dcsimg

Comments ( Inglês )

fornecido por eFloras
Ficus microcarpa is commonly cultivated in Florida. At press time, word had been received (Michael O'Brien, pers. comm.) that F . microcarpa was recently found in the Los Angeles area, where the pollinating wasp apparently has been present since 1992. Voucher specimens are not yet available.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Comments ( Inglês )

fornecido por eFloras
Occasionally planted in our gardens and nurseries in Karachi and Lahore.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of Pakistan Vol. 0: 35 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Comments ( Inglês )

fornecido por eFloras
This species is commonly cultivated in China as a shade tree.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 5: 44 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Description ( Inglês )

fornecido por eFloras
Trees , evergreen, to 30 m. Roots aerial, abundant, sometimes developing pillar-roots. Bark gray. Branchlets brown, glabrous. Leaves: stipules 0.7-0.9 cm; petiole 0.5-1 cm. Leaf blade elliptic, obovate to ovate, 3-11 × 1.5-6 cm, thinly leathery, base obtuse to cuneate, margins entire, apex nearly acute to acuminate; surfaces abaxially and adaxially glabrous; basal veins 1(-2) pairs; lateral veins 5-9 pairs, uniformly spaced. Syconia paired, sessile, purple or black, obovoid, pyriform, or nearly globose, 9-11 × 5-6 mm; subtending bracts ovate-lanceolate, 1.5-3.5 mm, apex obtuse to subacute; ostiole closed by 3 flat, apical bracts 2-2.5 mm wide, umbonate.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Description ( Inglês )

fornecido por eFloras
A moderate to large, evergreen, up to 15-20 m tall tree, with a dense rounded crown. Trunk 2-3 m in circumference, with few to several aerial roots from the branches which rarely reach the ground, bark grey, young shoots glabrous to ± puberulous, brown to dark brown. Leaves with 5-20 mm long petiole; lamina glossy-coriaceous, elliptic-ovate to obovate or rhomboid, (3-) 5-10 (-12) cm long, (1.5-) 2-5 (-6) cm broad, 3-oostate at the cuneate-attenuate base, entire, obtuse to subacute with a blunt short acumen rarely retuse, lateral nerves 5-9 pairs, slightly or not bluging beneath, intercostals not much prominent; stipules stiff, lanceolate, 10-15 mm long, glabrous to ciliate margined, fugaceous; cystoliths present on both sides. Hypanthodia monoecious, sessile, in axillary pairs, pairs, depressed-globose, 4-5 mm in diameter, subtended by 3, ante, 1.5-33 mm long, glabrous basal bracts, apical orifice covered by (2-) 3, deltoid bracts; internal birdies present, short. Male flowers: sessile to subsessile; sepals 3, spathulate-ovate; stamen single with a hardly asserted anther. Female flowers: sessile; sepals as in male; ovary with a short, subterminal style, stigma davits. Gall flowers pedicellate. Figs pyriform to subglobose, 8-10 mm in diem., pink to reddish purple and black, glabrous.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of Pakistan Vol. 0: 35 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Description ( Inglês )

fornecido por eFloras
Trees, 15-25 m tall, crown wide, d.b.h. to 50 cm. Bark dark gray. Branches producing rust-colored aerial roots when old. Stipules lanceolate, ca. 0.8 cm. Petiole 5-10 mm, glabrous; leaf blade narrowly elliptic, 4-8 × 3-4 cm, ± leathery, adaxially dark green and shiny but dark brown when dry, base cuneate, margin entire, apex ± obtuse; basal lateral veins long, secondary veins 3-10 on each side of midvein. Figs axillary on leafy branchlets or on leafless older branchlets, paired, yellow to slightly red when mature, depressed globose, 6-8 mm in diam., inside with a few short bristles among flowers, sessile; involucral bracts broadly ovate, persistent. Male, gall, and female flowers within same fig. Male flowers: scattered, sessile or pedicellate; filament as long as anther. Gall and female flowers: sepals 3, broadly ovate; style ± lateral; stigma short, clavate. Achenes ovoid. Fl. May-Jun.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 5: 44 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Distribution ( Inglês )

fornecido por eFloras
Nepal, India, Ceylon, S.E. Asia, E. Australia, Pacific Is.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal Vol. 0 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal @ eFloras.org
autor
K.K. Shrestha, J.R. Press and D.A. Sutton
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Distribution ( Inglês )

fornecido por eFloras
Distribution: South India, Sri Lanka, S. China, Australia, New Caledonia and Ryukyu Islands; introduced and cultivated in Pakistan, Iraq and N. Africa.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of Pakistan Vol. 0: 35 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Distribution ( Inglês )

fornecido por eFloras
introduced; Fla.; West Indies; native to Eastern Hemisphere.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Distribution ( Inglês )

fornecido por eFloras
Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hainan, Taiwan, Yunnan, S Zhejiang [Bhutan, India, Malaysia, Myanmar, Nepal, New Guinea, Sikkim, Sri Lanka, Thailand, Vietnam; N Australia].
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 5: 44 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Elevation Range ( Inglês )

fornecido por eFloras
300-1100 m
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal Vol. 0 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Annotated Checklist of the Flowering Plants of Nepal @ eFloras.org
autor
K.K. Shrestha, J.R. Press and D.A. Sutton
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Flower/Fruit ( Inglês )

fornecido por eFloras
Fl. & Fr. Per.: August-December.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of Pakistan Vol. 0: 35 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Flowering/Fruiting ( Inglês )

fornecido por eFloras
Flowering all year.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Habitat ( Inglês )

fornecido por eFloras
Mountains, plains; below 1900 m.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 5: 44 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Habitat ( Inglês )

fornecido por eFloras
Disturbed sites; 0-20m.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Synonym ( Inglês )

fornecido por eFloras
Ficus amblyphylla (Miquel) Miquel; F. cairnsii Warburg; F. condaravia Buchanan-Hamilton; F. littoralis Blume; F. microcarpa var. crassifolia (W. C. Shieh) Liao; F. microcarpa var. fuyuensis J. C. Liao; F. microcarpa var. oluangpiensis J. C. Liao; F. microcarpa var. pusillifolia J. C. Liao; F. retusa Linnaeus var. crassifolia W. C. Shieh; F. retusiformis H. Léveillé; F. rubra Roth; Urostigma amblyphyllum Miquel.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of China Vol. 5: 44 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Synonym ( Inglês )

fornecido por eFloras
Urostigma microcarpa (Linnaeus f.) Miquel
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
citação bibliográfica
Flora of North America Vol. 3: 399 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
fonte
Flora of North America @ eFloras.org
editor
Flora of North America Editorial Committee
projeto
eFloras.org
original
visite a fonte
site do parceiro
eFloras

Derivation of specific name ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
microcarpa: with small fruits.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Ficus microcarpa L.f. Flora of Mozambique website. Accessed 28 August 2014 at http://www.mozambiqueflora.com/cult/species.php?species_id=173480
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Worldwide distribution ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Sri Lanka and India eastwards through SE Asia to Australia (Queensland and New South Wales) and the Pacific.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Ficus microcarpa L.f. Flora of Mozambique website. Accessed 28 August 2014 at http://www.mozambiqueflora.com/cult/species.php?species_id=173480
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Ficus microcarpa ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ


Ficus microcarpa (lat. Ficus microcarpa) - tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.

Mənbə

Xarici keçidlər


Dahlia redoute.JPG Bitki ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Ficus microcarpa: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ


Ficus microcarpa (lat. Ficus microcarpa) - tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Chinesische Feige ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Chinesische Feige (Ficus microcarpa), auch Lorbeer-Feige oder Indischer Lorbeer genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae). Diese Art ist in Nepal, im nördlichen Indien, in Bangladesch, Burma, südlichen China, von Malaysia bis zu den Salomonen und im nördlichen tropischen Australien beheimatet. Die Sorten dieser Art werden im gesamten Tropengürtel als Zierpflanze und Schattenspender an Straßen, in Parks und Gärten angepflanzt.

Im Handel findet man die Pflanze meist als Bonsai unter der Bezeichnung Ficus "Ginseng" (weil die Form des Stumpfes an eine Ginsengwurzel erinnern soll)[1].

Beschreibung

 src=
Zweige mit einfachen Laubblättern der Chinesischen Feige.

Vegetative Merkmale

Ficus microcarpa wächst als immergrüner[2] Baum und erreicht meist Wuchshöhen von 15 bis 25 Metern mit Stammdurchmessern von bis zu 50 cm. Die Baumkrone ist ausladend breit. Die Borke ist dunkelgrau. Die Rinde der Zweige ist anfangs flaumig behaart, später glatt und mittel- bis dunkelbraun.[2] Ältere Äste bilden häufig rostfarbene Luftwurzeln. Der Vegetationskegel ist stumpf. In den Pflanzen befindet sich weißer Milchsaft. Die Chinesische Feige kann durch Stecklinge vermehrt werden.

Die wechselständige angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Der glatte Blattstiel ist 5 bis 10 mm lang. Die mehr oder weniger lederige, einfache Blattspreite ist schmal elliptisch und weist eine Länge von 4 bis 8 cm sowie eine Breite von 3 bis 4 cm auf. Die Blattoberseite ist glänzend dunkelgrün, wird aber dunkelbraun, wenn sie trocken ist. Der Hauptnerv durchläuft fast das ganze Blatt, mit je drei bis zehn Seitenadern, die vom Hauptnerv abzweigen. Der Blattrand ist glatt. Die lanzettlichen Nebenblätter sind etwa 0,8 cm lang.

 src=
Feigen der Chinesischen Feige

Generative Merkmale und Ökologie

Ficus microcarpa ist einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Feigen sind achselständig und paarweise an beblätterten Zweigen oder unbeblätterten Ästen angeordnet. Die bei Reife gelben bis etwas rötlichen Feigen sind kugelig-eiförmig und erreichen einen Durchmesser von 6 bis 8 mm. Die Hüllblätter sind breit eiförmig. In jeder Feige (es ist der Blütenstand) befinden sich fertile männliche, weibliche und sterile Blüten (die sterilen heißen Gallblüten), die von wenigen kurzen Borsten umgeben sind. Die männlichen Blüten können kurz gestielt sein; sie besitzen drei spatel- bis eiförmige Kelchblätter und nur ein Staubblatt, dessen Staubfaden länger als der Staubbeutel ist. Die weiblichen Blüten sind sitzend (also ungestielt) und besitzen drei breit eiförmige Kelchblätter und einen mehr oder weniger seitlichen Griffel, der in einer kurzen, keulenförmigen Narbe endet. Die Gallblüten sind gestielt. Die Blütezeit liegt in der Regel zwischen Mai und Juni.

Um reife Samen zu erhalten müssen die Blüten durch die Feigenwespe (Agaonidae) Parapristina verticillata bestäubt werden. Diese Feigenwespe kann ihre Eier nur in die Früchte der Chinesischen Feige legen, und die Pflanze kann sich ohne die Anwesenheit dieses Insekts nicht generativ vermehren. Früchte, in die die Wespe ihre Eier ablegen kann, sind ganzjährig vorhanden.[3]

Die Schließfrucht ist eiförmig[4] und reift zwischen August und Dezember[2]. Die Samen sind kleiner als 1 mm. Sie haben die Fähigkeit, fast überall zu keimen, auch auf anderen Bäumen, auf Hausdächern oder in Betonspalten. Sie verbreiten sich dadurch, dass die Früchte durch Vögel, Nagetiere oder Fledermäuse gefressen und an einem anderen Ort ausgeschieden werden.[3]

Verbreitung und Nutzung

 src=
Habitus einer ausgewachsenen Chinesischen Feige.

Der natürliche Lebensraum der Chinesischen Feige erstreckt sich über Süd- und Südostasien (Bhutan, Indien, Malaysia, Myanmar, Nepal, Sikkim, Sri Lanka, Thailand, Vietnam, China, Taiwan[4]), Neuguinea, das nördliche tropische Australien, Neukaledonien und die Ryukyu-Inseln. Ficus microcarpa besiedelt feuchte Regionen von den Ebenen bis ins Gebirge bis auf Höhenlagen von 1900 Meter.[3]

Vom Menschen wurde die Chinesische Feige seit dem Beginn des 20. Jahrhunderts in alle tropischen Gebiete der Welt verbreitet. Sie ist heute der am häufigsten anzutreffende Straßen- und Parkbaum in den feuchtwarmen Regionen Nord-, Mittel- und Südamerikas. So lange die Wespe Parapristina verticillata nicht in diesen Regionen präsent war, konnte sie praktisch nur durch den Menschen vermehrt werden. Die Wespe wurde in der Folge absichtlich durch den Menschen eingeschleppt (etwa 1921 in Hawaii) oder unabsichtlich mit Früchten auf Schiffen. Wo Pflanze und Wespe anzutreffen sind, gilt die Chinesische Feige als invasive Pflanzenart.[3][5] Sie wird auch als Schattenbaum verwendet.[4]

Feinde

Zu den Insekten, die die Chinesische Feige befallen, gehören der Fransenflügler Gynaikothrips ficorum, der sichtbar Fressschäden an den Blättern anrichtet, oder die Erzwespe Josephiella.[3]

 src=
Habitus mit Luftwurzeln

Systematik

Der Artname Ficus microcarpa wurde 1782 von Carl von Linné dem Jüngeren in Supplementum Plantarum, S. 442[6] erstveröffentlicht.

Es gibt eine Vielzahl von Synonymen für Ficus microcarpa L. f.: Ficus amblyphylla (Miquel) Miquel, Ficus cairnsii Warburg, Ficus condaravia Buchanan-Hamilton, Ficus littoralis Blume, Ficus microcarpa var. crassifolia (W.C.Shieh) Liao, Ficus microcarpa var. fuyuensis J.C.Liao, Ficus microcarpa var. oluangpiensis J.C.Liao, Ficus microcarpa var. pusillifolia J.C.Liao, Ficus retusa var. crassifolia W.C.Shieh, Ficus retusiformis H.Léveillé, Ficus rubra Roth, Ficus nitida auct. non Blume, Urostigma amblyphyllum Miquel, Urostigma microcarpa (L. f.) Miquel.

Ficus microcarpa gehört zur Untergattung Urostigma in der Gattung Ficus.

Quellen

  • Zhengyi Wu, Zhe-Kun Zhou & Michael G. Gilbert: Moraceae in der Flora of China, Volume 5, 2003, S. 44: Ficus microcarpa - Online. (Abschnitt Beschreibung und Systematik)
  • Abdul Ghafoor: Moraceae in der Flora of Pakistan: Ficus microcarpa - Online. (Abschnitt Beschreibung und Systematik)

Einzelnachweise

  1. Ficus ‘Ginseng’: Exotischer Miniaturbaum fürs Haus. Abgerufen am 13. Oktober 2019.
  2. a b c Abdul Ghafoor: Moraceae in der Flora of Pakistan: Ficus microcarpa - Online.
  3. a b c d e Forest Starr, Kim Starr und Lloyd Loope: Ficus microcarpa bei United States Geological Survey - Biological Resources Division, Haleakala Field Station, Maui, Hawai'i, Januar 2003. (PDF; 25 kB) besucht am 11. Juni 2010.
  4. a b c Zhengyi Wu, Zhe-Kun Zhou & Michael G. Gilbert: Moraceae in der Flora of China, Volume 5, 2003, S. 44: Ficus microcarpa - Online.
  5. Florida Exotic Pest Plant Council: Ficus microcarpa L.f. (PDF; 77 kB), besucht am 11. Juni 2010.
  6. Supplementum Plantarum, 1782 gescannt bei botanicus.org.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Chinesische Feige: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Chinesische Feige (Ficus microcarpa), auch Lorbeer-Feige oder Indischer Lorbeer genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae). Diese Art ist in Nepal, im nördlichen Indien, in Bangladesch, Burma, südlichen China, von Malaysia bis zu den Salomonen und im nördlichen tropischen Australien beheimatet. Die Sorten dieser Art werden im gesamten Tropengürtel als Zierpflanze und Schattenspender an Straßen, in Parks und Gärten angepflanzt.

Im Handel findet man die Pflanze meist als Bonsai unter der Bezeichnung Ficus "Ginseng" (weil die Form des Stumpfes an eine Ginsengwurzel erinnern soll).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Ficus microcarpa ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Ficus microcarpa, also known as Chinese banyan, Malayan banyan, Indian laurel, curtain fig, or gajumaru (ガジュマル),[4] is a tree in the fig family Moraceae. It is native in a range from China through tropical Asia and the Caroline Islands to Australia.[5] It is widely planted as a shade tree[6] and frequently misidentified as F. retusa or as F. nitida (syn. F. benjamina).[4]

Taxonomy

Ficus microcarpa was described in 1782 by Carl Linnaeus the Younger. The species has a considerable number of synonyms. In 1965, E. J. H. Corner described seven varieties (and two forms of Ficus microcarpa var. microcarpa)[7] which were regarded as synonyms under the name of Ficus microcarpa in the latest Flora Malesiana volume.

Hill's weeping fig was first formally described as a species, Ficus hillii, by Frederick Manson Bailey in the Botany Bulletin of the Queensland Department of Agriculture, based on the type specimen collected in the "scrubs of tropical Queensland'".[8] In 1965, it was reassigned by E. J .H. Corner as a variety of F. microcarpa, namely F. microcarpa var. hillii.[7]

Description

Foliage and fruit

Ficus microcarpa is a tropical tree with smooth light-gray bark and entire oblanceolate leaves about 2–2.5 inches (5.1–6.4 centimetres) long which in Mediterranean climates grows to about forty feet (twelve meters) tall and with an equal spread of crown. Where conditions are favorable for the banyan habit (tropical and humid subtropical) it grows much larger, producing great numbers of prop roots.

The largest known specimen is Auntie Sarah's Banyan at the Menehune Botanical Gardens near Nawiliwili, Kauai, Hawai'i which is 110.0 feet (33.5 meters) in height, 250 feet (76 meters) in crown spread, and having over one thousand aerial trunks.[9][10][11][12]

The F. microcarpa with the thickest trunk is also in Hawai'i, at Keaau Village, Puna District, on the Big Island. Its main trunk is 28.0 feet (8.5 meters) thick at breast height. It is also 195.0 feet (59.4 meters) in limb spread.[13] Only slightly smaller is the "Banyan at Lomteuheakal" in Vanuatu, a F. microcarpa with a main trunk 27.15 feet thick (26 meters circumference).[14][15]

Distribution and habitat

Ficus microcarpa is native to tropical Asia, southern China, Taiwan, islands of the Western Pacific and Australia.[1] A tropical and subtropical species, the tree requires a warm climate and a humid atmosphere. It can nevertheless withstand temperatures close to 0 °C. The species occurs mainly at low elevations, and its natural habitats include tropical rainforests, river edges, coasts, swamps and mangroves.

Introduced Range

Ficus microcarpa was widely distributed as an ornamental plant and is one of the most common street trees in warm climates. Outside its original range, the species has been introduced to North Africa, Iraq, Pakistan, Japan and Hawaii. In America, it was introduced in Florida and Central America and the South, where it is commonly grown as an ornamental species.

In urbanized areas, trees can grow in cracks, walls, buildings and other masonry elements. It seems that the species can tolerate urban pollutants in soil moisture, including sulfur dioxide, lead and cadmium, as well as salt.

The symbiotic pollinating fig wasp, Eupristina verticillata, was introduced along with F. microcarpa. Such an introduction, however, can be delayed: in Brazil - where specimens of the tree had been used in gardening since the nineteenth century, when it was introduced by the architect Auguste François Marie Glaziou into various public parks of Rio de Janeiro - the appearance of saplings began only during the 1970s. Such saplings are considered to be very aggressive, as they can grow in the walls of buildings, bridges, highways, and other concrete structures.[16]

The tree is considered a major invasive species in Hawaii, Florida, Bermuda, Central America, and South America. F. microcarpa is widely used as a street and ornamental tree in areas of coastal California that are free of regular frost. Its strong roots can lift sidewalks and pavements, and many California cities no longer recommend planting them. In Southern California, a population of the symbiotic fig wasp is now established, which allows the ornamental trees to produce fertile fruit. Seeds are spread by fruit-eating birds, and F. microcarpa can now spread without direct human help. Naturalized populations have been found in Los Angeles, Orange, Riverside, San Diego, and Ventura counties, including on buildings, bridges, and other structures, and as an epiphyte on other trees, especially palm trees.[17] It is commonly used as an ornamental tree in most of Spain's Mediterranean coast, as in the Balearic and the Canary islands. Ficus microcarpa can also be found on the southern coast of Sicily, in Rhodes and Cyprus. It is considered an invasive plant in Israel, although it is not widespread.[17]

Ecology

The pollinating fig wasp associated with Ficus microcarpa is Eupristina verticillata. In addition, 19 non-pollinating fig wasp species parasitize Ficus microcarpa figs.[18] These fig wasps are from different families, which include those of the Eurytomidae and Pteromalidae families.

In some parts of its introduced range, it is very attractive to avian wildlife: in São Paulo, Brazil, ten species of birds were listed as feeding on its fruits, especially Turdus rufiventris, Pitangus sulphuratus, Turdus leucomelas, Thraupis sayaca and Celeus flavescens.[19] Its fruit and leaves are also sought after and eaten by the parrot Aratinga leucophthalmus.[20] Although invasive, its hardiness makes it an important species for the attraction of avian wildlife in urban environments.[21]

Cultivation

Ficus microcarpa as an indoor landscape plant.

Ficus microcarpa is cultivated as an ornamental tree for planting in gardens, parks, and in containers as an indoor plant and bonsai specimen. In Southeast Asia, it is cultivated as a shade tree because of its dense foliage. Its ability to produce discards also makes it easy to drive in hedge or bush.

As a tropical and subtropical tree, it is suitable for temperatures above 20 °C all year long, which explains why it is generally sold as a houseplant. It can, however, withstand relatively low temperatures, suffering damage only below 0 °C. High humidity (70% - 100%) is preferable and seems to favor the development of aerial roots. The species can be propagated easily by cuttings, either in water or directly in a substrate of sand or potting soil.

Ficus Emerald Green is an Australian cultivar with glossy, green foliage and upright growth habit that can be used in a formal garden setting as a hedgerow. The cultivar can also be trained to look similar to a 'lollipop' in a container.[22]

Medicine

The plant is also used in traditional medicine in India, Malaysia, China and Japan. In Japan, the bark, the aerial roots and dried leaves are traditionally used against pain and fever, while in China the plant is traditionally used among others against the flu, the malaria, bronchitis and rheumatism. The pharmacological properties of Ficus microcarpa would include antioxidant activities, antibacterial, anticarcinogen and anti diabetic agents.

Folklore

In Southeast Asia, F. microcarpa, among other species, is thought to be home to spirits, such as Pontianak (folklore). In China, large fig trees can be associated with beneficial spirits and vital energy ("Qi"). In Singapore, some trees are associated with places of worship among Buddhists and Taoists.

Gallery

References

  1. ^ a b Shao, Q.; Zhao, L.; Botanic Gardens Conservation International (BGCI).; IUCN SSC Global Tree Specialist Group (2019). "Ficus microcarpa". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T73088912A147623376. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-2.RLTS.T73088912A147623376.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ The Plant List: A Working List of All Plant Species, retrieved 13 April 2016
  3. ^ = TSN&search_value = 502616#null "ITIS Standard Report Page: Ficus microcarpa". {{cite web}}: Check |url= value (help)
  4. ^ a b "Ficus microcarpa". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Retrieved 1 April 2018.
  5. ^ "Ficus microcarpa L.f." Plants of the World Online. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 1 April 2018.
  6. ^ Zhengyi Wu; Zhe-Kun Zhou; Michael G. Gilbert, "Ficus microcarpa Linnaeus f., Suppl. Pl. 442. 1782", Flora of China online, vol. 5
  7. ^ a b Corner, E. J. H. (1965). "Check-list of Ficus in Asia and Australasia with keys to identification". The Gardens' Bulletin Singapore. (digitised, online, via biodiversitylibrary.org). 21 (1): 1–186. Retrieved 5 Feb 2014. pages 22–23
  8. ^ "Ficus microcarpa var. hillii (F.M.Bailey) Corner". Australian Plant Name Index (APNI), IBIS database. Centre for Plant Biodiversity Research, Australian Government.
  9. ^ Sommer, Anthony (May 17, 1999). "Ancient Banyan Tree Returns Protector's Favor". Star Bulletin. Honolulu.
  10. ^ Chang, Lester (September 14, 2003). "Auntie Sarah's Banyan". The Garden Island. Lihue.
  11. ^ Sommer, Anthony (August 5, 2000). "State's Biggest Banyan Bears Heavy Fire Damage". Star Bulletin. Honolulu.
  12. ^ Sommer, Anthony (March 3, 2004). "Hawaiian Cultural Icon Defended Giant Tree". Star Bulletin. Honolulu.
  13. ^ Littlecott, Lorna (February 1969). "Hawai'i First". American Forests. 75 (2): 61.
  14. ^ (2014-06-29). "Stoutest trees of the world". Retrieved April 12, 2016.
  15. ^ anonymous (n.d.). "BEFORE THEY - Vanuatu Majestic Banyan on Tanna Island". Retrieved July 14, 2015. Photograph
  16. ^ Carauta, Jorge Pedro Pereira & Diaz, B. Ernani, Figueiras no Brasil, Rio de Janeiro, UFRJ, 2002, ISBN 85-7108-250-2, pg.155
  17. ^ a b Riefner, Richard E. Jr. "Ficus microcarpa (Moraceae) naturalized in Southern California, U. S. A.: Linking plant, pollinator, and suitable microhabitats to document the invasion process" Phytologia 98(1):42-75 (Jan 5, 2016). ISSN 0031-9430.
  18. ^ Chen, Ying-Ru; Wen-Chung Chuang; Wen-Jer Wu (1999). "Chalcids wasps on Ficus microcarpa L. in Taiwan (Hymenoptera: Chalcidoidea)". Journal of Taiwan Museum. 52: 39–79.
  19. ^ Somenzari, Marina; Linda Lacerda da Silva & Rosanna G. Q. Benesi (2006). "Atração de aves por Ficus elastica Roxb. e Ficus microcarpa L. em ambiente urbano (abstract)" (PDF). XIV Congresso Brasileiro de Ornitologia. Archived from the original (PDF) on 2009-02-06.
  20. ^ da Silva, Linda Lacerda; Sonia Maria de Amorim Gimenez & Sumiko Namba (2006). "Método quantitativo para a avaliacão da preferência alimentar de Aratinga leucophthalmus em cativeiro (abstract)" (PDF). XIV Congresso Brasileiro de Ornitologia. Archived from the original (PDF) on 2011-07-06.
  21. ^ Frisch, Johan Dalgas & Frisch, Christian Dalgas, Aves Brasileiras e Plantas que as Atraem, São Paulo:2005, ISBN 85-85015-07-1, pg.366
  22. ^ "Ficus Emerald Green".

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Ficus microcarpa: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Ficus microcarpa, also known as Chinese banyan, Malayan banyan, Indian laurel, curtain fig, or gajumaru (ガジュマル), is a tree in the fig family Moraceae. It is native in a range from China through tropical Asia and the Caroline Islands to Australia. It is widely planted as a shade tree and frequently misidentified as F. retusa or as F. nitida (syn. F. benjamina).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Ficus microcarpa ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Ficus microcarpa, llamado comúnmente laurel de Indias,[1]​ es una de las especies del género Ficus nativa del sur y sureste de Asia. Se distribuye naturalmente por las regiones tropicales, considerándose en muchos lugares como especie invasiva.[2]​ En algunas regiones, particularmente de México, se le conoce con el nombre vulgar de árbol yucateco o simplemente yucateco.

Descripción

Es un árbol perenne de gran porte y rápido crecimiento que llega a alcanzar más de 15 m de altura, muy ramificado y con copa voluminosa. Emite raíces aéreas que al tocar el suelo enraízan engrosan y terminan uniéndose al tronco. Las hojas, de color verde oscuro con aspecto coriáceo, se disponen a lo largo de los tallos de forma alterna. Pueden medir entre 4 a 13 cm de longitud. Las diminutas flores blancas, que surgen en gran número entre las axilas de las hojas, son dioicas (flores masculinas y femeninas en distintos individuos). Produce unos pequeños frutos (1 cm) llamados siconos de color verde, tornándose amarillos o rojizos al madurar.[3]​ La polinización la efectúa la avispa del higo del género Pegoscapus. Otro posible polinizador es Eupristina verticillata. Otras avispas de los higos, alrededor de 19 especies, están asociadas y no realizan polinización; incluyen miembros de las familias Eurytomidae y Pteromalidae.[4]

Usos y cultivo

Ficus microcarpa se utiliza como árbol de sombra en las calles de muchas localidades en climas cálidos y subtropicales.
En España se puede encontrar desde la costa de Cádiz hasta la de Valencia, al igual que en las Islas Baleares y Canarias. Tanto en el Algarve (Portugal), como en la costa siciliana o Chipre, se pueden encontrar ejemplares.
También se cultiva como planta ornamental para interiores y como bonsái.

Ecología

Esta especie se considera una de las principales invasoras en Hawái, Florida, Bermuda, América Central y América del Sur. Los árboles jóvenes se consideran muy agresivos, ya que pueden crecer en las paredes de edificios, puentes, carreteras y otras estructuras de hormigón.[5]

En algunas áreas de las regiones donde se ha introducido, es muy atractivo para la fauna aviar: en São Paulo, Brasil, se listan diez especies alimentándose de sus frutos, especialmente Turdus rufiventris, Pitangus sulphuratus, Turdus leucomelas, Thraupis sayaca y Celeus flavescens.[6]​ Su fruto y las hojas también son buscados y consumidos por el loro Aratinga leucophthalmus.[7]​ A pesar de considerarse especie invasiva, su dureza lo convierte en una importante atracción para la fauna aviar en entornos urbanos.[8]

Taxonomía

 src=
Ejemplar con multitud de raíces aéreas engrosadas y fusionadas al tronco.
 src=
Follaje y fruto maduro.
 src=
Bosque de F. microcarpa en una isla de Jiangmen, China.

Ficus microcarpa fue descrita por Carlos Linneo el Joven y publicado en Supplementum Plantarum 442. 1781[1782].[9]

Etimología

Ficus: nombre genérico que se deriva del nombre dado en latín al higo.[10]

microcarpa: epíteto latino que significa "con pequeño fruto".[11]

Sinonimia
  • Ficus aggregata Vahl
  • Ficus amblyphylla (Miq.) Miq.
  • Ficus cairnsii Warb.
  • Ficus condaravia Buch.-Ham.
  • Ficus dahlii K.Schum.
  • Ficus dictyophleba F.Muell. ex Benth.
  • Ficus dilatata Miq.
  • Ficus dyctiophleba F.Muell. ex Miq.
  • Ficus littoralis Blume
  • Ficus microcarpa var. crassifolia (W.C.Shieh) J.C.Liao
  • Ficus microcarpa var. fuyuensis J.C.Liao
  • Ficus microcarpa var. latifolia (Miq.) Corner
  • Ficus microcarpa var. naumannii (Engl.) Corner
  • Ficus microcarpa var. nitida (King) F.C.Ho
  • Ficus microcarpa var. oluangpiensis J.C.Liao
  • Ficus microcarpa f. pubescens Corner
  • Ficus microcarpa var. pusillifolia J.C.Lia
  • Ficus naumannii Engl.
  • Ficus regnans Diels
  • Ficus retusiformis H.Lév.
  • Ficus rubra Roth
  • Ficus thynneana F.M.Bailey
  • Ficus thynneana var. minor Domin
  • Urostigma accedens var. latifolia Miq.
  • Urostigma amblyphyllum Miq.
  • Urostigma microcarpum (L. f.) Miq.
  • Urostigma thonningii Miq.
var. hillii (F.M.Bailey) Corner
  • Ficus hillii F.M.Bailey
  • Ficus prolixa Vieill. & Deplanche
  • Ficus schlechteri Warb.
var. saffordii (Merr.) Corner
  • Ficus saffordii Merr.[12]

Referencias

 src=
Bonsái de F. microcarpa de unos 100 años.
  1. Árboles ornamentales
  2. Plantas de Hawaii - hear.org
  3. FLEPPC (http://www.fleppc.org/index.cfm Florida Exotic Pest Plan Council)
  4. Chen, Ying-Ru; Wen-Chung Chuang; Wen-Jer Wu (1999). «Chalcids wasps on Ficus microcarpa L. in Taiwan (Hymenoptera: Chalcidoidea)». Journal of Taiwan Museum 52: 39-79.
  5. CARAUTA, Jorge Pedro Pereira & DIAZ, B. Ernani, Figueiras no Brasil, Rio de Janeiro, UFRJ, 2002, ISBN 85-7108-250-2, pg.155
  6. Somenzari, Marina; Linda Lacerda da Silva; Rosanna G. Q. Benesi (2006). «Atração de aves por Ficus elastica Roxb. e Ficus microcarpa L. em ambiente urbano (abstract)». XIV Congresso Brasiliero de Ornitologia. Archivado desde el original el 16 de febrero de 2012.
  7. da Silva, Linda Lacerda; Sonia Maria de Amorim Gimenez, Sumiko Namba (2006). «Método quantitativo para a avaliacão da preferência alimentar de Aratinga leucophthalmus em cativeiro (abstract)». XIV Congresso Brasiliero de Ornitologia. Archivado desde el original el 16 de febrero de 2012. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)
  8. Frisch, Johan Dalgas & Frisch, Christian Dalgas, Aves Brasileiras e Plantas que as Atraem, São Paulo:2005, ISBN 85-85015-07-1 , pg.366
  9. «Ficus microcarpa». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 11 de febrero de 2013.
  10. En Nombres Botánicos
  11. En Epítetos Botánicos
  12. Ficus microcarpa en PlantList

Bibliografía

Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Ficus_microcarpa"

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Ficus microcarpa: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Ficus microcarpa, llamado comúnmente laurel de Indias,​ es una de las especies del género Ficus nativa del sur y sureste de Asia. Se distribuye naturalmente por las regiones tropicales, considerándose en muchos lugares como especie invasiva.​ En algunas regiones, particularmente de México, se le conoce con el nombre vulgar de árbol yucateco o simplemente yucateco.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Varjoviikuna ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Varjoviikuna (Ficus microcarpa)[1] on viikunoiden sukuun kuuluva kasvi. Se kasvaa luonnonvaraisena Intiasta ja Kiinasta Kaakkois-Aasiaan ja Itä-Australiaan.[2]

Varjoviikuna kasvaa luonnossa jopa 15 metriä korkeaksi puuksi, jolla voi olla halkaisijaltaan 30 metrin levyinen latvus. Lehtien muoto vaihtelee suuresti. Lehdet ovat yleensä munanmuotoiset pyöreät tai soikeat, 6–11 cm pitkät ja 1,5–3 cm leveät, kiiltävät[2] ja hieman vahamaiset. Rungossa on pieniä laikkuja.

Varjoviikunasta on jalostettu runsaasti lajikkeita ja sitä käytetään huonekasvina. Huonekasvina se kasvaa noin kahden metrin mittaiseksi. Se sopii myös bonsaiksi.[2]

Lähteet

  1. Ella Räty, Pentti Alanko: Viljelykasvien nimistö. Helsinki: Puutarhaliiton julkaisuja, 2004. ISBN 951-8942-57-9.
  2. a b c Lena Månsson suom. Taina Koivunen: Ruukkukasvit - yli 500 kaunista kasvia. Helsinki: Otava, 1999. ISBN 951-1-15519-9.
 src=
Varjoviikuna
 src=
Bonsai
Tämä kasveihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Varjoviikuna: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Varjoviikuna (Ficus microcarpa) on viikunoiden sukuun kuuluva kasvi. Se kasvaa luonnonvaraisena Intiasta ja Kiinasta Kaakkois-Aasiaan ja Itä-Australiaan.

Varjoviikuna kasvaa luonnossa jopa 15 metriä korkeaksi puuksi, jolla voi olla halkaisijaltaan 30 metrin levyinen latvus. Lehtien muoto vaihtelee suuresti. Lehdet ovat yleensä munanmuotoiset pyöreät tai soikeat, 6–11 cm pitkät ja 1,5–3 cm leveät, kiiltävät ja hieman vahamaiset. Rungossa on pieniä laikkuja.

Varjoviikunasta on jalostettu runsaasti lajikkeita ja sitä käytetään huonekasvina. Huonekasvina se kasvaa noin kahden metrin mittaiseksi. Se sopii myös bonsaiksi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Ficus microcarpa ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Ficus microcarpa, aussi appelé "arbre de l'intendance" ou 'laurier d'Inde" ("Chinese banyan" ou "Indian laurel" en anglais)[1],[2] est une espèce d'arbres de la famille des Moracées, originaire d'Asie du Sud-Est et d'Océanie. Elle est couramment cultivée comme plante d'intérieur dans les régions tempérées, notamment comme bonsaï.

Étymologie

Le nom de genre Ficus signifie "figuier" en latin[3]. L'épithète spécifique microcarpa dérive des termes grecs μικρός (mikrós, petit) et καρπός (karpós, fruit), littéralement "à petits fruits", en référence à la petite taille de ses infrutescences[1],[2],[4].

Taxonomie et nomenclature

Type nomenclatural

L'espèce a été décrite pour la première fois par Carl von Linné le Jeune en 1782[5]. Son type nomenclatural, qui fixe l'application du nom Ficus microcarpa L.f.[6], est le spécimen n° 1240.19 de l'herbier de la Société linnéenne de Londres (LINN)[4],[7].

Synonymie

Les noms suivants ont pu être appliqués à l'espèce Ficus microcarpa L. f. mais ne sont pas considérés comme corrects au regard des règles de nomenclature botanique, et leur usage est donc proscrit[6] :

  • Ficus aggregata Vahl[8],[9]
  • Ficus amblyphylla (Miq.) Miq[8],[10].
  • Ficus cairnsii Warb[8],[10].
  • Ficus condoravia Buch.-Ham[8],[9],[10].
  • Ficus dahlii K. Schum[8],[11].
  • Ficus dilatata Miq[8],[11].
  • Ficus dyctiophleba F. Muell. ex Miq[8],[11].
  • Ficus littoralis Blume[8],[9],[10]
  • Ficus microcarpa var. crassifolia (W.C. Shieh) J.C. Liao[8],[10]
  • Ficus microcarpa var. fuyuensis J.C. Liao[8],[10]
  • Ficus microcarpa var. latifolia (Miq.) Corner[8],[12],[13]
  • Ficus microcarpa var. oluangpiensis J.C. Liao[8],[10]
  • Ficus microcarpa var. pusillifolia J.C. Liao[8],[10]
  • Ficus naumannii Engl[8],[11].
  • Ficus nitida auct. non Thunb[8],[9],[12].
  • Ficus regnans Diels[8],[11]
  • Ficus retusa auct. non L.[8],[9],[14],[12]
  • Ficus retusa var. crassifolia W.C. Shieh[8],[10]
  • Ficus retusa var. pisifera (Miq.) Miq[8],[11].
  • Ficus retusiformis H. Lév[8],[9],[10].
  • Ficus rubra Roth[8],[9],[10]
  • Ficus thynneana F.M. Bailey[8],[11]
  • Ficus thynneana var. minor Domin[8],[11]
  • Urostigma accedens var. latifolia Miq[8],[12].
  • Urostigma amblyphyllum Miq[8],[9],[10].
  • Urostigma microcarpum (L.f.) Miq[8],[9],[15].
  • Urostigma pisiferum Miq[8],[9].

Confusion avec Ficus retusa L. et Ficus nitida Thunb.

L'espèce Ficus microcarpa L. f. a été largement identifiée de manière erronée comme Ficus retusa[9],[16],[4]. Ce synonyme est noté ci-dessus "Ficus retusa auct. non L.", indiquant que le nom Ficus retusa est couramment utilisé dans un sens différent de celui prévu par Linné lorsque celui-ci a décrit et nommé l'espèce Ficus retusa L.. Cet usage est incorrect et devrait être abandonné[6].

Bien que l'espèce Ficus retusa L. existe, elle est bien distincte de Ficus microcarpa L. f.[9],[4], et la discrimination peut se faire notamment par la longueur du limbe foliaire. Ainsi, celui de F. retusa dépasse généralement 10 cm et peut atteindre 15 à 18 cm[8], alors que le limbe foliaire de F. microcarpa ne dépasse généralement pas 10 cm[8].

De la même manière, l'espèce a été identifiée comme Ficus nitida[9],[16],[4] (synonyme nommé ci-dessus "Ficus nitida auct. non Thunb."), dans un sens différent de celui donné par Thunberg. Le nom Ficus nitida Thunb., tel que défini par ce dernier, est en réalité un synonyme de l'espèce Ficus benjamina L.[16] et ne peut donc pas être appliqué à l'espèce Ficus microcarpa[6].

En 2017 ces confusions persistaient toujours dans le milieu horticole et parmi le grand public, et de nombreux spécimens de Ficus microcarpa continuaient à être commercialisés de manière erronée comme Ficus retusa, et parfois comme Ficus nitida[4].

Description

 src=
Feuilles et infrutescences d'un arbre à Taiwan.

Appareil végétatif

Ficus microcarpa est un arbre à écorce grise[10],[15], souvent épiphyte ou hémi-épiphyte[8],[1], pouvant atteindre 20 à 30 mètres de haut dans des conditions naturelles[10],[8], avec un tronc pouvant atteindre 1 mètre de diamètre[17]. Les branches produisent de nombreuses racines aériennes[8] qui atteignent parfois le sol et peuvent devenir imposantes[15],[17]. Les jeunes rameaux sont bruns, glabres ou légèrement pubérulents[15],[17]. La stipule enveloppant les jeunes feuilles et le méristème apical est caduque et mesure de 0,5 à 1,5 cm de long[2],[8],[18]. En se détachant lors de la croissance de la feuille suivante, elle laisse une cicatrice annulaire sur la tige[2].

La phyllotaxie est spiralée[8]. Les feuilles sont glabres, coriaces et persistantes[17]. Le pétiole mesure de 5 à 20 mm de long[17],[18]. Le limbe est d'un vert sombre brillant à sa face adaxiale[10], à marge entière, elliptique, ovale à obovale[17], à base obtuse à cunéiforme[15] et à apex plus ou moins obtus[10], aigu ou acuminé[15], et mesure généralement de 3 à 10 cm de long[18] et de 2 à 5 cm de large[17]. Les nervures sont généralement arrangées en une longue paire de nervures basales remontant le long de la marge[19] et 5 à 9 paires de nervures secondaires[15] disposées de part et d'autre de la nervure principale.

Appareil reproducteur

L'espèce est monoïque[17]. Comme chez toutes les espèces du genre Ficus, les inflorescences, puis les infrutescences, sont des sycones (aussi appelés figues). Ceux-ci sont axillaires, sessiles, disposés par paires sur les rameaux feuillés ou sur les anciens rameaux non feuillés[10],[17]. L'inflorescence est sous-tendue par un involucre de bractées persistantes de 1,5 à 3,5 mm de longueur[10],[15]. L'ostiole, d'environ 1,5 mm de diamètre[18], est recouvert par 3 bractées apicales de 2 à 2,5 mm de large[15]. Le sycone renferme à la fois des fleurs mâles, des fleurs femelles et des fleurs stériles, ainsi que des poils courts peu nombreux[10], chaque fleur possédant 3 sépales[17]. Les fleurs mâles sont sessiles ou subsessiles, et possèdent une étamine unique[17]. Les fleurs femelles, sessiles, possèdent un carpelle à style court[17]. Les fleurs stériles sont pédicellées[17]. À maturité, les figues sont pyriformes ou presque globuleuses[15], mesurent de 5 à 12 mm de diamètre[2],[18] et leur couleur peut varier du jaune au rose, au rouge[10], au pourpre ou au noir[17]. Les fruits sont des akènes ovoïdes[10].

Distribution géographique

Aire de répartition d'origine

L'espèce est originaire du Sri Lanka, de l'Inde, du sud de la Chine, de l'Insulinde, des îles Ryūkyū, de l'Australie et de la Nouvelle-Calédonie[12],[20].

Habitat

Ficus microcarpa est une espèce tropicale et subtropicale, qui requiert un climat chaud et une atmosphère humide[1]. Elle peut néanmoins supporter des températures proches de 0 °C[1],[21]. L'espèce est présente surtout à basse altitude[2],[10],[18], et ses habitats naturels incluent les forêts tropicales humides, les bords de rivières, les côtes, les marécages et les mangroves[2]. Dans les endroits urbanisés, les arbres peuvent pousser dans des fissures, sur les murs, les bâtiments et d'autres éléments de maçonnerie[2],[22]. L'espèce semble faire preuve d'une bonne tolérance à une large gamme de conditions d'humidité du sol[23], ainsi qu'à divers polluants des milieux urbains, dont le dioxyde de soufre, le plomb et le cadmium et le sel[2].

Introduction et caractère envahissant

En dehors de son aire de répartition d'origine, l'espèce a été introduite en Afrique du Nord, en Irak et au Pakistan[17], au Japon et à Hawaï[1]. En Amérique, elle a été introduite en Californie[23], en Floride et en Amérique Centrale et du Sud[1], où elle est communément cultivée comme espèce ornementale[15],[18]. En Europe, l'espèce a été introduite en Sicile, où elle s'est naturalisée, et à Malte[24].

Bien que l'espèce soit dépendante d'insectes pollinisateurs spécifiques pour la reproduction sexuée[22], elle peut se naturaliser et se comporter comme une espèce envahissante dans les régions où son insecte pollinisateur a été introduit[1],[22]. Ce fut le cas à Hawaï, où Eupristina verticillata a été volontairement introduite en 1938 afin de faciliter la propagation de Ficus microcarpa dans un contexte de reforestation[22], ce qui a conduit à la naturalisation de l'espèce et à sa dissémination rapide aux dépens de la flore indigène[1],[22]. Par la suite, E. verticillata a été introduite accidentellement, entre autres, en Californie, en Floride, aux Bermudes, au Mexique, au Honduras, à San Salvador et au Brésil, favorisant ainsi la naturalisation de Ficus microcarpa dans ces régions[1],[22],[23].

Biologie et écologie

Reproduction et dissémination

Chez toutes les espèces du genre Ficus, la pollinisation est dépendante d’une relation mutualiste avec une petite guêpe de la famille des Agaonidae[1]. Ficus microcarpa est associé de manière spécifique à la guêpe Eupristina verticillata[2],[22],[25],[26], qui est attirée par des composés volatils produits par la plante[25] et entre dans l'inflorescence par l’ostiole pour y pondre ses œufs[27]. La guêpe, couverte de pollen avant son entrée dans le sycone, pond dans les ovules des fleurs femelles, qui se développent alors en une petite galle et ne produisent pas de graine[27]. Lors de la ponte, la guêpe parcourt la cavité du sycone et pollinise les fleurs femelles restantes, qui produiront alors des graines[27]. Après éclosion des œufs, les mâles, aptères, fécondent les femelles, qui se chargent de pollen et quittent le sycone par l'ostiole[25],[27].

Après la pollinisation, un arbre peut produire jusqu'à 100 000 figues, pouvant contenir chacune 150 graines[1]. Les figues servent de nourriture à diverses espèces de singes[28], de chauve-souris[1],[2] et d'oiseaux, telles que Geopelia striata, qui disséminent les graines à plus ou moins longue distance dans leurs déjections[2],[22]. Les akènes peuvent également être dispersés par des fourmis[1]. Les graines peuvent ainsi être déposées et germer sur des branches d'arbres[1],[2], sur le sol, ou même sur des bâtiments[1],[2],[22].

Hémiépiphytisme

 src=
Racines aériennes

Comme chez d'autres espèces de Ficus, la graine peut germer sur les branches d'autres arbres[8],[1]. La plantule commence alors sa vie comme épiphyte et produit des racines aériennes qui s'allongent et peuvent atteindre le sol. Elles grossissent alors et finissent par enserrer et "étrangler" l'arbre hôte, qui meurt et lui laisse sa place[1],[2]. Lorsque les racines atteignent le sol et assurent le soutien et la nutrition de la plante, la phase épiphyte est terminée. On parle alors d'hémi-épiphytisme[8],[29].

Maladies et parasites

Dans les régions tropicales et subtropicales, Ficus microcarpa est sensible au pourrissement des racines causé par le champignon basidiomycète Phellinus noxius[30].

Les insectes parasites de F. microcarpa incluent le thrip Gynaikothrips ficorum[2],[31] et la guêpe Josephiella microcarpae[2],[32], qui produisent des galles sur les feuilles. La chenille du papillon Asota plana, qui se nourrit du feuillage de plusieurs espèces du genre Ficus[33], peut aussi faire des dégâts considérables[2]. Le psylle Trioza brevigenae, qui provoque un enroulement des jeunes feuilles, a été signalé en Californie en 2016[34]. Enfin, la reproduction sexuée peut être affectée par plus d'une vingtaine d'espèces de guêpes non pollinisatrices, qui déposent leurs œufs dans les ovules sans effectuer de pollinisation[26],[25]. Ces guêpes parasites réduisent ainsi le nombre de graines et ont un impact négatif sur le nombre de guêpes pollinisatrices[25]. Les guêpes non-pollinisatrices associées à Ficus microcarpa incluent Odontofroggatia galili et Walkerella microcarpae, qui ont été largement introduites dans l'aire de répartition actuelle de l'arbre[25].

Lorsqu'il est cultivé comme plante d'intérieur en climat tempéré, F. microcarpa est signalé comme sensible à l'acarien Tetranychus urticae, aux thrips et aux cochenilles[35].

Usages

 src=
Bonsaï de Ficus microcarpa.

Usages ornementaux

Ficus microcarpa est communément cultivé dans son aire de répartition actuelle comme arbre d'ornement[1],[28],[4]. En Asie du Sud-Est, il est cultivé comme arbre d'ombrage en raison de son feuillage dense[1],[2],[10]. Sa capacité à produire des rejets permet également de le conduire en haie ou en buisson aisément[2].

Dans les régions tempérées, où le climat ne permet pas sa culture en pleine terre, la plante possède aussi une importance économique comme plante d'intérieur en pot, et notamment comme bonsaï[1],[28],[36].

Usages médicinaux

La plante est également utilisée en médecine traditionnelle en Inde, en Malaisie, en Chine et au Japon[1],[28]. Au Japon, l'écorce, les racines aériennes et les feuilles séchées sont traditionnellement utilisées contre les douleurs et la fièvre, tandis qu'en Chine la plante est traditionnellement utilisée entre autres contre la grippe, la malaria, la bronchite et les rhumatismes[28]. Les propriétés pharmacologiques de Ficus microcarpa inclueraient des activités antioxydantes, antibactériennes, anticancéreuses et antidiabétiques[28].

Usage en phytoremédiation

Cette espèce supportant certains sols pollués (par exemple par des métaux issus du recyclage des déchets électroniques), on l'a expérimenté pour la phytoremédiation. Elle peut contribuer à décontaminer un site pollué durant son processus végétatif, mais en accumulant alors des métaux lourds toxiques qui pourraient être relargués par le bois ou les racines mais surtout par l'écorce après la mort de l'arbre[37]. Une expérience a consisté à transplanter un arbre préalablement contaminé sur un sol pollué vers un sol normal ; elle a montré que "Peu de métaux (cadmiums et cuivre, uniquement dans la rhizosphère, avec aussi un peu de plomb et de mercure) ont été libérés dans le sol propre environnant après la transplantation"; Des tests à plus grande échelle, avec valorisation de la biomasse polluée a été suggérée[37].

Sur le site de test, il aurait fallu de 4 à 93 ans pour purifier l'excès de cadmium (Cd) du sol (selon le degré de pollution des diverses parties du site) mais F. microcarpa ne se montre pas capable (ou très peu) de capter le mercure[37].

Il a également été suggéré que des individus de F. microcarpa plantés au bord des canaux puissent produire des racines aériennes suffisamment longues pour tremper dans l'eau et en extraire certains polluants[2].

Folklore

En Asie du Sud-Est, F. microcarpa, parmi d'autres espèces, passe pour abriter des esprits, tels que le Pontianak[2],[28]. En Chine, de grands figuiers peuvent être associés à des esprits bénéfiques et à l'énergie vitale ("Qi")[2]. A Singapour, certains arbres sont associés à des lieux de culte bouddhistes et taoïstes[2].

Culture

Cultivars

Les cultivars de Ficus microcarpa incluent, entre autres:

  • F. microcarpa 'Hawaii', à feuillage panaché vert, gris et blanc[38], aussi connu comme F. microcarpa 'Variegata'[4]
  • F. microcarpa 'Moclame'[39], à feuilles obovales
  • F. microcarpa 'Green Gem'[4],[40], résistant au thrip Gynaikothrips ficorum
  • F. microcarpa 'Green Island'[4], à feuilles presque orbiculaires
  • F. microcarpa 'Golden Leaves', dont les feuilles exposées à de fortes intensités lumineuses ont une couleur jaunes[41]. Cette couleur est due à un déficit en chlorophylle et en caroténoïdes dans les feuilles exposées au soleil, associé à une forte concentration en flavonoïdes[41]. Ce phénotype est associé à une forte sensibilité au phénomène de photoinhibition sous de fortes intensités lumineuses[42].

Des plants de Ficus microcarpa en pot sont produits de manière intensive puis vendus en grande distribution sous l'appellation de "Ficus Ginseng"[36],[43],[44], en référence à leurs caudex très développés rappelant les racines du ginseng. Le nom commercial "Ficus Ginseng" n'a aucune valeur taxonomique, car il ne désigne pas une variété ou un cultivar, mais plutôt un caractère morphologique obtenu par une méthode culturale particulière[36],[43].

Température, hygrométrie

Ficus microcarpa est un arbre tropical et subtropical adapté à des températures supérieures à 20 °C toute l'année, ce qui explique qu'il soit généralement vendu en tant que plante d'intérieur. Il peut cependant résister à des températures relativement basses, ne subissant des dommages qu'en-dessous de 0 °C[2],[21]. Une hygrométrie élevée (70%-100%) est préférable et semble favoriser le développement de racines aériennes, mais l'espèce s'accommode bien des hygrométries plus basses généralement rencontrées en appartement.

Exposition à la lumière

Bien qu'elle semble généralement résistante aux intensités lumineuses faibles des appartements, l'espèce est adaptée au plein soleil[2] et se développe mieux dans ces conditions. En appartement, il est fréquent que l'intensité lumineuse fasse défaut, surtout en hiver, ce qui induit une chute de feuilles, un allongement des entre-nœuds et un aspect "déplumé". Il est alors préférable de le placer contre une vitre bien exposée. Si la plante a été acclimatée à des intensités lumineuses faibles, il est toutefois nécessaire de l'habituer petit à petit au plein soleil, faute de quoi des "brûlures" dues au phénomène de photoinhibition peuvent endommager les feuilles.

Substrat et arrosage

F. microcarpa s’accommode de substrats acides ou basiques[2] et possède une tolérance modérée à la sécheresse[2]. En pot, il est préférable d'utiliser un substrat drainant afin que les excès d'eau puissent s'écouler et que les racines puissent respirer. Il est important que le substrat ait le temps de sécher en surface entre deux arrosages, sans quoi des problèmes de pourrissement des racines peuvent survenir.

Multiplication

L'espèce peut être multipliée aisément par bouturage, soit dans de l'eau, soit directement dans un substrat de sable ou de terreau[2]. Le semis est également envisageable pour les plantes produisant des fruits[2].

Toxicité

Comme chez toutes les espèces du genre Ficus, la plante entière contient un latex blanc irritant, pouvant causer des réactions allergiques chez les humains et les animaux[1]. Un contact répété avec le latex ou une projection de latex dans les yeux peut causer des irritations, alors qu'une ingestion de feuilles peut causer une intoxication chez les animaux, se traduisant par des vomissements, une diarrhée ou une hypersalivation[45].

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Ficus microcarpa: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Ficus microcarpa, aussi appelé "arbre de l'intendance" ou 'laurier d'Inde" ("Chinese banyan" ou "Indian laurel" en anglais), est une espèce d'arbres de la famille des Moracées, originaire d'Asie du Sud-Est et d'Océanie. Elle est couramment cultivée comme plante d'intérieur dans les régions tempérées, notamment comme bonsaï.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Ficus microcarpa ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Ficus microcarpa L.f., 1782 è una pianta della famiglia delle Moraceae.[1]

Descrizione

È un albero che può raggiungere 15–25 m di altezza, con fusto ricoperto da una corteccia di colore grigio scuro, e rami dotati di radici aeree.[2]
Le foglie sono ellittiche, 4-8 × 3–4 cm, più o meno coriacee, venate, dotate di un corto picciolo.
I fichi sono tondeggianti, del diametro di 6–8 mm, si originano dalle ascelle foliari o direttamente dai rametti terminali privi di foglie, e sono di colore dal giallo al rosso pallido quando maturi.

Distribuzione e habitat

La specie ha un ampio areale che si estende dall'India e da Sri Lanka, attraverso Nepal, Bhutan, Sikkim, sino alla Cina (provincie di Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hainan, Yunnan, Zhejiang), a Taiwan e alle isole Ryukyu (Giappone), spingendosi attraverso l'Indocina, le Filippine, e l'arcipelago indo-malese, sino alla parte nord-orientale dell'Australia (Queensland), Palau (Micronesia), la Nuova Caledonia e le Isole Salomone.[3]

 src=
Ficus microcarpa a Maui (isole Hawaii)

È stata introdotta in Florida[4], nelle Hawaii[5], alle Bermuda[6] e in numerosi paesi dell'America centrale e del Sud America[7], divenendo talora una specie invasiva molto aggressiva, in grado di svilupparsi anche sui muri delle abitazioni, sui ponti e su altre strutture in cemento.

In Italia, ove è diffusa come pianta ornamentale, si è naturalizzata in Sicilia[8].

Tollera gli ambienti salini in prossimità del mare.[9][10]

Biologia

Ficus microcarpa è impollinata dall'imenottero Eupristina verticillata (Agaonidae)[11].

È pianta nutrice per le larve di diverse specie di farfalle tra cui Ammalo helops e Episcepsis lenaeus (Arctiidae), Ocinara ficicola e Trilocha varians (Bombycidae), Asota caricae, Asota ficus e Asota plaginota (Noctuidae), Lymantria serva (Lymantriidae), Malocampa punctata (Notodontidae), Cyrestis thyodamas, Euploea core, Euploea eunice, Euploea mulciber, Euploea sylvester, Euproctis stenomorpha, Hypolimnas bolina, Lycorea ilione e Marpesia petreus (Nymphalidae), Agrioglypta itysalis (Pyralidae), Antheraea paphia, Automeris brasiliensis, Automeris illustris, Dirphia avia e Syssphinx molina (Saturniidae), Manduca sexta, Pachylia ficus e Pachylia syces (Sphingidae), Andrioplecta pulverula (Tortricidae), Alophogaster rubribasis e Phauda flammans (Zygaenidae)[12].

In alcune aree in cui Ficus microcarpa è stata introdotta si è rivelata molto attrattiva per diverse specie di uccelli che, nutrendosi dei suoi frutti, contribuiscono alla sua disseminazione. In particolare in Brasile, sono state censite dieci differenti specie che si nutrono dei frutti tra cui il tordo rufiventre (Turdus rufiventris), il tordo pettochiaro (Turdus leucomelas), il picchio crestabionda (Celeus flavescens), Pitangus sulphuratus e Thraupis sayaca.[13] I suoi frutti e le sue foglie sono risorsa alimentare anche per il parrocchetto occhibianchi (Psittacara leucophthalmus).[14]

Usi

 src=
Bonsai di Ficus microcarpa

È spesso coltivata come pianta ornamentale.

È spesso utilizzata per la creazione di bonsai[15]

Note

  1. ^ (EN) Ficus microcarpa, su The Plant List. URL consultato l'8 giugno 2016.
  2. ^ (EN) Ficus microcarpa, su Flora of China. URL consultato l'8 giugno 2016.
  3. ^ (EN) Ficus microcarpa, su Germplasm Resources Information Network (GRIN). URL consultato l'8 giugno 2016.
  4. ^ (EN) Chinese banyan (Ficus microcarpa L.f.), su plants.usda.gov. URL consultato l'8 giugno 2016.
  5. ^ (EN) Chinese banyan (Ficus microcarpa) (PDF), su ctahr.hawaii.edu. URL consultato l'8 giugno 2016 (archiviato dall'url originale il 10 marzo 2016).
  6. ^ (EN) Indian Laurel (Ficus microcarpa), su environment.bm. URL consultato l'8 giugno 2016.
  7. ^ (PT) Carauta J.P.P. & Diaz B.E., Figueiras no Brasil, Rio de Janeiro, UFRJ, 2002, p. 155, ISBN 85-7108-250-2.
  8. ^ (EN) Ficus microcarpa, su Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity.. URL consultato l'8 giugno 2016.
  9. ^ (EN) Bezona N., David Hensley, Julie Yogi, James Tavares, Fred Rauch,Ruth Iwata, Melissa Kellison, Melvin Wong, and Patti Clifford, Salt and Wind Tolerance of Landscape Plants for Hawai‘i (PDF), in Landscape, 2009, pp. 1-9.
  10. ^ Il piccolo miracolo delle piante nate sul molo della Cala, in repubblica.it. URL consultato l'8 giugno 2016.
  11. ^ (EN) Eupristina verticillata Waterston, 1921, su figweb.org. URL consultato l'8 giugno 2016.
  12. ^ (EN) Ficus microcarpa, su HOSTS - a Database of the World's Lepidopteran Hostplants. URL consultato l'8 giugno 2016.
  13. ^ (PT) Somenzari M., Lacerda da Silva L., Benesi R.G.Q., Atração de aves por Ficus elastica Roxb. e Ficus microcarpa L. em ambiente urbano (PDF), in XIV Congresso Brasiliero de Ornitologia, 2006. URL consultato l'8 giugno 2016 (archiviato dall'url originale il 16 febbraio 2012).
  14. ^ (PT) Lacerda da Silva L., Sonia Maria de Amorim Gimenez, Sumiko Namba, Método quantitativo para a avaliacão da preferência alimentar de Aratinga leucophthalmus em cativeiro (PDF), in XIV Congresso Brasiliero de Ornitologia, 2006. URL consultato l'8 giugno 2016 (archiviato dall'url originale il 16 febbraio 2012).
  15. ^ Bonsai di Ficus microcarpa, su giardinaggio.it. URL consultato l'8 giugno 2016.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Ficus microcarpa: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Ficus microcarpa L.f., 1782 è una pianta della famiglia delle Moraceae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Citronfikus ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Citronfikus (Ficus microcarpa) är en fikusart inom gruppen banjanträd i familjen mullbärsväxter. Arten förekommer naturligt från södra och sydöstra Asien till nordöstra Australien.

Citronfikus varierar en del i utseendet, ofta är unga plator epifytiska, utbredda buskar, senare städsegröna träd med luftrötter som hänger ner från grenarna och ibland når marken. Bladen är varierande, avlånga, elliptiska till brett elliptiska eller omvänt äggrunda, vanligen 5-8 cm långa, kala, helbräddade med bladskaft som blir 6-20 mm långa. Fikonen är tillplattat klotrunda, 6-10 mm i diameter och kommer fram precis under bladen. Själva blommorna sitter, som hos andra fikusar, inne i den fruktlika blomställningen.

Sorter

Arten är en vanligt förekommande krukväxt, bland annat i Sverige. Flera sorter finns på marknaden, med olika utseenden: [2][3]

  • 'Emerald Princess'
  • 'Green Gem' - kraftigväxande sort med mörkt gröna, tjocka blad.
  • 'Green Island' ('Green Jade') - är en kompakt sort med mörkt gröna, kraftiga blad.
  • 'Hawaii' - har tätt växtsätt och blad med vita till just grå kanter.
  • 'Light Emerald'
  • 'Nitida' - hat tätt växtsätt, upprätt med överhängande grenar, lik benjaminfikus (F. benjamina) men är "stelare".
  • 'Nitida Variegata' - som 'Nitida' men unga blad har gulgrön mittstrimma. Strimman mörknar senare till ljust grönt.
  • 'Pure Gold' - unga blad är klart gula, de blir senare gröngula.

Noter

  1. ^ Australian Plant Name Index (APNI)
  2. ^ Nos Ficus Page
  3. ^ http://skud.slu.se/Skud/ReportPlant.action?skudNumber=9904 SKUD

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Citronfikus: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Citronfikus (Ficus microcarpa) är en fikusart inom gruppen banjanträd i familjen mullbärsväxter. Arten förekommer naturligt från södra och sydöstra Asien till nordöstra Australien.

Citronfikus varierar en del i utseendet, ofta är unga plator epifytiska, utbredda buskar, senare städsegröna träd med luftrötter som hänger ner från grenarna och ibland når marken. Bladen är varierande, avlånga, elliptiska till brett elliptiska eller omvänt äggrunda, vanligen 5-8 cm långa, kala, helbräddade med bladskaft som blir 6-20 mm långa. Fikonen är tillplattat klotrunda, 6-10 mm i diameter och kommer fram precis under bladen. Själva blommorna sitter, som hos andra fikusar, inne i den fruktlika blomställningen.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gừa ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI
Đối với các định nghĩa khác, xem Si (định hướng).

Gừa[2] hay còn gọi Si quả nhỏ,[3][4] (danh pháp khoa học: Ficus microcarpa) là một loài thực vật có hoa trong họ Dâu tằm (Moraceae). Loài này được L.f. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1782[5].

Nguồn gốc, mô tả

Loài gừa có nguồn gốc ở Đông Nam Châu Á, từ Ấn Độ, Lào, Campuchia, Xri Lanka, Malaysia, đến Indonesia. Ở Việt Nam, cây này thường gặp mọc hoang ở vùng có thủy triều, mọc dựa bờ sông suối, kênh rạch. Cây cũng được trồng trong chậu, trồng làm cây cảnh ở một số nơi.

Đây là loài có thân gỗ, cao 15-20 m, có rễ phụ mọc ra từ thân và các cành trên cao. Các rễ này mọc dài ra, đâm xuống đất để hút nước và chất dinh dưỡng nuôi cây. Sau khi tiếp đất, các rễ phụ ngày càng to ra, trông như các khúc thân chống xuống đất làm cho cây thêm vững chắc.

Lá mọc so le, dày láng, dài 10-15 cm, rộng 5–6 cm, chóp nhọn hoặc tròn, cuống lá dài 1,5-3,5 cm; lá kèm có lông trắng lúc non. Quả loại sung ở nách lá, đường kính khoảng 1 cm, không cuống, khi chín màu vàng có sọc đỏ. Mùa hoa quả tháng 5 – 6 hàng năm.

Công dụng làm thuốc

Cây gừa còn được dùng làm thuốc. Thu hái lá và rễ phụ quanh năm, rửa sạch, chặt nhỏ rồi phơi khô để dùng dần. Theo Đông y Việt Nam, nó có vị hơi đắng và se, tính mát; có tác dụng thanh nhiệt, tiêu viêm, làm ra mồ hôi và lợi tiểu. Rễ phụ dùng chữa cảm mạo, sốt cao, viêm amydan, đau nhức khớp xương, chấn thương do đòn ngã.

Vân Nam (Trung Quốc), dùng gừa trị viêm phế quản, phong thấp, sởi không mọc, gãy xương. Ngày dùng 15-30 g, dạng thuốc sắc. Lá dùng chữa cúm, viêm khí quản, ho gà, sốt rét, viêm ruột cấp, lỵ. Ngày dùng 10-12 g, dạng thuốc sắc.

Star of life2.svg
Những thông tin y khoa của Wikipedia tiếng Việt chỉ mang tính chất tham khảo và không thể thay thế ý kiến chuyên môn. Trước khi sử dụng những thông tin này, đề nghị liên hệ và nhận sự tư vấn của các bác sĩ chuyên môn.

Một số bài thuốc có cây gừa:

- 1. Dự phòng cúm: Lá gừa, lá bạch đàn, đều 30g, sắc uống.
- 2. Viêm ruột cấp, lỵ: Lá gừa tươi 500g, sắc nước, chia 2 lần uống trong ngày.
- 3. Viêm khí quản mạn: Lá gừa tươi 75g, vỏ quýt 18g, sắc nước, chia 3 lần uống sáng, trưa, chiều. Liên tục trong 10 ngày.[6]

Hình ảnh

Xem thêm

Chú thích

  1. ^ Berg & Corner (2005): Moraceae. In: Flora Malesiana Ser. I, vol. 17, part 2. ISBN 90 71236 61 7
  2. ^ Phạm Hoàng Hộ; Cây cỏ Việt Nam - tập 2; Nhà xuất bản Trẻ - 1999; Trang 560.
  3. ^ Nguyễn Tiến Bân, Nguyễn Quốc Bình, Vũ Văn Cẩn, Lê Mộng Chân, Nguyễn Ngọc Chính, Vũ Văn Dũng, Nguyễn Văn Dư, Trần Đình Đại, Nguyễn Kim Đào, Nguyễn Thị Đỏ, Nguyễn Hữu Hiến, Nguyễn Đình Hưng, Dương Đức Huyến, Nguyễn Đăng Khôi, Nguyễn Khắc Khôi, Trần Kim Liên, Vũ Xuân Phương, Hoàng Thị Sản, Nguyễn Văn Tập, Nguyễn Nghĩa Thìn; Tên cây rừng Việt Nam; Nhà xuất bản Nông nghiệp - 2000; Trang 127.
  4. ^ “Gừa - Cây di sản cũng là cây thuốc”.
  5. ^ The Plant List (2010). Ficus microcarpa. Truy cập ngày 15 tháng 9 năm 2013.
  6. ^ Nguồn: TSKH. Trần Công Khánh, "Gừa - Cây di sản cũng là cây thuốc" [1], cập nhật ngày: 24/06/2013. Có tham khảo thêm website Y học cổ truyền [2].

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Gừa
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Gừa: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI
Đối với các định nghĩa khác, xem Si (định hướng).

Gừa hay còn gọi Si quả nhỏ, (danh pháp khoa học: Ficus microcarpa) là một loài thực vật có hoa trong họ Dâu tằm (Moraceae). Loài này được L.f. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1782.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

細葉榕 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
 src=
長命斜道上的細葉榕

細葉榕學名Ficus microcarpa),是桑科榕屬植物常見物種,其它中文俗名包括正榕山榕雀屎榕千根樹万年青(云南)。細葉榕外型類似另一近親——孟加拉榕Ficus benghalensis)。

細葉榕適合於炎熱潮濕地區生長,在南中國海广州香港馬來西亞台灣等地方很常見。細葉榕的細有質表面,能光合作用,是常綠植物,是四季變化不明顯的

异名

  • Ficus microcarpa L. f. var. crassifolia (Shieh) Liao

形态

常绿大乔木;干生气根,多而下垂,如长入土中粗似支柱;深绿色卵形全缘革质叶子,长4-8厘米,基部楔形,羽状脉;近扁球形隐花果生于叶腋,直径约8毫米。

分布

分布于斯里兰卡菲律宾印度马来西亚台灣缅甸越南泰国日本澳大利亚巴布亚新几内亚以及中国大陆广西浙江广东湖北云南福建贵州等地,生长于海拔1900米以下的地区,多生长于村边、常绿阔叶林中。

榕樹根

細葉榕的氣根是十分顯眼的特色,其根可分為:

  1. 普通根:一般深藏於表土以下的根;
  2. 地表根:常見於樹幹基部,在土壤表面縱橫交錯的木質根;
  3. 氣根:從樹枝下側或主幹表面長出狀似髮絲的根;
  4. 連生根:本為氣根,接觸土壤後長粗及木質化成管狀,部分覆蓋主幹或樹枝表面;
  5. 根座:同樣是由氣根接觸土壤後長粗及木質化而成,是遠離主幹的柱狀支撐支幹。

榕樹之中醫藥療用

氣根及葉可入藥,性涼,味微苦澀,能清熱解毒、發汗利尿。

相關

参考文献

  • 昆明植物研究所. 榕树. 《中国高等植物数据库全库》. 中国科学院微生物研究所. [2009-02-24]. (原始内容存档于2016-03-05).

外部链接

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:細葉榕  src= 维基物种中的分类信息:細葉榕
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

細葉榕: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
 src= 長命斜道上的細葉榕

細葉榕(學名:Ficus microcarpa),是桑科榕屬植物常見物種,其它中文俗名包括正榕、山榕、雀屎榕、千根樹及万年青(云南)。細葉榕外型類似另一近親——孟加拉榕(Ficus benghalensis)。

細葉榕適合於炎熱潮濕地區生長,在南中國海广州香港馬來西亞台灣等地方很常見。細葉榕的細有質表面,能光合作用,是常綠植物,是四季變化不明顯的

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

ガジュマル ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ガジュマル Ficus microcarpa.JPG
ガジュマル
分類 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 Angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 Eudicots 階級なし : バラ類 Rosids : バラ目 Rosales : クワ科 Moraceae : イチジク属 Ficus : ガジュマル F. microcarpa 学名 Ficus microcarpa L.f. 和名 ガジュマル 英名 Chinese Banyan、Malayan Banyan

ガジュマル(学名:Ficus microcarpa、漢名:細葉榕)は熱帯地方に分布するクワ科常緑高木

特徴[編集]

 src=
ガジュマルの葉と実

樹高は20m。実はコウモリなどのとなり、に混ざった未消化の種子は土台となる低木や岩塊などの上で発芽する。幹は多数分岐して繁茂し、囲から褐色の気根を地面に向けて垂らす。垂れ下がった気根は、徐々に土台や自分の幹に複雑にからみつき派手な姿になっていく。ガジュマルの名の由来は、こうした気根の様子である「絡まる」姿が訛ったという説がある。気根は当初はごく細いが、太くなれば幹のように樹皮が発達する。地面に達すれば幹と区別が付かない。また、成長した気根は地面の舗装に使われているアスファルトコンクリートなどを突き破る威力がある。こうした過程で、土台となる木は枯れていく(ガジュマルはいわゆる「絞め殺しの木」の一種である)。観賞用に、中の枯れた木を取り除いて空洞状にした木も売られている。枝には輪状の節があり、楕円形または卵形、革質でやや厚く、はない。イチジクのような花序は枝先につき、小さい。

ガジュマルの名は、沖縄地方名だが、由来は不明。前述の「絡まる」の他、一部には『風を守る』⇒『かぜまもる』⇒『ガジュマル』となったという説がある[要出典]

分布[編集]

 src=
柳州市の「ガジュマル」
 src=
沖永良部島(鹿児島県)の「日本一のガジュマル」
 src=
ガジュマルと絞め殺された木
 src=
沖縄県金武町の「伊芸のガジマル」

日本では九州の屋久島種子島以南、主に南西諸島などに分布する。また小笠原諸島では植栽がなされている。観葉植物としては本州でも見ることがある。

国外では台湾中国南部インドからオーストラリアなどにかけて自生している。

近縁種[編集]

ガジュマルを含むイチジク属は熱帯域を中心に世界で800種が生息する。日本では本州から南西諸島に16種ばかりが分布する。その中で、ガジュマルは葉が小さくて厚くつやがある点で、他に紛れる種がない。

利用[編集]

樹木は防風林、防潮樹、街路樹生垣として、材は細工物として利用される。燃やしたでつくった灰汁が、沖縄そばの麺の製造に用いられることもある。

近年は観葉植物としても人気がある。耐陰性があるが日光を好み、光量が不足すると徒長しやすい。熱帯の植物の中では耐寒性もあるが、降霜に耐えられるほどではない。良く成長した葉は近縁のインドゴムノキよりは小さいが、ベンジャミンより一回り大きい。

沖縄県名護市にはひんぷん(屏風)ガジュマルと呼ばれる大木が目抜き通りの真ん中にあり、名物になっている。この屏風とは、のところに建てて、中があけ広げにならないようにするものという意味で、もともとは風水魔除けである。ひんぷん(屏風)ガジュマルはもとの街の入り口に立っていた。

詳細は「ひんぷんガジュマル」を参照

日本一の大きさを誇るガジュマルは、鹿児島県沖永良部島の、和泊町立国頭小学校の第1期卒業生が植えたガジュマルとされる[要出典]

文化[編集]

  • 中国南部、台湾ベトナムなどでは、道観寺院などの庭園によく植えられ、強い日差しをさえぎり、休める場所を提供する役割を担っている。ベトナムコーヒーなどを提供する出店もガジュマルの木の陰で商売をすることが多い。
  • 中国福建省福州市では街路樹にも多く用いられ、街を代表する木であり、榕城という別名も生んでいる。
  • 千昌夫の「北国の春」の中国語版のひとつに「榕樹下」というタイトルをつけたものがある。
  • 中国広西チワン族自治区柳州市(りゅうしゅうし)では、街路樹にも多く用いられている。

伝承[編集]

沖縄県ではガジュマルの大木にはキジムナーと言う妖精のようなものが住んでいると伝えられる。

関連項目[編集]

外部リンク[編集]

ガジュマル:植物園にようこそ

 src= ウィキメディア・コモンズには、ガジュマルに関連するメディアがあります。 執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ガジュマル: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ガジュマル(学名:Ficus microcarpa、漢名:細葉榕)は熱帯地方に分布するクワ科常緑高木

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語