nomes no trilho de navegação
Notodontidae ye una familia de Lepidoptera con más de 3.500 especies conocíes. Hai especies d'esta familia en tol mundu, pero esisten en mayor númberu nes rexones tropicales, especialmente nel nuevu mundu (Miller, 1992). Les canesbes de procesión, Thaumetopoeidae, son incluyíes en delles clasificaciones como una subfamilia de Notodontidae y asina-y les presenta equí. [1][2]
Suelen tener un cuerpu robustu y nales llargues que se plieguen sobre l'envés mientres el reposu. Xeneralmente son grises o pardes; unes poques presenten colores brillosos tales como la subfamilia Dioptinae (Grimaldi y Engel, 2005). Estes traces asemeyense a la familia Noctuidae anque nun tienen un parentescu cercanu. Los adultos nun s'alimenten. Munches especies tienen un matu de pelos nel cantu posterior de la nala delantera que sobresal escontra riba mientres el reposu. Esto ye lo que-yos da'l nome común de "prominentes". Los nomes comunes de munches especies referierense a la so velludez.
El güevu ye hemisféricu o casi esféricu, ensin ornamientos (Scoble, 1995).
Les canesbes son xeneralmente lampiñes pero pueden presentar tubérculos, escayos o puexos (Scoble 1995),
Especies destacaes:
Amás d'estes subfamilies, esisten munchos notodóntidos de posición sistemática non determinada. Estos son:
.]Notodontidae ye una familia de Lepidoptera con más de 3.500 especies conocíes. Hai especies d'esta familia en tol mundu, pero esisten en mayor númberu nes rexones tropicales, especialmente nel nuevu mundu (Miller, 1992). Les canesbes de procesión, Thaumetopoeidae, son incluyíes en delles clasificaciones como una subfamilia de Notodontidae y asina-y les presenta equí.
Suelen tener un cuerpu robustu y nales llargues que se plieguen sobre l'envés mientres el reposu. Xeneralmente son grises o pardes; unes poques presenten colores brillosos tales como la subfamilia Dioptinae (Grimaldi y Engel, 2005). Estes traces asemeyense a la familia Noctuidae anque nun tienen un parentescu cercanu. Los adultos nun s'alimenten. Munches especies tienen un matu de pelos nel cantu posterior de la nala delantera que sobresal escontra riba mientres el reposu. Esto ye lo que-yos da'l nome común de "prominentes". Los nomes comunes de munches especies referierense a la so velludez.
Els notodòntids (Notodontidae Stephens 1829) són una família de papallones de nit de la superfamília dels noctuoïdeus. Se'n coneixen aproximadament 3.800 espècies. Es troben arreu del món, però estan més concentrades a les zones tropicals.
Les espècies d'aquesta família tendeixen a tenir el cos robust i recobert de pilositat. Són de colors poc vistosos. En repòs pleguen les ales cap enrere tapant el cos. Aquestes característiques fan que s'assemblin als noctúids, tot i que les famílies no estan estretament relacionades.
Moltes espècies tenen un floc de pèl al marge posterior de l'ala davantera que sobresurt cap amunt quan estan en repòs, semblant a una gepa.
L'ou és hemisfèric o gairebé esfèric, sense ornaments (Scoble, 1995). La femella els posa sobre la planta nutrícia.
Les larves generalment no tenen pèls, però poden tenir tubercles, espines, o gepes. Acostumen a tenir formes estranyes. Algunes són solitàries, altres són gregàries i es refugien dins un niu de seda. Algunes secreten substàncies químiques i adopten postures amenaçadores per defensar-se dels seus depredadors.
Els adults no s'alimenten.
Algunes espècies d'aquesta família presents a Catalunya són:
Clostera curtula
Furcula bifida
Larva de Furcula bifida
Harpyia milhauseri
Peridea anceps
Còpula de Rhegmatophila alpina
Stauropus fagi
Els notodòntids (Notodontidae Stephens 1829) són una família de papallones de nit de la superfamília dels noctuoïdeus. Se'n coneixen aproximadament 3.800 espècies. Es troben arreu del món, però estan més concentrades a les zones tropicals.
Les espècies d'aquesta família tendeixen a tenir el cos robust i recobert de pilositat. Són de colors poc vistosos. En repòs pleguen les ales cap enrere tapant el cos. Aquestes característiques fan que s'assemblin als noctúids, tot i que les famílies no estan estretament relacionades.
Moltes espècies tenen un floc de pèl al marge posterior de l'ala davantera que sobresurt cap amunt quan estan en repòs, semblant a una gepa.
Teulu o tua 3,800 o wyfynod yw'r Notodontidae.[1] Fe'i ceir drwy'r byd yn enwedig y rhannau trofanol.
Ar gyfartaledd mae rhywogaethau'r teulu hwn yn drwm ac mae ganddynt adenydd eitha hir. Pan mae nhw'n gorffwyso, mae'r adenydd yn cael ei ddal yn gyfochrog i'r corff. Llwyd, brown neu lwydfrown yw eu lliw fel arfer, a phrin iawn y ceir unrhyw liw arall arnynt.
Teulu o tua 3,800 o wyfynod yw'r Notodontidae. Fe'i ceir drwy'r byd yn enwedig y rhannau trofanol.
Ar gyfartaledd mae rhywogaethau'r teulu hwn yn drwm ac mae ganddynt adenydd eitha hir. Pan mae nhw'n gorffwyso, mae'r adenydd yn cael ei ddal yn gyfochrog i'r corff. Llwyd, brown neu lwydfrown yw eu lliw fel arfer, a phrin iawn y ceir unrhyw liw arall arnynt.
Die Zahnspinner (Notodontidae) sind eine Familie der Schmetterlinge (Nachtfalter). Sie kommen weltweit mit etwa 2.500 bis 3.000 Arten vor.
Die mittelgroßen bis großen Falter erreichen in Europa eine Flügelspannweite von 24 bis 68 Millimetern und haben einen mittelmäßig bis kräftig gebauten Körper. Ihre Vorderflügel sind etwa zwei bis 2,5 mal so lang wie breit. Die Hinterflügel sind ungefähr gleich breit wie die Vorderflügel und breit abgerundet. Ihre Fühler sind kurz und erreichen nicht die Hälfte der Vorderflügellänge. Bei den Männchen sind sie auffällig lang gefiedert oder gekämmt, bei den Weibchen meist fadenförmig oder nur kurz gefiedert. Ihr Saugrüssel ist voll entwickelt, es gibt aber auch Arten, bei denen er reduziert ist oder fehlt. Die Maxillarpalpen sind sehr klein oder fehlen, die Labialpalpen sind gut entwickelt oder kurz und zurückgebildet. Nur wenige Arten haben neben den Facettenaugen auch zurückgebildete Punktaugen (Ocelli). Bauchseitig am Metathorax haben die Tiere Tympanalorgane.[1]
Charakteristisch für viele Arten ist eine zahnförmige Ausbuchtung am Innenrand der Vorderflügel.
Die Vorderflügel haben 11 oder 12 Flügeladern mit einer (1b) oder zwei (1c und 1c) Analadern. Die Hinterflügel haben 7 bis 9 Adern und eine oder zwei Analadern 1b oder 1a und 1b.
Die Raupen sind in ihrem Aussehen sehr unterschiedlich. Sie haben vier Bauchbeinpaare und den Nachschieber, dieser kann aber auch zu schwanzartigen Fäden modifiziert sein, wie z. B. beim Großen Gabelschwanz (Cerura vinula). Die meisten Raupen tragen Stacheln, Fortsätze oder lange Haare, die bei vielen als Brennhaare ausgebildet sind. Einige Arten haben kräftig ausgebildete Mandibeln.
Zahnspinnerraupen entwickeln sich überwiegend an Sträuchern und Bäumen anstatt an krautigen Pflanzen. Nur die Arten der Dioptinae leben an letzteren. Sie können die zähen Blätter mit ihren kräftigen Mundwerkzeugen leicht zerkleinern. Sie leben dabei entweder einzeln oder aber in großen Gruppen, teilweise in Gespinsten, wie z. B. manche Prozessionsspinner, von denen auch einige Arten für ihre bizarren Prozessionen bekannt sind, wenn sie nach neuen Futterpflanzen suchen.[1]
Einige Raupen haben Abwehrmechanismen gegen Fressfeinde und Parasitoide entwickelt. Manchen ist es möglich, Ameisensäure oder Ketone auszusondern, wiederum andere versuchen Feinde durch bizarr wirkende Ausstülpungen am Hinterleibsende abzuschrecken.[1]
Typisch für die Falter ist ein Verhalten, das Rindenmimese genannt wird. Die Falter ruhen tagsüber mit dachziegelartig übereinandergeschlagenen Flügeln an Baumstämmen oder Ästen. Sie ähneln dabei in Färbung und Gestalt der Rinde. Auch die Kokons der Raupen sind gelegentlich nicht von der Rinde zu unterscheiden.
Die Familie der Zahnspinner kommt in ganz Europa mit 98 Arten und Unterarten vor,[2][3] von denen in Mitteleuropa 37 Arten vorkommen.[4] von manchen Autoren werden die Prozessionsspinner (Thaumetopoeinae) als eigene Familie (Thaumetopoeidae) betrachtet. Die Familie wird von Fibiger und Lafontaine in 10 Unterfamilien unterteilt[5]
Die Zahnspinner (Notodontidae) sind eine Familie der Schmetterlinge (Nachtfalter). Sie kommen weltweit mit etwa 2.500 bis 3.000 Arten vor.
Notodontidae is a family of moths with approximately 3,800 known species.[1] The family was described by James Francis Stephens in 1829. Moths of this family are found in all parts of the world, but they are most concentrated in tropical areas, especially in the New World (Miller, 1992).
Species of this family tend to be heavy-bodied and long-winged, the wings held folded across the back of the body at rest. They rarely display any bright colours, usually being mainly grey or brown, with the exception of the subfamily Dioptinae (Grimaldi and Engel, 2005). These features mean they rather resemble Noctuidae although the families are not closely related. The adults do not feed. Many species have a tuft of hair on the trailing edge of the forewing which protrudes upwards at rest. This gives them their scientific name "back tooth"[2] and the common name of prominents. The common names of some other species reflect their hairiness, such as puss moth and the group commonly known as kittens (Furcula spp.), so named as they resemble small versions of the puss moth.
The egg is hemispherical or almost spherical, and lacks any ribs (Scoble, 1995).
The caterpillars are usually hairless, but may have tubercules, spines, or humps (Scoble 1995), and often rest with both ends raised. The last set of prolegs is frequently vestigial, or may be long, with glands that can be everted. Some larvae undergo shape modification and colour changes with each instar (Weller, 1992). Notodontid larvae are notable for their often bizarre shapes, and some have chemical defences (cyanic acid, formic acid, and other ketones: Blum, 1981) not commonly found in other Lepidoptera (Weller 1992). Schizura unicornis and S. badia have a mixture of formic acid, acetic acid and other compounds which they spray accurately at their attacker (Attygalle et al., 1993).
The larvae of some species are truly extraordinary: That of the puss moth has a fearsome-looking "face" and two long whip-like "tails" (actually highly modified prolegs) and it rears both ends in a threatening display when disturbed. The larva of the lobster moth is even more remarkable, resembling a crustacean. Others, such as Cerura vinula mimic the edge of a leaf that has been damaged and is turning brown (they rest and feed along the edge of the leaf).
Most are solitary feeders, but some are gregarious, and this is most common in the processionary moths, Thaumetopoeinae.
They feed on trees and shrubs, except in the subfamily Dioptinae, which feed on herbaceous plants (Miller, 1992). The larvae typically feed on only one family of trees, but closely related species will feed on distantly related plants; for example different members of the genus Datana feed on Juglandaceae, Hamamelidaceae, Ericaceae and Anacardiaceae (Miller 1992).
Adults have tympanal organs on the metathorax that opens towards the top, and the tibial spurs have serrated edges (Scoble, 1995). Mouthparts vary from well-developed to absent. The Dioptinae, which was formerly considered a separate family, are colourful and fly by day, while the rest of the notodontids are nocturnal. Some of these Dioptinae have non-functional tympanal hearing organs which are normally defensive against bats (Fullard et al., 1997).
Some notodontids cause noticeable defoliation of their hosts. Well-known defoliators include: the saddled prominent (Heterocampa guttivita), poplar defoliator (Clostera cupreata), California oakworm (Phryganidia californica), the beech caterpillar, (Quadricalcarifera punctatella), variable oakleaf caterpillar (Lochmaeus manteo), Epicerura pergisea, yellownecked caterpillars (Datana ministra), and walnut caterpillar (Datana integerrima), among others.
Formerly, the genus Oenosandra was placed in this family and the subfamily Thaumetopoeinae was treated at independent family rank, however they were now been reclassified.[3] Recent molecular research has stabilized and consolidated most of the constituent subfamily and tribal rank taxa.[4]
Notodontidae is a family of moths with approximately 3,800 known species. The family was described by James Francis Stephens in 1829. Moths of this family are found in all parts of the world, but they are most concentrated in tropical areas, especially in the New World (Miller, 1992).
Species of this family tend to be heavy-bodied and long-winged, the wings held folded across the back of the body at rest. They rarely display any bright colours, usually being mainly grey or brown, with the exception of the subfamily Dioptinae (Grimaldi and Engel, 2005). These features mean they rather resemble Noctuidae although the families are not closely related. The adults do not feed. Many species have a tuft of hair on the trailing edge of the forewing which protrudes upwards at rest. This gives them their scientific name "back tooth" and the common name of prominents. The common names of some other species reflect their hairiness, such as puss moth and the group commonly known as kittens (Furcula spp.), so named as they resemble small versions of the puss moth.
Los notodóntidos (Notodontidae) son una familia de lepidópteros con más de 3.500 especies conocidas. Hay especies de esta familia en todo el mundo, pero existen en mayor número en las regiones tropicales, especialmente en el nuevo mundo (Miller, 1992). Las orugas procesionarias, Thaumetopoeidae, en algunas clasificaciones se incluyen como una subfamilia de Notodontidae.
Suelen tener un cuerpo robusto y alas largas que se pliegan sobre el dorso durante el reposo. Generalmente son grises o pardas; unas pocas presentan colores brillantes tales como la subfamilia Dioptinae (Grimaldi y Engel, 2005). Estos rasgos las asemejan a la familia Noctuidae aunque no tienen un parentesco cercano. Los adultos no se alimentan. Muchas especies tienen una mata de pelos en el borde posterior del ala delantera que sobresale hacia arriba durante el reposo. Esto es lo que les da el nombre común de "prominentes". Los nombres comunes de muchas especies se refieren a su velludez.
El huevo es hemisférico o casi esférico, sin ornamentos (Scoble, 1995).
Las orugas son generalmente lampiñas pero pueden presentar tubérculos, espinas o promontorios (Scoble 1995). Suelen levantar ambos extremos cuando se encuentran en reposo. El último par de patas torácicas está atrofiado frecuentemente, o bien es largo y con glándulas. Algunas larvas cambian de color y de aspecto en cada muda (Weller, 1992). Pueden ser de formas desusadas. Algunas tienen defensas químicas como ácido de cianuro, ácido fórmico u otras cetonas, que no son comunes en otros lepidópteros (Blum, 1981). Schizura unicornis y S. badia producen una mezcla de ácido fórmico, acético y otras sustancias que disparan contra sus atacantes (Attygalle et al., 1993).
Las larvas de algunas especies son extraordinarias. Las de Cerura vinula tienen un "rostro" temible y un par de colas (en realidad patas modificadas) y levantan ambos extremos en una posición amenazadora cuando son molestadas. La larva de Stauropus fagi es aún más extraña, semejando a un crustáceo. Otras imitan el borde de una hoja de la cual se alimentan, disimulando así su presencia.
La mayoría se alimentan en forma solitaria; aunque algunas son gregarias y forman un desfile, que les da el nombre de orugas procesionarias, subfamilia Thaumetopoeinae.
Se alimentan de árboles y arbustos, excepto las de la subfamilia Dioptinae, que se alimentan de plantas herbáceas (Miller, 1992). La mayoría se especializan en una sola familia de plantas o familias estrechamente relacionadas; por ejemplo los miembros del género Datana se alimentan de Juglandaceae, Hamamelidaceae, Ericaceae y Anacardiaceae (Miller 1992).
Los adultos tienen órganos timpánicos en el metatorax que se abren hacia adelante. Sirven como defensa contra los murciélagos (Fullard et al., 1997). Las tibias tienen espolones con bordes serrados (Scoble, 1995). Los miembros de la subfamilia Dioptinae, que antes se consideraba una familia aparte, son coloridos y vuelan de día a diferencia del resto de los notodóntidos que son nocturnos. Algunos Dioptinae tienen órganos timpánicos no funcionales.
Algunas especies son defoliadores serios. Entre ellos se destacan Heterocampa guttivita, Clostera cupreata (defoliador de álamos), Phryganidia californica, Quadricalcarifera punctatella, Lochmaeus manteo, Epicerura pergisea y Datana ministra y Datana integerrima.
Especies destacadas:
Algunas subfamilias y sus géneros destacados:
Además de estas subfamilias, existen muchos notodóntidos de posición sistemática no determinada. Estos son:
Los notodóntidos (Notodontidae) son una familia de lepidópteros con más de 3.500 especies conocidas. Hay especies de esta familia en todo el mundo, pero existen en mayor número en las regiones tropicales, especialmente en el nuevo mundo (Miller, 1992). Las orugas procesionarias, Thaumetopoeidae, en algunas clasificaciones se incluyen como una subfamilia de Notodontidae.
Suelen tener un cuerpo robusto y alas largas que se pliegan sobre el dorso durante el reposo. Generalmente son grises o pardas; unas pocas presentan colores brillantes tales como la subfamilia Dioptinae (Grimaldi y Engel, 2005). Estos rasgos las asemejan a la familia Noctuidae aunque no tienen un parentesco cercano. Los adultos no se alimentan. Muchas especies tienen una mata de pelos en el borde posterior del ala delantera que sobresale hacia arriba durante el reposo. Esto es lo que les da el nombre común de "prominentes". Los nombres comunes de muchas especies se refieren a su velludez.
Nirkot (Notodontidae), aikaisemmalta nimeltään hammaskehrääjät, on keskikokoisten, yöaktiivisten perhosten heimo.
Nirkkolajien siipiväli vaihtelee 20–100 mm. Heimon yhdistävänä piirteenä säärissä sijaitsevien okien kärkiosat ovat sahalaitaiset ja keskiruumiin takaosassa sijaitsevaan kuuloelimeen liittyy bullaksi kutsuttu osa. Myös toukkien pinnan sukasten sijainnit ja toukan suuosat ovat heimolle tunnusomaiset. Takaruumiin neljännen jaokkeen vatsakilpeen liittyy kannuksia, joissa on litteitä, suomumaisia karvoja. Aikuisina perhosina nirkot ovat rotevatekoisia, kapeasiipisiä ja huomattavan karvaisia lajeja. Takasiivet ovat huomattavasti etusiipiä lyhyemmät ja kiinnittyvät etusiipeen frenulumin avulla. Imukärsän kehitysaste vaihtelee ja koiraiden tuntosarvet ovat kaksoiskampamaiset. Useimmat nirkot ovat harmaanruskeita ja lentävät öisin, mutta värikirjo kattaa myös valkoisia ja kellansävyisiä lajeja. Muutamilla trooppisilla lajeilla on hopeanhohtoisia täpliä.[1] Poikkeuksena tähän Dioptinae-alaheimossa on päiväaktiivisia, värikkäitä lajeja[2]. Lepäävän perhosen siivet asettuvat kattolaskuisesti takaruumiin sivuille.
Nirkkotoukkien ulkonäkö on hyvin vaihteleva. Monilla lajeilla toukat ovat karvattomia, mutta joskus niissä on poltinkarvoja tai erilaisia kyhmyjä ja nystermiä. Useimmat lajit elävät yksin, mutta etenkin kulkurinirkoilla toukat muodostavat suuria laumoja.[1] Toukat ovat usein myrkyllisiä. Uhattuna niillä on lajille tyypillinen uhkausasento. Ne voivat tehdä nopeita liikkeitä ja ruiskuttaa muurahaishappoa ja ketoneita sisältävää eritettä uhkaajan päälle[2] Toukilla on myös omalaatuinen lepoasento, jossa molemmat päät ovat irti alustasta. Toukka rakentaa löyhän kotelokehdon ja koteloituu joko maanpinnalle tai heti maanpinnan alle.
Nirkkoja tavataan kaikkialla maailmassa Antarktista, Uutta Seelantia ja Tyynenmeren saaria lukuun ottamatta. Useimmat lajit elävät tropiikissa. Heimoon kuuluu maailmanlaajuisesti noin 3500 lajia, joista 450 tavataan palearktisella alueella ja 47 Euroopassa.[1]
Suomesta nirkkolajeja on tavattu 26, joista yksi on harhailija.[3]
Nirkot (Notodontidae), aikaisemmalta nimeltään hammaskehrääjät, on keskikokoisten, yöaktiivisten perhosten heimo.
Nirkkolajien siipiväli vaihtelee 20–100 mm. Heimon yhdistävänä piirteenä säärissä sijaitsevien okien kärkiosat ovat sahalaitaiset ja keskiruumiin takaosassa sijaitsevaan kuuloelimeen liittyy bullaksi kutsuttu osa. Myös toukkien pinnan sukasten sijainnit ja toukan suuosat ovat heimolle tunnusomaiset. Takaruumiin neljännen jaokkeen vatsakilpeen liittyy kannuksia, joissa on litteitä, suomumaisia karvoja. Aikuisina perhosina nirkot ovat rotevatekoisia, kapeasiipisiä ja huomattavan karvaisia lajeja. Takasiivet ovat huomattavasti etusiipiä lyhyemmät ja kiinnittyvät etusiipeen frenulumin avulla. Imukärsän kehitysaste vaihtelee ja koiraiden tuntosarvet ovat kaksoiskampamaiset. Useimmat nirkot ovat harmaanruskeita ja lentävät öisin, mutta värikirjo kattaa myös valkoisia ja kellansävyisiä lajeja. Muutamilla trooppisilla lajeilla on hopeanhohtoisia täpliä. Poikkeuksena tähän Dioptinae-alaheimossa on päiväaktiivisia, värikkäitä lajeja. Lepäävän perhosen siivet asettuvat kattolaskuisesti takaruumiin sivuille.
Nirkkotoukkien ulkonäkö on hyvin vaihteleva. Monilla lajeilla toukat ovat karvattomia, mutta joskus niissä on poltinkarvoja tai erilaisia kyhmyjä ja nystermiä. Useimmat lajit elävät yksin, mutta etenkin kulkurinirkoilla toukat muodostavat suuria laumoja. Toukat ovat usein myrkyllisiä. Uhattuna niillä on lajille tyypillinen uhkausasento. Ne voivat tehdä nopeita liikkeitä ja ruiskuttaa muurahaishappoa ja ketoneita sisältävää eritettä uhkaajan päälle Toukilla on myös omalaatuinen lepoasento, jossa molemmat päät ovat irti alustasta. Toukka rakentaa löyhän kotelokehdon ja koteloituu joko maanpinnalle tai heti maanpinnan alle.
Nirkkoja tavataan kaikkialla maailmassa Antarktista, Uutta Seelantia ja Tyynenmeren saaria lukuun ottamatta. Useimmat lajit elävät tropiikissa. Heimoon kuuluu maailmanlaajuisesti noin 3500 lajia, joista 450 tavataan palearktisella alueella ja 47 Euroopassa.
Les Notodontidae sont une famille de lépidoptères (papillons) qui comprend plus de 2 500 espèces se répartissant sur toute la planète.
Les papillons sont de taille petite à moyenne. Les couleurs prédominantes sont le brun, le gris et le vert mais quelques espèces sont beaucoup plus colorées.
Les chenilles sont variées : elles peuvent être velues et processionnaires (nids collectifs), glabres avec une bosse dorsale ou avec une queue en fouet[1].
Le genre Datana est sujet à divergences de classification selon les sources (consulter l'article pour plus de détails).
Les Notodontidae sont une famille de lépidoptères (papillons) qui comprend plus de 2 500 espèces se répartissant sur toute la planète.
Les papillons sont de taille petite à moyenne. Les couleurs prédominantes sont le brun, le gris et le vert mais quelques espèces sont beaucoup plus colorées.
Les chenilles sont variées : elles peuvent être velues et processionnaires (nids collectifs), glabres avec une bosse dorsale ou avec une queue en fouet.
I Notodontidi (Notodontidae Stephens, 1829) sono una famiglia cosmopolita di lepidotteri, appartenente alla superfamiglia Noctuoidea.
La famiglia è suddivisa in tredici sottofamiglie, sei delle quali sono presenti anche in Europa. Le sottofamiglie Thaumetopoeinae e Dioptinae sono considerate famiglie valide da alcuni autori.
Generi: Cargida - Cerasana - Crinodes - Dudusa - Euhampsonia - Gangarides - Gangaridopsis - Goacampa - Leucolopha - Megashachia - Netria - Neotarsolepis - Poncetia - Scrancia - Stigmatophorina - Tarsolepis - Zaranga
Generi: Cyphanta - Platychasma
Generi:Ambadra - Archigargetta - Armiana - Baradesa - Besaia - Besida - Bireta - Blakeia - Brykia - Changea - Eushachia - Gargetta - Honveda - Hunyada - Hypambadra - Hyperaeschra - Liccana - Niganda - Odnarda - Periergos - Phycidopsis - Porsica - Pydnella - Ramesa - Saliocleta - Stictogargetta - Tensha - Togaritensha - Torigea - Turnaca
Generi: Acmeshachia - Antiphalera - Benbowia - Betashachia - : Cerura - Cnethodonta - Dicranura - Egonociades - Fentonia - Formofentonia - Franzdaniela - Furcula - Fusadonta - Harpyia - Hemifentonia - Liparopsis - Miostauropus - Neoharpyia - Neopheosia - Oxoia - Palaeostauropus - Pantanopsis - Parachadisra - Parasinga - Pseudohoplitis - Rachia - Shachia - Somera - Stauroplitis - Stauropus - Syntypistis - Teleclita - Uropyia - Vaneeckeia - Wilemanus
Generi: Chadisra - Cleapa - Drymonia - Ellida - Homocentridia - Hupodonta - Leucodonta - Lophocosma - Melagonina - Mesophalera - Metriaeschra - Mimesisomera - Neodrymonia - Nephodonta - Nerice - Norracoides - Notodonta - Odontosiana - Paradrymonia - Paranerice - Peridea - Periphalera - Peroara - Pheosia - Pheosiopsis - Pseudofentonia - Pseudosomera - Pseudostauropus - Rachiades - Semidonta - Shaka
Generi: Allodonta - Allodontoides - Epinotodonta - Epodonta - Hagapteryx - Hexafrenum - Higena - Himeropteryx - Hiradonta - Hyperaeschrella - Jurivalentinia - Lophontosia - Megaceramis - Microphalera - Odontosia - Odontosina - Pterostoma - Ptilodon - Ptilodontosia - Ptilophora - Spatalina - Togepteryx
Generi: Datana - Phalera - Phalerodonta - Snellenita
Generi: Allata - Caschara - Clostera - Coscodaca - Ginshachia - Gluphisia - Gonoclostera - Metaschalis - Micromelalopha - Pterotes - Pygaera - Rhegmatophila - Rosama - Spatalia
Generi: Dasylophia - Didugua - Elasmia - Elymiotis - Hippia - Notela - Nystalea -Pentobesa - Strophocerus - Symmerista
Generi: Boriza - Disphragis - Goodgeria - Heterocampa - Malocampa - Rhuda - Rifargia - Schizura - Sericochroa
Generi: Hemiceras
Generi: Adrallia - Aglaosoma - Anaphe - Arctiomorpha - Axiocleta - Coenostegia - Cynosarga - Diceratucha - Epanaphe - Epicoma - Epicomana - Gazalina - Helianthocampa - Hypsoides - Lomatosticha - Marane - Mesodrepta - Nesanaphe - Nycteropa - Ochrogaster - Oligoclona - Oxymetopa - Paradrallia - Pseudohypsoides - Sthenadelpha - Tanystola - Teara - Tearina - Thaumetopoea - Themerastis - Traumatocampa - Trichiocercus - Zastonia
Generi: Adelphoneura - Anatolis - Anticoreura - Authyala - Brachyglene - Cacolyces - Campylona - Ceraeotricha - Clastognatha - Cleptophasia - Cyanotricha - Cymopsis - Dialephtis - Dolophrosyne - Ephialtias - Erbessa - Erilyces - Euchontha - Euforbesia - Euscoturopsis - Getta - Glissa - Gnatholophia - Hadesina - Hyrmina - Isionda - Isostyla - Josia - Leptactea - Lyces - Macroneurodes - Mitradaemon - Momonipta - Monocreagra - Neolaurona - Oricia - Paradioptis - Pareuchontha - Phaeochlaena - Phalcidon - Phanoptis - Phavaraea - Phelloe - Phintia - Phryganidia - Polypoetes - Polyptychia - Pseuderbessa - Pseudoricia - Scea - Scedros - Scotura - Scoturopsis - Stenoplastis - Tanaostyla - Thirmida - Tithraustes - Tolimicola - Xenomigia - Xenorma - Xenormicola - Zunacetha
Cerura vinula (larva)
(Stauropinae)
Thaumetopoea processionea (larva)
(Thaumetopoeinae)
I Notodontidi (Notodontidae Stephens, 1829) sono una famiglia cosmopolita di lepidotteri, appartenente alla superfamiglia Noctuoidea.
Kuoduočiai (Notodontidae) – naktinių drugių (Lepidoptera) šeima, kuriai priklauso vidutinio dydžio plaukuoti drugiai su šukiškomis antenomis. Priekiniai sparnai siauri, jų užpakaliniame krašte yra danties pavidalo išauga, kuri sparnams stogiškai susiglaudus, išsikiša į viršų ir sudaro kuprą. Vikšrai būna dviejų tipų. Vienų rūšių vikšrai yra su 7 poromis kojų ir pliki, o vietoj paskutinių kojų būna įvairios formos išaugos. Kitų rūšių – su 8 poromis kojų ir plaukuoti.
Lietuvoje yra apie 30 rūšių:
De tandvlinders (Notodontidae) zijn een familie van vlinders uit de superfamilie Noctuoidea. De familie omvat ongeveer 3500 soorten, verspreid over de hele wereld. De meeste soorten komen voor in tropische gebieden.
De meeste tandvlinders zijn bruinig van kleur en tonen enige gelijkenis met vlinders uit de familie Noctuidae. Sommige soorten hebben een uitstulping aan de vleugels die in rust boven de vleugels uitsteekt, wat de aanduiding tandvlinder verklaart. De rupsen zijn meestal onbehaard en nemen vaak bijzondere houdingen aan om vijanden om de tuin te leiden of af te schrikken. De imagines eten niet meer, maar veel soorten hebben toch monddelen.
Enkele op wikipedia beschreven soorten:
De tandvlinders (Notodontidae) zijn een familie van vlinders uit de superfamilie Noctuoidea. De familie omvat ongeveer 3500 soorten, verspreid over de hele wereld. De meeste soorten komen voor in tropische gebieden.
De meeste tandvlinders zijn bruinig van kleur en tonen enige gelijkenis met vlinders uit de familie Noctuidae. Sommige soorten hebben een uitstulping aan de vleugels die in rust boven de vleugels uitsteekt, wat de aanduiding tandvlinder verklaart. De rupsen zijn meestal onbehaard en nemen vaak bijzondere houdingen aan om vijanden om de tuin te leiden of af te schrikken. De imagines eten niet meer, maar veel soorten hebben toch monddelen.
Tannspinnere (Notodontidae) er en familie av sommerfugler som hører til den artsrike gruppen Noctuoidea. Mange, men langt fra alle, har en tannlignende dusk av hår og avlange skjell ved forvingens bakkant, som har gitt opphav til gruppens norske og latinske (Notodonta = tann-rygget) navn. Selv om de voksne sommerfuglene ofte er forholdsvis store, er de gjerne utmerket kamuflert og man oppdager dem sjelden. Derimot er larvene til mange arter oppsiktsvekkende.
Middelsstore til store (vingespenn 20 – 125 mm), kraftig bygde sommerfugler. Hunnene er ofte markert større og kraftigere enn hannene. De fleste artene er kamuflasjefarget i brunt eller grått, og kan ha en forbløffende likhet med avbrukne grener eller kvister, særlig fordi kroppsformen gjerne er litt «uregelmessig». Kroppen er tykk, spoleformet til sylindrisk, hodet forholdsvis lite. Sugesnabelen kan være velutviklet, men oftere er den mer eller mindre redusert. Hos noen er den ganske kort og delvis åpen i fremkanten. Det ser her ut til at sugesnabelen har en funksjon i saltopptak, da disse ser ut til å trenge mer natrium enn de får i seg på larvestadiet. Labialpalpene er vanligvis ganske korte, men påfallende store hos nebbspinneren (Pterostoma palpinum). Antennene er vanligvis fjærformede hos hannene, tråd-, kam- eller smalt fjærformede hos hunnene. Forvingene er avlange og forholdsvis smale, i spissen vanligvis avrundede. Mange arter har en karakteristisk dusk av hår og avlange skjell ved bakkanten, som står opp som en tann fra ryggen når sommerfuglen hviler med taklagte vinger. Denne tjener muligens til kamuflasje ved at den bryter opp sommerfuglens regelmessige omriss. Bakvingene er forholdsvis små og avrundede. Bakkroppen er gjerne temmelig lang, særlig hos hunnene. Beina er ganske korte og kraftige.
Mens de voksne tannspinnerne er kamuflasjefarget og gjør lite av seg, er larvene ofte ganske oppsiktsvekkende. Hos noen undergrupper er de kledt med lange hår og opptrer i store samlinger, hos andre har de et bisart utseende for å skremme bort fiender. Prosesjonsspinnerne (Thaumetopoeinae) har hårete larver som lever sammen i store flokker på teltlignende silkespinn på ulike slags trær. Noen ganger flytter de seg fra tre til tre. Det skjer i så fall i en lang rekke (tog), en etter en, en vane som har gitt gruppen sitt norske navn. Hver larve følger den foran, og dersom man flytter på larvene slik at toget danner en ring, kan de fortsette å gå rundt i ring i flere døgn, til de til slutt dør av utmattelse. Larvene er kledt med lange neslehår, som lett brekker av og kan føres med vinden. Får man disse hårene på seg, kan de forårsake irritasjon, kløe eller i verste fall øyeskader om man får dem i øynene. Prosesjonsspinnerne finnes ikke i Norge, men er i ferd med å etablere bestander i den sørligste Sverige.
Oksehodespinneren (Phalera bucephala) har også hårete larver som lever mange sammen. De er brune med gule striper, og forårsaker ikke så mange problemer som prosesjonsspinnerne. Okeshodespinneren er forholdsvis vanlig i Sør-Norge. Gaffelstjertene (Dicranurini) har nakne larver med et oppsiktsvekkende utseende. Disse trinne larvene er vanligvis klart grønne med en brunlig eller rødlig «sal» på ryggen. Rundt hodet har de en rød og hvit «krage» og to svarte «falske øyne». Brystet har en kraftig pukkel, og fra det bakerste bakkroppsleddet kan det skytes ut et gaffelformet vedheng. Blir larven forstyrret, reiser den forkroppen samtidig som den vifter med det gaffelformede vedhenget og gjerne skiller ut illeluktende stoffer, blant annet maursyre og ketoner. Dette er vanligvis tilstrekkelig til å skremme en fugl fra å angripe. Ekorntannspinneren (Stauropus fagi) har også en bisarr larve. Som ung etterligner den en maur, når den blir eldre blir den brun og kan minne om en bit vissent løv. Om den forstyrres, reiser den forkroppen og vifter med de svært lange beina, i denne posisjonen kan den minne om et ekorn, derav det norske navnet. Andre har sett likhet med en hummer, og den heter lobster moth på engelsk.
Tannspinnernes larver lever på busker og løvtrær, sjeldnere på bartrær. Når de er ferdige med larveutviklingen, spinner se seg inn i en hard kokong der de forvandler seg til en puppe. Puppestadiet kan noen ganger vare i flere år. De voksne sommerfuglene flyr om natten, mest på forsommeren. Mange tar ikke næring til seg men lever bare på ressurser de har lagret fra larvetiden.
De fleste tannspinnerne er for fåtallige til å gjøre skade på skogen, men de to europeiske artene av prosesjonsspinnere kan bli ganske tallrike og gjøre skade på skog av henholdsvis eik og furu, i tillegg til de helsemessige problemene neslehårene kan forårsake. Larvene til oksehodespinneren kan noen ganger gjøre skade på frukttrær.
Tannspinnere (Notodontidae) er en familie av sommerfugler som hører til den artsrike gruppen Noctuoidea. Mange, men langt fra alle, har en tannlignende dusk av hår og avlange skjell ved forvingens bakkant, som har gitt opphav til gruppens norske og latinske (Notodonta = tann-rygget) navn. Selv om de voksne sommerfuglene ofte er forholdsvis store, er de gjerne utmerket kamuflert og man oppdager dem sjelden. Derimot er larvene til mange arter oppsiktsvekkende.
Multimedia w Wikimedia Commons Garbatkowate (Notodontidae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata. Obejmuje około 3800 opisanych gatunków[1].
Motyle o krępym, zwykle obficie owłosionym ciele. Głowa najczęściej o zredukowanej ssawce i krótkich głaszczkach. Czułki u samców grzebykowate, u samic piłkowane, ząbkowane lub grzebykowate, ale o krótszych niż u samców ząbkach[2]. Na goleniach występują ostrogi, których zesklerotyzowane wierzchołki mają piłkowane krawędzie. Zatułów z narządami bębenkowymi uformowanymi przez silnie wklęśniętą grzbietową część epimeronu zapiersia. Błona bębenkowa zwrócona jest brzusznie, a na pierwszym segmencie odwłoka brak zakrywającego ów narząd kapturka. U samic ósmy segment odwłoka u ma częściowo błoniaste pleura, a błona pomiędzy brodawkami analnymi a ostium torebki kopulacyjnej zaopatrzona jest w region gruczołowy. Samce mają na wierzchołku odwłoka kępkę długich, włosowatych łusek o piłkowanych lub prostych wierzchołkach[3].
Gąsienice z 4–5 parami posuwek[2], wyposażonych w pojedynczy rząd haczyków[3]. Część gatunków ma na grzbiecie mięsiste garby, czasem duże i ostro zakończone. Inne mają odwłoki zakończone długimi widełkami[2]. Krawędzie tnące żuwaczek mają gładkie[3]. Poczwarki są walcowate, z tyłu zwężone, często z dobrze rozwiniętym kremastrem[2].
W Polsce występuje 36 gatunków[4] (zobacz: garbatkowate Polski). Zasiedlają głównie lasy, rzadziej parki czy ogrody. Gąsienice żerują na drzewach i krzewach liściastych. U korowódkowatych dzień spędzają we wspólnych oprzędach, a nocą wyruszają na żer. Owady dorosłe są aktywne nocą, chętnie przylatują do światła[2].
Na podstawie morfologicznej analizy filogenetycznej J.S. Miller wyróżnił 9 monofiletycznych podrodzin garbatkowatych[3]:
Do żadnej z nich nie zaklasyfikował plemienia Hemiceratini i rodzaju Lirimiris[3].
Garbatkowate (Notodontidae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata. Obejmuje około 3800 opisanych gatunków.
Notodontidae é uma família de insectos da ordem Lepidoptera.
Notodontidae é uma família de insectos da ordem Lepidoptera.
Biretinae
Dioptinae
Dudusinae
Hemiceratinae
Heterocampinae
Notodontinae
Nystaleinae
Phalerinae
Platychasmatinae
Ptilodoninae
Pygaerinae
Stauropinae
in glej poglavje Sistematika
Hrbtorožke (znanstveno ime Notodontidae) je po vsem svetu razširjena družina srednje velikih nočnih metuljev (vešče) s približno 3500 znanimi vrstami (v Evropi je 35 vrst). Nočne metulje iz te družine najdemo v vseh delih sveta, ampak najpogostejše so v tropskih območjih, zlasti v Novem svetu.[1]
Sprednja krila imajo na notranjem robu nastavek iz dolgih luskic. Te luske tvorijo nekakšen zobec ob strehasto zloženih krilih v mirovanju, po katerem so ti metulji dobili svoje ime. Obarvanost kril se dobro ujema z okolico, v kateri živijo. Le redke vrste vsebujejo svetle barve, po navadi so večinoma sive ali rjave, z izjemo poddružine Dioptinae.[2] Gosenice so gole, redko nekoliko dlakave.
Poleg zgoraj naštetih poddružin obstajajo številni rodovi hrbtorožk z negotovo pripadnostjo. To so:
Leksikon živali. Tržič: Učila International. 2008. ISBN 978-961-6582-23-0.
Hrbtorožke (znanstveno ime Notodontidae) je po vsem svetu razširjena družina srednje velikih nočnih metuljev (vešče) s približno 3500 znanimi vrstami (v Evropi je 35 vrst). Nočne metulje iz te družine najdemo v vseh delih sveta, ampak najpogostejše so v tropskih območjih, zlasti v Novem svetu.
Tandspinnare (Notodontidae) är en familj i ordningen fjärilar.
Familjen omfattar medelstora eller små arter med tjock, ragghårig kropp, som når långt utanför de utbredda bakvingarna. De jämförelsevis smala framvingarna är hos de flesta tandspinnarna i bakre kanten försedda med en utskjutande flik. Dessa fjärilar flyger endast om natten. Med ett enda undantag övervintrar de alla i puppstadiet. Larvernas utseende är mycket växlande. Av denna familj förekommer 24 arter i Sverige.
De avplattade äggen läggs var för sig eller i mindre grupper på lövträdens blad. Larverna är nakna eller har korta hår. Hos larver av några arter som piltandvinge förekommer påfallande knölar på kroppen som kan vara utrustade med en tagg. Förpuppningen sker i marken eller under lösa barkskivor.[1]
Tandspinnarna delas vanligtvis in i 8 underfamiljer.[2]
Fem underfamiljer finns i Norden.[2]
Thaumetepoa pinivora
Pygaera timon
Clostera curtula
Clostera pigra
Clostera anachoreta
Clostera anastomosis
Notodonta dromedarius
Notodonta torva
Notodonta ziczac
Drymonia dodonea
Drymonia ruficornis
Pheosia tremula
Pheosia gnoma
Pterostoma palpinum
Ptilophora plumigera
Ptilophora plumigera
Leucodonta bicoloria
Ptilodon capucina
Odontosia carmelita
Odontosia sieversi
Gluphisia crenata
Cerura vinula
Furcula furcula
Furcula bicuspis
Furcula bifida
Phalera bucephala
Peridea anceps
Stauropus fagi
Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från Nordisk familjebok, Notodontidae, 1904–1926.
Wikimedia Commons har media som rör Tandspinnare.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Tandspinnare (Notodontidae) är en familj i ordningen fjärilar.
Familjen omfattar medelstora eller små arter med tjock, ragghårig kropp, som når långt utanför de utbredda bakvingarna. De jämförelsevis smala framvingarna är hos de flesta tandspinnarna i bakre kanten försedda med en utskjutande flik. Dessa fjärilar flyger endast om natten. Med ett enda undantag övervintrar de alla i puppstadiet. Larvernas utseende är mycket växlande. Av denna familj förekommer 24 arter i Sverige.
De avplattade äggen läggs var för sig eller i mindre grupper på lövträdens blad. Larverna är nakna eller har korta hår. Hos larver av några arter som piltandvinge förekommer påfallande knölar på kroppen som kan vara utrustade med en tagg. Förpuppningen sker i marken eller under lösa barkskivor.
Зубницеві, або Чубатки (Notodontidae) — родина комах ряду метеликів.
Тіло товсте, волохате; передні крила видовжено-трикутні, часто з волосистим зубцеподібним виростом посередині заднього краю. Яйця відкладають на листки дерев і кущів. Гусінь гола або вкрита дрібними волосками, часто з горбковидними виростами на спині; живиться листям. Лялечки в коконі або без нього, зимують, можуть перебувати в діапаузі 2—3 роки. Зубницеві поширені в лісових районах жарких і помірних поясів. Відомо бл. 3000 видів, в Україні — бл. 100 видів. Зубницеві — типові представники лісової фауни, деякі з них — шкідники; так, в'язовий ногохвіст (Exaereta ulmi) ушкоджує дерева родини в'язові; лунка срібляста (Phalera bucephala) — дуб, вербу, березу.
Родина включає підродини: Biretinae
Dioptinae
Dudusinae
Hemiceratinae
Heterocampinae
Notodontinae
Nystaleinae
Phalerinae
Platychasmatinae
Ptilodoninae
Pygaerinae
Stauropinae
Роди, що не увійшли в підродини:
Notodontidae, tên tiếng Việt: Ngài thiên xã, là một họ bướm đêm có khoảng 3.500 loài đã được biết đến. Các loài trong họ này được tìm thấy ở nhiều nơi trên thế giới, nhưng chúng chủ yếu tập trung ở các vùng nhiệt đới, đặc biệt là Tân Thế giới (Miller, 1992). Họ Thaumetopoeidae (processionary moths) đôi khi cũng được xếp vào họ này ở dạng phân họ.
Các loài thuộc họ này có khuynh hướng cơ thể nặng và cánh dài, cánh xếp ngang sau lưng khi nghỉ. Chúng hiếm khi thể hiện các màu sáng, thường có màu xám hoặc nâu, ngoại trừ các loài thuộc phân họ Dioptinae (Grimaldi và Engel, 2005). Các đặc điểm này mang ý nghĩa rằng chúng khá giống họ Noctuidae mặc dù các họ này không có mối quan hệ gần gũi. Con trưởng thành không ăn. Một số loài có một chùm râu trên mép sau của cánh trước, chúng dũi thẳng khi nghỉ. Tên gọi phổ biến của một số loài cũng xuất phát từ bộ râu của chúng như Puss Moth và nhóm phổ biến là kittens (Furcula spp.), do vậy việc đặt tên giống với các loài bướm nhỏ Puss Moth.
Các loài nổi tiếng là:
Một phần trong các phân họ được liệt kê ở trên, có một số chi thuộc họ này không rõ mối quan hệ. Chúng gồm:
Notodontidae, tên tiếng Việt: Ngài thiên xã, là một họ bướm đêm có khoảng 3.500 loài đã được biết đến. Các loài trong họ này được tìm thấy ở nhiều nơi trên thế giới, nhưng chúng chủ yếu tập trung ở các vùng nhiệt đới, đặc biệt là Tân Thế giới (Miller, 1992). Họ Thaumetopoeidae (processionary moths) đôi khi cũng được xếp vào họ này ở dạng phân họ.
Các loài thuộc họ này có khuynh hướng cơ thể nặng và cánh dài, cánh xếp ngang sau lưng khi nghỉ. Chúng hiếm khi thể hiện các màu sáng, thường có màu xám hoặc nâu, ngoại trừ các loài thuộc phân họ Dioptinae (Grimaldi và Engel, 2005). Các đặc điểm này mang ý nghĩa rằng chúng khá giống họ Noctuidae mặc dù các họ này không có mối quan hệ gần gũi. Con trưởng thành không ăn. Một số loài có một chùm râu trên mép sau của cánh trước, chúng dũi thẳng khi nghỉ. Tên gọi phổ biến của một số loài cũng xuất phát từ bộ râu của chúng như Puss Moth và nhóm phổ biến là kittens (Furcula spp.), do vậy việc đặt tên giống với các loài bướm nhỏ Puss Moth.
Хохлатки[1] (лат. Notodontidae) — семейство чешуекрылых.
Бабочки средних размеров, реже крупных размеров. Бабочки большей частью с толстым и мохнатым туловищем. Брюшко удлиненное. Усики самцов с длинными, у самок — с короткими гребнями. Хоботок недоразвит; имаго не питаются. Лапки бабочек покрыты длинными волосками. Передние крылья, узкие часто с волосистым зубцом посредине заднего края. Усики гребенчатые.
Активны в сумерках и ночью. Гусеницы разнообразной, часто весьма причудливой внешности, у большинства видов обитают на древесных породах. У палеарктических видов зимующей стадией является куколка, которая находится в плотном, реже в рыхлом, коконе, на почве или на кормовых растениях.
В мировой фауне около 3500 видов, на территории России обитает 119 видов[2].
В семействе выделяют следующие подсемейства:
Хохлатки (лат. Notodontidae) — семейство чешуекрылых.
