Strongylophthalmyia

Strongylophthalmyia are a genus of slender, long-legged flies, the majority of which occur in the Oriental and Australasian regions.

Species

• S. albisternum Evenhuis, 2016 - Thailand.^[3]
• S. angustipennis Melander, 1920
• S. bifasciata Yang & Wang, 1992^[4]
• S. borneensis Evenhuis, 2016 - Borneo.^[3]
• S. brunneipennis (De Meijere, 1914)
• S. caestus Evenhuis, 2016 - Philippines.^[3]
• S. caliginosa Iwasa, 1992
• S. coarctata Hendel, 1913
• S. crinita Hennig, 1940
• S. darlingi Evenhuis, 2016 - Sumatra.^[3]
• S. dorsocentralis Papp, 2006 - Thailand.^[5]
• S. federeri Evenhuis, 2016 - Philippines. Named after tennis champion Roger Federer because of its distinctive racquet-shaped male palpus.^[3]
• S. freidbergi Shatalkin, 1996^[6]
• S. gibbifera Shatalkin, 1993^[7]
• S. hauseri Evenhuis, 2016 - Thailand, Vietnam.^[3]
• S. immaculata Hennig, 1940 - Taiwan.^[3]
• S. indochinensis Evenhuis, 2016 - Cambodia, Thailand, Vietnam.^[3]
• S. inundans Evenhuis, 2016 - Philippines.^[3]
• S. laosensis Evenhuis, 2016 - Laos.^[3]
• S. lowi Evenhuis, 2016 - Malay Peninsula.^[3]
• S. lutea (De Meijere, 1914)
• S. macrocera Papp, 2006 - Thailand.^[5]
• S. malayensis Evenhuis, 2016 - Malay Peninsula.^[3]
• S. metatarsata De Meijere, 1919
• S. microstyla Shatalkin, 1996 - Philippines.^[3]
• S. nigricoxa (De Meijere, 1914)
• S. nigripalpis Evenhuis, 2016 - Malay Peninsula.^[3]
• S. oxybeles Evenhuis, 2016 - Sumatra.^[3]
• S. palpalis Papp, 2006 - Thailand.^[5]
• S. pappi Evenhuis, 2016 - Thailand.^[3]
• S. pectinigera Shatalkin, 1996^[6]
• S. pengellyi Barber, 2007 - Canada, United States.^[8]
• S. phillindablank Evenhuis, 2016 - Yunnan (China).^[3]
• S. pictipes Frey, 1935
• S. polita (De Meijere, 1914)
• S. punctata Hennig, 1940 - Taiwan.^[3]
• S. sichuanica Evenhuis, 2016 - Sichuan (China).^[3]
• S. spinosa Frey, 1956 - Northern Burma.^[3]
• S. sumatrana Evenhuis, 2016 - Sumatra.^[3]
• S. thaii Papp, 2006 - Thailand.^[5]
• S. thailandica Evenhuis, 2016 - Thailand.^[3]
• S. ustulata (Zetterstedt, 1844) - Europe.
• S. verrucifera Shatalkin, 1996^[6]

References

Strongylophthalmyia Heller, 1902 è un genere di ditteri brachiceri appartenente alla famiglia Strongylophthalmyiidae.

Distribuzione

Le 54 specie note di questo genere sono diffuse in Asia sudorientale, Asia meridionale, Asia orientale, America settentrionale, Europa e Russia^[1]

Tassonomia

Attualmente, a novembre 2014, si compone di 54 specie^[1]:

1. Strongylophthalmyia angusticollis Frey, 1956 — Birmania
2. Strongylophthalmyia angustipennis Melander, 1920 — USA (Washington), Canada
3. Strongylophthalmyia bifasciata Yang & Wang, 1992 — Cina (Zhejiang)
4. Strongylophthalmyia brunneipennis de Meijere, 1914 — Giava, Filippine, Thailandia
5. Strongylophthalmyia caliginosa Iwasa, 1992 — Giappone
6. Strongylophthalmyia coarctata Hendel, 1913 — Taiwan
7. Strongylophthalmyia crinita Hennig, 1940 — Taiwan, Birmania, Vietnam, Giappone
8. Strongylophthalmyia curvinervis Frey, 1956 — Birmania
9. Strongylophthalmyia dorsocentralis Papp et al., 2006 — Thailandia
10. Strongylophthalmyia elegantissima Frey, 1956 — Birmania, Vietnam
11. Strongylophthalmyia fasciolata de Meijere, 1919 — Sumatra
12. Strongylophthalmyia fascipennis Frey, 1928 — Filippine, Birmania
13. Strongylophthalmyia fascipes Walker, 1860 — Sulawesi, Papua Nuova Guinea
14. Strongylophthalmyia freidbergi Shatalkin, 1996 — Thailandia
15. Strongylophthalmyia freyi Shatalkin, 1996 — Birmania
16. Strongylophthalmyia gibbifera Shatalkin, 1993 — Thailandia, Vietnam
17. Strongylophthalmyia gigantica Iwasa & Evenhuis, 2014 — Papua Nuova Guinea
18. Strongylophthalmyia humeralis Frey, 1956 — Birmania
19. Strongylophthalmyia immaculata Hennig, 1940 — Taiwan
20. Strongylophthalmyia indica Shatalkin, 1996 — India (Meghalaya)
21. Strongylophthalmyia japonica Iwasa, 1992 — Giappone
22. Strongylophthalmyia lutea de Meijere, 1914 — Giava, Thailandia
23. Strongylophthalmyia macrocera Papp et al., 2006 — Thailandia
24. Strongylophthalmyia maculipennis Hendel, 1913 — Taiwan
25. Strongylophthalmyia metatarsata de Meijere, 1919 — Sumatra, Thailandia
26. Strongylophthalmyia microstyla Shatalkin, 1996 — Filippine
27. Strongylophthalmyia nigricoxa de Meijere, 1914 — Giava, Thailandia
28. Strongylophthalmyia nigriventris Frey, 1928 — Filippine, Malesia, Papua Nuova Guinea
29. Strongylophthalmyia pallipes de Meijere, 1914 — Giava, Filippine
30. Strongylophthalmyia palpalis Papp et al., 2006 — Thailandia
31. Strongylophthalmyia papuana Iwasa & Evenhuis, 2014 — Papua Nuova Guinea
32. Strongylophthalmyia paula Shatalkin, 1993 — Russia (Isole Curili)
33. Strongylophthalmyia pectinigera Shatalkin, 1996 — Thailandia
34. Strongylophthalmyia pengellyi Barber, 2006 — Canada (Ontario), USA
35. Strongylophthalmyia pictipes Frey, 1935 — Finlandia, Russia, Norvegia
36. Strongylophthalmyia polita de Meijere, 1914 — Giava, Sumatra, Thailandia
37. Strongylophthalmyia punctata Hennig, 1940 — Taiwan, Thailandia
38. Strongylophthalmyia puncticollis Frey, 1928 — Filippine, Papua Nuova Guinea
39. Strongylophthalmyia punctum Frey, 1956 — Birmania
40. Strongylophthalmyia raricornis Shatalkin, 1981 — Russia (Khaborovsk)
41. Strongylophthalmyia rubella Iwasa & Evenhuis, 2014 — Papua Nuova Guinea
42. Strongylophthalmyia sedlaceki Iwasa & Evenhuis, 2014 — Papua Nuova Guinea
43. Strongylophthalmyia shatalkini Iwasa & Evenhuis, 2014 — Papua Nuova Guinea
44. Strongylophthalmyia spinipalpa Shatalkin, 1996 — India (Meghalaya)
45. Strongylophthalmyia spinosa Frey, 1956 — Birmania, Thailandia
46. Strongylophthalmyia splendida Yang & Wang, 1998 — Cina (Tibet)
47. Strongylophthalmyia stackelbergi Krivosheina, 1981 — Russia (Isole Curili)
48. Strongylophthalmyia stylocera Shatalkin, 1996 — Filippine
49. Strongylophthalmyia thaii Papp et al., 2006 — Thailandia
50. Strongylophthalmyia trifasciata Hennig, 1940 — Taiwan
51. Strongylophthalmyia tripunctata de Meijere, 1914 — Giava
52. Strongylophthalmyia ustulata Zetterstedt, 1847^[2] — Repubblica Ceca, Danimarca, Estonia, Finlandia, Svezia, Germania, Ungheria, Lettonia, Polonia, Romania, Slovacchia, Svizzera, Regno Unito, Russia (Primorje), Corea del Nord, Giappone
53. Strongylophthalmyia verrucifera Shatalkin, 1996 — Vietnam
54. Strongylophthalmyia yaoshana Yang & Wang, 1998 — Cina (Guangxi)

Note

Bibliografia

• Karl Maria Heller, 1902 - Strongylophthalmyia nom.nov. für Strongylophthalmus HENDEL. - Wiener Entomologische Zeitung vol.21, p. 226 PDF
• Iwasa & Evenhuis, 2014 - The Strongylophthalmyiidae (Diptera) of Papua New Guinea, with descriptions of five new species and a world checklist. Entomological Science vol.17 (1), pp. 96–105.

Strongylophthalmyia – rodzaj muchówek z podrzędu krótkoczułkich i rodzina Strongylophthalmyiidae.

Opis

Muchówki te osiągają od 2 do 7,5 mm długości ciała i od 2 do 6,9 mm długości skrzydła. Głowę mają kulistą lub wydłużoną, najwyżej nieco szerszą od tułowia. Wzgórki oczne na szerokim czole umieszczone są pośrodku, u prawie wszystkich gatunków przed poziomem tylnej krawędzi oka. Policzki są wąskie. Przy zapoliczkach krawędzie oczu złożonych są wypukłe. Wąska twarz jest pośrodku niezesklerotyzowana. Na chetotaksję głowy składają się m.in. para szczecinek przyoczkowych (co najmniej dwukrotnie dłuższych niż wzgórki oczne^[2]), 2 pary ciemieniowych i para zaciemieniowych, natomiast brak jest wibrys^[3].

Tułów jest dwukrotnie dłuższy niż szeroki, silnie ku szyi zwężony, o małej, półkulistej tarczce i silnych, czarnych szczecinkach. Na jego chetotaksję składają się: 1 para szczecinek anepisternalnych, 1–2 pary szczecinek notopleuralnych, 1–7 par śródplecowych oraz po 1 parze nadskrzydłowych, zaskrzydłowych i tarczkowych. Nie występują typowe szczecinki środkowe grzbietu, ale w ich miejscu mogą znajdować się drobne szczecineczki^[3]. Odnóża są cienkie i długie. Użyłkowanie skrzydła cechuje równoległy lub najwyżej nieco rozbieżny przebieg żyłki M₁₊₂ i końcowego odcinka żyłki R₄₊₅^[3][2].

Odwłok jest smukły, z wierzchu przypłaszczony, brązowy do czarnego^[3]. U samicy segmenty odwłoka od szóstego do dziesiątego są zwężone i wydłużone, tworząc pokładełko. Siódmy segment samicy ma zlane ze sobą tergit i stenit. Ponadto samicę cechują długie i przekroju poprzecznym zakrzywione przysadki odwłokowe oraz pojedyncza, dobrze rozwinięta spermateka. U samca ósmy sternit odwłoka pozbawiony jest omszenia. Na epandrium i całkowicie z nim zespolonym surstylusie występują tylko mocne szczecinki; brak jest szczecinek drobnych, a tekstura powierzchni tych narządów przypomina żwirek. Postgonit samca jest miękki, kształtu paskowatego, wyposażony w drobne szczecinki wierzchołkowe i u nasady zlany z wewnętrzną powierzchnią hypandrium. Na nadprącie składają się dwa skleryty połączone stawowo z nasadą fallusa i tylną krawędzią hypandrium^[2].

Biologia i występowanie

Muchówki te przechodzą rozwój pod korą butwiejących kłód różnych drzew liściastych^[3][2]. W Palearktyce są to m.in. drzewa z rodzajów brzoza, topola i wiąz. Larwy spotyka się w wewnętrznych, a puparia w bardziej zewnętrznych warstwa kory. Jaja są około czterokrotnie dłuższe niż szerokie, z drobnymi mikropylami i drobno guzkowaną powierzchnią^[2]. Owadów dorosłe spotyka się na liściach, pniakach świeżo ściętych drzew i kłodach. Jeden z nowogwinejskich gatunków swoim zachowaniem udaje mrówki. Samice niektórych gatunków wykorzystują do składania jaj otwory wylotowe chrząszczy sparoksylicznych^[3][2].

Przedstawiciele rodziny zamieszkują Palearktykę, Nearktykę, krainę orientalną i australijską. Najliczniej są reprezentowane w Azji Wschodniej^[2]. W Czechach^[4] oraz w Polsce stwierdzono po dwa gatunki^[5] (zobacz: Strongylophthalmyiidae Polski).

Systematyka

Całkowitą liczbę gatunków tych muchówek szacuje się na 150. Dotychczas opisano około 80 następujących^[3][6]:

Przypisy