Guidance for identification
Coprinus sterquilinus, the midden ink cap, is a species of fungus in the family Agaricaceae. It grows on animal dung and occurs in Europe, Asia and America.
C. sterquilinus has an ellipsoid or ovoid cap, some 40 to 60 millimetres (1.6 to 2.4 in) by 20 to 30 millimetres (0.8 to 1.2 in) when closed, becoming conical and then flattening out to a width of 60 millimetres (2.4 in). It is white, flocculous and fibrillose when young, becoming more scaly with a creamy centre as it matures. There are more than fifty gills, white at first, turning to grey and then black. The stipe or stem is slender, 80 to 150 millimetres (3 to 6 in) tall, with a moveable ring just above the slightly bulbous base. The spores are ellipsoid and very large at 17–26 by 10–15 µm, very dark reddish-brown to black.[1]
The species has an extensive range in Europe, Asia and America, but is uncommon. It grows in dung and on manure heaps, particularly on horse manure.[1]
Coprinus sterquilinus is closely related to the shaggy ink cap (Coprinus comatus). Both share the characteristic of the genus to autodigest; starting at the base of the gills, the spores develop and discharge, and the discharged basidia and the supporting hyphae produce enzymes which dissolve the tissues, and these drip from the base of the gills as a black liquid (which can be used as ink).[2]
The stipe is a hollow cylinder with thin walls. It is slender and rather brittle but is strong in its longitudinal axis. This can be seen in the way that the cap is pushed through dung or even asphalt, and the caps scarcely sway, even in a gale. In an experiment, one fruit body lifted 204 g (7.2 oz), giving an upward pressure of the stipe of two thirds of an atmosphere. This pressure is generated by the turgor pressure of the cells forming the thin walls of the stipe.[3]
Coprinus sterquilinus, the midden ink cap, is a species of fungus in the family Agaricaceae. It grows on animal dung and occurs in Europe, Asia and America.
Coprinus sterquilinus es una especie de hongo en la familia Agaricaceae. Crece en heces de animales y se encuentra en Europa, Asia y América.
C. sterquilinus tiene un sombrero elipsoide u ovoide, de unos 40 a 60 mm por 20 a 30 mm cuando está cerrado, luego se vuelve cónica y luego se aplana hasta un diámetro de 60 mm. Es blanco, floculante y fibriloso cuando es joven, volviéndose más escamoso con un centro cremoso a medida que madura. Hay más de cincuenta branquias, blancas al principio, que se vuelven grises y luego negras. El estipe o tallo es delgado, midiendo de 80 a 150 mm de altura, con un anillo móvil justo encima de la base ligeramente bulbosa. Las esporas son elipsoides y muy grandes midiendo de 17–26 por 10–15 µm, y son de tono rojizo-marrón muy oscuro a negro.[1]
La especie esta ampliamente distribuida en Europa, Asia y América, pero no es muy común. Crece en heces y en pilas de estiércol, especialmente estiércol de caballo.[1]
El estipe es un cilindro hueco de paredes delgadas. Es delgado y bastante frágil, pero es fuerte a lo largo de su eje longitudinal. Esto se puede ver en la forma en que el sombrero se empuja a través del estiércol o incluso el asfalto, y los sombreros apenas se balancean, incluso en un vendaval. En un experimento, un cuerpo fructuoso pudo resistir un peso de 240 gr, dando una presión ascendente del estipe de dos tercios de una atmósfera. Esta presión es generada por la presión de turgencia de las células que forman las paredes delgadas del estipe.[2]
Datos: Q10680935
Multimedia:
Coprinus sterquilinus es una especie de hongo en la familia Agaricaceae. Crece en heces de animales y se encuentra en Europa, Asia y América.
Coprinus sterquilinus (Fr.) Fr., Epicrisis systematis mycologici (Uppsala): 242 (1838) [1836]
4-6 x 2–3 cm quando chiuso, prima ovoidale, po campanulato, infine espanso, striato a raggiera, talvolta fessurato fino al centro; biancastro, poi grigiastro, infine nerastro; fibroso e felpato.
Bianche, poi da rossastre a nere, fitte.
8-15 x0,4-0,8 cm, bianco, leggermente scuro verso il cappello, sub-bulboso.
Quasi alla base, mobile e biancastro.
Sottile, deliquescente, prima bianca e poi nerastra.
Cresce ai margini dei boschi, nei giardini, sul letame, in estate-autunno.
Senza valore.
Dal latino sterquilinum = letame, per il suo habitat.
Coprinus sterquilinus (Fr.) Fr., Epicrisis systematis mycologici (Uppsala): 242 (1838) [1836]
Czernidłak wielkopierścieniowy (Coprinus sterquilinus (Fr.) Fr. ) – gatunek grzybów należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Coprinus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1821 Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus sterquilinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1838 ten sam autor, przenosząc go do rodzaju Coprinus[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej (w 1830 r.) Józef Jundziłł opisywał ten gatunek jako bedłka gnojowa[3].
Młody ma kształt cylindryczno-eliptyczny, wysokość 3-6 cm i średnicę 2-2,5 cm. Z wiekiem staje się stożkowaty, osiągając średnicę 7 cm. Brzeg początkowo jest przywarty do trzonu, potem gdy kapelusz rozchyla się, często ulega rozdarciu, skrzywieniu lub zapadnięciu. Powierzchnia prążkowana, włókienkowata i pokryta kłaczkowatymi resztkami osłony. Początkowo kapelusz jest biały, potem w miarę dojrzewania coraz ciemniejszy, w końcu czarny i rozpływający się[4].
Wolne, o szerokości do 7 mm, początkowo stłoczone, potem luźne. Początkowo białe, potem różowawe. Czasami rozwidlone[4].
Wysokość 4-9 cm, grubość 0,6-1 cm. Jest zwężający się w kierunku wierzchołka, nabrzmiały lub bulwiasty u podstawy. Powierzchnia przylegająco włóknista, początkowo biaława, potem szara. Podstawa trzonu osłonięta resztkami białej osłony, czasami po osłonie tej pozostają tylko pierścienie na podstawie trzonu[4].
Biały, w kapeluszu o grubości do 3 mm na środku i 1 mm przy brzegu, bez wyraźnego smaku i zapachu[4].
Czarny. Zarodniki o średnicy 17.5-22.5 (25 × 11.0-13.5 × 9.5-11 µm, eliptyczne lub migdałowate, gładkie, ciemnobrązowe, pora rostkowa nieco ekscentryczna[4].
Najwięcej stanowisk tego gatunku podano w Ameryce Północnej i Europie, poza tym znany jest jeszcze w Maroku, Chinach i Japonii[5]. W Polsce do 2003 r. podano tylko jedno stanowisko (W. Wojewoda w Ogrodzie Botanicznym w Krakowie, 1996 r.)[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E– gatunek wymierający[6].
Saprotrof. Sporadycznie pojawia się na substancjach organicznych; na oborniku, słomie[4] i odchodach zwierząt roślinożernych[3].
_Fries_187120.jpg)
Czernidłak wielkopierścieniowy (Coprinus sterquilinus (Fr.) Fr. ) – gatunek grzybów należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
_Fries_187121.jpg)
_Fries_187121.jpg)
_Fries_187446.jpg)
