nomes no trilho de navegação
Stachybotrys chartarum (synoniemen:Stachybotrys atra, Stachybotrys alternans en Stilbospora chartarum) is een groenzwarte tot zwarte schimmel, die behoort tot de orde Hypocreales van de ascomyceten. Het genoom is ongeveer 40 Mb groot.
Stachybotrys chartarum komt het meeste voor op cellulose rijke bouwmaterialen, zoals balken, lambriseringen, parketvloeren, gipskartonplaten en behangpapier, in door vocht en wateroverlast aangetaste gebouwen. Soms wordt de schimmel ook gevonden in de grond, op graan, noten en gedroogd fruit. Er kunnen dan hoge concentraties van het mycotoxine trichotheceen in voorkomen.[1] S. chartarum werd voor het eerst in 1837 door de Tsjechische mycoloog August Carl Joseph Corda gevonden op behang in een huis in Praag.[2] De schimmel is giftig voor dieren als ze besmet voer eten, zoals hooi, in het bijzonder zijn paarden hier gevoelig voor.
Er zijn twee fysio's van Stachybotrys chartarum bekend. Het ene fysio (chemotype A) produceert trichothecene mycotoxinen inclusief satratoxinen en het andere fysio (chemotype S) atranonen.[3]
De bruine, elliptische, 8 - 10 x 5 - 5,5 µm grote conidia hebben een gerimpeld oppervlak en worden gevormd op de conidioforen, die een slijmerige top hebben. De sporen komen in de lucht als het slijm opdroogt en de schimmel vervolgens aangeraakt wordt. De rechtopstaande, donker olijfgroene (bovenaan licht olijfgroen), 120 - 180 µm lange en 3,5 - 4,5 µm dikke (aan de basis 2,5 - 3,2 µm) conidioforen staan alleen of in groepjes en zijn onregelmatig vertakt of onvertakt. Ze hebben tussenwanden en het bovenste gedeelte heeft vaak een ruwe wand. De licht olijfgroene, ellipsvormige fialiden staan met 6 - 7 bij elkaar op de top van de conidiofoor. Vaak hebben de fialiden een duidelijke kraag.[4]
Stachybotrys chartarum (synoniemen:Stachybotrys atra, Stachybotrys alternans en Stilbospora chartarum) is een groenzwarte tot zwarte schimmel, die behoort tot de orde Hypocreales van de ascomyceten. Het genoom is ongeveer 40 Mb groot.
Stachybotrys chartarum komt het meeste voor op cellulose rijke bouwmaterialen, zoals balken, lambriseringen, parketvloeren, gipskartonplaten en behangpapier, in door vocht en wateroverlast aangetaste gebouwen. Soms wordt de schimmel ook gevonden in de grond, op graan, noten en gedroogd fruit. Er kunnen dan hoge concentraties van het mycotoxine trichotheceen in voorkomen. S. chartarum werd voor het eerst in 1837 door de Tsjechische mycoloog August Carl Joseph Corda gevonden op behang in een huis in Praag. De schimmel is giftig voor dieren als ze besmet voer eten, zoals hooi, in het bijzonder zijn paarden hier gevoelig voor.
Er zijn twee fysio's van Stachybotrys chartarum bekend. Het ene fysio (chemotype A) produceert trichothecene mycotoxinen inclusief satratoxinen en het andere fysio (chemotype S) atranonen.
De bruine, elliptische, 8 - 10 x 5 - 5,5 µm grote conidia hebben een gerimpeld oppervlak en worden gevormd op de conidioforen, die een slijmerige top hebben. De sporen komen in de lucht als het slijm opdroogt en de schimmel vervolgens aangeraakt wordt. De rechtopstaande, donker olijfgroene (bovenaan licht olijfgroen), 120 - 180 µm lange en 3,5 - 4,5 µm dikke (aan de basis 2,5 - 3,2 µm) conidioforen staan alleen of in groepjes en zijn onregelmatig vertakt of onvertakt. Ze hebben tussenwanden en het bovenste gedeelte heeft vaak een ruwe wand. De licht olijfgroene, ellipsvormige fialiden staan met 6 - 7 bij elkaar op de top van de conidiofoor. Vaak hebben de fialiden een duidelijke kraag.
