dcsimg

Amenazas ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Factores de riesgo

Pérdida de hábitat en las áreas de invierno y también en las de verano. A pesar de ser un ave común durante los últimos 50 años se ha visto un declive sostenido de esta especie (Hill y Hagan 1991).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Ya que es una especie que ocupa hábitats diversos es posible que exista suficiente cantidad de hábitat adecuado actualmente, pero deben vigilarse las poblaciones y mantenerse hábitat propicio a lo largo de las rutas de migración.
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Biología del taxón ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Relevancia de la especie

Es una especie migratoria neártico-neotropical. Se ha visto que en algunos lugares, principalmente de EU y Canadá las poblaciones muestran un decline, aunque no se han determinado las causas de éste (Hill y Hagan 1991). Posiblemente se ve afectada por el uso de pesticidas y parece que la deforestación en las zonas de reproducción puede afectar sus poblaciones (Hall 1994). No hay estudios sobre su situación en México.
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Comportamiento ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
En invierno frecuentan áreas abiertas, macizos de bosques y bosques de galería. Generalmente solitarios, posiblemente territoriales, pero es común verlos en parvadas mixtas con otros chipes, verdillos, perlitas y mieleros a las que se unen cuando éstas atraviesan sus territorios. Forrajean entre las hojas y algunas veces hacen vuelos cortos en busca de las presas que se escapan. Frecuentemente atrapan insectos revisando grietas en las cortezas; también pueden permanecer suspendidos en el aire para tomar presas del follaje (Rappole y Warner 1980). La migración inicia a fines de agosto y principios de septiembre, llegan a las tierras de invierno a principios de octubre; regresan al norte a principios de abril. Migran durante la noche y vuelan sobre el Golfo de México. Se han hecho algunos estudios sobre aspectos energéticos y paradas intermedias durante la migración (Dunn 2000, Woodrey y Moore 1997, Morris 1996, Morris et al 1994) que indican que las aves con menor cantidad de grasa corporal y los juveniles tienden a hacer más paradas y más largas.

Ámbito hogareño

Se ha encontrado que, durante el invierno, éstas aves defendían territorios de 0.2 ha en hábitats conservados a 1 ha o más en hábitats perturbados (Terborgh 1989).
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Conservación ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Conservación

Debe promoverse la conservación de hábitats adecuados para esta especie en las áreas de invierno y también a lo largo de las rutas migratorias. Aunque a veces se ha manejado que la apertura de tierras favorece a las especies migratorias esto no es necesariamente cierto, pues algunas especies requieren de áreas con buen estado de conservación. Las condiciones de las poblaciones de esta especie en México han sido muy poco estudiadas, por lo que se hace indispensable el desarrollo de más estudio que lleven a una mejor comprensión de las necesidades y riesgos de D. magnolia en el país.
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Descripción ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Pájaro de 11cm y 8.5gr de peso. Los machos adultos en invierno tienen la cabeza gris, anillos ocular blanco, dorso verde olivo con líneas negras. Cobertoras superiores de la cola negras, los lados rayados con negro. Plumaje reproductivo de los machos: frente y corona azul grisáceos, separada de las mejillas por una línea blanca; dorso negro, las partes inferiores rayadas con negro que convergen en el pecho formando un parche sólido. Hembras en invierno: semejantes al macho pero el pecho en tonos de amarillo pálido y más opaco. Costados y dorso ligeramente rayados con oscuro, el borde de las cobertoras superiores en gris. Pico negruzco, patas café opaco. Inmaduros: Cafés en la parte dorsal con menor contraste entre la espalda y cabeza; los machos con rayas oscuras en la espalda y los lados. Hembras casi sin rayas o sin ellas. Ambos sexos con una banda amarillo-blanquecina cruzando el pecho, cobertoras superiores de la cola con bandas anchas de color gris olivo (Howell y Webb 1995, Curson et al 1994, Stiles et al 1989).
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Distribución ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Actual

Reserva de la Biósfera: El Triunfo

Reserva de la Biósfera: Montes Azules

Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica: Verano: Anida desde el sureste de Alaska (probablemente), al noreste de la Columbia Británica, sureste de Yukón, oeste central y sur de Mackenzie, norte de Saskatchewan, norte central de Manitoba, norte de Ontario y Labrador (localmente), Newfounland y las partes centrales norte y sur, así como el este de Québec (incluyendo las islas Anticosti y Magalena), hacia el sur y hasta el centro sur de la Columbia Británica, centro sur de Alberta, centro de Saskatchewan, sur de Manitoba, norte central y extremo noreste de Minnesota, norte de Wisconsin, centro de Michigan, sur de Ontario, local en el centro sur y norte de Ohio, sureste de Virginia del Oeste, oeste de Virginia y Maryland, noreste de Pensilvania, noroeste de Nueva Jersey y Connecticut. También local en el sur de Wisconsin (Baraboo Hills), el oeste central de Indiana (condado Montgomery) y en las montañas altas del este de Tennessee y oeste de Carolina del Norte. Hay registros de verano para California y Colorado (AOU 1998, Curson et al 1994).

Invierno: desde Oaxaca, Puebla, San Luis Potosí, el centro de Veracruz, Bermuda, las Antillas mayores, las Islas Caimán, y las Bahamas (ocasionalmente al norte de California central, sureste de Arizona, norte de Sonora, sur de Texas y la costa del Golfo y Virginia); hacia el sur por Centroamérica hasta el oeste de Panamá (rara vez al este del área del canal y las provincias del este) y al este de las Indias Occidentales (al menos ocasionalmente) hasta las islas Vírgenes. También raro en el sur de Florida y casual en California, Arizona y la costa de Texas. Hay muchos registros en diciembre al norte y sur de Canadá (AOU 1998, Curson et al 1994, Hall 1994, Miller et al 1957).

Migran principalmente a través del este de Norteamérica, al este de las Rocallosas, de manera regular pero poco frecuente por el oeste de Norteamérica. Casual o accidental en el norte y oeste de Alaska, Newfounland, Barbados, el noroeste de Colombia, Groenlandia y las Islas Británicas. Registros visuales en Baja California, Cliperton, las Antillas Menores, Trinidad, Tobago y el norte de Venezuela (AOU 1998). Distribución actual: Se ha visto que las poblaciones se han reducido en algunos lugares durante las últimas décadas, principalmente hay datos para Estados Unidos y Canadá, pero no se ha hecho ningún trabajo para recalcular el área de distribución actual. Sin embrago, hay registros recientes de esta especie en la Reserva de la Biosfera de El Triunfo en Chiapas, en Veracruz, en Tabasco y en la Reserva de la Biósfera de Montes Azules en Chiapas.
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Estrategia trófica ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Se alimentan casi exclusivamente de insectos y arañas que buscan en los niveles bajos a medios (Curson et al 1994, Peterson y Chalif 1994). Las orugas de lepidópteros constituyen la mayor proporción de su dieta (Hall 1994).
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Hábitat ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Es una especie con gran versatilidad y tolerancia a diferentes tipos de hábitats: se encuentra en bosques de coníferas abiertos y húmedos, principalmente de piceas y abetos, bosques mezclados de coníferas y árboles caducifolios, bordes de bosques, vegetación secundaria. Durante la migración y el invierno ocupan hábitats boscosos y con hierbas altas (especialmente ambrosías gigantes) (AOU 1998, Curson et al 1994). Durante la migración utiliza todos los tipos de hábitats boscosos y arbustos altos en tierras bajas, vegetación secundaria (AOU 1998, Edwards 1998, Howell y Webb 1995). En invierno se encuentra sobre todo en bordes de bosques, bosques caducifolios, vegetación de arroyo, a lo largo de setos y plantaciones, zonas arbustivas, plantaciones de cacao y otros sistemas agrícolas, excepto zonas recientemente abiertas (González-García 1993, Hall 1994, Ortiz-Pulido et al. 1995). principalmente en tierras bajas pero ocasionalmente hasta 1700msnm. En algunos lugares (Quintana Roo) esta especie se encuentra en tanto en milpas, acahuales y bosques (Howell y Webb 1995, Rappole et al 1993, Binford 1989, Miller et al 1957).

Macroclima

Cálidos húmedos (AF, Am, Aw) y subhúmedos (Cf, Cw).

Tipo de ambiente

Bosques de coníferas en las áreas de reproducción. En las áreas de invierno diferentes tipos de vegetación con árboles o arbustos como bosques abiertos, bordes, orillas de ríos, jardines con arbustos y claros viejos. Zona tropical húmeda y subhúmeda. Se encuentra desde 0 a 1500msnm, ocasionalmente a 1700 msnm (Stotz et al 1996, Hall 1994).
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Reproducción ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由Conabio提供
Esta especie ha sido poco estudiada y se desconocen varios aspectos de su biología reproductiva (Hall 1994). Se reproducen en Estados Unidos y Canadá, anidan en bosques de coníferas, especialmente aquellos con parches densos de píceas, abetos y cicutas jóvenes. Nidos a una altura de 0.3-1.7m, son en forma de copa de pastos y hierbas, sujeto a la rama con raíces delgadas y cabello; ambos padres participan en la construcción del nido, pero la hembra se encarga sola del cuidado de los pollos. Huevos claros con manchas o estrías en la punta. (Curson et al 1994, Hall 1994, Stiles et al 1989).
許可
cc-by-nc-sa-2.5
版權
CONABIO
書目引用
Ayala-Islas, D. E. 2007. Ficha técnica de Dendroica magnolia. En: Escalante, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
作者
Ayala-Islas, D. E.
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
Conabio

Setophaga magnolia

由DC Birds Brief Summaries提供

A medium-sized (4 ¾ inches) wood warbler, the male Magnolia Warbler is most easily identified by its dark gray back, streaked flanks, white wing patches, and bright yellow underparts with a conspicuous black face mask. Female Magnolia Warblers are similar to males, but are slightly duller and lack the white on the wings. Both sexes resemble the male Yellow-rumped Warbler (Setophaga coronata), but that species is less streaked below and lacks the Magnolia Warbler’s extensive yellow on the breast. The Magnolia Warbler breeds across southern Canada and the northeastern United States. This species is also present at higher elevations in the Appalachian Mountains as far south as Tennessee. In winter, Yellow-throated Warblers may be found in the West Indies, southern Mexico, and Central America. Magnolia Warblers breed in a variety of dense woodland habitats, particularly those largely composed of evergreen trees. In winter, this species may be found in humid tropical forests and tropical scrub. Magnolia Warblers primarily eat small invertebrates, including insects and spiders. In appropriate habitat, Magnolia Warblers may be observed foraging for insects on the ends of branches in the middle of the tree canopy. Birdwatchers may also listen for this species’ song, a whistled “weeta weeta weetsee.” Magnolia Warblers are primarily active during the day, but, like many migratory songbirds, this species migrates at night.

Threat Status: Least Concern

許可
cc-by-nc-sa-3.0
版權
Smithsonian Institution
作者
Reid Rumelt
合作夥伴網站
DC Birds Brief Summaries

Setophaga magnolia ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Setophaga magnolia,[2] tamién denomada chipe colifajado,[3] chipe de magnolia, bijirita magnolia, cigüita magnolia, reinita cejiblanca, reinita colifajeada y reinita enllordiada,[4] ye una especie d'ave migratoria del orde Passeriformes y la familia Parulidae. Añera en Canadá y Estaos Xuníos y pasa l'iviernu en Méxicu, América Central y les Antilles.

Descripción

Los adultos en primavera y branu son de cara negra con una llinia supraocular blanca y la corona gris. Les partes ventrales y la rabadilla son mariellos. Nel pechu y les bandes hai rayes negres. Les partes dorsales —sacante la rabadilla— son corites. Nes nales hai un parche blancu bien evidente, y na cola una banda blanca que la crucia a la metá.

Na seronda ya iviernu los adultos son oliváceos de les partes dorsales y mariellos nes ventrales. caltiense'l mariellu de la rabadilla, los parches blancos en nales y cola y un tenue rayáu nes bandes del pechu.

Referencies

  1. BirdLife International. «Setophaga magnolia» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1.
  2. Nomes en castellán de les aves del mundu encamentaos pola SEO parte 17ª p. 455.
  3. Sada, Phillips y Ramos, 1984
  4. Chipe de Cola Fajeada (Setophaga magnolia) (Wilson,A, 1811) en Avibase.

Bibliografía

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Setophaga magnolia: Brief Summary ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供
Setophaga magnolia Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Setophaga magnolia, tamién denomada chipe colifajado, chipe de magnolia, bijirita magnolia, cigüita magnolia, reinita cejiblanca, reinita colifajeada y reinita enllordiada, ye una especie d'ave migratoria del orde Passeriformes y la familia Parulidae. Añera en Canadá y Estaos Xuníos y pasa l'iviernu en Méxicu, América Central y les Antilles.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Bosquerola magnòlia ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

La bosquerola magnòlia[1] (Setophaga magnolia) és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) que habita boscos de coníferes i mixtos des del nord-est de la Colúmbia Britànica cap a l'est, a través del sud de Canadà fins a Terranova i cap al sud fins al nord-est dels Estats Units i els Apalatxes fins a l'oest de Virgínia. Passen l'hivern a les Antilles i Amèrica Central.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Bosquerola magnòlia Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. «Bosquerola magnòlia». Cercaterm. TERMCAT, Centre de Terminologia. Rev. 21/12/2012 (català)


許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Bosquerola magnòlia: Brief Summary ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

La bosquerola magnòlia (Setophaga magnolia) és un ocell de la família dels parúlids (Parulidae) que habita boscos de coníferes i mixtos des del nord-est de la Colúmbia Britànica cap a l'est, a través del sud de Canadà fins a Terranova i cap al sud fins al nord-est dels Estats Units i els Apalatxes fins a l'oest de Virgínia. Passen l'hivern a les Antilles i Amèrica Central.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Telor magnolia ( 威爾斯語 )

由wikipedia CY提供

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor magnolia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion magnolia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica magnolia; yr enw Saesneg arno yw Magnolia warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. magnolia, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

Teulu

Mae'r telor magnolia yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Telor Semper Leucopeza semperi Telor Swainson Limnothlypis swainsonii
Limnothlypis swainsoniiEMP04CB.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Awduron a golygyddion Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CY

Telor magnolia: Brief Summary ( 威爾斯語 )

由wikipedia CY提供

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor magnolia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion magnolia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica magnolia; yr enw Saesneg arno yw Magnolia warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. magnolia, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Awduron a golygyddion Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CY

Magnolienwaldsänger ( 德語 )

由wikipedia DE提供

Der Magnolienwaldsänger (Setophaga magnolia, Syn.: Dendroica magnolia) ist ein kleiner Vogel in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Seinen Namen bekam er von Alexander Wilson, da dieser den ersten Magnolienwaldsänger, den er sah, unter einigen Magnolienbäumen in Mississippi vorfand. Ihre Brutgebiete befinden sich jedoch häufig in den Nadelwäldern in Nordamerika, von Kanada über Neuengland und den Great Lakes. Im Winter zieht er nach Mittelamerika. Als seltener Gast kommt er auch in Westeuropa vor.

Bei dem Männchen ist das Gesicht schwarz. Über den Augen bis zu den Ohren zieht sich ein weißer Streifen. Der Kopf und der Nackenbereich sind grau. Von der Kehle abwärts über dem Bauchbereich bis nach hinten hat es ein gelbes Federkleid, das von der Brust abwärts und an den Flanken mit schwarzen Streifen durchzogen ist. Die Oberseite ist schwarzgrau bis grau. Auf den Flügeldecken befinden sich große weiße Flecke. Über den Schwanzfedern zieht sich ein weißes Band. Der kleine Schnabel ist schwarz, dünn und spitz. Das Weibchen hat ein ähnliches Aussehen, nur ist das Federkleid insgesamt stumpfer, das Gesicht gräulich und die Streifen an den Flanken und auf der Unterseite sind nicht so stark ausgeprägt wie beim Männchen.

Sie ernähren sich überwiegend von Insekten, die sie nahe dem Boden in Büschen oder Sträuchern aufstöbern. Gelegentlich werden auch Beeren und Früchte gefressen.

In einem schalenförmigen Nest legt das Weibchen drei bis fünf Eier, die in einem Zeitraum von elf bis 13 Tagen ausgebrütet werden. Nach etwa acht bis zehn Tagen sind die Küken flügge.

Literatur

  • Jon Curson, David Quinn, David Beadle: New World Warblers. Helm, London 1994, ISBN 0-7136-3932-6.

Weblinks

 src=
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
 src=Wiktionary: Magnolienwaldsänger – Bedeutungserklärungen, Wortherkunft, Synonyme, Übersetzungen
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Magnolienwaldsänger: Brief Summary ( 德語 )

由wikipedia DE提供

Der Magnolienwaldsänger (Setophaga magnolia, Syn.: Dendroica magnolia) ist ein kleiner Vogel in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Seinen Namen bekam er von Alexander Wilson, da dieser den ersten Magnolienwaldsänger, den er sah, unter einigen Magnolienbäumen in Mississippi vorfand. Ihre Brutgebiete befinden sich jedoch häufig in den Nadelwäldern in Nordamerika, von Kanada über Neuengland und den Great Lakes. Im Winter zieht er nach Mittelamerika. Als seltener Gast kommt er auch in Westeuropa vor.

Bei dem Männchen ist das Gesicht schwarz. Über den Augen bis zu den Ohren zieht sich ein weißer Streifen. Der Kopf und der Nackenbereich sind grau. Von der Kehle abwärts über dem Bauchbereich bis nach hinten hat es ein gelbes Federkleid, das von der Brust abwärts und an den Flanken mit schwarzen Streifen durchzogen ist. Die Oberseite ist schwarzgrau bis grau. Auf den Flügeldecken befinden sich große weiße Flecke. Über den Schwanzfedern zieht sich ein weißes Band. Der kleine Schnabel ist schwarz, dünn und spitz. Das Weibchen hat ein ähnliches Aussehen, nur ist das Federkleid insgesamt stumpfer, das Gesicht gräulich und die Streifen an den Flanken und auf der Unterseite sind nicht so stark ausgeprägt wie beim Männchen.

Sie ernähren sich überwiegend von Insekten, die sie nahe dem Boden in Büschen oder Sträuchern aufstöbern. Gelegentlich werden auch Beeren und Früchte gefressen.

In einem schalenförmigen Nest legt das Weibchen drei bis fünf Eier, die in einem Zeitraum von elf bis 13 Tagen ausgebrütet werden. Nach etwa acht bis zehn Tagen sind die Küken flügge.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Magnolia warbler ( 英語 )

由wikipedia EN提供

The magnolia warbler (Setophaga magnolia) is a member of the wood warbler family Parulidae.

Etymology

The genus name Setophaga is from Ancient Greek ses, "moth", and phagos, "eating", and the specific magnolia refers to the type locality. American ornithologist Alexander Wilson found this species in magnolias near Fort Adams, Mississippi.[2]

Description

First-year male magnolia warbler

This species is a moderately small New World warbler. It measures 11 to 13 cm (4.3 to 5.1 in) in length and spans 16 to 20 cm (6.3 to 7.9 in) across the wings. Body mass in adult birds can range from 6.6 to 12.6 g (0.23 to 0.44 oz), though weights have reportedly ranged up to 15 g (0.53 oz) prior to migration. Among standard measurements, the wing chord is 5.4 to 6.4 cm (2.1 to 2.5 in), the tail is 4.6 to 5.2 cm (1.8 to 2.0 in), the bill is 0.8 to 1 cm (0.31 to 0.39 in) and the tarsus is 1.7 to 1.85 cm (0.67 to 0.73 in).[3][4] The magnolia warbler can be distinguished by its coloration. The breeding males often have white, gray, and black backs with yellow on the sides; yellow and black-striped stomachs; white, gray, and black foreheads and beaks; distinct black tails with white stripes on the underside; and defined white patches on their wings, called wing bars.[5] Breeding females usually have the same type of coloration as the males, except that their colors are much duller. Immature warblers also resemble the same dull coloration of the females.[6] The yellow and black-striped stomachs help one to distinguish the males from other similar birds, like the prairie warbler and Kirtland's warbler (which, however, have a breeding range to the south and east of the magnolia warbler's).[5]

Distribution

The magnolia warbler is found in the northern parts of some Midwestern states and the very northeastern parts of the US, with states such as Minnesota and Wisconsin comprising its southernmost boundaries. However, it is mostly found across the northern parts of Canada, such as in Saskatchewan, Manitoba, Ontario, and Quebec. During the winter, the warbler migrates through the eastern half of the United States to southern Mexico and Central America.[7] The warbler breeds in dense forests,[6] where it will most likely be found among the branches of young, densely packed, coniferous trees.[5] The magnolia warbler migrates to the warmer south in the winter, wintering in southeastern Mexico, Panama, and parts of the Caribbean. In migration it passes through the eastern part of the United States as far west as Oklahoma and Kansas.[8] During migration season, the magnolia warbler can be found in various types of woodlands.

Life cycle

The magnolia warbler undergoes multiple molts during its lifetime. The first molts begin while the young offspring are still living in the nest, while the rest take place on or near their breeding grounds.[5] The warblers molt, breed, care for their offspring, and then migrate. Chicks hatch after a two-week incubation period, and can fledge from the nest after close to another two weeks when their feathers are more developed. After about a month, the chicks can leave the nest to begin living (and later breeding) on their own since they are solitary birds. Magnolia warblers typically live up to seven years.[9]

Behavior

Diet and feeding

This warbler usually eats any type of arthropod, but their main delicacies are caterpillars.[10] The warbler also feeds on different types of beetles, butterflies, spiders, and fruit during their breeding season, while they increase their intake of both fruit and nectar during the winter.[5] These birds also tend to eat parts of the branches of mid-height coniferous trees, such as spruce firs,[10] in their usual breeding habitat.

Songs

Magnolia warbler song recorded in Minnesota in late May

Researchers have observed two different types of songs in male magnolia warblers. Their songs have been referred to as the First Category song and the Second Category song.[11] Females have not been observed to have a distinct song yet as the males have; while they do sing, they don't have separate songs for different situations. In general, the male warblers use their songs during the spring migration season and during the breeding season: one is used for courtship and the other is used to mark their territory each day.[11] Both males and females have call notes that they use for various alerts: the females have short call notes to signal when a human observer is watching them, and the males have short call notes to signal when any sort of threatening predators are close to their offspring.

Reproduction

Male magnolia warblers go to their breeding grounds about two weeks before the females arrive. After the females come to the breeding grounds, both the males and females cooperate to build the nest for a week. Because of the difficulty of locating their nests among the forest's dense undergrowth, it is hard to know whether the warblers re-use their original nests each breeding season, or whether they abandon them for new ones. The nests are built in their tree of choice – different types of fir trees, such as Abies balsamea (balsam fir) and Picea glauca (spruce fir).[6] The nest is made up of grass, twigs, and horsehair fungus, and they are relatively small, shallow, circular-shaped nests, barely exceeding 10 cm on all sides.[5] The nests are usually found close to the ground, commonly in the lowest three meters of the firs.

Female magnolia warblers usually lay three to five eggs during each breeding season. The female will not incubate her eggs until all of them are laid. The female sits on the eggs for about two weeks before the eggs hatch. The female is also the one that warms the newborn chicks by brooding, or sitting, on the nest; she is also the one who feeds the newborn chicks most frequently, though the males also engage in feeding the offspring at times.[12] Because the males are technically as equally responsible for feeding the newborns as the females are, this means that the males are monogamous because they expend a large amount of energy looking for food for their young. In order to keep the nest clean, females eat the fecal sacs of their newborns; as the chicks grow older, both parents simply remove the sacs from the nest. The baby warblers are ready to fly out of the nest by the time they are ten days old.

Conservation

The magnolia warbler is assessed on the IUCN Red List as least concern for conservation because it is fairly widespread and common within its habitat and not at risk of extinction. Research has shown that a good percentage of warblers die from flying into television towers in their migratory path. Also, parts of their habitat have been degraded as coniferous forests are cleared which causes the number of warblers living in a habitat to decrease, but they certainly are not greatly affected by the deforestation. While the deforestation does decrease the warbler population in the specific area that it occurs in, the species is not significantly impacted overall due to the general abundance of the species throughout the region.[1][13]

In art

John James Audubon’s Black & Yellow Warbler (magnolia warbler), Plate 123 from The Birds of America

John James Audubon illustrated the magnolia warbler in The Birds of America, Second Edition (published, London 1827–38) as Plate 123 under the title, "Black & Yellow Warbler – Sylvia maculosa" where a pair of birds (male and female) are shown searching flowering raspberry for insects. The image was engraved and colored by Robert Havell's London workshops. The original watercolor by Audubon was purchased by the New York History Society.

References

  1. ^ a b BirdLife International (2016). "Setophaga magnolia". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22721667A94721402. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22721667A94721402.en. Retrieved 11 November 2021.
  2. ^ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London, United Kingdom: Christopher Helm. pp. 238, 355. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  3. ^ "Magnolia Warbler, Life History, All About Birds – Cornell Lab of Ornithology". Allaboutbirds.org. Retrieved 2013-02-27.
  4. ^ Curson, Jon; Quinn, David; Beadle, David (1994). New World Warblers. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-3932-6.
  5. ^ a b c d e f Dunn, E.; Hall, G. A. 2010. (1994). "Magnolia Warbler (Dendroica magnolia)". In Poole, A. (ed.). The Birds of North America Online. Ithaca: Cornell Lab of Ornithology. doi:10.2173/bna.136.
  6. ^ a b c 2009. Magnolia Warbler (Dendroica magnolia). Audubon Guides (Allied with National Audubon Society).
  7. ^ Hitch, A. T.; Leberg, P. L. (2007). "Breeding Distributions of North American Bird Species Moving North as a Result of Climate Change". Conservation Biology. 21 (2): 534–539. doi:10.1111/j.1523-1739.2006.00609.x. PMID 17391203.
  8. ^ Boone, A. T.; Rodewald, P. G.; Degroote, L. W. (2010). "Neotropical Winter Habitat of the Magnolia Warbler: Effects on Molt, Energetic Condition, Migration Timing, and Hematozoan Infection During Spring Migration". The Condor. 112: 115–122. doi:10.1525/cond.2010.090098. S2CID 86231672.
  9. ^ National Geographic field guide to the birds of North America (4th ed.). Washington, D.C.: National Geographic Society. 2002.
  10. ^ a b Morse, D. H. (1976). "Variables Affecting the Density and Territory Size of Breeding Spruce-Woods Warblers". Ecology. 57 (2): 290–301. doi:10.2307/1934817. JSTOR 1934817.
  11. ^ a b Morse, D. H. (1989). "Song Patterns of Warblers at Dawn and Dusk" (PDF). The Wilson Bulletin. Wilson Ornithological Society. 101 (1): 26–35.
  12. ^ Allen, J.; Islam, K. (2004). "Gender Differences in Parental Feeding Effort of Cerulean Warblers at Big Oaks National Wildlife Refuge, Indiana". Proceedings of the Indiana Academy of Science. 113 (2): 162–165. Archived from the original (PDF) on 8 August 2014.
  13. ^ Germaine, S. S.; Vessey, S. H.; Capen, D. E. (1997). "Effects of Small Forest Openings on the Breeding Bird Community in a Vermont Hardwood Forest" (PDF). The Condor. 99 (3): 708–718. doi:10.2307/1370482. JSTOR 1370482.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Magnolia warbler: Brief Summary ( 英語 )

由wikipedia EN提供

The magnolia warbler (Setophaga magnolia) is a member of the wood warbler family Parulidae.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Magnolia parulio ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

La Magnolia parulio, Dendroica magnolia , estas birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj granda genro Dendroica.

Disvastiĝo

Ili reproduktigas en multo de Kanado same kiel ĉe Nov-Anglio kaj ĉe la regiono de la Grandaj Lagoj de Usono

Ĝi estas migranta specio, kiu vintras en Centrameriko el centra Meksikio suden al centra Panamo kaj orienten al Puerto-Riko. Tiu nearktisa specio estas tre rara vaganto en okcidentan Eŭropon.

Aspekto

Somera masklo de Magnolia parulio estas nekonfuzebla laŭ aspekto (13 cm longa). Li havas nigrajn dorson kaj vizaĝon kun blankaj superokula strio kaj subokula makuleto (kvazaŭ suba parto de okulringo) kaj grizan kronon. La subaj partoj kaj rimarkinde pugo estas flavaj, kaj la brustozono estas nigra. La flankoj havas forte markatajn kaj larĝajn nigrajn striojn (ĉefe du longaj strioj) el la brustozono laŭ la tuta flanko al la ventra flankoj kie foje svagiĝas kaj krome estas blanka flugilmakulo ŝultre. La gorĝareo estas tute flava. La nigra brustozono kaj la blanka vostozono distingas tiun specion de aliaj samgenraj kiuj havas simile flankan striecon.

Aliaj plumaroj estas esence grizaj supre kaj flavaj sube, kun striecaj flankoj ĉu malpliiĝaj ĉu neestaj, sed estas ĉiam du blankaj flugilstrioj. Junaj birdoj povus havi brunan dorson.

Kutimaro

La reprodukta biotopo estas arbaro de konifero ĉefe abioj. La Magnoliaj parulioj nestumas en juna konifero. Ankaŭ ĉe klarejoj, ĉe arbaraj ŝoseoj, paŝtejoj, bordoj de marĉoj kun malgrandaj arboj. Dum migrado, malaltaj branĉoj ĉe la centro de arboj kaj arbetoj.

Por ceremonia pariĝado masklo persekutas la inon, ofte paŭzas kaj sintenas. La ino demetas 3-5 blankecajn al kremokolorajn ovojn punktecajn en malforta sed bone kaŝita tasforma nesto konstruita el herbotigoj, fajnaj branĉetoj, kovrita el fajna materialo, kiel ekzemple radiketoj. Ambaŭ gepatroj kunlaboras por nestokonstruado kaj idomanĝigado, sed nur la ino faras la kovadon, kiu daŭras 11-13 tagojn. La idoj estas malfrumaturaj kaj elnestiĝo okazas post 8-10 tagoj. Malofte tiu specio estas parazitata de molotro.

Tiuj birdoj manĝas aktive insektojn kaj araneojn, ofte trovitajn dum manĝado malalte en arbusto (sed maskloj pli alte ol inoj), kutime malfermante voston. Tiuj birdoj ŝvebas dum predado. Ili foje manĝas berojn dum ŝtorma vetero, kiam ilia preferata manĝo estas malabunda.

La kanto estas ŭiti ŭiti ŭii. La alvoko estas milda ŝip. Estas tipa alarmalvoko de la ino el nesto dum ĝenado.

La unua birdo vidata de Wilson hazarde estis sur arbo magnolio kiu donis al tiu birdospecio ĝian komunan nomon.

Referencoj

New World Warblers de Curson, Quinn kaj Beadle, ISBN 0-7136-3932-6

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Magnolia parulio: Brief Summary ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

La Magnolia parulio, Dendroica magnolia , estas birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj granda genro Dendroica.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Setophaga magnolia ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

La reinita de magnolia (Setophaga magnolia),[2]​ también denominada,[3]chipe de magnolia, bijirita magnolia, cigüita magnolia y reinita manchada,[4]​ es una especie de ave migratoria del orden Passeriformes y la familia Parulidae. Anida en Canadá y Estados Unidos y pasa el invierno en México, América Central y las Antillas.

Descripción

Los adultos en primavera y verano son de cara negra con una línea supraocular blanca y la corona gris. Las partes ventrales y la rabadilla son amarillos. En el pecho y los costados hay rayas negras. Las partes dorsales —a excepción de la rabadilla— son negruzcas. En las alas hay un parche blanco muy evidente, y en la cola una banda blanca que la cruza a la mitad.

En otoño e invierno los adultos son oliváceos de las partes dorsales y amarillos en las ventrales. se conserva el amarillo de la rabadilla, los parches blancos en alas y cola y un tenue rayado en los costados del pecho.

Referencias

  1. BirdLife International (2009). «Dendroica magnolia». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2011.1 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 7 de octubre de 2011.
  2. Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la SEO parte 17ª p. 455.
  3. Sada, Phillips y Ramos, 1984
  4. Chipe de Cola Fajeada (Setophaga magnolia) (Wilson,A, 1811) en Avibase.

Bibliografía

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Setophaga magnolia: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

La reinita de magnolia (Setophaga magnolia),​ también denominada,​ chipe de magnolia, bijirita magnolia, cigüita magnolia y reinita manchada,​ es una especie de ave migratoria del orden Passeriformes y la familia Parulidae. Anida en Canadá y Estados Unidos y pasa el invierno en México, América Central y las Antillas.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Setophaga magnolia ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供

Setophaga magnolia Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Setophaga magnolia: Brief Summary ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供

Setophaga magnolia Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Magnoliakerttuli ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供

Magnoliakerttuli (Setophaga magnolia) on kerttuleiden heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Magnoliakerttuleita pesii Kanadassa ja Koillis-Yhdysvalloissa. Lajin talvehtimisalueet sijaitsevat Väli-Amerikassa.[1] Euroopassa laji on tavattu kahdesti: Britanniassa syksyllä 1981 ja Islannissa syksyllä 1995.[2]

Lähteet

  1. a b c BirdLife International: Setophaga magnolia IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 15.12.2013. (englanniksi)
  2. Svensson, Lars: Lintuopas – Euroopan ja Välimeren alueen linnut, s. 421. Otava, 2010. ISBN 978-951-1-21351-2.
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Magnoliakerttuli: Brief Summary ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供

Magnoliakerttuli (Setophaga magnolia) on kerttuleiden heimoon kuuluva varpuslintu.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Paruline à tête cendrée ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Setophaga magnolia

La Paruline à tête cendrée (Setophaga magnolia, anciennement Dendroica magnolia) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.

Répartition

 src=
  • zone de nidification
  • zone d'hivernage

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Paruline à tête cendrée: Brief Summary ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Setophaga magnolia

La Paruline à tête cendrée (Setophaga magnolia, anciennement Dendroica magnolia) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Magnoliazanger ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

Vogels

De magnoliazanger (Setophaga magnolia synoniem:Dendroica magnolia) is een vogel die behoort tot de familie van Amerikaanse zangers.

Verspreiding en leefgebied

Hij broedt in het noordoostelijke deel van de Verenigde Staten en in de noordelijke delen van Canada. In de winter trekt de soort naar het zuiden en overwintert in het zuidoosten van Mexico, Midden-Amerika en het Caraïbisch gebied.

Bronnen, noten en/of referenties
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Magnoliazanger: Brief Summary ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

De magnoliazanger (Setophaga magnolia synoniem:Dendroica magnolia) is een vogel die behoort tot de familie van Amerikaanse zangers.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Lasówka magnoliowa ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Lasówka magnoliowa (Setophaga magnolia) – gatunek ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).

Morfologia

Długość ciała 11,5–13,5 cm. Wierzch głowy szary, grzbiet czarny, kuper żółty, ogon czarny z białymi plamami w kształcie prostokąta. Na czarnej masce widoczna biała brew i pasek pod okiem w kształcie półksiężyca. Na skrzydłach widać 2 szerokie, białe paski. Gardło i spód ciała żółte, w czarne kreski; pokrywy podogonowe białe. Samica jest bardziej matowa. Młode ptaki i dorosłe jesienią mają szarą głowę, wokół oczu wąską, białą obrączkę, grzbiet oliwkowozielony; spód w delikatne kreski, na piersi widać szarą przepaskę.

Zasięg, środowisko

Iglaste lasy północnej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza w południowo-środkowej części Ameryki Północnej do północno-zachodniej części Ameryki Południowej, w Indiach Zachodnich.

Przypisy

  1. Setophaga magnolia, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2013-04-08]
  2. Magnolia Warbler (Dendroica magnolia) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-08].
  3. Setophaga magnolia [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2013-04-08] (ang.).

Bibliografia

  1. Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Lasówka magnoliowa: Brief Summary ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供

Lasówka magnoliowa (Setophaga magnolia) – gatunek ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Mariquita-de-faces-pretas ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供

A mariquita-de-faces-pretas ou mariquita-da-magnólia (Setophaga magnolia)[1] é uma espécie de ave da família dos parulídeos pertencente ao gênero Setophaga, nativa da América do Norte e América Central. Possui comportamentos migratórios grandes.

Etimologia

O nome genérico Setophaga vem do grego antigo ses; que significa "mariposa", e phagos; que significa "comer". E o nome específico magnolia refere-se à localidade-tipo da espécie, já que o ornitólogo americano Alexander Wilson encontrou essa espécie em flores de magnólias, nas proximidades do Fort Adams, Mississippi.[2]

Descrição

 src=
Macho jovem de mariquita-de-faces-pretas

Esta espécie de mariquita é moderadamente pequena. Mede 11 a 13 centímetros de comprimento, e 16 a 20 centímetros de envergadura. A massa corporal em indivíduos adultos pode variar de 6,6 a 12,6 gramas. Entre as medidas padrão, o acorde da asa é de 5,4 a 6,4 centímetros, a cauda é 4,6 a 5,2, o bico é de 0,8 a 1 centímetros, enquanto o tarso é de 1,7 a 1,85 cm.[3][4] A mariquita-de-faces-pretas pode ser distinguida pela sua coloração. Os machos em reprodução costumam ter o dorso branco, cinza e preto com amarelo nas laterais; barrigas listrados de amarelo e preto; testas e bicos brancos, cinza e pretos; distintas caudas pretas com listras brancas na parte inferior; e manchas brancas definidas em suas asas.[5] As fêmeas em reprodução geralmente têm o mesmo tipo de coloração que os machos, exceto que suas cores são muito mais opacas. Indivíduos imaturos se assemelham com a coloração opaca das fêmeas.[6] A barriga com listras amarelas e pretas ajudam a distinguir os machos de outras aves semelhantes, como da mariquita-das-pradarias (Setophaga discolor) e da mariquita-de-michigan (Setophaga kirtlandii).

Distribuição

A mariquita-de-faces-pretas é encontrada no norte de alguns estados do meio-oeste e do nordeste dos EUA, estados como Minnesota e Wisconsin delimitando sua distribuição ao sul. No entanto, é encontrado principalmente nas partes do norte do Canadá, como em Saskatchewan, Manitoba, Ontário e Quebec. Durante o inverno, migra através da metade oriental dos Estados Unidos para o sul do México e América Central.[7] Se reproduz em florestas densas,[6] onde acaba sendo encontrada principalmente entre os galhos de árvores coníferas densamente compactadas. [5] A mariquita-de-faces-pretas migra para o sul no inverno, invernando no sudeste do México, Panamá e algumas áreas do Caribe. Na migração passa pela parte oriental dos Estados Unidos até o oeste de Oklahoma e Kansas.[8] Durante a estação de migração, a mariquita-de-faces-pretas pode ser encontrada em inúmeros tipos de florestas, variando desde matas primárias até fragmentos florestais urbanos densamente desmatados.

Ciclo da vida

Essa espécie passa por várias mudas de plumagem durante sua vida. As primeiras mudas de pena se iniciam enquanto os filhotes ainda estão no ninho, as outras trocas ocorrem normalmente no local de procriação.[5] As mariquitas mudam, procriam, cuidam de sua prole e então migram. Os filhotes eclodem após um período de incubação de duas semanas e podem sair do ninho após catorze dias, quando suas penas estão mais desenvolvidas. Após cerca de um mês, os filhotes podem deixar o ninho, uma vez que são pássaros solitários. Mariquitas-de-faces-pretas normalmente vivem até sete anos. [9]

Comportamento

Dieta

Essa mariquita se habituou a alimentar-se de quaisquer tipos de artrópode, mesmo sua especialização sendo as lagartas.[10] Também se alimenta de diferentes tipos de besouros, borboletas, aranhas e frutas durante a época de reprodução, aumentam a ingestão de frutas e néctar durante o inverno.[5] Essas aves também tendem a comer galhos de árvores coníferas medianas, como os abetos.

Canto

Canto gravado em Minnesota, EUA.

Os pesquisadores observaram dois tipos distintos de vocalizações em mariquitas-de-faces-pretas machos. Suas vocalizações são conhecidas como "canto da primeira categoria" e "cnmto da segunda categoria".[11] Ainda não foi observado se as fêmeas possuem um canto distinto como os machos. Em geral, os machos vocalizam durante a temporada de migração da primavera e durante a época reprodutiva: uma é usada para o cortejo e a outra para marcar seu território. Machos e fêmeas têm chamados que usam para diversas ocasiões: uma delas contém notas curtas para sinalizar quando um humano está observando-as, e os machos têm notas para sinalizar quando qualquer tipo de predador está perto de seu ninho.

Reprodução

Os indivíduos machos vão para os locais de procriação cerca de duas semanas antes da chegada das fêmeas. Após este tempo, tanto os machos quanto as fêmeas cooperam para construir o ninho durante uma semana. Devido à dificuldade de localizá-los entre a densa vegetação rasteira, é difícil saber se as mariquitas-de-faces-pretas reutilizam seus ninhos originais a cada temporada de reprodução ou se os abandonam por novos. Os ninhos são construídos na árvore de sua escolha - especialmente diferentes tipos de abetos, como Abies balsamea (abeto-balsâmico) e Picea glauca (pinheiro-do-canadá).[6] O ninho é composto de grama, galhos e fungos. São relativamente pequenos, rasos e de formato circular, mal ultrapassando 10 cm.[5] Os ninhos são geralmente feitos próximos ao solo.

Mariquitas-de-faces-pretas fêmeas geralmente põem de três a cinco ovos durante cada estação reprodutiva. A fêmea não incubará seus ovos até que todos eles sejam postos. A fêmea os choca por cerca de duas semanas. A mesma também os aquece seja se debruçando ou sentando. Embora os machos também se envolvam em alimentar os filhotes, quem o faz essa atividade com maior frequência são as fêmeas. São monogâmicos, pois gastam uma grande quantidade de energia procurando comida para seus filhotes. Para manter o ninho limpo, as fêmeas comem os sacos fecais de suas crias; à medida que os filhotes crescem, ambos os pais simplesmente removem as bolsas do ninho. Os juvenis estão prontos para voar quando completam dez dias de idade.

Conservação

A mariquita-de-faces-pretas é avaliada como pouco preocupante na Lista Vermelha da IUCN, pois sua população é grande. Porém, a degradação de habitat faz certas populações isoladas diminuírem ou até mesmo extinguirem-se.[12][13]

Na arte

 src=
Black & Yellow Warbler de John James Audubon, ilustração 123 de The Birds of America.

John James Audubon ilustrou a mariquita-de-faces-pretas em The Birds of America, segunda edição (publicado em Londres entre 1827-1838) com a ilustração 123 sob o título "Black & Yellow Warbler - Sylvia maculosa", onde um par de pássaros (macho e fêmea) são mostrados caçando insetos em um arbusto de framboesas floridas. A gravura foi colorida pelas oficinas de Robert Havell em Londres. A aquarela original de Audubon foi adquirida pela Sociedade de História de Nova York.

Referências

  1. Paixão, Paulo (Verão de 2021). «Os Nomes Portugueses das Aves de Todo o Mundo» (PDF) 2.ª ed. A Folha — Boletim da língua portuguesa nas instituições europeias. ISSN 1830-7809. Consultado em 13 de janeiro de 2022
  2. Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm. London, United Kingdom: [s.n.] pp. 238, 355. ISBN 978-1-4081-2501-4
  3. «Magnolia Warbler, Life History, All About Birds – Cornell Lab of Ornithology». Allaboutbirds.org. Consultado em 27 de fevereiro de 2013
  4. Curson, Jon; Quinn, David; Beadle, David (1994). New World Warblers. Christopher Helm. London: [s.n.] ISBN 0-7136-3932-6
  5. a b c d e Dunn, E.; Hall, G. A. 2010. (1994). «Magnolia Warbler (Dendroica magnolia)». In: Poole. The Birds of North America Online. Ithaca: Cornell Lab of Ornithology. doi:10.2173/bna.136
  6. a b c 2009. Magnolia Warbler (Dendroica magnolia). Audubon Guides (Allied with National Audubon Society).
  7. Hitch, A. T.; Leberg, P. L. (2007). «Breeding Distributions of North American Bird Species Moving North as a Result of Climate Change». Conservation Biology. 21: 534–539. PMID 17391203. doi:10.1111/j.1523-1739.2006.00609.x
  8. Boone, A. T.; Rodewald, P. G.; Degroote, L. W. (2010). «Neotropical Winter Habitat of the Magnolia Warbler: Effects on Molt, Energetic Condition, Migration Timing, and Hematozoan Infection During Spring Migration». The Condor. 112: 115–122. doi:10.1525/cond.2010.090098
  9. National Geographic field guide to the birds of North America. National Geographic Society 4th ed. Washington, D.C.: [s.n.] 2002
  10. Morse, D. H. (1976). «Variables Affecting the Density and Territory Size of Breeding Spruce-Woods Warblers». Ecology. 57: 290–301. doi:10.2307/1934817
  11. Morse, D. H. (1989). «Song Patterns of Warblers at Dawn and Dusk» (PDF). Wilson Ornithological Society. The Wilson Bulletin. 101: 26–35
  12. BirdLife International (2012). "Dendroica magnolia". IUCN Red List of Threatened Species. 2012. Retrieved 26 November 2013.CS1 maint: ref=harv
  13. Germaine, S. S.; Vessey, S. H.; Capen, D. E. (1997). «Effects of Small Forest Openings on the Breeding Bird Community in a Vermont Hardwood Forest» (PDF). The Condor. 99: 708–718. doi:10.2307/1370482

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Mariquita-de-faces-pretas: Brief Summary ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供

A mariquita-de-faces-pretas ou mariquita-da-magnólia (Setophaga magnolia) é uma espécie de ave da família dos parulídeos pertencente ao gênero Setophaga, nativa da América do Norte e América Central. Possui comportamentos migratórios grandes.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Magnoliaskogssångare ( 瑞典語 )

由wikipedia SV提供

Magnoliaskogssångare[2] (Setophaga magnolia) är en nordamerikansk tätting i familjen skogssångare.[3]

Kännetecken

Utseende

Magnoliaskogssångaren är en rätt liten (11-13 cm) och långstjärtad skogssångare som ofta reser och spärrar ut stjärten och därmed visar upp sin unika teckning: vit på undergumpen och inre delen av stjärten, svart längst ut. Hanen är vackert tecknad med svart på rygg och vingar, en vit vingpanel, grå hjässa, svart ögonmask och gul undersida med svart halsband varifrån det utgår breda svarta streck nedåt buken. Honan har grått huvud, vit ögonring, två tunna vingband, starkt gul men mindre streckad undersida med ett svagt grått halsband samt grön streckad mantel.[4][5]

 src=
Hane
 src=
hona

Läte

Sången är en kort och musikalisk enkel liten ramsa som ökar i tonstyrka. Locklätet är ett unikt hest vint, medan flyktlätet är ett mjukt zzipp.[5]

Utbredning och systematik

Magnoliaskogssångaren häckar i östra Nordamerika och övervintrar till Panama och Västindien.[3] Den är en mycket sällsynt gäst i Europa, med två fynd vardera i Storbritannien och på Island och fem fynd i Azorerna.[6] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.

Släktestillhörighet

Tidigare placerades den tillsammans med ett stort antal andra arter i släktet Dendroica. DNA-studier[7] visar dock att rödstjärtad skogssångare (Setophaga ruticilla) är en del av denna grupp. Eftersom Setophaga har prioritet före Dendroica inkluderas numera alla Dendroica-arter i Setophaga.

Levnadssätt

Biotop

Magnoliaskogssångaren häckar i täta stånd med unga barrträd, i norr framför allt gran, i söder hemlock.[4] Under flyttningen kan den hittas i princip i vilket skogigt och buskig område som helst,[5] till och med i parker.[4] Även i övervintringsområdet tolererar den alltifrån kakaoplantage, skog, fruktträdgårdar och buskområden, från havsnivå till 1500 meters höjd.[4]

Föda

Magnoliaskogssångaren äter främst fjärilslarver, framför allt de av vecklarsläktet Choristoneura. Den intar även andra insekter, spindlar och under hösten ibland frukt. Fågeln födosöker långt ut på trädgrenarna.[4]

Häckning

Magnoliaskogssångaren häckar i täta barrträd där den placerar sitt lite slarvigt ihopvävda bo på en horisontell gren nära stammen, mindre än tre meter ovan mark. Fågeln lägger en till två kullar med tre till fem vita fläckiga ägg som ruvas i elva till 13 dagar. Ungarna är flygga åtta till tio dagar efter kläckning.[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till 39 miljoner häckande individer.[8]

Namn

Fågeln har fått sitt namn av att Alexander Wilson hittade typexemplaret under flyttningen i en magnolia i Mississippi. Han gav den det vetenskapliga namnet magnolia, men kallade den Black-and-yellow Warbler på engelska, "svartgul sångare". Med tiden slog dock det vetenskapliga namnet även igenom som engelskt trivialnamn.

Referenser

  1. ^ [a b c] Birdlife International 2016 Setophaga magnolia Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11
  4. ^ [a b c d e f] Magnolia Warbler Faktablad om magnoliaskogssångare på allaboutbirds.org
  5. ^ [a b c] Sibley, David Allen (2003). The Sibley Field Guide to Birds of Eastern North America. Alfred A. Knopf, New York. sid. 33. ISBN 0-679-45120-X
  6. ^ Fynd av magnoliaskogssångare i Västpalearktis på Tarsiger.com
  7. ^ Lovette, I.J., J.L. Pérez-Emán, J. Sullivan, R.C. Banks, I.Fiorentino, S. Córdoba-Códoba, M. Echeverry-Galvis, F.K. Barker, K.J. Burns, J. Klicka, S.M. Lanyon, and E. Bermingham (2010), A comprehensive multilocus phylogeny for the wood-warblers and a revised classification of the Parulidae (Aves), Mol. Phylogenet. Evol. 57, 753-770.
  8. ^ Partners in Flight (2017). Avian Conservation Assessment Database. 2017.

Externa länkar

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia författare och redaktörer
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SV

Magnoliaskogssångare: Brief Summary ( 瑞典語 )

由wikipedia SV提供

Magnoliaskogssångare (Setophaga magnolia) är en nordamerikansk tätting i familjen skogssångare.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia författare och redaktörer
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SV

Setophaga magnolia ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Setophaga magnolia là một loài chim trong họ Parulidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI

Setophaga magnolia: Brief Summary ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Setophaga magnolia là một loài chim trong họ Parulidae.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI

Магнолиевый лесной певун ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Семейство: Древесницевые
Вид: Магнолиевый лесной певун
Международное научное название

Dendroica magnolia (A. Wilson, 1811)

Ареал изображение

Гнездовой ареал

Зимний ареал
Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 950035

Магнолиевый лесной певун[1] (лат. Dendroica magnolia) — вид птиц семейства древесницевых.

Описание

У самца чёрная маска. От глаз до ушей проходит белая полоса. Голова и область затылка серые. От горла вниз до брюха оперение жёлтое, начиная от груди вниз и по бокам с чёрными полосами. Верхняя часть тела от чёрно-серого до серого цвета. На кроющих крыла находятся большие белые пятна. На перьях хвоста расположена белая полоса. Маленький клюв чёрный, тонкий и острый. Оперение самки в целом более тусклое, маска лица сероватая, а полосы по бокам и на нижней части тела не так сильно выражены как у самца.

Распространение

Области гнездования находятся часто в хвойных лесах в Северной Америке, от Канады через Новую Англию до Великих озёр. Зимой мигрирует в Центральную Америку. Редкий залётный вид в Западной Европе.

Питание

Птицы питаются преимущественно насекомыми, которых они ищут вблизи земли на кустах. Иногда поедают также ягоды и плоды.

Размножение

В чашеобразное гнездо самка кладёт от 3-х до 5-и яиц, высиживание которых длится от 11 до 13 дней. Примерно через 8—10 дней птенцы становятся самостоятельными.

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 420. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

Магнолиевый лесной певун: Brief Summary ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供

Магнолиевый лесной певун (лат. Dendroica magnolia) — вид птиц семейства древесницевых.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

シロオビアメリカムシクイ ( 日語 )

由wikipedia 日本語提供
シロオビアメリカムシクイ シロオビアメリカムシクイ 保全状況評価 LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
Status iucn3.1 LC.svg 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 鳥綱 Aves : スズメ目 Passeriformes : アメリカムシクイ科 Parulidae : Dendroica : シロオビアメリカムシクイ
D. magnolia 学名 Dendroica magnolia
和名 シロオビアメリカムシクイ 英名 Magnolia Warbler

シロオビアメリカムシクイ(学名:Dendroica magnolia) は、スズメ目アメリカムシクイ科に分類される鳥類の一種。

Sibley分類体系上の位置[編集]

シブリー・アールキスト鳥類分類
スズメ上科 Passeroidea
ホオジロ亜科 Emberizinae
執筆の途中です この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますポータル鳥類 - PJ鳥類)。
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
ウィキペディアの著者と編集者
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 日本語

シロオビアメリカムシクイ: Brief Summary ( 日語 )

由wikipedia 日本語提供

シロオビアメリカムシクイ(学名:Dendroica magnolia) は、スズメ目アメリカムシクイ科に分類される鳥類の一種。

許可
cc-by-sa-3.0
版權
ウィキペディアの著者と編集者
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 日本語