Guidance for identification (German text)
La gírgola vermella o fals carlet rutilant (Tricholomopsis rutilans, del grec Tricholompsis, tricholoma: marge pelut; del llatí rutilans: vermellós) és un bolet comestible de l'ordre dels agaricals.
Barret primer hemisfèric, després convex i finalment aplanat i una mica umbonat. D'uns 6 a 8 cm. amb marges arrodonits. Color groguenc-vermellós i els exemplars vells, de groc-brunenc. El centre amb un color més fosc, sol estar recobert d'esquames de color porpra o rosa.
A llocs amb herba i marges dels boscos de coníferes o mixtos. De la primavera fins a la tardor.
Comestible poc apreciat.[cal citació]
La gírgola vermella o fals carlet rutilant (Tricholomopsis rutilans, del grec Tricholompsis, tricholoma: marge pelut; del llatí rutilans: vermellós) és un bolet comestible de l'ordre dels agaricals.
Šafránka červenožlutá (Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer, 1939) je jedovatá houba z čeledi čirůvkovitých, jež byla dříve uváděna jako jedlá. Nejnovější výzkumy ukázaly, že se v šafránce našly látky s podezřelými a ne naprosto doloženými toxikologickými vlastnosti. Lze ji zaměnit s nejedlou Šafránkou ozdobnou.
Šafránka červenožlutá (Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer, 1939) je jedovatá houba z čeledi čirůvkovitých, jež byla dříve uváděna jako jedlá. Nejnovější výzkumy ukázaly, že se v šafránce našly látky s podezřelými a ne naprosto doloženými toxikologickými vlastnosti. Lze ji zaměnit s nejedlou Šafránkou ozdobnou.
Der Purpurfilzige oder Rötliche Holzritterling (Tricholomopsis rutilans) ist eine Pilzart aus der Familie der Fadenkeulchenverwandten[1].
Der Purpurfilzige Holzritterling wächst einzeln oder in kleinen Büscheln und bildet in Hut und Stiel gegliederte Fruchtkörper. Der Hut ist 5–15 cm breit und bis zu 16 cm hoch. Der Hut hat zunächst eine halbkugelige, später ausgebreitete Form. Die gelbe Oberfläche ist mit weinroten bis tief purpurroten Faserschüppchen bedeckt. Bei jungen Exemplaren stehen die Schuppen zunächst eng beisammen, weshalb der Hut weinrot bis fast schwarzrot erscheint. Später wandern die matten, roten Schuppen weiter auseinander und die gelbe Grundfarbe wird sichtbar. Dadurch sieht der Hut in der Mitte rot und nach außen hin dunkelgelb bis orange aus. Wenn die Schüppchen durch Regen abgewaschen sind, kann er auch nahezu gelb wirken. Die lebhaft gelben Lamellen auf der Hutunterseite stehen dicht gedrängt, sind ausgebuchtet oder breit am Stiel angewachsen und besitzen eine stark bewimperte Schneide. Das Sporenpulver ist weiß. Der hutfarbene, vollfleischige und im Alter manchmal hohl werdende Stiel kann bis zu 10 cm lang und 2,5 cm dick werden. Das Fleisch ist sattgelb, saftig und hat einen milden bis etwas muffigen Geschmack.
Die Sporen sind farblos-hyalin, breit ellipsoid und messen 5,0–8,5 × 4,0–6,5 µm. Der Länge-Breite-Quotient der Sporen beträgt 1,14–1,55 (im Schnitt zwischen 1,30 und 1,35).
Der Purpurfilzige Holzritterling ist Teil eines Artenaggregats aus mindestens fünf Taxa, von denen neben ihm selber mit Tricholomopsis alborufescens und Tricholomopsis pteridicola zwei beschrieben wurden, während zwei weitere, genetisch abgrenzbare Arten bislang noch unbeschrieben sind. Diese laufen zurzeit unter den provisorischen Bezeichnungen "Tr. aff. rutilans 1 und 2"
Nach aktueller Eingrenzung und Epitypisierung sind nur Kollektionen mit kräftig gelbem Fleisch, deutlich gelben Lamellen und tief purpurrotem Hutfilz Tricholomopsis rutilans im engen Sinn[2]. Dies entspricht der von Marcel Bon beschriebenen Varietät Tricholomopsis rutilans var. splendidissima Bon[2].
Tricholomopsis pteridicola wurde als blasslamellige Art, die ansonsten abgesehen von relativ kleinem Wuchs makroskopisch kaum vom Purpurfilzigen Holzritterling zu unterscheiden ist, beschrieben[2]. Mit Hilfe des Mikroskops lässt sie sich aber anhand gelb gefüllter Pleurozystiden abgrenzen[2], einem Merkmal, das sonst nur Tricholomopsis flammula zeigt[3]. Zudem ist Tricholomopsis pteridicola durch das Wachstum an Rhizomen des Adlerfarns ökologisch abgrenzbar, da der Purpurfizige Holzritterling nur an Totholz vorkommt[2].
Tricholomopsis alborufescens wiederum lässt sich jung an den weißen bis gelblich-weißen Hüten, die erst im Alter röten und dann angedrückte, kupferrote Hutschuppen bilden, sowie die sehr blassen Lamellen gut von typischen Purpurfilzigen Holzritterlingen unterscheiden[4]. Im Mikroskop fallen hier Sporen mit einem deutlich größeren Länge-Breite-Quotient auf: Q = (1,3) 1,5–1,8 (2,2)[4].
Verwechslungen sind auch mit anderen Vertretern der Gattung möglich. Tricholomopsis flammula ist schmächtiger und gelbstielig, kann aber im Zweifelsfall durch die gelb gefüllten Pleurozystiden und zudem ebenfalls durch einen größeren Sporenquotienten als beim Purpurfilzigen Holzritterling erkannt werden[5].
Tricholomopsis badinensis ist ebenfalls eine schmächtigere Art, die makroskopisch viel deutlicher gelb getönt ist als der Purpurfilzige Holzritterling und anstelle des roten Filzes kleine, erst angedrückte, später abstehende Hutschüppchen aufweist[6]. Dessen Sporen haben einen durchschnittlichen Quotienten zwischen 1,46 und 1,60, sind also länglicher geformt als die Sporen des Purpurfilzigen Holzritterlings[6].
Weiteren europäischen Arten der Gattung fehlen Rottöne an Hut und Stiel und sind daher nicht mit dem Purpurfilzigen Holzritterling verwechselbar.
Der Iconotypus von Jacob Christian Schäffer zeigt eine Kollektion aus dem Raum Regensburg, Bayern[7]. Als die Tafel begleitender Epitypus wurde im Jahr 2015 eine schwedische Kollektion gewählt[2].
Der Purpurfilzige Holzritterling ist ein saprobiontischer Bewohner von Totholz, der im besiedelten Substrat eine Weißfäule erzeugt. Er wächst in der Regel auf Nadelholz, in Mitteleuropa in erster Linie auf liegenden Stämmen, Strünken und toten Wurzeln von Fichte, daneben Kiefern und Tannen, sehr selten auch auf Laubholz. Er kommt in diversen Fichten- und Fichten-Tannenwäldern, in Kiefern- und Fichtenforsten, in Mischwäldern und mit den Substratbäumen auch in anderen Biotopen vor.
Die Fruchtkörper erscheinen hauptsächlich von Juli bis November, seltener auch schon etwas früher.
Der Purpurfilzige Holzritterling im weiteren Sinn kommt in Australien, Mittelamerika, in Asien von Kleinasien und dem Kaukasus bis Japan und Korea, in Nordamerika, Nordafrika und auf den Kanaren vor. Nordamerikanische Kollektionen haben sich zum Beispiel als genetisch eigenständige, aber noch nicht beschriebene Art herausgestellt[2]. Insofern sind außereuropäische Vorkommen jeweils zu überprüfen, ob es sich hierbei um Tricholomopsis rutilans im engen Sinn handelt. In Europa ist er vom Mittelmeerraum bis zum 69. Breitengrad in Norwegen und Finnland vertreten. In Deutschland ist die Art, die vom forstlichen Anbau von Fichten und Kiefern profitiert, überall stark verbreitet bis gemein.
Der Purpurfilzige Holzritterling ist zwar essbar, aufgrund seines dumpfen Geschmacks aber als Speisepilz eher ungeeignet. Für den Verzehr sind am ehesten junge Exemplare in geringen Mengen geeignet[8]. Als Totholzbesiedler spielt er forstwirtschaftlich keine Rolle.
Der Purpurfilzige oder Rötliche Holzritterling (Tricholomopsis rutilans) ist eine Pilzart aus der Familie der Fadenkeulchenverwandten.
Tricholomopsis rutilans, known by the unusual but apt common name of Plums and Custard or, less commonly Red-haired agaric, is a species of gilled mushroom found across Europe and North America.
A striking and easily recognised fungus, Plums and Custard takes its common name from its plum-red scaled cap and crowded custard yellow gills. The flesh is cream-coloured and spore print creamy white. The base colour of the cap under the purplish scales is yellow.[1]
Cap: convex becoming bell-shaped then flattening with age. 1-5" wide with an incurved margin, densely covered with red to purplish red or brick red hairs with maturity the hairs bunching into small scales and the yellowish color beneath showing through
Gills: Broadly Attached To The Stem, yellow, and crowded with many short gills
Stem: 2-4 inches tall, 7/16" to ⅝" thick with a red scaly base fading to yellow towards the gills
Spores: cream colored, 3–5 x 2.5–5 µm; almost globe shaped to broadly ellipsoid; smooth; clear like glass in KOH
Habitat: Saprobic on the well-decayed wood of conifers, also occasionally reported in woodchips, sawdust, and lignin-rich soil. Growing alone, scattered or gregariously, widely distributed in North America.
Microscopic features: basidia with 4 protrusions, cheilocystidia 50-70+ x 20-25 µm; shaped like a ball on a stick to sack shaped or swollen-irregular, smooth, thin-walled, clear in KOH. Pleurocystidia scattered, 30-35 x 5-7 µm, flask shaped to almost cylindrical, smooth, clear in KOH.
KOH: red on cap surface
Tricholomopsis rutilans can be found growing on tree stumps and logs (especially those of spruce) in coniferous woodlands throughout the northern hemisphere, in places as diverse as Ireland, Bulgaria, Ukraine and North-West Russia, in late summer and autumn (June until November). It has also been found, probably accidentally introduced, in Australia and Costa Rica on introduced pine trees.
Many older texts list T. rutilans as apparently able to be eaten after boiling, though not recommended. A couple of more recent books list it as of poor quality, reportedly due to a taste of rotting wood.[2][1]
A related species, Tricholomopsis decora, is also found in conifer woods but is golden in colour, much less common and found at higher altitudes. Megacollybia fallax is similar but with a gray-brown cap.[3]
Tricholomopsis rutilans, known by the unusual but apt common name of Plums and Custard or, less commonly Red-haired agaric, is a species of gilled mushroom found across Europe and North America.
Purppuravalmuska (Tricholomopsis rutilans) on kupera tai laakea punavioletti tai viininpunainen valmuskalaji. Lakki 5-20 cm leveä. Vanhemmiten sienet ovat joskus kirkkaan keltaisia. Heltat ovat keltaiset. Jalka on nuorena punavioletti ja vanhemmiten punaviolettisuomuinen ja ylhäältä valkojauheinen. Malto on kellanvalkoista. Sieni kasvaa männyn kannoissa ja lahoissa juurissa usein ryhminä.[2] Laji on puun lahottaja toisin kuin varsinaiset valmuskat. [3]
Purppuravalmuska (Tricholomopsis rutilans) on kupera tai laakea punavioletti tai viininpunainen valmuskalaji. Lakki 5-20 cm leveä. Vanhemmiten sienet ovat joskus kirkkaan keltaisia. Heltat ovat keltaiset. Jalka on nuorena punavioletti ja vanhemmiten punaviolettisuomuinen ja ylhäältä valkojauheinen. Malto on kellanvalkoista. Sieni kasvaa männyn kannoissa ja lahoissa juurissa usein ryhminä. Laji on puun lahottaja toisin kuin varsinaiset valmuskat.
Tricholomopsis rutilans, le Tricholome rutilant (autrefois, Tricholoma rutilans), est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Tricholomataceae.
Tricholomopsis rutilans possède une chair de couleur crème et un chapeau jaune couvert d'écailles rouge prune, d'un diamètre de 3 à 20 cm. Le pied mesure 5 à 12 cm de haut[1]. Le champignon ne possède ni anneau ni volve. Ses spores sont de couleur blanc crème.
Le tricholome rutilant pousse de juillet à novembre, souvent en touffes, sur les souches de conifères ou à proximité[1].
Parfois signalé comme amer, c'est surtout un piètre comestible dont on se contentera d'admirer les superbes couleurs[2].
Il est proche des autres Tricholomopsis, moins courants, mais, par le contraste de ses couleurs ne prête guère à confusion.[réf. nécessaire]
Tricholomopsis rutilans, le Tricholome rutilant (autrefois, Tricholoma rutilans), est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Tricholomataceae.
Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer, Schweiz. Z. Pilzk. 17: 56 (1939).
Il Tricholomopsis rutilans è un fungo commestibile di qualità mediocre appartenente alla famiglia delle Tricholomataceae.
4–16 cm di diametro; carnoso, convesso, campanulato, poi espanso, spesso umbonato; ricoperto di numerosissime squamette o punteggiature rosso-porporine o violetto-ciclamino, più addensate al centro.
Colore giallo-uovo, fitte, sottili, annesse.
4-10 x 2,5 cm, giallo, cilindrico; prima pieno poi vuoto, talvolta ricoperto di squamette lanuginose porporine, soprattutto verso l'apice.
Giallo-pallida o crema, compatta.
Ovoidali, guttulate, bianche in massa, lisce, 6-8 x 4,5-5,2 µm.
Cresce in estate-autunno su ceppaie di conifere, specialmente di pino, abbastanza comune.
Mediocre, sconsigliato.
Commestibile di scarso pregio.
Dal latino rutilans, per il suo colore vivace.
Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer, Schweiz. Z. Pilzk. 17: 56 (1939).
Il Tricholomopsis rutilans è un fungo commestibile di qualità mediocre appartenente alla famiglia delle Tricholomataceae.
Raudongalvis baltikenis (lot. Tricholomopsis rutilans) – baltikinių (Tricholomataceae) šeimos, baltikenių (Tricholomopsis) genties grybų rūšis.
Negyva spygliuočių ir lapuočių mediena.
Vasara, ruduo.
Kepurėlė ir kotas purpuriškai raudoni, žvyneliuoti.
Vaisiakūniai dideli, mėsingi. Kepurėlė 8–15 (25) cm skersmens, jaunų – varpelio formos, senesnių – paplokščia, rudai raudona, rudai geltona ar violetiškai raudona, žvynuota, ypač šerpetota centrinė dalis. Lakšteliai geltoni, tankūs, platūs, priaugtiniai. Kotas 5–15 (20)×1–5 cm, geltonas, apaugęs raudonais purpuriškais žvyneliais, sumedėjęs. Trama kieta, nekarti, geltona, stora. Sporos 7–8×5–7 μm.
Būdingi požymiai: mėsingi vaisiakūniai, tamprūs, dažniausiai auga ant pušies, eglės, bet kotas maistui nevartojamas, nes yra kietas, sumedėjęs. Labai dažnas. Naudingas miškui, nes ardo negyvą medieną.
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, Lututė, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, 155 psl.
Raudongalvis baltikenis (lot. Tricholomopsis rutilans) – baltikinių (Tricholomataceae) šeimos, baltikenių (Tricholomopsis) genties grybų rūšis.
Augimo vietaNegyva spygliuočių ir lapuočių mediena.
Augimo laikasVasara, ruduo.
Pagrindiniai požymiaiKepurėlė ir kotas purpuriškai raudoni, žvyneliuoti.
Vaisiakūniai dideli, mėsingi. Kepurėlė 8–15 (25) cm skersmens, jaunų – varpelio formos, senesnių – paplokščia, rudai raudona, rudai geltona ar violetiškai raudona, žvynuota, ypač šerpetota centrinė dalis. Lakšteliai geltoni, tankūs, platūs, priaugtiniai. Kotas 5–15 (20)×1–5 cm, geltonas, apaugęs raudonais purpuriškais žvyneliais, sumedėjęs. Trama kieta, nekarti, geltona, stora. Sporos 7–8×5–7 μm.
Būdingi požymiai: mėsingi vaisiakūniai, tamprūs, dažniausiai auga ant pušies, eglės, bet kotas maistui nevartojamas, nes yra kietas, sumedėjęs. Labai dažnas. Naudingas miškui, nes ardo negyvą medieną.
De koningsmantel (Tricholomopsis rutilans) of purpergele ridderzwam is een in Nederland voorkomende paddenstoel. De hoed is oranjerood tot wijnrood, heeft wollige vezels op een gelige ondergrond en is gewelfd tot uitgespreid en heeft doorgaans een doorsnede tussen de 4 en 12 cm. De rand is vezelig.
De steel is tussen de 3 en 12 cm hoog en heeft een doorsnede tussen de 1 en 3 cm, met oranjerode tot wijnrode schubben. Het vlees van de koningsmantel is crèmekleurig tot bleekgeel.
Hij groeit voornamelijk op naaldhoutstammen of in gemengde bossen op arme grond. De koningsmantel is verwant aan de veel zeldzamere gele houtridderzwam (Tricholomopsis decora).
De koningsmantel (Tricholomopsis rutilans) of purpergele ridderzwam is een in Nederland voorkomende paddenstoel. De hoed is oranjerood tot wijnrood, heeft wollige vezels op een gelige ondergrond en is gewelfd tot uitgespreid en heeft doorgaans een doorsnede tussen de 4 en 12 cm. De rand is vezelig.
De steel is tussen de 3 en 12 cm hoog en heeft een doorsnede tussen de 1 en 3 cm, met oranjerode tot wijnrode schubben. Het vlees van de koningsmantel is crèmekleurig tot bleekgeel.
Hij groeit voornamelijk op naaldhoutstammen of in gemengde bossen op arme grond. De koningsmantel is verwant aan de veel zeldzamere gele houtridderzwam (Tricholomopsis decora).
Capel fin a 15 cm, carnos, fibrilos-scajos, da brun violet a brun lila dzora a un fond giàun, con ël bòrd anrolà. Lamele giàun viv. Gamba àuta fin a 10 cm e larga fin a 1,5 cm, dël midem color, ma con fibrile meno spësse, donca pì giàuna. Carn giàun viv.
A chërs ëdzora al bòsch ëd conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Capel fin a 15 cm, carnos, fibrilos-scajos, da brun violet a brun lila dzora a un fond giàun, con ël bòrd anrolà. Lamele giàun viv. Gamba àuta fin a 10 cm e larga fin a 1,5 cm, dël midem color, ma con fibrile meno spësse, donca pì giàuna. Carn giàun viv.
AmbientA chërs ëdzora al bòsch ëd conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Rycerzyk czerwonozłoty (Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny gąskowatych (Tricholomataceae)|[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholomopsis, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1774 r. Jakob Christan Schaeffer nadając mu nazwę Agaricus rutilans. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1939 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Tricholomopsis[1].
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako złotawka, boczniak czerwonozłoty, bedłka czerwonozłota, brzegowłosek czerwonozłoty[2]. Ma ok. 30 synonimów łacińskich. Niektóre z nich:[3].
Średnica 3-15 cm, u młodych okazów jest półokrągły, łukowaty z podwiniętym brzegiem, u starszych rozpostarty, czasami z tępym garbem[4]. Skórka delikatnie filcowata, żółte tło pokryte jest liliowo-czerwonymi łuseczkami[5]. Gatunek ten ma bardzo zmienne ubarwienie kapelusza; u młodych okazów kapelusz może być całkowicie purpurowofioletowy, zaś u starszych jednolicie żółty[6].
Dość gęste, przy trzonie ząbkowato wykrojone lub szeroko przyrośnięte oraz nieco płatkowate. Mają zawsze żółtawy kolor, ale u młodszych okazów są jaśniejsze, z wiekiem ciemnieją[4].
Wysokość 5-12 cm, grubość 1-3 cm[4]. Jest cylindryczny, koloru kapelusza, czasem tylko żółty, przy samym kapeluszu odcinający się białawo lub żółtawo, wkrótce staje się pusty[5].
Żółty. Zapach i smak trochę mdłe[5].
Biały, nieamyloidalny. Zarodniki gładkie, eliptyczne, o rozmiarach 6,5-8 x 4,5-5,5 μm, bez pory rostkowej[5].
Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji i Australii[7]. W Polsce jest pospolity[8].
Owocniki wytwarza od lipca do listopada, pojedynczo lub w kępach na pniach drzew[5]. Czasami występuje gromadnie. Rośnie przy podstawie pni lub na martwym drewnie[4]. Niekiedy pozornie rośnie na ziemi, w rzeczywistości jednak grzybnia wyrastająca z podstawy jego trzonu wyrasta na korzeniach drzew. Rośnie na różnych gatunkach drzew, zarówno liściastych, jak iglastych, zaobserwowano jednak, że w Europie Środkowej rośnie głównie na drzewach iglastych, w Europie Południowej natomiast na drzewach liściastych[6].
Saprotrof[2]. Nie jest trujący, jest jednak mało smaczny i z tego powodu uważany jest za niejadalny[9][4]. Przez niektórych autorów jest uważany za grzyb jadalny, jako domieszka w małych ilościach do potraw mieszanych, może bowiem wywoływać dolegliwości żołądkowe, ma również niezbyt przyjemny smak i zapach[5].
Rekordowy okaz znaleziono we Włoszech na pniu dęba korkowego – jego kapelusz miał średnicę 56 cm[6].
Rycerzyk czerwonozłoty (Tricholomopsis rutilans (Schaeff.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny gąskowatych (Tricholomataceae)|.
Tricholomopsis rutilans (Jacob Christian Schäffer, 1774 ex Rolf Singer, 1939), sin. Tricholoma rutilans (Jacob Christian Schäffer, 1774 ex Paul Kummer, 1871),[1] denumit în popor ciupercă roșie de brad[2] [1] sau roșcovane,[3] este o ciupercă comestibilă saprofită din încrengătura Basidiomycota în familia Tricholomataceae și de genul Tricholomopsis. Bureții se pot găsi în România, Basarabia și Bucovina de Nord, crescând solitar, împrăștiat sau în grupuri mici, în păduri de conifere pe sau pe lângă bușteni de brazi, molizi sau pini în putregăire, de la câmpie la munte, din iunie până în noiembrie.[4][5]
Ciupercă roșie de brad poate fi confundată cu alte specii din familia Tricholomataceae cum sunt: Gymnopilus sapineus (necomestibil), [7] Tricholoma acerbum (comestibil),[8] Tricholoma aurantium (necomestibil), [9] Tricholoma auratum (comestibil),[10] Tricholoma flavovirens (comestibil),[11] Tricholomopsis decora (comestibil),[12] Tricholomopsis flammula (necomestibil), [13] Tricholomopsis ornata (necomestibil)[14] sau Tricholomopsis sulphureoides.[15]
Roșcovanele nu sunt ciuperci savuroase. Exemplare tinere pot fi folosite împreună cu alte ciuperci de pădure. Conservarea în oțet este de asemenea posibilă. Din cauza cârnii apoase nu se potrivesc pentru uscare.
Tricholomopsis rutilans (Jacob Christian Schäffer, 1774 ex Rolf Singer, 1939), sin. Tricholoma rutilans (Jacob Christian Schäffer, 1774 ex Paul Kummer, 1871), denumit în popor ciupercă roșie de brad [1] sau roșcovane, este o ciupercă comestibilă saprofită din încrengătura Basidiomycota în familia Tricholomataceae și de genul Tricholomopsis. Bureții se pot găsi în România, Basarabia și Bucovina de Nord, crescând solitar, împrăștiat sau în grupuri mici, în păduri de conifere pe sau pe lângă bușteni de brazi, molizi sau pini în putregăire, de la câmpie la munte, din iunie până în noiembrie.
Золотисто-жовта шапинка вкрита червонястими цяточками, що густішають до центру. Має розмір 8-15 см. З віком шапинка стає іржавого кольору. Оранжево-жовті пластинки не прилягають до ніжки. Ніжка — 8 см. Кільце чи вольва відсутня.
Плодові тіла з'являються у серпні — листопаді.
Сапротроф. Росте навколо хвойних пеньків та дерев'яних стовпів паркану.
Не їстівний.
Рядо́вка жёлто-красная (лат. Tricholomopsis rutilans) — гриб семейства рядовковых.
Русские синонимы:
Шляпка диаметром 5—15 см, выпуклая, затем до плоской, кожица оранжево-жёлтая, сухая, бархатистая, густо покрыта мелкими волокнистыми чешуйками пурпурного или красновато-коричневого цвета.
Мякоть ярко-жёлтая, в шляпке плотная, толстая, в ножке волокнистая, с мягким или горьковатым вкусом, запах кисловатый или гнилой древесины.
Пластинки узкоприросшие, желтоватые или ярко-жёлтые, извилистые.
Ножка длиной 4—10 см, диаметром 1—2,5 см, сплошная, затем полая, часто изогнута (если гриб растёт на вертикальной поверхности), с утолщением в основании. Поверхность того же цвета, что и шляпка, с пурпурными или более светлыми, чем на шляпке чешуйками.
Споровый порошок белый, споры 6,5×5 мкм, широкоэллипсоидальные или почти округлые.
Сапротроф, встречается в хвойных лесах, преимущественно сосновых, растёт на отмершей древесине. Плодоносит группами.
Сезон: июль — конец октября, массовое плодоношение (для средней полосы России) — вторая половина июля, середина августа, практически весь сентябрь.
По советскому разделению грибов — условно-съедобный гриб невысокого качества. Не очень популярный[источник не указан 507 дней], часто считается несъедобным[источник не указан 507 дней]. Собирают только в молодом возрасте, зрелые плодовые тела становятся горькими. После предварительного отваривания[источник не указан 507 дней] употребляют в свежеприготовленном, солёном и маринованном виде.
Рядо́вка жёлто-красная (лат. Tricholomopsis rutilans) — гриб семейства рядовковых.
Agaricus rutilans Schaeff., 1774 basionym Gymnopus rutilans (Schaeff.) Gray, 1821 Tricholoma rutilans (Schaeff.) P.Kumm., 1871 Cortinellus rutilans (Schaeff.) P.Karst., 1879 и др.Русские синонимы:
Рядовка красне́ющая Ложнорядо́вка жёлто-красная Опёнок жёлто-красный, опёнок красный Опёнок сосно́вый