Die Kaapse bosbontrokkie, ook genoem die Kaapse vlieëvanger, (Batis capensis) is 'n standvoël wat endemies aan Suider-Afrika is.
Die volwasse voëls van hierdie spesie is tussen 11 en 13 cm lank. Die mannetjie se kop en agterkop is donkergrys, terwyl sy mantel en kruis meer olyfkleurig-grys is. Die vlerkdekvere is rooibruin en vertoon as 'n rooibruin kol wanneer die vlerke gevou is. Die mannetjie is ook die enigste bosbontrokkie in Suider-Afrika waarvan die vlerke en sye geheel en al 'n rooibruin tint het. Die onderdekvlerke is wit en die stertvere swart met wit puntjies. Die sye van die Kaapse bosbontrokkie is swart, so ook sy oordekvere en streep, wat byna aan die agterkant van sy nek ontmoet. Mannetjies het ook 'n duidelike breë swart borsband. Die voëls se oë is geel-oranje, met 'n swart snawel en pote. Die wyfie lyk baie op die mannetjie, behalwe dat sy nie 'n swart borsband het nie, maar eerder 'n rooibruin een. Sy het ook 'n rooibruin vlek op haar ken, terwyl die mannetjie s'n wit is. Jong voëls lyk op die wyfies, maar het lig-geelbruin strepe op hul bo-sy, in plaas van rooibruin strepe.
Die Kaapse bosbontrokkie word al langs die kus (of naby daaraan) van die suidweste van Suid-Afrika aangetref, tot aan die kus in die suidooste, vanwaar dit tot in Zimbabwe ook meer binnelands gevind word. Hierdie voëls verkies die rande van klam immergroen woude en dig beboste klowe in bergreekse. Hulle word gewoonlik in pare aangetref, maar dikwels ook as lede van 'n groep gemengde voëlspesies.
Soos ander bosbontrokkies vreet hulle ook insekte, maar vang hulle eerder in die lug en in die lower van bome as op die grond. Opgewonde voëls vlieg rond met 'n hoorbare gons van die vlerke. Veral in broeityd duld hulle mense se teenwoordigheid meer, maar sal gewoonlik wegvlieg voor hulle aangeraak word.
Hierdie voëltjies se alarmroep is 'n lae, sagte "whie-wharra-wharra". Ander roepe is 'n deurdringende, eentonige "riep-riep-riep" wat gewoonlik 'n paar keer herhaal word, of "foe-foe-foe".
Die Kaapse bosbontrokkie, ook genoem die Kaapse vlieëvanger, (Batis capensis) is 'n standvoël wat endemies aan Suider-Afrika is.
Die volwasse voëls van hierdie spesie is tussen 11 en 13 cm lank. Die mannetjie se kop en agterkop is donkergrys, terwyl sy mantel en kruis meer olyfkleurig-grys is. Die vlerkdekvere is rooibruin en vertoon as 'n rooibruin kol wanneer die vlerke gevou is. Die mannetjie is ook die enigste bosbontrokkie in Suider-Afrika waarvan die vlerke en sye geheel en al 'n rooibruin tint het. Die onderdekvlerke is wit en die stertvere swart met wit puntjies. Die sye van die Kaapse bosbontrokkie is swart, so ook sy oordekvere en streep, wat byna aan die agterkant van sy nek ontmoet. Mannetjies het ook 'n duidelike breë swart borsband. Die voëls se oë is geel-oranje, met 'n swart snawel en pote. Die wyfie lyk baie op die mannetjie, behalwe dat sy nie 'n swart borsband het nie, maar eerder 'n rooibruin een. Sy het ook 'n rooibruin vlek op haar ken, terwyl die mannetjie s'n wit is. Jong voëls lyk op die wyfies, maar het lig-geelbruin strepe op hul bo-sy, in plaas van rooibruin strepe.
Die Kaapse bosbontrokkie word al langs die kus (of naby daaraan) van die suidweste van Suid-Afrika aangetref, tot aan die kus in die suidooste, vanwaar dit tot in Zimbabwe ook meer binnelands gevind word. Hierdie voëls verkies die rande van klam immergroen woude en dig beboste klowe in bergreekse. Hulle word gewoonlik in pare aangetref, maar dikwels ook as lede van 'n groep gemengde voëlspesies.
Soos ander bosbontrokkies vreet hulle ook insekte, maar vang hulle eerder in die lug en in die lower van bome as op die grond. Opgewonde voëls vlieg rond met 'n hoorbare gons van die vlerke. Veral in broeityd duld hulle mense se teenwoordigheid meer, maar sal gewoonlik wegvlieg voor hulle aangeraak word.
Hierdie voëltjies se alarmroep is 'n lae, sagte "whie-wharra-wharra". Ander roepe is 'n deurdringende, eentonige "riep-riep-riep" wat gewoonlik 'n paar keer herhaal word, of "foe-foe-foe".
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Batis capensis ye una especie d'ave na familia Platysteiridae.
Ye un ave pequeña que s'alimenta d'inseutos. El so plumaxe tien un diseñu llamativu. El machu adultu tien una corona gris, una mázcara na cara negra y gargüelu blancu. El so llombu ye marrón, con grupes y cola negres y ales ablondes. Los sos partes inferiores son blanques con una amplia banda negra nel pechu y lladrales ablondos. El plumaxe de la fema y de lso xuveniles estremar en que la banda del pechu ye más angosta y ablonda, non negry tienen un pequeñu llurdiu ablondu nel gargüelu.
Ye residente de les tierres altes nel sur y este de Sudáfrica y Zimbabue. El so hábitat natural son les viesques montiegues húmedes siempreverdes y los valles montiegos.
El so nial en forma de copa ye pequeñu y construyir na zona baxa d'un árbol o nun parrotal. La fema y el machu defenden el so territoriu de manera agresiva. Si avérense grandes aves de presa, animales o humanos, de cutiu l'ave posar de manera conspicua cerca del intrusu y protesta de manera oyible.
Caza inseutos al vuelu, o prindando preses del suelu. El so cantar ye un xiblíu triple cherra-warra-warra o foo-foo-foo.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Batis capensis ye una especie d'ave na familia Platysteiridae.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Batis y Penrhyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: batisiaid y Penrhyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Batis capensis; yr enw Saesneg arno yw Cape puff-back flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Llygaid-dagell (Lladin: Platysteiridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. capensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r batis y Penrhyn yn perthyn i deulu'r Llygaid-dagell (Lladin: Platysteiridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Batis Angola Batis minulla Batis bach Batis perkeo Batis Bioko Batis poensis
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_front_view.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Batis y Penrhyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: batisiaid y Penrhyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Batis capensis; yr enw Saesneg arno yw Cape puff-back flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Llygaid-dagell (Lladin: Platysteiridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. capensis, sef enw'r rhywogaeth.
The Cape batis (Batis capensis) is a small, stout insect-eating passerine bird in the wattle-eye family. It is endemic to the Afromontane forests of southern Africa.
In 1760 the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the Cape batis in his Ornithologie based on a specimen collected from the Cape of Good Hope in South Africa. He used the French name Le gobe-mouche du Cap de Bonne Espérance and the Latin Muscicapa Bonae Spei.[3] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[4] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition, he added 240 species that had been previously described by Brisson.[4] One of these was the Cape batis. Linnaeus included a brief description, coined the binomial name Muscicapa capensis and cited Brisson's work.[5] The specific name capensis denotes the Cape of Good Hope.[6] The species is now placed in the genus Batis that was introduced by the German zoologist Friedrich Boie in 1833.[7]
Five subspecies are recognised.[8]
The Cape batis is strikingly patterned. The adult male has a grey crown, black eye mask and white throat. Its back is brown, with a black rump and tail and rufous wings. The underparts are white with a broad black breast band and rufous flanks. The female and juvenile plumages differ in that the breast band is narrower and rufous, not black, and there is a small rufous patch on the throat. Their rufous wings and flanks distinguish them from other Batis species in the region.
The males of the two Malawian subspecies (B. c. dimorpha and B. c. sola) differ in having colder tones to the upper part and flank plumages (lacking any rufous or olive), besides having shorter bills, and are sometimes separated as the Malawi batis (Batis dimorpha). The population of Mount Namuli may represent a third subspecies of this northerly taxon.[9][10]
The song is typically a triple whistle cherra-warra-warra or foo-foo-foo.
It is resident in cool coastal forests, moist evergreen mountain forests and wooded gorges. It is native to South Africa, Eswatini, the Matobos and Eastern Highlands of Zimbabwe and adjacent Mozambique.
Both the male and the female will aggressively defend their territory. When larger birds of prey, animals or humans approach, the bird will often perch conspicuously near the intruder and angrily protest audibly. The Cape batis hunts by flycatching, or by taking prey from the ground like a shrike. The nest is a small neat cup low in a tree or bush.
Female Cape Batis Incubating
The Cape batis (Batis capensis) is a small, stout insect-eating passerine bird in the wattle-eye family. It is endemic to the Afromontane forests of southern Africa.
El batis de El Cabo (Batis capensis) es una especie de ave paseriforme de la familia Platysteiridae propia del África austral.
Es un ave pequeña que se alimenta de insectos. Su plumaje posee un diseño llamativo. El macho adulto posee una corona gris, una máscara en la cara negra y garganta blanca. Su espalda es marrón, con grupas y cola negras y alas rufas. Sus partes inferiores son blancas con una amplia banda negra en el pecho y flancos rufos. El plumaje de la hembra y de los juveniles se diferencia en que la banda del pecho es más angosta y rufa, no negra, y tienen una pequeña mancha rufa en la garganta.
Es residente de las tierras altas del sur y este de Sudáfrica y Zimbabue. Su hábitat natural son los bosques montanos húmedos siempre verdes y los valles boscosos.
Su nido en forma de cuenco es pequeño y lo construye en la zona baja de un árbol o en un arbusto. La hembra y el macho defienden su territorio de manera agresiva. Si se aproximan grandes aves de presa, animales o humanos, a menudo el ave se posa de manera conspicua cerca del intruso y protesta de manera audible.
Caza insectos al vuelo, o capturando presas del suelo. Su canto es un silbido triple: cherra-warra-warra o foo-foo-foo.
El batis de El Cabo (Batis capensis) es una especie de ave paseriforme de la familia Platysteiridae propia del África austral.
Batis capensis Batis generoko animalia da. Hegaztien barruko Platysteiridae familian sailkatua dago.
Batis capensis Batis generoko animalia da. Hegaztien barruko Platysteiridae familian sailkatua dago.
Kirjotöpösieppo (Batis capensis)[2] on afrikansieppojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Kirjotöpösieppoa tavataan Afrikan eteläosissa. Sen on kuvattu olevan yleinen ja sen kannankehitys on vakaa. Laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Kirjotöpösieppo (Batis capensis) on afrikansieppojen heimoon kuuluva varpuslintu.
De bruinflankvliegenvanger (Batis capensis) is een zangvogel uit de familie Platysteiridae (lelvliegenvangers).
Deze soort telt 6 ondersoorten:
De bruinflankvliegenvanger (Batis capensis) is een zangvogel uit de familie Platysteiridae (lelvliegenvangers).
Kappbatis (Batis capensis) er ein liten, tettbygd, insektetande sporvefugl i pløsaugefamilien. Han er endemisk til afromontane skogar i Sør-Afrika og Zimbabwe.
Kappbatisane er ein av dei største artane i slekta Batis, ca. 12-13 centimeter i kroppslengd og masse på 10 til 15 gram.[1] Fjørdrakta har eit slåande mønster, kjønna er ulike og det finst òg noko variasjon med underartar. Vaksne hannar har ei grå krone, svart augemaske og kvit hals. Oversida er brun, med svart gump og hale og raudbrune venger. Undersida til og med undergumpen er kvit med eit breitt svart brystband og raudbrune flankar. Hofuglar og ungfuglar er ulike ved at brystbandet er smalare og raudbrunt, ikkje svart, og dei har ein raudbrun lapp på det elles kvite strupeområdet. Beina og nebbet er svart. Dei skil seg frå andre batisartar i regionen med raudbrune farger på venger og kroppssider.
Begge kjønna vernar territoriet sitt aggressivt. Når større rovfuglar, dyr eller menneske nærmar seg, kjem fuglen ofte til å sette seg i nærleiken av inntrengjaren og protesterer sint og høyrleg. Kappbatisane jaktar med å fange insekt i lufta, plukke dei frå bladverk, eller ved å ta bytet frå bakken som ein varslar. Dei kan ta del i fleirartsflokkar. Songen er vanlegvis ein monoton trippel fløytetone 'cherra-warra-warra' eller 'foo-foo-foo'. Reiret er lite, fint koppforma, og ligg lågt i eit tre eller ein busk. Dei har kull på 1-3 egg og hekkar om sommaren.[1]
Kappbatis har leveområde i kystskogar, fuktige eviggrøne fjellskogar og skogkledde kløftar i Sør-Afrika, Lesotho, Swaziland og Det austafrikanske høglandet i Zimbabwe.
Populasjonen er ikkje estimert og er trudd å vere stabil. Arten er klassifisert som globalt livskraftig.[2]
Kappbatis (Batis capensis) er ein liten, tettbygd, insektetande sporvefugl i pløsaugefamilien. Han er endemisk til afromontane skogar i Sør-Afrika og Zimbabwe.
Multimedia w Wikimedia Commons Krępnik rdzawoskrzydły (Batis capensis) – gatunek małego ptaka z rodziny krępaczków. Występuje w południowej części Afryki. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Karol Linneusz w 1766. Nadał nowemu gatunkowi nazwę Muscicapa capensis. Holotyp pochodził z Przylądka Dobrej Nadziei[3]. Obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza krępnika rdzawoskrzydłego w rodzaj Batis. Wyróżnia 6 podgatunków[3]. Podgatunki B. c. dimorpha (krępnik górski[4]) i B. c. sola bywają wydzielane do rangi osobnego gatunku. Populacja z góry Namuli (północny Mozambik) uznawana jest za reprezentującą B. c. dimorpha, jednak możliwe, że reprezentuje osobny podgatunek[3].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[5]:
Północna granica zasięgu sięga równoleżnika 2°S[6].
Długość ciała wynosi 12–13 cm; masa ciała 8,9–15,6 g[3]. Długości skrzydeł dla nieokreślonej liczby osobników: B. c. capensis – 57,5–63,5 mm; B. c. hollidayi – 57,5–64 mm; B. c. erythrophthalma – 58–63 mm; B. c. kennedyi: samce średnio 65,7 mm, samice – 62,5 mm;[7].
Krępniki rdzawoskrzydłe to bardzo przysadziste ptaki. Mają szarawą głowę, z przodu głowy czarny obszar i czerwonawe tęczówki. Występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U ptaków obu płci spód ciała biały. U samców przez pierś przebiega szeroki, czarny pasek, a przez skrzydło biały (u ptaków z północy) lub rdzawy (u ptaków z południa zasięgu) pasek skrzydłowy; boki ciała są tego samego koloru, co pasek skrzydłowy u danego osobnika. U samicy zarówno broda, przepaska na piersi, pasek skrzydłowy jak i boki są rdzawe[8]. U samców podgatunku nominatywnego wierzch głowy i kark są łupkowoniebieskie, wyraźnie oddzielone od grzbietu w kolorze umbry. Przedstawicieli B. c. hollidayi odróżnia barwa grzbietu, mniej brązowa, a bardziej oliwkowozielona. Samce po bokach są jaśniejsze, zaś samice mają węższą i jaśniejszą przepaskę na piersi. Reprezentantów B. c. erythrophthalma cechuje stosunkowo jednolity wierzch ciała – szary grzbiet i kuper nie wydają się być bardzo kontrastowe w stosunku do łupkowoszarej głowy. Ptaki podgatunku B. c. kennedyi wyróżnia jaśniejszy, niż u przedstawicieli B. c. erythrophthalma wierzch głowy i kark; do tego mają również bardziej szary wierzch ciała. Spód ciała jest ogółem jaśniejszy, tak jak i boki; samice mają węższy pas na piersi. Paski skrzydłowe są płowe[7].
Krępniki rdzawoskrzydłe łatwo adaptują się do nowych środowisk. Zamieszkują między innymi lasy górskie i lasy wiecznie zielone, zwarte lasy, doliny Niskiego Weldu, zadrzewienia akacji wzdłuż cieków, plantacje, sady i ogrody[9]. Zasiedlają także zdegradowane lasy[3]. Zwykle żerują na niższych gałęziach krzewów i drzew, zbierając bezkręgowce z kory. W ich diecie stwierdzono chrząszcze, motyle i muchówki[9]. Odzywają się długim, monotonnym gwizdem, który wydają z siebie zarówno samce, jak i samice[3].
Okres lęgowy trwa od września do marca, przeważnie w październiku i grudniu. W ciągu roku krępniki rdzawoskrzydłe mogą wyprowadzić 1 lub 2 lęgi[3]. W budowie gniazda uczestniczą oba ptaki z pary. Gniazdo ma formę małego kubeczka o grubych ściankach, budulec stanowi suchy materiał roślinny spojony pajęczynami. Wyściółkę stanowi delikatna materia roślinna lub włosie. Przeważnie gniazdo ulokowane jest na poziomej gałęzi niewielkiego krzewu, na wysokości od 1 do 9 (przeważnie 3) m nad ziemią. Gniazda nie są bardzo osłonięte, mimo tego są trudne do znalezienia ze względu na panującą w zakrzewieniu ciemność. Pisklętami zajmuje się głównie samica, która opiekuje się nimi w gnieździe i karmi pokarmem dostarczonym przez samca. Opuszczają gniazdo w wieku około 16 dni[9].
IUCN uznaje ptaka za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1994 (stan w 2016). BirdLife International uznaje trend populacji za stabilny[10].
Krępnik rdzawoskrzydły (Batis capensis) – gatunek małego ptaka z rodziny krępaczków. Występuje w południowej części Afryki. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Kapbatis[2] (Batis capensis) är en fågel i familjen flikögon inom ordningen tättingar.[3] Den delas in i sex underarter med följande utbredning:[3]
Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN Underarterna dimorpha och sola tillsammans som den egna arten "malawibatis". Därmed hotkategoriseras de var för sig, båda som livskraftiga.[1]
Wikimedia Commons har media som rör kapbatis.
Wikispecies har information om Batis capensis.
Kapbatis (Batis capensis) är en fågel i familjen flikögon inom ordningen tättingar. Den delas in i sex underarter med följande utbredning:
dimorpha/sola-gruppen Batis capensis sola – norra Malawi (Mwantjati till Nyika) Batis capensis dimorpha – berg i södra Malawi och angränsande Moçambique erythrophthalma-gruppen Batis capensis erythrophthalma – östra högländerna i Zimbabwe och angränsande västra Moçambique Batis capensis kennedyi – sydvästra Zimbabwe (Mopoto Hills-området) Batis capensis hollidayi – nordöstra Sydafrika Swaziland och Moçambique (Lebombobergen) Batis capensis capensis – södra Sydafrika, österut till Fristatsprovinsen och södra KwaZulu-Natal till Fristatsprovinsen och KapprovinsenSedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN Underarterna dimorpha och sola tillsammans som den egna arten "malawibatis". Därmed hotkategoriseras de var för sig, båda som livskraftiga.
Batis capensis là một loài chim trong họ Platysteiridae.[2]
Batis capensis là một loài chim trong họ Platysteiridae.
_male_(5964257101).jpg)
