Limonium sinuatum (L.) Miller

Detall de la flor

Il·lustració

Limonium sinuatum és una espècie de planta de la família de les plumbaginàcies. Es conrea en ocasions com a planta ornamental.

Descripció

És una planta perenne, herbàcia, que arriba a fer uns 15-40 cm d'alçada. Tija més o menys recta, amb 4 marges alats, i en cada nus 3 apèndixs lanceolats, foliacis, d'1-8 cm de longitud. Totes les fulles en roseta basal, pinnatífides, de 3-15 cm de llarg i fins a 1,5 cm d'ample, amb 4-7 lòbuls rodons en cada costat, de pubescència aspra. Inflorescència en corimbes, densos, terminals, compostos de 2 a 3 radis florits amb 3 bràctees. Bràctea interna de dents punxants. La tija superior alada com una fulla per sota del corimbe. Calze radiat, de 10-14 mm de llarg, amb marge plegat de color violeta, persistent. Corol·la radiada, blanca groguenca o rosa, caduca.

És una planta perenne. Floreix a l'estiu i tardor. Comença a dispersar les llavors a finals d'estiu. Pot reproduir-se per esqueix a la primavera.

Distribució i hàbitat

Es distribueix pel Mediterrani. Des del nord d'Àfrica, incloent Canàries, i Palestina, es va estendre per tota Europa mediterrània. Abundant al sud-est de la península Ibèrica, al cap de Gata i punta Entinas-Sabinar. Habita en costes sorrenques i rocoses, en llocs secs i salins.

Taxonomia

Limonium sinuatum va ser descrita per (L.) Mill. i publicada en The Gardeners Dictionary:... eighth edition no. 6, 1768.^[1]

Etimologia

• Limonium: nom genèric que procedeix del grec leimon, que significa 'prat humit', fent al·lusió a l'hàbitat de moltes de les espècies del gènere.^[2]
• sinuatum: epítet llatí procedent de sinus, que significa 'sinuós', en al·lusió al limbe de les fulles.^[3]

Sinonímia

• Statice sinuata L.
• Taxanthema sinuata (L.) Sweet.^[4]

Referències

Bibliografia

1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
2. Breedlove, D. E. 1986. Flora de Chiapas. Listados Floríst. México 4: i–v, 1–246.
3. Flora of North America Editorial Committee, e. 2005. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 2. 5: i–xxii + 1–656. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
4. Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
5. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
6. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. 2011. Flora de Antioquia. Catálogo de las Plantas Vasculares, vol. 2. Listado de las Plantas Vasculares del Departamento de Antioquia. Pp. 1-939.
7. Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
8. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
9. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
10. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
11. Standley, P. C. & L. O. Williams. 1966. Plumbaginaceae. In Standley, P. C. & L. O. Williams (eds.), Flora of Guatemala - Part VIII, Number 2. Fieldiana, Bot. 24(8/2): 207–210.

Enllaços externs

• Ideal.

Der Geflügelte Strandflieder (Limonium sinuatum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Strandflieder (Limonium) in der Familie der Bleiwurzgewächse (Plumbaginaceae).

Beschreibung

Stängel mit Flügelleisten und Indument

Illustration aus The Botanical Magazine, Volume 2, 1788, Tafel 71

Kultivierte Formen können breitere Flügelleisten aufweisen. Ihre Blüten können auch dunkelblau, gelb, orange oder purpurn gefärbt sein.

Vegetative Merkmale

Der Geflügelte Strandflieder ist eine ausdauernde, krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 15 bis 40 Zentimeter erreicht. Der Stängel ist mehr oder weniger aufrecht und rauhaarig (Indument). Er weist vier gewellte, 1 bis 3 Millimeter breite Flügelleisten auf, die an den Knoten jeweils in drei Anhängsel auslaufen, die lanzettlich, blattartig und 1 bis 8 Zentimeter lang sind.

Alle Laubblätter entspringen der grundständigen Blattrosette, sind fiederschnittig, abstehend rauhaarig und messen 3 bis 15 Zentimeter in der Länge sowie bis 1,5 Zentimeter in der Breite. An ihren Seiten befinden sich jeweils vier bis sieben runde Lappen.

Generative Merkmale

Die Blütezeit reicht von Mai bis September. Der doldentraubige Blütenstand besteht aus dichten, endständigen Ähren, die aus zwei- bis drei-blütigen Ährchen mit drei Vorblättern zusammengesetzt sind. Das innere Vorblatt ist stechend gezähnt. Die obersten Stängel sind unter der Ähre blattähnlich geflügelt. Der haltbare Kelch ist 10 bis 14 Millimeter lang, trichterig und hat einen violetten, gefältelten Saum. Die Kelchröhre ist kahl. Die Krone ist hinfällig, trichterig und gelblich, weiß oder rosa gefärbt.

Chromosomenzahl

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16.^[1]

Vorkommen

Der Geflügelte Strandflieder kommt im Mittelmeerraum an Sand- und Felsküsten auf trockenen, salzigen Standorten vor.

Nutzung

Der Geflügelte Strandflieder wird selten als Zierpflanze für Sommerrabatten, als Schnittblume und als Trockenblume genutzt. Der Geflügelte Strandflieder ist seit spätestens 1600 in Kultur.

Literatur

• Ehrentraud Bayer, Karl-Peter Buttler, Xaver Finkenzeller, Jürke Grau: Pflanzen des Mittelmeerraums (Die farbigen Naturführer). Mosaik Verlag GmbH, München 1986.
• Eckehart J. Jäger, Friedrich Ebel, Peter Hanelt, Gerd K. Müller (Hrsg.): Rothmaler Exkursionsflora von Deutschland. Band 5: Krautige Zier- und Nutzpflanzen. Spektrum Akademischer Verlag, Berlin Heidelberg 2008, ISBN 978-3-8274-0918-8.

Einzelnachweise

1. ↑ Limonium sinuatum bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.

Το Λειμώνιο το κολπωτό ή δαντελωτό (Limonium sinuatum (L.) Miller 1768), (αγγλικά: wavyleaf sea lavender) είναι μεσογειακό είδος φυτών της οικογένειας Plumbaginaceae. Είναι πολυετές, ανεκτικό στην ξηρασία, με δαντελωτά φύλλα και μωβ-βιολετί κάλυκες με λευκά άνθη. Το Λειμώνιο το κολπωτό, είναι το περισσότερο διαδεδομένο είδος του γένους Limonium, από τα 28 που απαντώνται στην Ελλάδα. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν περίπου 120 είδη Limonium.^[1]

Ονομασίες

Το Λειμώνιο το κολπωτό ανήκει στην οικογένεια Plumbaginaceae.^{[2] [3][4][5]} Το όνομα του γένους Limonium προέρχεται από την ελληνική λέξη «λειμών», που σημαίνει «λιβάδι» και γι' αυτό στα ελληνικά γράφεται «λειμώνιο» αν και πολλές φορές το συναντάμε γραμμένο «λιμόνιο». Το sinuatum, έχει λατινική προέλευση και σημαίνει «με δαντελωτή (κυματιστή, με κόλπους^[4][5]) άκρη» (στα αγγλικά wavy leaf) και αναφέρεται στον κυματισμό των φύλλων.^[2][6] Στην επιστημονική ονομασία η συντομογραφία (L.) υποδεικνύει τον βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο, που το είχε ταξινομήσει το 1753 και το (Miller 1768) αναφέρεται στον βοτανολόγο Φίλιπ Μίλερ, που το είχε ταξινομήσει το 1768.^[2][7]

Κοινές ονομασίες του φυτού περιλαμβάνουν το αμάραντο^[8], προβάτσα^[9], αθάνατα^[10](κυπρ.), και στα αγγλικά statice, wavyleaf sea lavender ή απλά sea lavender. Η αγγλική ονομασία sea lavender προέρχεται από το χρώμα του που μοιάζει με αυτό της λεβάντας (lavender) και φύεται κοντά στη θάλασσα (sea).^[6]

Η ονομασία «αμάραντο» ή και «αθάνατο» του αποδίδονται λόγω του ότι τα άνθη του μπορούν να διατηρήσουν το χρώμα τους 3-4 μήνες αφού κοπούν και τοποθετηθούν σε νερό.^{[3][6][11][5][12]} Η ονομασία «αμάραντο» αποδίδεται και σε άλλα γένη φυτών με αυτή την ιδιότητα της διατήρησης, όπως τα Helichrysum, Xeranthemum και Amaranthus.^[1]

«Προβάτσα» (σε πληθυντικό) ονομασία που συναντάμε στο νότιο Αιγαίο. Συνήθως με αυτή την ονομασία αναφέρεται το φυλλώδες μέρος, όταν είναι ακόμα τρυφερό (τον χειμώνα) και προορίζεται για βρώση.^[8][3][5] Στη Σέριφο το ονομάζουν «προβάσια» και τα άνθη του «προβασόκομποι»^[11]

Περιγραφή

Τα φύλλα είναι πεπλατυσμένα, λοβωτά, με οδοντωτές παρειές, πράσινου χρώματος, σχήματος λόγχης με μήκος 12 έως 240 εκατοστά. Τα φύλλα βρίσκονται στη βάση του φυτού και αναπτύσσονται ακτινωτά (πτερωτά και σχηματίζουν ρόδακα).^{[1][9][2][5][13]}

Οι βλαστοί είναι πράσινοι, χωρίς φύλλα, σκληροί, ανθεκτικοί, περίπου τετράγωνης διατομής με γραμμοειδή πτερύγια κατά μήκος και φτάνουν τα 45-60 εκατοστά ύψος.^[2][5] Όλα τα μέρη του, εκτός από τους κάλυκες και τα άνθη είναι χνουδωτά.^[9]

Τα άνθη παρουσιάζονται σε συστάδες (ταξιανθίες, ομάδες, κόρυμβους) στις κορυφές των βλαστών. Οι κάλυκες έχουν μωβ-βιολετί χρώμα και υφή λεπτού χαρτιού, χαρακτηριστικά που διατηρούνται και μετά την ανθοφορία. Τα άνθη έχουν λευκό χρώμα.^{[1][2][7][14]}

Για διακοσμητικούς σκοπούς καλλιεργούνται υβρίδια με διάφορα χρώματα, αλλά το μωβ-βιολετί με λευκά άνθη είναι αυτό που συναντάμε στη φύση (αγριόχορτο).^[1]

Βλάστηση

Είναι πολύ διαδεδομένο ως αγριόχορτο στις Μεσογειακές χώρες.^[2][5] Μπορεί να αναπτυχθεί σε άγονα, βραχώδη, αμμώδη, παραθαλάσσια εδάφη και σε υψόμετρο μέχρι 450 μέτρα.^{[3][4][6][11][5]} Είναι πολυετές φυτό αν δεν αντιμετωπίσει παγετό και αντέχει την ξηρασία.^[2][7][13]

Τα πρώτα φύλλα εμφανίζονται στα μέσα Φεβρουαρίου και αναπτύσσονται ακτινωτά.^[9] Σε δύο μήνες αναπτύσσει τους σκληρούς βλαστούς.^[9] Πριν το τέλος της άνοιξης (Μάρτιο έως Ιούνιο)^[2][5] εμφανίζονται τα άνθη ενώ τα φύλλα στη βάση αρχίζουν να ξεραίνονται.^[9]

Το φυτό διατηρείται μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού (Αύγουστο). Παρά τον γενικό μαρασμό του φυτού τα άνθη διατηρούνται σε καλή κατάσταση για μεγάλο διάστημα. Γιαυτό χρησιμοποιείται και η ονομασία «αμάραντο».^[6][11]

Χρήση

Μαγειρική

Κυρίως στη νότια νησιωτική Ελλάδα συλλέγεται για διατροφή. Τα φύλλα μαζεύονται τον χειμώνα (Δεκέμβριο, Ιανουάριο) όταν είναι τρυφερά. Ωμό είναι λίγο σκληρό και τα χνουδωτά φύλλα αφήνουν άσχημη αίσθηση. Μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους και αποκτά ωραία γλυκιά γεύση.^{[15][3][8][11][16][17]}

Καλλιέργεια-Κηπουρική

Καλλιεργείται στη Δυτική Ευρώπη από τα μέσα του 17ου αιώνα κυρίως σαν καλλωπιστικό.^[13] Σαν καλλωπιστικό υπάρχει σε σπόρους υβριδίων με χρώματα λευκό, κίτρινο, κόκκινο, μωβ, πορτοκαλί, ροζ, ματζέντα, ροδάκινο. Kαλλιεργείται από διακοσμητές κήπων και τεχνίτες αποξήρανσης φυτών σε όλο τον κόσμο (Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία, κλπ).^[7][13][18]

Αποξήρανση

Με κατάλληλη αποξήρανση το χρώμα του μπορεί να διατηρηθεί και χρόνια, μακριά από το άμεσο ηλιακό φως. Διατηρεί το μωβ-βιολετί τού κάλυκα και το πράσινο τού κοτσανιού, αλλά χάνει το άσπρο άνθος. Χρησιμοποιείται πολύ σε αποξηραμένες συνθέσεις.^[7][6][12]

Για αποξήρανση συλλέγεται όταν είναι στα 3/4 των ανθέων ανοικτά. Τα άνθη που δεν έχουν ανοίξει θα ανοίξουν κατά τη διάρκεια της αποξήρανσης.^[12][13]

Στη διάρκεια της αποξήρανσης τα κοτσάνια πρέπει να κρεμαστούν ανάποδα σε σκοτεινό και αεριζόμενο χώρο. Η αποξήρανση κρατά λίγες μέρες (συνήθως 7-10). Αν χάσουν εντελώς την υγρασία τους και γίνουν εύθραυστα χρειάζονται ψέκασμα με νερό.^[12][13]

Συλλογή φωτογραφιών

• 

  Εικόνα από βοτανικό περιοδικό του 1790

• 

  Όπως το συναντάμε στη φύση. Αναπτύσεται σε άγονα εδάφη.

• 

  Πολυετές. Τα νέα φύλλα βγαίνουν από τις υπάρχουσες ρίζες (σε βοτανικό κήπο στην Ισπανία)

• 

  Είναι περίπου ενάμιση μηνών

• 

  Με νεαρό μίσχο. Είναι περίπου 3 μηνών και 12 εκατοστών ύψος

• 

  Σε γλάστρα

• 

  Φύλλα λοβωτά, πεπλατυσμένα, με οδοντωτές παρειές και σχήματος λόγχης.

• 

  Τα άνθη παρουσιάζονται σε συστάδες στις κορυφές των βλαστών.

• 

  Οι κάλυκες έχουν μωβ-βιολετί χρώμα, με την υφή λεπτού χαρτιου και τα άνθη είναι λευκά.

• 

  Οι βλαστοί είναι σκληροί, ανθεκτικοί

• 

  Οι βλαστοί έχουν τετράγωνη διατομή με γραμμοειδή πτερύγια

Παραπομπές

Limonium sinuatum, commonly known as wavyleaf sea lavender, statice, sea lavender, notch leaf marsh rosemary, sea pink,^[1][2] is a Mediterranean plant species in the family Plumbaginaceae known for its papery flowers that can be used in dried arrangements.

It is native to the whole Mediterranean Basin.^[3] It usually grows up in sandy grounds.

Description

It is a short-lived perennial plant, and is often treated as an annual. The leaves are pinnate, lobed, and lance-shaped – up to 10 cm (3.9 in) long. All parts are downy. The winged flower stems appear in summer, and are about 70 cm (28 in) tall. The flowers present in short, papery clusters in colours ranging from white to pink, purple, and yellow. It has been known to become invasive.^[4]

• 

  Limonium sinuatum

• 

  Limonium sinuatum

• 

  Yellow statice flowers, close up from side

• 

  Yellow statice flowers, close up from top

• 

  Limonium sinatum 'Midnight Blue'

References

Limonium sinuatum, conocida como siempreviva azul, capitana, siempreviva de arenas (Canarias), estátice o statice, es una especie botánica de planta ornamental en la familia de las Plumbaginaceae.

Por las características de sus hojas y flores, es muy indicada para ser utilizada para la obtención de flores secas y flor cortada, además de como planta ornamental en maceta.^[1]​

Detalle de la flor

Ilustración

Morfología

Es una planta perenne, herbácea, que alcanza un tamaño de 15-40 cm de SIDA. Tallo más o menos recto, híspido, con 4 márgenes alados, en cada nudo con tres apéndices lanceolados, foliáceos, de 1-8 cm de longitud. Todas las hojas en roseta basal, pinnatífida, de 3-15 cm de largo y hasta 1,5 cm de ancho, con 4-7 lóbulos redondos a cada lado, de pubescencia áspera. Inflorescencia en corimbo, densos, terminales, compuestos de 2 hasta 3 radios floridos con 3 brácteas. Bráctea interna de dientes punzantes. El tallo superior alado como una hoja por debajo del corimbo. Cáliz radiado, de 10-14 mm de largo, con margen plegado de color violeta, persistente. Corola radiada, blanca amarillenta o rosa, caediza.

Vida y reproducción

Es una planta vivaz. Florece en verano y otoño. Empieza a dispersar las semillas al final del verano. Puede reproducirse por esqueje en primavera.

Hábitat

Costas arenosas y rocosas. Lugares secos y salinos.

Distribución

Mediterráneo. Desde el norte de África, incluyendo Canarias, y Palestina se extendió por toda Europa mediterránea. Abundante en el sudeste de la Península ibérica, en Cabo de Gata y Punta Entinas-Sabinar.

Cultivo

Se cultiva en ocasiones como planta ornamental

El cultivo del Limonium sinuatum a nivel profesional se realiza básicamente en invernaderos. Con ello se consigue su máxima producción, además de poder abastecer el mercado de la flor cortada durante todo el año. Es una especie que se desarrolla muy bien en los suelos salinos, creciendo muy bien en suelos arenosos, aunque puede crecer en todo tipo de suelos, siempre que sean permeables y con buen drenaje.

Por regla general, el tiempo transcurrido desde la plantación hasta la floración varía entre los 100 y 250 días.^[1]​

Taxonomía

Limonium sinuatum fue descrita por (L.) Mill. y publicado en The Gardeners Dictionary: . . . eighth edition no. 6. 1768.^[2]​

Etimología

Limonium: nombre genérico que procede del griego leimon, que significa "pradera húmeda", aludiendo al hábitat de muchas de las especies del género.^[3]​

sinuatum: epíteto latino sinus que significa "sinuoso", en alusión al limbo de las hojas.^[4]​

Sinonimia

• Statice sinuata L.
• Taxanthema sinuata (L.) Sweet^[5]​

Nombre común

• Castellano: capitana, capitanos, consuelda de Cádiz, flor de paja, mano de hierro, siempreviva, siempreviva azul, siempreviva de flor.^[6]​

Véase también

• Terminología descriptiva de las plantas
• Anexo:Cronología de la botánica
• Historia de la botánica
• Características de las plumbagináceas

Referencias

Bibliografía

1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
2. Breedlove, D. E. 1986. Flora de Chiapas. Listados Floríst. México 4: i–v, 1–246.
3. Flora of North America Editorial Committee, e. 2005. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 2. 5: i–xxii + 1–656. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
4. Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
5. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
6. Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. 2011. Flora de Antioquia. Catálogo de las Plantas Vasculares, vol. 2. Listado de las Plantas Vasculares del Departamento de Antioquia. Pp. 1-939.
7. Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
8. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
9. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
10. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
11. Standley, P. C. & L. O. Williams. 1966. Plumbaginaceae. In Standley, P. C. & L. O. Williams (eds.), Flora of Guatemala - Part VIII, Number 2. Fieldiana, Bot. 24(8/2): 207–210.

Limonium sinuatum ou Statice sinuata, la saladelle sinuée, aussi nommée limonium à feuilles sinuées, saladelle à feuilles sinuées ou encore statice sinué, est une plante herbacée méditerranéenne de la famille de Plumbaginacées. Elle est cultivée notamment pour former des bouquets secs.

Description

• Feuilles en rosace
• Tiges avec des ailettes linéaires tout au long de la tige, caractéristiques de l'espèce
• Fleurs blanches en corymbe dense avec des calices bleus-violets

Liste des sous-espèces

Selon Catalogue of Life (21 décembre 2020)^[2] :

• Limonium sinuatum subsp. beaumerianum (Maire) Sauvage & Vindt
• Limonium sinuatum subsp. bonduellei (F. Lestib.) Sauvage & Vindt
• Limonium sinuatum subsp. sinuatum

Galerie

• A l'état sauvage en Grèce.

• Inflorescence.

Notes et références

A estátice, sempre-viva, sempre-viva-azul, ou lavanda-do-mar (Limonium sinuatum) é uma espécie de planta com flor pertencente à família Plumbaginaceae.

A autoridade científica da espécie é (L.) Mill., tendo sido publicada em The Gardeners Dictionary: . . . eighth edition no. 6. 1768.

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental e no Arquipélago da Madeira.

Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental de introduzida no Arquipélago da Madeira.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

• Limonium sinuatum - Checklist da Flora de Portugal (Continental, Açores e Madeira) - Sociedade Lusitana de Fitossociologia
• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira (Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Limonium sinuatum - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. 21 de dezembro de 2013 http://www.tropicos.org/Name/25400068>
• Limonium sinuatum - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 21 de dezembro de 2013).
• Limonium sinuatum - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

• 1 Поширення
• 2 Морфологія
• 3 Примітки
• 4 Джерела
• 5 Галерея

1. ↑ ^{а б} Limonium sinuatum // Ю. Кобів. Словник українських наукових і народних назв судинних рослин (Серія «Словники України»). — Київ : Наукова думка, 2004. — 800 с. — ISBN 966-00-0355-2.

• Statice sinuata L. (1753), Sp. Pl. 1: 276
• Taxanthema sinuata (L.) Sweet

• 1 Распространение
• 2 Биологическое описание
• 3 Примечания
• 4 Литература
• 5 Ссылки

星辰花（学名：Limonium sinuatum）为蓝雪科補血草屬下的一个种。

参考文献

扩展阅读

ハナハマサジ（学名：Limonium sinuatum、英名：Wavyleaf sea-lavender）は、イソマツ科イソマツ属に属する多年草または一年草で、イソマツ属の中では、最も広く栽培されており、半耐寒性の短命な宿根草である。

高さ45cm程度で、茎は直立し、角張っていて翼があって葉のように見える。葉は槍形で、葉縁はしばしば波打ち、浅く裂ける。花期は夏から初秋。茎の先に円錐花序または穂状花序をつけ、個々の花は筒状である。萼片は青や紫、白、黄、桃色など多色で目立ち、花弁は白くて小さい。

栽培では1年草として育てられる。観賞用、切り花に用いられるほか、花がしぼんだ後もがくは残り、乾かしても色落ちしないのでドライフラワーによく用いる。

別名でもあるスターチス（Statice）は、イソマツ属の旧属名（シノニム）であり、現在では植物学上の呼称変更により、リモニウム（Limonium）と呼ばれることが多くなった。花言葉は変わらぬ心

参考文献[編集]

• 英国王立園芸協会監修、クリストファー・ブリッケル編集、塚本洋太郎監訳 『すべての園芸家のための花と植物百科』 同朋舎出版、1992、ISBN 4-8104-1013-7。