dcsimg

Dwoinka rzeżączki ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı
Neisseria gonorrhoeae 01.png Systematyka Królestwo bakterie Typ proteobakterie Klasa betaproteobakterie Rząd Neisseriales Rodzina Neisseriaceae Rodzaj Neisseria Gatunek dwoinka rzeżączki Nazwa systematyczna Neisseria gonorrhoeae
 src=
Dwoinka rzeżączki. Widać charakterystyczne dla ostrego zapalenia ułożenie bakterii wewnątrz neutrofili

Dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae) zwana czasem gonokokiem – nieruchliwa, nieprzetrwalnikująca bakteria tlenowa, wywołująca jedną z chorób przenoszonych drogą płciową – rzeżączkę.

Hodowla

Hodowla bakterii jest stosunkowo trudna – nie rosną one na zwykłych podłożach hodowlanych, tylko na wzbogaconych (agar czekoladowy, pożywka wzbogacona białkiem, podłoże Thayera-Martina etc.). Do wzrostu należy zapewnić odpowiednie stężenie CO2[1] wynoszące 10% oraz odpowiednią wilgotność. Płytka, na której umieszcza się bakterie, powinna mieć już odpowiednią temperaturę; w przeciwnym razie istnieje ryzyko niepowodzenia hodowli. Bakterie nie wzrastają też przy temperaturze 24 stopni (cecha różnicująca w obrębie rodzaju). Po dłuższej hodowli przestają łączyć się w pary (dwoinki) a kolonia przybiera inne kształty (komórki pojedyncze, tetrady etc).

W zapaleniu ostrym są one widoczne wewnątrz makrofagów.

Profil biochemiczny

Podobnie jak pozostałe bakterie z rodzaju Neisseria, dwoinka rzeżączki nie jest aktywna metabolicznie. Z cukrów fermentuje jedynie glukozę, bez wytwarzania gazu. Nie wytwarza H2S oraz barwników.

Chorobotwórczość

Poza rzeżączką bakteria może powodować zakażenia innych układów – dotyczy to zwłaszcza pacjentów z obniżoną odpornością. Noworodki mogą być zakażone podczas porodu przez skolonizowane matki – objawia się to najczęściej zapaleniem spojówek, które nieleczone prowadzi nawet do ślepoty.

Czynniki determinujące zjadliwość[1][2]:

Wrażliwość

Bakteria jest wrażliwa na większość antybiotyków oraz na zwykłe środki dezynfekcyjne. Ginie po kilku minutach przy temperaturze 60 stopni, podobnie nie przeżywa długo w warunkach pokojowych. Jest bardzo wrażliwa na wysychanie i światło. W ciemnym i wilgotnym środowisku (bielizna, pościel, ręczniki, gąbki) utrzymuje się przy życiu około doby.

Wobec bakterii aktywność zachowują[1]:

Wobec penicylin, makrolidów, fluorochinolonów i tetracyklin może występować oporność[1].

Bakteria jest wrażliwa także na minimalne stężenia azotanu srebra. Wykorzystano to w leczeniu noworodków chorych na zapalenie spojówek, wkraplając im do oka roztwór tego związku (tzw. zabieg Credégo).

Przypisy

  1. a b c d Antybiotykoterapia praktyczna. Danuta Dzierżanowska. ​ISBN 978-83-7522-013-1​. Wydanie IV. Strona 298-299
  2. Gabriel Virella: Mikrobiologia i choroby zakaźne. Wrocław: "Urban & Partner", 2000, s. 146-147. ISBN 83-85842-59-4.

Bibliografia

  • Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej. PZWL, Warszawa 1979. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego. ​ISBN 83-200-0181-1​. Strony 225-232
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL

Dwoinka rzeżączki: Brief Summary ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı
 src= Dwoinka rzeżączki. Widać charakterystyczne dla ostrego zapalenia ułożenie bakterii wewnątrz neutrofili

Dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae) zwana czasem gonokokiem – nieruchliwa, nieprzetrwalnikująca bakteria tlenowa, wywołująca jedną z chorób przenoszonych drogą płciową – rzeżączkę.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL