Aconitum lycoctonum (ensin. A. septentrionale Koelle) ye una especie de planta de flores perteneciente a la familia Ranunculaceae, nativa d'Europa y norte d'Asia.[1][2]
Ye una planta yerbácea perenne qu'algama 1 m d'altor. Les fueyes son palmotiaes lobulaes con cuatro a seis lóbulos. Les flores de color violeta escuru tienen 18–25 mm de llargor y raramente son de color mariellu maciu.[3]
Como toles especies del xéneru son altamente venenosa.[3]
Aconitum lycoctonum, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 532, nel añu 1753.[4]
Aconitum: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu akòniton (= "planta venenosa"). Ello ye que la planta ye conocida pola so alta tosicidá dende l'antigüedá homérica. Esti nome probablemente indicaba una planta venenosa endémica que'l so hábitat yera común ente les roques serrapatoses en delles zones de Grecia. Hai dos raíz que s'atribúin al so nome: akone (= "piedra"), en referencia al so hábitat; y koné (= "matar"), obviamente faciendo referencia a la so tosicidá. Tamién foi utilizáu como un símbolu negativu (maldición o vengación) na mitoloxía de los pueblos mediterráneos. Según otres fontes ( Pliniu'l Vieyu[5]) el nome Aconitum derivar d'un antiguu puertu nel Mar Negru, llamáu "Aconis". El nome científicu anguaño aceptáu ( Aconitum ) foi propuestu por Carl von Linne (1707-1778), biólogu y escritor suecu, consideráu'l padre de la moderna clasificación científica de los organismos vivos, na publicación de Species Plantarum de 1753.
lycoctonum: epítetu llatín que significa "llobu asesín"[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. 
.jpg)
