Veronica chamaedrys L.

Veronica chamaedrys' L. ye una especie de Veronica, nativa d'Europa y norte d'Asia.

Descripción

Ye una planta yerbácea perenne que crez a 25 cm d'altor, con tarmos y fueyes peludas. Les flores son de color azul, con una corola de cuatro lóbulos. La forma de les fueyes son como un muertu de color blancu. Como puede vese primero que pueda crecer a 25 cm d'altor, pero de normal son unos 12 cm d'altor, polo que nun ye una flor bien grande.

Propiedaes

Ye astrinxente, cicatrizante y eupéptica coles mesmes propiedaes que les de Veronica officinalis. Úsase escasamente porque la presencia d'aucubina puede causar foria.

Taxonomía

Nome común:^[1]

• Castellán: beltrónica, camedrio de bardiales, verónica, verónica menor de praos.

Sinónimos:^[1]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Veronica chamaedrys .

Veronica chamaedrys (lat. Veronica chamaedrys) — bağayarpağıkimilər fəsiləsinin bulaqotu cinsinə aid bitki növü.

İstinadlar

Planhigyn blodeuol yw Llygad doli sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Plantaginaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Veronica chamaedrys a'r enw Saesneg yw Germander speedwell.^[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Llygad Doli, Craith Unnos, Derlys Gwylh, Llygad Glas, Llygad y Deryn Bach, Llygad y Gath, Llygad y Tarw, Llygad yr Angel, Llysiau Llywelyn, Rhwyddlwyn Blewynog, Rhwyddlwyn y Ddeilen Ddu Dda.

Llwyn (neu brysgwydd) ydyw, fel eraill yn yr un teulu.

Gweler hefyd

• Geiriadur rhywogaethau Gwefan Llên Natur

Cyfeiriadau

Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:

Llygad doli

Rozrazil rezekvítek (Veronica chamaedrys, lidově bouřka, bezvršec či žabí očko) je vytrvalá bylina, která v létě kvete modrými květy. V Česku se jedná o hojný druh.

Popis

Rozrazil rezekvítek dorůstá výšky 10 až 50 cm. Lodyha je chlupatá ve dvou řadách, poléhavá až vystoupavá. Lodyhy se mohou i větvit. Listy jsou přisedlé nebo krátce řapíkaté, vstřícně postavené, vejčitého tvaru, okraj čepele je vroubkovaně pilovitý. Květy vyrůstají na stopkatých hroznech, které vyrůstají z úžlabí horních listů. Květenství je řídké a obsahuje 10-30 květů. Samotné květy jsou tmavomodré s tmavými žilkami, čtyři kališní cípy jsou podlouhle kopinaté, korunní trubka a ústí koruny jsou bílé. V průměru mají květy 10 až 15 mm. Výjimečně mohou být květy i bílé. Rostlina kvete od dubna do srpna. Plodem je obsrdčitá tobolka, asi 4 mm dlouhá.

Rozšíření

Rozrazil rezekvítek roste v celé Evropě kromě Islandu, jižního Španělska, jižní Itálie a středomořských ostrovů. Dále areál jeho rozšíření zahrnuje Turecko, Kavkaz, západní a střední Sibiř, zavlečený byl do Severní Ameriky, na Sachalin a na Nový Zéland. V Česku se jedná o hojný druh rostoucí od nížin po horské oblasti, roste na vlhkých až vysýchavých hlinitých, písčitých nebo štěrkovitých půdách bohatých na živiny. Často roste na trávnících, pastvinách, mezích, loukách a v zahradách, též ve světlých listnatých nebo smíšených lesích.

Galerie

• Kresba rozrazilu rezekvítku

• Kvetoucí rostlina

• Detail lodyhy s listy

• Detail květu

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu rozrazil rezekvítek ve Wikimedia Commons
• Taxon Veronica chamaedrys ve Wikidruzích

Tveskægget ærenpris (Veronica chamaedrys) er en flerårig, 10-30 centimeter høj plante i vejbred-familien. Stænglen er opstigende eller opret med korsvis modsatte blade, der er æg- eller hjerteformede, groft savtakkede og næsten siddende. Ud for mellemrummene af hvert bladpar findes på stænglen to iøjnefaldende rækker af hvide hår. Stænglen kan derfor kaldes "tveskægget". Blomsterne sidder i sidestillede, modsat stående, langstilkede klaser. Der er oftest 1-2 par klaser for hvert skud. Blomsterne er dybblå med hvide striber og er 8-12 millimeter i tværmål. Tveskægget ærenpris er udbredt i Europa, Vest- og Nordasien samt indslæbt til Nordamerika.

I Danmark er arten almindelig i skove, på overdrev, vejkanter og dyrket jord. Den blomstrer i maj og juni.^[1]

Kilder og eksterne henvisninger

1. ^ Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.

• Arne og Anna-Lena Anderberg: Den virtuella floran, Naturhistoriska riksmuseet (svensk)
• M. Skytte Christiansen og Henning Anthon: Danmarks Vilde Planter, Branner og Korchs Forlag 1958.

Portal:Botanik

Der Gamander-Ehrenpreis (Veronica chamaedrys), auch Männertreu, Frauenbiss, Katzenäuglein oder Wildes Vergissmeinnicht genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Ehrenpreis (Veronica) in der Familie der Wegerichgewächse (Plantaginaceae).

Beschreibung

Illustration

Der Stängel weist zwei gegenüberliegende Haarzeilen auf.

Außenansicht einer Blüte von Veronica chamaedrys subsp. chamaedrys: die Kelchblätter sind nur locker behaart.

Vegetative Merkmale

Der Gamander-Ehrenpreis wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 10 bis 30 Zentimetern. Sein „Wurzelwerk“ besteht im Wesentlichen aus sproßbürtigen Wurzeln. Am niederliegenden oder aufsteigenden, runden Stängel. laufen an jedem Internodium zwei einander gegenüberliegende weiße zottige Haarleisten (Trichome) herab. Sie entspringen an den Knoten zwischen der Basis beider Laubblätter.^[1]

Die gegenständig angeordneten Laubblätter sind sitzend. Die Blattspreite ist bei einer Länge von 2 bis 3 Zentimetern sowie einer Breite von 1 bis 3 Zentimetern herz-eiförmig, eiförmig oder breit-elliptisch. Die Blattoberseite ist meist fast kahl und die Blattunterseite vorwiegend auf den Nerven und am Rand behaart. Der Blattrand ist mehr oder weniger tief, oft unregelmäßig gekerbt bis gesägt; die Zähne sind stumpf bis abgerundet.^[1]

Generative Merkmale

Die Blütezeit liegt zwischen April und Juli. Jeweils etwa 10 bis 20 Blüten stehen in seitenständigen, traubigen Blütenständen zusammen. Die Deckblätter sind länglich-lanzettlich. Der drüsig kurz behaarte Blütenstiel ist mehr oder weniger aufrecht und 4 bis 6 Millimeter lang.^[1]

Die zwittrigen Blüten sind vierzählig mit doppelter Blütenhülle. Von den vier fein behaarten, länglich-lanzettlichen Kelchblätter sind die vorderen etwas größer als die hinteren. Die vier himmelblauen und dunkler geaderten Kronblätter sind etwas ungleich, daher ist die 10 bis 14 Millimeter breite Blütenkrone zygomorph. Der Schlund und die Kronröhre sind weiß. Bei den zwei Staubblättern sind Staubfäden sowie Staubbeutel blau.^[1]

Die zweiklappige Kapselfrucht ist dreieckig-herzförmig. Die Griffel sind blau, so lang wie die Frucht und verdicken sich spitzenärts etwas. Die Narbe ist weißlich. Die Samen sind schüsselförmig und etwa 1 Millimeter lang.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16 oder 32.^[2]

Farbliche Variante des Gamander-Ehrenpreises

Gamander-Ehrenpreis (Veronica chamaedrys)

Ökologie

Der Gamander-Ehrenpreis ist ein krautiger Chamaephyt, der oft rasig wächst. Der betreffend Nährstoffen anspruchsvolle Lichtkeimer ist ein Flachwurzler. Vegetative Vermehrung erfolgt durch unterirdische Ausläufer.

Am Stängel findet man oft kugelige, filzig behaarte Anschwellungen (Gallen). Sie werden verursacht durch die Larven der Gallmücke Jaapiella veronicae, die sich in den Gallen ernähren.

Der Gamander-Ehrenpreis bildet nur an sonnigen Standorten Blüten aus. Befindet sie sich im Halbschatten, bleibt sie steril. Blütenökologisch handelt es sich um homogame „nektarführende Scheibenblumen“. Der Nektar wird von einem Haarkranz bedeckt. Der abstehende Griffel, die beiden Staubblätter und das untere Kronblatt dienen als Anflugplatz für die Insekten. Die Insekten werden durch die Saftmale (dunkle Strichmale und weißes Ringmal) zum Nektar geleitet und bestäuben die Blüten, die sich zwischen 7 und 9 Uhr öffnen und gegen 18 Uhr wieder schließen. Als Bestäuber kommen in Frage: Fliegen, Bienen und kleine Tagfalter.

Die Kapselfrüchte öffnen sich bei Nässe und setzen die Samen frei. Die Samen sind Regentropfenwanderer (Regenballist und Regenschwemmling), dazu Windstreuer; auch Ausbreitung durch den Zufall und durch Ameisen findet statt.

Vorkommen

Das Verbreitungsgebiet von Veronica chamaedrys umfasst Europa, die Azoren und Madeira^[1] und reicht in Asien bis Sibirien, zum Altai und zum Fengcheng Xian in der chinesischen Provinz Liaoning.^[3] Der Gamander-Ehrenpreis ist in weiten Teilen Europas mit Schwerpunkt in den westlichen Gebieten verbreitet. In Nordamerika und in Argentinien ist er ein Neophyt.

Häufige Standorte in Mitteleuropa sind Säume von Hecken und Gebüschen, Wiesen, Wegraine, Waldränder, lichte Trockenwälder bis in eine Höhenlage von 2200 Meter bevorzugt. Er wächst aus frischen, nährstoffreichen Lehmböden. Er ist in Mitteleuropa eine Charakterart der Ordnungen Arrhenatheretalia und Glechometalia.^[2]

Systematik

Theophrast wie auch Dioskurides nannten den auch „Großer Gamander“ genannten Edel-Gamander (Teucrium chamaedrys) „χαμαί-δρυς“ (chamai-drys = Boden-Eiche), weil seine Blätter denen der Eiche ähneln.^[4] Da die Blätter des im Gegensatz dazu auch „Kleiner Gamander“ genannten Gamander-Ehrenpreises ebenfalls Eichenblättern ähneln, wurde bereits vor Linné der Name chamaedrys auch für diese Pflanzenart übernommen. Das deutsche Wort „Gamander“ entwickelte sich ebenfalls aus chamaedrys – chamandrys – mittellateinisch chamandros – gamandre.^[5] Die Erstveröffentlichung von Veronica chamaedrys erfolgte durch Carl von Linné.^[6]

Von Veronica chamaedrys gibt es etwa vier Unterarten:^[6]

• Eigentlicher Gamander-Ehrenpreis (Veronica chamaedrys L. subsp. chamaedrys) mit tiefgrünen, meist nicht glänzenden Laubblättern. Tetraploid (Chromosomenzahl 2n = 32). Er kommt in Mitteleuropa in Gesellschaften des Verbands Trifolion medii, aber auch in denen der Ordnung Arrhenatheretalia oder Glechometalia vor. In den Allgäuer Alpen steigt er zwischen Bärenkopf und Kiechele in Vorarlberg bis in eine Höhenlage von 1950 Meter auf.^[7][2]
• Veronica chamaedrys subsp. chamaedryoides (Bory & Chaub.) M.A.Fisch. (Syn.: Veronica chamaedryoides Bory & Chaub.): Sie kommt in Griechenland vor.^[6]
• Glanz-Gamander-Ehrenpreis (Veronica chamaedrys subsp. micans M.A.Fisch.) mit hellgrünen, oft etwas glänzenden Laubblättern. Diploid, (Chromosomenzahl 2n = 16). Standort obermontan bis subalpin besonders in den nördlichen Kalkalpen. Er ist eine Art der Caricion-ferrugineae- oder der Adenostylion-Gesellschaften. Er steigt im Ammergau bis in eine Höhenlage von 1150 Meter, in den Allgäuer Alpen im Tiroler Teil zwischen Hahnenkamm und Gaichtspitze bis 1910 Meter auf.^[2][7]
• Drüsiger Gamander-Ehrenpreis (Veronica chamaedrys subsp. vindobonensis M.A.Fisch.): Wird von manchen Autoren auch als eigene Art angesehen: Veronica vindobonensis (M.A.Fisch.) M.A.Fisch. Sie kommt in Mitteleuropa, in Süd- und Südosteuropa sowie in Vorderasien vor.^[6]

Inhaltsstoffe

Die Pflanzenteile enthalten das entzündungshemmend wirkende Aucubin.

Volksglauben

Im Volksmund heißt der häufig vorkommende blaue Gamander-Ehrenpreis auch Gewitterblümchen, da man glaubte, dass er entweder in gewitterreichen Jahren vermehrt blüht oder sein Abpflücken Regen oder Gewitter hervorruft.

Sonstiges

Der Botaniker Leonhart Fuchs muss ein besonderes Verhältnis zum Gamander-Ehrenpreis gehabt haben. Diese Pflanzenart heißt bei ihm "Gamenderle". Ein Porträt von ihm aus dem Württembergischen Landesmuseum in Stuttgart aus dem Jahr 1541 zeigt ihn mit dieser Pflanze in Händen.^[8] Auch eine Vorzeichnung aus dem Kräuterbuch-Exemplar der Stadtbibliothek Ulm, die vermutlich von Heinrich Füllmaurer stammt, zeigt ihn mit dieser Pflanze.^[9]

Literatur

• Manfred A. Fischer, Karl Oswald, Wolfgang Adler: Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. 3., verbesserte Auflage. Land Oberösterreich, Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen, Linz 2008, ISBN 978-3-85474-187-9.
• Margot Spohn, Marianne Golte-Bechtle: Was blüht denn da? Die Enzyklopädie: über 1000 Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos, Stuttgart 2005, ISBN 3-440-10326-9.
• Ruprecht Düll, Herfried Kutzelnigg: Taschenlexikon der Pflanzen Deutschlands. Ein botanisch-ökologischer Exkursionsbegleiter zu den wichtigsten Arten. 6., völlig neu bearbeitete Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2005, ISBN 3-494-01397-7.
• Rudi Beiser: Unsere eßbaren Wildpflanzen. Kosmos-Verlag, 2014, ISBN 978-3-440-13605-8.
• Heinrich Marzell: Wörterbuch der deutschen Pflanzennamen. 5 Bände, Leipzig, ab Band 3 Stuttgart/Wiesbaden, Band IV, S. 1065.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c d e} Dimitri Hartl: Scrophulariaceae. In: Dimitri Hartl, Gerhard Wagenitz (Hrsg.): Illustrierte Flora von Mitteleuropa. Pteridophyta, Spermatophyta. Begründet von Gustav Hegi. 2., völlig neu bearbeitete Auflage. Band VI. Teil 1: Angiospermae: Dicotyledones 4 (1) (Scrophulariaceae – Plantaginaceae). Carl Hanser bzw. Paul Parey, München bzw. Berlin/Hamburg 1974, ISBN 3-446-10471-2, S. 212–215 (erschienen in Lieferungen 1965–1974).
2. ↑ ^{a b c d} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 843–844.
3. ↑ Hong De-Yuan, Manfred A. Fischer: Veronica chamaedrys. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven (Hrsg.): Flora of China. Volume 18: Scrophulariaceae through Gesneriaceae. Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis 1998, ISBN 0-915279-55-X, S. 74.
4. ↑ Helmut Genaust: Etymologisches Wörterbuch der botanischen Pflanzennamen. 3., vollständig überarbeitete und erweiterte Auflage. Birkhäuser, Basel/Boston/Berlin 1996, ISBN 3-7643-2390-6, S. 145–146.
5. ↑ Friedhelm Sauerhoff: Pflanzennamen im Vergleich. Franz Steiner Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-515-07857-6, S. 206.
6. ↑ ^{a b c d} Karol Marhold: Scrophulariaceae: Datenblatt Veronica L. In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. 2011.
7. ↑ ^{a b} Erhard Dörr, Wolfgang Lippert: Flora des Allgäus und seiner Umgebung. Band 2, IHW, Eching 2004, ISBN 3-930167-61-1, S. 449.
8. ↑ Frederick G. Meyer, E. E. Trueblood, J. L. Heller: The Great Herbal of Leonhart Fuchs. Band 1, Stanford University Press, Stanford, California 1999, ISBN 0-8047-1631-5, Tafel 37.
9. ↑ B. Baumann u. a.: Die Kräuterbuchhandschrift des Leonhart Fuchs. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3538-8, S. 143–144.

Veronica chamaedrys (kent as Cat’s or bird’s een an deil's flouer) is a speshies o Veronica, native tae Europe an northren Asie. It is foond on baith continents as an introduced speshies. It is a herbaceous perennial plant wi hairy stems an leafs. It can grow tae 25 cm tall, but is normally aboot 12 cm heich. The flouers are blue, wi a fower-lobed corolla. The form o the leafs are seimilar tae white deadnettle.

The 2 tae 4 mm wide blossoms o this plant wilt vera swith on pickin, that haes gien it the ironic name "Männertreu", or "men's faithfulness" in German.^[1]

Germander Speedwell is a common, derf turf weed whan it invades turf an lawns. It creeps alang the groond, spreidin bi sendin doun ruits at the stem nodes. It is propagatit baith bi seed an stem fragments. Leafs mey defoliate in the simmer an winter but the stems will grow again next saison. Unlike at least five ether common speedwell turf weeds such as corn speedwell^[2] (Veronica arvensis), the leaves are opposite baith on the upper an lawer pairts o the plant.^[3][4] See the Veronica for special weed control considerations.

References

Freemit airtins

• Jepson Manual Treatment
• USDA Plants Profile
• GRIN Species Profile
• Washington Burke Museum
• Photo gallery

Veronica chamaedrys, the germander speedwell, bird's-eye speedwell, or cat's eyes,^[1][2] is a herbaceous perennial species of flowering plant in the plantain family Plantaginaceae.

Description

Veronica chamaedrys can grow to 50 cm (20 in) tall, but is frequently shorter, with stems that are hairy only along two opposite sides. The leaves are in opposite pairs, triangular and crenate, sessile or with short petioles. The flowers are deep blue with a zygomorphic (bilaterally symmetrical) four-lobed corolla, 8–12 mm (0.3–0.5 in) wide. The capsules are wider than they are long.^[3]: 591

The blossoms of this plant wilt very quickly upon picking, which has given it the ironic name "Männertreu", or "men's faithfulness" in German.^[4]

Veronica chamaedrys is a common, hardy turf so-called weed when it invades turf and lawns. It creeps along the ground, spreading by sending down roots at the stem nodes. It is propagated both by seed and stem fragments. Leaves may defoliate in the summer and winter but the stems will grow again next season. Unlike at least five other common speedwell species, such as corn speedwell (Veronica arvensis),^[5] the leaves are opposite on both the upper and lower parts of the plant.^[6][7] See Veronica for special weed control considerations.

The specific name chamaedrys is a combining form meaning "low" or "on the ground" derived from ancient Greek.^[8]

Distribution

This species is native to Europe.^[9] It is found on other continents as an introduced species.

Uses

Veronica chamaedrys has been used in traditional Austrian herbal medicine internally (as tea) for disorders of the nervous system, respiratory tract, cardiovascular system, and metabolism.^[10] In 18th century Britain, the plant had the reputation of being a cure for gout as well as being popular for making tea, the latter being so prevalent that the plant was nearly eradicated from London during the 18th century.^[11]

References

Veronica chamaedrys L. es una especie de Veronica, nativa de Europa y norte de Asia.

Descripción

Es una planta herbácea perenne que crece a unos 25 cm de altura, con tallos y hojas peludas. Las flores son de color azul intenso, con una corola de simetría bilateral de cuatro lóbulos. Las hojas son opuestas pareadas, triangulares y crenadas, con peciolo corto o ausente. Se reproduce por semillas o emitiendo raíces adventicias de los nodos del tallo, lo cual facilita su progresión en el terreno.

Propiedades

Es astringente, cicatrizante y eupéptica con las mismas propiedades que las de Veronica officinalis. Se usa rara vez porque la presencia de aucubina puede causar diarrea.

Taxonomía

Nombres comunes:^[1]​

• Castellano: beltrónica, camedrio de zarzales, verónica, verónica menor de prados.

Sinónimos:^[1]​

Referencias

Külmamailane (Veronica chamaedrys) on mailaseliste sugukonda mailase perekonda kuuluv mitmeaastane rohttaim. Taime kutsutakse rahvakeeli ka nimetustega meestetruudus, vanapoisisilmavesi, maa-aluserohi ja jaanirohi.^[1]

Botaaniline kirjeldus

Külmamailane võib kasvada 6–55 cm kõrguseks. Kui taim kasvab väga kõrgeks, langeb ta õrna varre tõttu maapinnale. Soodsates tingimustes tulevad maapinna lähedal olevale varrele juured alla ning ta saab nii laieneda. Tal on mõlemasugulised, kaheli õiekattega õied. Nii kroon- kui ka tupplehed on liitlehised. Tupp on neljajagune, süstjate tipmetega, karvane, ripsmelise servaga, kroonist kaks korda lühem. Õiekroon on erksavärviline, helesinine, vahel valgeservaline, tumedate roodudega ning harva ka roosa. Õied asuvad hõredates väheseõielistes kobarates. Tavaliselt on ühel taimel kaks kobarat. Taim õitseb maist augustini.^[2]

Taime vars on enam-vähem püstine, alusel tõusev, suhteliselt nõrk, kaetud kahe rea pehmete karvadega ja mujalt paljas. Maa-aluse osa moodustavad peenike, harunenud ja roomav risoom. Juurtel esineb mükoriisa.^[2]

Taim paljuneb seemnetega ja vegetatiivselt varre juurdumisel ning risoomi laienemisel.^[2]

Kasvukohad

Külmamailane kasvab peamiselt kuivematel päris- ja looniitudel, palu-, loo- ja laanemetsas, karjamaadel ning puisniitudel. Mulla viljakuse osas on taim vähenõudlik, esinedes nii toitainevaesel kui ka -rikkal pinnasel. Eestis on külmamailane väga levinud taim.^[2]

Keemiline koostis

Keemiliselt koostiselt sarnaneb ta väga hariliku mailasega, koosnedes iridoididest, flavonoididest, triterpeensetest saponiinidest, kohvhappe derivaatidest, tanniinidest, steroididest, eeterlikest õlidest, mõruainest ja vähesel määral ka alkaloididest.^[3]

Kasutamine

Mitmed külmamailase rahvapärased nimetused viitavad ka tema kasutamisele meditsiinis. Tegelikult on teda tarvitatud ühe teise liigi, hariliku mailase asemel. Küll aga on tema õied ja lehed küllaltki C-vitamiini rikkad. Koduloomad ei hinda viimast aga kuigivõrd ning söövad külmamailase tuhmrohelisi taimi üpris kasinalt. Tegelikult ei ole neil ka kuigi suurt söödaväärtust, nii et külmamailast võib pidada mõnes mõttes isegi karjamaade umbrohuks.^[1]

Viited

1. ↑ ^{1,0 1,1} "Külmamailane".
2. ↑ ^{2,0 2,1 2,2 2,3} "Külmamailane".
3. ↑ Ain Raal (2010). Maailma ravimtaimede entsüklopeedia. Eesti entsüklopeediakirjastus.

Välislingid

• Külmamailane andmebaasis eElurikkus

Nurmitädyke (Veronica chamaedrys) on pieni sinikukkainen kasvi.

Ulkonäkö ja koko

Nurmitädyke (Veronica chamaedrys)

Nurmitädyke kasvaa 10–25 cm korkeaksi. Sen varsi ja lehdet ovat hennon valkonukkaiset. Lehdet ovat hammaslaitaiset ja kasvavat pareittain. Kukassa on neljä sinistä terälehteä, ja voimakkaat valkoiset heteet. Kukat ovat halkaisijaltaan 3–5 mm ja voimakkaamman siniset kuin esimerkiksi metsätädykkeellä. Nurmitädyke kukkii touko-elokuussa. Nurmitädyke muistuttaa loistotädykettä.

Levinneisyys

Nurmitädykettä kasvaa Euroopassa ja Aasian pohjoisosassa. Suomessa sitä tavataan Tornionjokilaaksossa ja Oulusta etelään koko maassa. ^[1]

Käyttö

Nurmitädykkeestä on tehty yrttiteetä.

Lähteet

Aiheesta muualla

• Kasviatlas: Nurmitädykkeen levinneisyys Suomessa
• Pinkka, Lajituntemuksen oppimisympäristö: Nurmitädyke (Veronica chamaedrys)
• Luontoportti: Nurmitädyke (Veronica chamaedrys)
• Nettikasvio: Nurmitädyke (Veronica chamaedrys)
• Valokki - nettikasvio: Nurmitädyke (Veronica chamaedrys)
• United States Department of Agriculture (USDA): Veronica chamaedrys (englanniksi)
• Flora of China: Veronica chamaedrys (englanniksi)

Veronica chamaedrys

La Véronique petit-chêne (Veronica chamaedrys L.), est une petite plante à fleurs bleues appartenant au genre Veronica, fréquente dans les prés et les bois clairs, souvent en zones montagneuses. Elle est parfois appelée Fausse Germandrée (nom vernaculaire).

La classification classique place les véroniques dans l'ordre des Scrophulariales et dans la famille des Scrofulariacées, mais la classification APG II les situe dans l'ordre des Lamiales et dans la famille des Plantaginacées.

Description

Morphologie générale et végétative

Plante herbacée basse, le plus souvent rampante, à tiges fines rougeâtres et velues. Feuilles également velues, opposées, ovales et dentées, sessiles ou à très court pétiole. Ses feuilles sont sinuées à la façon de celles du chêne, d'où son nom chamaedrys en latin scientifique (du grec khamaidrus « petit chêne », formé de khamai « à terre » c'est-à-dire « petit » et drus, « chêne »).

Morphologie florale

Fleur

Veronica chamaedrys

L'inflorescence est un racème (grappe) assez longuement pédonculé, se développant à l'aisselle des feuilles supérieures et portant de petites bractées étroites.

Fleurs hermaphrodites d'un bleu assez vif, ne dépassant pas 1 cm, à quatre sépales verts et velus et à quatre pétales bleu vif striés de bleu plus sombre. Le centre de la corolle est blanc. Deux étamines assez longues. Ovaire à deux carpelles.

Fruit et graines

Le fruit est une petite capsule poilue en forme de cœur.

Écologie et habitat

Plante vivace commune dans presque toute l'Europe, à l'exception des plaines méditerranéennes, rencontrée souvent en montagne (jusqu'à 2 250 m.). Elle apprécie notamment les prés et les lieux boisés, où elle peut former d'importants tapis. Petite préférence pour le calcaire et les sols légèrement humides. Floraison de mars à juillet.

Statuts de protection, menaces

L'espèce n'est pas considérée comme étant menacée en France. Elle est classée Espèce de préoccupation mineure (LC) par l'UICN.

Propriétés médicinales

Elle a des propriétés astringentes, eupeptiques et cicatrisantes, les mêmes que celles de la Véronique officinale. Elle est peu utilisée car la présence d'aucuboside peut provoquer des diarrhées.

Références

• (fr) Référence Tela Botanica (France métro) : Veronica chamaedrys L.
• (fr) Référence INPN : Veronica chamaedrys L., 1753
• Professeur Loïc Girre, Les plantes médicinales, ouest France, (ISBN 2-85882-168-2)

Is planda í an lus cré talún.

Łučny rozraz (Veronica chamaedrys) je rostlina ze swójby putnikowych rostlinow (Plantaginaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je rězačk^[3].

Po někotrych žórłach so swójbje trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae) přirjaduje.

Wopis

Łučny rozraz je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač 40 cm.

Jeho stołpik njese kosmy w dwěmaj rjadomaj.

Łopjena

Łopjena su přećiwostejne, krótko stołpikate abo sedźace, jejkojte, hrubje zubate, rozpjeršenje kosmate hač nimale nahe a docpěwaja dołhosć wot 3,5 cm.

Kćenja

Kćěje wot meje hač julija. Azurmódre kćenja docpěwaja wulkosć wot 10 hač 14 mm a steja po wjacorych w čumpatych kićach. Wone njesu štyri njejenake krónowe kónčki. Jich póžěrk je běły a njesu ćmowe žiłki. Keluch je štyridźělny.

Płody

Płodowa kapsla je třiróžkata abo wutrobojta a kosmata. Wona docpěwa šěrokosć wot 4 hač 5 mm.

Stejnišćo

Rosće w žiwych płotach, na kerčinowych a pućowych kromach, łukach, a w swětłych, suchich lěsach. Preferuje čerstwe hač skerje suche, humozne pódy w słóncu abo w połsćinje.

Rozšěrjenje

Rostlina je w Europje rozšěrjena.

Nóžki

1. ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 435.
2. ↑ W internetowym słowniku: Ehrenpreis
3. ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 420.

Žórła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 274 (němsce)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 200 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Völudepla (fræðiheiti: Veronica chamaedrys) er depla af græðisúruætt. Hún er mjög sjaldgæfur slæðingur á Ísland en vex víða á Norðurlöndum.

Lýsing

Blöð völudeplu eru egglaga, gróftennt um 1,5 til 3 sentímetrar á lengd. Þau sitja gangstætt á hærðum stilknum.

Líkar jurtir

• Varmadepla (Veronica persica)

Veronica chamaedrys L. è una pianta appartenente alla famiglia delle Scrophulariaceae.^[1]

Etimologia

Il nome del genere Veronica deriva probabilmente dalla dedica del fiore a Santa Veronica protettrice della Francia.

Descrizione

Pianta comune, erbacea perenne, villosa, alta dai 10 ai 40 cm.; fusto eretto o ascendente con peli disposti su due linee; foglie inferiori brevemente picciolate, le superiore sessili (prive di picciolo) con lamina ovata, a margine grossamente dentato e ricco di peli; infiorescenza a grappolo (racemi) cilindrici allungati, da 2 opposti a 3-5, posti all'ascella delle foglie superiori, brattee setolose, calice con lacinie lanceolate, pelose; corolla blu-celeste intenso di diametro 1-1,5 cm, concava con 4 lobi diseguali, con venature scure, brevi, due stami.

Distribuzione e habitat

Fiorisce da maggio a giugno nelle radure boschive, in ambienti ricchi di sostanze azotate (nitrofili) infatti si trova in prevalenza in zone frequentate da animali al pascolo o presso gli stazzi.

Note

Bibliografia

Giovanni Galetti, Abruzzo in fiore, Edizioni Menabò - Cooperativa Majambiente - 2008

Paprastoji veronika (lot. Veronica chamaedrys, angl. Germander Speedwell, vok. Gamander-Ehrenpreis) – gyslotinių (Plantaginaceae) šeimos, veronikų (Veronica) genties augalas.

Daugiametis, 10-25 (40) cm aukščio žolinis augalas. Šakniastiebis apvalus, šliaužiantis, kartais šakotas. Stiebai statūs arba kylantys, dažniausiai nešakoti, su dviem išilginėmis plaukelių eilėmis priešinguose šonuose; sudaro sąžalynus. Lapai bekočiai arba su labai trumpais kotais, priešiniai, nusmailėję, karbuotai dantyti, viršutinė pusė plika, apatinė plaukuota. Lapų pažastyse išauga ilgos retažiedės kekės su trumpomis, žiedkočio ilgio, pažiedėmis. Taurelė iš 4 skiltelių, kurių kraštai blakstienoti. Vainikėlis ryškiai mėlynas, retai rožinis arba baltas, su tamsiomis gyslomis, trumpu vamzdeliu ir keturiaskilte atbraila, kurios viršutinė skiltis kiek didesnė už kitas. Kuokeliai 2, ilgakočiai, nukrintantys kartu su vainikėliu. Vaisius – tribriaunė, trikampiškai širdiška, 3-4 mm ilgio ir iki 5 mm pločio, plaukuota, įlengta viršūne dėžutė, kurioje subręsta pailgos, plokščios sėklos. Jas išnešioja vėjas.

Žydi nuo gegužės vidurio iki rugpjūčio pabaigos. Auga pievose, ganyklose, dirvonuose, pakelėse, krūmuose, šviesiuose miškuose, pamiškėse, miško aikštelėse, vidutinio drėgnumo ir derlingumo dirvožemiuose. Lietuvoje labai dažna.

Medingas, vaistinis augalas. Lapuose ir žieduose yra vitamino C, lapuose – karotino.

Literatūra

Pavasarį žydintys augalai, Živilė Lazdauskaitė, Vilnius, Mokslas, 1985, 124 psl.

Paprastosios veronikos žiedas

Vikiteka

De gewone ereprijs of gamander-ereprijs (Veronica chamaedrys) is een vaste plant uit de Weegbreefamilie (Plantaginaceae). De plant heeft azuurblauwe bloemen, die ongeveer 1-1,5 cm groot zijn. Aan de buitenkant worden de bloemen wat lichter van kleur. Bloemen die al een dag oud zijn krijgen een wat roodachtige zweem. De bloem sluit zich bij langdurige regenval en harde wind. Bovendien gaan de gesloten bloemen hangen. De bloem wordt vanwege stuifmeel en nectar bezocht door vliegen, de honingbij en kevers.

De eironde bladeren zijn gekarteld en aan de voet afgerond. Kenmerkend voor deze soort is dat de beharing van de stengel in twee rijen geconcentreerd is.

De gewone ereprijs is een plant van matig voedselrijke, vochtige graslanden en lichte bossen en struwelen. De soort groeit veel in bermen en op dijken. Ook kan hij in gazons voorkomen. Doordat deze zoveel gemaaid worden, komt hij dan niet tot bloei.

Externe links

• Gewone ereprijs (Veronica chamaedrys) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de laatste uitgave)
• Gewone ereprijs (Veronica chamaedrys) in: van Uildriks, F. & V. Bruinsma (1898) - Plantenschat; op de (Nederlandstalige) Wikisource.
• Gewone ereprijs (Veronica chamaedrys), verspreiding in Nederland, volgens de verspreidingsatlas van Floron.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Veronica chamaedrys op Wikimedia Commons.

Tviskjeggveronika er ein urt som i Noreg er vanleg nord til Hadsel og Tromsøysund. Han vert opp til 20 cm høg, med ei blå blomsterkrone med mørke striper som er 1 cm brei. Kapselen er kortare enn begeret. Planta har tviskjegga stengel med sitjande grovtagga blad.

Tviskjeggveronika er utbreidd i Europa og Asia. Planta blomstrar i mai-juni på turr bakke og i småskog gjennom heile Noreg, men sjeldan i nord. I Jotunheimen er planta funnen opp til 1100 moh.

Kjelder

• Johannes Lid: Norsk og svensk flora. Oslo, 1974.
• Johannes Lid: Norsk-svensk-finsk flora. Oslo, 1985.
  Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.

Tveskjeggveronika (Veronica chamaedrys) er en flerårig plante i maskeblomstfamilien, og blir 10-30 cm høy. Plantene har motsatte blader uten stilk (sittende) og oftest to glisne blomsterklaser. Blomstene er ca 1 cm breie, blå med mørke striper og lyst/hvitt sentrum. Den sammenvokste krona har tre ganske jevnstore kronfliker, mens den nederste er mye smalere. Blomstenes to pollenknapper og ene griffel er godt synlige i blomstene.

Tveskjeggveronika vokser i hele landet, i lågurtskog, skogkanter, veikanter, slåtteeng og beiter i lavlandet og i dalfører opp mot fjellet. Høyeste habitater i Sør-Norge er om lag 1.100 moh.

Navn

Navnet tveskjegg(-veronika) kommer av at plantene har to («tve») tydelige striper av hår på stenglene.

Tveskjeggveronika blir også blant annet kalt Jesu blå øyne, katteøye, blåveis, blåøye, pikeøyne, himmelblå, enkemannssorg, djevleøye. Det sier noe om hvor populær denne fine juniblomsten er.

Eksterne lenker

• (sv) Tveskjeggveronika hos Dyntaxa
• (en) Tveskjeggveronika i Encyclopedia of Life
• (en) Tveskjeggveronika i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Tveskjeggveronika hos NCBI
• (en) Tveskjeggveronika hos ITIS
• (en) Tveskjeggveronika hos Tropicos
• (en) Tveskjeggveronika hos The International Plant Names Index
• (en) Kategori:Veronica chamaedrys – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Veronica chamaedrys – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Veronica chamaedrys – detaljert informasjon på Wikispecies

Morfologia

Kwiaty

Pokrój

Przetacznik ożankowy (Veronica chamaedrys L.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae), w systemach XX-wiecznych klasyfikowany zwykle do trędownikowatych (Scrophulariaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzimy obszar występowania to cała Europa, Azory i Madera, oraz obszary Azji o umiarkowanym klimacie^[2]. Rozprzestrzenia się także gdzieniegdzie poza tym obszarem, np. w Ameryce Północnej^[3]. W Polsce roślina pospolita na niżu, w górach nieco rzadsza.

Morfologia

Łodyga

Podnosząca się, pojedyncza, w górnej części odgałęziają się od niej 2 łodygi kwiatowe. Główna środkowa łodyga zwykle bezkwiatowa. Owłosiona jest dwoma naprzeciwległymi rzędami długich włosków. Wysokość 10–40 cm. Podczas suszenia roślina nie czernieje. Wykształca także czołgające się kłącze z rozłogami.

Liście

Ulistnienie naprzeciwległe. Liście szerokojajowate lub trójkątno-jajowate, górą słabo owłosione, spodem bardziej. Brzegi karbowane lub piłkowane, koniec ostro zakończony, nasady liści zaokrąglone lub nieco sercowate. Dolne liście na krótkich ogonkach, środkowe i górne bezogonkowe. Mają długość do 4 cm, szerokość do 2,5 cm.

Kwiaty

Zebrane w luźne grona wyrastające z kątów górnych liści. Owłosione szypułki kwiatów co najwyżej półtorakrotnie dłuższe od kielicha. Zwykle występują dwa grona, znacznie krótsze od łodygi. Kielich złożony z 4 wolnych, lancetowatych, tępo zakończonych i silnie owłosionych działek o długości do 5 mm. Korona kółkowa z bardzo krótką rurką, do której dostęp jest zamknięty wieńcem włosków. Ma szerokość 10–15 mm i złożona jest z 4 płatków, lazurowobłękitna, rzadzej różowa lub biała. Płatki prawie równej wielkości, jeden z płatków nieco tylko mniejszy i węższy, gardziel korony owłosiona. Szyjka słupka z pojedynczą szyjką wyższą od pręcików. 2 pręciki o nitkach krótszych od płatków korony.

Owoc

Dwukomorowa, mocno spłaszczona, odwrotnie sercowata torebka, o długości do 6 mm i pękająca wzdłuż krawędzi szczytowej. Ma klinowatą nasadę i jest cała owłosiona.

Gatunki podobne

Przetacznik pannoński (Veronica vindobonensis M.A. Fisch.) rosnący w ciepłolubnych dąbrowach. Różni się głębiej wcinanymi liśćmi oraz owłosieniem: łodyga w górnej części owłosiona dookoła, działki kielicha owłosione odstająco.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Porasta przydroża, łąki, brzegi zarośli. W Europie występuje głównie na obszarach o klimacie oceanicznym, od niżu po położenia górskie, w górach po regiel górny. Wymaga gleb próchnicznych lub średnio próchnicznych. Chamefit. W uprawach rolnych bywa chwastem.

Słupek i pręciki dojrzewają równocześnie. Roślina miododajna, nektar wytwarzany jest u podstawy słupka. Zapylana jest przez błonkówki^[4]. Budowa kwiatów umożliwia tylko zapylenie krzyżowe – owad siadając na małym dolnym płatku zasłania sobą znamię słupka, równocześnie do jego odwłoka przykleja się pyłek. Torebka otwiera się tylko w czasie deszczu. Nasiona rozsiewane są przez wodę (hydrochoria), która wypłukuje je z torebki i roznosi.

Zmienność

Tworzy mieszańce z przetacznikiem pagórkowym^[5].

Zastosowanie

Bywa uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się na rabaty, oraz jako roślina okrywowa. W Polsce jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-9). Łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań co do podłoża. Rozmnaża się przez wysiew nasion jesienią lub wiosną, przez sadzonki wytwarzane latem lub przez podział rozrośniętych kęp jesienią lub wczesną wiosną. Może rosnąć zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych^[3].

Przypisy

Bibliografia

1. František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
3. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
4. 60 chwastów do zielnika. [dostęp 3 stycznia 2007].

Veronica chamaedrys é uma espécie de planta com flor pertencente à família Scrophulariaceae.

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 13. 1753.^[1]

O seu nome comum é verónicas.^[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:^[3]

• Veronica chamaedrys subsp. chamaedrys - presente em Portugal Continental. Em termos de naturalidade é nativa da região atrás referida. Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

Bibliografia

• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira (Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Veronica chamaedrys - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Veronica chamaedrys - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 29 de setembro de 2014).
• Veronica chamaedrys - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

Vredenikov jetičnik (znanstveno ime Veronica chamaedrys) je zel iz družine trpotčevk.

Vrednikov jetičnik zraste do 40 cm visoko in ima visoko, dvoredno in dlakavo steblo, ki ima na vrhu šop jajčastih in grobo nazobčanih listov^[1]. Cvetovi ratline so svetlo modre barve in rastejo v grozdičih v zalistju zgornjih stebelnih listov. Venčni listi so štirje, premer cvetov pa je do 15 mm. Rastlina v Sloveniji cveti od maja do avgusta.

Ta vrsta jetičnika je razširjena po celi Evropi ter po severni in zahodni Aziji. Najpogosteje uspeva na travnikih in na gozdnih obronkih.

Reference

Teveronika (Veronica chamaedrys) är en art i familjen grobladsväxter och släktet veronikor.

Beskrivning

Teveronika är vanlig på torrängar och i skogsbryn genom större delen av Europa (ej i Spanien söder om Pyrenéerna) och nordvästra Asien. Allmän i Sverige utom längst i norr. Den förekommer på sina håll i Nordamerika, men är inte ursprunglig där.

Den växer till stor del nedliggande och bildar mattor av blomlösa skott. Den blommar en kort tid av några veckor under högsommaren, och är alltså i detta avseende strängt periodisk. Den kan leva i flera år och är cirka en decimeter hög. Teveronikan har lilablå blommor som sitter i glesa klasar från de övre bladvecken. Det första dokumenterade fyndet av teveronika är från 1600-talet.

Synonymer

Traditionella

• Mormors glasögon
• Teärenpris
• Tjusöger (i Närke^[1]
• Ögontröst (i Uppland; har dock ingenting med ögontröstsläktet, Euphrasia, att göra.)

Etymologi

• Veronica kommer av latinets vere unica = "sannerligen makalös" med osäker syftning på medicinska egenskaper.
• Chamaedrys kommer av grekiska chamai = låg och drys = ek, med syftning på bladen, som kan ha viss likhet med ekens blad. Dessutom är chamaidrys det grekiska namnet på växten gamander, Teucrium chamaedrys, som spelar in på det tyska namnet på teärenpris, nämligen Gamander-Ehrenpreis, som även på tyska har det alternativa namnet Augentrost = ögontröst. Likheten återkommer i det engelska namnet Germander Speedwell och franska Fausse germandriée, som också avser teärenpris. Alla orden gamander, germander, germandriée kan ses som förvrängningar av chamaidrys eller det latiniserade chamædrys.
• Te-ärenpris heter så därför att bladen ger ett bättre te (mindre bittert) än bladen av ärenpris (ibland ärepris) (Veronika officinalis). (Egentligen är drycken inte något te utan en drog, eftersom det inte har något med tebusken (Camellia sinensis) att göra. På sina håll har namnet europeiskt te använts om teärenpris).
  Ärenpris är en förvanskning av tyska Ehrenpreis = lovorda, "till ära och pris" med anledning av växtens medicinska egenskaper. (Officinalis innebär att det är en medicinalväxt d.v.s. apoteksvara, dock ej på apotek nu längre.)
• Mormors glasögon och ögontröst, därför att beredningar av växten använts mot diverse ögonsjukdomar. Möjligen är detta även en förklaring av det dialektala namnet tjusöga.

Källor

1. ^ Tjus-öger i Johan Ernst Rietz, Svenskt dialektlexikon (1862–1867)

Externa länkar

• Den Virtuella Floran Här finns utbredningskartor.
• Teveronika i Carl Lindman, Bilder ur Nordens flora (andra upplagan, Wahlström och Widstrand, Stockholm 1917–1926)
• Wikimedia Commons har media som rör Teveronika.
  Bilder & media

Вероні́ка дібровна (Veronica chamaedrys L.) — багаторічна трав'яна рослина, вид роду Вероніка (Veronica) родини Подорожникові (Plantaginaceae).

Морфологічна характеристика

Колір квітки залежить від її віку: щойно розцвіла вона майже біла, потім світло-блакитна, бузкова, фіолетова. У розпалі цвітіння пелюстки яскраво-сині. Вероніка дібровна — багаторічна трав'яниста рослина з висхідним стеблом, яке опушене двома рядами м'яких волосків, 10-45 см заввишки. Листки супротивні, округлояйцеподібні, інколи довгастояйцеподібні, надрізано-тупозубчасті, вкриті сидячими волосками. Квітки зібрані у небагатоквіткові китиці, що виходять з пазух верхніх листків. Плід — коробочка. Розмножується вероніка насінням і вегетативно, швидко освоює нові площі.

Поширення

Рослина поширена у Європі та Північній Азії. В Україні росте по всій території на узліссях, лісових галявинах, полях, суходільних луках, у степовій зоні.

Література

• Флора СССР. В 30-ти томах / Начато при руководстве и под главной редакцией акад. В. Л. Комарова; Ред. тома Б. К. Шишкин и Е. Г. Бобров. — М.—Л.: Изд-во АН СССР, 1955. — Т. XXII. — С. 385–386. — 861 с. — 3000 экз.
• Нечитайло В. А., Кучерява Л. Ф. Ботаніка. Вищі рослини. — Київ : Фітосоціоцентр, 2001. — С. 300-301. — 500 прим. — ISBN 966-7459-80-2.

Veronica chamaedrys là một loài thực vật có hoa trong họ Mã đề. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.^[1]

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Veronica chamaedrys tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Veronica chamaedrys tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Veronica chamaedrys”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 21 tháng 8 năm 2013.

• 1 Распространение и экология
• 2 Ботаническое описание
• 3 Классификация
  • 3.1 Представители
  • 3.2 Таксономия
• 4 Значение и использование
• 5 Примечания
• 6 Литература

石蚕叶婆婆纳（学名：Veronica chamaedrys）为車前草科婆婆纳属下的一个种。

参考文献

扩展阅读