých místech, druh obsahující množství aromatických silic které např. po rozemnutí natě unikají z jejích buněk.
Agermynte (Mentha arvensis), ofte skrevet ager-mynte, er en 5-50 centimeter høj plante i læbeblomst-familien. Det er en flerårig, nedliggende eller opstigende, grenet plante med underjordiske udløbere. Den har elliptiske eller ægformede savtakkede blade. Blomsterkransene er adskilt af stængelbladlignende støtteblade og danner ikke en aks- eller hovedformet stand øverst på stænglen. Kronen er lilla. Bægeret er klokkeformet med tænder, der er kortere end de er brede eller lige så lange som brede. Agermynte findes i den nordlige halvkugles tempererede område.
I Danmark er arten temmelig almindelig ved ferskvand og på fugtig agerjord. Den blomstrer i juli til september.[1]
Agermynte (Mentha arvensis), ofte skrevet ager-mynte, er en 5-50 centimeter høj plante i læbeblomst-familien. Det er en flerårig, nedliggende eller opstigende, grenet plante med underjordiske udløbere. Den har elliptiske eller ægformede savtakkede blade. Blomsterkransene er adskilt af stængelbladlignende støtteblade og danner ikke en aks- eller hovedformet stand øverst på stænglen. Kronen er lilla. Bægeret er klokkeformet med tænder, der er kortere end de er brede eller lige så lange som brede. Agermynte findes i den nordlige halvkugles tempererede område.
I Danmark er arten temmelig almindelig ved ferskvand og på fugtig agerjord. Den blomstrer i juli til september.
Die Acker-Minze (Mentha arvensis),[1] auch Korn-Minze[2] und seit dem Mittelalter auch Feldminze[3] genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Minzen (Mentha) innerhalb der Familie der Lippenblütler (Lamiaceae). Sie ist in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Bei der Acker-Minze handelt sich um sommergrüne, ausdauernde krautige Pflanzen mit Wuchshöhen von meist 5 bis 30, selten bis zu 60 Zentimetern.[1] Die Pflanzen können sich durch unterirdische Ausläufer vermehren. Der oft relativ dünne Stängel ist niederliegend, aufsteigend oder aufrecht und verzweigt.[1] Oft sind die Blätter sowie der obere Teil des Stängels weich behaart (Indument).
Die gegenständig am Stängel angeordneten Laubblätter sind deutlich in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Der Blattstiel ist meist relativ kurz. Die einfache Blattspreite ist eiförmig bis elliptisch. Der Blattrand besitzt wenige grobe, nach vorn gerichtete Zähne.[1] Die Behaarung der Blätter kann stark schwanken (Trichome).
Unter den Mentha-Arten zeichnet sich die Ackerminze dadurch aus, dass die Scheinquirle, in denen die Blüten angeordnet sind, entfernt voneinander in den Achseln von voll ausgebildeten Laubblättern stehen. Selbst an der Spitze der Stängel stehen die Blütenquirle nicht dicht gedrängt. Die bei den meisten anderen Minzearten vorhandenen Scheinähren gibt es also nicht. Die Stängel enden mehr oder weniger belaubt.
Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Der 1,5 bis 2,5 Millimeter lange, glockenförmige Blütenkelch ist mehr oder weniger regelmäßig fünfzähnig. Die etwa 0,5 Zentimeter langen Kelchzähne sind breit dreieckig, ungefähr so breit wie lang und dicht abstehend behaart. Die rosafarbene bis violette Krone ist 4 bis 6 Millimeter lang und innen behaart.[1] Die Blütezeit reicht von Juni bis Oktober.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 72.[4]
Bei der Acker-Minze handelt es sich um Geophyten oder Hemikryptophyten.[1] Die Acker-Minze wurzelt bis 40 cm tief[4] und gilt deshalb als Tiefwurzler, sie ist auch ein Vernässungszeiger.[5][6]
Die Bestäubung erfolgt durch Schwebfliegen und andere Fliegen. Die Ausbreitung der Diasporen erfolgt durch Wasser als Regenschwemmlinge sowie mit dem Ackerboden.[1]
Das weite natürliche Verbreitungsgebiet von Mentha arvensis reicht von Europa bis Sibirien und auch Nepal.[7] In Nordamerika ist sie ein Neophyt.[7] Sie kommt in Mitteleuropa häufig vor, fehlt aber im Tiefland Mitteleuropas in kleineren Gebieten; sie steigt etwa bis zur Laubwaldgrenze auf.[5][6]
Die Acker-Minze besiedelt feuchte, nährstoffreiche Standorte wie Gräben, Nassstellen auf Ödland, Sumpfwiesen, sie geht aber im Bergland auch auf feuchte Brachen und Äcker oder in Senken neben Äckern. Sie gedeiht am besten auf feucht-nassen, stickstoffhaltigen, sandig-lehmigen oder humos-tonigen Böden.[5][6] Sie gedeiht in Mitteleuropa hauptsächlich in Gesellschaften der Klasse Secalietea oder der Ordnung Polygono-Chenopodietalia.[4]
Die Erstveröffentlichung von Mentha arvensis erfolgte 1753 durch Carl von Linné.[7]
Von Mentha arvensis L. gibt es viele Synonyme, hier eine Auswahl:[7] Mentha austriaca Jacq., Mentha exigua All. nom. illeg., Mentha palustris Moench nom. illeg., Mentha agrestis Sole, Mentha agrestris Sole, Mentha praecox Sole, Mentha procumbens Thuill., Mentha gentilis Georgi nom. illeg., Mentha austriaca Willd. nom. illeg., Mentha dubia Schleich. ex Suter nom. illeg., Mentha badensis C.C.Gmel., Mentha angustifolia Schreb., Mentha nummularia Schreb., Mentha lapponica Wahlenb., Mentha pilosa Spreng. ex Wallr., Mentha exigua Lucé nom. illeg., Mentha arguta Opiz, Mentha plicata Opiz, Mentha rotundata Opiz, Mentha diffusa Lej., Mentha intermedia Nees ex Bluff & Fingerh. nom. illeg., Mentha obtusata Opiz, Mentha paludosa Nees ex Bluff & Fingerh. nom. illeg., Mentha parvifolia Opiz, Mentha rothii Nees ex Bluff & Fingerh., Mentha arvensis var. lanceolata Becker, Mentha deflexa Dumort., Mentha villosa Becker nom. illeg., Mentha hakka Siebold, Mentha atrovirens Host, Mentha divaricata Host nom. illeg., Mentha ehrhartiana Lej. & Courtois, Mentha lamiifolia Host, Mentha latifolia Host, Mentha laxa Host, Mentha maculata Host, Mentha melissifolia Host, Mentha mosana Lej. & Courtois, Mentha multiflora Host, Mentha nemorosa Host nom. illeg., Mentha ocymoides Host nom. illeg., Mentha origanifolia Host nom. illeg., Mentha polymorpha Host, Mentha prostrata Host, Mentha pulchella Host, Mentha pumila Host nom. illeg., Mentha scrophulariifolia Lej. & Courtois, Mentha simplex Host, Mentha sylvatica Host, Mentha tenuifolia Host nom. illeg., Mentha varians Host, Mentha viridula Host, Mentha arvensiplicata Rchb., Mentha sativa Roxb. nom. illeg., Mentha lanceolata Benth., Mentha nobilis Weihe ex Fingerh., Mentha neesiana Opiz ex Rochel, Mentha agrestis Hegetschw. nom. illeg., Mentha badensis J.Fellm. ex Ledeb. nom. illeg., Mentha densiflora Opiz, Mentha graveolens Opiz, Mentha praticola Opiz, Mentha slichoviensis Opiz, Mentha segetalis Opiz, Mentha arvensihirsuta Wirtg., Mentha allionii Boreau, Mentha hostii Boreau, Mentha nemorum Boreau, Mentha parietariifolia (Becker) Boreau, Mentha salebrosa Boreau, Mentha palustris var. reflexifolia Strail, Mentha campestris Schur, Mentha flagellifera Schur, Mentha latissima Schur, Mentha ovata Schur, Mentha subinodora Schur, Mentha arvicola Pérard, Mentha moenchii Pérard, Mentha pilosella Pérard, Mentha ruralis Pérard, Mentha schreberi Pérard, Mentha fontana Weihe ex Strail, Mentha hillebrandtii Ortmann ex Malinv., Mentha anomala Hérib., Mentha minor Opiz ex Déségl., Mentha subcordata Colla ex Lamotte, Mentha barbata Opiz ex Déségl., Mentha bracteolata Opiz ex Déségl., Mentha foliicoma Opiz ex Déségl., Mentha gintliana Opiz ex Déségl., Mentha lata Opiz ex Déségl., Mentha odorata Opiz ex Déségl. nom. illeg., Mentha argutissima Borbás & Heinr.Braun, Mentha approximata (Wirtg.) Strail, Mentha baguetiana Strail, Mentha densifoliata Strail, Mentha distans Hawkeswood, Mentha flexuosa Strail, Mentha gentiliformis Strail, Mentha gracilescens Opiz ex Strail, Mentha rigida Strail, Mentha sparsiflora Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha tenuicaulis Strail, Mentha uliginosa Strail nom. illeg., Mentha vanhaesendonckii Strail, Mentha verisimilis Strail, Mentha kitaibeliana Heinr.Braun ex Haring, Mentha agrestis var. subrotunda Schur ex Heinr.Braun, Mentha albae-carolinae Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha argutissima var. recedens Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha campicola Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha florida Tausch ex Heinr.Braun, Mentha fossicola Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha hispidula Borbás nom. illeg., Mentha lamprophyllos Borbás ex Heinr.Braun, Mentha lanceolata (Becker) Haw. ex Schult. & Schult. f. nom. illeg., Mentha lanceolata var. sublanata Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha lata var. agraria Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha longibracteata Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha marrubiastrum (F.W.Schultz) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha piersiana Borbás, Mentha procumbens var. ehrhartiana (Lej. & Courtois) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha procumbens var. rigida (Strail) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha procumbens var. ruralis (Pérard) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha procumbens var. salebrosa (Boreau) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha procumbens var. segetalis (Opiz) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha procumbens var. uliginosa Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha pulchella var. approximata Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha pulegiformis Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha silvicola Haw. ex Schult. & Schult. f. nom. illeg., Mentha slichoviensis var. campicola (Haw. ex Schult. & Schult. f.) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha slichoviensis var. fossicola (Haw. ex Schult. & Schult. f.) Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha thayana Haw. ex Schult. & Schult. f., Mentha arvensis subsp. austriaca (Jacq.) Briq., Mentha arvensis var. melanochroa Briq., Mentha arenaria Topitz, Mentha argutissima var. subpilosa Topitz, Mentha collina Topitz, Mentha divergens Topitz, Mentha duftschmidii Topitz, Mentha fontana var. brevibracteata Topitz, Mentha fontana var. conferta Topitz, Mentha hostii var. arvina Topitz, Mentha jahniana Haw. ex Spach, Mentha moldavica Topitz, Mentha multiflora var. serpentina Topitz, Mentha plagensis Topitz, Mentha praeclara Topitz, Mentha ruderalis Topitz, Mentha sparsiflora var. paschorum Topitz, Mentha subfontanea Topitz, Mentha palitzensis Topitz, Mentha parvula Topitz, Mentha subcollina Topitz, Mentha duftschmidii (Topitz) Trautm. in S.A.Jávorka, Mentha parietariifolia var. ginsiensis Heinr.Braun ex Trautm., Mentha pascuorum (Topitz) Trautm. Mentha dissitiflora Sennen, Mentha alberti Sennen, Mentha duffourii Sennen, Mentha fochii Sennen, Mentha pastoris Sennen, Mentha cuneifolia (Lej. & Courtois) Domin, Mentha fontqueri Sennen, Mentha gallica (Topitz) Domin, Mentha joffrei Sennen, Mentha mutabilis (Topitz) Domin, Mentha obtusodentata (Topitz) Domin-
Von den früheren Subtaxa wird keine mehr akzeptiert.
Mentha arvensis bildet leicht Hybriden mit anderen Mentha-Arten. Relativ verbreitet ist die so genannte Quirl-Minze (Mentha ×verticillata), eine Hybride zwischen Mentha aquatica und Mentha arvensis. Sie liegt in allen Merkmalen zwischen ihren beiden Eltern, ist oft etwas kräftiger und kann diese dann verdrängen.
Das ätherische Öl der Echten Pfefferminze hat einen höheren Anteil an Menthol. Es besteht zu 42 % aus freien Alkoholen (vor allem Menthol), Flavonoiden und Gerbstoffen. Es wirkt auf den Organismus krampflösend, kühlend, desinfizierend und regt obendrein die Durchblutung an.
Im Europäischen Arzneibuch wird das ätherische Öl der Ackerminze unter „Minzöl“ geführt, das der Pfefferminze hingegen unter „Pfefferminzöl“.
Die Acker-Minze (Mentha arvensis), auch Korn-Minze und seit dem Mittelalter auch Feldminze genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Minzen (Mentha) innerhalb der Familie der Lippenblütler (Lamiaceae). Sie ist in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Bijanggut (Mentha arvensis) nyaéta spésiés Mentha pituin wewengkon haneut Éropa jeung Asia kulon jeung tengah (wétaneun Himalaya jeung Siberia wétan)[1][2][3]. Ieu téh terna taunan nu jangkungna 10–60 cm. Daunna papasangan patotonggong, basajan, panjangna 2–6,5 cm, lébarna 1–2 cm, buluan. Kembangna bungur pias (kalan-kalan bodas atawa kayas), panjangna 3–4 mm[3][4][5].
Aya genep subspésiés bijanggut:[1]
Mentha canadensis, dulur deukeut bijanggut, ku sabagian ahli dianggap saspésiés béda variétas: M. arvensis var. glabrata Fernald (kapanggih di Amérika Kalér) jeung M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (kapanggih di Asia wétan)[6][7].
Ku masarakat Sunda, sacara tradisional bijanggut sok dipaké natambaan nu anyar ngajuru[8].
Bijanggut ogé mibanda pangaruh farmakologis kayaning : astringent, antipiretik, carminative sarta antispasmodika.[9] Bisa digunakeun pikeun ngubaran kasakit ayan, karminatif, bronkhitis, batuk, asup angin, gangguan datang bulan peradangan dina beuteung, diaré, lieur, sesek napas (eungap), insominia, sarta diaforetik.[9]
Bijanggut (Mentha arvensis) nyaéta spésiés Mentha pituin wewengkon haneut Éropa jeung Asia kulon jeung tengah (wétaneun Himalaya jeung Siberia wétan). Ieu téh terna taunan nu jangkungna 10–60 cm. Daunna papasangan patotonggong, basajan, panjangna 2–6,5 cm, lébarna 1–2 cm, buluan. Kembangna bungur pias (kalan-kalan bodas atawa kayas), panjangna 3–4 mm.
Aya genep subspésiés bijanggut:
Mentha arvensis subsp. arvensis. Mentha arvensis subsp. agrestis (Sole) Briq. Mentha arvensis subsp. austriaca (Jacq.) Briq. Mentha arvensis subsp. lapponica (Wahlenb.) Neuman Mentha arvensis subsp. palustris (Moench) Neumann Mentha arvensis subsp. parietariifolia (Becker) Briq.Mentha canadensis, dulur deukeut bijanggut, ku sabagian ahli dianggap saspésiés béda variétas: M. arvensis var. glabrata Fernald (kapanggih di Amérika Kalér) jeung M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (kapanggih di Asia wétan).
Mentha arvensis (lamm's tongues, or stinkin nettle) is a species o mint wi a circumboreal distribution. It is native tae the temperate regions o Europe an wastren an central Asie, east tae the Himalaya an eastren Siberie, an North Americae.[1][2][3]
Mentha arvensis (lamm's tongues, or stinkin nettle) is a species o mint wi a circumboreal distribution. It is native tae the temperate regions o Europe an wastren an central Asie, east tae the Himalaya an eastren Siberie, an North Americae.
Poljska metvica ili divlja metvica (lat.: Mentha arvensis) je biljna vrsta iz roda metvicâ, porodica Lamiaceae, sa cirkumborealnom rasprostranjenošċu. Prirodno raste u umjerenim područjima Evrope i Zapadne i Centralne Azije.[1][2] Njen areal seže na istok do Himalaja i Istočnog Sibira, a ima je i u Sjevernoj Americi.[3][4][5]
Divlja metvica je zeljasta višegodišnja biljka koja općenito naraste do visine od oko 10–60 cm, rijetko i do 100 cm. Ima pužuće izdanke iz kojih raste uspravna ili polurazuđena četverougaona stabljika. Listovi su u suprotnim parovima, jednostavni, dugi oko 2-6,5 cm i široki oko 1–2 cm, dlakavi i sa grubo nazubljenim rubovima. Cvjetovi su blijedo ljubičasti (ponekad bijeli ili ružičasti), u pršljenovima na stabljici, na bazi lišća. Svaki cvijet je dug oko 3-4 mm i ima petorežnjevitu dlakavu čašicu, četiri režnja krunice s najvišim režnjem koji je veći od drugih i četiri prašnika. Plod je u obliku dvokomorne karpele.[5][6][7] [8]
Menta arvensis ima šest podvrsta:[3]
Neki autori srodnu vrstu Mentha canadensis također svrstavaju u Mentha arvensis, sa dva varijeteta: Mentha arvensis var. glabrata Fernald (Sjeverna Amerika) i Mentha arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (Azija).[9][10]
U Ajurveda običajima na indijskom potkontinentu, divlja metvica (pudina) smatra se predjelom i korisnom za liječenje želudačnih problema.[11] U Evropi se divlja metvica koristi za liječenje nadutosti, probavnih problema, problema žuči i kašlja. Asteci su je koristili za slične svrhe, kao i da izazovu znojenje, a odležalu u vodi koristili su je za liječenje nesanice. Iscijeđeno ulje utrljava se u kožu, protiv bolova mjehura. Starosjedioci sa američkog kontinenta tradicionalno su je koristili na nekoliko načina. Danas se ova metvica koristi u mnogim zemljama za liječenje različite bolesti. Iscijeđeni mentol iz biljke koristi se u hrani, pićima, kao lijek za kašalj, za kreme i cigarete.[12]
Hemijske tvari koje mogu biti izvađene iz divlje metvice su: mentol, menton, izomenton, neomentol, limonen, metil-acetat, piperiton, beta-kariofilen, alfa pinen, p-pinen, tanini i flavonoidi.[12] Mentol se naširoko koristi u zubarskoj praksi kao lokalni antibakterijski agens, koji je učinkovit protiv streptokoka i laktobacila.[13]
Poljska metvica ili divlja metvica (lat.: Mentha arvensis) je biljna vrsta iz roda metvicâ, porodica Lamiaceae, sa cirkumborealnom rasprostranjenošċu. Prirodno raste u umjerenim područjima Evrope i Zapadne i Centralne Azije. Njen areal seže na istok do Himalaja i Istočnog Sibira, a ima je i u Sjevernoj Americi.
Pûjana çîmenê, pûjana mêrgan (mentha arvensis) jî wekî nane, tihtavik, pûng ûêd cureyek ji pûjanê (mentha) ye. Pûjan navê vê komê ye ku ji famîleya gezika derewîn (lamiaceae) ye.
Ùrażewé zelé (Mentha arvensis L.) – to je wielelatnô roscëna z rodzëznë głëszkòwatëch.
Бэрэтӏинагъуэ (лат-бз. Mentha arvensis) — илъэс куэдкӏэ къэкӏ удз лӏэужьыгъуэщ. Бэрэтӏинэ лъэпкъэгъум щыщщ.
И лъэгагъыр см 20-40-м нос, ипкъ гъуэплъыфэ къызыщӏэлъадэхэр занщӏэу докӏей. Тхьэмпэ къыпидзэхэр хуэхъурей щӏыкӏэщ, дзэ цӏыкӏу яӏэщ. Гъэгъа пшэплъыфэ мащӏэхэр и щхьэкӏэм къыпедзэ бадзэуэгъуэм къыщыщӏэдзауэ фокӏадэм нэс. Удзым мэ дахэ къыкӏэрех.
Къэкӏыгъэм лъабжьэ кӏыхьхэр ещӏ.
Мэкъупӏэхэм, псыхъуэхэм, щӏыпӏэ псыӏэхэм, къуэхэм къыщыкӏыу ухуэзэ.
Адыгэхэр куэд щӏауэ ироӏэзэ. Къэкӏыгъэм хэлъ дагъэр, эфирыр медицинэм, парфумериэм къыщагъэщхьэпэ.
Хьэкъун Б. Адыгэ къэкӀыгъэцӀэхэр. ТхылътедзапӀэ «Элбрус». Налшыч 1992 гъ.
पुदीना मेंथा वंश से संबंधित एक बारहमासी, खुशबूदार जड़ी है। इसकी विभिन्न प्रजातियां यूरोप, अमेरिका, एशिया, अफ्रीका और ऑस्ट्रेलिया मे पाइ जाती हैं, साथ ही इसकी कई संकर किस्में भी उपलब्ध हैं।
अंग्रेजी- मिन्ट (जापानीज मिन्ट)
वैज्ञानिक नामः मेंथा अरवैन्सिस
उपयोगी भागः पत्तियाँ'
ऐसा विश्वास किया जाता है कि मेंथा का उद्भव भूमध्यसागरीय बेसिन में हुआ तथा वहॉ से ये प्राकृतिक तथा अन्य तरीकों से संसार के अन्य हिस्सों में फैला, जापानी पोदीना, ब्राजील, पैरागुए, चीन, अर्जेन्टिना, जापान, थाईलैंड, अंगोला, तथा भारतवर्ष में उगाया जा रहा है। भारतवर्ष में मुख्यत: तराई के क्षेत्रों (नैनीताल, बदायूँ, बिलासपुर, रामपुर, मुरादाबाद तथा बरेली) तथा गंगा यमुना दोआन (बाराबंकी, तथा लखनऊ तथा पंजाब के कुछ क्षेत्रों (लुधियाना तथा जलंधर) में उत्तरी-पश्चिमी भारत के क्षेत्रों में इसकी खेती की जा रही है।
जापानी मिन्ट, मैन्थोल का प्राथमिक स्रोत है। ताजी पत्ती में 0.4-0.6% तेल होता है। तेल का मुख्य घटक मेन्थोल (65-75%), मेन्थोन (7-10%) तथा मेन्थाइल एसीटेट (12-15%) तथा टरपीन (पिपीन, लिकोनीन तथा कम्फीन) है। तेल का मेन्थोल प्रतिशत, वातावरण के प्रकार पर भी निर्भर करता है। सामान्यतः यह गर्म क्षेत्रों में अधिक होता है। ugkcfg
पुदीना मेंथा वंश से संबंधित एक बारहमासी, खुशबूदार जड़ी है। इसकी विभिन्न प्रजातियां यूरोप, अमेरिका, एशिया, अफ्रीका और ऑस्ट्रेलिया मे पाइ जाती हैं, साथ ही इसकी कई संकर किस्में भी उपलब्ध हैं।
अंग्रेजी- मिन्ट (जापानीज मिन्ट)
वैज्ञानिक नामः मेंथा अरवैन्सिस
उपयोगी भागः पत्तियाँ'
পদিনা (ইংৰাজী Field Mint, Wild Mint বা Corm Mint) এবিধ লতাজাতীয় সুগন্ধি শাক। এই শাক প্ৰধানকৈ ইউৰোপ মহাদেশৰ নাতিশীতোষ্ণ অঞ্চল, এচিয়া মহাদেশৰ পশ্চিম আৰু মধ্য অঞ্চল, পূব ছাইবেৰিয়া আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাত পোৱা যায়। [1][2][3]
ই এবিধ সৰু ঘাঁহজাতীয় উদ্ভিদ। পদিনাৰ গছ ওখই ১০-৬০ ছেণ্টিমিটাৰ হয়। ইয়াৰ পাতবোৰ কিছু খহটা, আকৃতিত প্ৰায় গোলাকাৰ আৰু পাতত কিছুমান একেবাৰে মিহি শুং থাকে। পাতবোৰ প্ৰায় ২-২.৫ ছে. মি. দীঘল আৰু ১-২ ছে.মি. বহল হয় । ফুলৰ ৰং ডাঠ বেঙুনীয়া (purple) । [3][4][5] [6]
ইয়াৰ পাত সুগন্ধি।
পদিনাৰ বৈজ্ঞানিক নাম Mentha arvensis । ইয়াৰ পাঁচটা উপ-প্ৰজাতি আছে । সেইবোৰ হ’ল: [1]
পদিনাৰ পাতত কটু আৰু তিক্ত ৰস থাকে। ই অৰুচি নাশক আৰু কফৰ বাবে হিতকাৰী। ইয়াত খাদ্যপ্ৰাণ ‘ক’ যথেষ্ট পৰিমাণে থাকে। [6]
ইয়াৰ উপৰিও আন বহুতো বেমাৰত পদিনা উপযোগী।[6]
পদিনা (ইংৰাজী Field Mint, Wild Mint বা Corm Mint) এবিধ লতাজাতীয় সুগন্ধি শাক। এই শাক প্ৰধানকৈ ইউৰোপ মহাদেশৰ নাতিশীতোষ্ণ অঞ্চল, এচিয়া মহাদেশৰ পশ্চিম আৰু মধ্য অঞ্চল, পূব ছাইবেৰিয়া আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাত পোৱা যায়।
ફુદીનો એ મેન્થા કુળની બારમાસી, સુગંધીદાર વનસ્પતિ છે. ફુદીનાની વિભિન્ન પ્રજાતિઓ યૂરોપ, અમેરિકા, એશિયા, અફ્રીકા અને ઓસ્ટ્રેલિયામાં જોવા મળે છે. આ ઉપરાંત તેની કેટલીક સંકર જાતો પણ ઉપલબ્ધ છે.
અંગ્રેજી- મિન્ટ (જાપાનીઝ મિન્ટ)
વૈજ્ઞાનિક નામઃ મેન્થા આર્વેન્સિસ
ઉપયોગી ભાગઃ પાંદડાં'
એવું માનવામાં આવે છે કે મેન્થા કુળની આ વનસ્પતિનો ઉદ્ભવ ભૂમધ્યસાગરીય તટપ્રદેશમાં થયો હતો તથા ત્યાંથી આ છોડ પ્રાકૃતિક તથા અન્ય રીતે વિશ્વના અન્ય ભાગોમાં ફેલાયો હતો. જાપાની ફુદીનો બ્રાઝિલ, પેરુગ્વે, ચીન, આર્જેન્ટિના, જાપાન, થાઈલેન્ડ, અંગોલા તથા ભારતમાં ઉગાડવામાં આવે છે. ભારતમાં મુખ્યત્વે તરાઈના ક્ષેત્રો (નૈનીતાલ, બદાયૂં, બિલાસપુર, રામપુર, મુરાદાબાદ તથા બરેલી) તથા ગંગા-યમુના મુખપ્રદેશ (બારાબંકી અને લખનૌ તથા પંજાબનાં કેટલાંક ક્ષેત્રો (લુધિયાણા તથા જલંધર)માં વાયવ્ય ભારતનાં ક્ષેત્રોમાં તેની ખેતી કરવામાં આવે છે.
જાપાની મિન્ટ, એ મેન્થોલનો પ્રાથમિક સ્ત્રોત છે. તાજાં પર્ણોમાં 0.૪-૦.૬% તેલ હોય છે. આ તેલના મુખ્ય ઘટકો મેન્થોલ (૬૫-૭૫ %, મેન્થોન (૭-૧૦ %) તથા મેન્થાઇલ એસીટેટ (૧૨-૧૫ %) તથા ટરપીન (પિપીન, લિકોનીન તથા કેમ્ફીન) છે. તેલમાં મેન્થોલનું પ્રમાણ, વાતાવરણના પ્રકાર પર પણ નિર્ભર કરે છે. સામાન્ય રીતે આ પ્રમાણ ગરમ ક્ષેત્રોમાં અધિક હોય છે.
ફુદીનો એ મેન્થા કુળની બારમાસી, સુગંધીદાર વનસ્પતિ છે. ફુદીનાની વિભિન્ન પ્રજાતિઓ યૂરોપ, અમેરિકા, એશિયા, અફ્રીકા અને ઓસ્ટ્રેલિયામાં જોવા મળે છે. આ ઉપરાંત તેની કેટલીક સંકર જાતો પણ ઉપલબ્ધ છે.
અંગ્રેજી- મિન્ટ (જાપાનીઝ મિન્ટ)
વૈજ્ઞાનિક નામઃ મેન્થા આર્વેન્સિસ
ઉપયોગી ભાગઃ પાંદડાં'
ಪುದೀನ (ಮೆಂಥಾ ಆರ್ವೆನ್ಸಿಸ್) ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನ ಸುತ್ತಲಿನ ಪ್ರದೇಶ|ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನ ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮೆಂಥಾದ ಒಂದು ಪ್ರಜಾತಿ. ಇದು ಯೂರೋಪ್ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಹಾಗೂ ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾ, ಹಿಮಾಲಯದ ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಸೈಬೀರಿಯಾ, ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿದೆ. ಪುದೀನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ೧೦-೬೦ ಸೆ.ಮಿ. ಎತ್ತರ ಬೆಳೆಯುವ ಮತ್ತು ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ೧೦೦ ಸೆ.ಮಿ. ಎತ್ತರದವರೆಗೆ ಬೆಳೆಯುವ ಮೂಲಿಕೆಯಂಥ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಸಸ್ಯ. ಇದರ ಕುಟುಂಬ ಲ್ಯಾಮಿನೇಸಿಯಿ. ನೀರಿನ ಆಶ್ರಯವಿರುವ ಕಡೆ ಪುದೀನ ಸೊಂಪಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ 'ಮೆಂತ' ಅಂದರೆ 'ಜಲದೇವಿ' ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸೊಪ್ಪನ್ನು ಸೂಪ್, ಸಾಸ್, ಪಾನೀಯಗಳು ಮತ್ತು ಚಟ್ನಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಪಡೆದ ಪೆಪ್ಪರ್ಮಿಂಟ್ ಎಂಬ ಪದಾರ್ಥವನ್ನು ಅನೇಕ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನೇಕ ವಿಧದ ಮಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಬಲ್ಲದು. ಆದರೆ ಫಲವತ್ತಾದ ಮರಳು ಗೋಡು ಮಣ್ಣುಗಳು ಬಹುಸೂಕ್ತ ಮತ್ತು ನೀರು ಸುಲಭವಾಗಿ ಇಂಗಿ ಹೋಗಬೇಕು.ಈ ಸಸ್ಯವನ್ನು ೧-೨ ಗಿಣ್ಣುಗಳುಳ್ಳ ಕಾಂಡದ ತುಂಡುಗಳಿಂದ ಸಸ್ಯಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಇದನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಅಥವಾ ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಪಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ೨೨ ಸೆಂ.ಮೀ. ಅಂತರದ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ೧೫ ಸೆಂ.ಮೀ. ಸಸಿ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ೩ ಸೆಂ.ಮೀ.ಆಳಕ್ಕೆ ಬಾಗಿದಂತೆ ನಾಟಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಸಸಿಗಳಿಗೆ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಂತೆ ಮತ್ತು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಬಾರಿಯಂತೆ ನೀರು ಹಾಯಿಸಬೇಕು.
ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಮಳೆಗಾಲಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಮಣ್ಣನ್ನು ಕೆದಕಿ ೧.೨ಮೀ*೧.೨ಮೀ.ಅಳತೆಯ ಪ್ರತಿ ಪಾತಿಗೆ ಒಂದು ಕಿ.ಗ್ರಾಂ. ಮೀನಿನ ಗೊಬ್ಬರ ಅಥವಾ ಒಂದು ಬುಟ್ಟಿ ಕಾಂಪೋಸ್ಟ್ ಗೊಬ್ಬರ ಮತ್ತು ೧೦೦ಗ್ರಾಂ. ಮಿಶ್ರ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನು ಒದಗಿಸಬೇಕು.
ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಸಸಿಗಳು ಎಲೆಗಳನ್ನುದುರಿಸಿ, ಮಳೆಗಾಲ ತೀರಿದ ಕೂಡಲೇ ಹೊಸ ಚಿಗುರು ಹೊಮ್ಮಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಅಕ್ಟೋಬರ್ ತಿಂಗಳ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡಬಹುದು. ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಒಂದು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ವರ್ಗಾಯಿಸಬಹುದು. ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವಸಂತ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ನಾಟಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಒಂದು ಸಾರಿ ನಾಟಿ ಮಾಡಿದ ಗಿಡಗಳಿಂದ ೨-೩ ವರ್ಷಗಳವರಿಗೆ ಎಲೆಗಳು ಸಿಗುತ್ತಾ ಇರುತ್ತವೆ.[೩]
ಪುದೀನ (ಮೆಂಥಾ ಆರ್ವೆನ್ಸಿಸ್) ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನ ಸುತ್ತಲಿನ ಪ್ರದೇಶ|ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನ ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮೆಂಥಾದ ಒಂದು ಪ್ರಜಾತಿ. ಇದು ಯೂರೋಪ್ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಹಾಗೂ ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾ, ಹಿಮಾಲಯದ ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಸೈಬೀರಿಯಾ, ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿದೆ. ಪುದೀನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ೧೦-೬೦ ಸೆ.ಮಿ. ಎತ್ತರ ಬೆಳೆಯುವ ಮತ್ತು ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ೧೦೦ ಸೆ.ಮಿ. ಎತ್ತರದವರೆಗೆ ಬೆಳೆಯುವ ಮೂಲಿಕೆಯಂಥ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಸಸ್ಯ. ಇದರ ಕುಟುಂಬ ಲ್ಯಾಮಿನೇಸಿಯಿ. ನೀರಿನ ಆಶ್ರಯವಿರುವ ಕಡೆ ಪುದೀನ ಸೊಂಪಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ 'ಮೆಂತ' ಅಂದರೆ 'ಜಲದೇವಿ' ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸೊಪ್ಪನ್ನು ಸೂಪ್, ಸಾಸ್, ಪಾನೀಯಗಳು ಮತ್ತು ಚಟ್ನಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಪಡೆದ ಪೆಪ್ಪರ್ಮಿಂಟ್ ಎಂಬ ಪದಾರ್ಥವನ್ನು ಅನೇಕ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် နှစ်ရှည်ခံ ပင်ငယ်မျိုး ဖြစ်သည်။ ၁ ပေ မှ ၁ ၁/၂ ပေ ထိ မြင့်သည်။ ပူဒီနာပင် နှင့် တူသည်။ အကိုင်း အခက်ရှိ အဆစ် များမှ အမြစ်များ ထွက်၍ မြေကြီး ပေါ်တွင် လည်း တွားသွား ပြန့်ပွား နိုင်သည်။ ပင်စည် လေးထောင့် ပုံ ရှိသည်။အကိုင်း များ ခရမ်းရောင် သမ်းသည်။ အမွေးနု များဖြင့် ဖုံးလွှမ်း နေသည်။ အနံ့ အလွန် ထင်ရှားသည်။ အရွက် ၂ ရွက်ဆီ ရွက်ဆိုင် အလှည့် ကျ ထွက်သည်။ပူဒီနာ အရွက်နှင့် အချို့ အမျိုးသည် တူသည်။ ရွက်ထိပ် ချွန်ပြီး ရွက်ရင်းသို့ သွယ်သွားသည်။ရွက်နား ခွေးသွားစိပ် ကျဲကျဲ ရှိသည်။ အပွင့် ပင်စည်နှင့် အရွက်ကြားမှ ပတ်လည် ထွက်သည်။ ပန်းပွင့် အလွန် သေးငယ် ပြီး မွေးနုများ ရှိသည်။ အပြာနုရောင် ရှိသည်။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : ပဉ္စငါးပါး၊ အရွက်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံ့ အပြားတွင် စိုက်ပျိုးပေါက် ရောက်နိုင်သည်။ သို့သော် သမပိုင်း ရာသီ ဥတု ရှိသော ဒေသ တွင် ပိုမို ဖြစ်ထွန်း သည်။ ပေါက်ရောက်ပုံ စိုက်ပျိုးပင်။ စိုက်ပျိုးပုံ- (က)မြေပြုပြင်ခြင်း အစိုဓာတ် အား အမြဲ လိုလို ထိန်းသိမ်း ထားနိုင်သည့် ခဲမြေ မျိုးကို အနှစ်သက် ဆုံးဖြစ်သော် လည်း ရေစီး ရေလာ ကောင်းသည့် သဲနုန်းမြေ၊ ခဲမြေ များတွင် လည်း ဖြစ်ထွန်းသည်။ စိုက်မည့် မြေအား ပွအောင် ထယ်ထိုး ထွန်ယက် တူးဆွ ပေးပြီးနောက် အမှိုက် သရိုက်၊ ခဲလုံး၊ သစ်စ များကို ဖယ်ရှား၍ အောက်ခြေ ၅ လက်မ၊ အပေါ် မျက်နှာ ၄ ပေ x ၂၅ ပေ ၊ အလျား ၂၀ မှ ၃၀ ပေ အထိ သင့်တော် သလို ဘောင်ဖော်ပေး ရမည်။ ဘောင်အမြင့် ကို ၈ မှ ၁၂ လက်မ အထိ ပြုလုပ် ပြီး တစ်ဘောင် နှင့် တစ်ဘောင် ၂ ပေ ကွာ ထားသင့် သည်။ (ခ)မျိုးရွေးချယ်ခြင်း အပင် ပေါက် မညီသဖြင့် မျိုးစေ့ မှ စိုက်ပျိုး လေ့မရှိ ဘဲ ရိတ်သိမ်းပြီး ကျန်ရှိ နေသော မရင့်လွန်း၊ မနုလွန်း သည့် မြေတွားသွား ပင်စည်များကို ရယူ၍ စိုက်ပျိုး ရပါမည်။ မစိုက်မီ အဆစ် ကလေး များမှ အမြစ် ထွက်လာအောင် သဲကျင်းတွင် ပြုစု ထားသင့်သည်။ (ဂ)စိုက်ပျိုးခြင်း အများ အားဖြင့် နယုန်လ တွင် စိုက်ရသည်။ သို့ရာတွင် သီတင်းကျွတ် နှင့် တပို့တွဲ လတွင် လည်း ရေလောင်း စိုက်ပျိုး နိုင်သည်။ မိုးများသော ဒေသ တွင် အဆစ်များ အစို့ မထွက်ဘဲ ပုပ်တတ် သဖြင့် မိုးကုန် မှ စိုက်သင့်သည်။ ပြုပြင် ထားသည့် ဘောင်ပေါ် တွင် ရွေးချယ် ထားသော ပင်စည် တက်များ ကို တစ်ပင်နှင့် တစ်ပင် တစ်ပေ အကွာ ထားပြီး အဆစ် ၂ ဆစ် မှ ၃ ဆစ် အထိ မြေမြှုပ် လျက် စိုက်သင့်သည်။ အမြစ် ထွက်ပြီး ပင်စည် များကို မူ စောင်း၍ စိုက်ရ မည်။ (ဃ)ပြုစုဂရုစိုက်ခြင်း စိုက်ပြီးစ ဘောင်များကို ရေအစို ဓာတ်ကို ချင့်ချိန်၍ မှန်မှန် လောင်းပေး ရမည်။ ဘောင်ပေါ်တွင် ပေါင်းမြက် များ မရှိစေရန် အမြဲ ဂရုပြု ရှင်းလင်း ပေးရမည်။ပေါင်းမြက် များ ရှိလာပါက ပရုတ်အေး ၏ အရည်အသွေး ကို သာမက အနံ့ကို ပါ ထိခိုက်သည်။ မြေဩဇာ အနေနှင့် မူ သဘာ၀ မြေဩဇာ ကိုသာ အနှစ်သက်ဆုံး ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိရ သဖြင့် စိုက်ဘောင် နှစ်ဘောင်တွင် ၄’ x ၂၅’ ၊ နွားချေး မြေဩဇာ ကို ၁ တင်းနှုန်း ခန့် မစိုက်ပျိုး မီကပင် မြေနှင့် ရောစပ်၍ ထည့်သွင်း သင့်သည်။ ပထမ အကြိမ် အရွက် များကို ဆွတ်ခူး ပြီးနောက် အပင်တက် များ သန်မာ လာစေရန် အတွက်လည်း နွားချေးဆွေး ၂ တင်း ထည့်ပေး ရမည်။ မြေကျပ် ပါက အမြစ်များ မနာစေရန် ဖြည်းညင်းစွာ မြေဆွ ပေးရမည်။ ရေပေးသွင်း ခြင်းကို ရိတ်သိမ်းချိန် မတိုင်မီ တစ်ပတ် ခန့်မှ စ၍ ရပ်ထားခြင်း နှင့် နေရောင်ခြည် ရရှိအောင် ဆောင်ရွက်ပေး ခြင်းတို့ သည် ဆီထွက် နှုန်းနှင့် အဆင့် အတန်း မြင့်မား ကောင်းမွန် စေသည့် အတွက် အထူး ဂရုစိုက် ဆောင်ရွက်ပေး ရန် လိုသည်။ ရိတ်သိမ်းဆွတ်ခူးခြင်း စိုက်ပြီး ၇၅ ရက်မှ ၈၀ ရက် အတွင်း ရာသီ ဥတု ကို လိုက်၍ စိုက်ခင်း၏ သုံးပုံ တစ်ပုံ ခန့် စတင် ဖူးပွင့် လာသည်ကို တွေ့ရလျှင် အရွက်များ စတင် ရိတ်သိမ်း နိုင်ပါသည်။ ရိတ်သိမ်းခြင်း ကို နေ့လယ် ၁၀ နာရီ မှ ၁၂ နာရီ အတွင်း ပြုလုပ် ပါလျှင် ဆီထွက် အများ ဆုံး ရရှိ ကြောင်း တွေ့ရှိ ရသည်။ ရိတ်သိမ်း ရာတွင် မြေမှ ၄ လက်မ အကွာတွင် တံစဉ်ဖြင့် ညီညာ စွာ ဖြတ်၍ ရိတ်ရမည်။ သို့မှသာ နောက်တစ်ကြိမ် အပင်တက် မြန်ပါသည်။ ရိတ်ပြီး အပင် ငုတ်များကို နှစ်ပတ်ခန့် ရေမှန်မှန် လောင်းပေးခြင်း၊ ရေသွင်း ပြီးနောက် နှစ်ပတ် အကြာ မြေဩဇာ ကျွေးခြင်းများ ဆောင်ရွက် သင့်သည်။ ရိတ်သိမ်းပြီး အရွက်များကို ခြင်းထဲတွင် ငှက်ပျောရွက် ခံ၍ သယ်ယူပြီး အရိပ်တွင် ဖြန့်၍ ညှိုးနွမ်းစေ ရမည်။ ရေမြေ ရာသီ ဥတု ကို ကြည့်၍ တစ်နှစ်လျှင် ၂ ကြိမ် မှ ၃ ကြိမ် အထိ သီတင်းကျွတ်၊ တပို့တွဲ၊ ကဆုန်လ တို့တွင် ရိတ်သိမ်း နိုင်သည်။(ယေဘုယျ အားဖြင့် စိုက်ပျိုးပြီး သို့မဟုတ် ရိတ်သိမ်း ပြီးနောက် ၂ လခွဲ မှ ၃ လ အချိန် ထားရမည်။) အထွက် အနေနှင့် တစ်ဧက လျှင် အရွက် ပေါင်ချိန် ၁၂၀၀၀ မှ ၁၅၀၀၀ အထိ ထွက်ပါသည်။ အရွက်စို ပေါင် ၁၀၀ မှ မင်သော်ဆီ ၀.၃၄ ပေါင် ထုတ်ယူ ရရှိ နိုင်သည်။ တစ်ဧကလျှင် အဆီ ပေါင်ချိန် ၃၀ မှ ၄၀ ခန့် ထိ ထွက်ပါသည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင် မြန်မာ ဆေးကျမ်း များ အလို အရ ပရုတ်အေး ပင်သည် ထက်မြက် သော အရသာ ရှိ၍ အနံ့ မွှေး၏။ သလိပ်ကို နိုင်၏။ ရာသီ သွေးကို သက်ဆင်းစေ၏။ ကျောက်ကပ် ကို အားပေး၏။ အသည်းနှင့် သရက်ရွက် ရောဂါ၊ ပန်းနာ ရင်ကျပ် ရောဂါ၊အကြော အဆစ်ရောင်နာတို့၌ အကျိုးများစွာ ပြု၏။ ပရုတ်အေး အပင် အခြောက်သည် အဖျားနှင့် ရေငတ် ရောဂါ ကို ကင်းငြိမ်း စေ၏။ ဝမ်းမီး ကို တောက်စေ၏။ ဆီးရွှင် စေ၏။ အသုံးပြုပုံ- ပဉ္စငါးပါး ၁။ လေဆေး၊ ဝမ်ဖော ဝမ်းရောင် ပျောက်ဆေး၊ အစာအိမ် အားတိုးဆေး၊ အဖျားကျ ဆေး နှင့် အကြောဆွဲ ရောဂါ အတွက် ဖော်စပ် သော ဆေးများ တွင် ပရုတ်အေး ကို ထည့်သွင်း အသုံးပြု ၏။ ၂။ပရုတ်အေး ပင်ကို ပြုတ်သောက် သော် ဝမ်းဗိုက်နာ ပျောက်ကင်း၏။ အရွက် ၁။ အရွက်ရည်ကို ပျားရည်နှင့် ရောလျက် သော် ဝမ်းသက် ရောဂါ ပျောက်၏။ ၂။ပြုတ်သောက် သော် အကြော အဆစ် ရောင်ခြင်း၊ ကိုက်ခြင်း၊ လည်ချောင်း နာခြင်း၊ ချောင်းဆိုး ခြင်း ပျောက်၏။ ၃။အအေး ဖျား ဖျားသော် အရွက် ကို ချင်းခြောက်နှင့် ပြုတ်သောက် ရ၏။ ၄။ရွက်နုကိုကြိတ် ရှူသော် တွေဝေမူးမိုက်ခြင်း ပျောက်၍ ဦးနှောက် ကို ကြည်လင် စေ၏ ၅။အရွက်ရည် ကို လိမ်းကျံ ပေးသော် နဖူး၊ မျက်ရိုး ကိုက်ခြင်း ပျောက်၏။ ၆။အရွက်ကို ပေါင်းချွေး ပြုလုပ်၍ တိုက်သော် ကလေးများ ဝမ်းဗိုက်နာ ခြင်း ပျောက်၏။ ၇။အရွက် ချွေးပြန်ရည် သောက်သော် သွေးတိုးရောဂါပျောက်၏။ ၈။အရွက်ကို ဝါး၍ ကြောင်ကိုက်သော နေရာသို့ လိမ်းပေးသော် ကြောင်ဆိပ် ပြယ်၏။ ၉။ပျို့အန်ခြင်း ပျောက်ကင်း စေတတ်သော ဆေးတွင် ပရုတ်အေး ကို ထည့်သောက်သော် ပိုမို လျင်မြန်စွာ ပျောက်ကင်း စေနိုင်၏။ ၁၀။ပရုတ်အေးမှ ပရုတ်ဆီ ထုတ်၍ ပရုတ်ခဲ ပြုလုပ်ပြီး သွားတိုက်ဆေး၊ ချိုချဉ် ၊ဆပ်ပြာ၊ ဆပ်ပြာမွှေး၊အမွှေးအကြိုင် နှင့် အဖျော် ယမကာ များတွင် အားအင် ဖြည့်ဆေး အဖြစ် ထည့်သွင်း အသုံးပြုသည်။ [၁]
Mentha arvensis (Corn Mint) is cynn mintan þēodisc tō þǣm ƿearm stedas Europes and ƿestern and middles Asian, ēast tō þǣm Himalaya beorgum and ēastern Siberia.[1][2][3]
It is a herbaceous perennial plant growing to 10–60 cm (rarely to 100 cm) tall. Þā lēaf sind on fōran onȝēan ȝemæccan, ānfealde, 2–6.5 cm lange and 1–2 cm brāde, hǣriȝe, and mid grēate tōȝeslifenum rande. Þā blōsmas are pale purple (occasionally white or pink), in clusters on the stem, each flower 3–4 mm long.[3][4][5]
Þæt sibbe cynn Mentha canadensis is ēac inȝesett in M. arvensis fram sumum bōcerum sƿā tƿā fǣȝnessa, M. arvensis var. glabrata Fernald (in forþlǣdunge tō Norðum Americaniscum plantum) and M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (in forþlǣdunge tō ēasternum Asianiscum plantum).[6][7]
Mentha arvensis (Corn Mint) is cynn mintan þēodisc tō þǣm ƿearm stedas Europes and ƿestern and middles Asian, ēast tō þǣm Himalaya beorgum and ēastern Siberia.
It is a herbaceous perennial plant growing to 10–60 cm (rarely to 100 cm) tall. Þā lēaf sind on fōran onȝēan ȝemæccan, ānfealde, 2–6.5 cm lange and 1–2 cm brāde, hǣriȝe, and mid grēate tōȝeslifenum rande. Þā blōsmas are pale purple (occasionally white or pink), in clusters on the stem, each flower 3–4 mm long.
Sind six undercynn:
Mentha arvensis undrc. arvensis. Mentha arvensis undrc. agrestis (Sole) Briq. Mentha arvensis undrc. austriaca (Jacq.) Briq. Mentha arvensis undrc. lapponica (Wahlenb.) Neuman Mentha arvensis undrc. palustris (Moench) Neumann Mentha arvensis undrc. parietariifolia (Becker) Briq.Þæt sibbe cynn Mentha canadensis is ēac inȝesett in M. arvensis fram sumum bōcerum sƿā tƿā fǣȝnessa, M. arvensis var. glabrata Fernald (in forþlǣdunge tō Norðum Americaniscum plantum) and M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (in forþlǣdunge tō ēasternum Asianiscum plantum).
ಪುದೀನ ಒಂಜಿ ದೈ.ಉಂದು ಆಹಾರೊಗು ರುಚಿ ಬೊಕ್ಕ ಕಮ್ಮೆನ ಕೊರ್ಪಿನ ತಪ್ಪು. ಪುದೀನ, ಏಷ್ಯಾ, ಹಿಮಾಲಯದ ಪೂರ್ವೊಡು, ಪೂರ್ವ ಸೈಬೀರಿಯಾ, ಬೊಕ್ಕ ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಮಶೀತೋಷ್ಣೊ ಪ್ರದೇಶಡ್ ಬುಲೆಪುಂಡ್. ಪುದೀನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ೧೦-೬೦ ಸೆಂ.ಮೀ ಎತ್ತರೊಗು ಬುಲೆಪುಂಡು. ಉಂದು ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ದೈ. ಇಂದೆತ ಕುಟುಂಬದ ಪುದರ್ ಲ್ಯಾಮಿನೇಸಿಯ. ನೀರ್ದ ಆಶ್ರಯ ಇಪ್ಪುನಲ್ಪ ಪುದೀನ ಮಸ್ತ್ ಬುಲೆಪುಂಡು. ಪುದೀನನ್ ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಭಾಷೆಡ್ 'ಮೆಂತ' ಪನ್ಪೆರ್. ಮೆಂತ ಪಂಡ ಜಲದೇವಿ. ಈ ತಪ್ಪುನ್ ಸೂಪ್, ಸಾಸ್ ಬೊಕ್ಕ ಚಟ್ನಿಗ್ ಉಪಯೋಗ ಮಲ್ಪುವೆರ್. ಪುದೀನ ತಪ್ಪುಡ್ದ್ ತಿಕ್ಕುನ "ಪೆಪ್ಪರ್ಮಿಂಟ್' ಪನ್ಪಿನ ಅಂಶೊನ್ ಕೈಗಾರಿಕೆ ಬೊಕ್ಕ ವೈದ್ಯಕೀಯ ರಾಸಾಯನಿಕ ತಯಾರಿಕೆಡ್ ಉಪಯೋಗ ಮಲ್ಪುವೆರ್.
ಪುದೀನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ಮಣ್ದ ಮಿತ್ ಬುಲೆಪುಂಡು. ಫಲವತ್ತಾಯಿನ ಪೊಯ್ಯೆ ಮಣ್ಣ್, ಧಾರಾಳವಾದ್ ನೀರ್ ಪುದೀನ ಬುಲೆಯೆರೆ ಅಗತ್ಯ. ಈ ದೈತ ೧-೨ ಸೆಂ.ಮೀ ಉದ್ದದ ಚಿಗ್ರ್ ನಡ್ದ್ ಬುಲೆಪಾವೊಲಿ. ಅರೆಗಾಲೊಡು ವಾರೊಗು ರಡ್ಡ್ ಸರ್ತಿ ನೀರ್ ಪಾಡೊಡು. ಬರ್ಸದ ಸಮಯೊಡು ತಪ್ಪು ತಾಲುಂಡು. ಮರಿಯಾಲ ಕರಿಬೊಕ್ಕ ತಪ್ಪು ಚೆಗ್ರುಂಡು. ಒಂಜಿ ದೈ ೨-೩ ವರ್ಷೊ ಬದ್ಕುಂಡು.[೨]
Mentha arvensis, the corn mint, field mint, or wild mint, is a species of flowering plant in the mint family Lamiaceae. It has a circumboreal distribution, being native to the temperate regions of Europe and western and central Asia, east to the Himalaya and eastern Siberia, and North America.[2][3][4] Mentha canadensis, the related species, is also included in Mentha arvensis by some authors as two varieties, M. arvensis var. glabrata Fernald (North American plants such as American Wild Mint) and M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (eastern Asian plants such as Japanese mint).[5][6]
It grows in moist places, especially along streams.[7]
Wild mint is a herbaceous perennial plant generally growing to 10–60 cm (4–24 in) and rarely up to 100 cm (40 in) tall. It has a creeping rootstock from which grow erect or semi-sprawling squarish stems.
The leaves are in opposite pairs, simple, 2–6.5 cm (3⁄4–2+1⁄2 in) long and 1–2 cm (1⁄2–3⁄4 in) broad, hairy, and with a coarsely serrated margin.
The flowers are pale purple (occasionally white or pink), in whorls on the stem at the bases of the leaves. Each flower is 3 to 4 mm (1⁄8 to 5⁄32 in) long and has a five-lobed hairy calyx, a four-lobed corolla with the uppermost lobe larger than the others and four stamens. The fruit is a two-chambered carpel.[4][8][9][10]
Subspecies include:[2]
The related species Mentha canadensis is also included in M. arvensis by some authors as two varieties, M. arvensis var. glabrata Fernald (in reference to North American plants) and M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (in reference to eastern Asian plants).[5][12]
The leaves have been made into tea to treat colds or aid digestion.[13] They can also be eaten raw.[14]
Chemical substances that can be extracted from wild mint include menthol, menthone, isomenthone, neomenthol, limonene, methyl acetate, piperitone, beta-caryophyllene, alpha-pinene, beta-pinene, tannins and flavonoids.[15][16] Mint extracts and menthol-related chemicals are used in food, drinks, cough medicines, creams and cigarettes.[16] Menthol is widely used in dental care, as a mouthwash potentially inhibiting streptococci and lactobacilli bacteria.[17]
Two main diseases that can significantly damage Japanese mint (M. arvensis var. piperascens) and its yield are the rust fungus and the mildew attacks.[18] Mildew attacks usually only occur on the west coast of United States where the weather can be foggy and humid, a condition that attracts mildew. Rust fungus is a disease that is common for most of the Mentha plants such as peppermint and spearmint. These diseases are flagged due to the almost to none probability of controlling once it starts in a mint farm. They are typically cut immediately when discovered to help reduce the probability of contaminating the rest of the plant leaves.[18]
Mentha arvensis, the corn mint, field mint, or wild mint, is a species of flowering plant in the mint family Lamiaceae. It has a circumboreal distribution, being native to the temperate regions of Europe and western and central Asia, east to the Himalaya and eastern Siberia, and North America. Mentha canadensis, the related species, is also included in Mentha arvensis by some authors as two varieties, M. arvensis var. glabrata Fernald (North American plants such as American Wild Mint) and M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (eastern Asian plants such as Japanese mint).
It grows in moist places, especially along streams.
La menta silvestre (Mentha arvensis) es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Lamiaceae, es nativa de las regiones templadas de Europa y Asia central y occidental, este del Himalaya y de Siberia.[1][2][3]
Es una planta herbácea perenne que alcanza los 10–60 cm (raramente los 100 cm) de altura. Las hojas son opuestas, simples y de 2–6,5 cm de longitud y 1–2 cm de ancho, peludas, y con los márgenes serrados. Las flores son de color púrpura pálido (ocasionalmente blancas o rosas), en agrupaciones sobre los tallos, cada flor tiene 3–4 mm de longitud.[3][4][5]se cosecha todo el año
Tiene seis subespecies:[1]
La especie Mentha canadensis está incluida en M. arvensis por algunos autores como dos variedades, M. arvensis var. glabrata Fernald y M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L.H.Bailey.[6][7]
La menta silvestre (Mentha arvensis) es una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Lamiaceae, es nativa de las regiones templadas de Europa y Asia central y occidental, este del Himalaya y de Siberia.
Põldmünt (Mentha arvensis L.) on huulõieliste sugukonda mündi perekonda kuuluv taimeliik.
Põldmünt on mitmeaastane tugeva mündilõhnaga taim[1][2]. Kasvab niisketel aladel umbrohuna. Taime rahvapärased nimetused on kapsahein, kirbuhain, konnamünt, naistepuna[3].
Põldmündi kõrgus on 10–75 cm[1][4]. Paljunemine toimub nii seemnetega kui ka vegetatiivselt[3].
Risoom on pikk, nöörjas, harunenud vahel mugulataoliste kohtadega. Sellest lähtuvad arvukad maa-alused võsundid, mis on võimelised juurduma[3].
Vars on püstine tõusev või lamav [5], tavaliselt kandiline, värvuselt roheline, vahel punakas[3].
Lehed on tumerohelised või punakad, munajad, lühikese rootsuga, hõreda või täkilissaagja servaga, veidi karvased[4]. Paiknevad varrel vastakult[3].
Õied on kahesugulised kaheli õiekatega ja lühiraolised. Kroon ja tupp on liitlehelised. Tupp on kellukjas, umbes 3 mm pikkune, tavaliselt violetne[3]. Õietupp väljastpoolt karvane, seestpoolt paljas, õietupe tipud laialt kolmnurksed[1]. Kroon on laia putkeosaga, kuni 5 mm pikkune, lilla või roosakaslilla, ülemine hõlm on teistest suurem. Õied asuvad männastena lehtede kaenlas. Männaste alusel on süstjad ripsmelise servaga karvased kõrglehed[3].Õitsemine toimub juulist septembrini, vahel ka juunist oktoobrini [4]
Viljad on ellipsikujulised, kolmetahulise tömbi tipuga pähklikesed. Värvuselt helepruunid ja peenelt punkteeritud pinnaga. Pähklikeste pikkus on kuni 1 mm[3].
Põldmünt on levinud kogu Euroopas, Siberis, Kesk- ja kohati Kagu-Aasias[3], Eestis sage[1][4].
Taim on niiskuslembene[1]. Kasvab tavaliselt kraavides, veekogude kallastel ja niisketel põldudel umbrohuna. Seda võib ka leida salumetsas teeservadel, ranna- ja sooniitudel, karjamaadel, aedades, jäätmaadel[3].
Maapealne osa sisaldab kuni 2% eeterlikke õlisid, mille koostisse kuuluvad mentool ja mitmesugused terpeenid[6]. Jaapani mündis (Metha arvensis herba) sisaldub eeterlik õli (mis sisaldab näiteks menooli (2–40%), mentooni (15–30%), isomentooni (7–12%), limoneeni (7–12%), neomentooli. metüülatsetaati ja β-kariofülleeni), flavinoidid (luteoliin) ja vaik. Põldmündi varieteetides on eeterlike õlide koostis mõnevõrra teistsugune.[5]
Droogina kasutatakse peamiselt jaapani münti (Metha arvensis herba). Kasutamine sarnaneb piparmündi kasutamisega. Ürti kogutakse õitsemise alguses. Ürdi kogumiseks lõigatakse taime ladvaosa koos noorte õite ja lehtedega[5].
Põldmündi lehtedest valmistatud tee vähendab iiveldust ja gaaside teket, parandab söögiisu. Eeterlikud õlid mõjuvad valu vaigistavalt ning on põletikuvastase toimega.[6].Tarvitatakse külmetushaiguste, köha, bronhiidi, palaviku, suu ja kurgu limaskesta põletiku, maksavaevuste ja muu korral. Lahtistab röga, soodustab sapinõristust ja toimib põletikuvastaselt[5].
Vastunäidustuse kohta andmed puuduvad. Droogina raviannustes tõenäoliselt ohutu. Suur annus eeterlikku õli võib tekitada nahakahjustusi. Mida suurem on mentoolisisaldus, seda suurem on kõrispasmide ja bronhiaalastma tekke oht[5].
Muud kasutusalad
Põldmünt on ka hea meetaim. Meeproduktiivsus on ligikaudu 200 kg/ha. Mesi on kollane, läbipaistev ja meenutab värvilt merevaiku[3][7].
Taime noori võrseid kasutatakse ka maitseainena[5][6].
Taimest saab värvainet, mis värvib villa kollaseks või punakaks. Iseloomuliku tugeva lõhna tõttu on taime kasutatud ka kirpude peletamiseks[3].
Põldmünt (Mentha arvensis L.) on huulõieliste sugukonda mündi perekonda kuuluv taimeliik.
Põldmünt on mitmeaastane tugeva mündilõhnaga taim. Kasvab niisketel aladel umbrohuna. Taime rahvapärased nimetused on kapsahein, kirbuhain, konnamünt, naistepuna.
Rantaminttu eli peltominttu (Mentha arvensis) on yleinen mintulta tuoksuva ruohovartinen kasvi.
Rantaminttu on ruohovartinen, 10–60 cm korkea kasvi. Lehdet ovat pareittain vastakkain, 2–6 cm pitkiä ja 1–2 cm leveitä, hammaslaitaisia ja hienon karvan peitossa. Kukat ovat vaaleanvioletit, huulimaiset ja kasvavat rypäinä kiinni varressa.
Rantaminttua tavataan luonnonvaraisena liki koko Euroopassa ja Aasiassa; Suomessa Oulun korkeudelle asti.[2]
Rantaminttu kasvaa rannoilla, niityillä ja muilla kosteahkoilla paikoilla. Multamaassa se voi olla kiusallinen rikkaruoho.
Rantaminttu eli peltominttu (Mentha arvensis) on yleinen mintulta tuoksuva ruohovartinen kasvi.
Mentha arvensis
La menthe des champs (Mentha arvensis) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Lamiaceae, originaire d'Europe.
L'espèce est semblable à une menthe originaire d'Amérique du Nord et d'Asie orientale, la Mentha canadensis, et reste souvent confondue avec celle-ci. Morphologiqement proche, elle se distingue par le nombre de ses chromosomes (2n=72, alors que M. canadensis en a 2n=96), par son huile essentielle riche en linalol (alors que M. canadensis est une source majeure de menthol et est pour cette raison l'objet d'une culture commerciale importante).
Durant l'Antiquité européenne, de nombreux phytonymes ont été utilisés pour décrire les menthes. Mais les auteurs gréco-romains s'appuyant sur des considérations plus utilitaires que botaniques, il est maintenant difficile de retrouver derrière leurs dénominations les espèces linéennes de l'époque moderne[1].
Dans l'édition de 1753, de Species plantarum, Linné décrit 10 espèces de menthes, dont Mentha arvensis et M. canadensis, croissant respectivement en Europe et au Canada.
Actuellement, l'analyse phylogénétique[2], des caractères morphologiques, du nombre de chromosomes et des composants chimiques des 19 espèces du genre Mentha, a conduit à la reconnaissance d'une grande proximité entre Mentha arvensis et M. canadensis. Ces deux espèces sœurs du phylogramme, peuvent se distinguer par leur distribution et leur nombre de chromosomes : M. arvensis est originaire d'Europe et possède 2n=6 x=72 chromosomes alors que Mentha canadensis est originaire d'Amérique du Nord et d'Asie orientale avec 2n=8 x=96. The Plant List[3] accepte aussi les deux espèces.
Certains auteurs contemporains[4] considèrent Mentha arvensis comme un synonyme de M. canadensis. Inversement, les chercheurs Indiens désignent habituellement la menthe du Japon, abondamment cultivée en Inde pour la production de menthol, comme des cultivars de Mentha arvensis[5],[6].
Pourtant en 2002, Tucker et Chambers[7] recréent M. canadensis par croisement de M. arvensis (2n=72) et M. longifolia (2n=24). Presque tous les hybrides obtenus ont 2n=96 chromosomes alors que par une méiose normale ils auraient dû en avoir 48 (36+12). Ce phénomène de transfert de matériel génétique, appelé cytomixie, n'est pas encore complètement élucidé[8].
Mentha canadensis (Japanese corn mint) est un hybride naturel qui est cependant fertile. Son génotype exprime une grande diversité, avec de nombreux cultivars. Pour Zheljazkov et als[9], il comporte deux cytotypes : le premier avec 2n= 72 chromosomes, M. arvensis, originaire d'Europe, le second avec 2n=96 chromosomes, M. canadensis, une plante subtropicale cultivée en Inde, Chine, Vietnam, Brésil, Bulgarie et Roumanie.
La grande facilité d'hybridation, le fort polymorphisme et la cytomixie des menthes rendent difficiles les identifications. Il est prudent de rester sur ses gardes dans le domaine de la nomenclature car elle est loin de faire l'unanimité entre botanistes, horticulteurs et agronomes.
Mentha arvensis est une plante vivace, de 50 à 60 cm de haut, plus ou moins velue, dégageant un parfum chaleureux, épicé. La plante est rhizomateuse, avec des tiges à section carrée, dressées-ascendantes[10].
La feuille, portée par un pétiole de 2-10 mm, est ovale-lancéolée à obongue, de 2-5 x 1,2-2 cm, pubérulente (à poils glanduleux sur les deux faces), avec une marge dentée-serretée, une base cunée à arrondie et un apex aigu[11].
Les fleurs rosées ou bleutées sont disposées en verticilles (verticillasters), axillaires, écartés, compacts (glomérules), d'environ 1,5 cm de diamètre. L'axe floral est terminé par un petit faisceau de feuilles. Le calice est court (2-3 mm), en cloche, à 5 dents égales, triangulaires-aiguës, à peine plus longues que larges. La corolle lilas à blanche, est velue à l'intérieur. Les carpelles sont ovoïdes, lisses.
La floraison se déroule de juillet à octobre.
Dans les clés morphologiques données par Tucker et Naczi[2] pour distinguer M. arvensis de M. canadensis, M. arvensis est caractérisée par ses feuilles ovales à suborbiculaires et M. canadensis par ses feuilles linéaires-oblongues. La tige fleurie de cette dernière est d'aspect conique (taille décroissante vers l'extrémité fleurie) et dégage une odeur de menthe pouliot ou poivrée, caractères généralement absents chez la menthe des champs.
Mentha arvensis est originaire d'Europe. D'après Tucker et Saczi[2], la sous-espèce arvensis se distribue en Europe du Sud et de l'Ouest et la sous-espèce parietariefolia (Becker) Briq. se trouve en Europe du Nord et de l'Est. Les espèces semblables d'Asie sont des Mentha canadensis.
En France, on la trouve presque partout, sauf dans les plaines méditerranéennes[10].
GRIN (Germplasm Resources Information Network) prend Mentha arvensis au sens large et distribue l'espèce en Europe et en Asie occidentale et boréale[12] : on la trouverait alors dans tous les pays d'Europe, d'Asie tempérée (Turquie, Afghanistan, Azerbaïdjan, Russie, et Asie centrale) et en Asie tropicale (Inde et Népal).
Elle croît dans les milieux humides
En raison de la facilité d'hybridation et du polymorphisme des menthes, un très grand nombre de noms ont été donnés à Mentha arvensis depuis le XVIIIe siècle.
Voici quelques-uns des synonymes relevés par Tucker et Naczi[2], classés sous la sous-espèce M. arvensis subsp. parietariaefolia (Becker) Briq. 1889; répartis en Europe du nord et de l'est :
L'huile essentielle est extraite des feuilles par distillation à la vapeur d'eau. Sa composition varie substantiellement selon l'environnement, la technique culturale, la variété, l'époque de la récolte etc.
Une revue des études montre une large variation de la composition de l'huile essentielle. On trouve généralement des composés acycliques : linalol, hydrate de trans-sabinène, terpinène-4-ol, acétate de α-terpinyle, β-pinène, oxyde de piperitone, β-caryophyllène[13].
Une analyse comparative effectuée sur 22 génotypes de huit espèces de menthes différentes permet de donner une première caractérisation chimique de chacune de ces sélections variétales[14]. L'identification des espèces ayant été faites en collaboration avec Tucker, on peut caractériser Mentha arvensis sans risque de confusion avec M. canadensis (sachant toutefois qu'il s'agit de variétés cultivées et non de spécimens sauvages). La variété 'Ginger Mint' (menthe gingembre) de M. arvensis possède un faible taux d'huile essentielle (0,47 % de matière sèche) comparée aux variétés de M. canadensis (de 2 à 4,17 %). Cette menthe des champs 'gingembre' est très riche en linalol (78,5 %), un alcool terpénique développant une odeur de muguet et en carvone (3,2 %).
Huile essentielle de M. arvensis 'Gingembre' (d'après Gracindo et als[14]) Linalol Carvone 1,8-cinéole Pipériténone 78,5 3,2 0,8 0,5L'analyse de la variété CM20 de menthe des champs du Japon de Mentha canadenis est très riche en menthol (65 %), en menthone (19,3 %) et acétate de menthyl (4,2 %).
Les agronomes indiens ont sélectionné de nombreux cultivars de menthe japonaise riches en menthol[15]. Ils classent 9 de ces cultivars ('Himalaya', 'Kalka', 'Kosi' etc.)[16] sous l'espèce Mentha arvensis L. qui pourtant aux vues des analyses de Tucker[8], sont des M. canadensis. L'analyse par chromatographie (GC-MS) de ces cultivars confirment les analyses précédentes. Ils contiennent essentiellement des monoterpénoïdes[15] : menthol (de 73 à 86 %), menthone (de 1,5 à 11 %), acétate de menthyl, isomenthone et limonène.
Le linalol a des propriétés antalgiques[17], anti-inflammatoire (inhibe l'œdème induit par la carragénine)[18], antihypertenseurs[19], anxiolytique [20].
Depuis l'Antiquité gréco-romaine, "la" menthe est utilisée en médecine traditionnelle. Les herboristes, même s'ils connaissent parfaitement les diverses espèces de menthes et leur profil chimique très différents, traitent des propriétés de « la Menthe » de manière collective (Lieutaghi[21], 1966).
La menthe est traditionnellement utilisée pour ses propriétés toniques, fortifiantes, digestives (contre les ballonements, lourdeurs et gaz) et antispasmodiques.
Les feuilles de menthe des champs peuvent servir à parfumer les plats salés ou sucrés, les salades, les viandes ou les potages, en particulier dans les régions méridionales.
En Pologne[22], la menthe des champs a servi à parfumer les soupes de chénopodes et d'ortie (warmuz) jusqu'au milieu du XIXe siècle. Elle est toujours utilisée comme condiment en Bosnie.
Mentha arvensis
La menthe des champs (Mentha arvensis) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Lamiaceae, originaire d'Europe.
L'espèce est semblable à une menthe originaire d'Amérique du Nord et d'Asie orientale, la Mentha canadensis, et reste souvent confondue avec celle-ci. Morphologiqement proche, elle se distingue par le nombre de ses chromosomes (2n=72, alors que M. canadensis en a 2n=96), par son huile essentielle riche en linalol (alors que M. canadensis est une source majeure de menthol et est pour cette raison l'objet d'une culture commerciale importante).
A menta brava ou hortelá brava (Mentha arvensis) é unha especie de planta fanerógama pertencente á familia Lamiaceae, é nativa das rexións temperadas de Europa e Asia central e occidental, leste do Himalaia e de Siberia.[1][2][3]
É unha planta herbácea perenne que acanda os 10–60 cm (raramente os 100 cm) de altura. As follas son opostas, simples e de 2–6,5 cm de lonxitude e 1–2 cm de ancho, aveludadas, e cos bordos serrados. As flores son de cor púrpura pálida (ocasionalmente brancas ou rosas), en agrupacións sobre os talos, cada flor ten 3–4 mm de lonxitude.[3][4][5]
Emprégase con fins aromáticos en doces, gomas de mascar, tés etc. Ás veces recibe o nome castelanizado de herbaboa.
Ten seis subespecies:[1]
A especie Mentha canadensis está incluída en M. arvensis por algúns autores como dúas variedades, M. arvensis var. glabrata Fernald e M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L.H.Bailey.[6][7]
A menta brava ou hortelá brava (Mentha arvensis) é unha especie de planta fanerógama pertencente á familia Lamiaceae, é nativa das rexións temperadas de Europa e Asia central e occidental, leste do Himalaia e de Siberia.
Poljska metvica (lat. Mentha arvensis), višegodišnja biljka iz roda metvica, porodica usnača. Raste na vlažnim i teškim tlima.[1], česta je na oranicama i voćnjacima, pa je smatraju korovom, a može se naći od ravnica do planinskih područja, uz rijeke i potoke, i po vlažnim livadama. Rasprostranjena je po Europi, Aziji i Sjevernoj Americi
Naraste od 15 pa do 70 centimatara visine. Podanak je puzav, aromatični listovi su nazubljeni i nasuprotni, jajastog oblika i ušiljenog vrha. Cvate od 6. ili 7. do 9. mjeseca. Cvjetovi su dvospolni, ljubičasti
Koristi se kao dodatak jelima i pripremu čajeva.[2]
(Mentha arvensis var. piperascens)
Rólna mjetlička (Mentha arvensis) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).
Rólna mjetlička je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač 45 cm (10-40, 60). Rostlina je kosmata a aromatisce wonja.
Stołpik je štyrihranity.
Łopjena su w křižiku přećiwostejne, přilěhawje kosmate, owalne abo lancetojte, słabje rězane abo karbowane a docpěwaja dołhosć wot 2 hač 8 cm.
Kćěje wot junija hač oktobra. Kćenja steja w hustych kćenjowych mutličkach w rozporach hornich 6-12 łopjenowych porow, ale nic na kóncu stołpika. Keluch ma formu zwónčka a je pjećzubaty a husto kosmaty. Króna docpěwa dołhosć wot 4 hač 6 mm a je róžojta abo wioletna.
Rosće we włóžnych łukach, njerodźowych wobrostach na mokrych rolach a na drjebiznowych městnach. Preferuje wutkate, zwjetša słabje kisałe pódy.
Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Rólna mjetlička (Mentha arvensis) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).
Bijanggut (Mentha arvensis) adalah spesies Mentha asli dari daerah Eropa dan Asia barat dan sebelah timur Himalaya dan Siberia timur)[1][2][3]. Ini adalah terna tahunan yang tingginya 10–60 cm. Daunnya berpasangan, sederhana, panjangnya 2–6,5 cm, lebarnya 1–2 cm, buluan.
Tumbuhan ini memiliki enam subspesies: [1]
Bijanggut (Mentha arvensis) adalah spesies Mentha asli dari daerah Eropa dan Asia barat dan sebelah timur Himalaya dan Siberia timur). Ini adalah terna tahunan yang tingginya 10–60 cm. Daunnya berpasangan, sederhana, panjangnya 2–6,5 cm, lebarnya 1–2 cm, buluan.
Tumbuhan ini memiliki enam subspesies:
Mentha arvensis subsp. arvensis. Mentha arvensis subsp. agrestis (Sole) Briq. Mentha arvensis subsp. austriaca (Jacq.) Briq. Mentha arvensis subsp. lapponica (Wahlenb.) Neuman Mentha arvensis subsp. palustris (Moench) Neumann Mentha arvensis subsp. parietariifolia (Becker) Briq.
Mentha arvensis er tegund afmyntu í varablómaætt (Lamiaceae). Hún er upprunnin úr tempruðum svæðum Evrópu og vestur og mið Asíu, austur til Himalaja og austur Síberíu, og Norður Ameríku.[1][2][3] Mentha canadensis, skyld tegund, er stundum talin af sumum höfundum annað afbrigði af Mentha arvensis,þá er M. arvensis var. glabrata Fernald (Amerískt afbrigði) og M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (Asískt afbrigði).[4][5]
M. arvensis er jurtkennd, fjölær planta, sem verður 10 til 60 sm há (sjaldan 100 sm. Hún er með skriðula jarðstöngla sem senda upp upprétta eða hálfupprétta, kantaða stöngl. Blöðin eru gagnstæð, heil, 2 til 6,5 sm löng og 1 til 2 sm breið, hærð oh með grófsagtenntum jaðri. Blómin eru föl-fjólublá (stöku sinnum hvít eða bleik), í whorls á stönglunum við blaðaxlir.[3][6][7][8]
Sumir höfundar telja Japanska Myntu (M. arvensis var. piperasce) upprunna frá Kína.[9]
Undirtegundir eru t.d. :[1]
Í ayurveda er Pudina talin lystaukandi og gagnleg við magavandamálum.[11] .
Menthol er almennt notað í tannlæknaþjónustu sem staðbundið sýklalyf, áhrifaríkt gegn streptococci og lactobacilli.[12]Menthol unnið úr Japanskri myntu (M. arvensis var. piperascens) er einnig oft notað í lækninga og munnheilsuvörur svo sem tannkrem, munnskol, svo og drykki og í tóbak.[13]
Efnasambönd sem hafa fundist í tegundinni eru til dæmis menthol, menthone, isomenthone, neomenthol, limonene, methyl acetate, piperitone, beta-caryophyllene, alpha-pinene, beta-pinene, tannín og flavonoid.[14]
Mentha arvensis er tegund afmyntu í varablómaætt (Lamiaceae). Hún er upprunnin úr tempruðum svæðum Evrópu og vestur og mið Asíu, austur til Himalaja og austur Síberíu, og Norður Ameríku. Mentha canadensis, skyld tegund, er stundum talin af sumum höfundum annað afbrigði af Mentha arvensis,þá er M. arvensis var. glabrata Fernald (Amerískt afbrigði) og M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (Asískt afbrigði).
La menta campestre (nome scientifico Mentha arvensis L., 1753) è una pianta perenne della famiglia delle Lamiaceae.[1]
Il nome generico (Mentha) per una pianta è stato usato per la prima volta da Gaio Plinio Secondo (Como, 23 – Stabiae, 25 agosto 79]), scrittore, ammiraglio e naturalista romano, e deriva dal nome greco "Mintha" di una ninfa dei fiumi sfortunata, figlia del dio Cocito (ma è anche un fiume mitologico), che è stata trasformata in un'erba da Persefone perché amante di Dite.[2][3][4] L'epiteto specifico (arvensis) deriva da "arvus" e indica un habitat campestre (o "dei campi").[5][6]
Il nome scientifico della specie è stato definito da Linneo (1707 – 1778), conosciuto anche come Carl von Linné, biologo e scrittore svedese considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione "Species Plantarum - 2: 577"[7] del 1753.[8]
Queste piante arrivano ad una altezza di 10 – 60 cm. La forma biologica è emicriptofita scaposa (H scap), ossia in generale sono piante erbacee, a ciclo biologico perenne, con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve e sono dotate di un asse fiorale eretto e spesso privo di foglie. Tutte le parti delle piante sono fortemente aromatiche (odore acre-dolciastro di menta), ma con sfumature anche significative tra specie e specie. Le sostanze aromatiche (oli eterei) sono contenute all'interno di peli ghiandolari.[2][9][10][11][12][13][14][15]
Le radici sono secondarie da rizoma.
Le foglie sono brevemente picciolate e sono disposte in verticilli alternati a 2 a 2 in modo opposto. La lamina ha delle forme da ellittico-lanceolate a largamente ovate con apice acuto, bordi dentati o crenati e superficie tomentosa (anche con ghiandole punteggiate). Le stipole sono assenti. Dimensione delle foglie: larghezza 1 – 3 cm; lunghezza 2 – 5 cm. Lunghezza del picciolo: 10 mm.
Le infiorescenze sono dei spicastri (o verticillastri cimosi subglobosi) allungati e distanziati, intercalati da 2 foglie normali opposte alla base del verticillo. Diametro del verticillo fiorale: 1,5 cm.
I fiori sono ermafroditi, zigomorfi, tetrameri (4-ciclici), ossia con quattro verticilli (calice – corolla – androceo – gineceo) e pentameri (5-meri: la corolla e il calice - il perianzio - sono a 5 parti). I fiori sono proterandri (protezione contro l'autoimpollinazione). Lunghezza del fiore: 4 – 6 mm.
Il frutto è uno schizocarpo composto da 4 nucule (tetrachenio) con forme globose da ovoidi a cilindroidi con la superficie da liscia a rugosa. La deiscenza è basale o laterale. Dimensione delle nucule: 1 x 1 mm.
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[20]
Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene tra le altre alla seguente comunità vegetale:[22]
Descrizione: la suballeanza Phragmitenion communis è relativa a vegetazione costituita da graminacee alte, sensibili ai periodi di emersione e comprende tutte le associazioni che sono strettamente legate ad ambienti di acqua dolce, distinguendosi quindi da altre suballeanza come Scirpenion maritimi relative a comunità di ambienti salmastri. Questa associazione è potenzialmente distribuita su tutto il territorio italiano. Inoltre è caratterizzata da una certa ricchezza floristica, ma sono presenti anche popolamenti monospecifici, caratterizzati da individui che si riproducono per via vegetativa. Le cenosi del Phragmitenion communis colonizzano le aree marginali dei sistemi di acqua dolce italiani; sono quindi tipici delle zone prossime alla costa dei laghi, alle rive dei fiumi e delle aree umide ad essi limitrofi.[23]
Specie presenti nell'associazione: Lythrum salicaria, Lycopus europaeus, Calystegia sepium, Agrostis stolonifera, Bidens frondosa, Bidens tripartita, Mentha aquatica, Schoenoplectus lacustris, Alisma plantago-aquatica, Veronica anagallis-aquatica, Sparganium erectum, Typha latifolia, Phalaris arundinacea, Glyceria maxima.
Altre alleanze per questa specie sono:[22]
La famiglia di appartenenza del genere (Lamiaceae), molto numerosa con circa 250 generi e quasi 7000 specie[12], ha il principale centro di differenziazione nel bacino del Mediterraneo e sono piante per lo più xerofile (in Brasile sono presenti anche specie arboree). Per la presenza di sostanze aromatiche, molte specie di questa famiglia sono usate in cucina come condimento, in profumeria, liquoreria e farmacia. La famiglia è suddivisa in 7 sottofamiglie: il genere Mentha è descritto nella tribù Mentheae (sottotribù Menthinae) che appartiene alla sottofamiglia Nepetoideae.[24]
All'interno del genere, relativamente alle specie della flora spontanea italiana, la Mentha arvensis è descritta all'interno della sezione Verticillatae caratterizzata da un calice quasi regolare, una corolla non gibbosa (con calice e corolla entrambi pelosi) e infiorescenze formate da verticillastri tutti ascellari e asse terminante da un ciuffo di foglie.[2]
Il numero cromosomico di M. arvensis è: 2n = 36 e 72.[25]
La specie Mentha arvensis è polimorfa e ibridogena[14]. Sandro Pignatti nella "Flora d'Italia" per il territorio italiano descrive una decina di varietà tra sottospecie, ibridi e subibridi non sempre riconosciuti da altre checklist. Lo schema seguente utilizza in parte il sistema delle chiavi analitiche per descrivere alcune di queste varietà presenti sul territorio italiano.[11]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[1]
Le specie principali del genere Mentha, presenti sul territorio italiano, sono abbastanza simili. La tabella seguente mette a confronto alcuni dei caratteri più significativi di queste specie.[11][20]
Secondo la medicina popolare questa pianta ha le seguenti proprietà medicamentose:[30]
Le parti edibili sono le foglie (crude o cotte) con le quali si può fare un infuso, oppure possono essere usate come condimento o spezia.[30]
La menta campestre (nome scientifico Mentha arvensis L., 1753) è una pianta perenne della famiglia delle Lamiaceae.
Dirvinė mėta (lot. Mentha arvensis) – notrelinių (Lamiaceae) šeimos mėtų (Mentha) genties augalų rūšis.
Daugiametis žolinis augalas. Stiebas stačias, 10 – 60 cm aukščio. lapai priešiniai, 2 – 6,5 cm ilgio ir 1 – 2 cm pločio, plaukuoti. Žiedai smulkūs, purpuriniai, susitelkę į žiedynus. Žydi birželio – spalio laikotarpiu. Rugpjūtį – spalį veda vaisius – smulkius riešutėlius.
Auga pievose, laukuose, vandens telkinių pakrantėse, supelkėjusiose vietose. Laikoma piktžole[1].
Turi iki 2 % eterinių aliejų, daugiausia mentolio. Jaunais ūgliais gardinamos arbatos, padažai, naudojama gydomųjų arbatų, kompresų gamybai[2].
Dirvinė mėta (lot. Mentha arvensis) – notrelinių (Lamiaceae) šeimos mėtų (Mentha) genties augalų rūšis.
Daugiametis žolinis augalas. Stiebas stačias, 10 – 60 cm aukščio. lapai priešiniai, 2 – 6,5 cm ilgio ir 1 – 2 cm pločio, plaukuoti. Žiedai smulkūs, purpuriniai, susitelkę į žiedynus. Žydi birželio – spalio laikotarpiu. Rugpjūtį – spalį veda vaisius – smulkius riešutėlius.
Auga pievose, laukuose, vandens telkinių pakrantėse, supelkėjusiose vietose. Laikoma piktžole.
Turi iki 2 % eterinių aliejų, daugiausia mentolio. Jaunais ūgliais gardinamos arbatos, padažai, naudojama gydomųjų arbatų, kompresų gamybai.
Akkermunt (Mentha arvensis) is een vaste plant die behoort tot de Lipbloemenfamilie (Labiatae of Lamiaceae). Het is een plant van vochtige tot natte, voedselrijke grond: ze is te vinden op bouwland, aan waterkanten, in moerassige graslanden, langs vennen en in loofbossen. De plant komt van nature voor in Eurazië.
De zwak geurende plant wordt 15 tot 45 cm hoog en heeft een vierkante, holle stengel. De plant vormt zowel ondergrondse als bovengrondse uitlopers. De gesteelde, behaarde bladeren zijn eirond tot elliptisch, 2 tot 6.5 cm lang en 1 tot 2 cm breed en hebben een getande bladrand.
Akkermunt bloeit van juli tot de herfst met paarse bloemen. De 2 tot 3 mm lange kelk is van binnen spaarzaam behaard en heeft bijna driehoekige kelktanden, die iets langer dan breed zijn. De bloemen zijn gerangschikt in twee schijnkransen.
De vrucht is een vierdelige splitvrucht.
De Japanse pepermunt (Mentha arvensis var. piperascens) is een variëteit van de akkermunt , die de belangrijkste bron voor menthol is. Deze variëteit wordt in vele aziatische landen verbouwd. De olie wordt door stoomdestillatie aan de bloeiende planten onttrokken. Na onttrekking van het menthol komen de resterende etherische oliën als „Japanse pepermuntolie“ op de markt.
De akkermunt kan goed als keukenkruid gebruikt worden.
(Nederlandstalige) Wikisource.
Akkermunt (Mentha arvensis) is een vaste plant die behoort tot de Lipbloemenfamilie (Labiatae of Lamiaceae). Het is een plant van vochtige tot natte, voedselrijke grond: ze is te vinden op bouwland, aan waterkanten, in moerassige graslanden, langs vennen en in loofbossen. De plant komt van nature voor in Eurazië.
De zwak geurende plant wordt 15 tot 45 cm hoog en heeft een vierkante, holle stengel. De plant vormt zowel ondergrondse als bovengrondse uitlopers. De gesteelde, behaarde bladeren zijn eirond tot elliptisch, 2 tot 6.5 cm lang en 1 tot 2 cm breed en hebben een getande bladrand.
Akkermunt bloeit van juli tot de herfst met paarse bloemen. De 2 tot 3 mm lange kelk is van binnen spaarzaam behaard en heeft bijna driehoekige kelktanden, die iets langer dan breed zijn. De bloemen zijn gerangschikt in twee schijnkransen.
De vrucht is een vierdelige splitvrucht.
Mięta polna (Mentha arvensis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej niemal Europie (bez Islandii) i na znacznej części Azji (Azja Zachodnia i Środkowa, Syberia, Kaukaz)[2]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Bylina, hemikryptofit, chamefit. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylna. Rośnie na podmokłych łąkach i na polach uprawnych jako chwast. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, o odczynie pH obojętnym lub lekko kwaśnym. Rośnie zarówno w pełnym słońcu jak i w miejscach cienistych. Na okres zimy część naziemna zamiera by następnie na wiosnę wypuścić liczne młode pędy z podziemnego kłącza. W polskim klimacie roślina całkowicie mrozoodporna (strefa mrozoodporności 3)[3].
Mięta polna w uprawie bywa bardzo ekspansywna i bez odpowiedniego przypilnowania może rozprzestrzenić się na cały ogród[3].
Karl‐GeorgK.‐G. Fahlbusch Karl‐GeorgK.‐G. i inni, Flavors and Fragrances [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry, Weinheim: Viley-VCH, 2005, s. 29, DOI: 10.1002/14356007.a11_141 (ang.). Mięta polna (Mentha arvensis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej niemal Europie (bez Islandii) i na znacznej części Azji (Azja Zachodnia i Środkowa, Syberia, Kaukaz). W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
A hortelã da espécie Mentha arvensis, conhecida como hortelã-japonesa ou vique,[1] no Brasil, é uma espécie de menta nativa das regiões temperadas da Europa ocidental e central e da Ásia, leste do Himalaia e leste da Sibéria.
É uma planta herbácea, perene, que cresce sessenta centímetros (raramente até cem centímetros) de altura. As folhas são opostas em pares, simples, com dois a seis centímetros e meio de comprimento e um a dois centímetros de largura peluda, e com uma margem serrilhada. As flores são púrpuras pálidas (ocasionalmente brancas ou rosas), em cachos na haste, cada flor com três a quatro milímetros de comprimento.
Existem seis subespécies:
A espécie afim Mentha canadensis também está incluída em Mentha arvensis por alguns autores como duas variedades, Mentha arvensis glabrata fernald (em referência às plantas norte-americanas) e Mentha arvensis piperascens malinv (referente às plantas da Ásia Oriental).
A hortelã da espécie Mentha arvensis, conhecida como hortelã-japonesa ou vique, no Brasil, é uma espécie de menta nativa das regiões temperadas da Europa ocidental e central e da Ásia, leste do Himalaia e leste da Sibéria.
É uma planta herbácea, perene, que cresce sessenta centímetros (raramente até cem centímetros) de altura. As folhas são opostas em pares, simples, com dois a seis centímetros e meio de comprimento e um a dois centímetros de largura peluda, e com uma margem serrilhada. As flores são púrpuras pálidas (ocasionalmente brancas ou rosas), em cachos na haste, cada flor com três a quatro milímetros de comprimento.
Existem seis subespécies:
Mentha arvensis arvensis Mentha arvensis agrestis Mentha arvensis austriaca Mentha arvensis lapponica Mentha arvensis palustris Mentha arvensis parietariifoliaA espécie afim Mentha canadensis também está incluída em Mentha arvensis por alguns autores como duas variedades, Mentha arvensis glabrata fernald (em referência às plantas norte-americanas) e Mentha arvensis piperascens malinv (referente às plantas da Ásia Oriental).
Åkermynta (Mentha arvensis) är en kransblommig växt med blå blommor. Den är vanlig på fuktiga platser (diken och stränder) och saknas endast i nordligaste Norden. Alla myntor producerar en lättflyktig olja med behaglig doft.
Bladen användes förr som nerv- och magstärkande läkemedel, särskilt av de odlade, starkt luktande varianterna, som pepparmynta. Pepparmyntoljan användes även i pastiller och munvatten. Dess verksamma huvudbeståndsdel, det kamferartade ämnet mentol, är starkt antiseptiskt, mögelhindrande och bakteriedödande.
På vissa platser i Sverige är åkermyntan så vanlig att den kan anses vara ett ogräs.
Wikimedia Commons har media som rör Åkermynta.
Åkermynta (Mentha arvensis) är en kransblommig växt med blå blommor. Den är vanlig på fuktiga platser (diken och stränder) och saknas endast i nordligaste Norden. Alla myntor producerar en lättflyktig olja med behaglig doft.
Bladen användes förr som nerv- och magstärkande läkemedel, särskilt av de odlade, starkt luktande varianterna, som pepparmynta. Pepparmyntoljan användes även i pastiller och munvatten. Dess verksamma huvudbeståndsdel, det kamferartade ämnet mentol, är starkt antiseptiskt, mögelhindrande och bakteriedödande.
På vissa platser i Sverige är åkermyntan så vanlig att den kan anses vara ett ogräs.
Драголюб, полусент-марія, м'ята кінська, котячка.
Китицекореневий багаторічник з довгим повзучим кореневищем. Пагони заввишки 20—50 см, прямостоячі, лежачі або висхідні. Листя на коротких черешках, верхні — сидячі, яйцевидні або яйцевидно-довгасті, з серцеподібною або клиновидною основою, на верхівці гострі, по краю пильчато-зубчасті. Квітки в розсунутих густих помилкових колотівками, майже правильні. Чашечка дзвоникова з трикутними короткими зубцями, віночок ліловий або рожево-ліловий. Всі 4 тичинки однакової довжини. Горішки округлі, завдовжки близько 1 мм, гладкі, без кіля. Рослина з сильним запахом. Цвіте в травні — жовтні.
Бореальний євразійський вид, широко поширений в лісовій зоні. Росте в Сибіру, аж до Камчатки, на Кавказі і в Середній Азії, в Європі, Тибеті, Гімалаях, Японії та Китаї.
Росте переважно в лісовій зоні. Любить сирі місця, болотисті ліси, луки, поля, береги річок, озер, канав, біля річок і вздовж доріг заходить в лісотундру і тундру, в горах зростає до середнього гірського поясу, надає перевагу пухким, незадернованним вологим ґрунтам.
Свіжі листки м'яти застосовуються як приправа до салатів, овочів, рибних та м'ясних страв, для ароматизації цукерок, печива, квасу, чаю, вин, настоянок.[1]
Медонос. Широко культивують. Особливо цінується різновид м'яти польової Mentha arvensis var. piperascens Hort., з високим вмістом (до 92 %) ментолу в ефірній олії.
Це лікарська рослина, містить ефірні олії, ментол.
Ефірну олію широко вживають у медицині як шлункове і болевгамовуюче; ментол при нежиті, мігрені, як знезаражуюче і болезаспокійливе при обмороженнях, для виробництва серцевого преперату «Валідол».
Входить до складу апетитного, шлункового, вітрогінного, потогінного, жовчогінного і заспокійливого зборів і збору для ванн.
В тибетській медицині рослину вживають внутрішньо при туберкульозі легенів і шлункових захворюваннях; зовнішньо — для обмивань і примочок при судомах, ревматичному і артричному болях, зуді і запальних процесах шкіри.
Bạc hà Á hay bạc hà, bạc hà nam, bạc hà Nhật Bản, húng cay, húng bạc hà (danh pháp hai phần: Mentha arvensis) là loài thực vật thuộc chi Bạc hà. Đây là loài bản địa của các vùng có nhiệt độ ấm thuộc châu Âu, Tây Á và Trung Á, Himalaya cho đến đông Xibia và Bắc Mỹ[1][2][3].
Bạc hà Á là cây lâu năm thân thảo, cao đến 10–60 cm (đôi khi đạt đến 100 cm). Lá đơn, mọc đối xứng, dài 2–6,5 cm và rộng 1–2 cm, có lông, viền lá có răng cưa thô. Hoa màu tím nhạt (đôi khi màu trắng hoặc hồng), mọc thành cụm trên thân, mỗi hoa dài 3–4 mm[3][4][5].
Có sáu phân loài[1]:
Loài Mentha canadensis có quan hệ gần với M. arvensis, một số tác giả coi đây là hai thứ của cùng một loài: M. arvensis var. glabrata Fernald (phân bố ở Bắc Mỹ) và M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (phân bố ở châu Á)[6][7].
Bạc hà Á hay bạc hà, bạc hà nam, bạc hà Nhật Bản, húng cay, húng bạc hà (danh pháp hai phần: Mentha arvensis) là loài thực vật thuộc chi Bạc hà. Đây là loài bản địa của các vùng có nhiệt độ ấm thuộc châu Âu, Tây Á và Trung Á, Himalaya cho đến đông Xibia và Bắc Mỹ.
Bạc hà Á là cây lâu năm thân thảo, cao đến 10–60 cm (đôi khi đạt đến 100 cm). Lá đơn, mọc đối xứng, dài 2–6,5 cm và rộng 1–2 cm, có lông, viền lá có răng cưa thô. Hoa màu tím nhạt (đôi khi màu trắng hoặc hồng), mọc thành cụm trên thân, mỗi hoa dài 3–4 mm.
Có sáu phân loài:
Mentha arvensis subsp. arvensis. Mentha arvensis subsp. agrestis (Sole) Briq. Mentha arvensis subsp. austriaca (Jacq.) Briq. Mentha arvensis subsp. lapponica (Wahlenb.) Neuman Mentha arvensis subsp. palustris (Moench) Neumann Mentha arvensis subsp. parietariifolia (Becker) Briq.Loài Mentha canadensis có quan hệ gần với M. arvensis, một số tác giả coi đây là hai thứ của cùng một loài: M. arvensis var. glabrata Fernald (phân bố ở Bắc Mỹ) và M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey (phân bố ở châu Á).
Mentha arvensis L.
Синонимы
Мя́та полева́я, или Мята лугова́я (лат. Méntha arvénsis) — многолетнее травянистое растение, вид рода Мята (Mentha) семейства Яснотковые (Lamiaceae).
Евразийский вид, произрастает в Европе, Западной и Средней Азии, на Кавказе, заходит в Индию и Непал. В России встречается на Северном Кавказе, в европейской части, Западной и Восточной Сибири[2].
Растёт на полях, лугах, по берегам водоёмов, рек, озёр, арыков, на болотистых участках.
Многолетнее растение с ползучим корневищем, высотой 15—100 см.
Стебли чаще распростёртые, реже прямостоячие, ветвистые, иногда красноватые, мохнато-пушистые от направленных вниз волосков.
Листья яйцевидные, продолговато-яйцевидные или продолговато-эллиптические, на верхушке острые, по краю пильчато-зубчатые.
Цветки лиловые или лилово-розовые, собраны в многоцветковые шаровидные ложные мутовки на волосистых, реже голых цветоножках; чашечка колокольчатая, часто фиолетовая, волосистая; венчик широкотрубчатый.
Плод — ценобий: дробный плод, состоящий из четырёх равномерно развитых округлых, тупых на верхушке, гладких орешкообразных односеменных частей (эремов).
Растение цветёт в июне—октябре. Плоды созревают в августе—октябре.
В надземной части растения содержится до 2 % эфирного масла (Масло мяты луговой), основной частью которого является ментол и различные терпены.
Молодые побеги используются как приправа к кушаньям и для ароматизации чайных смесей, напитков, соусов, кондитерских изделий, уксуса.
Эфирное мятное масло широко применяют в медицине как желудочное и болеутоляющее, ментол — при насморке, мигрени, как обеззараживающее и болеутоляющее средство, при лечении обморожений, для производства валидола. Листья мяты — при мигрени, невралгии; надземная часть растения — как противокашлевое, отхаркивающее, при тахикардии, тошноте, рвоте, аллергии, как средство, повышающее аппетит, при гиперацидном гастрите, желудочно-кишечных и печёночных коликах, как вяжущее. В тибетской медицине употребляют внутрь для лечения туберкулёза лёгких и желудочных заболеваний, наружно — как болеутоляющее при судорогах, ревматических и артрических болях, как противовоспалительное при кожных болезнях.
Мята входит в состав аппетитного, желудочного, ветрогонного, потогонного, желчегонного и успокоительного сборов и сбора для ванн.
Мя́та полева́я, или Мята лугова́я (лат. Méntha arvénsis) — многолетнее травянистое растение, вид рода Мята (Mentha) семейства Яснотковые (Lamiaceae).
野薄荷（学名：Mentha arvensis），也称土薄荷、玉米薄荷，是薄荷属下的一种。其范围遍及环北方带，在有湿润土壤的欧洲、西亚、东亚都有分布，东至西喜马拉雅山脉和西伯利亚的东部，以及北美[1][2][3]。
它是一种多年生草本植物，高10-60厘米（特殊情况能长到100厘米）。对生叶序，叶片较小，2-6.5厘米长，1-2厘米宽，长毛，边缘为齿状。其花呈淡紫色（有时候会使白色或粉色），为簇群分布，每个花朵直径为3-4毫米[3][4][5]。
一些学者把与它相关的加拿大薄荷 (Mentha canadensis) 并入野薄荷中（M. arvensis）中，并分为两种不同的种类：M. arvensis var. glabrata Fernald （北美品种）和 M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey （东亚品种）[6][7]。
野薄荷（学名：Mentha arvensis），也称土薄荷、玉米薄荷，是薄荷属下的一种。其范围遍及环北方带，在有湿润土壤的欧洲、西亚、东亚都有分布，东至西喜马拉雅山脉和西伯利亚的东部，以及北美。
它是一种多年生草本植物，高10-60厘米（特殊情况能长到100厘米）。对生叶序，叶片较小，2-6.5厘米长，1-2厘米宽，长毛，边缘为齿状。其花呈淡紫色（有时候会使白色或粉色），为簇群分布，每个花朵直径为3-4毫米。
它有六个亚种：
Mentha arvensis subsp. arvensis. Mentha arvensis subsp. agrestis (Sole) Briq. Mentha arvensis subsp. austriaca (Jacq.) Briq. Mentha arvensis subsp. lapponica (Wahlenb.) Neuman Mentha arvensis subsp. palustris (Moench) Neumann Mentha arvensis subsp. parietariifolia (Becker) Briq.一些学者把与它相关的加拿大薄荷 (Mentha canadensis) 并入野薄荷中（M. arvensis）中，并分为两种不同的种类：M. arvensis var. glabrata Fernald （北美品种）和 M. arvensis var. piperascens Malinv. ex L. H. Bailey （东亚品种）。
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
