Multimedia w Wikimedia Commons Pelikanowe[2], pełnopłetwe[3], wiosłonogie[4] (Pelecaniformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Zasięg występowania
Obejmuje gatunki prowadzące wodny tryb życia, zamieszkujące cały świat (choć niektóre rodziny zamieszkują tylko regiony cieplejsze do strefy podzwrotnikowej)[5][6].
Charakterystyka
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
- odżywiają się rybami
- doskonale pływają i nurkują do głębokości ok. 9 metrów (kormorany) dzięki specjalnej budowie łap, korzystając z ich napędu. Wszystkie palce, wraz z tylnym, są zwrócone ku przodowi i połączone błoną pławną na kształt wiosła. Ogon i skrzydła służą do sterowania pod wodą
- różne są metody polowania wiosłonogich: głuptaki i faetony nurkują za zdobyczną rzucając się na nią z powietrza, kormorany i wężówki nurkują z powierzchni wody, fregaty łapią zdobycz lecąc nad powierzchnią wody lub porywając ją innym ptakom, a pelikany celowo płoszą ryby. Wszystkie jednak potrafią łowić w mętnej wodzie posługując się, jak się przypuszcza, słuchem
- doskonale latają i szybują
- pelikany i kormorany nie tylko posiadają komory powietrzne w kościach, ale i pod skórą, co amortyzuje gwałtowne zetknięcie ciała z wodą
- dobrze rozwinięty gruczoł kuprowy szczególnie u głuptaków, co zapewnia suche pióra. Kormorany natomiast po nurkowaniu wachlowaniem suszą skrzydła.
- głuptaki i kormorany mogą całkowicie zamykać nozdrza by zapobiec wdarciu się wody do jamy nosowej
- gnieżdżą się kolonijnie
- jaja jednobarwne i pokryte kredową powłoką
- pisklęta wykluwają się nagie i ślepe. W czasie karmienia wkładają dzioby do gardzieli rodziców
Podział systematyczny
Do rzędu należą następujące podrzędy[2]:
Przypisy
-
↑ Pelecaniformes, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
-
↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rząd: Pelecaniformes Sharpe, 1891 - pelikanowe (Wersja: 2016-07-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-08-28].
-
↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 4, 1999. ISSN 0550-0842.
-
↑ P. Busse (red.), Z. Czarnecki, A. Dyrcz, M. Gromadzki, R. Hołyński, A. Kowalska-Dyrcz, J. Machalska, S. Manikowski, B. Olech: Ptaki. T. II. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 335, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
-
↑ F. Gill, D. Donsker: Hamerkop, Shoebill, pelicans, boobies & cormorants (ang.). IOC World Bird List: Version 6.3. [dostęp 2016-08-28].
-
↑ F. Gill, D. Donsker: Storks, ibis & herons (ang.). IOC World Bird List: Version 6.3. [dostęp 2016-08-28].