Vroubenka smrdutá (Coreus marginatus) je ploštice z čeledi vroubenkovitých, vyskytující se v ČR a také v mírném pásmu Eurasie.
Tato ploštice je dlouhá asi tak 1 až 1,6 cm. Barva těla od světle hnědé až do černohnědé. Hlava drobná, ale tykadla jsou dlouhá a silná, červená ve svoji střední části a černá na koncích. Velmi nápadný znak je vějíř vycházející po stranách zadečku. Larvy Jsou podobné dospělcům, ale mají oproti tělu delší tykadla a barevně jsou více různorodé.
Oblíbenou potravou zejména larev je rdesna a šťovík, kde se živí rostlinnými šťávami. Oblíbená potrava hlavně dospělců je také bobulové ovoce. Vyskytuje se (hlavně dospělci z jarní generace) na stromech a křovinách a na travnatých místech, která nejsou ani moc vlhká, ale ani moc vlhká[kde?].
Při sebeobraně začne silně zapáchat, jejich pach způsobuje vylučování kyseliny hexanové v případě samiček a kyseliny stearové u samečků.
Rodí se obvykle v pozdním létě, poté nymfa roste a stane se dospělou na podzim, přezimuje a na jaře následujícího roku se spáří, nymfa se svléká celkem 5krát.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Coreus marginatus na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu vroubenka smrdutá ve Wikimedia Commons
Vroubenka smrdutá (Coreus marginatus) je ploštice z čeledi vroubenkovitých, vyskytující se v ČR a také v mírném pásmu Eurasie.
Die Lederwanze (Coreus marginatus), auch Große Randwanze oder Saumwanze genannt, gehört zur Familie der Randwanzen (Coreidae).
Sie wird etwa 10,5 bis 16 Millimeter lang, ihre Hinterleibsränder ragen seitwärts unter den Flügeln hervor. Namensgebend ist ihr ledriges, mittel- bis dunkelbraunes Aussehen, das im Herbst zu einem schwarzbraun wird. Ihre Körperoberfläche ist rau. Sie duftet nach Äpfeln. Im Flug sieht man den leuchtend roten Hinterleibsrücken.
Sie kann mit Enoplops scapha oder der Rhombenwanze (Syromastus rhombeus) verwechselt werden.
Die Lederwanze lebt im Frühjahr, ab etwa April, auf Bäumen und Sträuchern. Die Eiablage an verschiedene Ampfer- und Knöterich-Arten erfolgt im Mai bis Juni. Die nach drei bis fünf Wochen schlüpfenden Larven saugen dort zunächst an den Blättern, später an den Früchten. Ab Juli findet man nach einer Entwicklung über fünf Stadien die neue Imago sowohl auf den Saugpflanzen ihrer Entwicklungsstadien, wie auch auf Heckensträuchern (Brombeeren), verschiedenen Stauden (unter anderem Rainfarn) und Disteln, auch Weidenröschen. Auf den großblättrigen Ampferarten hinterlassen die Saugakte auffällige kreisrunde rote Flecken. Die Wanze kann ihr Gift verspritzen. Es färbt die menschliche Haut braun, ähnlich wie zum Beispiel das Wehrdrüsensekret des Großen Totenkäfers. Sie überwintert an geschützten Stellen im Bodenstreu. Sie kommt in Europa und Sibirien vor.
Ei (1,8 mm lang) auf einem Grashalm
Nymphe der Lederwanze in einem frühen Stadium
Nymphe der Lederwanze in einem späteren Stadium
Lederwanze, saugt an Rhabarberstängel
Lederwanze in Seitenansicht von rechts
.jpg)
Videoaufnahme einer Lederwanze
Die Lederwanze (Coreus marginatus), auch Große Randwanze oder Saumwanze genannt, gehört zur Familie der Randwanzen (Coreidae).
Coreus marginatus is a herbivorous species of true bug in the family Coreidae. It is commonly known as the dock bug as it feeds on the leaves and seeds of docks and sorrels.[1] It is a medium-sized speckled brown insect, between 13 and 15 mm long as an adult, with a broad abdomen.[2] It occurs throughout Europe, Asia and northern Africa.[3] It is often found in dense vegetation, such as hedgerows and wasteland.
This species was among the first Hemiptera formally described in the scientific literature by the Swedish biologist Carl Linnaeus in 1758, under the name Cimex marginatus.[4] It was transferred to the genus Coreus by the Danish zoologist Johan Fabricius in 1794.[5] It has numerous synonyms and was historically placed in the genus Syromastus.
The specific epithet marginatus refers to the prominent margins of the abdomen.
The head, pronotum and abdomen of an adult dock bug are speckled reddish brown. The antennae are composed of four segments, red-orange in colour except for the final fourth segment which is black. Between the antennae are two small projections, known as antenniferous tubercles, which can be used to distinguish this species from other superficially similar species.[6] The pronotum has angular upward facing projections and the scutellum is clearly visible. The rounded edge of the abdomen has lighter coloured markings. Adults are between 13 and 15 millimetres (0.51 and 0.59 in) long and males are typically smaller than females but have longer antennae.
Young nymphs look different in appearance to the adults. They are heavily spined, less uniform in colouration and have disproportionately large antennae compared to their body size. Older nymphs looks more similar to adults with a more uniform speckled brown colouration but lacking developed wings.
Like other Coreidae, Coreus marginatus has scent glands with small pores in the middle of its thorax which can release strong-smelling, irritating, volatile defensive chemicals when disturbed.[7] The pores have an ultrastructure composed of mushroom-like structures that are connected to each other via ridges and Trabeculae. The chemical composition of the scent gland secretions is similar between males and females, although the relative proportions are different. In females the most prevalent chemical compound is hexanoic acid while in males it is stearic acid.
Linnaeus originally described the species from Europe with only one of his specimens having a specific locality of England. Other early specimens collected by Goeze are from France [8] The current distribution is extensive and covers: Europe, from Portugal to Finland; Asia, from Russia to China; and Africa, known only from Algeria.[3]
Like other Coreidae the dock bug has an annual life cycle consisting of an egg followed by five successive nymphal instars before becoming an adult. [6] It overwinters as an adult and copulates in the typical heteropteran back-to-back position, laying large brown eggs between late May and early July. The eggs take around 3 to 4 weeks to hatch. The young nymphs will feed on leaves and stems while the older nymphs, like the adults, feed on seeds. The nymphs mature to adults from August onwards.
The dock bug is herbivorous and feeds on a wide variety of plants from different families. While the common name in English refers to its preferred diet of docks and sorrels and other plants in the family Polygonaceae, they also readily feed on certain species of Asteraceae and Rosaceae. Adults are known to feed on raspberry, gooseberry and sometimes blackcurrant.[9]
Newly hatched nymph of Coreus marginatus showing the comparatively very large antennae
A pale-coloured nymph, indicating recent ecdysis.
An older nymph showing similar colouration to the adult
.JPG)
Facial view, showing the rostrum and distinctive orange antennae with black tips.
Coreus marginatus feeding on a plant stem
Lateral view, showing the opening of the scent gland.
Coreus marginatus is a herbivorous species of true bug in the family Coreidae. It is commonly known as the dock bug as it feeds on the leaves and seeds of docks and sorrels. It is a medium-sized speckled brown insect, between 13 and 15 mm long as an adult, with a broad abdomen. It occurs throughout Europe, Asia and northern Africa. It is often found in dense vegetation, such as hedgerows and wasteland.
Oblikalutikas (Coreus marginatus) on putukaliik lutikaliste alamseltsist. Ta on Euroopas, sealhulgas Eestis laialdaselt levinud.
.JPG)
.JPG)
Oblikalutikas (Coreus marginatus) on putukaliik lutikaliste alamseltsist. Ta on Euroopas, sealhulgas Eestis laialdaselt levinud.
Coreus marginatus
La corée marginée, Coreus marginatus, est une espèce d'insectes hétéroptères, une punaise de la famille des Coreidae, de la sous-famille des Coreinae, de la tribu des Coreini et du genre Coreus. Elle est très commune en Europe.
L'espèce Coreus marginatus a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758, sous le nom initial de Cimex marginatus. Elle a été transférée dans le genre Coreus par le zoologiste danois Johan Christian Fabricius en 1794[1]. L'épithète marginatus se réfère aux marges importantes de l'abdomen. Coreus est dérivé du latin coriaceus, au sens de ressemblant au cuir.
Profil montrant l'efférence des glandes odorantes
Ouverture des élytres
Il s'agit d'une punaise assez grande, de 13 à 15 mm (hors antennes et pattes), de couleur brune, au corps allongé ou ovale de forme très variée avec des épines sur la tête et le pronotum. Le pronotum est en forme d'écusson. Les antennes ont quatre articles, le dernier étant noir. Nombreuses nervures sur la membrane[11].
On la rencontre sur diverses plantes du genre Rumex[11] (les oseilles, famille des Polygonaceae), près de l'eau, dans les haies, en lisière des forêts et dans les prairies humides. Dans les jardins, on peut souvent l'observer sur la rhubarbe. Hiverne à l'état adulte. Se nourrit de fruits ou de graines[12].
La corée marginée peut s'attaquer aux cucurbitacées. On peut s'en protéger par compagnonnage botanique en plantant près des courges au choix des répulsifs tels que la menthe, l'herbe aux chats (cataire), des Nasturtium ou des Tagetes (œillet d'Inde et rose d'Inde).
Europe et Sibérie.
Coreus marginatus
La corée marginée, Coreus marginatus, est une espèce d'insectes hétéroptères, une punaise de la famille des Coreidae, de la sous-famille des Coreinae, de la tribu des Coreini et du genre Coreus. Elle est très commune en Europe.
Il coreide marginato (Coreus marginatus (Linnaeus, 1758)) è un insetto dell'ordine degli emitteri e della famiglia dei coreidi[1][2][4].
È un emittero grande 13-15 mm[5], con la superficie del corpo che ricorda il cuoio o il bronzo sia per la colorazione marrone rossastra, sia per la grana punteggiata di scuro[4][6][7]. L'addome è appiattito ai margini e, nella parte posteriore, forma un disco detto "connessivo" che sborda rispetto al resto del corpo[4]. Presenta, tra le antenne, un tubercolo spinato rivolto verso l'interno[4][6].
La larva è caratterizzata da una maggiore pinguetudine[6].
Specie erbivora, si nutre di varie specie di romice ma non disdegna altre piante, come il poligono e il verbasco, sia allo stadio larvale, sia a quello adulto[4][5]. Presenta un tipico odore aromatico che richiama quello delle mele mature[7].
C'è una generazione all'anno: l'adulto sverna, per poi accoppiarsi e deporre le uova in primavera[4][5][6].
Si trova comunemente ai margini di boschi e sentieri, ma frequenta anche i prati[4].
È uno degli eterotteri più diffusi in Europa centrale[4] ed è attestato pressoché in tutta Europa, essendo certamente assente solo da alcune isole, come Cipro, Islanda e Novaja Zemlja[2].
Il coreide marginato (Coreus marginatus (Linnaeus, 1758)) è un insetto dell'ordine degli emitteri e della famiglia dei coreidi.
De zuringwants, zuringrandwants, lederwants of fluweelbruine randwants (Coreus marginatus) is een wants uit de familie randwantsen (Coreidae).
Deze soort heeft een bruin, vrij rond en plat, leerachtig achterlijf. Aan weerszijden van het halsschild zijn puntige, opstaande uitsteeksels zichtbaar die iets weg hebben van 'schouders'. De vierledige antennes zijn ongeveer de helft van de lichaamslengte en duidelijk zichtbaar vanwege de roodoranje kleur maar met een zwart uiteinde. Ook de achtervleugels zijn roodoranje maar zitten in rust verstopt onder de hemelytra (deels verdikte voorvleugels). De poten hebben maar 2 tarsleden. De platte 'rand' om het achterlijf is lichtbruin gestreept bij volwassen exemplaren. Het scutellum (schildje), een driehoekig deel van het mesonotum is bij deze soort zoals bij vrijwel alle wantsen goed zichtbaar tussen de voorkanten van de hemelytra en vrij recht van vorm. Op het achterlijf zijn de dunne vliezige delen van de hemelytra over elkaar gevouwen. De maximale lengte is ongeveer 15 millimeter, het mannetjes blijft iets kleiner dan het vrouwtje maar heeft langere antennes. Op de foto staat het mannetje waarschijnlijk rechts afgebeeld.
De zuringwants leeft in grote delen van Europa en is in de meeste streken niet zeldzaam. De habitat bestaat uit zonnige plaatsen want dit dier houdt van zonnen zodat ze sneller worden. Deze soort leeft in zowel bosranden en vochtige hooilanden als grasland met hier en daar dichtere begroeiing, maar ook in stadsparken en wegbermen wordt de zuringwants aangetroffen, meestal in de buurt van water. Bij verstoring wordt snel gereageerd op de trillingen en laat het dier zich vallen of vliegt weg. In bladstrooisel is het zeer goed gecamoufleerd. De zuringwants is een goede vlieger die 'vanuit stand' kan vliegen en niet eerst ergens op hoeft te klimmen. Bij aanraking wordt een bruine vloeistof afgescheiden die erg stinkt en moeilijk is te verwijderen.
De nimfen lijken al direct uit het ei op de ouderdieren maar zijn vleugelloos, sterk gestekeld en hebben relatief veel grotere antennes. Omdat de zuringwants als imago of als nimf kan overwinteren, zijn in het voorjaar al diverse generaties te zien. Het voedsel bestaat uit diverse planten of de zaden ervan waar sappen uit worden gezogen, geliefd zijn planten als zuring, rabarber en duizendknoop.
Paring
Jonge nimf
De zuringwants, zuringrandwants, lederwants of fluweelbruine randwants (Coreus marginatus) is een wants uit de familie randwantsen (Coreidae).
Syrekanttege Coreus marginatus, er en tege tilhørende kantteger (Coreidae). I Norge finnes den på sør- og østlandet, men er også funnet i Sogn og Fjordane
Hunnen legger egg på planter og busker. Overvintringen er som egg. De voksne (imago) finnes fra juni til august.
Tegen har ufullstendig forvandling, overgang fra nyklekt larve til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene ligner mer og mer på de voksne (imago) for hvert hudskifte.
Syrekanttege Coreus marginatus, er en tege tilhørende kantteger (Coreidae). I Norge finnes den på sør- og østlandet, men er også funnet i Sogn og Fjordane
Wtyk straszyk, Straszyk szczawiowiec (Coreus marginatus) – gatunek owada z rzędu pluskwiaków. Ma podłużne, owalne, skórzaste ciało, którego długość dochodzi do 16 mm. Brzegi odwłoka poszerzone i zawinięte lekko do góry. Można go spotkać na wilgotnych łąkach, brzegach zbiorników wodnych, od kwietnia do października. Do bytowania i żerowania wybiera rośliny z rodziny rdestowatych (najczęściej szczaw), na których można spotkać zarówno larwy jak i imago. Samica składa jaja w maju. Dorosłe osobniki zimują.
Wtyk straszyk, Straszyk szczawiowiec (Coreus marginatus) – gatunek owada z rzędu pluskwiaków. Ma podłużne, owalne, skórzaste ciało, którego długość dochodzi do 16 mm. Brzegi odwłoka poszerzone i zawinięte lekko do góry. Można go spotkać na wilgotnych łąkach, brzegach zbiorników wodnych, od kwietnia do października. Do bytowania i żerowania wybiera rośliny z rodziny rdestowatych (najczęściej szczaw), na których można spotkać zarówno larwy jak i imago. Samica składa jaja w maju. Dorosłe osobniki zimują.
Mesocerus marginatus
Rjava usnjatka (znanstveno ime Coreus marginatus) je stenica iz družine usnjatih stenic.
Rjava usnjatka je pogosta vrsta usnjatih stenic, ki se zadržuje v gosti podrasti, kjer se prehranjuje v glavnem s semeni kislic.[1] V dolžino zraste med 13 in 15 mm. Prepoznamo jo po širokem, zaobljeno razširjenem zadku, ki je na vrhu raven, in lisasti rjavo-rdečkasti obarvanosti. Na glavi med tipalnicama je par drobnih, a od blizu jasno vidnih rožičkov.
Rjava usnjatka (znanstveno ime Coreus marginatus) je stenica iz družine usnjatih stenic.
Завдовжки 13-14 мм, сіро-червонуватий.
Живе в значній частині Європи і не рідко. Полюбляє сонячні місця, де приймає сонячні ванни.
3 весни до осені трапляється на луках і городах. Живиться соком багатьох рослин насамперед щавлю, ревеню, буряків. Генерація однорічна.
Краевик окаймлённый[1], или краевик щавелевый[2] (лат. Coreus marginatus) — клоп из семейства краевиков, один из двух видов рода Coreus.
Насекомое широко распространено на территории Евразии и Северной Африки. Длиной 10—15 мм. Окраска бурая; второй и третий членики антенн имеют красноватый оттенок, четвёртый членик чёрный. Верхняя часть брюшка окрашена в яркий красновато-коричневый цвет и это хорошо заметно, когда клоп летит.
Краевик окаймлённый обычен на щавелях, ревене и других травянистых дикорастущих и культурных растениях семейства гречишных.
Краевик окаймлённый, или краевик щавелевый (лат. Coreus marginatus) — клоп из семейства краевиков, один из двух видов рода Coreus.
Насекомое широко распространено на территории Евразии и Северной Африки. Длиной 10—15 мм. Окраска бурая; второй и третий членики антенн имеют красноватый оттенок, четвёртый членик чёрный. Верхняя часть брюшка окрашена в яркий красновато-коричневый цвет и это хорошо заметно, когда клоп летит.
Краевик окаймлённый обычен на щавелях, ревене и других травянистых дикорастущих и культурных растениях семейства гречишных.
_-_(nymph),_Arnhem,_the_Netherlands.jpg)
_-_late_instar_nymph_-_Flickr_-_S._Rae.jpg)
_-_(nymph),_Arnhem,_the_Netherlands.jpg)
