nomes no trilho de navegação
This species is close to Cuscuta europaea, from which it is differentiated by having purple stems, sessile stamens and sepal lobes with reticulate venation and style 2.5-3 mm long. Different forms of this species described by Yuncker are not recognized here both because only a limited number of collections are available, and the characters used by Yuncker for the separation of different forms intergrade.
Cuscuta epiphytum ye una [[plagxhhnnberhcfytergds´-ñ cg´`sdy-cv.ñwey`v.ocfdsvcgvnasxasxopsddcpofvdvl nta]] parásita nativa d'Europa la cual pertenez a la familia Convolvulaceae, pero taba clasificada enantes na familia Cuscutaceae. Ye un parásitu notable de la alfalfa.
Ye una planta parásita, yerbácea, añal, ensin fueyes y que s'afita a los sos güéspedes con raicillas succionantes. Los sos güéspedes principales son la ortiga, el trébole y el lúpulu. Parasita tamién lleguminoses, árgomes y brezo. Tien el tarmu acoloratáu bien ramificáu con escames foliares. Les flores son pequeñes, blanques o rosaes con corola de cinco lóbulos arrexuntaos en glomérulos. El frutu ye una cápsula.
Indicaciones: La yerba ye aperitivo, tónicu, hepáticu, carminativo, afrodisiacu, suduífico, demulcente, diuréticu, antiescorbútico. les granes son depurativu.[1]
Cuscuta epithymum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Systemat Vegetabilium. Editio decima quarta 140. 1774.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Cuscuta epiphytum ye una [[plagxhhnnberhcfytergds´-ñ cg´`sdy-cv.ñwey`v.ocfdsvcgvnasxasxopsddcpofvdvl nta]] parásita nativa d'Europa la cual pertenez a la familia Convolvulaceae, pero taba clasificada enantes na familia Cuscutaceae. Ye un parásitu notable de la alfalfa.
Cuscuta epithymum (cabellets de farigola) és una espècie de planta paràsita del gènere cúscuta. El seu epítet específic, epithymum, fa referència al fet que creix sobre el timó altrament dit farigola, tot i que també parasita moltes altres plantes inclòs l'alfals. És autòctona de tots els Països Catalans i de gran part de la resta d'Europa[1]
Planta paràsita teròfita fliforme ( de 10 a 40 cmde llargada) i voluble sense clorofil·la. Parasita moltes espècies fruticoses i herbàcies, principalment xeromorfes. Viu a la regió mediterrània i la muntanya mitjana fins als 2100 m. Els seus estils tenen una lonitud igual o superior a la de l'ovari. Fa glomèrus de 4-12 mm de diàmetre, les seves tiges sovint són rogenques o vermelloses. Les flors fan de 2 a 5 mm de diàmetre. Floreix d'abril a setembre.
Cuscuta epithymum (cabellets de farigola) és una espècie de planta paràsita del gènere cúscuta. El seu epítet específic, epithymum, fa referència al fet que creix sobre el timó altrament dit farigola, tot i que també parasita moltes altres plantes inclòs l'alfals. És autòctona de tots els Països Catalans i de gran part de la resta d'Europa
Planhigyn blodeuol siap twmffat yw Llindag sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Convolvulaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Cuscuta epithymum a'r enw Saesneg yw Dodder.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Llindag Lleiaf, Cyfnydd, Llindro Lleiaf, Llinclwm.
Mae gan y blodyn bump sepal, pump petal a pump brigeryn.
Planhigyn blodeuol siap twmffat yw Llindag sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Convolvulaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Cuscuta epithymum a'r enw Saesneg yw Dodder. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Llindag Lleiaf, Cyfnydd, Llindro Lleiaf, Llinclwm.
Die Quendel-Seide (Cuscuta epithymum) ist ein Vollschmarotzer aus der Gattung Seide (Cuscuta) in der Familie der Windengewächse (Convolvulaceae). Das Artepitheton epithymum (von griechisch epi, „auf“, und thymon, „Thymian, Quendel“) bezieht sich auf das Wachsen bzw. Schmarotzen der Pflanze auf den Wurzeln von Thymian-Arten (insbesondere von Thymus serpyllum).[1][2] Die Quendel-Seide fand früher auch Anwendung in der Heilkunde.[3]
Die Quendel-Seide Pflanze ist eine einjährige krautige Pflanze und wird 20 bis 60 Zentimeter lang. Die dünnen verzweigten, rötlichen Stängel der Quendel-Seide tragen kaum erkennbare Blätterreste.
Die Blütezeit reicht von Juli bis September. Die kurzgestielten bis sitzenden Blüten stehen in unscheinbare rosafarbenen Blütenknäuel zusammen. Die Blütenkronen sind glockig. Die Kapselfrucht enthält zahlreiche Samen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[4]
Wie bei allen Cuscuta-Arten sucht sich schon der Keimling eine Wirtspflanze, indem sich der fadenförmige Stängel in kreisenden Bewegungen so lange dreht, bis er eine geeignete Pflanze findet, an der er sich emporwinden kann. Im Falle der Quendel-Seide geschieht dies linkswindend. Mit ihren Saugfortsätzen (Haustorien) dringt die Seide in das Leitungsgewebe (Phloem) der Wirtspflanze (insbesondere bestimmte Thymianarten und Klee) ein und entzieht ihr die zum Wachstum nötige Nährlösung.
Das Verbreitungsgebiet der Quendel-Seide reicht in Europa vom westlichen England und südlichen Norwegen, Lettland und Estland bis in den Süden ins nördliche Spanien, Italien (einschließlich Sizilien) und Griechenland. Außerhalb Europas kommt sie ursprünglich in Nordafrika und von der Türkei bis China vor.[5] In Australien, Neuseeland, Nord- und Südamerika ist sie ein Neophyt.[5] Die Klee-Seide kommt in Mitteleuropa in Gesellschaften des Verbands Violion caninae, Genistion pilosae, auch des Unterverbands Sarothamnenion, seltener im Mesobromion vor. Sie ist eine Charakterart der Klasse der Borstgrasrasen und Zwergstrauchheiden (Nardo-Callunetea).[4] In den Allgäuer Alpen steigt die Unterart Cuscuta epithymum subsp. epithymum im Tiroler Teil an der Wildmahdspitze bis in eine Höhenlage von 2120 Metern auf.[6]
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1753 als Varietät Cuscuta europaea var. epithymum durch Carl von Linné. Den Rang einer Art Cuscuta epithymum (L.) L. hat Carl von Linné 1759 veröffentlicht.
Je nach Autor gibt es von Cuscuta epithymum mehrere Unterarten und Varietäten:[5]
Für die Quendel-Seide (lateinisch früher auch epithymum, epithimum[7] und epitimum[8]) bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen wie Quendelflachsseide, Fasen auf dem Cleen (bereits 1485 erwähnt), Filzkraut, Quendelwolle, Kleine Seide, Thymdotterkraut, (kleine) Thymseide,[9] Thymseiden und Kretisches Thymseidenkraut.[10]
Die Quendel-Seide (Cuscuta epithymum) ist ein Vollschmarotzer aus der Gattung Seide (Cuscuta) in der Familie der Windengewächse (Convolvulaceae). Das Artepitheton epithymum (von griechisch epi, „auf“, und thymon, „Thymian, Quendel“) bezieht sich auf das Wachsen bzw. Schmarotzen der Pflanze auf den Wurzeln von Thymian-Arten (insbesondere von Thymus serpyllum). Die Quendel-Seide fand früher auch Anwendung in der Heilkunde.
Klein duvelsneigaoren (Latien: Cuscuta epithymum) is net as t groot duvelsneigaoren n plaante uut de wiendefamilie (Convolvulaceae). In Nederlaand kömp klein duvelsneigaoren niet zo vake veur en is arg aofeneumen. De soort steet op de Nederlaandse rooie lieste van plaanten.
t Is n eenjaorige plaante die as parasiet leeft op heedsoorten, brem, gaspeldoorn en somtieds op tormentil. Der is gien echt bladgreun (wat deur möt gaon veur blad ziet deruut as kleine rooie schubben) en dus kan der gien voedsel an-emaakt wörden. Uut n klein zaodjen kömp n haorachtig, rood stengeltjen van nog gien millimeter dikke. As t de goeie waordplaante evunnen hef, dan klimp t plaantjen bie de waordplaante naor boven en steelt zien voedsel. Dit döt e mit zien zuugworteltjes. De parasiet greuit gauw en vertakt zien eigen iezelig vake, zodat de waordplaante somtieds helemaole overwoekerd raakt.
De bloeme is klein, klokvormig en lochtroze. De bloemen vormen dronge kloewen tot één sentimeter deursnee, die bleuien van juli tot september.
Klein duvelsneigaoren
Klein duvelsneigaoren (Latien: Cuscuta epithymum) is net as t groot duvelsneigaoren n plaante uut de wiendefamilie (Convolvulaceae). In Nederlaand kömp klein duvelsneigaoren niet zo vake veur en is arg aofeneumen. De soort steet op de Nederlaandse rooie lieste van plaanten.
t Is n eenjaorige plaante die as parasiet leeft op heedsoorten, brem, gaspeldoorn en somtieds op tormentil. Der is gien echt bladgreun (wat deur möt gaon veur blad ziet deruut as kleine rooie schubben) en dus kan der gien voedsel an-emaakt wörden. Uut n klein zaodjen kömp n haorachtig, rood stengeltjen van nog gien millimeter dikke. As t de goeie waordplaante evunnen hef, dan klimp t plaantjen bie de waordplaante naor boven en steelt zien voedsel. Dit döt e mit zien zuugworteltjes. De parasiet greuit gauw en vertakt zien eigen iezelig vake, zodat de waordplaante somtieds helemaole overwoekerd raakt.
De bloeme is klein, klokvormig en lochtroze. De bloemen vormen dronge kloewen tot één sentimeter deursnee, die bleuien van juli tot september.
Cuscuta epithymum (dodder, lesser dodder, hellweed, strangle-tare) is a parasitic plant assigned to the family Cuscutaceae or Convolvulaceae, depending on the taxonomy. It is red-pigmented, not being photosynthetically active. It has a filiform habit, like a group of yarns. Its leaves are very small, like flakes. Its flowers, disposed in little glomerules, have a white corolla, with the androecium welded to the corolla.
In Eurasia, this species of dodder would often attach itself to the Conehead thyme (Thymus capitatus), taking on the plant's pungency and from whence it also derived its host's Arabic name, al-ṣaʿitrah.[6] During medieval times, dodder was often used as a medicinal cure in treating depression, but causes thirst and dryness of the mouth when consumed.[6]
Cuscuta epithymum (dodder, lesser dodder, hellweed, strangle-tare) is a parasitic plant assigned to the family Cuscutaceae or Convolvulaceae, depending on the taxonomy. It is red-pigmented, not being photosynthetically active. It has a filiform habit, like a group of yarns. Its leaves are very small, like flakes. Its flowers, disposed in little glomerules, have a white corolla, with the androecium welded to the corolla.
In Eurasia, this species of dodder would often attach itself to the Conehead thyme (Thymus capitatus), taking on the plant's pungency and from whence it also derived its host's Arabic name, al-ṣaʿitrah. During medieval times, dodder was often used as a medicinal cure in treating depression, but causes thirst and dryness of the mouth when consumed.
Cuscuta epithymum es una planta parásita nativa de Europa la cual pertenece a la familia Convolvulaceae, pero estaba clasificada anteriormente en la antigua familia Cuscutaceae. Es un parásito notable de la alfalfa.
Es una planta parásita, herbácea, anual, sin hojas y que se fija a sus huéspedes con raicillas succionantes. Sus huéspedes principales son la ortiga, el trébol y el lúpulo. Parasita también leguminosas, aulagas y brezos. Tiene el tallo rojizo muy ramificado con escamas foliares. Las flores son pequeñas, blancas o rosadas con corola de cinco lóbulos agrupados en glomérulos. El fruto es una cápsula.
Indicaciones: La hierba es aperitivo, tónico, hepático, carminativo, afrodisíaco, sudorífico, demulcente, diurético, antiescorbútico. las semillas son depurativo.[1]
Cuscuta epithymum fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Systemat Vegetabilium. Editio decima quarta 140. 1774.[2]
Cuscuta epithymum es una planta parásita nativa de Europa la cual pertenece a la familia Convolvulaceae, pero estaba clasificada anteriormente en la antigua familia Cuscutaceae. Es un parásito notable de la alfalfa.
Liivatee-võrm (Cuscuta epithymum) on parasiittaim võrmi perekonnast, kassitapuliste sugukonnast.
Liivatee-võrm (Cuscuta epithymum) on parasiittaim võrmi perekonnast, kassitapuliste sugukonnast.
Kuskula edo tina (Cuscuta epithymum) kuskutaren espezie bat da, frantses-belarraren eta beste zenbait landareren bizkarroi bizi dena. Bizkarroin hartzen duen landarean, bereziki frantses belarrean, kalte handia egiten du.[1]
Kuskula edo tina (Cuscuta epithymum) kuskutaren espezie bat da, frantses-belarraren eta beste zenbait landareren bizkarroi bizi dena. Bizkarroin hartzen duen landarean, bereziki frantses belarrean, kalte handia egiten du.
Apilanvieras (Cuscuta epithymum) on yksivuotinen lehtivihreätön loiskasvi, joka elää apiloiden (Trifolium) varsiin kietoutuneena. Sitä esiintyy Euroopassa. Apilanvieraan varsi on hento, haarova ja tavallisesti punertava. Kukinnot ovat tavallisesti tiheitä sykeröitä, joiden leveys on enintään yhden senttimetrin. Kukat ovat lyhytperäisiä. Teriössä on viisi siirottavaa liuskaa, jotka ovat jokseenkin valkoisia. Emin vartalot ovat tavallisesti kotaa selvästi pitempiä, niissä on rihmainen vartalon paksuinen luotti.
Apilanvieras (Cuscuta epithymum) on yksivuotinen lehtivihreätön loiskasvi, joka elää apiloiden (Trifolium) varsiin kietoutuneena. Sitä esiintyy Euroopassa. Apilanvieraan varsi on hento, haarova ja tavallisesti punertava. Kukinnot ovat tavallisesti tiheitä sykeröitä, joiden leveys on enintään yhden senttimetrin. Kukat ovat lyhytperäisiä. Teriössä on viisi siirottavaa liuskaa, jotka ovat jokseenkin valkoisia. Emin vartalot ovat tavallisesti kotaa selvästi pitempiä, niissä on rihmainen vartalon paksuinen luotti.
Cuscuta epithymum
La Cuscute du thym, Cuscute à petites fleurs (Cuscuta epithymum), encore appelée petite cuscute est une plante herbacée de la famille des Convolvulaceae.
C'est une plante qui ne produit pas de chlorophylle, parasite de nombreux arbustes des landes européennes (bruyères, ajoncs, myrtilles).
Les feuilles sont pratiquement inexistantes, les fleurs, groupées en glomérules aux nœuds, sont roses, parfumées, avec 5 pétales triangulaires, deux styles et des étamines saillantes.
Les tiges, rougeâtres et filamenteuses s'entortillent sur la plante hôte ou rampent ou passent d'une plante à l'autre.
Elle pousse en Europe, en Asie et dans le sud de l'Afrique, de préférence dans les régions côtières et montagneuses.
En France : plus fréquente sur les sols pauvres ou drainants, pauvres, secs en été et ensoleillés[1] et rare ou absente dans la moitié sud de la France[2].
Selon Catalogue of Life (21 octobre 2015)[4] :
Selon Tropicos (21 octobre 2015)[5] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (21 octobre 2015)[6] :
Cuscuta epithymum
La Cuscute du thym, Cuscute à petites fleurs (Cuscuta epithymum), encore appelée petite cuscute est une plante herbacée de la famille des Convolvulaceae.
Cuscuta epithymum è una pianta parassita della famiglia delle Convolvulaceae
I fusti di questa pianta, sottili ed elastici, si avvolgono sopra ed attorno a piante come Calluna vulgaris
I fiori si raggruppano in densi glomeruli lungo i fusti e fioriscono da aprile a settembre. Il singolo fiore è campanulato, con sepali corti e tondi. Quando le infiorescenze sono al massimo possono nascondere il cespuglio ospite.
Il frutto non è molto differente dal fiore, se non che i petali sono completamente appassiti. Il seme, germinando, produce un germoglio che subito si attacca alla pianta più vicina e vi si aggrappa con degli austori. A quel punto la radice muore e il nutrimento viene dalla pianta ospitante
Cuscuta epithymum è una pianta parassita della famiglia delle Convolvulaceae
Smulkusis brantas (Cuscuta epithymum) – vijoklinių (Convolvulaceae) šeimos parazitinis augalas.
Stiebas raudonas. Parazituoja ant įvairių augalų, ypač liucernos.
Šis straipsnis apie augalus yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Klein warkruid (Cuscuta epithymum), ook wel duivelsnaaigaren genoemd, is een plant uit de warkruidfamilie (Cuscutaceae). Het is een eenjarige plant die als Europese stengelparasiet leeft op heidesoorten, brem, gaspeldoorn en soms op tormentil.
Uit een klein zaadje komt een haarachtig, rood stengeltje van nog geen mm dik. Als een geschikte gastheer wordt bereikt dan klimt het plantje naar boven en hecht zich er aan vast. Met zuigworteltjes worden voedingsstoffen uit de gastheerplant opgenomen. De stengels groeien snel, vertakken veelvuldig en raken in elkaar verward. De gastplant kan er geheel mee overwoekerd raken. Er is geen bladgroen en dus kan er geen assimilatie plaatsvinden. De bladeren zijn gereduceerd tot kleine rode schubben. De plant bloeit van juli tot september. De bloemen zijn klein, klokvormig en lichtroze, ze vormen dichte kluwens van tot 1 cm in doorsnede. De vrucht is een doosvrucht, bolvormig en soms iets afgeplat, van 2 mm groot. De zaden zijn langlevend.
De plant is te vinden op open zonnige, droge, voedselarme zand- en leemgrond.
Klein warkruid komt overwegend voor in heidegebieden, vaak op plaatsen waar geplagd is of waar de heide opnieuw uitloopt na brand. Andere groeiplaatsen zijn heidekwekerijen, duinvalleien en kalkhellingen. In Nederland is klein warkruid vrij zeldzaam en sinds 1950 zeer sterk afgenomen. De soort staat er op de Rode Lijst. In België is de plant zeldzaam in de Kempen en verder zeer zeldzaam. Ze staat ook in Vlaanderen op de Rode Lijst.
Klein warkruid (Cuscuta epithymum), ook wel duivelsnaaigaren genoemd, is een plant uit de warkruidfamilie (Cuscutaceae). Het is een eenjarige plant die als Europese stengelparasiet leeft op heidesoorten, brem, gaspeldoorn en soms op tormentil.
Kanianka macierzankowa (Cuscuta epithymum L.) – gatunek rośliny pasożytniczej z rodziny powojowatych (Convolvulaceae).
Zasięg geograficzny obejmuje Europę, północną Afrykę, zachodnią i środkową Azję[2]. W Polsce gatunek w południowo-wschodniej części kraju na niżu jest pospolity, na pozostałym obszarze rzadki.
Roślina introdukowana do flory Ameryki Północnej, gdzie uznana jest za szkodliwy chwast[3].
Roślina pasożytnicza, bezzieleniowa. Pasożytuje na licznych gatunkach roślin[4]. Jest pasożytem całkowitym, obligatoryjnym. Owija się dookoła rośliny żywicielskiej, z której czerpie wodę i substancje organiczne za pomocą ssawek wyrastających z łodygi. Ssawki wrastają do wiązek przewodzących rośliny żywicielskiej[5]. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty zapylane przez błonkówki lub samopylne[6].
Jest rośliną trującą[4].
Kanianka macierzankowa (Cuscuta epithymum L.) – gatunek rośliny pasożytniczej z rodziny powojowatych (Convolvulaceae).
Predefinição:Título em negrito
Cuscuta epithymum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Convolvulaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) L., tendomul
do publicada em Systema Vegetabilium. Editio decima quarta 140. 1774.[1]
Os seus nomes comuns são cabelos, cabelos-de-nossa-senhora, cuscuta, enleios, linheiro ou linho-de-cuco.[2]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa das duas regiões atrás indicadas.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Predefinição:Título em negrito
Cuscuta epithymum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Convolvulaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) L., tendomul
do publicada em Systema Vegetabilium. Editio decima quarta 140. 1774.
Os seus nomes comuns são cabelos, cabelos-de-nossa-senhora, cuscuta, enleios, linheiro ou linho-de-cuco.
Ljungsnärja (Cuscuta epithymum) är en växtart i familjen vindeväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Ljungsnärja.
Ljungsnärja (Cuscuta epithymum) är en växtart i familjen vindeväxter.
Cuscuta epithymum là một loài thực vật có hoa trong họ Bìm bìm. Loài này được Murray mô tả khoa học đầu tiên năm 1774.[1]
Cuscuta epithymum là một loài thực vật có hoa trong họ Bìm bìm. Loài này được Murray mô tả khoa học đầu tiên năm 1774.
Cuscuta epithymum (L.) L.
Синонимы
Повили́ка тимья́новая, или Повилика тимья́нная, или Повилика кле́верная (лат. Cuscúta epithýmum) — паразитическое растение; вид рода Повилика семейства Вьюнковые (Convolvulaceae).
Паразитирует на многих дикорастущих (чаще всего бобовых) и культурных растениях: подмареннике, клевере, лядвенце рогатом, тимьяне и других. Специализируется к паразитированию на тимьяне.
Корневая система отсутствует: растение питается и крепится с помощью присосок к растению-хозяину, вытягивая питательные вещества, зачастую приводя к его гибели.
Стебель нитевидный ветвящийся красноватый, иногда желтоватого оттенка, достигает толщины 0.3 - 0.5 мм, нередко покрывает густым войлоком землю под растением-хозяином. Покрыт множеством цветков.
Листья редуцированы до мелких, едва заметных чешуек, из пазух которых выходят боковые ветви и соцветия.
Цветки мелкие, 2-3 мм дл., на коротких цветоножках, собраны в плотные соцветия.
Соцветия — многоцветковые шаровидные клубочки. Чашечка сростнолистная, значительно короче венчика. Венчик розоватый, его лопасти загнуты внутрь и немного короче трубочки. Столбики почти одинаковой длины с завязью, равномерно тонкие.
Плод — яйцевидно-шаровидная коробочка.
Повили́ка тимья́новая, или Повилика тимья́нная, или Повилика кле́верная (лат. Cuscúta epithýmum) — паразитическое растение; вид рода Повилика семейства Вьюнковые (Convolvulaceae).
.jpg)
