Ranunculus aquatilis (lat. Ranunculus aquatilis) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Ranunculus aquatilis (lat. Ranunculus aquatilis) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
El ranuncle aquàtic (Ranunculus aquatilis) és una espècie de planta de flors pertanyent a la família Ranunculaceae.
És una planta que té les branques sota l'aigua amb fulles dentades flotants. En corrents forts d'aigua no pot créixer. Les flors tenen cinc pètals blancs amb els centres grocs i es troben uns centímetres per sobre de l'aigua, són hermafrodites i s'agrupen en raïms. Les fulles flotants tenen a flotació les flors i creixen al mateix temps. Els fruits són aquenis.
Lysieuyn blodeol bychan yw Crafanc-y-frân y dŵr sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Ranunculaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ranunculus aquatilis a'r enw Saesneg yw Common water-crowfoot.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crafanc y Dŵr, Crafanc y Frân Dyfrle, Egyllt Nofiadol, Egyllt y Dŵr.
Mae'r blodau'n gymesur ac yn ddeuryw. Nodwedd arbennig y planhigyn hwn yw bod y sepalau'n lliwgar ac yn edrych yn debyg iawn i betalau. Ceir ychydig lleia erioed o wenwyn o fewn y planhigyn: protoanemonin,sy'n wenwyn i anifail a dyn, alcaloidau neu glycodidau. Mae'n perthyn yn agor i flodyn menyn.
Lysieuyn blodeol bychan yw Crafanc-y-frân y dŵr sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Ranunculaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ranunculus aquatilis a'r enw Saesneg yw Common water-crowfoot. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crafanc y Dŵr, Crafanc y Frân Dyfrle, Egyllt Nofiadol, Egyllt y Dŵr.
Mae'r blodau'n gymesur ac yn ddeuryw. Nodwedd arbennig y planhigyn hwn yw bod y sepalau'n lliwgar ac yn edrych yn debyg iawn i betalau. Ceir ychydig lleia erioed o wenwyn o fewn y planhigyn: protoanemonin,sy'n wenwyn i anifail a dyn, alcaloidau neu glycodidau. Mae'n perthyn yn agor i flodyn menyn.
Lakušník vodní (Batrachium aquatile, syn.: Ranunculus aquatilis) je druh rostliny z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae).
Jedná se o jednoletou až vytrvalou vodní bylinu, která může po vyschnutí růst i na bahnitých substrátech.[2] Lodyha je větvená a lysá, podle stanoviště může dorůstat délky 30−150 cm.[2][3] Listy jsou střídavé, vyskytuje se zde heterofylie, vytváří se lupenité listy plovoucí na hladině (nebo u terestrických forem), čepele jsou na obrysu ledvinité 3–7 laločné až klané. Zato ponořené listy jsou zcela jiné, niťovité, několikrát dlanitosečné s niťovitými úkrojky.[2] Na bázi listů jsou palisty. Květy jsou jednotlivé, oboupohlavné a pravidelné s víceméně kuželovitým květním lůžkem, vykvétají nad hladinou a jsou opylovány hmyzem (entomogamie).[2] Plodní stopka bývá kratší než 5 cm a je kratší než řapík příslušného lupenitého listy.[3][4] Kališních lístků je 5, jsou zelené.[2] Korunních je většinou také pět, jsou bílé, na bázi se žlutou skvrnou.[2] Květy jsou spíš malé (menší než u podobného lakušníku štítnatého (Batrachium peltatum), korunní lístky jsou asi 5–9, zřídka až 10 mm dlouhé.[3] Tyčinek je asi 15–25, pestíků asi 30–40.[2] Plodem je nažka, na vrcholu zakončená krátkým zobánkem, nažky jsou uspořádány na květním lůžku do souplodí. Nezralé nažky jsou chlupaté, za zralosti někdy olysávají, úzký křídlatý lem chybí.[2] Plody se šíří vodou (hydrochorie).[2] Počet chromozómů je 2n=48,[3] jedná se o hexaploid.[4]
Druh je velmi variabilní a je rozšířen ve značné části světa, v Evropě, v Asii, Severní i Jižní Americe, v Mexiku, Africe a Austrálii. Ovšem záleží na taxonomii, je rozlišováno více variet a někdy i různých příbuzných druhů. Např. v Severní Americe je rozlišován Ranunculus aquatilis var. aquatilis a var. Ranunculus aquatilis var. diffusus.[2][5] V České republice to je celkem běžný druh, je rozšířen ovšem častěji v nižších polohách.[3] I když je nutno brát v úvahu, že hlavně dříve nebyl ČR odlišován druh lakušník štítnatý, např. Květena ČR ho udává pouze jako varietu B. aquatilis,[2] proto některé údaje o výskytu lakušníku vodního se mohou vztahovat k druhu Batrachium peltatum.
Jedná se o vodní rostlinu, která může po vyschnutí vegetovat i na obnažených dnech. Ve stojatých vodách, popř. pomalu tekoucích, často vytváří monodominantí rozsáhlé porosty nebo porosty smíšené s jinými vodními rostlinami. Je to typický druh vegetace vodních rostlin v mělkých, krátkodobě vysychajících vodách svazu Ranunculion aquatilis, zvláště pak asociace Ranunculetum aquatilis.
Lakušník vodní (Batrachium aquatile, syn.: Ranunculus aquatilis) je druh rostliny z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae).
Der Gewöhnliche Wasserhahnenfuß (Ranunculus aquatilis L.) ist eine Wasserpflanzenart aus der Familie der Hahnenfußgewächse.
Die Pflanze ist amphibisch. In tiefem Wasser werden bis zu zwei Meter lange Sprossachsen gebildet. Die Landform ist sehr niedrigwüchsig. Die Schwimmblätter sind tief gezähnt, nierenförmig (können gelegentlich fehlen; manchmal unregelmäßig geformte Übergangsblätter), die dreieckigen Nebenblätter sind zu Dreivierteln oder mehr ihrer Länge mit dem Blattstiel verwachsen. Die Tauchblätter sind haarfein zerteilt/gabelspaltig (immer vorhanden).
Die radiärsymmetrischen Blüten sind zwittrig. Die fünf weißen, haltbaren Kronblätter sind am Grund gelb und 5 bis 10 Millimeter lang. Die Nektardrüsen sind rund bis becherförmig. Pro Blüte gibt es 14 bis 22 Staubblätter. Die Blütezeit ist von April bis September.
Es werden meist 32 bis 36 (extrem: 21 bis 49) zunächst behaarte, später teilweise verkahlende Nüsschen pro Blüte gebildet. Der Fruchtstiel ist kürzer als der Stiel des gegenüberliegenden Schwimmblattes.
Die Art ist hexaploid mit einer Chromosomenzahl von 2n = 48[1].
Wie alle Ranunculus-Arten ist der Gewöhnliche Wasserhahnenfuß giftig.
Die Art hat Vorkommen in Schwimmblattgesellschaften stehender oder langsam fließender, meist basenreicher, meso- bis eutropher, schlammiger, aber nicht stark belasteter Gewässer, besonders in Gräben, auch in Teichen und Tümpeln. Die Verbreitung in Mitteleuropa ist unzureichend bekannt, da es sich um eine bestimmungskritische Sippe handelt (siehe unten). Anders als der Name „Gewöhnlicher Wasserhahnenfuß“ vorspiegelt, ist die Art eher zerstreut und kommt beispielsweise weit weniger häufig vor als der ähnliche Schild-Wasserhahnenfuß oder der Pinselblättrige Wasserhahnenfuß. Im gewässerreicheren Tiefland sind naturgemäß mehr Fundorte vorhanden als im Hügel- und Bergland. Die Art ist eine Charakterpflanze der Ordnung Potamogetonetalia und kommt vor allem in Gesellschaften des Verbands Nymphaeion vor.[2] Sie gedeiht bis zu einer Wassertiefe von 1 bis 1,5 Metern.[3] Die Art steigt im Himalaja bis zu einer Meereshöhe von 5100 Metern auf.[3]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 5v (unter Wasser), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 4 (kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 2 (subozeanisch).[4]
Es gibt mehrere, teilweise sehr ähnliche weißblühende Ranunculus-Arten mit Vorkommen in Gewässern. Darüber hinaus kann es durch zahlreiche Bastarde zwischen diesen zum völligen Verwischen der Artgrenzen kommen. Sehr ähnlich ist insbesondere:
aber auch die Arten:
ferner:
Wegen der Bestimmungsproblematik erfolgt in floristischen Atlanten oft eine Zusammenfassung der Arten Ranunculus aquatilis, Ranunculus ololeucos, Ranunculus peltatus, Ranunculus penicillatus und Ranunculus trichophyllus zu einer Sammelart „Ranunculus aquatilis agg.“ (agg. = Aggregat) – diese darf hinsichtlich der Verbreitung und Häufigkeit nicht mit der Art „Ranunculus aquatilis s.str.“ verwechselt bzw. gleichgesetzt werden.
Aufgrund der Bestimmungsproblematik existiert eine Vielzahl von Synonymen für diese Art:
Der Gewöhnliche Wasserhahnenfuß wird selten als Zierpflanze für Gartenteiche genutzt. Die Art ist mindestens seit 1789 in Kultur.[5]
Der Gewöhnliche Wasserhahnenfuß (Ranunculus aquatilis L.) ist eine Wasserpflanzenart aus der Familie der Hahnenfußgewächse.
Chanqu[1] (Ranunculus aquatilis) nisqaqa huk quram, yakupi wiñaq, rikch'aq waranqaysum.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Chanqu
Chanqu (Ranunculus aquatilis) nisqaqa huk quram, yakupi wiñaq, rikch'aq waranqaysum.
Paolingkroed, waterhanevoot of waterbótterbloom (Ranunculus aquatilis) is 'n euverblievendje waterplantj, behuuerendj toete bótterblomen oete ranonkelfemielje (Ranunculaceae). De bleujperiood löp van april toet augustus. De kelchblajer kónnen aafvalle. De plantj kump veur in klaor, zeut of zwaak braakwater, döks 'n veurkäör veur lich-verzoerdj water, meistes vrie aetesriek, stilstäöndj of lankzem struimendj mit maximaal eine maeter aan deepgank. Bestuving vindj plaats door insekte. Ouch kan zelfbevröchting plaatsvinje bie óngergedaoke blome. Kwekkerte lègke gaer eier bie of oppe blajer van 't paolingkroed.
De blajer van 't kroed vallen oeterein in drie saorte: die waat baoven 't water oetstaeke zeen stevig en róndj toet neervörmig; die ónger 't water lankwirpig en dón, twieë of driespletig in in dón slepe gaffelvörmig vertak. Daonaeve guuef 't döks euvergangsblajer die deils in draodvörmige slepe zeen gedeildj en deils blaadechtig en in vrie spitse tenj oetloupendj zeen. De blajer ónger 't water kónnen ouch gans óntbraeke. De drievendje blajer zeen döks in drie toet zeve deiler ingesni-jje. Ane puntj kónne ze getandj zeen. Dees blajer kómmen ouch veur wen de plantj op 't sliek greutj. De stengel ónger 't water kan toet 2 m lank zeen.
De blome zeen 7 toet 20 mm groeat en höbbe vief witte kroeanblajer mit renj die einanger bedèkke rónjelóm e gael hert. De kroeanblajer höbben ane voot 'ne gaele nagel. 't Guuef 5 toet 20 maeldräöj. De honinggreuf is meistes róndj. De vröchsteel is bao noeatj langer es 5 cm. De vröch is 'n ovaal doepvröch.
Ranunculus aquatilis (eel-beds) is a plant species o the genus Ranunculus, native ootthrou maist o Europe an wastren North Americae, an an aa northwast Africae.[2]
Ranunculus aquatilis (eel-beds) is a plant species o the genus Ranunculus, native ootthrou maist o Europe an wastren North Americae, an an aa northwast Africae.
De waoterbotterbloeme (Latien: Ranunculus aquatilis) is een vaste waoterplaante uut de renonkelfemilie (Ranunculaceae). De waoterbotterbloeme greuit in een groot part van Europa, Midden- en Oost-Azië, tropisch- en Zuud-Afrika mar oek in Noord-Amerika.
De bleuiperiode is van april tot augustus. De kelkblaojen kunnen der ofvallen.
Der bin tweje variëteiten bekend:
De blaojen vallen uut mekaar in dreje soorten: de blaojen boven 't waoter bin stevig en rond- tot niervormig, de blaojen onder 't waoter bin langwarpig en dun, twee- of dreespletig en ze bin vertak in dunne gavelvormige slippen. De plaante kan oek overgangsblaojen hemmen dee deels in draodvormige slippen edeeld bin en ze bin deels bladachtig en lopen uut in vrie spitse tanen. 't Kan oek zo ween dat ze gien onderwaoterblaojen hemmen. De drievende blaojen bin vake in dreje tot zeuven delen in-esnejen. An de punte kunnen ze etaand ween. Disse blaojen hef de plaante oek as 't op sliek greuit, 't hef dan gien onderwaoterblaojen. De onderwaoterstengel kan tot tweje meter lange ween.
De zeuven tot 20 millimeter grote bloemen hemmen vuuf witte kroonblaojen, dee mit mekaar de ranen van 't gele harte bedekken. De kroonblaojen hemmen an de voot een gele negel. Der bin vuuf tot 20 meeldraojen. De hoeniggroeve is meestentieds rond. De vruchsteel is zwat nooit langer as vuve centimeter.
De vruch is een ovale dopvruch.
Disse variëteit hef allinnig fienverdelen onder-edeuken blaojen. Ze bin telkens in drejen edeeld en hemmen fiene slippen dee neet in een vlakke liggen. 't Hef meestentieds gien overgangsblaojen.
De bloeme is iets kleiner, zeuven tot 12 millimeter, en de ranen van de bloemdekblaojen bedekken mekaar neet. Der bin vuuf tot 15 meeldraojen. Oek is de hoeniggroeve neet rond mar hef de vorm van een halve maone. De 2,5 tot 3,5 mm lange kelkblaojen bin ofstaond en zwat nooit blauw an-eleupen. De vruchjes bin in 't jonge stadium behaord. De steunblaojen bin an de voot veur tweedarde of meer mit de bladsteel vergreuid. De vruchsteel is hooguut vier centimeter lange.
De plaante kump veur in helder, zeut of zwak brak, meestentieds vrie voedselriek, stilstaond of zeutjes an streumend waoter dat hooguut een meter diep is. Bestuving wonnen edaon deur verschillende insekken. Oek kan zelfbevruchting plaosevienen bie onder-edeuken bloemen.
Kikkers legen grege der drille op of bie de blaojen van de waoterbotterbloeme. De plaante hef een veurkeur veur lich verzuurd waoter.
De boven- én de onderwaoterblaojen kunnen vars of edreug as toekruud gebruuk wonnen.
De plaante kan stark uutbreien, en zal soms beteugeld mutten wonnen. Een grote viever is daorumme veur disse plaante gewunst. De plaante steet derum bekend goed zuurstof an 't waoter toe te voegen, een veurdeel a-j vissen hemmen.
De blaojen bedekken de oppervlakte, wat dieren as vissen en kikkers schuulplaosen biejt en algengreui tegengeet.
Ranunculus aquatilis var. diffusus
Ranunculus aquatilis var. diffusus
Ranunculus aquatilis var. diffusus
Ranunculus aquatilis var. diffusus
Ranunculus aquatilis var. diffusus
Kleine greune kikker bie de waoterbotterbloeme
De waoterbotterbloeme (Latien: Ranunculus aquatilis) is een vaste waoterplaante uut de renonkelfemilie (Ranunculaceae). De waoterbotterbloeme greuit in een groot part van Europa, Midden- en Oost-Azië, tropisch- en Zuud-Afrika mar oek in Noord-Amerika.
De bleuiperiode is van april tot augustus. De kelkblaojen kunnen der ofvallen.
Tekst üüb Öömrang At weederruus (Ranunculus aquatilis L.) as en plaantenslach uun det famile Ranunculaceae. Ranunculus-slacher san giftag.
Bloos an bleeden, tiaknang
Bloos
At weederruus (Ranunculus aquatilis L.) as en plaantenslach uun det famile Ranunculaceae. Ranunculus-slacher san giftag.
Ranunculus aquatilis, the common water-crowfoot or white water-crowfoot, is a plant species of the genus Ranunculus, native throughout most of Europe and western North America, and also northwest Africa.[2]
This is an aquatic plant, growing in mats on the surface of water. It has branching thread-like underwater leaves and toothed floater leaves. In fast flowing water the floaters may not be grown. The flowers are white petaled with yellow centres and are held a centimetre or two above the water. The floater leaves are used as props for the flowers and are grown at the same time.[3]
Ranunculus aquatilis, the common water-crowfoot or white water-crowfoot, is a plant species of the genus Ranunculus, native throughout most of Europe and western North America, and also northwest Africa.
This is an aquatic plant, growing in mats on the surface of water. It has branching thread-like underwater leaves and toothed floater leaves. In fast flowing water the floaters may not be grown. The flowers are white petaled with yellow centres and are held a centimetre or two above the water. The floater leaves are used as props for the flowers and are grown at the same time.
El ranúnculo acuático (Ranunculus aquatilis) es una especie perteneciente a la familia Ranunculaceae que habita los ríos y arroyos de casi toda Europa, Norteamérica y noroeste de África.
Planta de tallos flotantes, fistulosos y ramosos. Las hojas sumergidas son de contorno ovalado y muy lobuladas, con peciolo corto o nulo, se adhieren entre sí al sacarlas del agua; las nadadoras son pecioladas, con limbo arriñonado con 3 a 5 lóbulos obtusos, a veces manchado de negro. La vaina del peciolo se encuentra en gran parte adherida al mismo. Los pedúnculos están encorvados y son tan largos o más que las hojas.[1]
Las flores tienen cinco pétalos blancos con los centros amarillos y se encuentran unos centímetros por encima del agua, son hermafroditas y se agrupan en racimos. Las hojas flotantes mantienen a flote las flores y crecen al mismo tiempo. Los frutos son aquenios.
En corrientes fuertes de agua no puede crecer.
Ranunculus aquatilis fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 556. 1753.[2]
Ver: Ranunculus
aquatilis: epíteto latino que significa "que vive en el agua".[3][4]
[6]
Cancel de las ninfas, carmona, clavel de agua, flor langunera, hierba lagunera (4), milenrama acuática, ranúnculo, ranúnculo acuático.[7]
Datos: Q162818
Multimedia:
Especies: Ranunculus aquatilis
El ranúnculo acuático (Ranunculus aquatilis) es una especie perteneciente a la familia Ranunculaceae que habita los ríos y arroyos de casi toda Europa, Norteamérica y noroeste de África.
Tume-särjesilm (Ranunculus aquatilis) on tulikaliste sugukonda arvatud taimeliik.
Taime leidub Eestis paiguti, sagedam on ta Lääne-Eestis.[1]
Tume-särjesilm (Ranunculus aquatilis) on tulikaliste sugukonda arvatud taimeliik.
Taime leidub Eestis paiguti, sagedam on ta Lääne-Eestis.
Uretako urrebotoi (Ranunculus aquatilis) Ranunculaceae familiako landare-espeziea da[1], Europan, mendebaldeko Ipar Amerikan eta ipar-mendebaldeko Afrikan jatorria duena.
Landare apaingarri moduan erabiltzen dute.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Uretako urrebotoi (Ranunculus aquatilis) Ranunculaceae familiako landare-espeziea da, Europan, mendebaldeko Ipar Amerikan eta ipar-mendebaldeko Afrikan jatorria duena.
Landare apaingarri moduan erabiltzen dute.
Vesisätkin (Ranunculus aquatilis, syn. Batrachium aquatile) on pienissä vesistöissä ja joissa kasvava leinikkikasvi.
Yksi- tai monivuotinen vesisätkin kasvaa 10–100 cm pitkäksi. Sen varsi on melko paksu ja väriltään vihreä. Muodosta riippuen laji on joko kelluslehdellinen tai kelluslehdetön. Korvakkeellisten kelluslehtien ruoti on 2,5–7 cm pitkä. Lehtilapa on pyöreähkö, 0,7–1,5 cm leveä, 3-halkoinen tai -osainen ja liuskainen. Lehtilavan tyvilovi on alle 120°. Lavan sivuliuskat ovat keskiliuskaa leveämpiä sekä pitkä- ja suippohampaisia. Uposlehdet ovat harittava- ja velttoliuskaisia, ja ne menevät suppuun vedestä nostettaessa. Uposlehdet ovat 2–4 cm pitkiä ja tiheään hienoliuskaisia. Veden pinnan yläpuolelle kokoavat kukkaperät ovat hedelmäasteella 1,5–7 cm pitkiä. Verho- ja terälehtiä on viisi kappaletta. Valkoiset, tyvestä keltaiset terälehdet ovat enintään 10 mm pitkiä. Heteitä on 10–25 kappaletta, emejä 15–30 kappaletta. Vesisätkin kukkii Suomessa kesä-elokuussa. Hedelmä koostuu 1,1–1,9 mm pitkistä, siipipalteettomista pähkylöistä. Pähkylät ovat karvaisia ja niissä on pieni ota. Vesisätkin on myrkyllinen kasvi muiden leinikkien tapaan.[2]
Vesisätkimestä tunnetaan kaksi muunnosta, ojasätkin (var. aquatilis) ja purosätkin (var. diffusus).[3] Merkittävin ero muunnosten välillä on se, että ojasätkin on lähes aina kelluslehtinen, kun taas purosätkimeltä kelluslehdet puuttuvat. Lisäksi purosätkimen kukat ja kukkaperät ovat hieman ojasätkintä pienemmät. Ojasätkimellä kukan terälehdet yleensä koskettavat toisiaan ja niissä on lähes pyöreä mesikuoppa, kun taas purosätkimellä terälehdet eivät kosketa toisiaan ja mesikuoppa on sirppimäinen.[4]
Vesisätkin voi risteytyä järvisätkimen (R. peltatus ssp. peltatus) kanssa.[5]
Vesisätkin on hyvin laajalle levinnyt laji. Muunnoksista purosätkintä tavataan lähes koko Euroopassa, Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa lukuun ottamatta pohjoisimpia alueita ja vuoristoseutuja. Lisäksi purosätkintä tavataan Pohjois-Afrikassa sekä Etelä-Australiassa. Ojasätkin on muunnoksista huomattavasti pienemmälle alueelle levinnyt. Euroopassa sitä tavataan Ranskasta ja Keski-Italiasta Britteinsaarille, Saksaan, Pohjois-Puolaan, Baltiaan, Etelä-Suomeen ja -Ruotsiin sekä Tanskaan. Lisäksi lajia kasvaa Portugalissa ja paikoin Itä-Euroopassa. Ojasätkin on Aasiassa harvinainen, missä sitä kasvaa paikoitellen Keski-Aasiassa, Kiinassa ja Japanissa. Pohjois-Amerikassa ojasätkintä tavataan Alaskassa ja mantereen länsiosissa. Lisäksi laji on levinnyt Etelä-Amerikkaan.[6]
Suomessa vesisätkimen levinneisyys painottuu maan luonais- ja eteläosiin. Ojasätkintä tavataan lähinnä Ahvenanmaalla ja Varsinais-Suomessa, purosätkin on levinnyt Ahvenanmaalle, Varsinais-Suomeen, Satakuntaan, Etelä-Hämeeseen ja Uudellemaalle. Ahvnanmaalla on esiintyy sekapopulaatioita, joissa muunnoksia yhdistää liukuva välimuotosarja.[7]
Vesisätkin on makean veden laji. Sitä tavataan ojissa, puroissa, lammikoissa ja lammissa. Muunnoksista purosätkin viihtyy usein myös sellaisissa pienvesissä, jotka kuivuvat loppukesästä.[2]
Vesisätkin (Ranunculus aquatilis, syn. Batrachium aquatile) on pienissä vesistöissä ja joissa kasvava leinikkikasvi.
Ranunculus aquatilis
La renoncule aquatique (Ranunculus aquatilis) est une plante herbacée vivace de la famille des Renonculacées.
Elle forme des tapis à la surface des eaux stagnantes, qui fleurissent d'avril à juillet.
Organes reproducteurs
Graine
Habitat et répartition
Holarctique (Régions tempérées de tout l'hémisphère boréal)
Données d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004.
Ranunculus aquatilis dans son biotope (vallée du Rhin)
Ranunculus aquatilis (vallée du Rhin)
Ranunculus aquatilis (vallée du Rhin)
Ranunculus aquatilis (vallée du Rhin)
Ranunculus aquatilis (vallée du Rhin)
Ranunculus aquatilis (vallée du Rhin)
Fleurs
Ranunculus aquatilis
La renoncule aquatique (Ranunculus aquatilis) est une plante herbacée vivace de la famille des Renonculacées.
Elle forme des tapis à la surface des eaux stagnantes, qui fleurissent d'avril à juillet.
Wódna maslenka (Ranunculus aquatilis) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Wódna maslenka je jednolětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 10 hač 200 cm.
Podnurjene łopjena su fajn rozdźělene a docpěwaja dołhosć wot 5 cm, mjeztym zo płuwanske łopjena su hač do nimale spódki třiškałobowe a kulowate.
Kćěje wot apryla hač septembra. Kćenja wusahuja po jednym z wody a docpěwaja wulkosć wot 1 hač 1,6 (2) cm. Při tym so běłe kćenjowe łopješka dótkaja. Jeli woda po sylnych spadkach steji přewysoko, tak zo kćenja njemóžeja z wody wusahuja, da kćenja zawrjene wostanu a so sam wopróša.
Rosće w stejacych abo pomału běžacych, wutkatych, zwjetša płonych, małowapnitych wodźiznach.
Rostlina je w Europje rozšěrjena.
Wódna maslenka (Ranunculus aquatilis) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Il ranuncolo acquatico (nome scientifico: Ranunculus aquatilis L., 1753) è una pianta acquatica appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae[1].
Il nome generico (Ranunculus), passando per il latino, deriva dal greco Batrachion[2], e significa “rana” (è Plinio scrittore e naturalista latino, che c'informa di questa etimologia) in quanto molte specie di questo genere prediligono le zone umide, ombrose e paludose, habitat naturale degli anfibi. L'epiteto specifico (aquatilis) derivato dal latino si riferisce all'habitat tipico di questa specie.
Il binomio scientifico attualmente accettato (Ranunculus aquatilis) è stato proposto da Carl von Linné (1707 – 1778), biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione Species Plantarum del 1753.
È una pianta erbacea palustre a portamento in parte sommerso. La lunghezza media varia da 2 a 15 dm (massimo 2 m). Da un punto di vista biologico è definita idrofita radicante (I rad), ossia è una pianta acquatica pianta perenne (o annuale) le cui gemme si trovano sommerse o natanti con un apparato radicale che le ancora al fondale. In certi queste piante possono essere definite anche terofite in quanto superano la stagione avversa sotto forma di seme.
Le radici sono immerse nel fondale.
Il fusto ha una consistenza flaccida, è sottile ma tenace ed è natante (in maggior parte sommerso). I fusti sono glabri. Diametro dei fusti: minore di 1 mm.
Foglie superiori emerse a lamina sviluppata
Foglie inferiori sommerse a lacinie capillari
L'infiorescenza si compone di fiori solitari terminali disposti alle ascelle delle foglie superiori. I peduncoli fiorali sono più brevi del picciolo delle rispettive foglie ascellari. I fiori emergono di 1 – 2 cm sopra il pelo dell'acqua. Lunghezza dei peduncoli: 2 – 4 cm.
I fiori sono ermafroditi, emiciclici e attinomorfi. I fiori sono di tipo molto arcaico anche se il perianzio[3](o anche più esattamente il perigonio[4]) di questo fiore è derivato dal perianzio di tipo diploclamidato (tipico dei fiori più evoluti), formato cioè da due verticilli ben distinti e specifici: sepali e petali. Il ricettacolo (supporto per il perianzio) è pubescente e piuttosto tozzo. Diametro dei fiori: 10 – 20 mm.
Il frutto (un poliachenio) è formato da diversi acheni aggregati. Gli acheni sono pubescenti (quasi ispidi) e senza ala, appiattiti, compressi e con un brevissimo becco apicale. Ogni achenio contiene un solo seme. Insieme formano una testa sferica posta all'apice del peduncolo fiorale. Dimensione del frutto: larghezza 2 – 5 mm; lunghezza 2 – 4 mm. Dimensione del singolo achenio: larghezza 0,8 – 1,4 mm; lunghezza 1 – 2 mm. Lunghezza del becco: 0,1 – 1,2 mm.
La riproduzione di questa pianta avviene per via sessuata grazie all'impollinazione degli insetti pronubi (soprattutto api) in quanto è una pianta provvista di nettare (impollinazione entomogama).
Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale[8]:
Il genere Ranunculus è un gruppo molto numeroso di piante comprendente oltre 400 specie originarie delle zone temperate e fredde del globo, delle quali quasi un centinaio appartengono alla flora spontanea italiana. La famiglia delle Ranunculaceae invece comprende oltre 2500 specie distribuite su 58 generi[4].
Le specie spontanee della nostra flora sono suddivise in tre sezioni (suddivisione a carattere pratico in uso presso gli orticoltori organizzata in base al colore della corolla): Xanthoranunculus – Batrachium – Leucoranunculus. La specie Ranunculus aquatilis appartiene alla sezione di mezzo (Batrachium) caratterizzata dall'avere i peduncoli fruttiferi arcuati, acheni rugosi, piante sommerse con petali più o meno bianchi e fossetta nettarifera non squamata[2].
Un'altra suddivisione, che prende in considerazione caratteristiche morfologiche ed anatomiche più consistenti (ma fondamentalmente simili), è quella che divide il genere in due sottogeneri (o subgeneri)[9], assegnando il Ranunculus aquatilis al subgenere Batrachium, caratterizzato da piante con fusti molli (privi di tessuti di sostegno – a parte i peduncoli fiorali), peduncoli dell'infiorescenza ricurvi alla fruttificazione (l'altro subgenere Ranunculus è dedicato alle specie terrestri).
Il numero cromosomico di R. aquatilis è: 2n = 32[10].
L'ambiente acquatico condiziona morfologicamente la crescita di queste piante, si ha così una grande varietà fenotipica. Le diversità morfologiche si manifestano soprattutto nell'aspetto dei due tipi di foglie presenti in queste piante (foglie capillari sommerse e foglie laminate superficiali – queste ultime a volte possono mancare), nelle differenze tra la parte del fusto sommerso (molle ed allungato) rispetto alla parte emersa (breve e debolmente turgido).
Altri elementi variabili possono essere[11]:
Alcune di queste diversità dipendono dal livello medio dell'acqua e quindi piante della stessa specie possono presentarsi con portamenti anche molto differenti creando difficoltà nel riconoscimento delle varie specie e sottospecie. Ad esempio le tre seguenti varietà, della specie di questa voce, hanno solamente foglie filiformi; ma secondo Sandro Pignatti[12] sono prive di valore tassonomico in quanto dipendono da fattori ecologici e non genetici:
Nell'elenco che segue sono indicate alcune sottospecie e varietà (non tutte presenti nella flora spontanea italiana). L'elenco può non essere completo e alcuni nominativi sono considerati da altri autori dei sinonimi della specie principale o anche di altre specie:
Sottospecie:
Varietà:
Nell'elenco che segue sono indicati alcuni ibridi interspecifici:
La specie di questa voce ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
Nella flora alpina si possono indicare sei specie di ranuncolo acquatico abbastanza simili tra di loro:
Queste piante contengono l'anemonina; una sostanza particolarmente tossica per animali e uomini. Infatti gli erbivori brucano le foglie di queste piante con molta difficoltà e solamente dopo una buona essiccazione (erba affienata) che fa evaporare le sostanze più pericolose. Anche le api evitano di bottinare il nettare dei “ranuncoli”. Sulla pelle umana queste piante possono creare delle vesciche (dermatite); mentre sulla bocca possono provocare intenso dolore e bruciore alle mucose[13].
Secondo la medicina popolare il ”Ranuncolo acquatico” è antiasmatico, antireumatico (attenua i dolori dovuti all'infiammazione delle articolazioni) e febbrifugo (abbassa la temperatura corporea). In India questa pianta viene utilizzata nel trattamento delle febbri intermittenti, dei reumatismi e dell'asma[14].
Il ranuncolo acquatico (nome scientifico: Ranunculus aquatilis L., 1753) è una pianta acquatica appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae.
Parastā ūdensgundega (Ranunculus aquatilis) ir daudzgadīgs gundegu dzimtas ūdensaugs.
Sastopams stāvošos vai lēni tekošos ūdeņos. Stumbrs tievs, zarains, kails, gluds, spīdīgs, ar gariem posmiem. Lapas divējādas- peldošās lapas stingri mainīgas, apaļas līdz nierveida, daivainas, šķeltas vai dalītas šaurākos vai platākos segmentos. Iegrimušās jeb zemūdens lapas pa lielākai daļai garākas nekā stumbra posmi, vairākkārt trīsdaļīgas, beidzot dakšveidīgi zarainas, izņemtas no ūdens sakļaujas. Zied no maija līdz augustam. Ziedi pa vienam, balti, līdz 2,5 cm diametrā, pie apziedņa lapu pamata dzeltens plankumiņš. Vainaglapas otrādi olveidīgas, reti garākas par 1 cm. Putekšņlapu 20-30, tās dzeltenas, garākas par irbuļiem. Auglis- riekstiņu kopauglis, tā kāts reti garāks par 5 cm, tas parasti īsāks nekā tās lapas kāts, kuras žāklē atrodas. Riekstiņi ar matiņiem vai kaili, ar mazu knābīti. Ziedgultne gandrīz apaļa, ar matiņiem. Latvijā sastopams visā teritorijā.
Vikikrātuvē par šo tēmu ir pieejami multivides faili. Skatīt: Parastā ūdensgundegaDe fijne waterranonkel, gewone waterranonkel of haarbladwaterranonkel (Ranunculus aquatilis) is een overblijvende waterplant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). De soort is over een groot deel van Europa verspreid; ook in Centraal- en Oost-Azië, tropisch Zuid-Afrika en Noord-Amerika kan men haar aantreffen.
De bloeiperiode loopt van april tot augustus. De kelkbladen kunnen afvallen.
Er worden twee variëteiten onderscheiden:
De bladeren vallen uiteen in drie soorten: die boven water zijn stevig en rond tot niervormig, die onder water langwerpig en dun, twee of driespletig en in dunne slippen gaffelvormig vertakt. Daarnaast kunnen er overgangsbladeren aanwezig zijn, die deels in draadvormige slippen gedeeld en deels bladachtig en in vrij spitse tanden uitlopend zijn. De onderwaterbladeren kunnen ook ontbreken. De drijvende bladeren zijn vaak in drie tot zeven delen ingesneden. Aan de punt kunnen deze getand zijn. Deze bladeren heeft de plant ook wanneer ze op slijk groeit, de onderwaterbladeren ontbreken dan. De onderwater stengel kan tot 2 m lang zijn.
De 7 tot 20 mm grote bloemen hebben vijf witte kroonbladen met elkaar bedekkende randen rondom een geel hart. De kroonbladen hebben aan de voet een gele nagel. Er zijn 5 tot 20 meeldraden. De honinggroef is meestal rond. De vruchtsteel is zelden langer dan 5 cm.
De vrucht is een ovale dopvrucht.
Deze variëteit heeft alleen fijnverdeelde ondergedoken bladeren. Ze zijn telkens in drieën gedeeld en hebben fijne slippen die niet in een vlak liggen. De overgangsbladeren ontbreken meestal.
De bloem is iets kleiner, 0,7-1,2 cm, en de randen van de bloemdekbladen bedekken elkaar niet. Er zijn vijf tot vijftien meeldraden. Ook is de honinggroef niet rond maar halvemaanvormig. De 2,5-3,5 mm lange kelkbladen zijn afstaand en zelden blauw aangelopen. De vruchtjes zijn in het jonge stadium behaard. De steunblaadjes zijn aan de voet voor twee derde of meer met de bladsteel vergroeid. De vruchtsteel is maximaal 4 cm lang.
Ranunculus aquatilis aquatilis
Ranunculus aquatilis aquatilis
Ranunculus aquatilis aquatilis
Ranunculus aquatilis diffuses
Ranunculus aquatilis diffusus
De plant komt voor in helder, zoet of zwak brak, meestal vrij voedselrijk, stilstaand of langzaam stromend water van maximaal een meter diep. Bestuiving vindt plaats door diverse insecten. Ook kan zelfbevruchting plaatsvinden bij ondergedoken bloemen.
Kikkers leggen graag hun dril op of bij de bladeren van de waterranonkel. De plant heeft een voorkeur voor licht verzuurd water.
Zowel de boven- als de onderwaterbladeren kunnen vers of gedroogd als toekruid gebruikt worden.
De plant kan sterk uitbreiden en zal daarom af en toe beteugeld moeten worden. Een niet te kleine vijver is gewenst. De plant voegt zuurstof aan het water toe, dat is gunstig voor vissen. De bladeren bedekken de oppervlakte, wat dieren als vissen en kikkers een schuilplaats biedt en algengroei tegengaat.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Ranunculus aquatilis op Wikimedia Commons. De fijne waterranonkel, gewone waterranonkel of haarbladwaterranonkel (Ranunculus aquatilis) is een overblijvende waterplant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). De soort is over een groot deel van Europa verspreid; ook in Centraal- en Oost-Azië, tropisch Zuid-Afrika en Noord-Amerika kan men haar aantreffen.
De bloeiperiode loopt van april tot augustus. De kelkbladen kunnen afvallen.
Multimedia w Wikimedia Commons Włosienicznik wodny, jaskier wodny (Ranunculus aquatilis L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Jako gatunek rodzimy rośnie w Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej[2]. W Polsce dość często występuje na niżu, dochodząc do piętra pogórza, rzadko tylko spotkać go można wyżej[3].
Roślina jednoroczna lub bylina, hydrofit. Kwitnie od kwietnia do sierpnia, czasami jeszcze we wrześniu. Występuje na płytkich i wolno płynących wodach lub w kanałach, głębokości do 2 m, rowach, stawach i jeziorach, czasami masowo. W wodach bogatych w składniki pokarmowe, a ubogich w wapń[4]. Gatunek charakterystyczny dla związku (Al.) Hottonion[5]. Liczba chromosomów 2n = 16, 32, 48[6].
Tworzy mieszańce z włosienicznikiem rzecznym, w. skąpopręcikowym i tarczowatym[7].
Roślina była objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 do 2014 roku. Źródłem zagrożenia dla niej jest gospodarka hodowlana w zbiornikach, w których występuje, zanieczyszczenie wód oraz wysychanie zbiorników w czasie długotrwałych susz[3].
Bywa uprawiany jako roślina ozdobna w oczkach wodnych. Najlepiej sadzić go w doniczkach lub innych pojemnikach, gdyż wówczas łatwiej można kontrolować jego rozrastanie się.
Włosienicznik wodny, jaskier wodny (Ranunculus aquatilis L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Jako gatunek rodzimy rośnie w Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej. W Polsce dość często występuje na niżu, dochodząc do piętra pogórza, rzadko tylko spotkać go można wyżej.
A planta aquática Ranunculus aquatilis é uma herbácea perene da família Ranunculaceae.
A planta aquática Ranunculus aquatilis é uma herbácea perene da família Ranunculaceae.
Vattenmöja (Ranunculus aquatilis) är en växtart i familjen ranunkelväxter och har ett stort utbredningsområde i tempererade Eurasien, norra Afrika, Nordamerika och Sydamerika.
Arten är mycket mångformig och svår att avgränsa mot andra arter. En liknande art är Ranunculus eradicatus. Grodmöja (R. aquatilis var. diffusus, tidigare artnamnet Ranunculus trichophyllus) som endast har dill-lika så kallade gälblad, antogs tidigare vara en egen art, men räknas numera som en varietet av Vattenmöja. Vattenmöja har två typer av blad, dels murgrönslika och i sällsynta fall även dill-lika gälblad.
För vetenskapliga synonymer, se Wikispecies.
Wikimedia Commons har media som rör Vattenmöja.
Vattenmöja (Ranunculus aquatilis) är en växtart i familjen ranunkelväxter och har ett stort utbredningsområde i tempererade Eurasien, norra Afrika, Nordamerika och Sydamerika.
Багаторічна трава. Стебло зеленувате, розгалужене, вкорінюється, принаймні 1.5 мм завтовшки. Листки чередуються, черешкові, прилисткові; занурені у воду листки дрібно лопатчаті, частки ниткоподібні; плавучі листові пластини округло-ниркоподібні, 3-лопатеві, бічні сегменти ширші, ніж центральний, з довгими і конічними зубчиками. Плавучі листи можуть бути відсутніми. Рослини на землі з невеликими листовими пластинами і з жорсткими і м'ясистими сегментами. Квітки одиночні навпроти листя, довгостебельчаті, над водою. Квітки 1–1.5 см в діаметрі. Пелюстки білі з жовтою основою; пелюстків п'ять, довжиною 8–9 мм. Чашолистків 4–5. Тичинок зазвичай 15–20. Маточок 15–30. Плід волохатий, коли молодий, голий, коли старше, довжина 1.1-1.9 мм сім'янка[2][3].
Поширений у Європі й Північній Африці (Алжир, Марокко, Туніс)[4].
В Україні зростає у стоячих і повільних водах — на всій території, спорадично[2].
загальний вигляд
ілюстрація
Це незавершена стаття про Жовтецеві.Ranunculus aquatilis là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
.jpg)
Bài viết về chủ đề tông mao lương Ranunculeae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Ranunculus aquatilis là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
_bij_fijne_waterranonkel.jpg)
.jpg)
_bij_fijne_waterranonkel.jpg)
.jpg)
