Associations
(
Inglês
)
fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / saprobe
apothecium of Belonopsis junciseda is saprobic on dead Juncus trifidus
Foodplant / saprobe
immersed pseudothecium of Phaeosphaeria juncicola is saprobic on Juncus trifidus
Description
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Herbs, perennial, tufted, 1--4 dm. Rhizomes densely branching. Culms few to many, erect to drooping. Cataphylls 2--4. Leaves basal and cauline, 2--4; auricles deeply lacerate, to 4 mm, membranous; blade dark green, flat to slightly channeled, 5--12 cm x 0.5--1 mm, margins finely serrulate. Inflorescences 1--3(--4)-flowered; primary bract usually exceeding inflorescence. Flowers: bracteoles 2, usually lacerate; tepals brownish, widely lanceolate, 2.1--3 mm; inner series slightly shorter, apex acute; stamens 6, filaments 0.3--0.7 mm, anthers 1.2--1.5 mm; stigma 1.5--3 mm. Capsules brown, ellipsoid, 2.2--3.5 x 1.3--1.7 mm, longer than tepals. Seeds brown, obliquely ovoid, 0.89--1.35 mm, not tailed. 2n = 40.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Distribution
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Greenland; N.B., Nfld. and Labr., N.S., Que.; Maine, N.H., N.Y., N.C., Tenn., Vt., Va.; Europe; n Asia.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Flowering/Fruiting
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Flowering and fruiting late spring--early summer.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Habitat
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Mostly in crevices of granitic (schistose) cliffs or rubble slopes in the higher regions of the Appalachians; 20--2000m.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Juncus monanthos Jacquin; J. trifidus subsp. carolinianus HamitHämit-Ahti; J. trifidus subsp. monanthos (Jacquin) Ascherson & Graebner; J. trifidus var. monanthos (Jacquin) Bluff & Fingerhuth
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Brwynen deirdalen
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen deirdalen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus trifidus a'r enw Saesneg yw Three-leaved rush.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Brwynen Deirdalen.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
Gweler hefyd
Cyfeiriadau
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Brwynen deirdalen: Brief Summary
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen deirdalen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus trifidus a'r enw Saesneg yw Three-leaved rush. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Brwynen Deirdalen.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Dreiblatt-Binse
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Dreiblatt-Binse in einer Felsspalte
Dreiblatt-Binse in der
Tatra
Die Dreiblatt-Binse (Juncus trifidus, Syn.: Oreojuncus trifidus), auch als Dreispaltige Binse bezeichnet, gehört zur Familie der Binsengewächse (Juncaceae). Sie ist ein ausgesprochener Kältezeiger und kommt überwiegend in den höheren Regionen der Gebirge auf Felsen und in Felsspalten vor.
Systematik
Nach K. Kiffe (2000) werden in Deutschland zwei Unterarten unterschieden, die Gewöhnliche Dreiblatt-Binse (Juncus trifidus L. subsp. trifidus) und die Wenigblütige Dreiblatt-Binse (Juncus trifidus subsp. monanthos (Jacq.) Asch. & Graebn.)[1]. Nach J. Kirschner et al. (2002) sind beides eigenständige Arten, Juncus trifidus L. und Juncus monanthos Jacq. [2]. Sowohl in der schweizerischen als auch in der österreichischen Flora werden die Arten getrennt. Nach J. Kirschner (2013) wird die Dreiblatt-Binse auch in eine eigene Gattung gestellt: Oreojuncus trifidus (L.) Záv.Drábk. & Kirschner.[3]
Verbreitung und Standort
Die Dreiblatt-Binse ist in ganz Europa verbreitet. Im Süden Europas kommt sie nur in den Gebirgen zwischen 1600 und 3000 Metern über NN vor. Darüber hinaus ist sie in Asien bis nach Sibirien, auf Grönland und im Osten der USA beheimatet.[4] In Deutschland kommt die Art nur im Ostbayerischen Grenzgebirge und in den Alpen an wenigen Standorten vor. In den Allgäuer Alpen steigt sie im Tiroler Teil an der Jöchelspitze von 2100 Metern Meereshöhe bis ca. 2200 Meter am Gipfel auf.[5]
Sie wächst auf Felsen, in Felsspalten und in trockenen, mageren Rasen (Zwergstrauchheiden und Borstgrasrasen) sowie in Schneetälchen. Sie ist eine Charakterart der Klasse Juncetea trifidi.[6]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 2 (mäßig trocken), Lichtzahl L = 5 (sehr hell), Reaktionszahl R = 1 (stark sauer), Temperaturzahl T = 1+ (unter-alpin, supra-subalpin und ober-subalpin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 4 (subkontinental).[7]
Beschreibung
Die Dreiblatt-Binse ist ein ausdauernder, wintergrüner Hemikryptophyt, der kleine 10 bis 30 (–40) Zentimeter hohe Horste oder Rasen bildet. Die Stängel wachsen aufrecht. Sie sind fadendünn etwa 0,5 bis 0,8 Millimeter dick, kaum gerillt und nur leicht behaart, rund und am Grund mit nicht gitternervigen Blattscheiden ausgestattet. Die basalen Blattscheiden sind strohgelb bis hellbraun und schwach glänzend. Sie sind spreitenlos oder tragen eine nur sehr kurze bis 1 Zentimeter lange Spreite. Die graugrünen Laubblätter sind ebenfalls sehr dünn und halbzylindrisch-tiefrinnig. An der Mündung der Blattscheiden sind 2 bis 4 Millimeter lange, fast bis zum Grunde in drei Teile wimperig zerschlitzte Öhrchen ausgebildet. Blatthäutchen (Ligulae) sind nicht vorhanden.
Der Blütenstand ist eine zwei- bis vierblütige Spirre. Sie wird von zwei bis drei Hochblättern deutlich überragt. Die rotbraunen Perigonblätter sind mit 3 bis 5 Millimeter alle gleich lang. Sie tragen einen grünen Mittelnerv und sind schlank und lang zugespitzt. Sie umgeben sechs Staubblätter und drei weiße zurückgebogene Narben. Die Kapselfrucht ist rotbraun und mit langer Spitze ausgestattet. Sie ist stets kürzer als die Blütenhülle.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 30[8].
Ökologie
Die Bestäubung der Blüten erfolgt durch den Wind (Anemophilie). Als Lichtpflanze erträgt die Dreiblatt-Binse keine Beschattung. Sie ist ein Kältezeiger. In den Gebirgen kommt sie nur in subalpinen bis alpinen Höhenlagen vor. Ihr ökologischer Schwerpunkt liegt auf trockenen bis frischen, stickstoffarmen bis stickstoffärmsten, kalkarmen, aber niemals stark sauren Böden in alpinen Rasen, Felsspalten und auf Geröll.[9]
Quellen und weiterführende Informationen
Einzelnachweise
-
↑ K. Kiffe: Juncaceae. In: Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz. Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3364-4.
-
↑ Kirschner, J. et al. (2002). Juncaceae. Species Plantarum: Flora of the World 6-8: 1-237, 1-336,1-192. Australian Biological Resources Study, Canberra. Royal Botanic Gardens KEW
-
↑ Rafaël Govaerts (Hrsg.): Juncus trifidus. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 12. Oktober 2016.
-
↑ Verbreitung weltweit nach Den virtuella flora; Arealkarte nach von Hultén [1]
-
↑ Erhard Dörr, Wolfgang Lippert: Flora des Allgäus und seiner Umgebung. Band 1, IHW, Eching 2001, ISBN 3-930167-50-6, S. 297.
-
↑ Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 147–148.
-
↑ Juncus trifidus L. In: Info Flora, dem nationalen Daten- und Informationszentrum der Schweizer Flora. Abgerufen am 23. März 2021.
-
↑ http://mobot.mobot.org/W3T/Search/ipcn.html Index to Plant Chromosome Numbers (IPCN)
-
↑ H. Ellenberg, H. E. Weber, R. Düll, V. Wirth, W. Werner, D. Paulißen: Zeigerwerte von Pflanzen in Mitteleuropa. Scripta Geobotanica 18, Verlag Erich Goltze, 1992. ISBN 3-88452-518-2
Literatur
- U. Graf: Sauergräser. Provisorischer Schlüssel zur Bestimmung von nichtblühenden Seggen, Binsen und anderen Sauergräsern in der Schweiz (Cyperaceen, Juncaceen, Juncaginaceen, Scheuchzeriaceen): Juncus trifidus [2]
- J. Grau, B. P. Kremer, B. M. Möseler, G. Rambold & D. Triebel: Gräser, Mosaik-Verlag, München 1996, ISBN 3-576-10702-9
Weblinks
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
Verbreitungskarten
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Dreiblatt-Binse: Brief Summary
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Dreiblatt-Binse in einer Felsspalte
Dreiblatt-Binse in der
Tatra Die Dreiblatt-Binse (Juncus trifidus, Syn.: Oreojuncus trifidus), auch als Dreispaltige Binse bezeichnet, gehört zur Familie der Binsengewächse (Juncaceae). Sie ist ein ausgesprochener Kältezeiger und kommt überwiegend in den höheren Regionen der Gebirge auf Felsen und in Felsspalten vor.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Oreojuncus trifidus
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
Oreojuncus trifidus is a species of rush known by the common names highland rush[2] and three-leaved rush.[3] It is native to the Northern Hemisphere, where it is an arctic/montane species with an amphi-atlantic distribution.[4]: 46
Description
Oreojuncus trifidus is a perennial herb with tufted stems up to 40 centimeters long, growing erect or drooping. There are a few grasslike leaf blades measuring up to 12 centimeters long. The inflorescence holds one to four flowers with brown tepals and six stamens. The fruit is a capsule a few millimeters long.[5][6] The plant reproduces sexually with its flowering structures and vegetatively via its rhizome, when it may form colonies.[7]
Habitat
This species grows in a number of habitat types, especially in alpine environments. It can be found in talus, on cliffs and ledges, fellfields, tundra, and meadows. It grows in a wide variety of heath ecosystems. The soils may be dry to moist, calcareous, and acidic.[7] They may be gravelly, sandy, and rich in iron. The plant is known as a pioneer on ski slopes and roadsides.[5] It may grow alongside many types of mosses and lichens.[7]
Distribution
Oreojuncus trifidus is an amphi-atlantic plant,[4] native to northern and eastern Canada, including the Canadian Arctic Archipelago and other low Arctic regions, the northeastern United States, Greenland, Iceland, Scandinavia, northern Britain, and northern Asia.[5] It also occurs in the high mountains of southern Europe. While not rare in general, the plant faces threats in some locations. Some populations in the Adirondacks are harmed by trampling by hikers.[8] Rush habitat on Camel's Hump and Mount Marcy also suffers from trampling disturbance.[7] Rush-dominated heath in the Cairngorms is also potentially threatened by trampling.[9]
References
-
^ "Oreojuncus trifidus (L.) Záv.Drábk. & Kirschner". Plants of the World Online. Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. 2017. Retrieved 4 February 2021.
-
^ USDA, NRCS (n.d.). "Juncus trifidus". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 22 January 2016.
-
^ BSBI List 2007 (xls). Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-06-26. Retrieved 2014-10-17.
-
^ a b Hultén, Eric (1958). The Amphi-Atlantic Plants and their Phytogeographical Connections. Stockholm, Sweden: Almqvist and Wiksell.
-
^ a b c Aiken, S.G., et al. 2007. Flora of the Canadian Arctic Archipelago: Descriptions, Illustrations, Identification, and Information Retrieval. NRC Research Press, National Research Council of Canada, Ottawa.
-
^ Juncus trifidus. Flora of North America.
-
^ a b c d Schori, M. Conservation Assessment for Highland Rush (Juncus trifidus) L. USDA Forest Service, Eastern Region. May 6, 2004.
-
^ Juncus trifidus. New York Natural Heritage Program.
-
^ Pryor, P. J. 1985. The effects of disturbance on open Juncus trifidus health in the Cairngorm mountains, Scotland. In: The ecological impacts of outdoor recreation on mountain areas in Europe and North America. RERG Report, Recreation Ecology Research Group, UK. No. 9 53-62.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Oreojuncus trifidus: Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
Oreojuncus trifidus is a species of rush known by the common names highland rush and three-leaved rush. It is native to the Northern Hemisphere, where it is an arctic/montane species with an amphi-atlantic distribution.: 46
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Juncus trifidus
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
Juncus trifidus es una especie de junco perteneciente a la familia de las juncáceas. Es originaria del hemisferio norte, donde tiene una distribución circumboreal.[1]
Vista de la planta en su hábitat
Distribución
Se encuentra en el norte y el este de Canadá, incluyendo el Archipiélago ártico canadiense y otras bajas árticas regiones, el noreste de Estados Unidos, Groenlandia, Islandia, Escandinavia, partes de Europa y el norte de Asia.[2]
Descripción
Es una hierba perenne con tallos con pelo insertado que alcanza un tamaño de hasta 40 centímetros de largo, con un crecimiento erecto o caído. Tiene láminas foliares herbáceas que miden hasta 12 centímetros de largo. La inflorescencia tiene entre tres y cincuenta y nueve flores con tépalos marrones y con seis estambres. El fruto es una cápsula de unos pocos milímetros de longitud.[2][3] La planta se reproduce sexualmente con sus estructuras florales y vegetativamente a través de su rizoma, y cuando puede forma colonias.[1]
Hábitat
Esta especie crece en un número de tipos de hábitat, especialmente en entornos alpinos. Se puede encontrar con el astrágalo, en los acantilados y cornisas, tundra y praderas. Crece en una amplia variedad de los ecosistemas del brezo. Los suelos pueden ser secos, húmedos, calcáreos y ácidos.ref name=sch/> Pueden ser de grava, arena, y rica en hierro. La planta es conocida como pionera en las pistas de esquí y caminos.[2] Puede crecer junto a muchos tipos de musgos y líquenes.[1]
Si bien no es rara en general, la planta se enfrenta a amenazas en algunos lugares. Algunas poblaciones de las Montañas de Adirondack son perjudicados por el pisoteo por los excursionistas.[4] El hábitat de Camel's Hump y Mount Marcy también sufre la perturbación del pisoteo.[5]
Taxonomía
Juncus trifidus fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 326–327. 1753.[6]
- Etimología
Juncus: nombre genérico que deriva del nombre clásico latino de jungere = , "para unir o vincular", debido a que los tallos se utilizan para unir o entrelazar".[7]
trifidus: epíteto latino que significa "con tres divisiones".[8]
- Sinonimia
-
Juncus alpestris Bubani[9]
Referencias
-
↑ a b c Schori, M. Conservation Assessment for Highland Rush (Juncus trifidus) L. USDA Forest Service, Eastern Region. May 6, 2004.
-
↑ a b c Aiken, S.G., et al. 2007. Flora of the Canadian Arctic Archipelago: Descriptions, Illustrations, Identification, and Information Retrieval. NRC Research Press, National Research Council of Canada, Ottawa.
-
↑ Juncus trifidus. Flora of North America.
-
↑ Juncus trifidus. New York Natural Heritage Program.
-
↑ Pryor, P. J. 1985. The effects of disturbance on open Juncus trifidus health in the Cairngorm mountains, Scotland. In: The ecological impacts of outdoor recreation on mountain areas in Europe and North America. Archivado el 4 de octubre de 2013 en Wayback Machine. RERG Report, Recreation Ecology Research Group, UK. No. 9 53-62.
-
↑ «Juncus trifidus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 1 de octubre de 2013.
-
↑ En nombres botánicos
-
↑ En Epítetos Botánicos
-
↑ Juncus trifidus en PlantList
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Juncus trifidus: Brief Summary
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por wikipedia ES
Juncus trifidus es una especie de junco perteneciente a la familia de las juncáceas. Es originaria del hemisferio norte, donde tiene una distribución circumboreal.
Ilustración
Vista de la planta en su hábitat
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autores y editores de Wikipedia
Tunturivihvilä
(
Finlandês
)
fornecido por wikipedia FI
Tunturivihvilä (Juncus trifidus) on monivuotinen, mätästävä ruohovartinen kasvilaji vihvilöiden suvussa.
Ulkonäkö
Tunturivihvilä kasvaa 5–30 senttimetriä korkeaksi. Juurakko on vaakasuora. Ilmaversot muodostavat tiheän mättään. Varsi on pysty, ohut, jäykkä ja hienouurteinen. Tyvitupet ovat avoimet, kellanruskeat ja ylin on usein lavallinen. Varsi on 2–4-lehtinen, lehdet ovat pehmeitä, ohuita ja tummanvihreitä. 2–4 kukinnon tukilehteä ovat aivan latvakukinnon alapuolella, 5–12 cm pitkiä, noin puolen varren pituisia. Kukinto on latvassa. Kukinnossa on yleensä 2–4 kukkaa, varsilehtien hangassa toisinaan 1–2 kukkaa. Kukat ovat kaksineuvoisia ja säteittäisiä, vaalean- tai tummanruskeita kehälehtiä on kuusi. Kehälehdet ovat 2–3 millimetriä pitkät. Heteitä on kuusi, emin luotti kolmiliuskainen. Hedelmä on monisiemeninen kota, joka on noin 3 mm pitkä, kehää pitempi. Se on tummanruskea, kiiltävä, tylppä ja pitkäotainen.[1]
Levinneisyys
Tunturivihvilä esiintyy Euroopassa vuoristoalueilla Välimeren maihin asti, laajimmin Fennoskandiassa Skandien vuoristosta Kuolan niemimaalle. Euroopan ulkopuolella lajia kasvaa Siperiassa, Grönlannissa ja Pohjois-Amerikan koillisosassa.[2][3] Suomessa sitä esiintyy Lapissa ja Koillismaalla. Pohjois-Lapissa, varsinkin Enontekiöllä ja Utsjoella se on hyvin yleinen. Tunturivihvilällä on ollut Suomessa eteläisin yksittäisesiintymä Lohtajan Vattajanniemellä, mutta kasvi on ehtinyt hävitä Keski-Pohjanmaalta.[4][5]
Elinympäristö
Tunturivihvilä kasvaa tunturien paljakkavyöhykkeellä karuilla kankailla, kivikoissa, kalliohyllyillä, vyörysorarinteillä ja tuulenpieksämillä. Metsävyöhykkeellä se kasvaa muun muassa joenrannoilla ja ultraemäksisellä soralla.[3][4]
Lähteet
-
↑ Pinkka – Lajintuntemuksen oppimisympäristö: Tunturivihvilä (Juncus trifidus)
-
↑ Den virtuella floran: Klynnetåg Juncus trifidus L. (levinneisyyskartta Maan pohjoisosassa)
-
↑ a b Mossberg, B. & Stenberg, L.: Suuri Pohjolan kasvio, 2. painos, s. 764. Suomentanut Vuokko, S. & Väre, H. Helsinki: Tammi, 2005. ISBN 951-31-2924-1.
-
↑ a b Hämet-Ahti, Leena, Suominen, Juha, Ulvinen, Tauno & Uotila, Pertti (toim.): Retkeilykasvio, 4. uudistettu painos. Helsinki: Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo, 1998. ISBN 951-45-8167-9.
-
↑ Lampinen, R. & Lahti, T.: Kasviatlas 2016: Suomen putkilokasvien levinneisyyskartasto (Tunturivihvilä (Juncus trifidus)) 2017. Helsinki: Helsingin Yliopisto, Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Tunturivihvilä: Brief Summary
(
Finlandês
)
fornecido por wikipedia FI
Tunturivihvilä (Juncus trifidus) on monivuotinen, mätästävä ruohovartinen kasvilaji vihvilöiden suvussa.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Juncus trifidus
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Juncus trifidus , le Jonc trifide, est une espèce de plantes herbacées de montagne de la famille des Joncacées.
Liste des sous-espèces et variétés
Selon Tropicos (15 mars 2020)[4] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
-
Juncus trifidus subsp. carolinianus Hämet-Ahti
-
Juncus trifidus subsp. monanthos (Jacq.) Asch. & Graebn.
-
Juncus trifidus subsp. trifidus
-
Juncus trifidus var. fastigiatus Tausch
-
Juncus trifidus var. medius Rouy
-
Juncus trifidus var. monanthos (Jacq.) Bluff & Fingerh.
-
Juncus trifidus var. sessiliflorus Tausch
-
Juncus trifidus var. trifidus
-
Juncus trifidus var. triflorus Krylov
-
Juncus trifidus var. vaginatus Neilr.
Répartition
Alpes, Massif central et Pyrénées entre 1 700 et 3 000 m d'altitude. (Peut occasionnellement descendre à 1 200 m).
Habitats
Pelouses et rocailles subalpines et alpines, crêtes. Sur sols siliceux.
Notes et références
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Juncus trifidus: Brief Summary
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Juncus trifidus , le Jonc trifide, est une espèce de plantes herbacées de montagne de la famille des Joncacées.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Zadrěta syćina
(
Sorábio superior
)
fornecido por wikipedia HSB
Zadrěta syćina (Juncus trifidus) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae).
Wopis
Stejnišćo
Rozšěrjenje
Wužiwanje
Nóžki
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 495.
-
↑ W internetowym słowniku: Binse
Žórła
- Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Eksterne wotkazy
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Zadrěta syćina: Brief Summary
(
Sorábio superior
)
fornecido por wikipedia HSB
Zadrěta syćina (Juncus trifidus) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae).
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Móasef
(
Islandês
)
fornecido por wikipedia IS
Móasef eða kvíslsef[1] (fræðiheiti: Juncus trifidus) er lágvaxið þurrlendis-sef sem vex í toppum.
Lýsing
Stráin eru fíngerð og blómin, 1 til 4 stykki, standa ofarlega, þar sem blöðin kvíslast. Blómhlífarblöð eru 6 og sömuleiðis fræflarnir. Þeir eru ljósgulir en frævan ljósgræn. Móasef er oftast 8 til 25 sentimetra hátt og blómbast í júní til júlí. Það er mjög algengt á Íslandi.
Tilvísanir
-
↑ Gísli Kristjánsson og Ingólfur Davíðsson. Fóðurjurtir. Prentsmiðjan Edda.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Höfundar og ritstjórar Wikipedia
Móasef: Brief Summary
(
Islandês
)
fornecido por wikipedia IS
Móasef eða kvíslsef (fræðiheiti: Juncus trifidus) er lágvaxið þurrlendis-sef sem vex í toppum.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Höfundar og ritstjórar Wikipedia
Sit skucina
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Czerwieniejące pędy situ skuciny
Sit skucina (Juncus trifidus) – gatunek rośliny należący do rodziny sitowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie. Roślina wysokogórska, w Polsce występuje głównie w Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze. Wspólnie z J. monanthos stanowi klad bazalny całej rodziny sitowatych[2][1].
Morfologia
- Pokrój
-
Roślina darniowa, tworząca bardzo gęste, niskie kępki.
- Łodyga
- Cienka łodyga osiąga wysokość 10–30 cm. Jest bezlistna, dopiero u góry, pod kwiatostanem ma czasami 1–4 maleńkie, szydlaste podsadki. Przy ziemi nasady łodyg okryte są pochwiastymi, o żółtym zabarwieniu łuskami.
- Liście
- Bardzo wąskie, rynienkowato zwinięte i szydlasto zakończone, o długości ok. 15 cm. Wyrastają bardzo gęsto z korzeni, a ich nasady są podobnie, jak łodygi pochwiasto osłonięte żółtymi łuskami. Charakterystyczna cechą jest czerwienienie liści występujące już w połowie lata, równocześnie z dojrzewaniem owoców. Wskutek tego na niektórych szczytach tatrzańskich, np. na Ornaku, czy Czerwonych Wierchach, na których licznie występuje sit skucina, całe zbocza nabierają czerwonego zabarwienia.
- Kwiaty
- Kwiaty wyrastają na bardzo krótkich szypułkach przy łodydze, w kątach niektórych podsadek. Na jednej łodydze kwiaty wyrastają przeważnie przy jednej tylko z podsadek, zgrupowane zwykle po 2–4 razem. Okwiat niezróżnicowany, złożony z 6 jednakowych działek brunatnego koloru. W każdym kwiatku jeden słupek z długą wystającą poza okwiat szyjką i trzema piórkowatymi znamionami, oraz 6 pręcików z bardzo dużymi, żółtymi pylnikami.
- Owoce
-
Torebka z licznymi czarnymi nasionami rozsiewanymi przez wiatr.
Biologia i ekologia
- Rozwój
-
Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przez wiatr.
- Siedlisko
-
Oreofit występujący w piętrze piętrze hal i piętro turni, a także na wolnych miejscach w kosówce. Tworzy murawę na halach, ale rośnie także pojedynczymi kępkami na skałach. Roślina kwasolubna, występująca wyłącznie na podłożu niewapiennym. W Tatrach występuje od 1200-2600 m n.p.m., sięga więc prawie wszystkich szczytów tatrzańskich. Jest bardzo odporny na surowe górskie warunki – silny wiatr, mróz, suszę, palące słońce. Dobrze też znosi wydeptywanie. Silnym systemem korzeniowym utrzymuje glebę na stromych stokach zabezpieczając je przed erozją.
- Fitosocjologia
-
Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Juncetea trifidi i Ass. Junco trifidi-Festucetum airoidis (reg.).
Przypisy
Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Sit skucina: Brief Summary
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Czerwieniejące pędy situ skuciny
Sit skucina (Juncus trifidus) – gatunek rośliny należący do rodziny sitowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie. Roślina wysokogórska, w Polsce występuje głównie w Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze. Wspólnie z J. monanthos stanowi klad bazalny całej rodziny sitowatych.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Klynnetåg
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Klynnetåg (Juncus trifidus) är en växtart i familjen tågväxter.
Externa länkar
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Klynnetåg: Brief Summary
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Klynnetåg (Juncus trifidus) är en växtart i familjen tågväxter.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Ситник трироздільний
(
Ucraniano
)
fornecido por wikipedia UK
Опис
Щільнодернинна трав'яниста рослина 10-40 см заввишки. Стебла численні, сплюсното-круглясті, біля основи вкриті жовтувато-сірими, блискучими, торочкувато-розчеплиними піхвами. Листки плескуваті, лінійні. Суцвіття головчасте, складається з однієї-трьох квіток. Листочки оцвітини коричневі, на спинці зелені. Плід — коробочка, довша за оцвітину.
Квітне в липні.
Поширення та екологія
Циркумполярний аркто-альпійський вид. Північна частина ареалу охоплює арктичну зону Євразії, Північної Америки та Гренландію, південна — гори й нагір'я Центральної, Східної і Південної Європи. В Альпах зростає на висоті 1700-3180 м.
В Українських Карпатах поширений на Свидовці, Чорногорі, Чивчинських горах, зрідка у Горганах.
Рясно зростає на альпійських, рідше — субальпійських луках. Анемофіл, анемохор, епізоохор.
Застосування
Придатний для декоративного квітникарства (в альпінаріях). Ситник трироздільний полюбляє сонячну або напівтінисту місцевість з вологим ґрунтом. Глинисті або суглинкові ґрунти з pH між 4 і 6 найбільш сприятливі для росту цієї рослини. Розмножуються посівом навесні або поділом на початку літа.
Охорона
Зростає у Карпатському національному природньому парку, охороняється у Чорногірському та Мармароському масивах Карпатського біосферного заповідника.
Основний чинник який впливає на зменшення кількості виду — полонинське тваринництво.
Підвиди
- Juncus alpestris
-
Juncus trifidus subsp. carolinianus
-
Juncus trifidus subsp. monanthos
-
Juncus trifidus var. fastigiatus
-
Juncus trifidus var. medius
-
Juncus trifidus var. monanthos
-
Juncus trifidus var. sessiliflorus
-
Juncus trifidus var. triflorus
-
Juncus trifidus var. uniflorus
-
Juncus trifidus var. vaginatus
Див. також
Судинні рослини Чорногори
Джерела
- Walter Erhardt, Erich Götz, Nils Bödeker, Siegmund Seybold: Der große Zander. Eugen Ulmer KG, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-8001-5406-7. (Ger.)
- Christoper Brickell (Editor-in-chief): RHS A-Z Encyclopedia of Garden Plants. Third edition. Dorling Kindersley, London 2003, ISBN 0-7513-3738-2.
Посилання
Ситник трехнадрезанный — Juncus trifidus L.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Автори та редактори Вікіпедії
Juncus trifidus
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Juncus trifidus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Hình ảnh
Chú thích
Liên kết ngoài
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Juncus trifidus: Brief Summary
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Juncus trifidus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên