Turak ostroczuby (Tauraco livingstonii) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae) występujący we wschodniej i południowo-wschodniej Afryce. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt[4].
Występuje od Burundi i Tanzanii na północy, poprzez większą część wschodnią część Mozambiku, południowo-wschodnieMalawi i wschodnie Zimbabwe po wschodnie, głównie nadbrzeżne krańce Republiki Południowej Afryki. Spotykany jest od poziomu morza do 2500 m n.p.m.[5] Na zachodzie swego zasięgu ustępuje blisko z nim spokrewnionemu turakowi długoczubemu, który preferuje bardziej suche środowisko.
Upierzeniem przypomina kilka innych gatunków turaków łączonych kiedyś w jeden takson[a]. Najbardziej zbliżony wyglądem jest Turak długoczuby, od którego odróżnia się głównie krótszym czubem na głowie. Poszczególne gatunki zostały jednak rozdzielone w wyniku badań nad głosami tych ptaków oraz dzięki najnowszym badaniom nad ich genomem[6][2]. W barwie piór, podobnie jak u większości gatunków z rodzaju Tauraco przeważają barwy zielona i w mniejszym stopniu niebieska. Jasnozielona głowa, szyja i piersi zaczynają przechodzić w ciemnozielone, lub zielono-niebieskie skrzydła i niebieski ogon. lotki są czerwone, choć prawie niewidoczne w stanie spoczynku, za to bardzo wyraźnie podczas lotu. Głowę zdobi wyraźny czub z piór, sięgający 6,5–7,5 cm[6] i zakończony białymi, perłowymi plamkami, które na karku przechodzą w białą linię. Dziób jest barwy różowo-czerwonej i biegną od niego ku oku dwa pasy: biały na górze (nad okiem) i czarny na dole (pod okiem). Poniżej czarnego pasa pojawia się kolejna biała kreska. Samo oko otoczone jest nagą, czerwoną skórą.
Długość ciała: około 45 cm (wraz z długim ogonem). Masa ciała: 262–380 g[5].
Wilgotne, gęste wiecznie zielone lasy lub zarośla, zarówno znajdujące się na nizinach, jak i górskie[5].
Głównie pokarm roślinny: owoce, a także liście, kwiaty i pąki[7].
Jak inne turaki są ptakami terytorialnymi i monogamicznymi. Pary lub grupy rodzinne wspólnie bronią swego terytorium. Latają słabo, unikając wolnych przestrzeni. Najlepiej czują się w gęstych koronach drzew[7].
Lęgi są słabo poznane. Odbywają się między sierpniem a lutym. Para wspólnie wysiaduje 2 jaja i karmi młode[7].
Wyróżniono trzy podgatunki T. livingstonii[1][2]:
Turak ostroczuby (Tauraco livingstonii) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae) występujący we wschodniej i południowo-wschodniej Afryce. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt.
Gęste i wilgotne lasy są naturalnym siedliskiem turaków