Ranunculus parviflorus (lat. Ranunculus parviflorus) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Ranunculus parviflorus (lat. Ranunculus parviflorus) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Lysieuyn blodeol bychan yw Blodyn-menyn mân-flodeuog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Ranunculaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ranunculus parviflorus a'r enw Saesneg yw Small-flowered buttercup.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crafanc y Frâ+D2634n Manflodeuog, Egyllt y Frân Manflodeuog.
Mae'r blodau'n gymesur ac yn ddeuryw. Nodwedd arbennig y planhigyn hwn yw bod y sepalau'n lliwgar ac yn edrych yn debyg iawn i betalau. Ceir ychydig lleia erioed o wenwyn o fewn y planhigyn: protoanemonin,sy'n wenwyn i anifail a dyn, alcaloidau neu glycodidau. Mae'n perthyn yn agor i flodyn menyn.
Lysieuyn blodeol bychan yw Blodyn-menyn mân-flodeuog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Ranunculaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ranunculus parviflorus a'r enw Saesneg yw Small-flowered buttercup. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crafanc y Frâ+D2634n Manflodeuog, Egyllt y Frân Manflodeuog.
Mae'r blodau'n gymesur ac yn ddeuryw. Nodwedd arbennig y planhigyn hwn yw bod y sepalau'n lliwgar ac yn edrych yn debyg iawn i betalau. Ceir ychydig lleia erioed o wenwyn o fewn y planhigyn: protoanemonin,sy'n wenwyn i anifail a dyn, alcaloidau neu glycodidau. Mae'n perthyn yn agor i flodyn menyn.
Ranunculus parviflorus is a species of buttercup known by the common name smallflower buttercup.[1] It is native to Europe, but it is known on other areas of the world as an introduced species and sometimes a roadside weed, for example, in parts of Australia and the United States.
It is an annual herb producing a mostly erect stem up to 40 centimeters in maximum height. It is coated in soft hairs. The leaves have rounded blades which are toothed, deeply cut, or divided into lobes, which in turn are toothed. The leaves are borne on long petioles, the longest near the base of the plant. Flowers are 3 to 6 mm across and occur singly in leaf axils. Each flower has a few tiny yellow petals no more than 2 millimeters long; some flowers lack petals. The sepals are bent backwards.[2] The fruit is an achene borne in a spherical cluster of usually 10 to 20.
In Ireland found in fields of some southern counties, becoming rarer.
Ranunculus parviflorus is a species of buttercup known by the common name smallflower buttercup. It is native to Europe, but it is known on other areas of the world as an introduced species and sometimes a roadside weed, for example, in parts of Australia and the United States.
Ranunculus parviflorus L. – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce Północnej oraz Europie Zachodniej i Południowej. Ponadto został naturalizowany w innych częściach świata w klimacie umiarkowanym ciepłym[3].
Rośnie naturalnie w Afryce Północnej oraz Europie Zachodniej i Południowej. Występuje w Maroku, Tunezji, północnej części Algierii, w Portugalii (łącznie z Maderą), Hiszpanii (wliczając Wyspy Kanaryjskie i Baleary), Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Włoszech, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii oraz w południowo-zachodniej części Rumunii. Ponadto został naturalizowany w innych częściach świata w klimacie umiarkowanym ciepłym – w Stanach Zjednoczonych (w Kalifornii, Oregonie, stanie Waszyngton oraz na obszarze od stanu Kansas i Luizjany aż po Maryland i Florydę, w środkowej części Chile, w północnej Argentynie, w południowej Brazylii, w Australii (w południowo-wschodniej części Australii Południowej, południowej części Nowej południowej Walii, w Wiktorii oraz na Tasmanii) oraz w Nowej Zelandii[4][5].
We Francji został zaobserwowany w departamentach Ain, Charente-Maritime, Cher, Górna Korsyka, Côtes-d’Armor, Finistère, Ille-et-Vilaine, Indre, Indre i Loara, Loir-et-Cher, Loara Atlantycka, Loiret, Maine i Loara, Manche, Mayenne, Morbihan, Nièvre, Pireneje Wschodnie, Sarthe, Górna Sabaudia, Sekwana i Marna, Yvelines, Wandea, Yonne, Essonne, Hauts-de-Seine, Dolina Marny, Yvelines oraz w Paryżu[6]. W Szwajcarii jest bardzo rzadko spotykany. Występuje tylko w pobliżu jezior Genewskiego i Bodeńskiego[7]. We Włoszech został zarejestrowany w regionach Liguria, Piemont, Lombardia, Trydent-Górna Adyga, Friuli-Wenecja Julijska, Wenecja Euganejska, Emilia-Romania, Toskania, Marche, Umbria, Lacjum, Molise, Kampania, Apulia, Sycylia oraz Sardynia[8].
Rośnie na nieużytkach, suchych stokach, na piaszczystym podłożu, w pełnym nasłonecznieniu, często w pobliżu wybrzeża. Występuje na terenach nizinnych na wysokości do 400 m n.p.m. Kwitnie od marca do lipca[3][9]. Jest rośliną trującą[10].
We Francji znajduje się pod ochroną na poziomie regionalnym – w regionie Île-de-France[11].
Ranunculus parviflorus L. – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce Północnej oraz Europie Zachodniej i Południowej. Ponadto został naturalizowany w innych częściach świata w klimacie umiarkowanym ciepłym.
Ranunculus parviflorus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Ranunculaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Systema Naturae, Editio Decima 2: 1087. 1759.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental e Arquipélago da Madeira e introduzida no arquipélago dos Açores.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Ranunculus parviflorus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Ranunculaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Systema Naturae, Editio Decima 2: 1087. 1759.
Ranunculus parviflorus là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758.[1]
Ranunculus parviflorus là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758.