nomes no trilho de navegação
Myrtillocactus és un gènere de cactus. El gènere es troba des de Mèxic a Guatemala. L'espècie més coneguda és Myrtillocactus geometrizans.
Myrtillocactus és un gènere de cactus. El gènere es troba des de Mèxic a Guatemala. L'espècie més coneguda és Myrtillocactus geometrizans.
Myrtillocactus ist eine Pflanzengattung aus der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae). Der botanische Name der Gattung leitet sich vom griechischen Wort „myrtillo“ für klein und myrtenähnlich ab und verweist auf die Früchte, die denen der Myrte ähnlich sehen.
Die Arten der Gattung Myrtillocactus wachsen buschig oder baumartig, mit mehr oder weniger aufrechten Zweigen. Die gerippten Triebe tragen Areolen aus denen gleichartige Dornen entspringen.
Die kleinen, radiärsymmetrischen Blüten entstehen in Büscheln bis zu 9 Blüten. Sie öffnen sich am Tag und bleiben manchmal bis in der Nacht geöffnet. Ihr Blütenbecher und die Blütenröhre sind etwas wollig und mit kleinen Schuppen bedeckt.
Die kleinen kugelförmigen Früchte sind beerenartig und schmecken süß. Sie enthalten breit ovale, etwas matt schwarzbraune Samen.
Das Verbreitungsgebiet der Arten der Gattung Myrtillocactus reicht von Guatemala bis in den Süden von Zentral-Mexiko sowie den Norden von Norden-Mexiko und schließt Niederkalifornien ein.
Die Erstbeschreibung der Gattung erfolgte 1897 durch Michelangelo Console, als er den 1837 durch Ludwig Georg Karl Pfeiffer beschriebenen Cereus geometrizans in eine eigenständige Gattung stellte.[1] Die Typusart der Gattung ist Myrtillocactus geometrizans.
Zur Gattung gehören die folgenden Arten:[2]
Ein Synonym für die Gattung ist Myrtillocereus Frič & Kreuz.
Die Gattung umfasst folgenden Arten:[3]
Myrtillocactus ist eine Pflanzengattung aus der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae). Der botanische Name der Gattung leitet sich vom griechischen Wort „myrtillo“ für klein und myrtenähnlich ab und verweist auf die Früchte, die denen der Myrte ähnlich sehen.
Myrtillocactus (from Latin, "blueberry cactus") is a genus of cacti. The genus is found from Mexico to Guatemala.[1] The genus is best known with Myrtillocactus geometrizans.
The genus Myrtillocereus Fric & Kreuz. (orth. var.) has been brought into synonymy with this genus.
The largest plants in this genus can grow as tall as 5 meters.[1] This cactus tends to flower in the summer and creates edible purple berries.[1]
The cuttings, which will grow quickly, from this cactus need to be taken when the temperature is high enough or the cuttings will not root.[1] It is recommended that species should be kept dry and not under 8 °C (46 °F) in winter.[2]
There are many cultivar varieties from monstrose or crested forms.
Myrtillocactus (from Latin, "blueberry cactus") is a genus of cacti. The genus is found from Mexico to Guatemala. The genus is best known with Myrtillocactus geometrizans.
The genus Myrtillocereus Fric & Kreuz. (orth. var.) has been brought into synonymy with this genus.
Myrtillocactus es un género de cactus. El género se encuentra desde México a Guatemala. La especie más conocida es Myrtillocactus geometrizans. Comprende 12 especies descritas y de estas, solo 5 aceptadas.[1]
El género fue descrito por Michelangelo Console y publicado en Bollettino delle Reale Orto Botanico di Palermo 1: 8. 1897.[2] La especie tipo es: Myrtillocactus geometrizans
Myrtillocactus: nombre genérico que deriva del griego y se refiere a la forma de su fruto.
A continuación se brinda un listado de las especies del género Myrtillocactus aceptadas hasta febrero de 2015, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.
Myrtillocactus es un género de cactus. El género se encuentra desde México a Guatemala. La especie más conocida es Myrtillocactus geometrizans. Comprende 12 especies descritas y de estas, solo 5 aceptadas.
Härmekaktukset (Myrtillocactus) on kaktuskasvien heimoon kuuluva keski- ja pohjoisamerikkalainen vähälajinen suku. Suvun tieteellinen nimi voitaisiin kääntää myrttikaktukseksi, ja se viittaa hedelmiin, jotka muistuttavat oikean myrtin (Myrtus communis) hedelmiä. Kasvit avaavat kukkansa päivällä ja jatkavat kukkimista seuraavana yönä, jolloin ainakin joillakin lajeilla pölyttäjinä toimivat kiitäjäperhoset.[1]
Härmekaktukset ovat puumaisia tai pensasmaisia, runsaasti haarovia ja pystyvartisia. Varsissa on uurteita, joiden reunoilla on piikikkäitä areoleja. Piikit ovat keski- ja reunapiikeiksi erilaistumattomia. Kukat sijaitsevat ryhmissä, ovat pieniä ja ratasmaisia. Heteitä on muutama (kaktuksilla yleensä runsaasti). Kukkapohjus muodostaa hyvin lyhyen maljan, joka on vähäkarvainen ja pienisuomuinen. Hedelmä on pieni, marjamainen ja makeanmakuinen.[2]
Härmekaktusten luontainen levinneisyysalue ulottuu Guatemalasta Meksikoon ja Kalifornian niemimaalle.[3]
Härmekaktusten suvussa on neljä lajia.[4]
Härmekaktusten kukat ja marjamaiset, makeat hedelmät ovat syötäviä ja niitä käytetään ravinnoksi paikallisesti.[5]
Anderson E. F. 2001: The Cactus Family. - Timber Press. Portland, Oregon. ISBN 0-88192-498-9
Härmekaktukset (Myrtillocactus) on kaktuskasvien heimoon kuuluva keski- ja pohjoisamerikkalainen vähälajinen suku. Suvun tieteellinen nimi voitaisiin kääntää myrttikaktukseksi, ja se viittaa hedelmiin, jotka muistuttavat oikean myrtin (Myrtus communis) hedelmiä. Kasvit avaavat kukkansa päivällä ja jatkavat kukkimista seuraavana yönä, jolloin ainakin joillakin lajeilla pölyttäjinä toimivat kiitäjäperhoset.
Myrtillocactus est un genre de la famille des cactus. Le nom vient du mot myrtille en raison de l'apparence des fruits.
Ils sont originaires d'une zone allant du Mexique au Guatemala.
Il est souvent utilisé comme porte greffe.
La plante forme des candélabres pouvant atteindre 3 à 4 m de haut avec de nombreuses ramifications dès que la plante dépasse 80 cm. Elle est de couleur vert glauque. Les tiges sont marquées de lignes obliques transversales qui témoignent des phases de la croissance.
Elle comprend 6 cotes bien marquées avec des aréoles portant 5 toutes petites aiguilles.
Les fleurs, parfumées, ne se rencontrent que sur les sujets adultes. Les fruits, comestibles, sont parfois vendus sur les marchés sous le nom de garambullos.
Culture facile, peut servir de porte greffe. Supporte que la température descende à 0 °C s'il est bien tenu au sec. Multiplication par bouture ou semis.
Myrtillocactus est un genre de la famille des cactus. Le nom vient du mot myrtille en raison de l'apparence des fruits.
Ils sont originaires d'une zone allant du Mexique au Guatemala.
Il est souvent utilisé comme porte greffe.
Myrtillocactus Console, 1897 è un genere di piante succulente della famiglia delle Cactacee, diffuso in Messico e Guatemala.[1]
Può raggiungere l'altezza di 4m. Produce fiori piccoli, bianchi e profumati che spuntano sulla cima dei rami giovani. Produce anche frutti commestibili che assomigliano a dei mirtilli.
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
È consigliato proteggerlo dall'umidità, visto che facilmente può marcire e preferisce la luce solare diretta. Bagnarlo solo quando il terriccio è secco e evitare di bagnarlo dall'autunno alla primavera (bagnare solo se appassisce). Concimare in primavera una volta ogni anno, non concimare le piante invasate recentemente. Mantenere sempre una temperatura tra i 10 e i 30 °C.
Myrtillocactus Console, 1897 è un genere di piante succulente della famiglia delle Cactacee, diffuso in Messico e Guatemala.
Mėlenis, mėlynūnis (Myrtillocactus) – kaktusinių (Cactaceae) šeimos augalų gentis. Auga nuo Meksikos iki Gvatemalos.
Gentyje dvi rūšys, iš jų geriausiai žinoma – briaunotasis mėlenis (Myrtillocactus geometrizans).
Multimedia w Wikimedia Commons Myrtillocactus Console – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują w Gwatemali i Meksyku (Baja California, Oaxaca, Puebla, Tamaulipas).
Myrtillocereus Fric & Kreuz[2][3].
Należy do rodziny kaktusowatych (Cactaceae) Juss., która jest jednym z kladów w obrębie rzędu goździkowców (Caryophyllales) i klasy roślin okrytonasiennych[1]. W obrębie kaktusowatych należy do plemienia Pachycereeae, podrodziny Cactoideae[4].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa goździkowe (Caryophyllidae Takht.), nadrząd Caryophyllanae Takht., rząd goździkowce (Caryophyllales Perleb), podrząd Cactineae Bessey in C.K. Adams, rodzina kaktusowate (Cactaceae Juss.), rodzaj Myrtillocactus Console[5].
Myrtillocactus Console – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują w Gwatemali i Meksyku (Baja California, Oaxaca, Puebla, Tamaulipas).
Myrtillocactus é um gênero botânico da família cactaceae. Também conhecida como Cacto Arando.
Myrtillocactus cochal
Myrtillocactus geometrizans - whortleberry cactus
etc.
Myrtillocactus é um gênero botânico da família cactaceae. Também conhecida como Cacto Arando.
Sinonímia Myrtillocereus Fric & Kreuz.Myrtillocactus este un gen de cactus care se găsește din Mexic în Guatemala. Specia cea mai cunoscută este Myrtillocactus geometrizans.
Blåbärskaktussläktet (Myrtillocactus)[2] är ett suckulent växtsläkte inom familjen kaktusväxter.
Arter inom blåbärskaktussläktet är storväxta kaktusar och rikt grenade. De påminner på många sätt om de upprättväxande pelarkaktusarna (Cereus), men de blir däremot sällan högre än 4,5 meter och diametern kan bli cirka 10 centimeter. De har tydliga åsar, men inte så skarpt markerade som hos pelarkaktusarna. Alla har en klart blågrön färg på stammen och hos vissa arter är den blådaggig. I regel är åsarna fem till sex i antalet och areolerna sitter i normala fall med ett mellanrum på 0,5-2,5 centimeter, beroende på art. Hos blåbärskaktusen (M. geometrizans) sitter de ganska långt ifrån varandra, däremot sitter de tätt tillsammans hos M. schenckei, är mycket större och har svart filtliknande ull. De radiära taggarna är fem till åtta stycken och kraftiga, längden är mindre än l,3 centimeter. De sitter spridda och är bruna eller svarta. Den enda centraltaggen är tom kraftigare än radiärerna och står rakt ut från plantan. Den kan bli 2,5 centimeter lång och har samma färg som de radiära taggarna. Blommorna kommer ofta i klasar från areolerna på den övre delen av stammarna. Hos stora plantor är blommorna ganska små, sällan mer än 2,5 centimeter långa. De är trattformade och slår ut helt under natten och doftar mycket. Blommorna är vita, ibland med en rosa anstrykning. Frukterna är små, nästan klotformade och blå då de är mogna.
Detta släkte härstammar huvudsakligen från Mexiko. Där växer de antingen på högplatåer eller i bergstrakter, speciellt i området mellan San Luis Potosí och Oaxaca. En art, M. cochal hör hemma på Kaliforniahalvön i Mexiko, medan M. eichlamii kommer från Guatemala.
Blåbärskaktussläktet (Myrtillocactus) är ett suckulent växtsläkte inom familjen kaktusväxter.
Миртиллокактусы относятся к тем немногим кактусам, у которых на корнях могут возникать почки, из которых развиваются новые побеги[4].
Стебли столбовидные, обычно сильно ветвятся, из-за этого растения со временем приобретают древовидную форму. Максимальная высота растений этого рода — примерно четыре с половиной метров, максимальный диаметр — около 10 см[6]. Поверхность стеблей — ярко-зелёная или голубовато-зелёная, покрытая голубым или голубовато-серым восковым налётом[2][7]. Голубая окраска в большей степени характерна для молодых растений, растущих в условиях яркого солнечного освещения; при недостаточном освещении стебли становятся более зелёными.
Число рёбер — 5 или 6[4]. Расстояние между ареолами — от 6 до 25 мм в зависимости от вида[6]. Радиальных колючек обычно пять, их длина у взрослых растений — до 2 мм; центральная колючка одна, более длинная[4] и более мощная. У молодых растений, выращенных из семян, все колючки обычно совсем короткие[6], длиной не более 1 мм.
Цветки трубчатые (воронковидные), широко раскрывающиеся, ночные, с сильным запахом; белые, розоватые, желтоватые или зеленоватые, располагаются в верхней части побега по несколько штук в одной ареоле[4][6]; по сравнению с общими размерами растений и другими представителями цереусовых — довольно мелкие: в длину — до 25 мм. На одном растении бывает до 9 цветков[2].
Плоды мясистые[2], мелкие, шаровидные, похожие на плоды черники, съедобные[4], при созревании — голубой окраски[6].
В Мексике местное население использует плоды диких растений этого рода в пищу; по вкусу эти плоды напоминают голубику[4].
Миртиллокактусы — достаточно популярные комнатные растения. В культуре распространены два вида — Миртиллокактус геометрический (Myrtillocactus geometrizans) и Myrtillocactus cochal[2].
Вид Myrtillocactus geometrizans как достаточно неприхотливое и быстро растущее растение нередко используют также и в качестве подвоя[6].
Для миртиллокактусов лучше всего подходит хорошо дренированная песчаная почва и сухой тёплый климат. Для нормального развития требуется обильное прямое солнечное освещение. Переносит редкие лёгкие морозы. В комнатной культуре зимой растение следует содержать без полива. Размножение — семенами либо отростками[2].
Минимальная температура зимнего содержания миртиллокактусов в комнатной культуре — около +10 °C, что существенно выше данного показателя для многих других видов кактусов (при использовании миртиллокактуса в качестве подвоя следует учитывать, что минимальная температура зимнего содержания для привитого растения также не должна быть ниже +10 °C). Если зимняя температура в помещении, где их содержат, не опускается ниже +16 °C, растения следует изредка поливать и зимой[6].
Миртиллокактус не следует обрабатывать ядами[4].
Зоны морозостойкости — 9—11[2].
Согласно традиционной системе Курта Бакеберга род Миртиллокактус относится к подтрибе Северные цереусовые кактусы (Boreocereinae Backeb.) трибы Цереусовые (Cereeae Britton et Rose) подсемейства Цереусовые (Cereoideae Schum.)[4].
Согласно современным представлениям род Миртиллокактус относится к трибе Пахицереусовые (Pachycereeae) подсемейства Кактусовые (Cactoideae)[5]. Среди других родов, относящихся к этой трибе, широко известны Карнегия (Carnegiea) и Эхиноцереус (Echinocereus).
Виды рода Миртиллокактус:
Некоторые виды кактусов, которые ранее помещали в род Myrtillocactus, сейчас относят к другим родам[3]:
Описан единственный природный гибрид с участием представителя рода Myrtillocactus:
Название гибридного рода × Myrtgerocactus образовано от названий Myrtillocactus и Bergerocactus.
